LOGINShare
ตอนที่ 19 พระชายาเป็นลม
Last Updated:
2025-04-15 01:17:04
Related chapters
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 20 หวนคืนสู่อ้อมกอด
เขาไม่ได้เพียงแค่พูดแต่หยิบถ้วยยางเปล่านั้นวางบนโต๊ะและดึงตัวนางมากอดทันที ชิงเยี่ยนที่พึ่งจำความได้ถึงกับตกใจและหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง“อ๋องโลหิตผู้นี้น่ะหรือจะอ่อนโยนถึงเพียงนี้” นางเพียงแค่นึกในใจ แต่สัมผัสอบอุ่นที่เขาทำในตอนนี้กลับมิใช่เรื่องโกหก“เจ้ายังเจ็บตรงที่ใดอีกหรือไม่ เหตุใดจึงได้เป็นลมไป ข้าเตือนเจ้าแล้วมิใช่หรือว่าให้นอนพักผ่อน เหตุใดยังเที่ยววิ่งเล่นราวเด็กน้อยอีก”“หมะ….ข้า…เพียงแค่อยากทำถุงหอมให้..ท่านพี่เท่านั้นเจ้าค่ะ ก็เลย”“เจ้ากลับไปที่เรือนหลังมางั้นหรือ”“…เจ้าค่ะ”ท่านอ๋องพลันนิ่งไปพร้อมกับคิดบางอย่าง เหมือนว่าเขาเองก็จะรู้ว่าบางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่กระตุ้นนาง และทำให้นางเป็นลม แต่เขาจะควบคุมสิ่งใดได้ หากว่านางเป็นฟ่างชิงเยี่ยนคนเดิม มีหรือจะยอมให้เขากอดเช่นนี้โดยไม่ผลักเขาออก“เจ้า….เจ้าบอกว่าจะทำสิ่งใดนะ”เขาทราบเรื่องเพราะป้าเจาส่งคนมาแจ้งที่ตำหนักทรงงานในวังว่าพระชายาทรงรื้อของที่เรือนหลังและจะหยิบผ้ามาเย็บเขาจึงได้รีบกลับมา แต่เมื่อเข้าประตูตำหนักมาถึงกับตกใจเมื่อเห็นว่านางกำลังล้มลงตรงหน้าเพราะเป็นลม“หม่อมฉันจะตัดเย็บถุงหอมเพคะ เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าร่างกา
Last Updated : 2025-04-16ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 21 ทบทวนค่ำคืนแสนหวาน (NC)
“ใช่ เจ้าอย่าบอกว่าเจ้าลืมนะ ก็เจ้าทำอยู่ทุกคืน”("ข้าทำเช่นนั้นจริงๆหรือ เหตุใดข้าไม่เห็นจำได้เลยเล่า") / ชิงเยี่ยน("ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะยังปิดบังข้าไปอีกนานแค่ไหน") / ท่านอ๋อง“เอ่อ หม่อมฉัน….”“เอาล่ะๆ บางทีเจ้าก็เป็นเช่นนี้ งั้นข้าจะค่อยๆฟื้นความจำเจ้าให้ เมื่อคืนนี้ผู้ใดกันสั่งให้ข้าไม่หยุดรังแกจนรับมือข้าไม่ไหว ผู้ใดที่เดินไม่ไหวจนเป็นลมไป เจ้าทั้งนั้นแล้วยังกล้าบอกว่าอยากออกไปเที่ยวอีก”“คือว่า…อื้มม….ท่าน…อืมมม”ท่านอ๋องก้มจูบนางอีกครั้ง ชิงเยี่ยนทั้งตกใจแต่ก็รีบหลับตาทันทีเพื่อมิให้เขาสังเกตเห็นอาการนี้ นางจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่มิใช่ว่าเขาอยากจะทำอีกหรอกนะเพราะนางยังไม่ทันได้เตรียมใจ…“อืม…ท่าน…ท่านพี่เจ้าคะ อ๊ะ”“อย่าพึ่งพูดสิ หากว่าเจ้าลืมคืนนี้ข้าจะทบทวนความจำให้สักหน่อย แต่ข้าจะไม่รังแกเจ้ามากเกินไปดีหรือไม่”“ท่านพี่บอกว่ายังมีงานต้องทำ”“ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าเจ้า พระชายาของข้า”จุมพิตหวานซึ้ง เนิ่นนานถูกส่งมอบให้นาง ชิงเยี่ยนแม้ว่าอยากทักท้วงแต่นางในยามนี้หากบอกเขาว่านางจำได้ทุกสิ่งแล้วจะทำให้เขาสงสัยหรือไม่ นางจะทำเช่นไรได้นอกจากต้องตามใจเขาเพื่อไม่ให้เขาสังเ
Last Updated : 2025-04-17ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 22 ซื้อของกับท่านอ๋อง
“ก็ข่าวลือต่างๆนั่น…”“อ่อ เรื่องนี้นี่เอง พูดแล้วเรื่องนี้…เรื่องมันยาว แต่หากเจ้าอยากจะฟัง…ชิงเยี่ยน….เหตุใดหลับง่ายเช่นนี้เล่า”นางฟุบหลับลงไปที่แผงอกกว้างอบอุ่นนั้นด้วยความคุ้นเคย เขาจึงพลิกตัวนางกลับและห่มผ้าให้พร้อมกับจ้องมองใบหน้างดงามนั้นยามหลับ“แม้ว่าเจ้าจะจำได้หรือไม่ได้ ข้าก็จะไม่มีวันยอมให้เจ้าไปจากข้าอีก ฟ่างชิงเยี่ยน”เขาเอื้อมมือไปหยิบชุดคลุมของเขามาสวม ก่อนจะค่อยๆสวมให้นางด้วยและลุกไปที่โต๊ะอักษรในห้องเพื่ออ่านรายงานที่บอกนางไว้ก่อนหน้านี้ ชิงเยี่ยนที่หันไปอีกทางลืมตาขึ้นด้วยความตื่นเต้น("หรือว่าเขารู้แล้วว่านางจำได้แล้ว เช่นนั้น…ที่เขาพูดจะเป็นความจริงหรือไม่")ชิงเยี่ยนรู้สึกว่าหัวใจนางกำลังกระโดดลอยไปมาเพราะคำพูดนั้น เขาจะไม่ยอมให้นางจากไป เขาอยากอยู่กับนาง เช่นนั้นก่อนหน้านี้ที่นางจำไม่ได้เกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ นางต้องรีบรวบรวมความคิดให้ได้เร็วที่สุดเหตุใดฟ่างชิงเยี่ยนที่จำไม่ได้ถึงได้ทลายกำแพงหนาของอ๋องโลหิตผู้นั้นเข้าไปได้โดยง่าย หรือเขาอาจจะชอบชิงเยี่ยนที่เป็นเช่นนั้นแล้วกับนางที่กลับมาแล้วนางจะต้องทำตัวเช่นไร….“ข้าจะทำเช่นไรดีเล่า”ท่านอ๋องพับรายงานเก็บและเ
Last Updated : 2025-04-17ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 23 เรื่องของพระสนมทั้ง 7
ชิงเยี่ยนมองไปที่พระพักตร์ที่มองกลับมาที่นางเช่นกัน สายตาของท่านอ๋องไม่ได้โกหกนางแม้แต่น้อย เขาเชื่อใจนางจริงๆ ท่านอ๋องเดินมาและกอดนางเอาไว้ เขารู้เรื่องของนางและสิ่งที่นางพบเจอที่สกุลฟ่างแล้ว เขาไม่มีทางกล่าวโทษนาง ต่อให้นางจะให้เขาเตรียมผักเน่าหรือมูลสุนัขไปให้สกุลฟ่าง เขาก็จะไม่ขัดขวางนางแม้แต่น้อย“เจ้าสบายใจได้ เจ้าหิวหรือไม่”“หม่อมฉันยังอิ่มบะหมี่นั่นอยู่เลยเพคะ”“เช่นนั้นไปเดินเล่นกัน สูดอากาศเสียหน่อยจะได้สบายใจขึ้น”“เพคะ”ท่านอ๋องพาชิงเยี่ยนเดินออกมาจากเรือนหน้า เขาจงใจพานางเดินผ่านลานกลางตำหนักนั้นอีกครั้งเพื่อจะเดินไปยังสวนด้านหลัง ชิงเยี่ยนมองไปรอบๆ ในตอนนี้ความทรงจำในทุกๆเรื่องทั้งก่อนหน้าที่จะความจำเสื่อม และหลังจากความจำเสื่อมนั้นเด่นชัดทุกเรื่องราวทั้งเรื่องที่นางแอบถามสาวใช้เรื่องรักๆใคร่ๆและเรื่องน่าอายที่นินทากันระหว่างสตรี และยังเรื่องที่นางขอให้เขาจูบนางและบังคับให้เขาครอบครองนางนั่นด้วย“เจ้าเป็นอะไรไป เหตุใดเจ้าจึงเหม่อลอยอีกแล้ว”“เปล่านะเพคะ เพียงแต่ลานนี้ เหตุใดจึงว่างนักเพคะ ไม่มีการฝึกอาวุธหรือทำอย่างอื่นหรือเพคะ”“เดิมทีเอาไว้จัดงาน แต่ข้าไม่ชอบงานเอิ
Last Updated : 2025-04-19ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 24 พระองค์ทรงทราบ!!
“ใช่ เดิมทีคิดว่าเป็นแผนของเจ้าและสกุลฟ่าง แต่เพราะความจงรักภักดีของแม่ทัพฟ่าง ข้าจึงไม่เชื่อว่าเขาจะทำร้ายข้า ข้าจึงได้สืบเรื่องนี้”“พระองค์สืบได้หรือไม่เพคะ”“ได้สิ”เขาหันมามองหน้านาง และดูเหมือนชิงเยี่ยนเองก็ทราบดีว่าผู้ใดที่อยู่เบื้องหลังในเรื่องนี้ นางยิ้มให้เขาอย่างนึกอับอาย“ฝีมือฮูหยินฟ่างสินะเพคะ”“เจ้ารู้งั้นหรือ”“ตั้งแต่นางรู้ว่าจะมีราชโองการสมรส พี่รองของข้าก็หายออกจากจวนอย่างน่าสงสัยแต่มิมีผู้ใดอยากตามหา ซึ่งผิดปกติวิสัยของฮูหยิน จะมีผู้ใดที่จะให้บุตรสาวเพียงคนเดียวแต่งมาอยู่ในตำหนักที่เต็มไปด้วยข่าวลือเช่นนี้เล่าเพคะ นางเลยส่งหม่อมฉันมาแทน”“เจ้านึกเสียใจงั้นหรือ”“ไม่เลยสักนิดเพคะ ทูลตามตรงว่าอาจจะเคยคิดโกรธบ้าง แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่ที่สกุลฟ่าง คนที่นี่ทั้งให้เกียรติหม่อมฉันและมองด้วยสายตาที่เป็นมิตร มากกว่าคนที่สกุลฟ่าง แม้ว่าหม่อมฉันจะรู้ว่าอาจจะต้องตายภายในสามเดือนหกเดือน แต่การอยู่ที่สกุลฟ่างก็ไม่ต่างกับตายแล้วเช่นกัน เช่นนั้นสู้ออกมาตายเอาดาบหน้าดีกว่าจมปลักอยู่ที่นั่น”ท่านอ๋องเองก็กลืนน้ำลายลงคอราวกับมีก้อนแข็งติดอยู่ เขาเองก็เคยคิดจะเลือกวิธีให้นางออกจากตำ
Last Updated : 2025-04-19ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 25 จวนสกุลฟ่าง
“เอาไว้ไปที่สกุลฟ่างครั้งนี้ เจ้าพาข้าไปที่เรือนที่เจ้าพัก ข้าจะให้จางจื่อหาเบาะแสในจวนได้สะดวกอีกครั้ง”“เพคะ”จวนสกุลฟ่าง“ท่านแม่ เหตุใดขบวนจึงยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ เหตุใดพวกท่านโกหกข้าว่าเขาคืออ๋องโลหิตผู้เหี้ยมโหดอย่างไรเล่าเพคะ”“เอ่อ เรื่องนี้…”“หุบปากให้หมด รถม้ามาถึงแล้ว”จางจื่อเดินลงมาพร้อมกับเปิดประตูรถม้า ท่านอ๋องเดินลงมาพร้อมกับรอรับพระชายาลงมาท่ามกลางสายตาของบ่าวไพร่และสาวใช้สกุลฟ่างที่ไม่กล้ามองสบตาชิงเยี่ยน ผู้ที่เคยอยู่ในจวนนี้ราวกับสาวใช้คนหนึ่ง“ถวายบังคมท่านอ๋องและพระชายาพ่ะย่ะค่ะ/เพคะ”“ท่านแม่ เหตุใดข้าจึงต้องคำนับนางด้วยนะ”“ฝูเยว่ หุบปากเจ้าไป”แต่ท่านอ๋องได้ยินชัดเจน เขาเหลือบไปมองนางพร้อมกับถาม“แม่นางผู้นี้คือผู้ใดกันเหตุใดข้าจึงไม่เคยพบเจ้ามาก่อน”ฝูเยว่ได้โอกาส นางจึงรีบเดินเข้าไปพร้อมถวายเคารพอีกครั้งพร้อมเสียงที่อ่อนหวาน“หม่อมฉันฟ่างฝูเยว่ บุตรีคนรองของแม่ทัพฟ่าง ถวายบังคมท่านอ๋องเพคะ”“ที่แท้ก็เจ้าเอง เมื่อครู่ข้ามองไม่เห็นเช่นนั้นเจ้าก็ถวายบังคมพระชายาข้าด้วยสิแม่นางฟ่าง”“คือว่า!!….”ท่านอ๋องสั่งเสียงเหี้ยมเกรียม ฝูเยว่เงยหน้าขึ้นมาพบว่าท่านอ๋องส่งสา
Last Updated : 2025-04-19ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 26 ท่านอ๋องโลหิต!!
“ฝูเยว่ ไม่นะ ฝู….เยว่”เลือดกลางหน้าผากของฮูหยินฟ่างไหลลงมาพร้อมกับเป็นลมล้มไปตรงหน้า ท่านอ๋องหันมามองแม่ทัพฟ่างที่ยังยืนสงบอยู่ตรงหน้าจวนพร้อมกับบุตรชายอีกสองคน“เช่นนั้น พวกเราก็เข้าจวนก่อนเถอะพระชายา”“แต่ว่าท่านพี่เพคะ”“ไปเถอะ เรื่องข้างนอกนี่ให้พวกเขาเก็บกวาดกันเอง”“เชิญท่านอ๋อง…และพระชายาเสด็จพ่ะย่ะค่ะ”ท่านอ๋องประคองชิงเยี่ยนเดินเข้าไปในจวน เมื่อนางหันไปมองหน้าพี่ใหญ่และพี่สาม พวกเขาพยักหน้าให้นางทำตามคำสั่งท่านอ๋องแต่โดยดี ผู้คนหน้าจวนต่างวิจารณ์กันไปต่างๆนาๆว่าฮูหยินและบุตรีคนรองอวดดีต่อหน้าท่านอ๋องโลหิตจนถูกสั่งลงโทษโบย ส่วนผู้เป็นแม่โขกหัวขอร้องจนเป็นลมแต่ท่านอ๋องก็ไม่ให้อภัย ช่างสมฉายาอ๋องโลหิตเสียยิ่งนักห้องโถงสกุลฟ่าง“ทุกท่านเชิญตามสบายเถิด”พวกเขานั่งลง ท่านอ๋องและชิงเยี่ยนนั่งที่นั่งด้านในสุดซึ่งเดิมทีต้องเป็นท่านแม่ทัพที่นั่งตรงนั้น แต่บัดนี้ท่านอ๋องเสด็จมากับพระชายาแน่นอนว่าเขาย่อมต้องนั่งที่ของเจ้าบ้านตรงนั้นแทนกับชิงเยี่ยน“พระชายา เห็นว่าหลังจากงานเทศกาลล้มป่วยเพราะอากาศหนาว ทรงดีขึ้นแล้วหรือไม่”“ขอบคุณพี่ใหญ่ ข้าหายดีแล้วเจ้าค่ะ”“กระหม่อมสั่งให้คนนำผ้าคลุม
Last Updated : 2025-04-20ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 27 ต้นเหตุของปัญหา
นี่คือความโหดเหี้ยมที่ใครๆต่างก็รู้ดี มิเช่นนั้นก็มิใช่สี่ยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน แม้ว่าลั่วอ๋องโดยปกติจะมิได้ออกมาให้ผู้คนเห็น และเก็บตัวกว่าผู้อื่น แต่ในสี่บุรุษหนุ่ม เขาเป็นคนที่น่ากลัวที่สุดเรื่องความโหดเหี้ยม เพราะเขาชอบใช้วิธี ยืมดาบฆ่าคน“ทะ…ท่านพี่ ท่านคงจะไม่…”แม่ทัพฟ่างหลับตาเพื่อกลั้นหายใจ แม้ว่าเขาจะเป็นคนลงมือ แต่ต่อหน้าพระพักตร์หากว่าเขากล้าออมแรง มีแต่จะทำให้นางถูกสั่งลงโทษเพิ่มเพราะท่านอ๋องจะทราบในทันที มีแค่ลงแส้สุดแรงสามครั้ง ฟ่างฮูหยินจึงจะรอดข้อกล่าวหานี้“หันหลังลงไปเถอะ”“ท่านพ่อ ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะขอทรงเมตตาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“เสด็จพี่เพคะ หม่อมฉันขอร้องวันนี้พวกเรามาเยี่ยมนะเพคะ เราไม่ได้มาเพื่อทำโทษเจ้าบ้านหม่อมฉันขอละเพคะ”“เอาละ ในเมื่อพระชายาข้าขอร้องเอาไว้ เช่นนั้นก็…”“เพี๊ยะ…”“กรี๊ด!!………..”""ท่านพ่อ!!""ทั้งสามคนตกใจที่แม่ทัพฟู่ลงแส้ไปที่หลังของฮูหยินของเขา“เพี๊ยะ!!”“กรี๊ด!!……ท่าน…ท่านพี่…ท่าน….”“ฮูหยิน!! ฮือ….ฮูหยิน…เป็นลมไปแล้วเจ้าค่ะนายท่าน”“เอาตัวนางออกไป”ท่านอ๋องหยิบถ้วยชาของชิงเยี่ยนมาดื่มต่อ แม่ทัพฟ่างตัดสินใจลงแส้ไปที่ฮูหยินสองครั้งเพราะเขารู้ว่าแ
Last Updated : 2025-04-20
Latest chapter
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 40 หนามยอกอก
ท่านอ๋องมีท่าทีโมโหทันทีเมื่อได้ยินชื่อนี้ เขาหันไปมองหน้าชิงเยี่ยนที่เพียงแค่ยกผ้ามาเช็ดปากและวางลงไป ชิงเยี่ยนเองก็ตกใจแต่นางรักษาท่าทีได้ดีกว่าท่านอ๋อง แต่ในใจนางนั้นกังวลอยู่ไม่น้อย แต่นางก็ใคร่รู้ว่าเหตุใดจางลู่หยวนจึงเลือกมาพบนางในวันนี้“พระชายาเพคะ…ให้หม่อมฉัน…”“ไปบอกเขาให้รอข้าสักครู่ อีกเดี๋ยวข้าจะไปพบเขา”ท่านอ๋องตกใจและหันมามองหน้านาง เขาไม่คิดว่านางจะกล้าไปพบจางลู่หยวนอีกในเมื่อนางรับปากกับเขามั่นเหมาะแล้วก่อนหน้านี้“พระชายา นี่เจ้าจะ….”“หม่อมฉันอิ่มแล้วเชิญท่านอ๋องเสวยเถิดต่อเพคะ”มีหรือที่เขาจะกินลงได้อีก ท่านอ๋องลุกขึ้นและดึงแขนนางเอาไว้ จนชิงเยี่ยนทำหน้ามุ่ยด้วยความเจ็บแต่นางก็มิได้ร้องออกมา ท่านอ๋องเองก็พอจะรู้ตัวว่าทำรุนแรงเกินไปจึงรีบคลายออกแต่ยังไม่ยอมปล่อย“เจ้าจะไปพบเขาเช่นนั้นหรือ”ชิงเยี่ยนหันมามองพระพักตร์ท่านอ๋องสายตาของนางในตอนนี้เขาไม่อาจเดาได้เลยว่านางคิดสิ่งใดอยู่กันแน่ เขาทั้งไม่แน่ใจ หวาดระแวง และกลัวไปหมดเรื่องเมื่อคืนที่เขากับนางทะเลาะกันก็ยังมิได้ปรับความเข้าใจ นี่นางยังไปพบกับศัตรูหัวใจอันดับหนึ่งที่เป็นดั่งหนามยอกอกเขาและยิ่งกว่านั้นคือเขากล้า
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 39 เจ้ามันคนใจร้าย
ชิงเยี่ยนเดินมาพร้อมกับผ้าห่มและเครื่องนอน ในคราแรกนางคิดว่าจะหอบมานอนเฝ้าเขาเพื่อง้อท่านอ๋อง แต่ไม่คิดว่าจะได้ยินที่เขาบอกว่า “ไม่มีเวลามาเอาใจผู้ใด”“ท่านอ๋องมิต้องเสียเวลาปั้นพระพักตร์เพื่อเอาใจผู้ใด จะได้มิทรงเหน็ดเหนื่อยมากกว่านี้ จางจื่อท่านรับไปเถิด”ชิงเยี่ยนส่งเครื่องนอนนั้นให้จางจื่อที่รับไปอย่างตกใจระคนแปลกใจ นี่มิใช่ว่าพระชายาตั้งใจจะมาง้อท่านอ๋องหรอกหรือ กลับกลายเป็นว่านางมาได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรได้ยินเสียแล้วท่านอ๋องเองก็ดูเหมือนจะทรงทราบว่าหลุดปากพูดแรงไปเสียแล้วเมื่อนางเดินหันหลังกลับไปเขาจึงรีบเรียกเอาไว้ทันที“นั่นเจ้าจะไปที่ใด”ชิงเยี่ยนหันกลับมา สายตานางมิได้อบอุ่นอย่างที่เขาเคยเห็นอีกแล้ว ดวงตานางบวมเล็กน้อยซึ่งมองก็รู้ว่าคงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เสียงที่ขึ้นจมูกนั้นทำให้เขารู้ได้ทันที “ทูลลาเพคะ”ท่านอ๋องพยายามยันตัวลุกขึ้นแต่กลับทำแท่นฝนหมึกและพู่กันหกรดราดงานบนโต๊ะจนจางจื่อต้องรีบเอาเครื่องนอนนั้นวางที่ข้างห้องและรีบวิ่งเข้ามาช่วยท่านอ๋องเก็บโต๊ะ“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน โธ่เว้ย!!”สุดท้ายท่านอ๋องก็นอนพลิกไปพลิกมา สายตาบวมเป่งที่เขาเห็นบนใบหน้าชิงเยี่ยนทำให้
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 38 เข้าใจผิด (NC)
ชิงเยี่ยนหน้าแดงก่ำเมื่อเขาเอ่ยเช่นนี้ แต่มิใช่เพียงแค่คำพูดแต่นางพึ่งรู้สึกว่าถูกท่านอ๋องรังแกเมื่อเขาเริ่มสอดใส่กายล่างเข้ามาและเริ่มกระแทกจนนางเริ่มพูดไม่เป็นคำ“อื้ออ….อ๊าา”“ชิงเยี่ยน ข้ารักเจ้ายิ่งนัก”“หมิงจ้าน อ๊าา”เสียงของชิงเยี่ยนถูกกลืนหายไปทันทีเมื่อท่านอ๋องก้มลงจูบนาง ลิ้นของเขาควานหาความอบอุ่นในปากนางอย่างไม่สิ้นสุดแม้คนในอ้อมกอดจะเริ่มต้านทานแรงกระแทกเริ่มไม่ไหวเล็บนางเริ่มจิกเขาเป็นสัญญาณให้เขาเร่งจังหวะขึ้นเพราะนางใกล้จะถึงฝั่งแล้ว ลั่วหมิงจ้านรู้ดีว่าชิงเยี่ยนทนได้ไม่นานเพราะสำผัสที่ร้อนแรงของเขานั้นถูกเก็บกดมาหลายวัน“อ๊าา…ท่านอ๋องเพคะ”“เรียกชื่อข้าชิงเยี่ยน เอ่ยนามของข้า..เร็วเข้า”“หมิง..หมิงจ้าน อ๊าาา”เสียงดังของกล้ามเนื้อที่กระแทกถี่ๆทำเอาชิงเยี่ยนทนไม่ไหวอีกต่อไป นางส่งเสียงร้องดังจะจังหวะสุดท้ายที่แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านราวกับถูกปลดปล่อยจากบางอย่าง“ชิงเยี่ยน เจ้าคงไม่ทิ้งข้าใช่หรือไม่ ข้าบอกแล้วว่าคืนนี้เจ้าต้อง…”“หมิงจ้าน คือว่า…อ๊าา….พระองค์….ใจร้อนไปแล้ว อ๊าาา”เมื่อส่งพระชายาถึงฝั่งแล้ว ท่านอ๋องจึงไม่รีบร้อน เขาเริ่มจัดการกับยอดปทุมสีสวย
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 37 จบเสียที
ตำหนักท่านอ๋อง“พวกเจ้าไปทำแผลก่อนเถอะ”“พระชายาเพคะ นี่…พวกเจ้าบาดเจ็บมางั้นหรือ พระชายาเล่า”“พระชายาปลอดภัยดี”“ป้าเจา พาพวกนางไปทำแผล ข้าจะพาชิงเยี่ยนกลับห้องแล้ว”“ทะ…ท่านอ๋อง…พะ..พระองค์มาทันเวลา ขอบคุณสวรรค์”“ชิงเยี่ยน ข้าอุ้มเจ้าไปนะ”ชิงเยี่ยนมิได้พูดสิ่งใดแต่ก็ยอมให้ท่านอ๋องอุ้มนางขึ้นไปเงียบเงียบๆ จนนางเข้ามาในห้องกับท่านอ๋อง เขาพานางไปนั่งที่เตียงและนั่งลงข้างๆกาย“ชิงเยี่ยน เจ้า….เป็นอย่างไรบ้าง”“ทุกอย่าง…จบแล้วสินะเพคะท่านแม่ตายตาหลับเสียที”“มันจบแล้ว ชิงเยี่ยนจากนี้ไม่มีสิ่งใดที่เจ้าต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว แม่ทัพฟ่างจะให้คนนำป้ายวิญญาณแม่เจ้าไปที่สุสานบรรพชนสกุลฟ่างในวันพรุ่งนี้ หากว่าเจ้าอยากจะไปเคารพศพนาง ข้าจะพาเจ้าไป”“ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ทรงจัดการเรื่องทุกอย่างนี้แทนหม่อมฉันนะเพคะ”“เจ้าเป็นพระชายาของข้า เรื่องที่เจ้าไม่สบายใจข้าผู้เป็นพระสวามีย่อมมีหน้าที่ดูแลเจ้า ข้าอยากให้เจ้ายิ้มเหมือนครั้งที่…ในตอนที่เจ้า…”“พระองค์คิดถึงนางสินะเพคะ นางที่จำพระองค์ไม่ได้ และเอาแต่ทำตัวเหมือนเด็กอยู่ข้างๆพระองค์”“ไม่ใช่นะชิงเยี่ยน เจ้า…”“หม่อมฉันอยากแช่น้ำอุ่นเสียหน่อยเพคะ”
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 36 ปากสุนัข!!
ฟ่างฮูหยินสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้ว่าเป็นผู้ใดที่พึ่งก้าวเข้ามา แม้ว่าตาจะมองไม่เห็น แต่ความอำมหิตนี้กลับแผ่กระจายจนนางรู้สึกได้ ฝูเยว่ในยามนี้ทรุดตัวลงกับพื้น ไม่ร้องโวยวายอีกแล้วแม้ว่านิ้วก้อยที่ขาดไปจะเจ็บปางตายเช่นไร “ท่านพี่…ท่าน..”“ชิงเยี่ยน”ท่านอ๋องเดินไปและดึงนางมากอดท่ามกลางสายตาของเหล่าทหารทั้งกองและฟ่างฝูเยว่ที่ได้แต่มองตามเขาไป เหตุใดจึงไม่ใช่นางเหตุใดต้องเป็นฟ่างชิงเยี่ยน…..“ข้าเตือนเจ้าแล้วว่า…”"ข้าดูแลตัวเองดี ไม่บาดเจ็บเพคะแต่ว่าจงลี่ กับ…“เจ้าคิดหรือว่าสาวใช้ในตำหนักอ๋องจะเป็นแค่สาวใช้ธรรมดา พวกนางล้วนฝึกวรยุทธ์และเป็นทหารกล้าที่พร้อมรบได้ทุกเมื่อ เจ้าคิดหรือว่าข้าจะส่งสาวใช้ธรรมดามาอยู่ข้างกายคนที่ข้ารักที่สุด”“พระองค์ปลอดภัย ช่างดียิ่งนัก”“จัดการขยะที่นี่ก่อน กลับตำหนักแล้วค่อยคุยกัน”“เพคะ”“ฟ่างฮูหยิน ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะไม่ได้จดจำเลยสินะถึงได้กล้าลอบสังหารพระชายาของข้าอีก”“มะ…ไม่นะเพคะท่านอ๋อง นาง…นางต่างหากที่พาคนมา…”“หุบปาก!! ฟ่างฝูเยว่เจ้าคิดว่าโง่ที่จะเชื่อคำพูดปลิ้นปล้อนของเจ้าที่พ่นออกมางั้นหรือ ปากสุนัข!!”“ท่านอ๋องเพคะ!!”“หึ เจ้าคิดว่าการที่ข้ามิได
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 35 แผนล่อลวง
สองชั่วยามผ่านไป หมอหลวงรีบกลับมาแจ้งอาการให้พระชายาทรงทราบว่าบัดนี้แม่ทัพฟ่างมีอาการเหมือนถูกพิษ และเป็นพิษที่ไม่สามารถรักษาได้ และเหลือเวลาอีกไม่นานเท่าใดแล้ว หากว่าพระชายาไปเยี่ยมได้ ในยามนี้ก็ควรจะรีบไปก่อนจะสายเกินแก้“พระชายาเพคะ เช่นนั้น…”“เช่นนั้นเราก็ไปกันเถอะ ไม่ต้องนำขบวนติดตามไปมากเกรงว่าชาวบ้านจะแตกตื่น”“เพคะ”ป้าเจาให้สาวใช้สองคนและทหารองครักษ์สิบคนติดตามพระชายาไปเท่านั้นตามคำสั่งนาง ชิงเยี่ยนเดินขึ้นรถม้าและออกเดินทางไปยังสกุลฟ่างในทันทีจวนสกุลฟ่าง“ฮูหยิน พระชายาเสด็จมาแล้วเพคะ”“มาแล้วสินะ เช่นนั้นเราก็ควรจะไปรับเสด็จนางหน่อยนะฝูเยว่”“ได้สิเจ้าคะ ลูกก็รอรับนางอยู่เช่นกัน”สองแม่ลูกเดินออกไปที่หน้าจวนเพื่อรอรถม้าของพระชายาท่านอ๋องมาจอด เมื่อชิงเยี่ยนเดินลงจากรถม้า ฮูหยินที่ยืนรออยู่ก็เดินเข้ามาหานางทันที“เจ้ามาได้เสียทีสินะ”“บังอาจ เห็นพระชายาแล้วยังไม่รีบคุกเข่าอีก”“จงลี่ ไม่ต้องเกรงว่าคนของที่นี่เป็นไม้แก่ที่ดัดยากเสียแล้ว คงลืมรถแส้ที่ฟาดลงหลังและไม้โบยไปแล้วกระมัง”“นัง…”“ฝูเยว่ ระวังกิริยาเจ้าด้วยพระชายาเสด็จมาเยี่ยมอาการท่านพ่อ เราก็ถือเป็นครอบครัวเดียวกั
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 34 แม่ทัพฟ่างถูกพิษ
ชิงเยี่ยนลุกขึ้นมามองหน้าท่านอ๋องที่นอนตะแคงคุยกับนางอยู่และลุกนั่งข้างๆนางพร้อมกับจับมือเอาไว้“ท่านพ่อเจ้ารู้ว่าฟ่างฮูหยินต้องคิดไม่ดีกับหลุมศพนั้น เขาจึงสั่งให้จื่อหนานย้ายศพแม่เจ้าออก ที่หลุมศพที่ถูกทำลายนั่น มิได้มีร่างผู้ใดอยู่แต่แรกแล้ว”“เช่น…เช่นนั้น….แม่ของข้า…”“พ่อเจ้านำร่างแม่ของเจ้าไปฝังที่สุสานสกุลฟ่างโดยมิได้บอกให้ฮูหยินทราบ เจ้าไม่ต้องห่วงแม่ทัพฟ่างมิใช่ผู้ที่ทำสิ่งใดไม่มีเหตุผลการที่เขาส่งเจ้ามาที่นี่ก็เช่นกัน”“พระองค์ทรงหมายความว่าท่านพ่อ…”“นี่เป็นวิธีเดียวที่จะปกป้องเจ้า ในฐานะพ่อที่เขาพึงจะทำได้ เขาตระหนักรู้ดีว่าเจ้าถูกรังแก จึงหาทางให้เจ้าออกจากจวนนั้นมา เดิมทีคิดว่าสกุลจางจะพึ่งพาได้แต่เพราะเรื่องของข้าเลยทำให้แม่ทัพฟ่างส่งเจ้ามาที่นี่”“แต่ท่านพ่อ..ข่าวลือนั่น..”“เขารู้ดีว่าข่าวลือเป็นเพียงข่าวลือ เขารู้อีกว่าหากข้ากับเจ้าอยู่ร่วมกันไม่ได้ ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป พระสนมคนก่อนออกจากตำหนักนี้ไปเพราะข้าให้นางแฝงตัวไปกับกองทัพแม่ทัพฟ่างบิดาของเจ้าน่ะ เขารู้เรื่องนี้ดีเพราะทหารคนรักของนาง อยู่ในกองทัพของบิดาเจ้า”“ที่แท้….มิได้มีเพียงพี่ใหญ่และพี่สาม…”“พี่ใหญ่เจ้าทำ
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 33 ทำได้หรือไม่?? (nc เบาๆ)
“แต่ว่าชิงเยี่ยน…”“ไม่นึกว่าแม้แต่ชิงเยี่ยนท่านพ่อก็ไม่กล้าบอก”“เจ้ากำลังจะบอกว่า หลุมศพที่ตั้งบนภูเขานั่น มิได้มี…”“พ่ะย่ะค่ะ ท่านพ่อกระหม่อมนำร่างแม่รองไปฝังที่สุสานบรรพชนสกุลฟ่างโดยมิได้บอกให้ผู้ใดทราบ มีเพียงกระหม่อมที่ทราบเพราะจัดการเรื่องนี้ลับๆ ส่วนหลุมศพบนเขานั่น ก็มีเอาไว้หลอกท่านแม่เท่านั้น แต่นึกไม่ถึงจริงๆว่านางจะกล้าบุกไปทำลาย ท่านพ่อคาดการณ์เอาไว้แม่นยำนัก”“เหตุใดแม่ทัพฟ่าง…จึงไม่บอกเรื่องนี้กับชิงเยี่ยน”“ท่านพ่อนำแม่รองไปฝังเอาไว้โดยมิได้แจ้งชื่อบนหลุมศพ มีเพียงที่นั่นที่จะพ้นข้อสงสัย ท่านแม่ก็จะไม่ตามไปทำลายได้ ท่านพ่อช่างรอบคอบยิ่งนักเพราะเรื่องนี้ พระองค์จึงได้…”“ใช่ ข้าไม่รู้ว่า….”“เรื่องนั้นช่างเถิดพ่ะย่ะค่ะ สกุลฝางหลายปีมานี้ก็ใช่ว่าจะสะอาดนัก พวกเขาแอบทำการค้าผิดกฎหมายเพราะอ้างจวนแม่ทัพอยู่หลายครั้งแต่ท่านพ่อกลับยังทำสิ่งใดไม่ได้ ไฟไหม้คลังสินค้าครานี้คงได้สอบสวนกันอีกยาว”“เรื่องนี้เจ้าควรบอกชิงเยี่ยน”“กระหม่อมมาที่นี่ก็เพื่อจะบอกนางเรื่องนี้ แต่ดูแล้ว…ให้พระองค์บอกนางเองจะดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ ท่านพ่อที่ทำห่างเหินกับนางเพราะเหตุผลนี้ ท่านแม่ข้าเกลียดแม่ของนาง
ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต ตอนที่ 32 เอาคืนสิบเท่า!!
“สมน้ำหน้า แกล้งเป็นลมดีนักแทนที่จะได้พักกลับถูกเพิ่มโทษ เอาพวกเรามาดูน้ำหน้าคนใจร้ายเร็วทำร้ายผู้อื่นแล้วยังกล้ามาขอความเห็นใจอีก”ฟ่างฮูหยินและฟ่างฝูเยว่ไม่เคยรู้สึกอัปยศและอับอายเช่นนี้มาก่อนในชีวิตนี้ แม้แต่แค่คิดก็ไม่เคยว่าจะตกต่ำได้ถึงเพียงนี้ฝูเยว่ในตอนนี้อย่าว่าแต่กลับไปใช้ชีวิตปกติเลย ข่าวที่แพร่ออกไปในยามนี้จะมีบุรุษใดกล้ามาสู่ขอนางอีกหรือไม่“ขะ…ข้าจะ..ฆ่ามัน…ข้าอยากจะฆ่ามัน..ให้ตายคามือ”“ฝูเยว่ เจ้าหุบปากก่อน”“ท่านแม่…ข้า…เจ็บใจ”“รอให้พวกมันกลับไปก่อน…”เสียงก่นด่าพวกนางดังอย่างไม่หยุดหย่อน บรรดาสาวใช้เองก็เริ่มทนพิษบาดแผลจากการโบยและถูกขว้างปาสิ่งของไม่ไหวก็ทยอยล้มลงแต่มิได้มีผู้ใดถูกน้ำสาดเหมือนสองแม่ลูกสกุลฟ่างจนครบกำหนดเวลา ทหารจึงเดินมาโอบรอบบริเวณหน้าจวนเอาไว้และให้คนพาพวกนางเข้าไป“เอาล่ะ เช่นนั้นก็ได้เวลากลับแล้ว แม่ทัพฟ่าง ขอบคุณที่ให้การรับรองข้าและพระชายาเป็นอย่างดี”“เอ่อ ท่านอ๋องจะเสด็จกลับเลยหรือพ่ะย่ะค่ะ”“พระชายาข้าไม่ค่อยอยากจะอยู่ที่นี่นานเท่าใดนัก เอาเป็นว่าข้า…จะมาเยี่ยมท่านบ่อยๆเมื่อมีโอกาสก็แล้วกัน”“น้อมส่งเสด็จท่านอ๋องและพระชายาพ่ะย่ะค่ะ”“ท่าน
