เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 22 อย่ามือสั่นเช่นนั้น (2/4)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-09 21:10:32“กล่าวตามตรงข้าไม่ชอบสีหน้าบึ้งตึงของท่าน ข้าชอบเวลาท่านส่งยิ้มให้ข้า มันทำให้ข้ารู้สึกอ่อนไหวจนแทบจะโผเข้าไปกอด ต่างจากตอนนี้ที่มันทำให้ข้าอยากหลีกหนีไปให้ไกลจากท่าน” นางไม่กล่าวเพียงอย่างเดียว สตรีตัวน้อยทำท่าจะลุกขึ้นแล้วจากไป
“อย่าไป พี่ขอโทษที่ทำหน้าไม่ดีใส่เจ้า พี่แค่รู้สึกไม่ชอบตนเองที่มักจะหึงหวงเจ้ายามที่เจ้าสนทนากับบุรุษอื่น”
“ที่แท้ก็ซดน้ำส้มไปจนเต็มท้องนี่เอง”
“เจ้าหลี่เฉียงก็กระไร รู้ทั้งรู้ว่าเจ้าตอบรับแม่สื่อจากจวนอ๋องแล้วก็ยังมาวนเวียนอยู่รอบตัวเจ้า” เขากล่าวพลางแนบใบหน้าตนลงบนท้องแบนราบของนาง
“ท่านอย่าได้มีโทสะมากไป ประเดี๋ยวจะป่วยไข้”
“...”
บทที่เกี่ยวข้อง
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 22 อย่ามือสั่นเช่นนั้น (3/4)
“ชิงหนี่ว์ พี่ปรารถนาเจ้าเหลือเกิน” น้ำเสียงแหบพร่าที่ดังขึ้นทำให้นางคิดว่าตนเองต้องรีบทำอันใดสักอย่างก่อนที่ปีศาจราคะตนนี้จะอาละวาดจนเรื่องรู้ถึงหูพี่ใหญ่ “ข้าจะช่วยท่านเอง แต่ท่านต้องเบาเสียง อย่าได้ร้องครวญครางเสียงดัง เข้าใจหรือไม่” “พี่เข้าใจแล้วน้องหญิง” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน มือเรียวข้างหนึ่งเกี่ยวกางเกงผ้าบางให้เปิดออกก่อนที่อีกข้างหนึ่งจะประคองจับแท่งหยก “เหตุใดท่านถึงได้ใหญ่โตเช่นนี้” นางกำมือแทบไม่รอบแล้ว “มันเป็นของเจ้าแล้วชิงหนี่ว์ อ๊า...” สิ้นเสียงเขาก็ต้องร้องออกมาด้วยความรู้สึกที่เสียวซ่านเมื่อนางใช้สองมือรูดประคองแท่งหยกขึ้นลง&n
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-09ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 22 อย่ามือสั่นเช่นนั้น (4/4)
‘พี่ชักอยากจะให้ถึงวันเข้าหอของเราเร็วๆ แล้วสิ’ หากไม่ติดเงื่อนไขของจางชิงเทียน เขาคงรีบแต่งนางเข้าจวนในวันรุ่งขึ้น ผ่านไปอีกหนึ่งเค่อ คุณหนูจางก็วาดภาพเสร็จแล้ว ภาพเปลือยกายของชินอ๋องซื่อจื่อภาพนี้ นางคงมิอาจเอาไปขายได้ ประเดี๋ยวมีคนเห็นภาพนี้แล้วมาแย่งเขาไปนางจะทำเช่นไร งดงามเช่นนี้ข้าขอเก็บเอาไว้ดูเองดีกว่า... “เสร็จแล้วหรือพี่ขอดูบ้าง” บุรุษร่างสูงที่เปลือยเปล่าไม่รอให้นางตอบรับ เขาลุกยืนขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้นาง ‘ท่านอย่าเอาแท่งหยกมาโดนตัวข้า เกิดมันผลุบหายเข้าไปในตัวข้าจะทำเช่นไร’ ฤกษ์แต่งงานก็ยังอีกห่างไกล “เจ้าวาดไม่ครบ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-09ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (1/5)
23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา ทุกหัวเมืองของแคว้นจงฉื้อมีการจัดเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะเมืองหลวงที่มีการจัดงานยาวนานถึงเจ็ดวันเพราะนอกจากจะมีการสละบัลลังก์ของฮ่องเต้โจวซื่อ และแต่งตั้งองค์รัชทายาทโจวเฟยหลงขึ้นเป็นฮ่องเต้แล้ว ยังมีพิธีอภิเษกสมรสของฮ่องเต้พระองค์ใหม่&nbs
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (2/5)
“เป็นคนลงมือทำเอง เหตุใดถึงไม่มั่นใจว่าจะถูกปากนางเล่า หรือว่าแท้จริงท่านอ๋องเพียงแค่ฝึกส่งๆ ไป ไม่ได้ตั้งใจอันใดมาก” คำกล่าวของจางชิงเทียนทำให้ชินอ๋องหันไปมองด้วยแววตาขุ่นเคือง หากเขาคิดเช่นนั้นเขาจะตั้งใจฝึกทำอาหารวันละสามเวลาด้วยเหตุใด “ข้าจะชิมเจ้าค่ะ” ชิงหนี่ว์กล่าวจบก็รีบหยิบตะเกียบแล้วคีบอาหารเข้าปาก “หากไม่ถูกปากเจ้าสามารถบอกพี่ตามตรงได้” “อร่อยเจ้าค่ะ” กล่าวจบนางก็คีบอาหารจานต่อไปส่งเข้าปาก และทำเช่นนั้นต่อไปเรื่อยๆ จนสิ้นสุดที่จานที่สี่ “ท่านเพิ่งหัดทำอาหารจริงๆ หรือเจ้าคะ” “อืม”&
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (3/5)
“จางชิงหนี่ว์เห็นทีเจ้ากับข้าจะอยู่ร่วมแผ่นดินกันไม่ได้” ท่าทางเดือดดาลของหลิวเมิ่งทำให้สตรีอีกนางลอบยิ้มอย่างสมหวัง ‘บังอาจมาแย่งวาสนาข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้อับอายจนไม่อาจสู้หน้าผู้ใดได้’ “การจะทำให้สตรีไร้ที่ยืนในแผ่นดินมันก็มีไม่กี่วิธี อย่างที่ข้าเห็นบรรดาสตรีในเรือนหลังมักจะชอบติดต่อขอซื้อยารัญจวนจิตเพื่อใช้จัดฉากใส่ร้ายสตรีที่ตนไม่ชอบหน้า แต่ข้าว่าวิธีนี้มันจะทำให้คุณหนูจางกลายเป็นสตรีมีมลทินยากจะหากบุรุษอื่นมาตบแต่งด้วยได้” แน่นอนว่าตำแหน่งพระชายาชินอ๋องก็ต้องหลุดมือไปอย่างน่าเสียดาย “เจ้านำยานั่นพกติดตัวมาด้วยหรือไม่” เพราะความโกรธอย่างไร้สติทำให้คุณหนูหลิวขาดสติในการยับยั้งชั่งใจ “ใครจะนำยาอันตรายเช่นนั้นติดตัวมา...ตายจริงมันมาอยู่ที่นี่ได้อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (4/5)
“มิได้เจ้าค่ะ ฮองเฮาประสงค์อยากพบคุณหนูจางเพียงคนเดียวเจ้าค่ะ” “เช่นนั้น...” “รีบไปกันเถิดเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวฮองเฮาจะทรงกริ้วนูปี้” “เช่นนั้นก็นำทางไปเถิด” สุดท้ายชิงหนี่ว์ก็ยินยอมที่จะตามนางกำนัลผู้นั้นไป แม้จะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล ระหว่างที่สองเท้าก้าวเดินตามนางกำนัลที่ตนไม่รู้จัก คำเตือนของพี่ใหญ่ที่ดังก้องอยู่ในหัวทำให้นางเริ่มชะลอฝีเท้าลงเรื่อยๆ เพื่อทิ้งระยะห่างหากเกิดเรื่องขึ้นตนจะได้สบโอกาสหนีทัน แต่ยังไม่ทันได้ลงมือทำอันใด ดวงตาเมล็ดซิ่งก็เบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อประตูตำหนักเปิดออก “เยว่ฉิง เจ้ามาอยู่ที่นี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (5/5)
“แต่ข้าเห็นด้วยกับฮองเฮา ถ้าเจ้าอยากจะไปช่วยนางก็เชิญ ข้าจะช่วยฮองเฮาถวายฎีกาให้แต่งตั้งหลิวเมิ่งที่เจ้าเอ็นดูขึ้นเป็นฮองเฮาแทน” “อันฉีเจ้ากล้า...” “ข้าต้องกล้าอยู่แล้ว สตรีเหล่านั้นคิดวางยาทำร้ายสตรีของข้า เจ้าอยู่ในวังหลวงก็น่าจะเห็นเล่ห์กลมากมาย เหตุใดถึงคิดช่วยเหลือสตรีที่จ้องทำลายผู้อื่นด้วยวิธีสกปรกเช่นนี้ แล้วเจ้ามิคิดบ้างหรือว่าหากเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นมาฮองเฮาจะเสียชื่อเพียงใด จัดงานครั้งแรกก็ดูแลไม่ทั่วถึงจนเกิดเรื่องกับสหายตน” “เชิญเพคะ พระองค์อยากไปช่วยนางก็เชิญเสด็จ กงกง รีบพาฝ่าบาทไปช่วยสตรีในดวงใจ แล้วอย่าให้ฝ่าบาทเข้ามาที่ตำหนักข้าอีก” “ไม่เอา พี่ไม่ไป เข่อชิงพี่ขอโทษที่ทำให้เจ้าหงุดหงิด พี่ขอโทษที่โง่เง่า” ฮ่องเต้พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 24 ลบหลู่ฮองเฮา (1/5)
24 ลบหลู่ฮองเฮา ขบวนเสด็จของฮ่องเต้และฮองเฮาเคลื่อนผ่านเฉียดกรายงานเลี้ยงที่ยังมีฮูหยินและคุณหนูบางจวนอยู่สนทนากัน ท่าทางรีบร้อนของผู้สูงศักดิ์และสีหน้าที่ไม่ค่อยดีของคุณหนูจางและคุณหนูหวังดึงดูดให้กลุ่มฮูหยินปากมากลอบตามติด เสีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11
บทล่าสุด
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ การแต่งฮูหยินที่เร่งรีบของท่านราชครู (1/1)
การแต่งฮูหยินที่เร่งรีบของท่านราชครู มีคนมากมายที่อาจจะสงสัยว่าเหตุใดท่านราชครูจางเหว่ยถึงได้เร่งรีบตบแต่งเถ้าแก่เนี้ยร้านขายภาพวาดซือซือเข้าจวนจาง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีข่าวลือว่าคบหากัน หรืออาจจะเป็นเพราะได้เห็นบทเรียนจากการเล่าลือเรื่องของคุณหนูสวี่ ที่จู่ๆ คนเหล่านั้นบังเอิญลิ้นขาดกลายเป็นคนพูดไม่ได้ แต่โชคดีหนึ่งในนั้นมีคนเขียนอักษรได้ จึงได้เขียนเตือนคนรอบตัวไม่ให้เล่าลือเรื่องราวเกี่ยวกับเชื้อพระวงศ์หรือตระกูลที่ใกล้ชิดราชวงศ์ สุดท้ายจึงไม่มีใครกล้าเล่าลือหรือสงสัยถึงความเร่งรีบของท่านราชครู “พี่เหว่ย ท่านจะไม่เสียใจทีหลังห
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮองเฮาพบปะสหาย (1/1)
ฮองเฮาพบปะสหาย ภายในจวนท่านราชเลขาฯจาง วุ่นวายไม่น้อยเมื่อมีผู้สูงศักดิ์มาเยือนโดยได้นัดหมายกันล่วงหน้า “ถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ” ชินอ๋องที่เพิ่งลงจากรถม้าแสดงความเคารพโอรสสวรรค์และฮองเฮา “ถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ” พระชายาสกุลจางที่ลงรถม้ามาภายหลังทำความเคารพอีกฝ่ายเช่นกัน “ตามสบายเถิด พวกเจ้าเป็นสหายของเราใช้คำธรรมดาสามัญเถิด”
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ (2/2)
“เจ้าโอบอุ้มบุตรชายของเราให้แน่นๆ ส่วนเจ้าพี่จะจับให้แน่นๆ เอง” กล่าวจบเขาก็ใช้วิชาตัวเบาโอบอุ้มพานางและบุตรชายกลับตำหนัก ทันทีที่ถึงตำหนักโจวหลี่หมิงถูกส่งตัวให้ซานจี สาวใช้ประจำตัวคนใหม่ของนางที่ทางพระสวามีหามาให้ แน่นอนว่านางมิใช่สาวใช้ธรรมดา เพราะสตรีผู้นี้คือองครักษ์เงาที่ถูกฝึกมาอย่างหนักเพื่อดูแลดวงใจของท่านอ๋อง “นำไปซื่อจื่อไปมอบให้แม่นมแล้วเจ้าไปพัก ข้าจะดูแลพระชายาเอง” บุรุษที่ชื่นชอบการปรนนิบัติฮูหยินกล่าว “แงๆ” แม้จะดีดดิ้นเพียงใด แต่บุตรชายมีหรือจะต่อต้านบิดาได้ “ท่านพี่ หากลูกไม่อยากไป...” ไม่มีมาร
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ (1/2)
เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ ดวงตาเมล็ดซิ่งทอดมองผืนดินที่เขียวชอุ่มไปด้วยพืชผัก ที่ดินผืนนี้นางใช้เงินที่ได้จากการวาดภาพขายมาซื้อเก็บไว้ เพื่อสร้างรายได้ให้กับบ่าวรับใช้ผู้ภักดีทั้งสอง ก่อนหน้าที่นางจะแต่งเข้าตำหนักอ๋องไม่นาน นางก็จัดการให้จื่อรั่วและจื่อเป่าที่ความสัมพันธ์คืบหน้าไปอย่างรวดเร็วได้เข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกันก่อนจะคืนสัญญาทาสแล้วให้ทั้งสองคนย้ายมาปลูกจวนอยู่บนที่ผืนนี้ “พระชายาท่านนั่งพักดื่มน้ำก่อนเถิดเพคะ รอแดดร่มลมตกค่อยออกไปเดินดูด้านนอก”&
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) (2/2)
“เช่นนั้นก่อนจะลงโทษน้อง ท่านพี่กินข้าวก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ” “มิต้อง” กล่าวจบเขาก็รั้งนางเข้าไปแนบชิด มือใหญ่จับยึดคางเรียวเอาไว้ริมฝีปากร้อนกดลงบนกลีบปากบาง ลิ้นร้อนบุกรุกโพรงปากนางอย่างเอาแต่ใจ ในขณะที่มือช่วยปลดเปลื้องอาภรณ์ให้นางอย่างรวดเร็ว ช่างใจร้อนเสียจริง... ดวงหน้าหวานแดงก่ำด้วยความเขินอาย เมื่อพระสวามีของตนที่เพิ่งถอนจุมพิตเร่าร้อนเมื่อครู่ จับจ้องนางราวกับหมาป่าหิวกระหาย “น้องหญิงของพี่เลิศรสกว่าอาหารใดๆ” กล่าวจบเขาก็ช้อนเรือนร่างเปลือยเปล่าเข้าหลังฉากกั้น ว่ากันว่าฮองเฮาชื่นชอบการแช่น้ำร้อน ภายในตำหนักจึงมีบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่อยู่ติดห้องบรรทม
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) (1/2)
ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) นัยน์ตาดำของบุรุษสูงศักดิ์จับจ้องใบหน้าของสตรีที่ตนรักอย่างไม่ละสายตา มือใหญ่ช่วยคีบอาหารใส่ชามให้นางอย่างเอาใจ “ท่านพี่กินบ้างเถิดเจ้าค่ะ อย่ามัวแต่คีบให้ข้าเลยเจ้าค่ะ” แม้ยามนี้ทั้งสอ
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (4/4)
“เอ่อ...ท่านช่วยพาข้าลงจากหลังม้าได้หรือไม่เจ้าคะ” สิ้นเสียงนาง รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าไร้ที่ติแม้จะหล่อเหลาน้อยกว่าชินอ๋องซื่อจื่อ แต่ทว่าก็มีสตรีไม่น้อยที่ชื่นชอบบุรุษผู้นี้ หลังจากที่นางได้ขี่ม้าตัวเดียวกับบุรุษที่สตรีหลายคนหมายปอง นางก็มักจะเจอเขาที่เหลาอาหารหรือโรงเตี๊ยมอยู่บ่อยครั้ง เพราะไม่สบายใจกับสายตาจาบจ้วงของบุรุษในวันนั้นนางจึงไม่กล้าไปที่ร้านบะหมี่เนื้อของท่านป้าผู้นั้นอีก แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องแปลกหรือไม่ นางมักจะเจอท่านราชเลขาฯจางผู้นั้นอยู่บ่อยครั้ง วันนี้ก็เช่นกัน “ดูเหมือนเจ้าจะชื่นชอบการออกมากินข้าวนอกจวน มิทราบว่าพ่อครัวจวนหวังทำอาหารไม่อร่อยหรือ” เขามานั่งร่วมโต๊ะโดยที่นางไม่ต้องเชิญทุกครา จนกลายเป็นความเคยชิ
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (3/4)
“ข้าอิ่มแล้วเจ้าค่ะ ได้โปรดยกเท้าที่เหยียบชายอาภรณ์ข้าด้วยเจ้าค่ะ” “เจ้ารู้หรือไม่ มีขอทานและคนยากจนที่ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน หากคนพวกนั้นมาเห็นเจ้ากินเหลือเช่นนั้น พวกเขาคงตัดพ้อ พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้กินบะหมี่น้ำธรรมดา แต่เจ้าที่เป็นคุณหนูกลับกินทิ้งกินขว้าง กินเพียงคำสองคนไม่ถูกใจก็ทิ้ง จะว่าไปก็น่าสงสารชาวบ้านที่เขาทำปลูกพืชผักและเลี้ยงสัตว์นะ พวกเขาลำบากเพียงใดกว่าจะปลูกพืชผักและเลี้ยงสัตว์มาเพื่อเป็นอาหารให้พวกเราได้กิน...” “พอแล้วเจ้าค่ะ ข้ากินให้หมดก็ได้” คุณหนูหวังกล่าวก่อนจะนั่งลงตามเดิม มือเรียวหยิบตะเกียบมาคีบกินบะหมี่เนื้อที่ตนกินค้างไว้ พร้อมกับบะหมี่เนื้อที่เขาสั่งถูกนำมาให้พอดี มุมปากของเขาหยักยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของนาง จางชิงเทียนกินบะหมี่เนื้อไปลอบมองสหายของน้องสาวไป เขาเพิ่งสังเกตว่าคุณหน
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (2/4)
“ข้าเห็นเจ้าเดินออกจากโรงเตี๊ยมจึงเดินตามเพียงเท่านั้น” กล่าวจบสายตาของท่านราชเลขาฯ ก็จับจ้องดวงหน้าหวานที่มักจะส่งยิ้มให้เขาอยู่เสมอ แต่ทว่าวันนี้กลับบึ้งตึง “ท่านป้าเจ้าขา วันนี้ข้าต้องไปแล้ว ท่านมาเก็บโต๊ะเถิดเจ้าค่ะ คุณชายพวกนี้จะได้มีโต๊ะนั่งไม่ต้องมายืนจ้องผู้อื่นให้เสียมารยาทเช่นนี้” กล่าวจบนางก็วางเหรียญอีแปะลงบนโต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้านไป ตั้งแต่ต้นจนจบนางไม่ทักทายเขาเช่นที่เคยทำ ต้องเป็นเพราะที่เขากล่าววาจาไม่ดีใส่นางในวันนั้นเป็นแน่ “ชิงเทียนเจ้ารู้จักคุณหนูผู้นั้นหรือ” “เจ้าชอบนางหรือ” “ใช่ ข้าอยากเกี้ยวพานาง ในเมืองหลวงนี้จะมีคุณหนูส
