LOGINShare
จวนเสนาช่างใจกว้างยิ่งนัก
Last Updated:
2025-03-02 14:48:59
Related chapters
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ จ้าวเหวินลงมือ
สกุลจ้าวตอนนี้ร้อนดั่งอยู่ในกองเพลิง หลิวเย่วขนสินเดิมกลับบ้าน จ้าวเฉิงลงนามในใบหย่าให้นาง ไท่ฮูหยินกระอักเลือดกองโตออกมาจนสลบไป นี่มันวันอัปมงคลอันใดกัน เพราะนางเด็กโชคร้ายนั่นแบกโลงศพมาตั้งหน้าจวนสกุลจ้าวหรือ ใช่ต้องใช่แน่ๆ หลังจากที่เซียวอี้เซียนไปแล้วคุณชายใหญ่ของจวนก็เสพสมกับสาวใช้ไม่สนใจเรื่องใดอีก กระทั่งเขาพอใจจึงออกจากห้อง เห็นสตรีอ้อนแอ้นคนหนึ่งกำลังนั่งรับลมก็เดินมาหาก่อนจะคว้าข้อมือนางขึ้นมา กระชากร่างบางเข้าหาตัว พยายามที่จะล่วงเกินนาง ริมฝีปากหนาพยายามที่จะจูบนาง แต่จูไห่เฉาดิ้นรนก่อนจะสลัดหลุด"คุณชายใหญ่ท่านทำอะไรกัน""หึ..แค่นางโลมคนหนึ่งทำตัวสูงส่ง ข้าอยากนอนกับเจ้าใครกล้าขวาง"เพียะ!!ฝ่ามือเรียวตบลงที่ใบหน้าหล่อเหลาทันที จ้าวเฉิงตาลูกวาว นางแพศยานี่กล้าตบหน้าเขาเชียวหรือ เขาลากร่างบางเพื่อจะไปยังห้องที่เขาใช้สำหรับหาความสุข จ้าวเหวินมาถึงก็คว้าแขนจูไห่เฉาก่อนจะผลักอกพี่ชาย จ้าวเฉิงเสียหลักล้มลง ใครจะคิดว่าจ้าวเฟิงกับเยี่ยหรานจะกลับมาพอดีทันเห็นภาพตรงหน้า บุรุษที่เพิ่งมาตวาดเสียงก้อง"จ้าวเหวิน..เจ้าทำอะไรนั่นพี่ชายเจ้านะ"จ้าวเหวินหันไปตามเสี
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ข้าจะเป็นหินลับมีดเล่มนี้เอง
ทางด้านจ้าวเหวินที่อุ้มร่างมารดาที่อ่อนแรงดีดตัวมายังทิศตะวันออกของเมืองหลวง กระทั่งมาหยุดอยู่ที่หนึ่งเขานั่งคุกเข่าลง คนด้านในออกมาสอบถามเขาแจ้งความประสงค์ไป กระทั่งประตูจวนเปิดออกให้เขาเข้าไปได้ ร่างของมารดาถูกวางลงบนเตียง นางกระอักเลือดออกมาเพราะไม้นั้นของจ้าวเฉิงไม่เบาเลย เวลาผ่านไปพักใหญ่ร่างที่ถูกฝังเข็มทั่วตัวก็ลืมตาขึ้น นน้ำตาไหลออกมาก่อนจะเอ่ย "เหวินเอ๋อร์ ลูกเจ็บตรงไหนหรือไม่ นายท่านตีลูกหรือเปล่า แม่ ฮือๆแม่ไม่ดีเองปกป้องเจ้าไม่ได้"จ้าเหวินจับมือมารดามาแนบที่แก้ม ก่อนจะส่ายหน้าบอกนางว่าเขาไม่เป็นอะไร จูไห่เฉามองหน้าชายชราที่ยืนสงบนิ่งก็เอ่ยกับบุตรชาย"เหวินเอ๋อร์ ลูกพาแม่มาที่ไหน กลับจวนเถอะหากนายท่านไม่พอใจจะทุบตีลูกอีก เด็กดีอย่ามีเรื่องกับคุณชายใหญ่อีกเลย หากเขาต้องการแม่ๆ....""หากเขาต้องการท่านก็จะยอมให้เขาย่ำยีเช่นนั้นหรือ ท่านคิดว่านี่เป็นทางปกป้องบุตรชายจริงๆหรือ ท่านน้าไห่เฉาที่จ้าวเฉิงทำเช่นนี้มีใช่เพราะต้องการเยาะเย้ยบุตรชายของท่านหรอกหรือ"เสียงหวานๆที่ดังมาพร้อมกับร่างระหงในชุดสีชมพูหวานส่งให้ดวงหน้างดงามยิ่งละมุนขึ้นไปอีก จูไห่เฉาล
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ สัญญานะอย่าข้องเกี่ยวกับความแค้นของพวกเขา
ด้านนอกเรือนเซียวหงยืนมองไปยังเรือนบุตรสาว ก่อนหน้าเขาเคยฝึกยุทธมาบ้างก่อนที่จะถูกวางยา หลังจากที่ท่านลุงเจิ้นหนานรักษาให้เขาจนตอนนี้พิษที่ตกค้างในร่างกายเขาเกือบหมดแล้ว ทำให้ประสาทสัมผัสของเขากลับมาใช้งานได้ดีอีกครั้งเดิมตั้งใจจะไปหาบุตรสาว รอบกำแพงจวนมีลมหายใจที่แม้จะแผ่วเบาแต่เขาสัมผัสได้ ที่สัมผัสได้นั้นน่าจะเกินสามสิบคน แปลว่านอกจากคนของว่าที่บุตรเขยอย่างหนิงอ๋อง ฝ่าบาทเองก็ส่งองครักษ์เงามาคุ้มครองเขากับบุตรสาวและคนสกุลเซียวเดิมจะมาคุยกับบุตรสาว แต่ลมปราณของคนที่อยู่ในห้องเขารู้ว่าเป็นใคร แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่สมควรแต่ทำอย่างไรได้ จะมาเป็นบุตรเขยอีกสองวันแล้ว อีกอย่างเขาเชื่อใจบุตรสาวว่าไม่ทำเรื่องเสื่อมเสียแน่นอน ทั้งสองคนอาจกำลังคุยเรื่องสำคัญกันอยู่ก็ได้ในห้องหยางเทียนหลงนอนกอดร่างระหงของเซียวอี้เซียนอย่างหลงใหล เขาไม่อยากกลับจวนจริงเลย อยากค้างที่นี่กระทั่งเสียงหวานๆเอ่ยอ้างเหตุผลให้เขาจำยอม"ท่านอ๋อง..จะทรงค้างที่นี่ไม่ได้นะเพคะ""แต่พี่ไม่อยากกลับจวนนี่""ท่านอ๋องมันผิดธรรมเนียมนะเพคะ อีกอย่างสกุลเซียวแม้จะไม่ได้ใหญ่โตอันใด แต่อย่างน้อยท่านปู่ก็เคยเป็นถึงเจ้ากรม ทรงให
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ข้ารำคาญแมลงน่ะ
วันรุ่งขึ้นเซียวอี้เซียนไปตลาดแต่เช้า เพื่อไปร้านธัญพืชของพระชายาชินอ๋อง นางต้องการไปดูหาเมล็ดถั่วเหลืองกับเมล็ดถั่วลิสง จำได้ว่ามีดินปนทรายอยู่แถบอำเภอที่เกิดภัยแล้งประจำ นางจะลองเอามาดูว่าเมล็ดพันธุ์อันไหนใช้ได้บ้าง นางมาที่เรือนท่านย่าเพื่อคารวะนางก่อนจะออกไปข้างนอก หญิงชราสีหน้าดีขึ้น นางดูมีเรี่ยวแรงมากกว่าเดิม เซียวอี้เซียนเดินไปนวดหลังให้นางก่อนที่ไท่ฮูหยินจะเอ่ยขึ้นมา"เซี่ยนเซี่ยนของย่า จะไปไหนแต่เช้ากันเชียว""ท่านย่าเจ้าคะ หลานจะไปร้านพระชายาชินอ๋อง ไปหาดูเมล็ดธัญพืชว่าพอจะมีที่สามารถนำมาเพาะปลูกได้หรือไม่เจ้าค่ะ หลานจำได้ว่าท่านย่าเก่งเรื่องพันธุ์พืช ท่านย่าจะช่วยท่านพ่อกับหลานหรือไม่เจ้าคะ"เซียวอี้เซียนหยุดนวดแล้วมานั่งคุกเข่าด้านหน้า ก่อนจะแนบใบหน้ากับตักของหญิงชรา ไท่ฮูหยินยกมือที่เหี่ยวย่นของนางลูบศีรษะหลานสาวเบาๆ "เซี่ยนเซี่ยนของย่า หลานโตแล้ว เด็กดีของย่าเจ้าโตแล้วจริงๆ"ป้าหงยืนอยู่ข้างๆซับน้ำตาไปด้วย ในที่สุดคุณหนูก็รู้ความเป็นไม่ทำให้ฮูหยินไม่ต้องเป็นกังวลจนนอนไม่หลับอีกแล้ว ท่านย่าของนางประคองใบหน้าหลานสาวให้เงยหน้าก่อนจะเอ่ยกับนาง"ย่า
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ รับเจ้าสาว
ปลายยามอิ๋นเซียวอี้เซียนนั่งสัปหงก หัวสั่นไปมาเดี๋ยวซ้ายเดี๋ยวขวงา บรรดาหมัวหมัวต่างทำผมแต่งตัวให้นาง ปลายยามเฉินนั้นเป็นฤกษ์ดีที่จ้าวบ่าวจะมารับตัวจ้าวสาว ไป๋จินหวนคอยปลุกบุตรสาวให้ตื่น เซียวอี้เซียนเริ่มไม่ไหวแล้ว ปลุกนางมาเพื่อทำผมแต่ตัว แล้วชุดแต่งงานโบราณก็รายละเอียดเต็มไปหมด ทำไม่มันยุ่งยากขนาดนี้กันนะเซี่ยนเซี่ยนของย่าเจ้างามยิ่งนักเด็กดี""หญิงชราเอ่ยขึ้นพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้กลม เซียวอี้เซียนยิ้มหวานให้ท่านย่าของนางก่อนจะเอ่ย"ท่านย่า ยังเช้าอยู่เหตุใดรีบตื่นนักเจ้าคะ""วันนี้เป็นแต่งงานของหลาน ย่าดีใจจนนอนไม่หลับน่ะ ลูกสะใภ้เจ้าดูทุกอย่างเรียบร้อยหรือยัง""เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ ในที่สุดข้าก็ได้เห็นบุตรสาวได้แต่งงานกับบุรุษที่ดี ครึ่งเดือนก่อน สกุลเซียวของเรายังเพิ่งถูกคนทำให้อับอายอยู่เลย เซี่ยนเซียนของเราช่างเป็นวาสนายิ่งนัก"ไป๋จินหวนใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาเบาๆ วันนี้เป็นวันที่นางมีความสุขที่สุด บุตรสาวได้สามีที่ดี หากพรุ่งนี้ให้นางไปแม่น้ำเหลืองนางก็ยินดี เซียวอี้เซียนกอดเอวมารดาที่มานั่งข้าง สองแม่ลูกกอดกันกลม หลังงานแต่งนางต้องไปจัดการเรื่องกังหันน้ำให้เรียบร้อย
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เจ้ารีบตื่นขึ้นมาเถอะ
หลังจากพิธีการเรียบร้อยก็ได้เวลาส่งตัวเจ้าสาวเข้าหอ ทางด้านหยางเทียนหลงก็ไปรับแขกที่มาในงาน งานเลี้ยงด้านนอกเริ่มแล้ว ในห้องหอเซียวอี้เซียนนั่งคลุมผ้าใจคอไมใ่ดีเท่าไหร่ ถ้าเขาไม่รักษาสัญญาจะรวบรัดให้ได้ล่ะจะทำไง ร่างนี้เพิ่งจะสิบห้าได้ไม่นานเอง เขาจะรอไหมต้องเอาตัวรอดอย่างไร ร่างบางนั่งคิดอยู่นานจนกระทั่งประตูห้องเปิดออก กลิ่นเครื่องหอมทำให้รู้ว่าคนที่มาคือพระชายาหลิน มารดาของหยางเทียนหลง นางเอ่ยกับแม่นมคนสนิท"ป้าหงปิดประตูแล้วให้คนเฝ้าข้างนอกดีๆ"แม่นมรับคำก่อนจะส่งสาวใช้ปิดประตู พระชายาหลินเดินมานั่งลงที่เก้าอีกกลางห้องก่อนจะเอ่ย"เซี่ยนเซี่ยนแม่ได้ยินว่าเจ้าขอเวลาพี่เขาสามปีเช่นนั้นหรือ""เอ่อ..เพคะหม่อมฉันยังเด็กเกินไป ร่างกายไม่พร้อมเกรงว่าหากมีบุตรเขาจะไม่แข็งแรงเพคะ""เฮ้อ..เอาล่ะๆคนนอกลือกันว่าหลงเอ๋อร์เป็นพวกตัดแขนเสื้อ หากมีเมียแล้วเมียยังท้องว่างคนจะคิดเช่นไรกัน แต่เรื่องที่เจ้าเอ่ยมาก็มิใช่ว่าไร้เหตุผล เอาเช่นนี้ดีหรือไม่ แม่ให้เจ้าบำรุงสักหนึ่งปี""บำรุงหนึ่งปีหรือเพคะ หม่อมฉันไม่เข้าใจ""ที่จริงอายุขนาดเจ้าต่างแต่งงานออกเรือน บางคนยังมิทันปักปิ่นก็คลอดบุตรแล้ว ตอนที่ท่
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เจ้าบ่าวที่น่าสงสาร
ในห้องหอหยางเทียนหลงเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก ใบหน้าหวานละมุนที่เขาคิดถึงมาสองวันก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า เขาอุ้มนางมานั่งตักก่อนจะจุมพิตให้หายคิดถึง เซียวอี้เซียนไม่ได้ขัดขืน นางตกลงว่าจะให้เขาหาเศษหาเรอได้ แต่ไม่เข้าหอก่อนกำหนด "อื้อ..อืม หวานมากเซี่ยนเซี่ยนของพี่ มาเถอะแลกจอกสุรามงคลกันก่อน"เซียวอี้เซียนคล้องแขนแลกจอกสุรากับเขากระทั่งหมดจอก หยางเทียนหลงค่อยๆปลดเครื่องหัวให้นาง"หนักหรือไม่ ดูสิกดทับจนหน้าผากแดงไปหมดแล้วเด็กดี""ไม่เป็นไรเพคะ ท่านอ๋องเองก็อยากอาบน้ำหรือไม่เพคะ""ยกน้ำตั้งแต่หัวรุ่ง คนได้ร่ำลือไปร้อยลี้ว่าหยางเทียนหลงเข้าหอไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็ตกม้าตายเสียแล้ว รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเชียวนะเมียพี่"เซียวอี้เซียนมองหน้าเขา แค่อาบน้ำทำไมต้องอาย ก่อนจะนึกได้ว่าสมัยโบราณเวลาผัวเมียเสร็จกิจจะเรียกหาสาวใช้ให้ยกน้ำมาล้างตัว ความหมายของเขาคือหากอาบน้ำแต่วันแปลว่าเขานกกระจอกไม่ทันกินน้ำน่ะสิ ทันทีที่นึกออกนางก็ค้อนเขาวงใหญ่ คนบ้านี่พูดจาลามกยิ่งนัก หยางเทียนหลงเห็นตนตัวเล็กงอนก็อุ้มไปวางที่เตียง มือหนาปลดชุดแต่งงานให้นาง เซียวอี้เซียนให้ความร่วมมืออย่างดี นาง
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ เข้าวังครั้งแรก
รถม้าเคลื่อนเข้ามายังบริเวณวังหลวง หยางเทียนหลงจุงมือเซียวอี้เซียนเดินมาตามทางเดินก่อนจะพาไปหาไทเฮา ฝ่าบาทยังว่าราชกิจอยู่ที่ท้องพระโรง เมื่อมาถึงตำหนักเสียนฟางขันทีก็เข้าไปรายงานแก่ด้านใน ไม่นานก็ออกมาเชิญทั้งคู่เข้าไปเซียวอี้เซียนเห็นสตรีวัยกลางคนน่าจะหกสิบกว่าเกือบเจ็ดสิบนั่งอยู่บนเก้าอี้ แต่ทว่าเส้นผมยังคงดกดำเงางาม ใบหน้ายังดูไม่แก่ชราสักนิด ได้ยินว่าไทเฮาองค์นี้ได้เข้าวังปรนนิบัติฮ่องเต้พระองค์ก่อนเพียงอายุสิบสามเท่านั้น อายุสิบห้าก็ได้เป็นฮองเฮา ฮ่องเต้พระองค์ก่อนสวรรคตไปแล้ว ฝ่าบาทองค์ปัจจุบันคือบุตรชายคนโตปีนี้ห้าสิบเอ็ดชันษา ชินอ๋องพ่อสามีนางคือบุตรชายคนเล็กปีนี้สี่สิบเก้าชันษาพ่อสามีสี่สิบเก้า หยางเทียนหลงสามสิบเอ็ดคนโบราณนี่เขาว่างกันหรือไงนะ ก่อนจะได้ยินเสียงทักทายจากหญิงชรา"หลงเอ๋อร์ของย่าเจ้ามาแล้ว""หลานถวายพระพรเสด็จย่าพ่ะย่ะค่ะ""หม่อมฉันเซียวอี้เซียนถวายพระพรไทเฮาเพคะ""อืมเด็กดีๆ เรียกข้าว่าเสด็จย่างตามหลงเอ๋อร์เถอะ""หม่อมฉันขอบพระทัยเสด็จย่าที่ทรงเมตตาเพคะ""หลิวหมัวมัว ไปยกขนมมาเถอะ หลานสะใภ้เข้าวังครั้งแรกย่าทำขนมไว้รอเจ้าเยอะเลย"ประโยคแ
Last Updated : 2025-03-09
Latest chapter
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ สร้างเรื่องกระพือข่าว
เสียงในห้องเงียบไปแล้ว บนเตียงฉีฮุ่ยหมิ่นนอนหนุนแขนของหยางเฟยหยางอยู่ นางตะแคงกอดเขาเอาไว้ มือหนาลูบหลังนางปลอบโยน เอ่ยด้วยถ้อยคำรักใคร"หมิ่นเอ๋อร์ลำบากเจ้านัก หากพี่ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาความรักของเราคงจะดีกว่านี้""ทรงแน่ใจหรือเพคะว่าจางลี่เฟยเป็นคนวางยาฮองเฮาพระองค์ก่อนจริงๆ นางทำได้อย่างไรกันนางเป็นเพียงสนมที่ฝ่าบาทไม่เคยพลิกป้ายด้วยซ้ำ""นางมีคนช่วย และคนๆนั้นก็มีอำนาจมากพอ เอาล่ะพี่ต้องไปแล้วอยากอยู่กับเจ้าทั้งคืนจริงๆไม่อยากห่างเลย เรื่องของหลานซิ่วเอ๋อร์เด็กดีเจ้าอดทนหน่อยนะ วันหน้าพี่จะชดเชยให้เจ้าเอง""เพคะ ขอแค่พระองค์ปลอดภัยหม่อมฉันยินดีอดทนทุกอย่าง"หยางเฟยหยางลุกขึ้นรั้งนางขึ้นมากอด เขาอยากรักนางมากกว่านี้แต่ทำไม่ได้ มีแค่ต้องเกลียดชังนางเพราะตระกูลของนางไร้บุรุษแล้วมีเพียงบ่าวไพร่และท่านย่าชราเท่านั้น นี่เป็นการปกป้องคนในครอบครัวนางด้วยฉีฮุ่ยหมิ่นลุกมาหยิบอาภรณ์แล้วส่งให้เขา หยางเฟยหยางเข้าใจจึงกระชากแล้วฉีกมันออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาใช้ปิ่นปักผมกรีดฝ่ามือตนเองก่อนจะหยดเลือดลงบนที่นอนว่าเขากับนางได้เข้าหอกันครั้งแรก ฉีฮุ่ยหมิ่น
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ท่าทีของรัชทายาท
หยางเฟยหยางกลับมาถึงตำหนักบูรพาก็ตรงไปหาฉีฮุ่ยหมิ่นทันที ไม่ได้เขาต้องทำอะไรสักอย่างแล้วไม่เช่นนั้นแม่ตัวดีหลานซิ่วเอ๋อร์แทรกแซงแน่ๆ สตรีน่าตายนั่นหากไม่ใช่เพราะนางต้องสืบความลับให้กับเขาละก็เขาคงไม่เอาไว้แล้ว เมื่อเข้ามาถึงก็ถามหาพระชายาทันที แต่เงาดำพาดผ่านนอกตำหนักทำให้เขาไม่รีบร้อนจนเกินไป ดูท่าคนขององค์ชายใหญ่หรือสนมจางคงมาดูลาดเลาเพื่อไปรายงาน หยางเฟยหยางจึงออกอาการเกรี้ยวกราดเรียกคนด้านใน "ฉีฮุ่ยหมิ่นออกมานะข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า"เสียงเรียกดังกังวาน น้ำเสียงฟังก็รู้ว่าเขากำลังโมโห ซีซีหน้างอง้ำ มาถึงก็โวยวายคนอะไรหาเรื่องได้ทุกวัน ไม่หาเรื่องคนจะตายหรือไงกันนะก่อนจะเอ่ยแก่นายสาวของตน"พระชายา รัชทายาทมาหาเรื่องอีกแล้วเพคะ""อืม เจ้าออกไปเถอะ เดี๋ยวจะถูกลูกหลงเอาได้""แต่ว่า...""ไปเถอะ ข้าจะออกไปรับเสด็จน่ะ"ซีซีสวมเสื้อคลุมให้กับนายของตน จากนั้นทั้งคู่ก็มายังห้องโถง หยางเฟยหยางส่งสายตามายังร่างบางด้วยความเสน่หา ก่อนจะปรับเป็นสายตาเกรี้ยวกราดเอ่ยปากต่อว่านาง เสียงดังจนเหล่าข้ารับใช้สะดุ้ง"ฉีฮุ่ยหมิ่น นับวันเจ้าช่างใจกล้านักนะ แค่ซิ่วเอ๋อร์นาง
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ท่านพ่อ ท่านยังไม่ตาย
หยางเทียนหลงเสร็จจากข่มขู่หรานซิ่วเอ๋อร์ก็รีบกลับมายังจวนเซียวเพื่อรับพระชายาของตน ร่างสูงมาถึงก็เห็นเซียวอี้เซียนกำลังแยกเมล็ดพันธุ์พืชอยู่ ใบหน้านวลมีรอยยิ้มทุกครั้งที่นางได้ทำงาน หยางเทียนหลงเดินมาหาคนตัวเล็กที่กำลังเขียนชื่อของพืชชนิดต่างๆ เซียวอี้เซียนกำกับว่าพืชชนิดใดเหมาะกับดินแบบใด ท่านย่าของนางช่างเก่งกล้าสามารถยิ่งนัก เมื่อนางเงยหน้าก็เห็นคนที่นางคิดถึงมายืนตรงหน้า"ท่านอ๋อง...ทรงมาแล้วหรือเพคะ ทรงรอหม่อมฉันรอสักครู่หม่อมฉันจะไปอุ่นอาหารให้นะเพคะ""อย่าเลย พี่ยังไม่หิว น้องหญิงเจ้าทำอะไรอยู่ เริ่มจะค่ำแล้วกลับจวนอ๋องก่อนเถอะ""หม่อมฉันแยกเมล็ดพันธุ์อยู่เพคะ จริงสิวันนี้ทรงไปจัดการเรื่องชิ้นส่วนเรียบร้อยดีหรือไม่เพคะ""อืม..วันพรุ่งนี้พร้อมที่จะติดตั้งแล้ว เสด็จลุงจะทรงเสด็จไปทอดพระเนตรด้วยพระองค์เอง แต่เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้""แล้ว เรื่องความปลอดภัยของฝ่าบาท""เรื่องนี้อย่ากังวลลู่เสวียนวางแผนการไว้หมดแล้ว อย่าเห็นว่าปกติลู่กงกงเป็นคนแก่ชรา ท่านลุงของลู่เสวียนคนนี้ฝีมือติดหนึ่งในสิบของยุทธภพเชียวนะน้องหญิง"เซียวอี้เซียนยิ้มให้เขา จากนั้นนางก็เก็บพันธุ์พืชเข้ากล่องที่แย
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ให้เจ้ามาคุ้มครองนางไม่ใช่มาตีท้ายครัว
หรานซิ่วเอ๋อร์เดินมาถึงก็จับมือแล้วโอบเอวบางให้ลงมา ยามนี้เซียวอี้เซียนอยู่ในอ้อมกอดของนาง องครักษ์ต่างมองหน้ากัน เซียวอี้เซียนค่อยๆเอาตัวเองออกมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณหรานซิ่วเอ๋อร์เบาๆ"ขอบคุณมากคุณหนูรอง ท่านมิใช่มาพบไท่จื่อเฟยหรอกหรือ เข้าด้านในกันเถอะ เอ่ออีกเรื่องไท่ฮูหยินนางป่วยอยู่คุณหนูรองหวังว่าท่านจะรู้ว่าอะไรควรพูดมิควรพูด""พระชายาวางใจ หม่อมฉันรู้ดีว่างสิ่งใดควรกล่าวเพคะ ไปกันเถอะ หม่อมฉันช่วยประคองนะเพคะ"เซียวอี้เซียนโบกมือแล้วส่งสายตาให้เสี่ยวฮวา สาวใช้ตัวน้อยรีบเข้ามาประคอง หรานซิ่วเอ๋อร์มองหน้าเซียวอี้เซียนอย่างหลงใหล แม้แต่เสี่ยวฮวานางยังมองราวกับจะกลืนกิน เสี่ยวฮวาลูบต้นแขนตนเองรู้สึกขนลุกปลกๆยามที่คุณหนูรองสกุลหรานคนนี้มองมายังนางทั้งหมดเข้ามายังลานด้านใน พ่อบ้านไปบอกแล้วว่าพระชายาหนิงอ๋องมาหา ฉีฮุ่ยหมิ่นเดินออกมายิ้มแย้มกับเซียวอี้เซียน แต่เมื่อเห็นหน้าอีกคนรอยยิ้มก็หายไปจากใบหน้างดงามทันที หรานซิ่วเอ๋อร์คนนี้คือคนของลี่เฟย นางมาจวนฉีทำไม่กัน กระทั่งเสียงอ่อนหวานดังมาจากหรานซิ่วเอ๋อร์"หม่อมฉันหรานซิ่วเอ๋อร์ ถวายพระพรไท่จื่อเฟยเพคะ""เฮ้อ..ตามส
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ที่ต้องระวังคือองค์ชายใหญ่
หลังจากที่เซียวอี้เซียนจากไปแล้ว หลิวต่งก็ไปหาน้องสาวที่เรือน เขาเห็นร่างที่เริ่มอุ้ยอ้ายของหลิวเย่วที่กำลังจะลุกมาหาก็โบกมือห้ามปราม ก่อนจะเดินไปนั่งตรงกันข้าม พรชายาพูดถูกจวนเขามิได้มีแต่คนภักดี"เสี่ยวชุ่ย ไปเฝ้าด้านนอกอย่าให้ใครเข้ามากวน บอกไปว่าคุณหนูเพลียอยากนอนต้องการความสงบ บ่าวไพร่เหล่านั้นไม่ต้องมากวาดลานบามนี้""เจ้าค่ะคุณชายใหญ่"สาวใช้เสี่ยวชุ่ยออกไปแล้ว หลิวต่งจึงเอ่ยปากพูดคุยกับน้องสาว หลิวเย่วรู้ดีว่าพี่ชายรักและเป็นห่วงนางจึงนั่งฟังเขาไม่ขัดคอ"เย่วเอ๋อร์ เจ้าลืมไอ้คนสาระเลวจ้าวเฉิงได้หรือยัง""ข้าไม่อาวรณ์แล้วเจ้าค่ะพี่ใหญ่ จะว่าไปก็อิจฉาพระชายาที่นางสามารถหลุดพ้นคนอย่างจ้าวเฉิงไปได้ อนาคตนางมีแต่หนทางสว่าง""พระชายาจะไปไหว้พระในอีกสามวัน นางให้ข้ามาบอกว่าหากเจ้าอยากไปด้วยนางก็ยินดี""พี่ใหญ่ บอกตามตรงข้าไม่กล้าสู้หน้านาง ที่ผ่านมาข้าวกับจ้าวเฉิงเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของนาง ทำให้นางกลายเป็นตัวตลก สกุลเซียวต้องเป็นที่หัวเราะเยาะของผู้คนทั่วเมืองหลวง พี่ใหญ่ นางดีกับข้าเพียงนี้ ข้ารู้สึกละอายใจ""เฮ้อ...พระชายาทายไม่ผิด เจ้าต้องเอ่ยเช่นนี้ เย่วเ
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ข้อตกลงกับสกุลหลิว
สองชายชรามองหน้ากันทันที บ้านก็ไขายไม่ออก คนเช่าก็ไม่มีมานับแต่เกิดเรื่อง มาวันนี้นางยังจะเอาแต่ใจให้คนมาอาศัยในบ้านที่พวกเขาลงทุนอีก เซียวอี้เซียนคนนี้เหตุใดถึงได้กล่าวเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ออกมาได้กัน หลิวเว่ยกล่าวกับนางด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์นิดหน่อย"พระชายา บ้านเหล่านั้นตอนมาจำนองทรุดโทรมอย่างมาก เมื่อเจ้าของไถ่คืนไม่ไหวพวกเราก็ต้องซ่อมแซมเพื่อขายต่อหรือปล่อยเช่า ค่าซ่อมแซมแน่นอนว่าใช้เงินตำลึงไม่น้อยนะพ่ะย่ะค่ะ""จริงของหลิวเว่ย พระชายาสกุลหลิวมีรายได้มาจากการให้เช่าบ้านและปล่อยกู้ ยามนี้หากไม่มีบ้านให้เช่าลำพังเงินเดือนเจ้ากรมกับอดีตเจ้ากรมคงไม่พอเลี้ยงคนกว่าร้อยชีวิตนะพ่ะย่ะค่ะ"สองพี่น้องสกุลหลิวเอ่ยออกมา หลิวต่งเองก็ให้ไม่พอใจเท่าไหร่ นางบอกว่าจะมาเจรจานี่มันเป็นการเจรจาที่ไหนกันนางตั้งใจมาแล้วชัดๆ กระทั่งเซียวอี้เซียนยกยิ้มมุมปากก่อนจะส่งสัญญาณ แม่นมจางและชุ่ยเหยียนรู้ว่าพระชายาต้องการสิ่งใดจึงเดินมาส่งม้วนกระดาษให้กับหลิวหลางเมื่อชายชรารับมาอ่านก็ตาเบิกโพลง นี่มันค่าตอบแทนมากถึงเพียงนี้เชียวหรือ ที่สำคัญตำแหน่งที่นางมอบให้เขานั้นนับว่าสูงกว่าตำแหน่งอำมาตย์ฝ่า
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ มาเจราจา
เซียวอี้เซียนที่สั่งให้ลงโทษสองแม่ลูกสกุลจ้าวก็เดินผ่านร่างของทั้งคู่ไปโดยไม่ใส่ใจ ไม่นานเรื่องที่เยี่ยหรานและจ้าวเฉิงดูหมิ่นพระชายาหนิงอ๋องและถูกศาลราชวงศ์ลงโทษด้วยตนเองก็กระจายไปทั่วเมืองหลวง ปากต่อปากจากเพียงแค่ดูหมิ่นพระชายากลับขยายไปว่าจ้าวเฉิงลงมือทำร้ายพระชายา หลิวต่งคุณชายใหญ่ให้การช่วยเหลือกลับถูกจ้าวเฉิงชี้หน้าด่าทอ และกลับกล่าวหาว่าพระชายาไม่อาจตัดใจจากเขาได้จึงตามมาหาเรื่องหลิวเย่วถึงจวน สุดท้ายสองแม่ลูกถูกสั่งโบยตามกฎหมายต้าฉิน ทางด้านสองพี่น้องสกุลจ้าวที่อยู่ในวัง กำลังทำงานยังไม่รู้ว่าสะใภ้กับหลานชายบาดเจ็บเจียนตายและอยู่ในคุกหลวง เซียวอี้เซียนเดินตามหลิวต่งเข้าไปยังศาลากลางสระบัวที่หลิวหลางนั่งรออยู่ เซียวอี้เซียนอมยิ้มไม่ยอมมาต้อนรับ อยากให้นางยอมก้มหัวให้เพราะเรื่องที่ถูกยึดทรัพย์ครั้งก่อนตาแก่นี่สูญเสียไม่น้อยและคงโกรธนางแต่เพราะฐานะนางตอนนี้อยากเอาคืนนางก็ทำไม่ได้ หลิวหลางเห็นนางเดินมาแต่ยังคงวางท่า ก็แค่เด็กเมื่อวานซืนอวดอำนาจอันใดกัน แต่เขารู้กาลเทศะดีกว่าสองแม่ลูกสกุลจ้าวนั่นจึงลุกขึ้นยืน ทำความเคารพนางตามธรรมเนียม"กระหม่อมหลิวหลางถวายพ
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ ในที่สุดก็ตื่นสักที
เซียวอี้เซียนกับหยางเทียนหลงกลับมาถึงจวนอ๋องก็เกือบยามซวีแล้ว ท่านอ๋องกับพระชายาแจ้งว่าอีกสามวันจะออกไปท่องเที่ยว สองสามีภรรยารู้ดีว่าเสด็จพ่อกับเสด็จแม่เอาเรื่องท่องเที่ยวมาบังหน้าเพื่อตามหาคนหยางเทียนหลงส่งเซียวอี้เซียนเข้านอนจากนั้นก็ไปห้องหนังสือฟังรายงานจาก จินฮวนซึ่งเป็นพี่ชายจินฝานและเป็นองครักษ์เพียงหนึ่งเดียวของเขาที่ไม่มีใครรู้จัก หากพูดถึงเรื่องวรยุทธเขาเองยังเป็นรองจินฮวนด้วยซ้ำ"มีอะไรรายงานหรือไม่""ท่านอ๋อง วันนี้มีองครักษ์จากตำหนักองค์ชายใหญ่ไปเฝ้าที่จวนเซียวเกือบยี่สิบคน แต่พวกเขาไม่อาจหลบพ้นคนของท่านอ๋องกับคนของฝ่าบาทได้พ่ะย่ะค่ะ""แล้วเรื่องอื่นๆเล่าสืบได้อะไรอีก""เหมือนสนมจางจะมีความสัมพันธ์กับองค์ชายใหญ่พ่ะย่ะค่ะ""หืม คบชู้หรือเป็นไปได้อย่างไรกัน เสด็จลุงมิใช่คนโง่เขลา แม้พระองค์จะไม่เคยพลิกป้ายนางแต่อย่างไรนางก็ไม่น่าจะเสี่ยงเช่นนี้""นางเป็นคนของราชวงศ์เก่า ฝ่าบาทแต่งนางเข้ามาเพราะสงสารไม่เช่นนั้นนางจะต้องถูกประหารตามธรรมเนียม ยามนั้นนางเพิ่งจะอายุสิบสองปี อีกอย่างฝ่าบาทไม่ได้ต้องการนางจริงๆ แต่งเพราะปกป้องนางพระองค์ก็ทราบนี่พ่ะย่ะค่ะ""อืม ข้
ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ องค์ชายใหญ่
เซียวอี้เซียนที่ตอนนี้เพิ่งจะกลับถึงจวนก็ปรากฏว่าหยางเทียนหลงมารอแล้ว หน้าตาดูโกรธนิดๆ เขารู้ดีว่านางอยากแหวกหญ้าให้งูตื่น แต่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเป็นเหยื่อล่อไหม มิเช่นนั้นหากชาวบ้านที่เชื่อคำโกหกลุกฮือขึ้นมานางจะมีอันตรายเซียวอี้เซียนโบกมือให้สาวใช้และองครักษ์ออกไปจากบริเวณจนหมด นางมาถึงก็ยกแขนเรียวคล้องคอของคนตัวโตเอาไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างรู้สึกผิด"พี่เทียนหลง เซี่ยนเซี่ยนผิดไปแล้ว วันหลังจะไม่ทำเช่นนี้อีกแล้วเพคะ""ยังจะมีวันหลังอีกหรือเด็กเกเร ก่อนเข้าวังพี่บอกว่าอย่างไร แบบนี้ต้องลงโทษหนักๆแล้ว""ไม่มีวันหลังแล้วเพคะ อะ อื้อ"หยางเทียนหลงรวบร่างบางมาหาก่อนจะก้มหน้าลงจุมพิตนางอย่างหิวโหยเพื่อลงโทษที่นางขัดคำสั่งเขา ออกไปข้างนอกโดยพลการ องค์ชายใหญ่ไม่เหมือนตาเฒ่าสกุลจ้าว เล่ห์เหลี่ยมมากกว่า และมีคนใช้สอยมากกว่า กระทั่งเขาถอนจุมพิตออกจึงเอ่ยเสียงเข้มแฝงไปด้วยความห่วงใย"ต่อไปอย่าทำอะไรโดยไม่บอกอีก พอรู้ว่าเจ้าไปข้างนอกเพื่อล่อเหยื่อพี่อยากจะบินออกจากห้องทรงอักษรเลยเชียว เซี่ยนเซี่ยน หยางต่งมิใช่ตาแก่จ้าวสองพี่น้องนั่น เขามีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย พี่ก
