“ตอนนี้คงอยู่ระหว่างเดินทางกลับ เพราะลุงให้อารักขารัชทายาทไปถึงแดนใต้อย่างปลอดภัย และช่วยทำภารกิจเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น”“อ่อ เป็นเช่นนี้นี่เองเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”และตอนนั้นเองที่ม่อหลัน นำบ่าวรับใช้ถือถาดผลไม้เข้ามา ทุกคนจึงได้หยุดพูดคุยกันและได้ลองทานผลไม้ ที่มีมากกว่าเฉ่าเหมยเพียงอย่างเดียว นั่นท
เซียวเยว่เล่อรีบปรับอารมณ์ก่อนจะถึงประตูทางเข้าวังหลวง และบอกลู่ชิงรวมถึงลู่จื้อกับลู่เสียน ไม่ต้องกังวลกับข่าวลือพวกนั้น ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตนในการเอาคืนเอง“พี่ลู่จื้อ พี่ลู่เสียน เสี่ยวชิงพวกท่านไม่ต้องคิดมาก ก็แค่สตรีหน้าด้านไร้ยางอาย คิดจะสร้างข่าวลือเพื่อใช้เป็นหนทาง ส่งตัวของนางเข้ามาเป็นส
“คารวะท่านหญิงเซียวขอรับ วันนี้มาเข้าเฝ้าฝ่าบาทกับผู้ใดหรือขอรับ ข้าน้อยจะได้รายงานจ้าวกงกงได้ถูกขอรับ”“อ่อ วันนี้ข้าพาคู่หมั้นของซื่อจื่อ รวมถึงพี่ชายทั้งสองของนาง นำของฝากจากแดนเหนือมาถวายให้เสด็จลุงน่ะ รบกวนท่านช่วยรายงานให้ด้วยนะ”“ขอรับ รบกวนท่านหญิงและทุกท่านรอสักประเดี๋ยว ข้าน้อยจะรีบไปรายงา
“ลุกขึ้น ๆ ๆ รอให้เสร็จเรื่องที่เสี่ยวชิงร้องขอ พวกเราค่อยไปนั่งคุยด้านในนะ”“เพคะ /พ่ะย่ะค่ะ”“พี่ต่งไช่ พี่ต่งซวิน รบกวนพวกท่าน ช่วยตรวจสอบอาหารว่างอีกครั้ง ขอย้ำว่าต้องตรวจอย่างละเอียดนะเจ้าคะ” แค่คำที่ลู่ชิงเน้นย้ำกับพวกเขาสองคน ย่อมแปลความหมายได้ว่า ในอาหารว่างชามนี้ต้องมีบางอย่างผิดปกติ“ขอรับ
พอจ้าวกงกงเดินไปเปิดตะกร้าทั้งห้าใบ ก็ยังไม่อยากเชื่อเช่นกัน เพราะผิวของผลไม้ยังคงเต่งตึง ไม่มีร่องรอยการเหี่ยวเฉาแต่อย่างใด จึงไม่รั้งรอที่จะหยิบอย่างละนิด นำไปถวายตรงหน้าของฮ่องเต้ เพื่อจะได้ทอดพระเนตรอย่างชัดเจน“ฝะ ฝะ ฝ่าบาททรงทอดพระเนตรสิพ่ะย่ะค่ะ เป็นอย่างที่ท่านหญิงพูดไม่มีผิด ผลไม้พวกนี้ยังค
“กระหม่อมจะจัดการให้เรียบร้อย ตามรับสั่งของฝ่าบาททุกประการพ่ะย่ะค่ะ”“ขอบพระทัยเสด็จลุงเพคะ ต่อไปจะได้ไม่มีใครกล้ามาแอบอ้าง ว่าจวนหลังนั้นเป็นของตนเองอีกเพคะ”“ขอบพระทัยฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ /ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ”“ฮ่า ๆ ๆ เสี่ยวชิงอย่าได้เกรงใจ เรื่องแค่นี้ยังเล็กน้อยมากนัก หากเทียบกับสิ่งที่เจ้ามอบให้กับ
“ทหารพวกเจ้านำป้ายพระราชทานขึ้นไปแขวนด้านบนประตู ให้ทุกคนได้เห็นว่าเรือนนี้มีผู้ใดเป็นเจ้าของที่แท้จริง”“รบกวนจ้าวกงกงจริง ๆ เชิญเข้าไปนั่งดื่มชาก่อนดีหรือไม่ขอรับ”“ไม่เป็นไรนายท่านสวี ไว้วันหลังเถิดข้ายังมีงานอีกมาก ต้องรีบกลับไปคอยรับใช้ฝ่าบาทน่ะ”“เช่นนั้นจ้าวกงกงรับผลไม้พวกนี้กลับไปด้วยได้หรือ
ปัง!! “ใช่!! มันแย่มากที่ข้ามีบุตรสาว ที่หัวรั้นเอาแต่ใจตนเองเช่นนี้ จะสั่งสอนอบรมอันใดแม่ของเจ้าเป็นอันขัดขวาง คอยให้ท้ายจนเจ้าเสียคนแม้กระทั่งกล้าสร้างเรื่องใหญ่โต ทำให้ตระกูลต้องอับอายขายหน้า เดินไปทางไหนก็ต้องได้ยินเสียงนินทา ข้าไม่ได้หน้าหนาอย่างเจ้าหรอกนะ ม่านเฟยฮวาหนอม่านเฟยฮวา ข้าควรให้เจ้าแ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า