LOGINShare
บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (1/5)
Last Updated:
2025-04-10 21:00:2923
งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา
ทุกหัวเมืองของแคว้นจงฉื้อมีการจัดเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะเมืองหลวงที่มีการจัดงานยาวนานถึงเจ็ดวันเพราะนอกจากจะมีการสละบัลลังก์ของฮ่องเต้โจวซื่อ และแต่งตั้งองค์รัชทายาทโจวเฟยหลงขึ้นเป็นฮ่องเต้แล้ว ยังมีพิธีอภิเษกสมรสของฮ่องเต้พระองค์ใหม่
&nbs
Related chapters
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (2/5)
“เป็นคนลงมือทำเอง เหตุใดถึงไม่มั่นใจว่าจะถูกปากนางเล่า หรือว่าแท้จริงท่านอ๋องเพียงแค่ฝึกส่งๆ ไป ไม่ได้ตั้งใจอันใดมาก” คำกล่าวของจางชิงเทียนทำให้ชินอ๋องหันไปมองด้วยแววตาขุ่นเคือง หากเขาคิดเช่นนั้นเขาจะตั้งใจฝึกทำอาหารวันละสามเวลาด้วยเหตุใด “ข้าจะชิมเจ้าค่ะ” ชิงหนี่ว์กล่าวจบก็รีบหยิบตะเกียบแล้วคีบอาหารเข้าปาก “หากไม่ถูกปากเจ้าสามารถบอกพี่ตามตรงได้” “อร่อยเจ้าค่ะ” กล่าวจบนางก็คีบอาหารจานต่อไปส่งเข้าปาก และทำเช่นนั้นต่อไปเรื่อยๆ จนสิ้นสุดที่จานที่สี่ “ท่านเพิ่งหัดทำอาหารจริงๆ หรือเจ้าคะ” “อืม”&
Last Updated : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (3/5)
“จางชิงหนี่ว์เห็นทีเจ้ากับข้าจะอยู่ร่วมแผ่นดินกันไม่ได้” ท่าทางเดือดดาลของหลิวเมิ่งทำให้สตรีอีกนางลอบยิ้มอย่างสมหวัง ‘บังอาจมาแย่งวาสนาข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้อับอายจนไม่อาจสู้หน้าผู้ใดได้’ “การจะทำให้สตรีไร้ที่ยืนในแผ่นดินมันก็มีไม่กี่วิธี อย่างที่ข้าเห็นบรรดาสตรีในเรือนหลังมักจะชอบติดต่อขอซื้อยารัญจวนจิตเพื่อใช้จัดฉากใส่ร้ายสตรีที่ตนไม่ชอบหน้า แต่ข้าว่าวิธีนี้มันจะทำให้คุณหนูจางกลายเป็นสตรีมีมลทินยากจะหากบุรุษอื่นมาตบแต่งด้วยได้” แน่นอนว่าตำแหน่งพระชายาชินอ๋องก็ต้องหลุดมือไปอย่างน่าเสียดาย “เจ้านำยานั่นพกติดตัวมาด้วยหรือไม่” เพราะความโกรธอย่างไร้สติทำให้คุณหนูหลิวขาดสติในการยับยั้งชั่งใจ “ใครจะนำยาอันตรายเช่นนั้นติดตัวมา...ตายจริงมันมาอยู่ที่นี่ได้อย
Last Updated : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (4/5)
“มิได้เจ้าค่ะ ฮองเฮาประสงค์อยากพบคุณหนูจางเพียงคนเดียวเจ้าค่ะ” “เช่นนั้น...” “รีบไปกันเถิดเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวฮองเฮาจะทรงกริ้วนูปี้” “เช่นนั้นก็นำทางไปเถิด” สุดท้ายชิงหนี่ว์ก็ยินยอมที่จะตามนางกำนัลผู้นั้นไป แม้จะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล ระหว่างที่สองเท้าก้าวเดินตามนางกำนัลที่ตนไม่รู้จัก คำเตือนของพี่ใหญ่ที่ดังก้องอยู่ในหัวทำให้นางเริ่มชะลอฝีเท้าลงเรื่อยๆ เพื่อทิ้งระยะห่างหากเกิดเรื่องขึ้นตนจะได้สบโอกาสหนีทัน แต่ยังไม่ทันได้ลงมือทำอันใด ดวงตาเมล็ดซิ่งก็เบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อประตูตำหนักเปิดออก “เยว่ฉิง เจ้ามาอยู่ที่นี
Last Updated : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 23 งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา (5/5)
“แต่ข้าเห็นด้วยกับฮองเฮา ถ้าเจ้าอยากจะไปช่วยนางก็เชิญ ข้าจะช่วยฮองเฮาถวายฎีกาให้แต่งตั้งหลิวเมิ่งที่เจ้าเอ็นดูขึ้นเป็นฮองเฮาแทน” “อันฉีเจ้ากล้า...” “ข้าต้องกล้าอยู่แล้ว สตรีเหล่านั้นคิดวางยาทำร้ายสตรีของข้า เจ้าอยู่ในวังหลวงก็น่าจะเห็นเล่ห์กลมากมาย เหตุใดถึงคิดช่วยเหลือสตรีที่จ้องทำลายผู้อื่นด้วยวิธีสกปรกเช่นนี้ แล้วเจ้ามิคิดบ้างหรือว่าหากเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นมาฮองเฮาจะเสียชื่อเพียงใด จัดงานครั้งแรกก็ดูแลไม่ทั่วถึงจนเกิดเรื่องกับสหายตน” “เชิญเพคะ พระองค์อยากไปช่วยนางก็เชิญเสด็จ กงกง รีบพาฝ่าบาทไปช่วยสตรีในดวงใจ แล้วอย่าให้ฝ่าบาทเข้ามาที่ตำหนักข้าอีก” “ไม่เอา พี่ไม่ไป เข่อชิงพี่ขอโทษที่ทำให้เจ้าหงุดหงิด พี่ขอโทษที่โง่เง่า” ฮ่องเต้พ
Last Updated : 2025-04-10ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 24 ลบหลู่ฮองเฮา (1/5)
24 ลบหลู่ฮองเฮา ขบวนเสด็จของฮ่องเต้และฮองเฮาเคลื่อนผ่านเฉียดกรายงานเลี้ยงที่ยังมีฮูหยินและคุณหนูบางจวนอยู่สนทนากัน ท่าทางรีบร้อนของผู้สูงศักดิ์และสีหน้าที่ไม่ค่อยดีของคุณหนูจางและคุณหนูหวังดึงดูดให้กลุ่มฮูหยินปากมากลอบตามติด เสีย
Last Updated : 2025-04-11ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 24 ลบหลู่ฮองเฮา (2/5)
“คุณหนูสวี่ เจ้าได้ยินจากที่ใดว่าคุณหนูจางเป็นคนกล่าวยุยงชินอ๋องจนนางต้องวางยาปลุกกำหนัดหวังทำลายชีวิตผู้อื่น” “หม่อมฉัน...” สวี่ลู่ฟางพยายามคิดเพื่อจะหาข้อแก้ตัว ที่ผ่านมาได้แต่พยายามทำตามเรื่องราวในหนังสือลึกลับเล่มนั้น นางจึงไม่เคยคิดว่าหากวันหนึ่งเรื่องราวมันพลิกผันไปร้ายแรงเช่นนี้ ตนจะต้องทำอย่างไร “คิดให้ดีก่อนจะกล่าววาจาออกมา หากคำที่เจ้ากล่าวออกมาเปิ่นกงค้นพบว่าเป็นเพียงคำโกหก โทษของเจ้าก็จะเพิ่มไปด้วย” “หม่อมฉันไม่ทราบเรื่องที่คุณหนูหลิวกล่าวอ้างเจ้าค่ะ” บุตรสาวหมอหลวงเอ่ยปากราวกับไม่ทราบเรื่องราวทั้งหมด “หมายความว่าเรื่องราวทั้งหมดคุณหนูหลิวคิดไปเอง” “ใช่เพคะ
Last Updated : 2025-04-11ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 24 ลบหลู่ฮองเฮา (3/5)
“หากเจ้าทำให้พวกนางได้ลิ้มรสความทุกข์ทรมานในการแย่งชิงความโปรดปราน ข้าจะทูลขออภัยโทษเรื่องราวที่เมืองเจียงเฉินให้” “กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ชินอ๋องช่างโหดเหี้ยม ยืมมือเขาทรมานสตรีน่ารังเกียจสองคนนั่น แต่ก็ช่างเถิดในเมื่อผู้สูงศักดิ์ต้องการเขามีหรือจะขัดขวางได้ เพราะอย่างไรในสายตาของเขาสตรีก็เปรียบเสมือนตุ๊กตาผ้าไร้ค่า สุดท้ายแล้วผู้ตรวจการยินยอมทำตามความต้องการของชินอ๋อง เพื่อแลกกับความช่วยเหลือที่ชินอ๋องจะขอพระราชทานอภัยเรื่องที่เขาประมาทเลินเล่อปล่อยผ่านจนทำให้เจ้าเมืองเจียงเฉินยักยอกงบประมาณช่วยเหลือชาวบ้านจากเหตุน้ำท่วม ก่อนกลับบุรุษสูงศักดิ์ยังกำชับอีกว่าหากตนสามารถดูแลฮูหยินทั้งสองได้ถูกใจ ชินอ๋องจะช่วยเหลือให้เขาได้ย้ายกลับเมืองหลวงก่อนคร
Last Updated : 2025-04-11ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 24 ลบหลู่ฮองเฮา (4/5)
“รีบไปทำอาหารเถิดเจ้าค่ะ ข้าอยากชิมอาหารฝีมือท่านแล้ว” คำหวานจากสตรีที่พึงใจทำให้ชินอ๋องรีบไปเข้าครัว โดยไม่สนใจสายตาของจางชิงเทียนที่จับจ้องอยู่ ใช้เวลาอยู่ราวหนึ่งชั่วยาม อาหารทั้งหมดก็ถูกบ่าวรับใช้ยกขึ้นโต๊ะ อาหารที่ชินอ๋องทำในวันนี้ล้วนมีหน้าตาน่ากินต่างจากครั้งก่อนๆ ทั้งปลาหลีฮื้อเปรี้ยวหวาน ไก่น้ำลาย ไก่องครักษ์ กุ้งผัดชาหลงจิ่ง หมูสามชั้นอบผักดอง อาหารทุกจานล้วนคล้ายคลึงกับอาหารที่โรงเตี๊ยมเหอหยวน เรียกได้ว่าหากไม่เห็นชินอ๋องยืนทำทุกอย่างด้วยตนเองทุกขั้นตอนตั้งแต่เริ่มหั่นหมูหั่นปลาหรือแกะกุ้ง คงจะคิดไปแล้วว่าอาหารเล่านี้ถูกซื้อมาจากโรงเตี๊ยมเหอหยวน “หน้าตาน่ากินไม่น้อยเลยเจ้าค่ะ” หยุนว่านซือกล่าว&nbs
Last Updated : 2025-04-11
Latest chapter
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ การแต่งฮูหยินที่เร่งรีบของท่านราชครู (1/1)
การแต่งฮูหยินที่เร่งรีบของท่านราชครู มีคนมากมายที่อาจจะสงสัยว่าเหตุใดท่านราชครูจางเหว่ยถึงได้เร่งรีบตบแต่งเถ้าแก่เนี้ยร้านขายภาพวาดซือซือเข้าจวนจาง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีข่าวลือว่าคบหากัน หรืออาจจะเป็นเพราะได้เห็นบทเรียนจากการเล่าลือเรื่องของคุณหนูสวี่ ที่จู่ๆ คนเหล่านั้นบังเอิญลิ้นขาดกลายเป็นคนพูดไม่ได้ แต่โชคดีหนึ่งในนั้นมีคนเขียนอักษรได้ จึงได้เขียนเตือนคนรอบตัวไม่ให้เล่าลือเรื่องราวเกี่ยวกับเชื้อพระวงศ์หรือตระกูลที่ใกล้ชิดราชวงศ์ สุดท้ายจึงไม่มีใครกล้าเล่าลือหรือสงสัยถึงความเร่งรีบของท่านราชครู “พี่เหว่ย ท่านจะไม่เสียใจทีหลังห
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮองเฮาพบปะสหาย (1/1)
ฮองเฮาพบปะสหาย ภายในจวนท่านราชเลขาฯจาง วุ่นวายไม่น้อยเมื่อมีผู้สูงศักดิ์มาเยือนโดยได้นัดหมายกันล่วงหน้า “ถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ” ชินอ๋องที่เพิ่งลงจากรถม้าแสดงความเคารพโอรสสวรรค์และฮองเฮา “ถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ” พระชายาสกุลจางที่ลงรถม้ามาภายหลังทำความเคารพอีกฝ่ายเช่นกัน “ตามสบายเถิด พวกเจ้าเป็นสหายของเราใช้คำธรรมดาสามัญเถิด”
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ (2/2)
“เจ้าโอบอุ้มบุตรชายของเราให้แน่นๆ ส่วนเจ้าพี่จะจับให้แน่นๆ เอง” กล่าวจบเขาก็ใช้วิชาตัวเบาโอบอุ้มพานางและบุตรชายกลับตำหนัก ทันทีที่ถึงตำหนักโจวหลี่หมิงถูกส่งตัวให้ซานจี สาวใช้ประจำตัวคนใหม่ของนางที่ทางพระสวามีหามาให้ แน่นอนว่านางมิใช่สาวใช้ธรรมดา เพราะสตรีผู้นี้คือองครักษ์เงาที่ถูกฝึกมาอย่างหนักเพื่อดูแลดวงใจของท่านอ๋อง “นำไปซื่อจื่อไปมอบให้แม่นมแล้วเจ้าไปพัก ข้าจะดูแลพระชายาเอง” บุรุษที่ชื่นชอบการปรนนิบัติฮูหยินกล่าว “แงๆ” แม้จะดีดดิ้นเพียงใด แต่บุตรชายมีหรือจะต่อต้านบิดาได้ “ท่านพี่ หากลูกไม่อยากไป...” ไม่มีมาร
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ (1/2)
เรื่องเล่าหลังเป็นพระชายาของชิงหนี่ว์ ดวงตาเมล็ดซิ่งทอดมองผืนดินที่เขียวชอุ่มไปด้วยพืชผัก ที่ดินผืนนี้นางใช้เงินที่ได้จากการวาดภาพขายมาซื้อเก็บไว้ เพื่อสร้างรายได้ให้กับบ่าวรับใช้ผู้ภักดีทั้งสอง ก่อนหน้าที่นางจะแต่งเข้าตำหนักอ๋องไม่นาน นางก็จัดการให้จื่อรั่วและจื่อเป่าที่ความสัมพันธ์คืบหน้าไปอย่างรวดเร็วได้เข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกันก่อนจะคืนสัญญาทาสแล้วให้ทั้งสองคนย้ายมาปลูกจวนอยู่บนที่ผืนนี้ “พระชายาท่านนั่งพักดื่มน้ำก่อนเถิดเพคะ รอแดดร่มลมตกค่อยออกไปเดินดูด้านนอก”&
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) (2/2)
“เช่นนั้นก่อนจะลงโทษน้อง ท่านพี่กินข้าวก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ” “มิต้อง” กล่าวจบเขาก็รั้งนางเข้าไปแนบชิด มือใหญ่จับยึดคางเรียวเอาไว้ริมฝีปากร้อนกดลงบนกลีบปากบาง ลิ้นร้อนบุกรุกโพรงปากนางอย่างเอาแต่ใจ ในขณะที่มือช่วยปลดเปลื้องอาภรณ์ให้นางอย่างรวดเร็ว ช่างใจร้อนเสียจริง... ดวงหน้าหวานแดงก่ำด้วยความเขินอาย เมื่อพระสวามีของตนที่เพิ่งถอนจุมพิตเร่าร้อนเมื่อครู่ จับจ้องนางราวกับหมาป่าหิวกระหาย “น้องหญิงของพี่เลิศรสกว่าอาหารใดๆ” กล่าวจบเขาก็ช้อนเรือนร่างเปลือยเปล่าเข้าหลังฉากกั้น ว่ากันว่าฮองเฮาชื่นชอบการแช่น้ำร้อน ภายในตำหนักจึงมีบ่อน้ำร้อนขนาดใหญ่อยู่ติดห้องบรรทม
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) (1/2)
ฮ่องเต้ผู้เด็ดขาดกับฮองเฮา (แค่บนเตียง) นัยน์ตาดำของบุรุษสูงศักดิ์จับจ้องใบหน้าของสตรีที่ตนรักอย่างไม่ละสายตา มือใหญ่ช่วยคีบอาหารใส่ชามให้นางอย่างเอาใจ “ท่านพี่กินบ้างเถิดเจ้าค่ะ อย่ามัวแต่คีบให้ข้าเลยเจ้าค่ะ” แม้ยามนี้ทั้งสอ
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (4/4)
“เอ่อ...ท่านช่วยพาข้าลงจากหลังม้าได้หรือไม่เจ้าคะ” สิ้นเสียงนาง รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าไร้ที่ติแม้จะหล่อเหลาน้อยกว่าชินอ๋องซื่อจื่อ แต่ทว่าก็มีสตรีไม่น้อยที่ชื่นชอบบุรุษผู้นี้ หลังจากที่นางได้ขี่ม้าตัวเดียวกับบุรุษที่สตรีหลายคนหมายปอง นางก็มักจะเจอเขาที่เหลาอาหารหรือโรงเตี๊ยมอยู่บ่อยครั้ง เพราะไม่สบายใจกับสายตาจาบจ้วงของบุรุษในวันนั้นนางจึงไม่กล้าไปที่ร้านบะหมี่เนื้อของท่านป้าผู้นั้นอีก แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องแปลกหรือไม่ นางมักจะเจอท่านราชเลขาฯจางผู้นั้นอยู่บ่อยครั้ง วันนี้ก็เช่นกัน “ดูเหมือนเจ้าจะชื่นชอบการออกมากินข้าวนอกจวน มิทราบว่าพ่อครัวจวนหวังทำอาหารไม่อร่อยหรือ” เขามานั่งร่วมโต๊ะโดยที่นางไม่ต้องเชิญทุกครา จนกลายเป็นความเคยชิ
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (3/4)
“ข้าอิ่มแล้วเจ้าค่ะ ได้โปรดยกเท้าที่เหยียบชายอาภรณ์ข้าด้วยเจ้าค่ะ” “เจ้ารู้หรือไม่ มีขอทานและคนยากจนที่ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน หากคนพวกนั้นมาเห็นเจ้ากินเหลือเช่นนั้น พวกเขาคงตัดพ้อ พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้กินบะหมี่น้ำธรรมดา แต่เจ้าที่เป็นคุณหนูกลับกินทิ้งกินขว้าง กินเพียงคำสองคนไม่ถูกใจก็ทิ้ง จะว่าไปก็น่าสงสารชาวบ้านที่เขาทำปลูกพืชผักและเลี้ยงสัตว์นะ พวกเขาลำบากเพียงใดกว่าจะปลูกพืชผักและเลี้ยงสัตว์มาเพื่อเป็นอาหารให้พวกเราได้กิน...” “พอแล้วเจ้าค่ะ ข้ากินให้หมดก็ได้” คุณหนูหวังกล่าวก่อนจะนั่งลงตามเดิม มือเรียวหยิบตะเกียบมาคีบกินบะหมี่เนื้อที่ตนกินค้างไว้ พร้อมกับบะหมี่เนื้อที่เขาสั่งถูกนำมาให้พอดี มุมปากของเขาหยักยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของนาง จางชิงเทียนกินบะหมี่เนื้อไปลอบมองสหายของน้องสาวไป เขาเพิ่งสังเกตว่าคุณหน
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก ตอนพิเศษ ฮูหยินของจางชิงเทียน (2/4)
“ข้าเห็นเจ้าเดินออกจากโรงเตี๊ยมจึงเดินตามเพียงเท่านั้น” กล่าวจบสายตาของท่านราชเลขาฯ ก็จับจ้องดวงหน้าหวานที่มักจะส่งยิ้มให้เขาอยู่เสมอ แต่ทว่าวันนี้กลับบึ้งตึง “ท่านป้าเจ้าขา วันนี้ข้าต้องไปแล้ว ท่านมาเก็บโต๊ะเถิดเจ้าค่ะ คุณชายพวกนี้จะได้มีโต๊ะนั่งไม่ต้องมายืนจ้องผู้อื่นให้เสียมารยาทเช่นนี้” กล่าวจบนางก็วางเหรียญอีแปะลงบนโต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้านไป ตั้งแต่ต้นจนจบนางไม่ทักทายเขาเช่นที่เคยทำ ต้องเป็นเพราะที่เขากล่าววาจาไม่ดีใส่นางในวันนั้นเป็นแน่ “ชิงเทียนเจ้ารู้จักคุณหนูผู้นั้นหรือ” “เจ้าชอบนางหรือ” “ใช่ ข้าอยากเกี้ยวพานาง ในเมืองหลวงนี้จะมีคุณหนูส
