LOGINShare
ขอบคุณกับผีบรรพบบุรุษเจ้าสิ
Last Updated:
2025-02-17 23:13:51ไป๋จิ้งเอ่ยชวนเขา แต่คนตัวเล็กที่กำลังถือกับข้าวออกมาอีกสองอย่างยืนหน้างอ ใครให้เขากินด้วย ไป๋เจินเจินกำลังจะเอ่ยว่านางไม่ได้หุงเผื่อคนอื่นเพราะไม่คิดว่าจะมีคนมาขอกินด้วย จ้าวหย่งเฉิงก็เอ่ยตัดหน้าเสียก่อน
"รบกวนพี่ใหญ่จิ้งแต่เช้า อาหารที่ท่านทำช่างน่าทานเช่นนั้นข้าแซ่จ้าวคงไม่เกรงใจแล้ว"
"ฮ่าๆๆ...อาหารเหล่านี้มิใช่ข้าน้อยทำหรอกขอรับเป็นบุตรสาวน่ะ อาเจินเพิ่มถ้วยกับตะเกียบอีกคู่สิ อาจารย์ของเจ้าจะกินข้าวเช้ากับเราด้วย"
ไป๋จิ้งหันไปหาบุตรสาวที่ยืนหน้างอง้ำราวกับขอเบ็ดตกปลา ไป๋เจินเจินมองหน้าเขาเอาเรื่องทันทีที่บิดาหันกลับไปสนทนากับเขาต่อ จ้าวหย่งเฉิงเป่าน้ำชาเบาทั้งที่ทันไม่ได้ร้อนสักนิด ก้มลงจิบก่อนยิ้มมุมปากจ้าวหย่งเฉิงกำลังขบขันนางในใจ
("เด็กน้อยเจ้าต่อต้านข้าหรือตราบใดที่บิดาเจ้าให้ความสำคัญกับข้าดูสิว่าเจ้าจะไปไหนรอด")
ไป๋เจินเจินยอมไปหยิบชามกับตะเกียบมาให้กับจ้าวหย่งเฉิง นางไม่อยากกินข้าวรวมกับเขาแต่บิดานั่งอยู่จะแสดงความไม่พอใจมิได้จึงทำได้แค่นั่งลงตรงกันข้ามกับเขาแล้วก็เริ่มตักอาหารเข้าปาก จ้าวหย่งเฉิงที่เดิมไม่ได้อยากกินเท่าไหร่นักที่เขาทำเพราะอยากแกล้งสาวน้อยตรงหน้าแต่กลับกลายเป็นว่าทันทีที่เขาตักอาหารคำแรกเข้าปากถึงกับติดใจ แม่สาวน้อยของเขามีฝีมือจริงๆ แบบนี้เอาไปเป็นแม่ครัวที่บ้านน่าจะดี
ทั้งสามคนได้แต่นั่งกินอาหารไปเงียบๆอย่างมีมารยาท มีบางครั้งจ้าวหย่งเฉิงสนทนากับไป๋จิ้งเล็กน้อย ไป๋เจินเจินนั่งฟังทั้งคู่ นางไม่อยากไปกับเขานางอยากขึ้นเขามากกว่า ต้องหาอาหารให้เจ้าตัวน้อยสองตัวนั่น โดยเฉพาะตัวแม่เพราะมันกำลังให้นมลูก ขณะที่กำลังคุยกันอยู่ๆเสี่ยวจงก็เดินเข้ามาพร้อมกับรายงาน
"คุณหนูไป๋....ด้านนอกคุณชายจอมเสเพลทั้งสามมาพบท่านน่ะขอรับ"
"คุณชายจอมเสเพลหรือ...อ้อ..พวกพี่ข่ายเหยียนแน่ๆเลย ท่านพ่อเดี๋ยวข้ามานะเจ้าคะ"
ไป๋เจินเจินที่วางตะเกียบแล้วกำลังจะลุกขึ้นก็ถูกดุด้วยน้ำเสียงที่เข้ม
"นั่งลง....เสี่ยวจงไปเชิญสามคนเข้ามา ไป๋เจินเจินอาจารย์คงต้องสอนมารยาทให้เจ้าด้วย พี่ใหญ่จิ้งวันหยุดให้นางไปพักที่เรือนข้า บุตรสาวท่านต้องอบรมจริงๆ"
ไป่เจินเจินส่ายหน้าเอ่ยคัดค้านทันที
"ท่านพ่อ...ขาท่านยังต้องรักษาข้าไปไหนไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ กลางคืนจะทำเช่นไรกัน"
"พ่อไม่เป็นไร อาจารย์จ้าวเมตตายอมสั่งสอนเจ้าส่วนตัวอีกทั้งยังให้ไปพักอยู่ด้วยเจ้ายังไม่ขอบคุณอีก"
"ขอบคุณกับผีบรรพบุรุษเจ้าสิ" คนตัวเล็กเอ่ยอุบอิบๆแต่ทั้งคู่ด้วยฝึกวรยุทธมีหรือจะไม่ได้ยิน ไป๋จิ้งถอนหายใจเหตุใดบุตรสาวถึงดื้อกว่าเมื่อก่อนนัก ส่วนจ้าวหย่งเฉิงก็คีบหมูเส้นใส่ชามนางก่อนจะเอ่ย
"ศิษย์รักของข้ารีบกินเถอะ เดี๋ยวจะสายเรียนช้าก็กลับบ้านช้านะ"
"ไอ้โรคจิต" ไป๋เจินเจินด่าเขาเบาๆไป่จิ้งกำลังจะสั่งสอนบุตรสาวแต่สามคุณชายแห่งเมืองหลวงก็เข้ามาเสียก่อน จากนั้นก็ทักทายคนตรงหน้า
"ศิษย์คารวะอาจารย์จ้าวขอรับ"
"อืม..."
"เอ่อ.....คารวะท่านอาไป๋พวกเราเป็นเพื่อนอาเจินขอรับข้าแซ่สวี....สวีข่ายเหยียน"
"ข้าแซ่ฝาง.....ฝางอี้หลุน"
"ส่วนข้าแซ่จิน...จินเสี่ยวฟงขอรับท่านอาไป๋พวกเราเป็นเพื่อนนักเรียนอาเจินขอรับ"
"อ่อๆๆ..วันนี้มาหาอาเจินถึงเรือนเอาล่ะๆ มีธุระก็รีบคุยอย่าให้อาจารย์จ้าวรอนาน"
บิดาเอ่ยแก่บุตรสาว ไป๋เจินเจินกำลังจะพาทั้งสามเข้าไปในห้องแต่ถูกบิดาเอ่ยห้าม
"อาเจินลูกเป็นสตรีพาบุรุษเข้าห้องได้อย่างไรกัน......นี่มัน"
"ห๊ะ..อ่อพวกพี่รอตรงนี้เดี๋ยวข้ามานะ"
แล้วนางก็เข้าห้องไปเพื่อเอาเจ้าก้อนขนสีขาวมาอวดสหายกลุ่มแรกที่นางเจอที่นี่ แต่มีบางคนหน้าดำเป็นก้นหม้อ เขาอยากไปอุ้มนางออกมาแล้วพากลับเรือนเพื่ออบรมสั่งสอนนักเด็กอะไรโลดโผนเหลือทน
Related chapters
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า หาทางหนีเรียน
ไป๋เจินเจินที่ตอนนี้เบื่อขี้หน้าอาจารย์เฒ่าของนางอย่างมาก ต้องไปบ้านพักนอกเมืองของเขาอีก หากไม่คิดว่าบิดาของร่างเดิมเป็นคนดีนะแม่จะวีนให้ฉ่ำเลย จะเกรงใจตาเฒ่านั่นทำไม่นักหนาก็ไม่รู้ นางเดินเข้าห้องก่อนจะเอาตะกร้าออกมา เมื่อเช้านางรีบไปตลาดหาซื้อเนื้อมาให้ตัวแม่มันได้อิ่มท้องเพราะต้องให้นมเจ้าลูกน้อย ไป๋เจินเจินเปิดตะกร้า เจ้าตัวพ่อขู่นางแต่ว่าตัวแม่ชูคอมาดูแล้วนอนต่อ ลูกพังพอนยังไม่ลืมตากำลังดูดนมแม่อยู่ ไป๋เจินเจินเอ่ยกับเจ้าตัวดีที่ขู่นาง"ข้าจะหาบ้านดีๆให้อยู่ อีกหน่อยหย่านมลูกเจ้าก็ต้องไปใช้ชีวิตเช่นลูกพังพอนตัวอื่น แต่หากไปอยู่กับทั้งสามคนพวกเขาจะเลี้ยงพวกเจ้าอย่างดี แล้ววันหนึ่งหากเจ้าเกิดทิ้งสัญชาตญาณสัตว์ป่าคิดถึงลูกก็ไปหาได้ข้าจะพาไป หากขู่ข้าอีกจะเอาเจ้าไปปล่อยบนเขาไม่ต้องเจอเมียอีกเลยดีไหม"เจ้าตัวดีส่งเสียงขู่เบาๆกลับมาไป๋เจินเจินเอ่ยกับมันอีกรอบ"หากเห็นพวกพี่ข่ายเหยียนห้ามทำตัวมีปัญหานะ ข้าจะให้เขาทำกรงให้พวกเจ้า จะได้อยู่บ้านหลังใหญ่ๆ ไม่งั้นข้าจะเอาเจ้าไปขายเศรษฐีให้มีชีวิตอนาถายิ่งกว่าข้าในตอนนี้อีก เจ้าชื่อเสี่ยวป๋ายแล้วกันส่วนตัวเมียชื่อป๋ายฮูหยินฮ
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ห้ามไปหมด ทำตัวเหมือนเป็นสามีข้า
สวีข่ายเหยียนถามนางเพื่อความแน่ใจ ไป่เจินเจินนับว่าใจกว้างมากนัก ให้ใครรู้ไม่ได้ว่านางมีพวกมันไว้ในครอบครองย่อมต้องมีคนแย่งชิง นางกับพ่อจะอันตรายเพราะว่าขนาดนายพรานเก่งๆยังล่าไม่ได้ยิ่งเป็นสีขาวด้วยยิ่งมีความศิริมลคล"อืม..พี่ข่ายเหยียน พี่อี้หลุน พี่เสี่ยวฟงพวกท่านช่วยข้าต่อกรงให้มันหน่อยได้ไหม ข้าต้องลำบากลากสังขารผอมๆราวกับคนขี้โรคไปนั่งหลังขดหลังแข็งขีดๆเขียนเรื่องไร้สาระสามวันนี้ไม่มีเวลาเลย"สามจอมเสเพลสะอึกทันที อาเจินอ่า..เจ้าจะด่าใครก็ควรให้พวกข้ากับก่อนสิแม่สหายตัวน้อย หน้าของอาจารย์จอมโหดยิ่งดำมืดลงเรื่อยๆ สวีข่ายเหยียนจึงรับปากว่าจะทำให้ ไป๋เจินเจินพยักหน้า สามหนุ่มจอมเสเพลกลับไปแล้ว ไป๋จิ้งดุบุตรสาวทันทีที่สหายของนางกลับไปหมด แต่เขาไม่อยากดุนางต่อหน้าจ้าวหย่งเฉิงจึงเรียกบุตรสาวเอาไว้ก่อน"อาจารย์จ้าว ขอคุยกับนางสักครู่ก่อนไปได้ไหมขอรับ""อืมตามสบายเถอะพี่ใหญ่จิ้ง ไป๋เจินเจินเจ้าเตรียมชุดด้วยค้างที่นั่นสามคืนกลับมาพร้อมข้าวันที่สำนักศึกษาเปิด ที่นั่นจะมีหมัวมัวมาสอนมารยาทให้เจ้า และข้ารู้ทันอย่าเอาบิดาเจ้ามาอ้างและอย่าเอ่ยถึงบิดาเจ้าอีกข้าให้หมอในจวนมาดู
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ดูเหมือนจะดื้อแต่กับข้าสินะ
อากาศเริ่มเย็นลงเพราะบ้านพักอยู่บนเขา จ้าวหย่งเฉิงกำลังเขียนหนังสืออยู่ก็เริ่มรู้สึกว่าแสงตะวันเริ่มจะหมดไปทีละนิด หากให้นางนอนต่อไม่ปลุกเดี๋ยวคืนนี้จะนอนไม่หลับ จ้าวหย่งเฉิงจึงวางพู่กันแล้วเดินไปที่ห้องพักของแม่ตัวดีที่เขาอุ้มนางไปนอนเมื่อตอนบ่ายไป๋เจินเจินตื่นมานานแล้ว นางถูกคนอุ้มมานอนที่ห้องนี้ คงเป็นตาแก่จ้าวนั่นแหละจะมีใครอีกเล่า นางขี้เกียจไปเรียนต่อจึงหาเดินเล่นจนกระทั่งมาเจอบ่อน้ำร้อนของที่นี่ นางสำรวจจนทั่วแล้วคงมีเพียงท่านป้าคนหนึ่งที่ทำครัว กับท่านลุงที่กวาดลานกับเสี่ยวจงขับรถม้า"ท่านลุงๆ..ที่นี่มีกันแค่นี้หรือเจ้าคะ""อ้อ..ขอรับคุณหนู""อย่าเรียกข้าว่าคุณหนูเลย ข้าชื่อเจินเจินเจ้าค่ะ ไป๋เจินเจิน""อ้อ...แม่นางไป๋ที่นี่อยู่กันเพียงเท่านี้ขอรับ มีเพียงใต้เท้าเท่านั้นที่พักที่นี่ ส่วนคนอื่นไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่มย่ามขอรับ""อ้อ....ข้าเดินเล่นได้ไหมเจ้าคะท่านลุง""ได้ขอรับแต่ทางนั้นห้ามไปนะขอรับ เห็นเขตหวงห้ามของที่นี่ นอกเสียจากใต้เท้าอนุญาต""อ่อๆๆ..ข้ารู้แล้วขอบคุณท่านลุงมากเจ้าค่ะ"จากนั้นชายชราก็ไปกวาดลานบ้านต่อ ไป๋เจินเจินที่สำรวจไปทั่วก็มาหยุดที่
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ลงโทษจอมเกเร
ไป๋เจินเจินนั่งเอาคางเกยกับโต๊ะหนังสือ มือน้อยๆเขี่ยเล่นไปมา อยากกลับบ้านเป็นห่วงท่านพ่อยิ่งนัก หากกลับตอนนี้ประตูเมืองก็ปิดแล้ว เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาแต่สาวน้อยไม่สนใจ จ้าวหย่งเฉิงเห็นความต่อต้านในตัวนางรุนแรงจริงๆ"ข้าจะเริ่มสอนเจ้าเขียนหนังสือ อันดับแรกเพื่อฝึกข้อมือเจ้ามานั่งข้างๆฝนหมึกให้ข้าก่อนแล้วคอยดูว่าข้าเขียนอะไรจับพู่กันอย่างไร"เคล้ง!!เคล้งๆๆๆ เสียงพู่กันหล่นตามด้วยเสียงแท่งหมึกหล่น จ้าวหย่งเฉิงกัดฟันเอ่ยเรียกนางด้วยน้ำเสียงดุเข้ม"ไป๋ เจิน เจิน อยากลองดีหรือข้าลงโทษเจ้าได้นะมานี่เลย"นางลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหา จ้าวหย่งเฉิงสั่งนางถกกระโปรงขึ้นให้เหลือเพียงกางเกงขายาวด้านใน"ถกชายกระโปรงเจ้าไว้ที่หัวเขา หันหลังมา""ท่านจะตีศิษย์หรือ ท่านอาจารย์บิดามารดาข้ายังไม่เคยตีเลยท่านเป็นใครกันจะมาลงไม้ลงมือ""เพราะเจ้าไม่มีคนสั่งสอนไงถึงเป็นเช่นนี้ อยากถูกหวดน่องหรือหวดก้นเจ้าเลือกเอง"ไป๋เจินเจินใจไม่ยอมแต่ทำอะไรไม่ได้สุดท้ายนางจึงยอมถกชายกระโปรงด้านหลังมาถึงข้อพับ จากนั้นก็ได้ยินเสียงไม้เรียวกระทบกับน่องของนางฟึ๋บ ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ ร่างบางเจ็บไ
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ข้าขอถอนคำพูด
จวนปลูกติดกับเชิงเขา ยามดึกอากาศหนาวยิ่งนัก ไป๋เจินเจินซุกกายหาความอบอุ่นทันที จ้าวหย่งเฉิงรู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตขยับเขยื้อนก็นึกขึ้นได้ว่าตนเองนอนที่ห้องลูกศิษย์จอมดื้อ เขากำลังจะลุกออกไปแต่นางกลับรั้งเขาเอาไว้แล้วกอดเอวเขาแน่น "อึ๊ย..หนาวชะมัดเลยอื้อออ"เสียงละเมอจากปากเล็กทำให้คนที่ถูกนางพันธนาการเอาไว้ถอนหายใจก่อนจะกอดตอบนางเพื่อให้ความอบอุ่น กลิ่นกายยั่วเย้าจนเขาต้องข่มตานอน สุดท้ายกว่าจะหลับได้ก็ยามอิ๋นไปแล้ว ยามเหมาจ้าวหย่งเฉิงตื่นขึ้นมาก่อนจะเอาแขนนางออกจากเอวหนา เขาต้องรีบกลับห้องหากนางตื่นขึ้นมาเดี๋ยวโวยวายอีก เด็กคนนี้ต้องปราบพยศให้ลงจริงๆ แต่เวลาเขาน้อยให้เสร็จเรื่องการออกข้อสอบเสียก่อน ร่างสูงลุกขึ้นเพื่อจะกลับห้อง เขาหันกลับมามองนางที่กำลังหลับอยู่ ก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูเบาๆ"ข้าขอถอนคำพูดที่ว่าเจ้าแห้งแล้งนะ อืมไม่ยักรู้ว่าอวบอัดเพียงนี้ ไว้จะมานอนให้เจ้ากอดใหม่นะแม่ตัวดี"จากนั้นก็แอบหอมแก้มขาวเนียนแล้วเดินออกจากห้องไป รุ่งเช้าไป๋เจินเจินตื่นมาแต่เหมือนเมื่อคืนมีคนมากระซิบบางอย่างข้างหู แต่พูดอะไรนางจำไม่ได้ ท่านป้าจ้าวมาเคาะประตูก่อนจะบอกว่าเดี๋
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ทำไมถึงดื้อนัก
สาวน้อยมาถึงกลางลานบ้านก็เห็นท่านป้าจ้าวเดินไปเดินมากังวลใจอยู่ ไป๋เจินเจินรู้ตัวดีว่านางทำผิดที่ไม่เชื่อคำเตือนของสองผู้เฒ่าแต่ทำไงได้ น้ำพุร้อนรักษาแผลและแก้อาการฟกช้ำเคล็ดขัดยอกได้ดี นางมีเหตุผลไม่ได้ไปเพราะไม่รู้ความสักหน่อย"ท่านลุงจ้าว ท่านป้าจ้าว ข้ามาแล้วเจ้าค่ะ""ไป้หยา...คุณหนูไป๋ อ่า ท่านไปไหนมาอย่าบอกยายเฒ่าใกล้ตายคนนี้นะว่าท่านไปเขตน้ำพุร้อนมา ป้าเรียกเท่าไหร่ท่านก็ไม่ได้ยิน""ท่านป้า คือข้าไม่ได้ไปเจ้าค่ะ ข้าเดินเล่นอีกอย่างที่นี่อยู่ติดภูเขามีดอกไม้สวยงามมากมาย นี่ไงข้าเก็บกลับมาด้วย ให้ท่าน"หญิงชราจับมือไป๋เจินเจินก่อนจะเอ่ยกับนาง"รีบกลับเถอะเจ้าค่ะ ใต้เท้าเสร็จแล้วจะได้ไปพร้อมกัน""ตาแก่จ้าว เอ้ย ท่านอาจารย์จ้าวมิใช่ว่าล่วงหน้าไปก่อนแล้วหรือเจ้าคะ""ใต้เท้าเดิมทีก็จะไปแต่ว่าท่านเห็นว่ายังมีเวลาเลยไปแช่น้ำร้อนสักหนึ่งชั่วยามเพื่อผ่อนคลายเจ้าค่ะ""อ้อๆๆ ห๊ะ ห๊า ชะ ชะ แช่ นะ น้ำร้อนหรือ ขะ ขะ เขาก็อยู่ที่ บะ บ่อน้ำพุหรือ""เจ้าค่ะ อ้อใต้เท้ามาพอดีเลยเจ้าค่ะ"ไป๋เจินเจินหันไปมองคนที่เพิ่งมาถึง เขาแช่ตั้งแต่ตอนไหน แล้วเขารู้ไหมว่านางอยู่ที่นั่น เพรา
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ข้าอยากได้เครื่องมือแกะสลัก
รถม้ามาถึงจวนไผ่แล้ว หมอถูกตามมาทันที จ้าวหย่งเฉิงเช็ดตัวให้นางเอิง เขาไม่สนใจเรื่องชายหญิงอีกต่อไป มิใช่ว่าเขาไม่เคยเห็น เรือนร่างนางแจ่มชัดในสายตาทุกอณู กระทั่งป้าจ้าวเคี่ยวยาเรียบร้อยเขาจึงปลุกนางมาดื่ม"อาเจิน ดื่มยาสักหน่อยเถอะ""อื้อ..ขมไม่เอา""อย่าดื้อดื่มหน่อยนะ""อื้อ.อึก อึก อื้อ"ไป๋เจินเจินถูกจ้าวหย่งเฉิงป้อนยาจนกระทั่งหมดชาม คนตัวเล็กเพ้อเพราะพิษไข้"หนาว หนางจัง แม่ขาพ่อขาหนูหนาวจังเลย ฮือๆๆ""ข้าอยู่นี่หลับนะเด็กดี ข้ากอดเจ้าแล้วไม่หนาวแล้วนะ"จ้าวหย่งเฉิงรั้งร่างบางมากอดเอาไว้ ลูบหลังนางเบาๆ ไป๋เจินเจินที่งอแงสักพักก็หลับไป จ้าวหย่งเฉิงกอดนางไว้ไม่ยอมปล่อยจากนั้นก็หลับตามนางไป เขากอดร่างบางทั้งคืนกระทั่งยามเหมานางจึงสงบนิ่ง ไข้ก็ลดลงแล้วจ้าวหย่งเฉิงต้องรีบเดินทาง เพราะรัชทายาทไปนานแล้วเขาลุกขึ้นห่มผ้าให้ลูกศิษย์ตัวน้อยก่อนจะหอมหน้าผากเล็กเบาๆ มองคนที่กำลังหลับใหลแล้วอมยิ้ม นึกถึงตอนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้นางเขาต้องข่มใจอย่างมาก นางช่างอวบอิ่มไปทุกสัดส่วนจริงๆ"เด็กดื้อ..อาจารย์ไม่อยู่ห้ามเจ้าซุกซนเล่า ข้าจะรีบกลับมาก่อนที่เจ้าจะพาเพื่อนบัณฑิตเส
Last Updated : 2025-03-02ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ข้าคิดถึงท่านจนนอนร้องไห้
ไป๋เจินเจิ่นฟังเสี่ยวจงเล่าเรื่องราวของครอบครัวก็รู้ว่าเขายังมีน้องชายน้องสาววัยหกขวบและห้าขวบอีกสองคน เสี่ยวจงอายุสิบเก้าแล้วแต่ยังๆไม่แต่งงานเพราะบ้านยากจน และเขายังต้องการเลี้ยงดูพ่อแม่ ไป๋เจินเจินนั่งชมทิวทัศน์สองข้างทางที่แปลกตาเพราะว่ามันคนละทางกับตอนที่นางไป ไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็มาถึงทางเข้าเมือง เหตุใดวันนั้นถึงได้นานเกือบสองชั่วยามกัน หืม....ตาแก่จ้าวเล่นตลกแน่ๆ ให้รถม้าอ้อมทางหรือ ทางก็แสนขรุขระเล่นซะแม่เอวเคล็ดเลย เช่นนั้นเรื่องที่เขาไปตามหานางไม่นับเป็นความดี เพราะทุกอย่างตาแก่นั่นเป็นต้นเหตุหากพานางมาด้วยแต่แรกก็ไม่เกิดเรื่องเสี่ยวจงไปแวะที่บ้านของเขาเพื่อเอาเครื่องมือช่างให้กับนาง มารดาของเขาอายุเพิ่งจะสี่สิบเท่านั้นแต่ผมขาวหมดแล้ว ส่วนบิดาก็ขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เดินกะเผลกๆแต่ว่าอาการยังดีกว่าบิดาของนาง ไป๋เจินเจินรู้ดีว่าหากให้เงินเขาคงไม่รับจึงเอ่ยกับบิดาของเขาที่กำลังนั่งสานไม้ไผ่อยู่"ท่านลุงจู...ข้ามีลายสานแปลกๆหลายลาย หากวันใดว่างจะขึ้นแบบเอามาให้ท่าน ข้าเชื่อว่าหากทำออกมาเด็กๆต้องชอบ บรรดาเศรษฐีและขุนนางเหล่านั้นต้องยอมจ่ายเพื่อบุตรหลานของตนแน่
Last Updated : 2025-03-02
Latest chapter
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า อายอมให้เจ้าลงโทษ
"ท่านอา ข้าอยากไปเรียนกับอาเจิน เมื่อก่อนคนอื่นๆชอบดูถูกข้า หาว่าข้าไม่เอาไหนทั้งที่เป็นหลานสาวตระกูลบัณฑิต แต่ว่าข้าไม่ชอบคบค้ากับพวกเขานี่เจ้าคะ ตระกูลบัณฑิตจำต้องเก่งทุกคนหรือ อาเจินบอกว่าบางคนเกิดในตระกูลชาวนาทำนาไม่เป็นก็มี บางคนเกิดในตระกูลพ่อค้าขายของไม่เป็นก็มี"ทันทีที่หลานสาวพูดจบเขาก็หันมาหาคนตัวเล็กทันที ไป่เจินเจินพยักหน้าให้กับหายก่อนจะเอ่ยตอกย้ำ"ใช่เจ้าค่ะอาจารย์ ต้นไม้ยังมีตรงมีงอ คนเราไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนกัน บัณฑิตไม่ยอมให้ลูกหลานค้าขายบังคับศึกษาเล่าเรียน แต่กลับกันก็กีดกันพ่อค้ามิให้บุตรหลานรับราชการ ส่วนพวกตนเรียนมาเสียเปล่าดูถูกผู้อื่น แต่ทำตัวยิ่งกว่าขอทานรีดไปเอาเงินพวกเขาเพื่อแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ ยังกล้าเรียกตนเองว่าวิญญูชน""อาเจิน อย่าเสียมารยาท"ไป๋จิ้งหยวนตำหนิบุตรสาว เพราะนอกจากอาจารย์จ้าวแล้วยังมีอีกคนที่เพิ่งเดินออกมา จ้าวหย่งเฉิงมองหน้านาง วาจาเช่นนี้หากคนในสำนักบัณฑิตได้ยินเข้าคงกระอักเลือดตายแน่นอน แต่น่าแปลกคนที่ตระหนักถึงหลักการ มิยอมให้ใครมาทำลายกฎเกณฑ์ที่สร้างมาอย่างเช่นท่านย่าของเขากลับยืนฟังนางเอื้อนเอ่ยสงบนิ่ง ไม่โมโหหรือตำหนิสักนิด จ้าวห
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า พวกเจ้าไม่อยากอยู่ก็บอกดีๆสิ
เมื่อเข้าเฝ้าเรียบร้อยแล้ว ฮ่องเต้ก็เสด็จกลับไปยังตำหนักคุณหนิง ไป๋จิ้งหยวนเองก็ตามเสด็จไปด้วย ซ่งหว่านเดินมาดัหน้าเขาก่อนจะเอ่ย"องครักษ์ไป๋ มิเจอกันเสียนานท่านสบายดีหรือ ได้ข่าวว่าปีก่อน ไท่จื่อถูกคนลอบทำร้าย มีองครักษ์ที่ทิ้งหน้าที่คนหนึ่ง""ดูเหมือนจะใช่ ชื่ออะไรนะ ซ่งเอ๋อร์ อืมนั่นมิใช่หลานชายของคุณชายรองบ้านท่านหรอกหรือใต้เท้าซ่ง""หึ...ไป๋จิ้งหยวน ได้ไปไหว้หลุมศพฮูหยินบ้างหรือเปล่า ได้ยินว่าบุตรสาวเพิ่งปักปิ่นมิใช่หรือ หากข้าอยากทาบทามให้หลานชายคนโตของข้า มิทราบว่าใต้เท้าไป๋คิดเห็นเช่นไร"ฮูหยินของเขาถูกพิษเรื่องนี้เขารู้ดี ที่ต้องทำเป็นคนขาเป๋ เป็นเพียงทหารหนีหน้าที่เพราะต้องปกป้องบุตรสาว แต่บัดนี้อาเจินมีคนปกป้องแล้ว สกุลซ่งพวกเจ้าไม่อยากอยู่ก็บอกข้าดีๆสิ"เรื่องเซ่นไหว้ภรรยาใต้เท้าซ่งมิต้องมากังวลหรอก ส่วนบุตรสาวข้านั้นนางมีคู่หมายแล้ว หรือท่านมิได้ฟังราชโองการสมรสพระราชทานของบุตรสาวข้ากับราชครูจ้าว อ้อซ่งหว่านหวังว่าจะไม่ทำให้ท่านเสียหน้าในเรื่องนี้ ต้องขอตัวก่อนดูเหมือนฝ่าบาทจะเรียกหาข้าแล้ว"ไป๋จิ้งหยวนเดินจากไปโดยที่ไม่มองกลับมายังชายชราที่ยืนกำมือแน่น เขาส่งคนไปเยี่ยมบ้
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ให้ใครรู้ถึงความฉลาดของนางไม่ได้
ส่วนซ่งหว่านรอคำตอบอยู่ เขาได้รับการยืนยันแล้วว่ารัชทายาทที่อยู่ในตำหนักบูรพาเป็นตัวปลอม ตัวจริงคงเสียชีวิตไปตั้งแต่เกือบสองปีก่อนแล้วหยางมู่เฉินเดินออกมาอยู่ตรงหน้าฮ่องเต้ก่อนจะกราบทูล"ทูลฝ่าบาท เรื่องอาวุธมิได้หายไปที่ใดพ่ะย่ะค่ะ แต่เนื่องจากคุณภาพที่หลอมออกมานั้นย่ำแย่ กระหม่อมจึงได้หาวิธีหลอมออกมาใหม่ และยามนี้ก็ได้อาวุธที่แข็งแกร่งกว่าเดิมมากนัก"ซ่งหว่านถึงกับส่ายหน้าก่อนจะเดินมาตรงหน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ"ไท่จื่อ มิใช่กระหม่อมดูถูกพระองค์ อาวุธเหล่านี้สกุลซ่งของเราดูแลมาตลอด ทรงบอกว่าอาวุธที่มีคุณภาพย่ำแย่เช่นนั้นทรงกล้านำสิ่งที่หลอมใหม่มาเปรียบเทียบหรือไม่เล่าพ่ะย่ะค่ะ"หยางมู่เฉินหันไปทางที่ฮ่องเต้ประทับอยู่ก่อนจะเอ่ย"ฝ่าบาท ที่นี่ท้องพระโรงห้ามพกอาวุธ แต่ลังอาวุธอยู่ด้านนอก จะเสด็จทอดพระเนตรด้วยพระองค์เองหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้พยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น จ้าวหย่งเฉิงอารักขาทันที และคนที่ซ่งหว่านคิดไม่ถึงก็ยืนอยู่ข้างพระวรกายฝ่าบาท ไป๋จิ้งหยวนมิใช่กลายเป็นไอ้คนพิการไปแล้วหรือ ก่อนจะเอ่ยอีกเรื่อง"ฝ่าบาท ไท่จื่อพระองค์นี้คือไท่จื่อหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ขุนนางฟังแล้วก็
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ท่านย่าของอาจารย์
ไป๋เจินเจินค่อนขอดในใจ คนบ้านี่เอานางมาทิ้งแล้วหายหัวไปสามวันแล้ว พวกนางกำลังขนไหผักดองไปเก็บก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อนางเป็นเสียงเรียกที่คุ้นเคย จากนั้นนางก็หันไป ดรุณีน้อยคนหนึ่งยืนยิ้มจนเห็นฟันที่เรียงสวยขาวสะอาดจ้าวลู่ซินวิ่งมาหานางทันที ไป่เจินเจินเค้นความทรงจำเดิม นางคือเพื่อนสนิทของเจ้าของร่าง แต่เพราะขี้เกียจเรียนหนังสือ จึงถูกท่านย่าทวดของนางพาไปไหว้พระด้วยและเพิ่งกลับมา "อาเจิน ข้าได้ยินว่าท่านอาพาคนมาพักที่นี่ไม่คิดว่าจะเป็นเจ้า""ท่านอาหรือ..อาจารย์เป็นบุตรชายคนเดียวของมหาราชครูจ้าวเหว่ย อาซินเจ้าเป็นญาติฝ่ายไหนตาแก่จ้าวกันหรือ"คนที่เพิ่งลงมาจากรถม้าถึงกับสะอึก ตาแก่จ้าวหรือ ว่าที่หลานสะใภ้นางนี่วาจาช่างร้ายกาจจริงๆ มิน่าเจ้าหลานบ้าถึงถูกใจ ชอบสตรีโลดโผนแบบนี้สินะ เฮ้อ"ซินเอ๋อร์..อย่าเสียมารยาท""เจ้าค่ะท่านย่าทวด อาเจินนี่ท่านย่าทวดของข้า อ้อท่านปู่จ้าวเหว่ยบิดาของท่านอาหย่งเฉิงเป็นพี่ชายของท่านปู่ข้าน่ะ"ไป๋เจินเจินยอบกายคารวะหญิงชราทันทีที่จ้าวลู่ซินเอ่ยจบ พร้อมกับอีกสามคนก็คำนับเช่นกัน"ข้าน้อยไป๋เจินเจินคารวะไท่ฮูหยิน ขอให้ไท่ฮูหยินมีสุขภาพแข
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า หาเพื่อนเล่นให้เมียเด็ก
ไป๋เจินเจินยังคงอึ้งอยู่ ดูเหมือนการแต่งงานครั้งนี้มิใช่เรื่องปกติ ศัตรูของบิดามีอำนาจหรือ ยิ่งใหญ่แค่ไหนถึงกับต้องให้นางไปหลบภัยที่อื่น มิน่าเขาแปลกๆมาหลายวันแล้ว ส่วนจ้าวหย่งเฉิงเองก็คงอยากรับผิดชอบในวันนั้นที่เขาเห็นเรือนร่างนาง แต่งได้ก็หย่าได้ เอาเป็นว่าหาหลุมภัยก่อนแล้วกัน รอให้สืบแน่ชัดว่าศัตรูบิดาเป็นผู้ใดค่อยว่ากัน เรือมาถึงริมตลิ่ง จ้าวหย่งเฉิงก็ลุกขึ้นอุ้มนางแล้วดีดตัวขึ้นฝั่ง ไป๋เจินเจินขึ้นไปนั่งบนรถม้าเรียบร้อยแล้ว มีกรงเพียงพอนอยู่บนรถม้า เสี่ยวจงกลับไปเอาเพียงพอนมาให้นางหรือ แปลว่าท่านพ่อคงจะไม่กลับไปที่บ้านหลังนั้นอีก แล้วสหายของนางอีกสามคนเล่ารถม้าเคลื่อนไปแล้ว จ้าวหย่งเฉิงรู้สึกว่าที่นางไม่โวยวายนั้นแปลกมาก ด้วยนิสัยของนางไม่น่าจะสงบ แปลว่านางกำลังหาทางรู้ความจริง ต้องไม่ให้นางสืบได้อะไร มิเช่นนั้นจะปกป้องนางลำบาก เขาจึงเอ่ยกับนาง"พี่รับสามคนนั้นเป็นลูกศิษย์ส่วนตัว พวกเขาจะมาพักที่เรือนไผ่ พวกเจ้าจะได้เรียนด้วยกัน ห้ามสนิทมากเกินไปพี่หึง""ใครเขาจะคิดอกุศลเช่นท่าน คนเอาแต่ใจ""มานี่ มานั่งตักดีๆอย่าดื้อ""เฮ้อ..ไม่หนักหรือข้าตัวใ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า เราจะแต่งงานกัน
จ้าวหย่งเฉิงพายเรือมาจนถึงกลางบึง เขาเลี้ยวเข้าไปยังกลางดงที่มีใบบัวบังหนาแน่น เรือลำใหญ่พอให้เขาได้นอนเหยียดยาว จ้าวหย่งเฉิงกระเถิบมาหาคนตัวเล็กก่อนจะนอนหนุนตักนาง ไป๋เจินเจินทำอะไรไม่ถูก เมื่อวานก็จูบนาง วันนี้ก็จูบนาง ตอนนี้ยังมานอนหนุนตักอีก มือบางไม่รู้จะเอาไปวางตรงไหน นางเงอะงะไปหมด จ้าวหย่งเฉิงรวบมือสองข้างของนางมาจูบแล้วนำมาแนบกุมเอาไว้ที่หน้าอกตนเอง เขาหลับตาปล่อยให้เรือลอยไปเรื่อยๆตามกระแสน้ำเอื่อยๆ นี่เพิ่งจะยามซื่อ ใบบัวชูก้านสูงช่วยบังแดดได้ดี ไป๋เจินเจินเห็นเขาหายใจสม่ำเสมอ คนบ้านี่นอนหลับบนเรือจริงๆด้วย ไม่กลัวเรือล่มตกน้ำตกท่านหรือไงนะ จ้าวหย่งเฉิงไม่ได้หลับ เขารู้สึกถึงอารมณ์คนที่นั่งอยู่ นางกำลังเกร็งตัว เขาแอบอมยิ้ม ไปๆมาๆก็หลับไปจริงๆ เรือลอยมาจนถึงกอบัวหนาแน่นไปต่อไม่ได้มันจอดอยู่ตรงนั้น ไป๋เจินเจินหาวเหมือนกัน เมื่อคืนเหมือนนอนไม่อิ่มเลย นางนั่งสัปหงก จ้าวหย่งเฉิงลืมตามามองก่อนจะลุกขึ้นนั่ง"ง่วงหรืออาเจิน นอนกับพี่ไหม""อื้อ อาจารย์มันฟังดูแปลกๆนะเจ้าคะ เรียกท่านลุงยังพอฟังขึ้นบ้าง อื้อ"คนตัวโตรั้งนงมาจูบ เรือที่จอดอยู่โคลงทันที
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า จวนจ้าวไม่มีหมอหรือ
เมื่อมื้อเช้าผ่านไปไป๋เจินเจินก็เดินกอดกระดานเลื่อนออกจากบ้าน จ้าวหย่งเฉิงให้นางไปก่อน เขารั้งอยู่เพื่อที่จะพูดคุยกับไป๋จิ้ง เมื่อบุตรสาวไปรอบนรถม้าแล้วทั้งคู่จึงได้สนทนากัน"ท่านราชครู..มีเรื่องอันใดหรือขอรับ""ใต้เท้าไป๋ สกุลหวงกลับมาครั้งนี้ดูเหมือนจะวางแผนบางอย่าง รัชทายาทคนนั้นท่านพบหรือยัง""ข้าพบแล้วและได้แจ้งข่าวไปแล้ว อีกอย่างเมื่อคืนมีคนบุกรุกบ้านข้า ท่านราชครูข้าบอกตามตรงข้าเป็นห่วงอาเจิน หากนางแต่งงานกับท่านข้าจะได้หมดห่วง แต่นางเด็กเกินไปข้าเกรงว่าท่านจะปวดหัวกับนาง""ข้ารู้วิธีปราบพยศนาง แต่ท่านจงอย่าลืมหากแต่งงานกับข้าแล้วนางมิอาจแต่งกับใครได้อีก ท่านจะยอมใช้แผนนี้ปกป้องนางจริงๆหรือ""ขอเพียงท่านเมตตานาง หากเสร็จเรื่องสกุลหวง ข้าจะพานางไปอยู่ที่อื่น ไกลจากเมืองหลวงไร้คนรู้จัก หากนางอยากแต่งงานขอเพียงบุรุษนั้นเป็นคนดี รักนางจริงใจข้าก็ยินดี"จ้าวหย่งเฉิงพยักหน้า หย่านางหรืออย่าได้หวัง ในเมื่อท่านขอร้องให้ข้าช่วยคุ้มครองบุตรสาวท่าน ข้าก็เสนอเรื่องแต่งงาน ท่านรับปากยกนางให้ข้าเองนะไป๋จิ้งหยวน ไป๋เจินเจินสามีเจ้าคือข้า วันนี้วันหน้าเจ้าก็คือฮูหยินขอ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ข้ากลัวท่านจะติดหวัด
ยามไป๋เจินเจินตื่นขึ้นมาแล้ว เมื่อคืนคลับคล้ายคลับคลาว่าบิดาเหมือนจะเข้ามาในห้อง หอมหน้าผากนางอีกทั้งยังห่มผ้าให้อีกด้วย ก่อนหน้านั้นได้กลิ่นแปลกๆเหมือนเป็นกำยาน กระทั่งบิดาเดินมาเห็นบุตรสาวหยุดยืนมองที่พื้นบ้าน ไป๋เจินเจินสังเกตเห็นรอยคล้ายคราบรูปร่างของคนที่นอนอยู่ มันเหมือนกับเวลามีเหตฆาตกรรมหรือมีอุบัติเหตุจะมีการมาร์คจุดเอาไว้ แต่นี่มันเบาบางมาก แต่ก็คล้ายๆคนนอนตายอยู่ตรง"อาเจิน ลูกมองอะไรหรือ""เอ่อ อ้อ ท่านพ่อเมื่อคืนท่านได้ยินอะไรหรือไม่เจ้าคะ""อืม..พ่อเคยเป็นเจ้าหน้าที่มาก่อนน่ะ มีคนบุกรุกบ้านของเรา แต่ราชครูส่งคนมาคอยดูแลลูกกับพ่อจึงได้ปลอดภัย""อาจารย์จ้าวหรือเจ้าคะ เขารู้ได้อย่างไรว่าจะมีคนมาบุกรุกที่บ้านของเรา""ดูเหมือนเรื่องที่ลูกจับเพียงพอนมาได้น่าจะมีคนรู้เรื่อง อาเจินลูกอยากย้ายบ้านมาตลอด เช่นนั้นพ่อจะยอมย้าย หลังจากพิธีปักปิ่นแล้ว พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอกกับเจ้า""เรื่องอันใดเจ้าคะ อีกอย่างเราจะย้ายไปที่ใดกัน ท่านพ่อข้ามีเงินเก็บอยู่เอ่อ สามพันตำลึงหาบ้านดีๆไม่ต้องใหญ่อยู่นอกเมือง สงบๆดีไหมเจ้าคะ""อืม..ลูกไปเอาเงินมาจากไหนมากมายเพียงนั้น""ลูก
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ให้บุตรสาวแต่งเข้าสกุลจ้าว
ไป๋จิ้งเดินออกมาข้างนอกก็เจอกับคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ เขาถอนหายใจก่อนจะเบี่ยงตัวให้อีกฝ่ายเข้ามาในบ้าน"เหตุใดทรงลงจากเขาพ่ะย่ะค่ะไท่จื่อ สกุลซ่งไม่นอนใจเรื่องครั้งนั้นว่ากระหม่อมรู้เห็นแผนการกบฏหรือไม่ อีกอย่างรัชทายาทตัวปลอมเองก็ไม่รู้เรื่องราวทั้งหลายที่เกิดขึ้น หากซ่งหว่านอยากพบปะพูดคุยกับพระองค์ เด็กคนนั้นจะทำหน้าที่ได้ดีหรือไม่""สกุลซ่งเป็นบ้านเดิมองค์ชายห้า เขาอยากให้หยางตงชิงขึ้นดำรงตำแหน่งรัชทายาทแทนข้า เพียงแต่มารดาของเขาเป็นเพียงเฟย ส่วนข้ามารดาคือฮองเฮาแผนการก่อกบฏ จึงดำเนินมาเรื่อยๆ""รัชทายาทที่ตำหนักบูรพาคนนั้นเก่งกาจไม่น้อย แม้จะถูกลอบฆ่าบ่อยครั้งแต่ยังคงรอดมาได้ เรื่องนี้ฝ่าบาทไม่ระแคะระคายยังคงคิดว่าคนนั้นคือพระองค์อยู่""อืม..หานสุ่ยติดตามข้ามาตั้งแต่เขาห้าขวบยี่สิบปีมานี้เขาไว้ใจได้ เรื่องคุณหนูสกุลเว่ยคนนั้นที่มีเรื่องกับบุตรสาวท่านดูเหมือนจะพอใจในตัวหานสุ่ยไม่น้อยเลยนะท่านอาจารย์""ได้ยินว่านางหมั้นหมายอยู่กับคนสกุลจิน นางถูกเจ้าขับออกจากสำนักคงคิดแค้นแม่หนูน้อยอาเจินของข้าเสียแล้วล่ะ ราชครูจ้าว" "จินเสี่ยวฟงมิได้ชอบนาง ทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอหน้า
