ตอนที่2.อย่าทำในสิ่งที่ข้าไม่ได้สั่ง

องค์ชายซ่งเทียนมาที่หอบุปผาก็เรียกหาดาวเด่นของหอคณิกาไปรับใช้ที่ห้องพิเศษ

ในขณะที่เจียลี่ สตรีที่งดงามที่สุดในหอแห่งนี้กำลังเล้าโลมเรือนกายกำยำขององค์ชายอย่างเต็มที่ จู่ ๆ ก็ถูกเขากระชากรวงผมจนเงยหน้ามาสบตาเขา

พลึ่บ!!

“อย่าทำในสิ่งที่ข้าไม่ได้สั่ง”

เขามองนางด้วยสายตาดุดัน กล้าดียังไงมาทำรอยเอาไว้บนตัวของเขา

เจียลี่มองเขาด้วยความกลัว แล้วรีบอ้อนอย่างยั่วเย้า

“ท่อนมังกรขององค์ชายมันน่าดูดนี่เจ้าคะ..จ๊วบ..จ๊วบ”

นางโลมอันดับหนึ่งใช้เล่ห์มารยา ด้วยร่างกายเปลือยเปล่าที่ยั่วยวน นางนั่งอยู่หว่างขาของบุรุษหล่อเหลา ใจนางนั้นอยากจะทำให้นานกว่านี้ สร้างอารมณ์ให้มันซาบซ่านก็เท่านั้น แต่โดนดึงตัวขึ้นมาซะก่อน

“อย่าพูดมาก รีบ ๆ ช่วยข้าปลดปล่อยให้หายหงุดหงิด” ซ่งเทียนสั่งเสียงเข้ม

“เจ้าค่ะ”

เจียลี่ทำตาเยิ้ม ใครมันไม่อยากทำล่ะ เขาเป็นถึงองค์ชายใหญ่มีสิทธิ์ได้นั่งครองบัลลังก์ หากนางปรนนิบัติเขาดี ๆ บางทีอาจถูกเรียกไปเป็นสนมก็เป็นได้ นางจึงรีบขึ้นคร่อมตัวของซ่งเทียน มือเล็กจับแท่งมังกรร้อนอย่างรู้งาน

ซ่งเทียนเอนตัวลงนอนลงไปให้เจียลี่ช่วยดับอารมณ์เขาที่มันหงุดหงิดอยู่ให้คลายลงบ้าง

“อ๊ะ.. อะ องค์ชาย แท่งมังกรของท่านใหญ่มาก ข้าเสียวจังเลย..อะ อื้อ..~~”

ร่างบางขึ้นขย่มแท่งมังกรใหญ่ของซ่งเทียนอย่างเร่าร้อน มือหนาจับประคองก้นสวยเอาไว้เพื่อไม่ให้คนข้างบนรีบร้อนจนเกินไป ริมฝีปากหนาเม้มแน่น เกร็ง เขาเด้งสวนแท่งมังกรเข้าออกอย่างไม่คิดว่าคนด้านบนจะรู้สึกยังไง

มือเล็กดันหน้าท้องเขาไว้เพื่อพยุงตัวสำหรับออกแรงขย่ม พลางส่งสายตายั่วยวนบุรุษหนุ่มสุดๆ องค์ชายผู้นี้ช่างรูปงามมากจริงๆ  หากนางทำให้เขาดีๆ คงได้ใช้เงินอย่างสุขสบายไปทั้งชีวิต

“อ๊ะ..อื้อ..องค์ชายซ่ง..อา~~~”

“ฮึ้ม…ซี้ดดด..อา~~~~”

ตับ! ตับ! ตับ!

มือหนารั้งเอวหญิงสาวกระแทกแท่งมังกรเข้าออกไม่หยุด ก่อนจะจับเปลี่ยนท่าให้นางมาอยู่ในท่าคลาน

ซ่งเทียนจับขาข้างหนึ่งของเจียลี่ยกขึ้น ก่อนจะจับแท่งมังกรแทงเข้าร่องสวยเข้าไปจนสุด เสียงครางของสตรีสาวร้องออกมาไม่หยุด เมื่อซ่งเทียนกระหน่ำแทงเข้าไม่ให้นางพัก เขาจับร่างบางเปลี่ยนท่าจนมาถึงช่วงเวลาสุดท้าย เจียลี่ก็มานอนอยู่ที่เตียงกว้าง บุรุษหนุ่มจับนางอ้าขาจนกว้างแล้วยังคงชำแรกแท่งร้อนเข้าออกไม่หยุดพัก

“อ๊ะ ๆ..อื้อ..คุณซ่งเทียน.. อ๊ะ..อ๊ะ..อ้าห์~~~”

เสียงครางลั่นห้องพร้อมกับร่างสั่นสะท้านไปทั้งตัว แต่บุรุษด้านบนก็ยังกระแทกใส่ไม่หยุด

“ฮึ้มมม…ซี้ดดด….อ้าห์~~~”

แล้วสุดท้ายโอรสสวรรค์ก็ปลดปล่อยน้ำมังกรสีขาวขุ่นออกมา อารมณ์หงุดหงิดมันไม่ได้ลดน้อยลงเลยสักนิด แต่จะทำต่อก็หมดอารมณ์กับคนตรงหน้าแล้วจริงๆ เขาขยับสะโพกชำแรกเข้าสองสามครั้ง เมื่อมั่นใจว่ารีดน้ำออกจนหมด เขาก็พลิกตัวออกจากร่างกายนั้น

เจียลี่เห็นใบหน้าของเขายังคงบึ้งตึงจึงเอ่ยปากถาม “ข้าปรนนิบัติองค์ชายไม่ดีหรือเจ้าคะ”

“ไม่เกี่ยวกับเจ้า”

ซ่งเทียนตอบเสียงแข็งพลางลุกขึ้น คว้าเอาอาภรณ์ขึ้นมาสวม

นางโลมอันดับหนึ่งเห็นเช่นนั้นก็เข้าไปเอาใจ โดยการลุกไปช่วยเขาสวมเสื้อผ้า พลางเอ่ยถามต่อไปว่า “มีเรื่องทุกข์ใจอันใดก็ระบายออกมาเถิด เผื่อว่าองค์ชายจะหายหงุดหงิด”

เจียลี่ขยับตัวเปล่าเล่าเปลือยเข้าใกล้เขา สองแขนสวมกอดทางด้านหลังเพื่อจะอ้อน

“เดือนหน้าข้าต้องเข้าพิธีอภิเษกกับลูกสาวแม่ทัพ ข้าไม่ได้รักนาง ข้ามีคนที่ข้ารักอยู่แล้ว”

“บุรุษจะมีภรรยากี่คนได้ เหตุใดท่านไม่ตกแต่งสตรีที่ท่านรักไปเป็นภรรยาด้วยอีกคนเล่า”

“ก็เพราะว่าข้ารักนาง ข้าจึงอยากทะนุถนอมนาง ให้นางเป็นที่หนึ่งในจวน อีกอย่าง ข้าไม่รู้ว่า บุตรสาวแม่ทัพนั้นจะร้ายกาจแค่ไหน ข้าไม่อยากให้สตรีอื่นมารักแกคนที่ข้ารักหรอกนะ”

เจียลี่ได้ยินองค์ชายใหญ่รักและเถิดทูลสตรีอื่นเช่นนั้น ก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา ลอบเบ้ปาก แล้วปั้นหน้าแย้มยิ้มเอ่ยต่อว่า

“เช่นนั้น เมื่อแต่งแล้วก็หาทางหย่าให้เร็วที่สุด”

“ข้าก็คิดเช่นนั้น แต่ว่าข้าไม่แน่ใจว่าจะทำให้นางหย่ากับข้าให้เร็วที่สุดได้อย่างไร”

นางคณิกาอันดับเห็นสบโอกาสจึงเสนอเขาไปว่า  “สตรีมีเรื่องเดียวที่ทนไม่ได้ คือ สามีรับอนุภรรยา แล้วช้ำใจมากที่สุดเมื่อเห็นว่าท่านรักสตรีอีกคนมากกว่า หากองค์ชายไม่รังเกียจ ข้ายอมแกล้งเป็นอนุภรรยาของท่าน เพื่อไปสร้างความวุ่นวายใจให้ลูกสาวแม่ทัพอยู่ในจวนท่านอย่าไม่เป็นสุข รับรอง... ไม่เกินสามเดือน นางต้องขอหย่ากับท่านแน่”

ซ่งเทียนยิ้มที่มุมปาก “สมแล้วที่เจ้าเป็นสตรีอันดับหนึ่งแห่งขอบุปผา ทั้งงดงาม และเฉลียวฉลาด”

เจียลี่ยิ้มยั่ว “หากองค์ชายตกลงทำตามแผนของข้า เมื่อท่านหย่ากับลูกสาวแม่ทัพแล้ว ข้าก็จะออกจากจวนท่าน ให้ท่านกับสตรีที่ท่านรักครองคู่กัน ท่านว่าดีหรือไม่”

“ดี ข้าตกลง เจ้าเตรียมตัวไว้เถิด หลังพิธีอภิเษกสมรส 3 วันข้าจะส่งเกี้ยวมารับตัวเจ้าไปเป็นอนุ”

“ขอบคุณ.. องค์ชายที่เมตตาข้าเจ้าค่ะ”