เซียวเยว่เล่อจัดการบุตรหลานขุนนางใจสกปรกไปแล้ว ก็อยู่พูดคุยกับสหายทั้งสามอีกเล็กน้อยก่อนจะแยกย้ายกันกลับจวน ส่วนทางด้านเซียวหนิงหลงที่ขี่ม้าออกนอกเมืองได้ไม่ไกลนัก กลับหยุดม้าเอาไว้ระหว่างทางด้วยรู้สึกว่ามีคนแอบตามมาซึ่งคนผู้นั้นก็มิใช่ใครที่ไหนแต่เป็นซิ่วเหวิน องครักษ์คนสนิทของจวิ้นอ๋องเขาแอบตามเซ
หัวหน้าจางเข้าใจถึงสิ่งที่เซียวหนิงหลวงต้องการ “ได้ขอรับข้าจะกำชับทุกคนเพื่อเตรียมเสื้อผ้าตามที่ซื่อจื่อสั่งการ”“ถ้าอย่างไรรบกวนหัวหน้าจางอีกสักเรื่อง ท่านช่วยส่งหน่วยลับฝีมือดีสักสองสามคน เข้าไปสอดแนมในแคว้นตงเฉียนสักหน่อย ข้าไม่ไว้ใจเกรงว่าหลังจากแคว้นตงหนานพ่ายแพ้สงคราม ฮองเฮาของตงเฉียนซึ่งเป็นพ
“อ่อ ที่แท้พวกเจ้าก็เป็นสหายกับพวกเจียวมิ่งนี่เอง พวกเจ้าจะอิจฉาสหายเพียงแค่เรื่องอาหารไม่ได้นะ เพราะข้าแอบเห็นอาวุธประจำกายที่เจียวมิ่งกับคนอื่นใช้อยู่ มันเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งและยังงดงามอีกด้วย ที่สำคัญความคมของดาบพวกนั้นแค่ตวัดเบา ๆ ใบไม้ยังแยกออกจากกันทันที ข้าขอยืมจากเจียวมิ่งมาดูด้วยลวดลายมันแ
เมื่อกลับมาถึงบ้านของเยวี๋ยนจิ้งห้าวก่อนดวงอาทิตย์จะตกดิน หลี่เฉียงกับสหายจึงอาสาจัดการทำความสะอาดหมูป่า โดยให้อาฉงเป็นคนก่อไฟและตักน้ำใส่ถังไว้รอ เยวี๋ยนจิ้งห้าวเห็นทุกคนแบ่งงานกันทำไปหมดแล้ว จึงยอมเดินเข้าบ้านเพื่อเขียนจดหมายส่งถึงลู่ชิงเรื่องต้นเฉ่าเหมยส่วนที่ดินติดเชิงเขาอย่างที่เซียวหนิงหลงต้อ
เรื่องคนงานพวกเขามีความเห็นว่าให้เป็นคนในครอบครัว และเพื่อนทหารที่มีฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี แต่มีความซื่อสัตย์เข้ามาทำงานที่ร้านแห่งนี้ ซึ่งการปรับปรุงห้องครัวและตกแต่งร้านใหม่คงใช้เวลาไม่เกินสองสัปดาห์ จากนั้นร้านอาหารตระกูลสวีก็สามารถเปิดขายอาหารได้ด้านลู่จื้อที่นำขบวนสินค้ารอบที่สองไปส่งยังเมืองหลว
“ปะ ปะ เป็นไปไม่ได้ จะมีคนแอบซ่อนอยู่แถวนี้ก่อนพวกเราได้อย่างไร ถ้ามีคนพวกนี้อยู่แล้วทำไมข้าถึงจับสัมผัสพลังของพวกเขาไม่ได้ แย่แล้วพวกมันต้องมีฝีมือที่สูงส่งหลายขั้นทีเดียว”ก้งคุนรีบออกคำสั่งกับหน่วยลับทั้งสามสิบคน “เอาล่ะสหายข้าทุกคนช่วยจัดการพวกชุดดำที่ยืนขวางทางหน่อยเถิด พวกข้าสองคนกับคุณชายใหญ่
หลังจากนำสินค้าทั้งหมดเข้าไปเก็บที่ห้องเก็บของในร้านค้าแล้ว เซียวหนิงหลงพาลู่จื้อกลับไปพักผ่อนที่จวนของตนเช่นเคย แต่ครั้งนี้คงต้องมีการพูดคุยถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ด้วยชินอ๋องต้องการรู้ว่าลู่จื้ออยากจัดการคนพวกนั้นแบบไหนลู่จื้อไม่รู้หรอกว่ากลุ่มคนที่มาขวางทางเขาไว้เป็นใคร มีความแค้นอันใดกับจวนชิ
“เช่นนั้นพวกข้าทั้งห้าคนขอตัวไปจัดการตามที่ซื่อจื่อสั่งขอรับ”“อืม อย่าลืมกำชับทุกคนให้ดีอย่าให้รู้ว่ามีใครแหกกฎ ถ้ารู้ทีหลังต้องโดนลงโทษเป็นสามเท่าเข้าใจหรือไม่” เพราะกฎที่ชินอ๋องตั้งขึ้นนั้นหนักหนาสาหัส คนที่เคยผ่านการลงโทษมาก่อนย่อมไม่อยากถูกลงโทษอีก“เข้าใจขอรับ!!”เซียวหนิงหลงหารือกับทุกคนเสร็จ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า