“ขอรับคุณหนู”“อืม ข้ากับครอบครัวต้องกลับแล้วไว้เจอกันพรุ่งนี้” ลู่เวินกับครอบครัวเดินออกมาขึ้นรถม้าเพื่อกลับตำบลหย่งฝูเมื่อครอบครัวของนายจ้างกับสหายร่วมรบ บังคับรถม้าไปไกลจากร้านแล้ว ทุกคนจึงช่วยกันปิดร้านตรวจตราให้ละเอียด ว่ามีตรงไหนยังปิดไม่สนิทหรือไม่ จากนั้นจึงเหลือเพียงอาไจ้กับภรรยาที่พักอยู่
เมื่อกลับมาถึงที่ร้านอาหารกลางยามเซิน ก้งเยว่จึงขอตัวกับสหายกลับบ้านเช่า และค่อยมาที่ร้านอีกครั้งในตอนเย็น ฟางซินที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะบอกเรื่องที่ลู่ชิงเล่าให้ฟังกับสามี พอเข้ามาด้านในร้านจึงรีบจูงมือสามีขึ้นไปคุยกันยังชั้นบนทันทีลู่เวินที่ไม่รู้ว่าฟางซินรีบพาเขาขึ้นไปทำไมแต่ก็ยอมเดินตามไป ฟางซินพา
เจียวมิ่งคาดการณ์ได้ถูกต้องยามนี้เซียวหนิงหลงใกล้จะถึงเมืองหลวงเข้าไปทุกที ก่อนจะเข้าเมืองเซียวหนิงหลงแวะไปที่หมู่บ้านนอกเมือง เพื่อคัดเลือกหน่วยลับเข้าไปช่วยติดตามขุนนางทั้งหมด แม้ว่าจะมีหน่วยลับแฝงตัวอยู่ในจวนเหล่านั้นแล้วก็ตาม ใช่ว่าพวกเขาจะติดตามออกจากจวนได้เซียวหนิงหลงจึงต้องใช้คนเพิ่มและยามจื
เมื่อวานนี้เริ่มมีข่าวว่าหลายครอบครัว มีบุตรหลานที่เป็นสตรีหายตัวไปบ้างแล้ว อีกอย่างข้าน้อยได้นำเรื่องนี้เข้าไปกราบทูลให้ฮ่องเต้ได้ทรงทราบแล้วขอรับ” ชุนชานกับสหายออกไปสังเกตการณ์ หลังจากพาท่านหญิงกลับมาส่งที่จวน และเข้าไปรายงานเรื่องนี้กับฮ่องเต้“อืม เสด็จลุงทรงทราบแล้วแต่คงยังทำอะไรไม่ได้ พรุ่งนี้
“เชิญเถ้าแก่ไฉนั่งดื่มชาก่อนขอรับ ไม่ทราบว่าท่านมาพบข้าวันนี้มีธุระอันใดหรือ” ลู่เวินที่เชิญเถ้าแก่ไฉมานั่งดื่มชาที่โต๊ะรับแขกเพียงครู่เดียวก็ถามความต้องการทันที“เมื่อเจ้าถามข้าย่อมไม่อ้อมค้อม ที่ข้ามาวันนี้เพราะต้องการซื้อสูตรอาหารของเจ้าทั้งหมด เจ้าจะขายสูตรล่ะเท่าไหร่ก็ตั้งราคามาได้ ข้าจะพิจารณา
ก้งเยว่รีบพาลู่ชิงกลับมาหาลู่เวินเพราะเห็นว่าลู่ชิงมีสีหน้าซีดเซียวลงไปทุกที พอลู่เวินเห็นอาการของบุตรสาว ก็รับตัวนางมากอดไว้อยู่กันมาหลายเดือน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นท่าทางหวาดกลัวของนาง“ไม่เป็นไรแล้วพ่ออยู่กับเจ้าตรงนี้ ถ้าเจ้าอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถิด” ลู่เวินยังไม่อยากถามอะไรกับบุตรสาวในตอนนี้
“อืม ข้าก็คิดว่าจะพาชิงเอ๋อร์กลับอยู่เหมือนกัน เช่นนั้นกลับกันตอนนี้ก็ดี” ลู่เวินอยากพาบุตรสาวกลับไปหาทุกคนโดยเร็ว“ข้าจะลงไปเตรียมรถม้ารอที่หน้าร้านนะขอรับ” ก้งเจี้ยอาสาไปเตรียมรถม้าลู่เวินจึงเก็บพวกสมุดบัญชีต่าง ๆ ให้เรียบร้อย จากนั้นพาลู่ชิงลงมาก่อนจะออกจากร้าน ยังได้บอกกับอาหู่และอาไจ้เกี่ยวกับ
“ทำตามวิธีที่ก้งคุนพูดมาเถอะ มันไม่ควรเก็บไว้ที่นั่นเพื่อความปลอดภัยและความลับที่พวกเราทำด้วย” ก้งเยว่เห็นด้วยกับวิธีของก้งคุน“ตกลง เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยพวกเราช่วยกันนำค่าทำขวัญกลับมาให้หมด และวันถัดไปค่อยตามไปเก็บเพิ่มจากคนที่สนับสนุนไฉเถาเยี่ยนอีกครั้ง” เจียวมิ่งและสหายลงความเห็นกันเสร็จ ก
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า