“ทหารพวกเจ้านำป้ายพระราชทานขึ้นไปแขวนด้านบนประตู ให้ทุกคนได้เห็นว่าเรือนนี้มีผู้ใดเป็นเจ้าของที่แท้จริง”“รบกวนจ้าวกงกงจริง ๆ เชิญเข้าไปนั่งดื่มชาก่อนดีหรือไม่ขอรับ”“ไม่เป็นไรนายท่านสวี ไว้วันหลังเถิดข้ายังมีงานอีกมาก ต้องรีบกลับไปคอยรับใช้ฝ่าบาทน่ะ”“เช่นนั้นจ้าวกงกงรับผลไม้พวกนี้กลับไปด้วยได้หรือ
ปัง!! “ใช่!! มันแย่มากที่ข้ามีบุตรสาว ที่หัวรั้นเอาแต่ใจตนเองเช่นนี้ จะสั่งสอนอบรมอันใดแม่ของเจ้าเป็นอันขัดขวาง คอยให้ท้ายจนเจ้าเสียคนแม้กระทั่งกล้าสร้างเรื่องใหญ่โต ทำให้ตระกูลต้องอับอายขายหน้า เดินไปทางไหนก็ต้องได้ยินเสียงนินทา ข้าไม่ได้หน้าหนาอย่างเจ้าหรอกนะ ม่านเฟยฮวาหนอม่านเฟยฮวา ข้าควรให้เจ้าแ
เมื่อลู่ชิงได้เงินค่าเสียหายจากตระกูลม่านมาแล้ว ก็ถือว่าเป็นเงินทุนสำรองสำหรับเปิดร้านอาหารทอด และร้านผลไม้ที่เพิ่งซื้อไปเมื่อวานนี้ เซียวเยว่เล่อเองก็จะใช้เงินก้อนนี้ เพื่อทำการค้าทั้งสองกับลู่ชิง ยามนี้ในเมืองหลวงนั้นข่าวลือเรื่องชินอ๋องคิดรับอนุไม่มีแล้วแต่กลายเป็นตระกูลม่านที่ต้องรับเคราะห์กรรม
“ได้ขอรับคุณชายใหญ่ ข้าเองก็คิดเหมือนกับท่าน เกรงว่าจะมีเรื่องที่ยังไม่มีใครรู้ แต่ว่าใครอยู่เบื้องหลังนี่สิ ผ่านมานานหลายปีถึงเพียงนี้ การปกปิดตัวตนคงจะแนบเนียนไม่น้อย มิเช่นนั้นปัญหาเรื่องน้ำคงได้รับการแก้ไขไปนานแล้วขอรับ”“พวกพี่เตรียมม้ารอข้า เรื่องนี้พวกเราจะทำโดยพลการไม่ได้ พี่เจียวมิ่งไปพบท่า
“เย้ เย้ ในที่สุดก็จะได้ขี่ม้าเองเสียที พวกท่านให้ข้าฝึกอยู่ตั้งนาน แต่ไม่ยอมให้ขี่ม้าเองเอาแต่ให้นั่งอยู่ในรถม้า จนรากจะงอกออกมาอยู่แล้วเจ้าค่ะ”“น้องเล็กอย่าบ่นนักเลยที่พวกเราทำเช่นนั้น เพราะความปลอดภัยของเจ้าไม่ดีหรืออย่างไร ฮึ”“พี่รองท่านเองก็พูดได้สิ เพราะไม่ได้นั่งรถม้าไปตลอดทางเหมือนข้านี่นา
พูดคุยมาถึงตรงนี้ก้งเจี้ยกับเต๋อหลิน ก็กลับมาจากการไปสำราจเส้นทางน้ำของหมู่บ้านเว่ยเฟิง และหมู่บ้านจิ่นเผิงที่อยู่ถัดไปไม่ไกลพอดีกุบกับ กุบกับ หยู๊!!! ตุบ“นายท่านพวกข้าสองคนได้ไปสำรวจตามคำสั่งแล้วขอรับ”“ผลเป็นอย่างไร เกิดอะไรขึ้นกับน้ำที่ต้องไหลผ่านมาทางนี้”“เรียนนายท่าน พวกข้าได้ยินหัวหน้าหมู่บ
“หัวหน้าหมู่บ้านกู่ท่านกับชาวบ้านรอพวกข้าอยู่ตรงนี้ก่อน ข้ากับสหายจะไปดูลาดเลาว่าฝั่งนั้นส่งคนมาเฝ้าหรือไม่ หากมีคนคอยเฝ้าพวกข้าจะจัดการให้เรียบร้อย และจะส่งสัญญาณให้พวกท่านรู้”“ตกลง พวกข้าจะรออยู่ตรงนี้ พวกเจ้าทำงานตามสะดวกเถิด อย่าห่วงเลยพวกข้าจะไม่เป็นภาระเด็ดขาด” แม้ว่าในใจจะรู้สึกกลัวอยู่กับสิ
ในยามเช้าของวันใหม่คนที่มีความสุข กลับกลายเป็นหมู่บ้านเว่ยเฟิงและหมู่บ้านที่อยู่ถัดไป เพราะตอนนี้ในลำคลองหลังหมู่บ้านมีน้ำใสสะอาดอีกครั้ง แต่กู่เหวินเหยียนได้คิดถึงคำพูดของก้งเจี้ย ที่บอกตอนทำลายทำนบกั้นน้ำว่า ควรขุดเส้นทางน้ำให้ลึกและกว้างกว่าเดิมวันนี้จึงเรียกลูกบ้านมาหารือ และไปขอความร่วมมือจากห
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า