บทที่ 34 จับกุม

บทที่ 34 จับกุม

หลายวันผ่านไปเจียงอันเล่อก็เอาแต่หมกตัวอยู่ภายในเรือนโดยมิออกมาพบผู้ใด นางเอาแต่นั่งเหม่อลอย เจียงหว่านชิงพยายามเข้ามาพูดคุยแต่เจียงอันเล่อกลับมิยอมปริปากถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย ส่วนข่าวคราวของหานอี้หลงนั้นแทบมิต้องพูดถึง พวกเขาขาดการติดต่อกันราวกับเรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงภาพฝันไปชั่วคืนหนึ่งเท่านั้น

หานอี้หลงเองก็มีท่าทีหมางเมินต่อหยางชิวเหยาอย่างเห็นได้ชัด เขาออกไปทำงานแต่เช้าครู่และกลับมาค่ำมืด ทั้งยังเอาแต่หมกตัวอยู่ภายในห้องอักษรอย่างมิยอมให้ผู้ใดเข้ามารบกวน

ภายในสำนักโยธา หานอี้หลงกำลังเคร่งเครียดอยู่กับแบบแปลนที่ขุนนางผู้หนึ่งส่งมอบให้เขา แต่พลันความคิดกลับฟุ้งซ่านออกไปจนเผลอตัวนึกถึงคนผู้หนึ่งขึ้นมา “ซีอ่าว...เจ้ามีความคิดเห็นเช่นใด” หานอี้หลงเผลอลืมตัวเรียกหาหลงซีอ่าวอย่างคุ้นชิน แต่แล้วความเงียบสงัดเป็นคำตอบกลับที่มีเพียงเท่านั้น ทำให้หานอี้หลงเงยหน้าขึ้นมองไปโดยรอบอย่างเหม่อลอย

หานอี้หลงพ่นลมหายใจออกมาเมื่อรู้สึกว่าตนเองไม่อาจมีสมาธิต่อไปได้ ภาพของหลงซีอ่าวที่เดินวนเวียนรอบกายของเขาไม่ห่าง กับบทสนทนาที่เจรจาแลกเปลี่ยนกันอย่างออกรสออกชาติทำเอาหานอี