บทที่ 8 NC

บทที่ 8 NC

“โรส เช้าแล้วครับคนสวย”

อเล็กซานเดอร์เฝ้าวอแวสาวน้อยตั้งแต่ยังไม่รุ่งสาง เขานอนรออย่างอดทนมาทั้งคืนจนเอ็นใหญ่ตั้งลำขึ้น เขาเอาท่อนแกร่งถูไถแก้มก้นสาวน้อยที่ยังนอนหลับใหลไม่รู้เรื่อง

“ฟอด!”

ปากหนาหอมไหล่บางเนียนขาวผ่องเสียงดัง เขาดันร่างโรสรินให้นอนค่ำ ไล่พรมจูบลากไปตามแผ่นหลังทีละน้อย

ตอนนี้แสงท้องฟ้าเริ่มสว่างแล้ว ทำให้อเล็กซานเดอร์มองเห็นสาวน้อยที่นอนสลบไสลได้อย่างชัดเจน เธอมีผิวที่สวยเป็นบ้าและหอมสมชื่อกุหลาบ

เขาลากลิ้นตามร่องแผ่นหลังลงไปเรื่อย ๆ เสียงอืออาของสาวน้อยเริ่มดังขึ้นอย่างขัด

ยังมีเรื่องค้างคากันอยู่เมื่อคืนและเขาจะทำให้แน่ใจว่าหญิงสาวที่โดนเขาเปิดบริสุทธิ์จะไม่มีทางไปนอนกับใครอีก

ขยับร่างใหญ่ลงพรมจูบไปตามร่างกายสาวงดงาม ส่วนเว้าส่วนโค้งตรงเอวกิ่ว สู่สะโพกผายมนกลมเนียนนวล ขยับหน้าใกล้แก้มก้นงอนงามสวยเต็มตึงมือเป็นลูก ลงแรงกัดเบา ๆ จนร่างบางสะดุ้ง

อกแกร่งขยับกระเพื่อมหัวเราะในลำคอ สาวสวยตื่นแล้วต่างหากแต่แกล้งนอนหลับ ลิ้นลากเลยไปตามร่องก้น มือใหญ่แหวกก้นออกและละเลงลิ้นลงจนใกล้ถึงด้านล่าง

“อเล็ก หยุดนะ หยุด คนหื่นกาม”

อเล็กซานเดอร์ดีดตัวขึ้นกลับไปหาสาวน้อยทันที เขากอดเธอจากทางด้านหลังไว้แน่นกระซิบข้างหู

“ตื่นนานแล้วใช่ไหมคนสวย”

โรสรินไม่ตอบ เธอยังหลับตาแน่นตื่นกลัว ความรู้สึกเมื่อคืนไหลกลับเข้ามาในความทรงจำ เธอมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้า ที่รู้จักแค่ไม่กี่ชั่วโมง

พระเจ้า เธอมีวันไนท์สแตนด์กับผู้ชาย

“โอ๊ย อเล็ก เดี๋ยว อ่า อ่า”

จู่ ๆ อเล็กซานเดอร์สอดเอ็นใหญ่เข้าช่องรักทางด้านหลังไม่ให้เธอตั้งตัว ลำแกร่งสอดแรงจนโรสรินสะท้าน

“อ่า อเล็ก อ่า อ่า”

“ซี้ด คุณแน่นกว่าเมื่อคืนอีกโรส”

เขาโยกกายกระแทกกระทั้น เท้าแขนลงด้านข้างลำตัวบอบบาง ก้นงอนงามแอ่นผวารับแรงส่งที่ถาโถม อเล็กซานเดอร์ตอกลงให้สาวน้อยด้านล่างรับรู้ถึงความรู้สึกเต็มตื้นอย่างที่เขาเป็น

“เมื่อคืนคุณถามใช่ไหมโรส”

“ฮื้อ อ่า อเล็ก ถามอะไร อ่า”

ลำใหญ่มุดแรง เขาใช้มือหนึ่งจับก้นเธอไว้แหวกออก ให้ท่อนเอ็นใหญ่เข้าทางได้สุดจนมิด

“อเล็ก อ่า อ่า”

“เสียวไหมโรส ซี้ด โอ๊ย ผมเสียวมากคนดี”

เขายึดตัวขึ้นคร่อมสะโพกงาม มือแหวกร่องก้นออกเพื่อมองเอ็นลำแข็งมุดเข้าร่องฉ่ำน้ำ ช่องรักเอ่อไปด้วยน้ำจนเกินเสียงยามสอดเสียด

แจ๋บ แจ๋บ

ปลายหัวมนไถลผ่านเข้าทางรักถูปุ่มกระสันด้านในแรงเป็นจังหวะกระชั้น

“ซี้ด ร่องสวยมากโรส ผมอยากจะเลียชิมจังเลย จะหวานเท่าเมื่อคืนไหมคนสวย”

โรสรินมุดหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ ปิดกันเสียงกรีดร้องที่เริ่มดังขึ้น เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าบทรักพิศวาสมันจะรุนแรงขนาดนี้

ร่างบางสั่นสะเทือนจากแรงโหมกระหน่ำจนศีรษะเธอสั่นคลอน เตียงนุ่มสปริงเด้งตัวเธอขึ้นรับแรงที่เขาส่งตอกลง

“ผมจะไม่ให้คุณมีใครหรอกโรส คุณจะต้องเอากับผมคนเดียว ได้ยินไหมโรส”

“อื้อ อื้อ”

โรสรินฟังไม่ค่อยถนัดเพราะเสียงทุ้มต่ำด้านหลังอู้อี้กระเส่าด้วยอารมณ์สะท้าน เธอมุดหน้ากัดริมฝีปากสะกดกลั้นเสียงร้องเพราะใกล้สุขสม ภายในทางรักเอ่อน้ำและกำลังจะกระตุก พลันท่อนลำถอนกายออกจากโพรงฉ่ำ

“อื้อ?”

“ผมยังไม่ได้ใส่ถุงยาง รอเดี๋ยวโรส”

โรสรินเอี้ยวหน้ามองร่างสูงที่ชะโงกผ่านร่างเธอไป แสงแดดยามเช้าทอดผ่านม่านเข้ามาแล้วจนสว่างไปทั่วห้อง เธอเห็นลำแขนมีไรขนเล็กน้อยผิวสีเข้มยื่นผ่านหน้าเธอไป

เขาคือแปลกหน้า เธอยังไม่ทันได้เห็นหน้าของเขาเลยแต่กลับปีนขึ้นเตียงนอนกับเขาเสียแล้ว

มองเข้าไปในลิ้นชักแม้จะไม่ชัดเท่าไรแต่เธอคิดเป็นกล่องถุงยางอีกหลายกล่อง!

“อื้อ เดี๋ยวอเล็ก เรายังไม่ได้คุยกันเลย”

“คุยเหรอ คุยอะไร ผมไม่ไหวแล้ว รอคุณตื่นทั้งคืนสาวน้อย”

เธอได้ยินเสียงฉีกถุงฟลอยด์ ร่างบางยังถูกร่างสูงใหญ่คร่อมไว้แน่นไม่ปล่อย

พลันรู้สึกได้ถึงลำใหญ่กำลังมุดเข้าโพรงหวานล้ำอีกครั้ง แว่วเสียงครางทุ้มกระเส่าดังจากด้านหลัง

เขาเท้ามือข้างลำตัวปลายหัวมุดเข้าไปครึ่งลำพลันถาโถมจนก้นงามกระดกขึ้นตามแรงกระหน่ำ

“อ่า อเล็ก อื้อ อื้อ”

“โอ๊ย  ซี้ด เสียวไหมโรส ชอบไหม”

โรสรินไร้ซึ่งแรงตอบ ทำได้เพียงร้องครางเมื่อชายหนุ่มร่างโตส่งแรงลงให้ลำใหญ่กระแทกเข้าตอกแน่น เสียงหวานครางในลำคอกระเส่า กัดหมอนแน่นจนเปียกชุ่ม

หยดเหงื่อโทรมกายของชายด้านบนไหลลงหยดบนแผ่นหลังบอบบาง เขาไม่ผ่อนแรงและยังส่งแรงใส่เธอไม่พัก

“อ่า อเล็ก”

“ใช่ โรส ผมเท่านั้นที่จะเอากับคุณ โรส ซี้ด ใกล้แล้ว”

เขาดึงผมเธอไว้กระชากขึ้นขณะที่ตอกลงกลีบบางฉ่ำจนน้ำหวานเอ่อล้นไหลออกเลอะต้นขา เธอรู้สึกถึงความเย็นของน้ำไหลลงด้านล่างหยดลงบนเตียงนอน เอ็นร้อนกระแทกแรงมุดเข้าออก

โรสรินแว่วเสียงของตัวเองร้องครางลั่นเมื่อความสุขสมมาถึง ข้างในเธอตอดแรงบีบจนอเล็กซานเดอร์ร้องครางลั่นถาโถม เขาตอกอีกไม่นานก็ดันลำร้อนให้มิดทางรักกดแน่น ท่อนแกร่งกระตุกข้างในเป็นจังหวะเดียวกับโพรงฉ่ำที่ตอดรับ

อเล็กซานเดอร์มองแผ่นหลังชื้นเหงื่อเล็กน้อย เขาจูบเลียเหงื่อบนแผ่นหลังเป็นทาง ร่างบางสะท้านแอ่นขึ้น

เขาถอนกายแกร่งที่อ่อนตัวออกจากฝักอุ่นร้อน รูดถุงยางทิ้งลงถังขยะข้างเตียง ลากร่างบางที่เริ่มกระถดหนีมากอดไว้

“จะหนีไปไหน ฮื้อ”

มือแกร่งสอดรัดกอดแน่น พอทุกสิ่งทุกอย่างจบสิ้นลง เธอชักเริ่มไม่แน่ใจว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป โรสรินเอี้ยวหน้าไปดูชายหนุ่มที่ซบอยู่กับไหล่ด้านหลัง

“โรสต้องเข้าห้องน้ำ”

“อืม ผมด้วยคนสวย เดี๋ยวผมต้องลงไปทำงาน”

“ฮื้อ ลงไปทำงาน”

“ใช่ ชั้นบนสุดของอาคารสำนักงานเป็นที่พักผู้บริหาร”

โรสรินพยักหน้าหงึกหงักรับ เริ่มเหลียวมองหากระเป๋าของตัวเอง เห็นมันตกอยู่ที่พื้นกับชุดสีดำที่อเล็กซานเดอร์รีบร้อนถอดโยนมันทิ้งไป

“ปล่อยเถอะคะ ไปทางไหนคะ”

“ประตูมุมห้องน่ะคนสวย อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวลงไปพร้อมผมเลย”

โรสรินตะเกียกตะกายจะเอาผ้าห่มพันตัว หากแต่อเล็กซานเดอร์ไม่ยินยอม เขาดึงยื้อไว้จนหญิงสาวต้องเปลือยกายวิ่งไปเก็บชุดและกระเป๋าซอยเท้าอย่างไวเข้าห้องน้ำ แว่วเสียงหัวเราะไล่หลังเบา ๆ

ปัง

โรสรินจัดแจงเปิดกระเป๋าหยิบแว่นออกมาสวม มองไปยังห้องน้ำ สังเกตว่าหรูหราพอสมควรสำหรับอาคารสำนักงาน เขาคงเป็นเจ้าของบริษัทที่ร่ำรวยพอดู

เธอเดินไปหยุดหน้ากระจกเคาน์เตอร์อ่างล้างมือบานใหญ่ ตกใจกับใบหน้าของตัวเองที่เครื่องสำอางเลอะออกเกือบหมด

นี่เขาไม่คิดว่านอนกับผีเหรอเนี่ย

โรสรินเริ่มสำรวจร่างกายมีร่องรอยภายนอกไม่มากนัก ดีที่เขาไม่หนักมือเท่าไร แต่ส่วนตรงนั้นร้อนผ่าวและเจ็บหนึบเพราะผ่านศึกหนักมา

เธอหยิบชุดดำขึ้นมามองดูน่าจะพอใส่ได้ ตอนนี้ยังเช้าอยู่มากถ้าเธอสวมลงไปเรียกรถแท็กซี่คงจะพอได้

โรสรินรีบจัดการตัวเองให้เสร็จสรรพภายในเวลาไม่นานก็พาร่างอ่อนระโหยในชุดดำเมื่อคืนหากแต่หน้าตาสดชื่นขึ้นบ้างแล้ว

เธอสวมแว่นกลับคืนเพราะอยากจะมองเห็นว่าชายหนุ่มคนที่นอนด้วยเมื่อคืนหล่ออย่างที่พวกปรียาพูดกันหรือเปล่า

“เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณอาบต่อได้เลยค่ะ”

โรสรินมองไปยังร่างสูงที่ยืนสูบซิการ์อยู่ เขาเปิดหน้าต่างไว้ลมจากภายนอกพัดแรงเข้ามาจนผมสีดำปลิวไสว ผิวสีเข้มผิดไปจากชายต่างชาติคนอื่น อาจเพราะการออกกำลังกายกลางแจ้ง

อเล็กซานเดอร์เป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ เธอซึ่งจัดเป็นคนสูงยังต้องแหงนหน้าคุยกับเขา ร่างแกร่งด้วยมัดกล้ามไปทั้งตัว เธอมองอกแน่นที่มีไรขนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น กล้ามท้องเป็นลอน

“มองพอหรือยังสาวน้อย”

โรสรินสะดุ้งตกใจเสียงทุ้มที่ดังขึ้น เหลือบมองชายหนุ่มที่หันหน้ามาทางเธอมีรอยยิ้มพึงพอใจบนใบหน้าแกร่งทำให้เขาดูหน้าเด็กลง

ใบหน้าแกร่งคมเข้มที่มีดวงตาดั่งพยัคฆ์ร้าย ดวงตาที่เธอไม่มีวันลืมลง

อเล็กซานเดอร์ ตูร์เกเนฟ!!

เธอนอนกับประธานบริษัทปิโตรรัส เจ้าของคนใหม่ของสินธุ เจ้านายคนใหม่ของเธอ คนที่สั่งพักงานเธอสามเดือน!!

อเล็กซานเดอร์มองสาวหน้าหวานที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เธอสวมแว่นตาซึ่งมองออกอย่างชัดเจนว่าเป็นแว่นสายตาสั้น เพราะแบบนี้เธอถึงไม่สนใจเขาแต่แรก ก็เพราะเธอมองหน้าเขาไม่ชัดนี่เอง

หญิงสาวชุดดำชุดเดียวกับเมื่อคืนยังคงเปล่งประกายอย่างที่เขาชอบไม่เปลี่ยน แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือหน้าตา

โรสรินลบเครื่องสำอางออกหมดแล้วและเขาพบว่าใบหน้าหวานใสสวยยิ่งกว่าเมื่อคืน เธอหน้าใสและอ่อนวัยกว่าที่เขาคิด

“คุณอายุถึงยี่สิบหรือยังสาวน้อย”

เสียงคำถามเขาทำให้โรสรินสะดุ้งอีกรอบ ความจริงกระแทกเข้าใส่อย่างจัง เขาจำเธอไม่ได้ นั่นถือว่าเป็นโชคดีของเธอใช่ไหม

“ถึงแล้วค่ะ ยี่สิบเจ็ดแล้ว”

อเล็กซานเดอร์ทิ้งซิการ์ที่หมดแล้วบนจานรอง ค่อยย่างเท้ามาทางโรสริน เธอนิ่งขึงหักห้ามอารมณ์อยากวิ่งหนี พยายามยืนนิ่งอยู่กับที่

นิ่งไว้โรส อย่าให้เขาจับได้

“คุณเป็นอะไรไปฮื้อ คนสวย มากอดกันก่อน”

“เดี๋ยวค่ะ คุณไปอาบน้ำก่อนสิคะ แล้วค่อยกอดกัน”

“คุณจะหนีผมไปน่ะสิ ไม่หรอก”

“ม่ะ ไม่ค่ะ ฉันไม่หนีไปไหนหรอก สภาพชุดแบบนี้ยังจะไปไหนได้ ยังต้องให้คุณไปส่ง”

อเล็กซานเดอร์พบความผิดปกติบางอย่าง ร่างระหงไม่เชิดหน้าขึ้นเหมือนเมื่อคืน เธอยืนตรงก้มหน้างุดและพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย แต่ใจยังไพล่คิดว่าเธออาจจะอายเพราะบทรักพิศวาสเมื่อคืน ยิ่งเป็นเป็นครั้งแรกของเธอ เขาควรเว้นระยะห่างให้เวลาเธอได้หายใจเสียหน่อย

“ได้ งั้นผมไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยทานมื้อเช้าที่ออฟฟิศผมแล้วกัน”

“ค่ะ ค่ะ”

โรสรินรีบละล่ำละลักบอกดันหลังชายหนุ่มให้รีบเข้าห้องน้ำ

“กิ๊ก”

สิ้นเสียงปิดประตูโรสรินรีบจ้ำอ้าวออกจากห้องพักทันที ไม่ลืมก้มลงหยิบรองเท้าส้นสูงติดมือไปด้วย เธอเดินแกมวิ่งเท้าเปล่าไปยังโถงหน้าลิฟต์ชั้นบนสุด แม้ว่าเธอไม่เคยขึ้นมาแต่เธอรู้ว่าชั้นนี้เป็นชั้นบนสุดที่พักของผู้บริหารระดับสูง

ดวงตาเบิกกว้างเหลียวมองด้วยรอบและมองตัวเองในเงาสะท้อนหน้าประตูลิฟต์ พลันนึกขึ้นได้ว่าเธอมีชุดลำลองไว้เปลี่ยนที่สำนักงาน เธอต้องแวะก่อน ตอนนี้ยังเช้าเกินกว่าที่ใครจะมาทำงาน โรสรินย่ำเท้าไปมาขณะรอลิฟต์อย่างร้อนรน