LOGINShare
ตอนที่17
Last Updated:
2025-02-10 19:07:27
Related chapters
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่18
เถ้าแก่หวังนั่งมองหลี่เจินนับเงินด้วยความเอ็นดู สตรีนางนี้เขารู้จักกับนางเพียงไม่นานก็ให้นึกเอ็นดูนางเป็นอย่างมาก นางนั้นขยันขันแข็งและมีความสามารถซึ่งหาได้ยากในสตรีรุ่นราวคราวเดียวกันกับนาง ดูจากท่าทาง การวางตัวและสติปัญหาของสตรีนางนี้แล้ว นางย่อมมิใช่หญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ดูเอาเถอะวันนี้เพียงแค่วันเดียวนางสามารถทำเงินได้หลายร้อยตำลึงทอง"เถ้าแก่เจ้าคะ"หลี่เจินหลังจากนั่งนับเงินด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เก็บเงินใส่ถุงผ้าเอาไว้อย่างมิดชิดก็หันมาเอ่ยเรียกเถ้าแก่หวัง เมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้ "ว่าอย่างไรเล่าแม่นางเฉียน"เถ้าแก่หวังที่ขานรับนางพร้อมกับเดินมานั่งลงตรงหน้า เมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่ายว่าคงมีเรื่องที่ต้องการจะปรึกษาเขา"ข้าอยากจะซื้อจวนสักหลัง ท่านพอจะแนะนำข้าได้หรือไม่เจ้าคะ""หือ ซื้อจวนเช่นนั้นหรือ"เมื่อเห็นเถ้าแก่หวังทำท่าครุ่นคิด นางจึงรีบอธิบายเพิ่มเติม"ใช่เจ้าค่ะ ข้าอยากจะซื้อจวนเล็กๆ สักหลังหรือถ้าได้ร้านค้าที่เขาปิดตัวลงแล้วขายถูกๆ ก็จะดีมาก"เมื่อเห็นว่านางเอ่ยเช่นนั้นเถ้าแก่หวังก็พอจะรู้ถึงจุดประสงค์ของอีกฝ่าย"เจ้าต้องการจะเปิดร้านค้าเช่นนั้นหรือ""เอ่อ มันก็ไม่เชิงว
Last Updated : 2025-02-10ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่19
หลี่เจินพาเด็กสาวทั้งหมดมายัง หอเหม่ยฮวา ชื่อที่นางพึ่งจะคิดได้สดๆ ร้อนๆ เมื่อครู่ ในเมื่อนางเลือกดอกเหมยเป็นเครื่องหมายทางการค้าของนาง เช่นนั้นกิจการของนางก็ต้องชื่อเหม่ยฮวานั้นถูกต้องที่สุดแล้ว นางจะให้เถ้าแก่หวังเป็นผู้เขียนป้ายชื่อของหอแห่งนี้ให้นางเพื่อเป็นสิริมงคลเพราะอีกฝ่ายคือผู้ที่มีพระคุณกับนางที่สุดและทำให้นางได้มีวันนี้หญิงสาวเหล่านั้นเมื่อรู้ว่าตนไม่ได้ถูกขายมาเป็นนางคณิกาในหอนางโลมอย่างที่คิดก็ถึงกับปล่อยโฮออกมา เอ่ยคำสัตย์วาจาต่อนางด้วยความซื่อสัตย์จริงใจ เทิดทูนนางให้เป็นเจ้าชีวิตพูดคุยทำความเข้าใจกันสักพัก นางจึงบอกให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อนเอาแรง คืนนี้นั้นให้นอนให้เต็มอิ่มเพื่อเก็บเรี่ยวแรงเอาไว้สู้งานในวันรุ่งขึ้น ยังมีงานที่ต้องเร่งทำให้เสร็จสิ้นอีกมาก ด้านหลังของหอเหม่ยฮวานั้นยังมีห้องพักสำหรับคนงานแบ่งเอาไว้เป็นสัดส่วนอีกหลายห้อง นางบอกให้ทุกคนเลือกห้องพักของตัวเองได้ตามสบายโดยนอนร่วมกันห้องละสองคน เพราะอีกไม่นานนางจะต้องหาคนมาเพิ่มอย่างแน่นอนวันนี้แม้นางจะหาเงินได้หลายร้อยตำลึง แต่ก็ใช้จ่ายไปหลายตำลึงเช่นกัน นางต้องซื้อชุดเครื่องนอน เสื้อผ้า เครื่องใช้และอา
Last Updated : 2025-02-10ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่20
"แม่เปาเป่า แม่เปาเป่า อยู่หรือไม่"เสียงเรียกที่ดังขึ้นด้านหน้าเรือน ทำให้หลี่เจินที่กำลังรดน้ำผักอยู่หลังเรือนต้องชะโงกหน้าออกมาดูว่าคือผู้ใด พบว่าเป็นพี่สาวจางที่ยืนอยู่กับต้าสุ่ย จึงรีบตะโกนตอบกลับไป"อยู่เจ้าค่ะ สักครู่นะเจ้าคะ"นางตะโกนตอบอีกฝ่ายพร้อมกับเก็บอุปกรณ์ในมือ ถอดผ้ากันเปื้อนออก เมื่อเห็นว่าบุตรชายที่หว่านเศษอาหารให้ไก่อยู่ในเล้ากำลังจะวิ่งออกไปจึงรีบเอ่ยขึ้น"เปาเป่ามาล้างมือก่อนลูก"เมื่อล้างมือของบุตรชายและตัวเองเสร็จเรียบร้อยจึงเดินออกมาเปิดประตูให้อีกฝ่าย ในอ้อมแขนของจางชีฮุยนั้นอุ้มบุตรสาวตัวน้อยของนางมาด้วย ใบหน้าของสตรีตรงหน้าดูตื่นเต้นยินดี ส่วนต้าสุ่ยนั้นรีบเข้ามาอุ้มเปาเป่าของนางขึ้นขี่หลังจนนางตกใจรีบเอ่ยปากถาม"พี่สาวจางมีอันใดหรือไม่ เกิดอะไรขึ้น"จางชีฮุยกล่าวบอกนางด้วยรอยยิ้มกว้างในทันที"พวกผู้ชายเขากลับมากันแล้ว เราไปรอต้อนรับพวกเขาในตัวอำเภอกันเถอะ"ได้ยินเช่นนั้นหลี่เจินถึงกับใบ้กิน ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว นางรู้สึกว่าทำสิ่งใดไม่ถูกยืนโง่งมอยู่เช่นนั้น จนจางชีฮุยต้องเข้ามาคว้าข้อมือแล้วดึงนางให้ออกเดิน"เร็วเข้าเถิด ท่านผู้นำและชาวบ้านพวกเขาก็จะไปรอต
Last Updated : 2025-02-10ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่21
หลี่เจินนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืดไม่อาจที่จะข่มตาให้หลับลงได้ มีบุตรชายนอนหลับสนิทซุกซบอยู่ในอ้อมแขน กว่าเขาจะยอมนอน นางต้องเอ่ยปลอบเขาอยู่นาน รู้สึกขุ่นเคืองบิดาของเขาเป็นอย่างมาก เรื่องราวในวันนี้ที่ได้รับรู้มาจากจางต้าเสิ่นทำให้นางรู้เลยว่า อาการหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกมันเป็นเช่นไร คำพูดของจางต้าเสิ่นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวจางต้าเสิ่นกล่าวว่า หยางซานตงแท้จริงแล้วเขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองซีโจว เขาเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้นไปได้ ตอนอยู่ด้วยกันที่เมืองซีโจวอีกฝ่ายไม่ได้เอ่ยสิ่งใดกับเขาและไม่ได้มีท่าทีใดๆ เขารับรู้เพียงว่าอีกฝ่ายดูจะไม่ค่อยชอบเจ้าเมืองผู้นั้น แต่ในสนามรบท่านเจ้าเมืองกำลังเพลี่ยงพล้ำให้ศัตรู หยางซานตงกลับเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยเหลือโดยไม่คำนึงถึงชีวิตตัวเอง ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจและตั้งแต่นั้นเขาก็ไม่ได้เจอกับอีกฝ่ายอีกเลย จนกระทั่งมารู้ในภายหลังว่าหยางซานตงคือบุตรชายของท่านเจ้าเมืองที่หายสาบสูญไปเมื่อหลายปีก่อน จากเหล่าทหารที่พูดกันไปทั้งกองทัพ ว่าบุรุษผู้นั้นคือทายาทตระกูลอวิ๋น ตระกูลของท่านเจ้าเมือง หยางซานตงหรืออวิ๋นซานตงกลายเป็นผู้นำทัพแทนผู้เป็นบิดา และสา
Last Updated : 2025-02-11ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่22
เงาร่างสูงใหญ่ของคนผู้นั้นค่อยๆ หันมามองนาง แสงจันทร์ที่อาบไล้ลงมาทางช่องหน้าต่างส่องสว่างให้เห็นเพียงรางเลือน สายตาของคนผู้นั้นกวาดมองไปทั่วทั้งห้องโถงเล็ก ราวกับกำลังมองหาอะไรบางอย่าง ก่อนมันจะไปหยุดอยู่ตรงเชิงเทียนตรงมุมห้อง นางมองร่างสูงที่ขยับกายอย่างเชื่องช้า เสียงพื้นรองเท้าที่เสียดสีกับพื้นดังเข้ามาในโสตประสาท ยิ่งทำให้ร่างของนางสั่นเทิ้ม กลิ่นอายของคนผู้นี้ทำให้ความหวาดกลัวจับขั้วหัวใจของนาง จนไม่กล้าแม้แต่จะขยับกาย มือบอบบางกำเศษกระเบื้องเอาไว้แน่นจนตอนนี้มันไร้ความรู้สึกไปเสียแล้วเพียงชั่วครู่แสงสีเหลืองนวลจากเชิงเทียนก็ส่องสว่างไปทั่วทั้งห้อง บุรุษตัวสูงใหญ่ในชุดสีน้ำเงินเข้มหันมาเผชิญหน้ากับสตรีที่นั่งขดกายชิดผนัง หัวใจของเขาพลันกระตุกเกร็ง ใบหน้างดงามเบื้องหน้าทำให้ใจแกร่งไหวสะท้าน ดวงตากลมโตแวววาวดั่งลูกแก้ว มีน้ำใสคลออยู่เต็มหน่วยตาและ กำลังจ้องมองเขา จมูกโด่งรั้นที่ตอนนี้ปลายจมูกนั้นแดงก่ำ ริมฝีปากอวบอิ่มแดงเหมือนผลอิงเถาสั่นระริก ผมยาวดำสนิททอดตัวเงางามราวกับน้ำหมึกดูยุ่งเหยิง แต่ไม่อาจลดทอนความงามนั้นลงได้แม้แต่น้อย จนเขาเผลอก้าวเข้าไปหานางโดยไม่รู้ตัว"อย่าเข้ามาน
Last Updated : 2025-02-11ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่23
หยางซานตงก้าวเท้าออกมาจากห้องนอนในตอนเช้าตรู่พร้อมกับบุตรชายตัวน้อยเพื่อเข้าครัวเตรียมอาหารสำหรับคนป่วย สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ เรือนด้วยความประหลาดใจ นางเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ไม่คิดเลยว่านางจะเปลี่ยนไปได้มากมายถึงเพียงนี้ ภายในเรือนนั้นดูสะอาดสะอ้านข้าวของทุกอย่างถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบภายในห้องครัวล้วนครบครันไปด้วยข้าวของต่างๆ และผ่านการใช้งานในทุกๆ วัน เท่าที่เขาจำได้นางไม่เคยที่จะเหยียบย่างเข้ามาในห้องครัวมาก่อน เขาเคยคิดเอาไว้เมื่อเขาไม่อยู่เรือนหลังนี้คงจะคล้ายดังเรือนร้าง บุตรชายคงต้องอยู่อย่างยากลำบาก คิดไม่ถึงว่าทุกอย่างจะตรงกันข้ามไปหมด"ท่านแม่ทำอาหารได้อร่อยมากๆ เลยนะขอรับ ข้าชอบอาหารที่ท่านแม่ทำที่สุด"นี่เป็นประโยคที่เท่าไหร่เขาก็ไม่อาจนับได้จากการที่บุตรชายกล่าวชื่นชมมารดาของเขา เด็กน้อยดูมีความสุขทุกครั้งเมื่อกล่าวถึงมารดา รูปร่างอวบอ้วนเจ้าเนื้อของเจ้าตัวเป็นเครื่องยืนยันคำพูดนั้นได้เป็นอย่างดีด้านนอกเรือนยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของมวลดอกไม้ ทุกสิ่งให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ทุกสิ่งอย่างล้วนบ่งบอกว่านางล้วนทำมันอย่างตั้งใจและใส่ใจแสงแดดที่สาดส่องลอดเข้ามาทางช่องหน้า
Last Updated : 2025-02-11ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่24
ตอนนี้หลี่เจินรู้สึกคล้ายว่านางเป็นสตรีที่โชคดีที่สุดเพราะมีคนคอยดูแลไม่ห่าง บุตรชายนั้นคอยพะเน้าพะนอเอาใจ คลอเคลียไม่ยอมห่างกายมารดาดูน่าเอ็นดูมากๆ ส่วนบิดาของเด็กชายก็ทำใจนางอ่อนเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า การมีบุรุษรูปงามคอยเอาอกเอาใจให้ความรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย จากที่ต้องคอยตามเอาใจ ทำให้ผู้อื่นพอใจ คอยมองสีหน้าผู้อื่นอยู่เสมอเช่นในภพก่อน กลายมาเป็นคนถูกเอาใจมันให้ความรู้สึกที่ดีมากถึงขนาดที่นางมียาดีอยู่ในมือแต่ไม่ยอมนำออกมาใช้ ยอมกินยาต้มที่ทั้งเหม็นและขมรักษาอาการป่วยของตัวเอง แต่เมื่อมีคนคอยป้อน ยาเหล่านั้นกลับหวานหอมไปเสียได้ และนางแทบไม่ต้องหยิบจับสิ่งใดเลย คิดดูเอาเองเถิดว่านางยอมทำถึงเพียงนี้มันต้องรู้สึกดีเพียงใดกัน แม้อีกฝ่ายจะไม่ค่อยพูด แต่หากลองได้ลงมือทำสิ่งใดเป็นอันทำให้ใจนางเต้นแรงดังตีกลอง การกระทำของเขา สายตาของเขาที่ใช้มองนาง มันนิยามคำว่า เบาหวานขึ้นตาได้เป็นอย่างดีสิ่งที่นางโหยหามาตลอดคือการมีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนที่รักคอยอยู่เคียงข้าง นางอยากให้มันเป็นเช่นนี้ไปตลอดเหลือเกินแต่ไม่รู้ว่านางคิดไปเองหรือไม่ นางที่ต้องการจะยั่วยวนเขาแต่กลับรู้สึกคล้ายดังตัวเองนั้นกำลัง
Last Updated : 2025-02-11ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่25
วันนี้หลี่เจินลุกขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ด้วยความกระตือรือร้น แต่ก็ยังตื่นสายกว่าผู้เป็นสามีอยู่ดี เมื่อนางลุกขึ้นมาก็ไม่เห็นอีกฝ่ายแล้ว เมื่อเข้ามาในครัวนางก็ต้องยิ้มกว้างออกมาเพราะตอนนี้ตุ่มน้ำทุกใบนั้นล้วนถูกเติมจนเต็ม นางจึงลงมือทำอาหารเช้าไว้รอท่าสามี นางคิดเอาไว้ว่าวันนี้นางจะเปิดใจพูดคุยทุกอย่างกับเขา จะบอกกล่าวถึงกิจการที่นางกำลังทำ นางมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะบอกกับอีกฝ่าย อยากจะปรึกษา อยากจะให้เราทั้งสองมีส่วนร่วมในสิ่งต่างๆ ร่วมกัน นางอยากจะสร้างความมั่นคงโดยมีเขาอยู่เคียงข้าง คำว่าครอบครัวมันคือการก้าวเดินไปด้วยกันแต่ทว่าหลังจากที่ทำอาหารเสร็จก็เกิดเสียงโหวกเหวกดังขึ้นด้านหน้าเรือน เมื่อชะโงกหน้าออกไปดูคิ้วเรียวสวยนั้นพลันขมวดมุ่น มีบุรุษรูปร่างสูงใหญ่หลายคนกำลังขนหีบหลายใบเข้ามายังหน้าเรือนของนาง หลี่เจินจึงวางมือจากทุกอย่างเพื่อออกมาเอ่ยถามพวกเขา ดูจากการแต่งกายแล้ว พวกเขาเหล่านี้คล้ายดังพวกทหารเมื่อเดินออกมานางก็เห็นว่าสามีของนาง เขากำลังยืนพูดคุยอยู่กับกลุ่มคนเหล่านั้น ทุกคนดูเคารพยำเกรงเขา และนางก็ยังเห็นพี่ชายจางยืนอยู่ตรงนั้นด้วยเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายหัวใจที่เคยฟูฟ่อ
Last Updated : 2025-02-11
Latest chapter
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน บทส่งท้าย
เสียงเปิดปิดประตูดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ก่อนร่างสูงของบุรุษเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้มีหนวดเคราบางเบาส่งให้เขายิ่งดูหล่อคมมีเสน่ห์น่าหลงใหลซานตงก้าวเดินเข้ามาอย่างแผ่วเบาแล้วหยุดอยู่ตรงด้านหน้าเตียงนอนหลังใหญ่ที่มีร่างอวบอิ่มของภรรยาที่กำลังนอนตะแคงด้านข้างขดกายอย่างน่าเอ็นดู ตอนนี้อายุครรภ์ของนางย่างเข้าเดือนที่เจ็ดแล้วอีกเพียงไม่นานบุตรของเขาก็จะออกมาลืมตาดูโลกเขาจ้องมองใบหน้างดงามของภรรยาที่หลับตาพริ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยดูมีความสุขราวกับตอนนี้นางกำลังหลับฝันดี แม้นางจะกำลังตั้งครรภ์แต่ก็ยังงดงามเย้ายวนอย่างที่สุด จนคนแอบมองใจกระตุกสั่นไหว เขาอยากจะทักทายเจ้าก้อนแป้งอีกแล้วมือหนาจึงค่อยๆ ปลดอาภรณ์ออกจากเรือนกายแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามจนเหลือเพียงกางเกงตัวในบางเบา เคลื่อนกายหนาเข้าไปนอนซ้อนแผ่นหลังเล็กแผ่วเบาหลี่เจินที่รับรู้ถึงสัมผัสแผ่วเบาของมือใหญ่ที่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของนาง ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมดกดำเงางามกับกลิ่นหอมอันคุ้นเคยกำลังซุกไซ้ดอมดมไปทั่วซอกคอและลาดไหล่ขาวนวลที่ไม่รู้ว่าเปล่าเปลือยไปตั้งแต่เมื่อไหร่"ท่านพี่ อ่า"มือเล็กที่ตั้งใจจะยกขึ้นดันศ
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่41
แล้วในที่สุดวันมงคลของคุณหนูฉีหลานเฟิ่งและท่านแม่ทัพต้วนฝูชิงก็มาถึง เจ้าสาวในวันนี้นั้นงดงามเป็นอย่างมาก จนผู้ที่มีส่วนในความสำเร็จครั้งนี้นั้นยิ้มแก้มปริ หลี่เจินรู้สึกยินดีกับเด็กสาวผู้นั้นเป็นอย่างมากที่นางจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเสียที เรื่องราวของคุณหนูฉีหลานเฟิ่งและคนรัก ดูเหมือนว่าจะลงเอยกันได้ด้วยดี ดูได้จากสีหน้าของเจ้าบ่าวที่อิ่มเอิบแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แต่ได้ยินมาว่ากว่าจะปรับความเข้าใจกันได้แม่ทัพต้วนฝูชิงผู้ยิ่งใหญ่แทบจะหลั่งน้ำตากันเลยทีเดียว ต่อจากนี้ไปนางได้แต่อวยพรให้ชีวิตคู่ของทั้งสองมีแต่ความสุข ครองรักกันไปจนแก่เฒ่าวันเวลาผันผ่าน ผู้คนต่างใช้ชีวิตดำเนินไปตามวิถีทางของตัวเอง มีเรื่องราวผ่านมามากมาย รวมไปถึงข่าวคราวจากชายแดนที่ร่ำลือกันอย่างหนาหู ผู้คนที่แวะเวียนเข้ามาใช้บริการในหอเหม่ยฮวาต่างก็กล่าวถึงเรื่องนี้ ข่าวที่ได้รับฟังมานั้นทำให้หลี่เจินตกตะลึงอยู่ไม่น้อย ว่ากันว่าในค่ายทหารรักษาชายแดนมีหญิงงามผู้เป็นนางคณิกาที่ลือเลื่องถึงความร้อนแรง สามารถสร้างความเกษมสำราญให้บรรดาเหล่าทหารกลัดมันจนเลี่ยงชื่อไปทั้งค่าย ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ปีนป่ายเป็นนางคณ
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่40
เช้าวันรุ่งขึ้นผู้คนต่างโจษจันเกี่ยวกับเรื่องราวในตระกูลเฉินที่ในตอนนี้จวนนายอำเภอถูกปิดเงียบ ไร้เงาของคนภายในจวนไม่เว้นแม้แต่บ่าวไพร่ เฉินอวี่จูถูกสามีหย่าขาดในข้อหาคบชู้สู่ชาย สร้างความอับอายให้แก่ตระกูลเป็นอย่างมาก เดิมทีโทษของนางคือห้าม้าแยกร่าง แต่ด้วยความเมตตาของท่านเจ้าเมืองและเห็นแก่หน้าบิดาของลูกสะใภ้ จึงเพียงเนรเทศนางออกจากเมืองซีโจวไปยังชายแดนทุรกันดาร หลังจากเฉินอวี่จูถูกเนรเทศออกไป ต่อมาก็มีข่าวการแต่งเข้าไปเป็นอนุภรรยาจวนตระกูลฮวนของเฉินอี้ซินผู้เป็นน้องสาวต่างมารดาของเฉินอวี่จู และนั่นก็เป็นที่กล่าวถึงของผู้คนอีกครั้งจนไม่มีผู้ใดที่ไม่รู้เกี่ยวกับถึงเรื่องนี้แม้แต่แม่ทัพตระกูลต้วน ต้วนฝูชิง บุรุษที่ผู้คนต่างรับรู้ว่าเขาคือคนรักของเฉินอี้ซิน ที่มีข่าวคราวรักสามเส้าออกมาให้ได้ยินอยู่บ่อยครั้ง คนผู้นั้นคงโศกเศร้าอยู่เป็นแน่แต่เปล่าเลย ตอนนี้ผู้ที่ทุกคนต่างคิดว่าเขาคงกำลังเศร้าโศกเสียใจที่สตรีคนรักกลายเป็นภรรยาของผู้อื่นกลับกำลังนั่งดื่มด่ำกับสุรารสเลิศบนชั้นสามของโรงเตี๊ยมอันดับหนึ่งอย่างสบายอกสบายใจ ข่าวนี้ช่างเป็นข่าวที่น่ายินดีที่สุดในรอบปี เขารู้สึกโล่งใจและยินดีเป็น
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่39
จบสิ้นกันเสียทีหลี่เจินมองบ่าวไพร่ที่ลากเอาคนทั้งสองไปคุมขังเอาไว้ก่อนตามคำสั่งของเจ้าของจวนเพื่อรอคำตัดสินในวันรุ่งขึ้น กลิ่นอายและคราบความใคร่ที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้ทำให้หลี่เจินรู้สึกพะอืดพะอมใบหน้าของนางประเดี๋ยวซีดขาวประเดี๋ยวแดงก่ำ จนต้องรีบหันกายเร่งฝีเท้าตามทุกคนออกไประหว่างที่ทุกคนกำลังพากันออกไปยังห้องโถงกลางเพื่อหารือเรื่องการตัดสินโทษของเฉินอวี่จูที่ได้กระทำการทุกอย่าง หยางซานตงที่เห็นว่าใบหน้างามของภรรยานั้นแดงก่ำจึงคิดขึ้นได้ว่านางนั้นก็อาจจะโดนพิษยาปลุกกำหนัดด้วยเช่นกัน จึงโน้มใบหน้าลงมากระซิบชิดใบหูเล็ก"เจินเอ๋อ ให้พี่ขับพิษกำหนัดให้ก่อนดีหรือไม่ ยังพอจะมีเวลานะ"คำของผู้เป็นสามีทำให้หลี่เจินตัวแข็ง มองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อ สายตาพราวระยับที่สื่อความนัยนั้นทำให้นางสะบัดร้อนสะบัดหนาว สถานการณ์เช่นนี้เขายังมีอารมณ์คิดเรื่องอย่างว่า"นี่ท่าน...ข้ามิได้ถูกพิษกำหนัดเสียหน่อย"หลี่เจินฟาดฝ่ามือลงบนบ่าแกร่งของบุรุษบ้าตัณหาเต็มแรง ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินตามทุกคนไปยังห้องโถงไม่อาจที่จะทนมองหน้าอีกฝ่ายที่หื่นไม่ดูเวล่ำเวลาหยางซานตงยิ้มให้กับท่าทางเขินอายของภรรยาตัวน้อย ก่อนคิ้
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่38
หลี่เจินเดินตามหญิงรับใช้นางนั้นมาจนถึงห้องห้องหนึ่ง เมื่อส่งนางถึงที่หมายหญิงรับใช้ผู้นั้นก็ปลีกตัวออกไปในทันที นางยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะผลักบานประตูเข้าไป หลังประตูบานนั้นสตรีที่นางต้องการเจอตัวกำลังนั่งด้วยท่าทางเกียจคร้านละเลียดจิบสุราในมือด้วยใบหน้ามีความสุขยิ่ง สายตาที่ใช้จ้องมองนางวาววับดูไม่น่าไว้ใจแม้แต่น้อย"เจ้าต้องการอะไร มีสิ่งใดก็พูดมา"หลี่เจินเอ่ยถามอีกฝ่าย สายตานั้นจ้องมองสตรีจิตวิปลาสตรงหน้าอย่างระมัดระวัง"ใจร้อนเหมือนเดิมเลยนะเจ้าคะ พี่สาว"เสียงอ่อนหวานของเฉินอวี่จูนั้นฟังดูช่างเยือกเย็น ริมฝีปากที่แต้มชาดสีสดนั้นแสยะยิ้มที่ทำให้คนมองนึกถึงฆาตกรโรคจิต สตรีนางนี้เกินเยียวยาแล้วจริงๆ"เจ้ามิต้องกล่าวให้มากความ ถุงหอมใบนี้ไปอยู่กับเจ้าได้เช่นไร"หลี่เจินกดข่มความหวาดผวาที่ชวนให้หนาวเยือกเอ่ยถามอีกฝ่ายราวกับกำลังควบคุมโทสะ ท่าทางของนางทำให้สตรีตรงหน้าหัวเราะขึ้นมาราวกับกำลังเจอเรื่องตลกขบขัน"เอ...ข้าเอาถุงหอมใบนี้มาได้เช่นไรนะ เจ้าอยากรู้จริงๆ น่ะหรือ พี่สาว"เฉินอวี่จูเอ่ยกับสตรีหน้าโง่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มยั่วเย้า นางรู้สึกสมเพชเวทนาอีกฝ่ายยิ่งนัก เพียงนางให้บ่า
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่37
แล้วงานเลี้ยงฉลองครบรอบวันเกิดของท่านนายอำเภอเฉินก็มาถึง ผู้คนในอาภรณ์งดงามหรูหราต่างหลั่งไหลเข้ามาร่วมอวยพรให้กับเจ้าของงานเลี้ยงผู้เป็นใหญ่ในอำเภอซีซาแห่งนี้ ผู้ที่มาร่วมงานต่างเป็นคนใหญ่คนโตและมีหน้ามีตาในสังคมชั้นสูงทั้งสิ้น และในครั้งนี้ดูท่าว่าจะจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่กว่าในทุกปี คาดว่าคงมีสิ่งพิเศษเป็นแน่เฉินอวี่จูในอาภรณ์งดงามหรูหรา ใบหน้าหวานนั้นถูกแต่งแต้มจนงามล้ำต่างได้รับคำชื่นชมและความสนใจจากผู้คนที่มาร่วมงาน นางหยัดยิ้มกว้างเคียงคู่มากับบุรุษรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาคล้ายดังบัณฑิตผู้ทรงภูมิที่เหล่าสตรียังไม่ออกเรือนต่างชม้ายชายตามอง แม้ข้างกายของเขานั้นจะมีฮูหยินเช่นนางเคียงกายอนิจจาสายตาชื่นชมระคนอิจฉาเหล่านั้นหาได้ทำให้นางรู้สึกพอใจไม่ อันว่ามนุษย์นั้นมิรู้จักพอย่อมจะเป็นคำกล่าวที่มิได้เกินจริงแม้แต่น้อย รัก โลภ โกรธ หลง หากมันจะมีอย่างพอดีก็คงมิมีอันใดผิด แต่หากทะเยอทะยาน อยากได้ อยากมีมากจนเกินไปก็สามารถสร้างหายนะให้แก่ชีวิต แต่ดูเหมือนจิตใจของนางจะมืดบอดเกินกว่าจะมองเห็นเสียแล้ว ภายในจิตใจยังครุ่นคิดถึงแต่ชายอื่น ผู้ซึ่งมีฐานะเป็นสามีของพี่สาวต่างมารดา สายตาหวานน
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่36
ร่างบอบบางของสตรีนางหนึ่งที่นอนคว่ำหน้าเปลือยแผ่นหลังและสะโพกมนอยู่บนตั่งเตียง ปล่อยให้บ่าวรับใช้ทายาลงบนร่องรอยฟกช้ำตรงสะโพกงามงอนและแผ่นหลัง ยังมีรอยขีดข่วนตรงเรียวขาขาวที่ทำให้ผิวเนื้อนวลมีตำหนิไม่น่ามอง สองมือของสตรีนางนั้นสั่นเทาดึงขย่ำระบายความเจ็บปวดลงบนผ้าปูเตียงจนยับย่น แต่ไหนเลยเจ็บปวดกายจะเท่าความเจ็บปวดที่ใจ ดวงตาหวานบัดนี้นั้นแดงก่ำเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำแห่งความคับแค้น ความเจ็บแค้นอัดแน่นภายในอก ไม่เคยมีใครทำเช่นนี้กับนางมาก่อน บุรุษผู้นั้นไม่เพียงกล้าเมินนาง แต่กลับทำร้ายนางโดยไม่กะพริบตาเฉินอวี่จูคิดอย่างคับแค้นใจ น้ำตาอุ่นร้อนหลั่งไหลอาบแก้ม เหตุใดนังเฉินหลี่เจินจึงได้ครอบครองบุรุษผู้นั้น เหตุใดชีวิตของมันถึงได้ดูมีความสุขและเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง มันยังคงชูคออยู่เหนือนาง ทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมด บุรุษที่นางมองอย่างสมเพชในกาลก่อน กลับรูปงามสมชายชาตรี แต่เขากลับไม่แม้แต่จะชายตามองนาง แต่ยิ่งไม่อาจครอบครองอีกฝ่ายดังใจ นางยิ่งรู้สึกปรารถนา เพียงแค่หลับตาใบหน้าคร้ามคมและกลิ่นกายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความแข็งแกร่งของบุรุษเพศที่ได้สัมผัสเพียงชั่วครู่นั้น ทำให้นางยิ่งเกิดควา
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่35
ดวงตาวาววับของภรรยาที่จ้องมองมา ทำให้ลำคอของหยางซานตงแห้งผาก มองริมฝีปากอวบอิ่มที่เม้มเข้าหากันแน่นแล้วคลายออกแต่ทว่ามันกลับเริ่มสั่นระริก ดวงตาที่เมื่อครู่นั้นดูกราดเกรี้ยว เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมเอ่ยปากเสียทีบัดนี้มันดูรวดร้าว"ไม่เป็นไรในเมื่อท่านไม่อยากเอ่ยก็ไม่เป็นไร"น้ำเสียงแหบเครือเอ่ยขึ้นก่อนร่างบอบบางจะลุกออกจากตักของเขา"เจินเอ๋อ อย่าโกรธพี่เลยนะ เป็นสตรีไร้ยางอายนางนั้นต่างหาก"หยางซานตงกอดกระชับร่างบางเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยนางออกจากอ้อมแขน เพียงเห็นดวงตาหม่นหมองนั้นดวงใจของเขาก็แทบร้าวราน เขากลืนน้ำลายลงคอแล้วเอ่ยถึงเหตุการณ์น่าโมโหนั้นจนหมดเปลือก ไม่คิดปิดบังแม้แต่น้อย สายตาคมมองใบหน้างดงามที่มืดครึ้มลงเรื่อยๆ ของภรรยาเมื่อเขานั้นเอ่ยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น มองนางด้วยสายตาละห้อย"พี่สาบานได้ ว่าไม่ได้ล่วงเกินหรือเกินเลยกับนางแม้แต่น้อย"ตบท้ายด้วยการยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเอง ไม่ว่าสตรีคนใดก็ไม่อาจที่จะทำให้เขาหวั่นไหวได้อีกแล้ว หัวใจและร่างกายของเขามันตอบสนองเพียงสัมผัสจากภรรยาเท่านั้นหลี่เจินหรี่ตามองผู้เป็นสามี สายตานั้นไล่มองเขาจนคนถูกมองใจไม่ดี นางไม่เชื่อเขาหรือ แล
ข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน ตอนที่34
ภายในห้องทำงานของนายหญิงเจ้าของหอเหม่ยฮวา สตรีสองนางนั้นกำลังนั่งสบตากันอยู่ ก่อนที่ผู้เป็นเจ้าของหอจะกล่าวขึ้น"หากข้าจะบอกเจ้าว่าข้าคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลเฉินเล่า เจ้าจะว่าอย่างไร"หลี่เจินเอ่ยกับคุณหนูฉีหลานเฟิ่งอย่างตรงไปตรงมา จนใบหน้าของสตรีตรงหน้าดูตื่นตะลึงอย่างเห็นได้ชัด ฉีหลานเฟิ่งมองใบหน้างดงามด้วยดวงตาสั่นไหว เหตุเพราะบนใบหน้านางนั้นอัปลักษณ์มีตุ่มหนองจึงหมกตัวอยู่เพียงในเรือนไม่ออกไปเที่ยวเล่นเช่นดังเด็กสาวในวัยเดียวกัน จึงทำให้นางไม่มีสหายที่จะคบค้าสมาคมด้วยและไม่เคยรับรู้ความเป็นไปด้านนอกจวนมากนัก แต่นางก็ไม่เคยเห็นสตรีนางนี้มาก่อน ตระกูลเฉินนั้นเป็นตระกูลของผู้ปกครองอำเภอแห่งนี้ผู้คนต่างรับรู้ว่านายอำเภอเฉินมีบุตรีสามนางที่เลอโฉม ทั้งสามนางนั้นก็เคยพบหน้ามาก่อน หรือนางจะเป็นคุณหนูเฉินหลี่เจินที่มีเรื่องอื้อฉาวเมื่อหลายปีก่อน ในตอนนั้นใบหน้าของนางยังเป็นเพียงตุ่มเล็กๆ มิได้ช้ำเลือดช้ำหนองเช่นตอนนี้ จึงพอจะรับรู้ข่าวมาบ้าง"ท่านคือคุณหนูใหญ่เฉินหลี่เจินหรือ"น้ำเสียงของสตรีนางนั้นฟังดูแหบแห้งจนน่าสงสารอยู่ไม่น้อยเฉินอี้ซิน คือสตรีที่บุรุษที่ฉีหลานเฟิ่งรักปรารถนา นางงดงา
