ข้ออ้างเพื่อกลับไปง้อ

“ปิ่น!”

“โธ่โว้ย! เรียกอยู่นั่น?...แกรีบออกไปจากรถเลยนะฉันรำคาญ! ”

ปิ่นปักหันมาตวาดใส่ ในขณะที่ยกมือบางขึ้นปิดหูทั้งสองข้าง พลางเบี่ยงองศาหน้าหันไปท่าเดิม แต่ถูกมือใหญ่กว่ารั้งร่างของเธอให้หันกลับมาประจันหน้ากัน แล้วพอชายหนุ่มทำอย่างนั้น คนตัวเล็กกว่าก็ทำหน้าดื้อใส่และตั้งท่าจะโวยวายกลับไปให้อีกรอบไง

“ไอ้!...”

“แกเงียบ!...แล้วฟังฉัน!”

!!!

“แล้วถ้าฉันไม่ฟัง! แกจะทำไม!?”

“ต้องฟัง!”

“ไม่ฟัง!”

“ฟัง!”

หากเป็นในหนัง ถ้านางเอกดื้อใส่มากขนาดนั้น มันก็ต้องมีวิธีทำให้เงียบเสียงของตัวเองลง ด้วยการจูบปิดปากจากตัวพระเอกนั่นแหละ แต่ทว่าท่าทีของคนตัวใหญ่กว่า ก็ไม่เห็นว่าจะทำแบบนั้นกับปิ่นปักเลยสักที

ก็เพราะเจ้าของร่างใหญ่ไม่เคยดูหนังแบบนี้เลยไง ถึงไม่เข้าใจฟีลของนางเอกว่าต้องการอะไรบ้าง

อย่างจอมทัพหากไม่ใช่หนังผจญภัย ก็ต้องเป็นหนังสงคราม มีอยู่สองสามอย่างเท่านั้นละมั้งในชีวิตของมันเนี่ย

หนังรักๆ ใคร่ๆ นะเหรอลืมไปได้เลย ก็ในเมื่อเจ้าตัวไม่เคยดูมันเลยด้วยซ้ำ ถึงไม่รู้ว่าเขาต้องทำกันยังไง?

ควายเรียกพี่ก็ต้องเป็นมันด้วยนั่นแหละ!

ปิ่นปักดื้อดึงและพยายามจะขืนตัวออกมา แต่ก็ถูกร่างหนาจับต้นแขนของเธอยึดเอาไว