ตอนที่9

หลี่เจินนางจ้องมองเจ้าตัวเล็กที่ถูกนางจับอาบน้ำขัดถูขี้ไคลจนสะอาดสะอ้านด้วยตาเป็นประกาย เส้นผมหนานุ่มที่ปกคลุมศีรษะทุยเล็กถูกนางสระจนหอมกรุ่น ผิวของเขานุ่มนิ่มขาวนวลราวกับเต้าหู้ คิ้วตาจมูกปากล้วนได้รูปน่ามอง หากโตขึ้นเขาคงเป็นบุรุษที่รูปงามมาก

"เปาเป่าของแม่รูปงามยิ่งนัก"

เปาเป่าน้อยที่ตอนนี้ตัวหอมกรุ่น แก้มขาวๆ ของเขานั้นแดงเรื่อ ใบหูเล็กแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู เขารู้สึกเขินอายกับคำชมของมารดาเป็นอย่างมาก ท่าทางน่าเอ็นดูนั้นทำให้หลี่เจินไม่อาจอดใจไหวต้องดึงเจ้าตัวเล็กนั้นมากอดมาหอมเสียหลายฟอด นั่นยิ่งทำให้เปาเป่าหัวใจพองโต มารดาหอมแก้มเขานั่นหมายถึงมารดารักเขามาก ต่อไปเขาจะอาบน้ำทุกวัน

หลังจากขัดถูสิ่งสกปรกให้บุตรชายจนเกลี้ยงเกลา นางก็ปล่อยให้เขาได้เล่นน้ำสักครู่ ส่วนนางก็หันมาแกะเม็ดบัวออกจากฝัก 

ก่อนจะเดินมาถึงลำธาร เปาเป่านั้นบอกว่าจะพานางไปดูดอกเหลียนฮวาที่กำลังบานสะพรั่ง มันงดงามมาก เขาอยากให้นางได้เห็น ถัดไปจากลำธารเดินลงใต้ไปไม่ไกลมากนักเป็นบึงบัวขนาดใหญ่ที่ความยาวนั้นไกลสุดสายตา ดอกบัวกำลังพากันเบ่งบานเต็มบึงหลากหลายสี เหล่าผีเสื้อและแมลงบินวนโฉบไปโฉบมา บางตัวก็กำลังดอมดมดอกเหลียนฮวาที่เบ่งบาน ซึ่งมันก็งดงามมากจริงๆ นางไม่เคยเห็นบึงบัวที่ใหญ่เช่นนี้มาก่อน อีกฟากหนึ่งที่เห็นอยู่ไกลๆ มีชาวบ้านจำนวนหนึ่งกำลังเก็บฝักบัวกันอยู่ บริเวณที่นางอยู่ริมบึงก็มีฝักบัวมากมาย นางจึงได้เก็บมันกลับมาด้วย ใบบัวนั้นก็มีขนาดใหญ่มากใหญ่กว่าใบหน้านางถึงสองเท่า หากสถานที่แห่งนี้อยู่ในภพที่นางจากมา คงกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่โด่งดังมาก

หลังจากที่ใช้เวลาในการอาบน้ำไปกว่าครึ่งชั่วยาม ทั้งสองจึงพากันเดินกลับเรือน สองมือของหลี่เจินหอบใบบัวที่ด้านในนั้นเต็มไปด้วยเม็ดบัวที่ถูกแกะเรียบร้อยแล้ว ส่วนเปาเป่าน้อยก็ถือดอกบัวกลับมาด้วย สองมือเล็กๆ ของเขาถือดอกบัวได้เพียงสี่ห้าดอกเท่านั้น ซึ่งก็เพียงพอแล้วสำหรับทั้งสอง เม็ดบัวและดอกบัวเหล่านี้จะกลายเป็นส่วนหนึ่งในมื้อเย็นของพวกเขา

เมื่อกลับมาถึงเรือน นางก็นำเม็ดบัวที่แกะได้มาผ่าครึ่ง นำเอา ดีบัว ที่อยู่ด้านในออกมาแยกใส่ถ้วยเอาไว้ ดีบัว คือต้นอ่อนที่อยู่ในเม็ดบัวถึงแม้จะมีรสขม แต่คุณสมบัตินั้นดีเลิศ ทั้งช่วยลดความดันโลหิตสูง ช่วยเพิ่มแรงบีบตัวของหัวใจ ช่วยขยายหลอดเลือด แก้กระหาย อาเจียนเป็นเลือด และอื่นๆ อีกมากมาย นางจะนำมาตากแห้งไว้ชงดื่มต่างน้ำชา

"ท่านแม่"

"หืม ว่าอย่างไรจ๊ะเปาเป่า"

หลี่เจินนางขานรับเจ้าตัวเล็ก แต่มิได้ละสายตาจากงานตรงหน้า

"ข้าอยากช่วยขอรับ"

เปาเป่ามานั่งลงใกล้ๆ จ้องนางตาแป๋ว 

หลี่เจินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าตัวน้อยก่อนจะส่งยิ้มให้เขา

"เช่นนั้นเปาเป่าช่วยแม่เอาดีบัวออกจากเม็ดบัวดีหรือไม่"

"ดีขอรับ"

เปาเป่าน้อยดูกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก จนนางต้องวางมือจากงานตรงหน้าแล้วลูบผมนุ่มนั้นอย่างเอ็นดู

"เด็กดี"

จากนั้นจึงหาไม้ขนาดเล็กมาเหลาตรงปลายให้แหลม ให้เขาใช้มันเขี่ยดีบัวออกจากเม็ดบัวที่นางผ่าครึ่งเอาไว้ ซึ่งเด็กน้อยก็ทำมันได้ดี

"เปาเป่าของแม่เก่งมาก"

เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้นาง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาตั้งใจกับสิ่งตรงหน้า นางจึงได้ลุกขึ้นจุดเตา นำเม็ดบัวที่เอาดีบัวออกแล้วบางส่วนไปล้างทำความสะอาด ยังมีถั่วเหลืองและถั่วแดงอีกด้วย นางจะทำข้าวหุงธัญพืชสำหรับมื้อเที่ยงและมื้อเย็นของทั้งสอง แม้จะมีส่วนผสมไม่ครบ ใช้เพียงของที่มีอยู่แต่ก็ถือว่าดีมากแล้ว นางมองข้าวของที่บิดาของเด็กน้อยเตรียมเอาไว้ให้มันคงเพียงพอสำหรับอีกหนึ่งถึงสองเดือนหากกินอยู่อย่างประหยัด ต่อไปนางคงต้องเป็นผู้ที่หามาเติม นางคงต้องคิดอีกทีว่าจะทำเช่นไรต่อไป การใช้ชีวิตอยู่ในที่ที่แตกต่างช่างไม่ง่ายเลย 

หลี่เจินระบายลมหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตก ก่อนจะวางความกังวลทั้งหมดลง แล้วนำเม็ดบัว ถั่วเหลืองและถั่วแดงไปนึ่งเพราะนางไม่ได้แช่น้ำเอาไว้ หากไม่นึ่งเสียก่อนมันจะสุกยากหากนำมาหุงกับข้าว ถั่วนั้นปกติจะต้องใช้เวลาต้องแช่น้ำเอาไว้อย่างน้อยหนึ่งคืน

"วันนี้แม่จะทำข้าวหุงธัญพืชกับกลีบดอกเหลียนฮวาชุบแป้งทอดให้เปาเป่ากินดีหรือไม่"

เม็ดบัวนั้นให้คุณค่าทางอาหารสูงและยังมีสรรพคุณทางยา แล้วยังอร่อยอีกด้วย นางจะนำมาหุงกับข้าวพร้อมกับถั่วเหลืองและถั่วแดง

"ดีที่สุดขอรับท่านแม่"

ไม่ว่าท่านแม่จะทำสิ่งใดเขาล้วนอยากกินทั้งนั้น แล้วข้าวต้มของท่านแม่ที่ได้กินไปก็รสชาติดีกว่าที่ท่านพ่อเคยทำให้กินเสียอีก

หลี่เจินนางมองเด็กน้อยอย่างพอใจ เขาช่างเป็นเด็กเลี้ยงง่ายเสียจริง ถึงแม้ว่านางจะไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน แต่ก็รู้ว่าการเลี้ยงเด็กหนึ่งคนนั้นเป็นเรื่องยาก สำหรับเปาเป่านั้นเขาช่างรู้ความ ช่างเป็นวาสนาของนางจริงๆ

เม็ดบัวอีกส่วนหนึ่งหลี่เจินนางนำมาต้มร่วมกับลำไยแห้งเพิ่มความหวานด้วยน้ำตาลกรวด เป็นของหวานที่เหมาะสำหรับอากาศในหน้าร้อนเช่นนี้ หากมีน้ำแข็งเย็นๆ คงจะดีไม่น้อย เม็ดบัวนั้นหากนำมาต้มกับลำไยแห้งก็จะยิ่งทำให้สรรพคุณทางยาของเม็ดบัวเพิ่มมากขึ้น

หลี่เจินนางลงมือปรุงอาหารอย่างรวดเร็ว กลิ่นหอมนั้นตลบอบอวลหอมฟุ้งไปทั้งเรือนหลังเล็กสร้างความแปลกใจให้กับชาวบ้านที่อยู่ในละแวกใกล้ๆ ว่าภรรยาขี้เมาของชายเก็บฟืนวันนี้มีเรื่องน่ายินดีอันใดกันถึงได้ลุกขึ้นมาเข้าครัวทำอาหาร ช่างเป็นเรื่องที่น่าประหลาดโดยแท้