(เขี้ยวพยัคฆ์)
ผมมารับน้องยิ้มที่ยืนรอผมหน้าโรงเรียนขาขาวๆที่ผมมองอยู่ทำให้ผมรู้สึกร้อนรนในใจหัวใจเต้นรัวทันทีอยากตั้มเมียจริงๆ
อยากตั้มเมีย!
คืนนี้ก่อนเถอะจะเอาให้ลงจากตียงไม่ได้เลย หึย ไอแต่ละทีก็ คุกๆ คุกๆ
"รอนานมั้ย"
"ไม่นานหรอกครับวันนี้ยิ้มอยากกินไอติม"
"เดียวพี่จะพาไปกิน"
"ดีเลยครับ"
"ขึ้นรถเถอะพี่จะพาไปกินเอง"
"ครับผมแหะๆ"
อยากตั้มจริงๆ
อยากกกกกกก
ตั้มมมมมมมมมม
เราขับรถมาถึงที่บ้านก็บได้พาน้องเข้าบ้านน้องหน้าหงิกเลยครับที่ไม่ได้กินไอติม
"อาบน้ำก่อนเลยน้องยิ้ม"
"ยิ้มอยากกินติม"
"ไปอาบน้ำก่อนเดียวพี่อาบน้ำด้วย"
"ไม่เอาน้องยิ้มจะกินติมก่อน"
"อย่าดื้อนะครับ"
"น้องยิ้มอยากกิน"
"อาบน้ำนะเดียวพี่อาบด้วย"
ว่าจบผมก็อุ้มน้องไปอาบน้ำด้วยรีบแก้ผ้าสิครับรออะไร อูยยย ขาวไปหมดทุกส่วนเลยเว้ยนี้ผมกลายเป็นตาแก่ลามกแล้วหรอเนี่ย
เฮ้อออออ
"พี่พยัคฆ์ลูบหน้าอกยิ้มทำไม"
"น้องยิ้มครับทำไมหน้าอกน้องยิ้มถึงใหญ่ล่ะครับ"
"ยิ้มพึ่งอายุ 16 เองนะครับหน้าอกพึ่งขึ้นเองแล้วตัวยิ้มโตยังไม่เต็มที่เลยนะครับ"
"แบบนี้ก็ดีนะ"
"อื้อ อย่าบีบนมน้อง"
"น้องยิ้มตัวหอมจังเลยครับ"
"อื้อ น้องรู้สึกแปลกๆ"
"แปลกอะไรครับ"
"วูบๆในท้อง อ๊ะ!"
ผมยื่นมือเข้าไปบีบที่ก้นน้อยขาวๆนั้นมันนุ่มมือผมจริงเลยครับน่าจะตั้มตั้งนานแล้วแค่ทำไมน้องดูอ่อนไหวง่ายจังทั้งๆที่นี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรือว่า
"พี่ยิ้มเจ็บ"
"น้องยิ้ม อื้มมม!!!"
ผมสอดนิ้วเข้าไปสำรวจช่องทางด้านหลังของน้องมันแน่นมากจนผมขยับมือไม่ได้เพราะน้องรัดนิ้วผมไม่ให้ขยับไปไหนได้เลย
"น้องเจ็บ!"
"อดทนอีกนิดนะครับ"
น้องชายของผมแข็งเต็มที่ทั้งๆที่ไม่ได้แตะต้องใดๆเลยที่น้องชายแต่นี้กลับแข็งขึ้นมาจนผมรู้สึกปวดไปหมดอยากตั้มน้องแรงๆให้หายอยากสักที
"น้องยิ้มพี่จะเอาเข้าแล้วนะครับ"
"อย่านะ อ๊ะ!!! น้องเจ็บ!!!"
"อดทนนะน้องยิ้มพึ่งเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเองอื้มมมม แน่นชมัด"
"อื้ออ น้องเจ็บจริงๆนะพี่พยัคฆ์อ่าาาา!!!"
ผมสอดเข้าไปจนสุดและผมได้รู้ว่าน้องยังซิงแสดงว่าในตอนนั้นผมกับน้องไม่ได้มีอะไรกันไม่น่าเชื่อว่าผมกับน้องจะไม่เคยได้กันตอนนี้จะถอยก็ไม่ได้แล้ว ทำไมตอนนี้ผมเสี่ยงคุกแบบนี้เนี่ยเด็กยังไม่ 18 เลยด้วยซ้ำ
ปึ๊ก!!
"อ๊ะ!!! อ๊าาาาาาแรงอีกพี่พยัคฆ์กระแทกแรงๆอ่าาาา!!"
"อย่างนี้หรอครับคนเก่ง อื้มมม!! ซี๊ดดดดดด!!!"
"เอาแรงๆ!!!"
ตั๊บบๆๆ
ผมกระแทกน้องอย่างรุนแรงขนาดแค่ครั้งแรกน้องยังทำให้ผมใจจะขาดขนาดนี้เลยไม่เสียแรงที่ผมได้น้องมาเป็นแฟน
"แรงอีก!!!"
"ครับๆคนเก่งอ๊าาาาาซี๊ดดดดดดแน่นสุดๆเลยน้องยิ้ม!!"
"แรงอีก!! อื้อออ จุกไม่เอาท่านี้น้องยิ้มจุกมันลึกไปแล้วอ่าาาา!!"
"ท่านี้ดีจะตายน้องยิ้มไม่ชอบท่านี้หรอครับหื้ม"
"น้องจุกจริงๆนะครับ"
ปึกๆๆ!!
ผมอุ้มน้องเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าลิงอุ้มแตงเดินเข้ามาถึงเตียงก็จัดให้น้องนั่งอยู่ข้างบนตัวผมในขณะที่ผมยังสอดใส่อยู่ข้างในน้องอยู่เลย
"โอ๊ยยย "
"งั้นน้องยิ้มขึ้นทำเองเลยล่ะกัน"
"อย่าแกล้งน้องยิ้มเลยนะครับ อ๊ะๆอึก อื้อ ซี๊ดดดดด"
ผมยึดตัวน้องเอาไว้ก่อนที่จะกระแทกเข้าไปแรงๆในขณะที่ดึงตัวน้องลงมาพอดีผมก็แทงสวนเข้าไปจนน้องถึงกับตัวบิดไปเลยทีเดียว สงสัยจะถูกจุดจีสปอร์ตเข้าให้จนทำให้น้องถึงกับขมิบผมแรงๆแบบนี้ นานหลายชั่วโมงที่ผมกับน้องได้มีอะไรกันเรียนกันหลายท่าจนตัวน้องที่มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางจนผมไม่อาจที่จะกระทำน้องได้ดีก็ทักเรื่องนี้ไปก่อน หลังจากนั้นผมก็ทำความสะอาดให้กับน้องผมไม่น่าทำร้องเลยสงสารน้องที่นอนอยู่ที่เตียงท่าทางจะอ่อนเพลียอ่อนแรงมากก็ทำกันหลายชั่วโมงละเนาะ
ตัวเล็กช่างน่ารักจริงๆผมโชคดีนะที่ได้มีน้องถ้าไม่มีน้องผมก็คงใช้ชีวิตโสดไปวันๆทำอะไรไม่ค่อยได้เรื่องแบบนี้หรอก
"ฝันดีนะครับเด็กดีของพี่"
"ฝันดีนะครับคนเก่งของผม"
ผมกอดน้อง แล้วให้น้องมานอนที่แขนของผม ผมกอดน้องเอาไว้แน่นผมจะอยู่กับน้องแบบนี้ตลอดไปยังไงมีเมียเด็กก็ดีนะครับ
.......
.....
....
....
(ธัญ)
สวัสดีครับผมชื่อธัญ อายุในตอนนี้ก็ 32 ปีแล้วแม้ว่าจะดูเหมือนแกแต่ผมไม่ได้แกครับหน้าผมยังเด็กเหมือนอายุ 20 เลย อาชีพของผมเป็นเจ้าของบริษัทเป็นเหมือนประธานบริษัทเลยก็ว่าได้เพราะมันเป็นบริษัทของผมเองมันเป็นธุรกิจที่ผมสร้างขึ้นเองกับมือโดยมีเพื่อนของผมซึ่งก็คือเขี้ยวพยัคฆ์เป็นเพื่อนสมัยตั้งแต่เด็ก แม้ว่าผมจะอายุมากกว่ามัน 2 ปีแต่เราก็เรียนรุ่นราวคราวเดียวกันเราทั้งสองคนร่วมหุ้นกัน มาเปิดบริษัทเป็นของตนเอง ตอนนี้ไอ้เขี้ยวพยัคฆ์ของผม ไม่สิตอนนี้เป็นของน้องยิ้มหวานแล้ว เพราะตอนนี้เขี้ยวพยัคฆ์มันติดเด็กครับเด็กคนนั้น เพิ่งขึ้นม 4 เอง ไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนของผมจะไวไฟขนาดนี้
"มึงกูพรากผู้เยาว์น้องยิ้มหวานไปแล้ว"
"ไอ้พยัคฆ์ร้ายจังไรมึงทำอย่างนี้ได้ยังไงเนี่ยน้องยังไม่ 18 เลยนะเว้ยกูแจ้งตำรวจจับมึงเลยนะ"
"มันเป็นความตั้งใจและไม่ตั้งใจของกูอ่ะทำไงดีวะแล้วนั่นเป็นครั้งแรกของน้องด้วย"
ไปพยัคมาปรึกษาผมเรื่องที่มันไปมีอะไรกันกับน้องยิ้มหวานที่อายุยังไม่ถึง 18 ปีนี่ไอ้ออกมาแต่ละทีนี่มีแต่คุกเท่านั้น มันก็เป็นอย่างนี้ไม่ค่อยคิดอะไรให้รอบคอบก่อนที่จะทำถ้าเกิดว่าผู้ปกครองของยิ้มหวานรู้เข้ามันต้องแจ้งจำคุกพกแน่นอนเลย
"กูรักของกูแต่ไม่คิดว่าน้องจะเป็นครั้งแรกของน้องอ่ะมึงทำไงดีวะ"
"กูจะช่วยไปพูดกับผู้ปกครองเขาให้"
"ต่อให้มันเป็นเพื่อนเราแต่มันก็เป็นคนดูแลน้องยิ้มหวานกูทำอย่างนี้กับน้องเขาเพื่อนเราจะไม่ฆ่าเราเลยหรอวะ"
"สมควรมึงน่ะน่าจะตัดมือตัดแขนตัดขามึงทิ้งไปเลยนะเรื่องมากเลยนะไอ้ห่า"
"มึงอย่าเพิ่งซ้ำเติมกูได้ไหมตอนนี้กูกำลังเครียดอยู่"
"แล้วคุยกับน้องเขาหรือยัง"
"คุยแล้ว"
"น้องเขาว่าไง"
"กูกับน้องเขาก็เป็นแฟนกันนั่นแหละแต่กูสัญญากับน้องเขาแล้วว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกน้องไข้ขึ้น 2 อาทิตย์นะมึง"
"เหี้ย...เฮ้ยนั่น!"
"อะไรของมึง"
"เนตร"
"เนตรไหน?"
"น้องเนตรที่เรียนทันตะปี 1 อ่ะมึง"
"มึงชอบหมอฟัน?"
"ดีกว่าชอบเด็กมัธยมอย่างมึงแล้วกัน"
"มึงอย่าเสียงดังตำรวจก็แห่มาจากมึงพอดีไอ้ชิบหาย"
"เออกูขอโทษ"
ผมขอโทษมันก่อนที่จะหันไปมองน้องเนตรเป็นผู้ชายที่หน้าสวยมากทำเอาผมหัวใจเต้นแรงไปทันทีเมื่อสบสายตากับน้องผมไม่คาดคิดเลยว่าผมจะชื่นชอบเด็กขนาดนี้เด็กเพิ่ง 19 ส่วนตัวผมนั้น 32 ต่างกันลิบลับแต่ก็ดีกว่าเด็กอายุ 16 กับผู้ชาย 30 ล่ะวะ
"กูไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวดิไหนมึงบอกจะช่วยกูไง"
"ไอ้พยัคฆ์ตอนที่พวกมึงได้กันเนี่ยกูอยู่ในเหตุการณ์ได้ไหมมึงก็ทำตัวปกติมึงก็ไปคุยกับ ผู้ปกครองเขาคนดูแลเขาเท่านั้นเองเดี๋ยวกูจะไปคุยให้ก็ได้กูไปก่อนนะเดี๋ยวกูตามน้องเนตรไม่ทัน"
"เออไปตามเด็กมึงเลยไป แล้วอย่าลืมไปคุยกับไอ้ทิพย์ด้วยนะ"
"เออกูเข้าใจแล้วเดี๋ยวกูไป"
"มึงรีบไปเถอะ"
ผมรีบวิ่งไปหาน้องเนตรทันทีก่อนจะส่งยิ้มหวานๆให้น้องเขาน้องเขาทำได้เพียงแค่มองผมอย่างงงๆก่อนที่ผมจะเอ่ยแนะนำตัวไป
"สวัสดีครับพี่ชื่อธัญนะครับ"
"สวัสดีครับผมชื่อเนตรครับ"
"พี่เป็นพี่ชายของธีมที่เป็นเพื่อนกับน้องเนตรน่ะครับ"
"อ้อ เป็นพี่ชายของธีมนั่นเอง"
"น้องเนตรจะไปไหนครับ"
"ผมกำลังจะไปทานข้าวครับ"
"งั้นพอดีเลยวันนี้พี่เพิ่งกลับมาจากทำงานน่ะก็เลยอยากชวนน้องเนตรไปทานข้าวบ้านพี่ได้ไหมครับ"
"ทำไมเนตรต้องไปกินข้าวบ้านพี่ด้วยล่ะครับ"
"คือพี่อยากเลี้ยงขอบคุณที่น้องเนตรดูแลน้องชายของพี่น่ะ"
"ไม่เป็นไรนะครับคือว่า..."
"นะครับให้พี่ได้ตอบแทนน้องได้ไหมครับ"
"พี่กำลังจะจีบเนตรใช่ไหมครับ"
"ครับพี่กำลังจีบน้อง"
"ผมมีแฟนแล้วครับ"
"เอ๊ะ!"
"ผมมีแฟนแล้วพี่ตัดใจจากผมเถอะครับ ผมรักแฟนผมมากผมไม่อยากจะให้ใครเป็นมือที่ 3 ขอโทษด้วยนะครับพี่ธัญ ผมต้องขอตัวก่อน"
เหี้ย เด็กแม่งมีแฟนแล้วอ่ะ จะทำยังไงดีวะโคตรชอบน้องเขาเลยไม่คิดว่าน้องจะมีแฟนเร็วขนาดนี้แต่ก็ไม่แปลกเพราะน้องหน้าสวยออกขนาดนี้แถมยังพูดจาสุภาพเรียบร้อยผมอยากรู้เหมือนกันว่าใครคนนั้นที่ได้เป็นแฟนของน้องเนตร
"แฟนของน้องเนตรเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับพี่ขอเสียมารยาทถาม"
"ผู้หญิงครับ"
"พี่กำลังอกหักใช่ไหมครับ"
"อันนี้ เนตรคงตอบคำถามของพี่ไม่ได้หรอกนะครับ เพราะคำถามของพี่ไม่ได้ตอบไปหมดแล้วขอตัวนะครับ"
นี่ผมกำลังอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มแข่งขันเลยงั้นหรอไม่น่าเชื่อว่าคนรูปหล่อพ่อรวยอย่างผมต้องมาอกหักแบบกระทันหันแบบนี้ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
(เนตร)ผมรู้จักพี่เขาดีเป็นผู้ชายเจ้าชู้ชอบจีบคนไปทั่วในตอนนั้นที่ผมยังเป็นเด็กผมเคยเจอกับพี่เขาในงานเลี้ยงของงานแต่งงานพี่สาวผมพี่นุ่มนิ่ม เคยเป็นแฟนเก่าของพี่ธัญ พวกเขาคบกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย สมัยพวกเขาเรียนมหาลัยผมยังเป็นเด็กกับเปี๊ยกอยู่เลย เขาจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นน้องของใครรู้แค่เพียงว่าผมเป็นเพื่อนของน้องชายเขาผมกับเขาอายุห่างกัน 13 ปี ไม่มีตรงไหนเลยที่เราจะสามารถเข้ากันได้ผมจึงตัดไฟตั้งแต่ต้นลมโดยการบอกกับพี่เขาไปว่าผมมีแฟนแล้วนะพี่เขาก็คงจะเชื่อ เพราะดูจากดวงตาของที่เขาแล้วเชื่อเต็ม 100% เลยละ"เนตร""ครับพี่นุ่มนิ่ม""เป็นอะไรหน้านิ่งเชียว""พี่นุ่มนิ่มจำพี่ธัญได้มั้ยครับ""จำได้สิทำไมจะจำไม่ได้มีอะไรอย่าบอกนะเจ้านั่นน่ะมาจีบเนตร""ครับพี่เขามาจีบผม""แล้วยังไงตอบปฏิเสธเขาหรือว่าตกลงกับเขาล่ะ""ผมปฏิเสธเขาไปบอกว่าผมมีแฟนแล้ว""ทำไมล่ะเจ้านั่นน่ะก็เป็นคนดีนะพี่ยังเสียดายอยู่เลยนะที่พี่เลิกกันกับเขาอ่ะ""เขาเป็นแฟนเก่าของพี่นะครับพี่จะให้ผมไปคบกับเขาได้ยังไง""คิดอะไรเกินไปหรือเปล่าเรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้วพี่กับเขาล่ะก็จากกันด้วยดีไม่ได้ทะเลาะเบาะแว้งกัน""แล้วพี่เลิก
(เขี้ยวพยัคฆ์)วันนี้ผมขอลาหยุด จากหัวหน้างานอย่างเพื่อนสนิทของผมเพื่อที่จะมาดูแฟนเด็กของผมแข่งกีฬาสี ซึ่งเป็นการแข่งกีฬาภายในโรงเรียนของเขานั้นเองผมดีใจอย่างมากเลยที่ผมได้มีโอกาสที่จะไป ดูการแข่งกีฬาภายในโรงเรียนของแฟนผม"มึงแล้วนะมึงอ่ะ"เพื่อนสาวคนสนิทของผมมองหน้าผมตั้งแต่หัวจรดเท้าและยังทำหน้าตาไม่พอใจผมอีกสงสัยเมนส์จะมาแล้วมั้งถึงได้โมโหหนักขนาดนี้"เมื่อคืนพวกมึงก็อยู่ด้วยกันถามหาสวรรค์อะไร""ก็เมื่อคืนน้องขอมานอนห้องของมึงไม่ใช่หรอ""รำคาญมึงไปไกลๆกูเลยกูเห็นหน้ามึงกูอยากจะเตะมึงจริงๆ""มึงนี่ขี้บ่นเป็นยายแก่ไปเลยนะทำไมหวงกูหรอที่กูได้กับน้องมึงอ่ะ""ถ้าไม่ใช่ไอ้ธัญ ที่มันมาขอร้องกูให้กูให้อภัยมึง ป่านนี้นะกูคงสับมึงเป็นชิ้นๆให้เป็ดกินไปแล้วไอ้เด็กเวร""มึงก็อย่าโกรธเลยนะเรื่องมันผ่านไปแล้วนะ""ถ้าไม่ใช่ว่ายิ้มหวานเป็นน้องชายของเพื่อนกูแล้วก็ป่านนี้นะมึงกูหักคอมึงไปแล้วทำให้กูเสีย คำสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนกูมึงนี่มัน กูจะแจ้งตำรวจจับมึงดีไหมเนี่ย""มึงก็มีเหตุผลหน่อยสิวะถ้ากูโดนตำรวจจับน้องมึงอ่ะก็จะเป็นหม้ายนะเว้ย""ก็ดีน่ะสิถ้าน้องกูเป็นหม้ายดีกว่าให้ไปอยู่กับคนอย่างมึง ที่แต
ยิ้มหวานหลังจากแข่งกีฬาวันเวลาก็ผ่านไปจนกระทั่งปิดเทอม ผมที่ไม่มีอะไรทำในช่วงปิดเทอมก็เอาแต่นอนเล่นและอ่านหนังสืออยู่ที่ห้อง ส่วนพี่พยัคฆ์ก็ไปทำงานตามปกติผมก็เลยเหงาอยู่บ้านคนเดียววันนี้ก็เป็นอีกวันที่พี่พยัคฆ์จะต้องไปทำงานส่วนผมที่ไม่มีอะไรทำก็อยากที่จะไปที่ทำงานของพี่เขาด้วยผมอยากรู้ว่าที่ทำงานของเขาเป็นยังไงบ้างอย่างน้อยผมก็จะได้เจอพวกเพื่อนๆของพี่พยัคฆ์"พี่พยัคฆ์วันนี้ผมไปทำงานกับพี่ได้ไหมครับ""น้องยิ้มจะไปกับพี่ได้ยังไงครับน้องยิ้มยังเด็กอยู่เลยนะอยู่ที่นี่ในห้องสบายๆไม่ดีกว่าหรอต้องไปทำงานกับพี่ให้ลำบากตัวเองทำไมเด็กดื้อ""ผมไม่เด็กแล้วนะครับ""น้องยิ้มยังเด็กอยู่เลย""พี่พยัคฆ์!""ครับที่รัก""พี่มีอะไรปิดบังยิ้มอยู่หรือเปล่า ทำไมพี่ไม่ยอมให้ยิ้มไปด้วย""พี่แค่ไม่อยากให้น้องยิ้มอ่ะไปทำงานกับพี่ต้องทนนั่งหลังขดหลังแข็งอีกอย่างน้องยิ้มก็ยังเป็นเด็กและยังเรียนไม่จบพี่อยากให้น้องยิ้มพักผ่อนอยู่ที่บ้านสบายๆดีกว่า""ยิ้มจะเรียนจบแล้วนะครับไม่เด็กแล้ว""งั้นเอางี้ครั้งนี้พี่จะให้ยิ้มไปด้วยโอเคไหมแต่ห้ามดื้อห้ามซนตกลงนะ""เย้ ยิ้มรักพี่พยัคฆ์ที่สุดเลยครับ""พี่ก็รักยิ้มนะครับ"ในที
ยิ้มหวานผมรอพี่เนตรไปหยิบของอยู่นานก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาผมจึงเดินออกไปข้างนอกและก็พบกับพี่เนตรและผู้หญิงอีกคนนึง ที่ยืนคุยกันเหมือนกับว่าเป็นพนักงานใหม่เพราะผมมาที่นี่ก็ครั้งแรกเหมือนกันเลยไม่รู้ว่าใครเป็นใครบ้าง"ขอโทษนะคะ ที่นี่ถ้าใครไม่ใช่พนักงานก็ไม่ควรที่จะเข้ามานะคะ"เสียงของพี่พนักงานคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เห็นผมเดินออกมาจากห้องพักรับรองดูเหมือนว่าพวกเธอจะไม่รู้ว่าผมมาที่นี่ตั้งนานแล้วเพราะผมมาตั้งแต่ 6:00 น แต่พนักงานที่นี่เข้ามาทำงาน 8:30 น จึงไม่แปลกที่พวกเขาจะไม่เห็นผมแต่พี่เนตรทุกคนก็คงเคยเห็นเพราะว่าพี่ธัญพามาที่นี่บ่อย"ผมมากับพี่เนตรครับ""คุณเนตรเนี่ยนะจะพาเด็กอย่างเธอมาที่นี่นี่มันเป็นที่ทำงานของผู้ใหญ่เขาทำกันดูท่าแล้วยังเป็นเด็กมัธยมอยู่เลย""ผมมากับพี่จริงๆนะครับผมไม่ได้โกหก""ยังมาปากแข็งโกหกคนอื่นอีกเป็นเด็กยังไงถึงชอบโกหกคนอื่นแบบนี้""แล้วเธอเป็นใครถึงกล้ามาว่าน้องยิ้ม""คุณเนตร""ใช่ผมเองผมไปเก็บของแป๊บเดียวกลับมาผมก็เห็นคุณมายืนต่อว่าน้องยิ้มคุณคงไม่รู้สินะว่าน้องยิ้มเป็นใครผมจะบอกให้ก็ได้น้องยิ้มเป็น...""น้องเนตร พี่ว่าจะมาชวนน้องเนตรไปทานข้าวเที่
ยิ้มหวานใครรู้สึกไหมกับบ้านที่ว่าตัวเองต้องมานั่งในห้องห้องหนึ่งของแฟนและก็มีแฟนเก่ามานั่งทานข้าวด้วยภายในห้องทั้งๆที่เราไม่ต้องการเลยซึ่งผมก็เป็นในตอนนี้ที่รู้สึกอึดอัดและไม่ชอบใจกับการกระทำของผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่ต่อให้ผู้หญิงคนนี้เคยเป็นเพื่อนกับพี่ธัญเคยเป็นรุ่นพี่ของพี่เนตร และเคยเป็นแฟนเก่าของพี่พยัคฆ์แต่ผมก็ไม่ชอบใจที่มีผู้หญิงแบบนี้เข้าใกล้คนของผม"น้ำตาล....""พยัคฆ์ น้ำตาลขอคุยอะไรกับพยัคฆ์หน่อยได้ไหม""คือว่าเราไม่อยากที่จะ...""ขอเวลาได้ไหม""คือ...""คงให้ไม่ได้ครับ พอพี่พยัคฆ์ไม่มีอะไรที่จะคุยกับพี่อีกต่อไปแล้วแล้วพี่คงรู้เอาไว้ว่าผมคือแฟนของเขาและผมไม่ชอบใจที่จะให้แฟนของผมต้องมาเจอกับแฟนเก่าแบบพี่""แฟนเก่าแบบที่มันยังไงหรอคะอย่างน้อยพี่ก็ควรที่จะรู้ว่าอะไรที่ทำให้ตัวของเขาเลิกรักพี่""น้ำตาลที่นี่เป็นที่รับรองของประธานบริษัทและรองประธานพนักงานแบบเธออาจจะมีที่ทานอาหารของเธออยู่...""เธอก็รู้ว่าเราไม่ได้ต้องการที่จะมาทานข้าวจริงๆเราแค่อยากจะคุยกับพยัคฆ์เท่านั้นเอง""คุยแล้วได้อะไรขอถามหน่อยได้ไหมทั้งๆที่เธอเป็นคนทิ้งพยัคฆ์ไปต่างประเทศ พอเธอกลับมาก็จะเอาคืนอย่างนี้หรอก
ยิ้มหวาน3 ปีต่อมาวันเวลาก็ผ่านมารวดเร็วใช้ชีวิตแบบใหม่กับโรงเรียนใหม่ ในตอนนั้นเมื่อ 3 ปีก่อนพี่ทิพย์ตัดสินใจพาผมย้ายไปเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน และเป็นโรงเรียนที่พี่ทิพย์ได้มีโอกาสมาเป็นครูสอนที่นี่ด้วยผมจึงถือโอกาสนี้ย้ายตามมาแถมยังย้ายบ้านอีกด้วย จะได้ไม่เจอกับความทรงจำเก่าๆที่ผมได้รับ แต่ก็ช่างเถอะมันผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้ว ถามว่ายังเจ็บไหมก็เหมือนกับว่ามันเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เองใครจะไปลืมความเจ็บนี้ได้ง่ายๆล่ะ"ยิ้มวันนี้เข้าเรียนมหาลัยปีแรกต้องรีบไปหน่อยนะ""ครับผมยิ้มแต่งตัวเสร็จแล้ว""แหมพ่อ Bad Boy ของพี่แต่งตัวซะกระชากใจเลยนะ""พี่ก็พูดเกินไปงั้นผมไปก่อนนะครับว่าที่เจ้าสาว""ย่ะ ถ้าพี่แต่งงานไปแล้วอ่ะคิดถึงพี่เขาแล้วกัน""ผมเองต่างหากที่ต้องดีใจที่พี่ได้ลงจากคานสักที""เจอเด็กคนนี้น่าตีจริงๆพี่ต้องไปทำงานแล้วส่วนยิ้มก็เดินทางดีๆนะได้รถใหม่ซะด้วย""คุณปู่ส่งรถมาให้ผมไม่อยากขับเลยครับ""ก็ดีแล้วที่เขายังคิดว่าน้องยิ้มเป็นหลานของเขาเขาถึงส่งมาให้ไงกับเขาไปเถอะได้ทั้ง BMW ได้ทั้งบิ๊กไบค์รวยจะตายเท่ห์ด้วยใช้ไปเถอะ"เมื่อ 2 ปีก่อนผมพึ่งรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อมีคุณปู่ก
ยิ้มหวานผมมาทานอาหารคนเดียวตามปกติของผมแต่ครั้งนี้ท่านมาทานอาหารของผมหลังจากที่ไปลงชื่อลงทะเบียนเข้ามหาลัยแล้วก็ได้เจอกับคนที่เคยรู้จักอย่างพี่เนตร ที่มากับพี่ธัญที่ไม่ได้เจอกันตั้ง 3 ปี"น้องยิ้มใช่หรือเปล่า""สวัสดีครับพี่เนตร พี่ธัญ""สวัสดีครับไม่เจอกันตั้ง 3 ปีเป็นยังไงบ้าง""ก็ดีนะครับ""พี่ขอโทษนะที่ตอนนั้นช่วยอะไรยิ้มไม่ได้เลย""พี่ธัญ ไม่ต้องคิดมากอะไรหรอกครับขนาดคนที่ทำให้ผมเจ็บเขายังกล้าที่จะทำเลย""พี่รู้นะว่าการที่พี่พูดถึงเรื่องในอดีตมันทำให้น้องยิ้มต้องเจ็บแต่ตอนนี้เพื่อนพี่มันเป็นไปเยอะมากเลยนะ""ตอนที่มันเลิกกับน้องยิ้มแล้วกลับมาคบกับน้ำตาลมันก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเป็นคนเก็บตัวมากกว่าเดิมอีกแล้วก็ชอบไปนั่งดื่มคนเดียวทุกวันจนตอนนี้มันก็ยังไม่เลิกทำแบบนั้น""พี่เขาเป็นคนบอกเลิกยิ้มเอง พี่เขาจะเป็นยังไงก็ช่างพี่ก็ไม่ต้องเอาเรื่องของพี่เขามาพูดอีกนะครับผมเลิกกับเขาไปนานแล้ว""พี่เองก็ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ช่วยอะไรน้องได้เลย""ช่างมันเถอะครับ ผมกลับก่อนนะครับผมทานอาหารเสร็จแล้ว""ถ้ารักกัน ทำไมไม่อยู่ด้วยกันจะเลิกกันทำไม""ผมก็คิดว่าอย่างนั้น..."ใช่นี่คือความคิดของผม ถ้าเรารักกั
เขี้ยวพยัคฆ์ไม่น่าเชื่อว่าผมจะฝันไปเหงื่อผมไหลออกมาตัวผมเริ่มเย็นมากขึ้นนี่ผมฝันไปงั้นหรอไม่น่าเชื่อเลยจริงๆผมหันไปมองน้องยิ้มที่นอนอยู่ข้างๆก่อนจะหันไปมองปฏิทินที่กากบาทไว้ว่าวันนี้ผมต้องมีประชุมเช้า"นี่มันเรื่องอะไรกันวะหรือว่าเป็นฝันบอกเหตุ""อื้อ...พี่พยัคฆ์ตื่นเร็วจัง""พอดีพี่ต้องไปประชุมที่จึงรีบตื่นขอโทษนะที่ทำให้น้องยิ้มต้องตื่นมากลางคันแบบนี้""ยิ้มไม่เป็นไรนี่ก็เพิ่ง 4:00 น. พี่นอนต่อเถอะ""ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำและเตรียมอาหารเช้าให้น้องยิ้มนะ""เอาแบบนั้นก็ได้ครับ""นอนต่อเถอะเดี๋ยวตอนเช้าแล้วน้องยิ้มก็เตรียมตัวไปกับพี่นะครับ""ไปไหนหรอครับวันนี้ไม่ว่างยืมจะนอน""ไปบริษัทกับพี่ไงเดี๋ยวพี่จะพาน้องยิ้มไปทัวร์บริษัทเอง""ไม่เอาอ่ะทำไมยืมต้องไปพี่ไปเถอะเดี๋ยวยิ้มอยู่ที่บ้านเอง""คือวันนี้แฟนเก่าของพี่อ่ะเขาจะกลับมาทำงานที่บริษัทของพี่พี่อยากให้ยิ้มไปกับพี่ด้วย""ไม่เอาหรอกครับแฟนเก่าพี่แล้วยังไงยังไงซะพี่พยัคฆ์ก็เป็นแฟนของยิ้มตอนนี้ได้ยิ้มก็เป็นแฟนของพี่ในตอนนี้เหมือนกันยิ้มเชื่อใจพี่นะครับยิ้มไม่ถือหรอกถ้าแฟนเก่าของพี่จะมาทำงานด้วย""ก็ได้พี่รักยิ้มนะครับ""ยิ้
ยิ้มหวานผมมองใบหน้าผู้ชายที่ผมรักสุดหัวใจ ก่อนที่ตัวของผม จะเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เขา ไม่ใช่บอกว่าตัวเองเข้มแข็งมากเท่าไหร่แต่ผมก็ยอมรับว่าตัวของผมหญิงใจง่ายให้กับเขาอยู่อย่างเดิม ใจอ่อนมักง่าย ผมรักเขานี่คือเรื่องจริงสำหรับตัวของผม ผมเข้าไปกอดพี่พยัคฆ์ที่ยืนนิ่งอยู่ ผมดีใจที่ในครั้งหนึ่ง ผมได้กอดเขาไว้ ได้รักเขาเก็บเขาไว้คนเดียวผมชอบที่จะอยู่แบบนี้กับเขาเหมือนในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกนะว่าที่เขาทำมาทั้งหมดเพื่ออะไร แต่สิ่งที่ผม อยากจะทำมากที่สุดเลยก็คือการได้อยู่กับเขาและการได้อยู่กับครอบครัว ให้มันมีความสุข"พี่พยัคฆ์ พี่รู้สึกยังไงกับผมกันแน่ พี่บอกผมหน่อยได้ไหมนี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะหยิบยื่นให้พี่แล้วนะ""พี่รักเธอน้องยิ้ม พี่คิดมาตลอดว่าพี่เป็นคนผิดที่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจมาตลอดพี่จึงไม่กล้าที่จะเข้ามาหายิ้มและที่จะรักยิ้มต่อเพราะพี่คิดว่าตัวพี่ไม่ได้ดีสำหรับยิ้มอีกต่อไป พี่ทำให้ยิ้มเหนื่อยและก้าวถอยหลังไปเองพี่ขอโทษนะพี่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจแบบนี้""ยิ้มก็รักพี่ครับรักมากขอแค่พี่บอกรักยิ้มและเรากลับมาดีกันเหมือนแต่ก่อนยืมคงจะรู้สึกดีมากกว่านี้""ขอบคุณนะ ที่เก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดขอ
เขี้ยวพยัคฆ์ในช่วงเช้าไอ้ธัญ รีบโทรหาผมให้มาที่บริษัทด่วน ผมไม่รู้ว่าที่บริษัทเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นจึงรีบออกมาโดยทันทีเมื่อมาถึง หุ้นของบริษัทของผมกับเพื่อนก็ตกอย่างรวดเร็ว โดยที่เมื่อวานนี้ หุ้นบริษัทก็ยังขึ้นอยู่ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับใครหรือเปล่า นับตั้งแต่วันที่น้ำตาลถูกเปิดเผยความจริงว่ากำลังหักหลังบริษัทจึงทำให้มีผู้หวังดีมาเปิดเผยความชั่วของผู้หญิงคนนี้แต่ใครจะคิดว่าเมื่อวานนี้เป็นคราวซวยของน้ำตาลแต่วันนี้เป็นคราวซวยของบริษัทผมแล้ว"เราจะเอายังไงดีวะ""ไม่รู้ว่ะตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยต้องหาใครที่สามารถช่วยเราได้""ใครจะสามารถช่วยเราได้ในตอนนี้วะมึงคิดดูดิตอนที่เรายังดีๆอยู่มีแต่คนมาเกาะแข้งเกาะขาตอนนี้อ่ะเรากำลังล้ม ไม่เห็นมีใครสอดมือเข้ามาช่วยเลย""ใจเย็นๆก่อนกูจะให้ทางบริษัทของพ่อมาช่วยเหลือบริษัทของพวกเรา""หรือว่าที่ไฟล์ข้อมูลทางบริษัทเราหายไป อาจจะเป็นเพราะตัวของน้ำตาลเอาไปให้ฝ่ายตรงข้ามแล้วก็ได้""มึงใจเย็นๆก่อน""มึงจะให้กูใจเย็นๆไงคะพยัคฆ์มึงดูสิผู้หญิงของมึงมันสร้างความเสียหายให้กับบริษัทเรานะเว้ย""แต่เราก็ไม่รู้นี่ว่าเขาล่ะทำจริงหรือเปล่า""มาถึงขนาดนี้แล้วมึ
ยิ้มหวานคุณปู่กลับมาแล้วหลังจากไปฮันนีมูนกับภรรยาคนที่ 4 และการกลับมาของคุณปู่ ก็มาพร้อมกับผู้ชายคนนึง ที่มีท่าทางภูมิฐานแม้ว่าหน้าตาจะยังดูเด็ก แต่ผมก็ไม่อาจคาดคะเนถึงอายุของเขาได้พวกเขาเดินมาด้วยกันก่อนที่คุณปู่จะแนะนำให้รู้จัก"หนูยิ้ม นี่คือแมททริค เป็นหลานชายของเพื่อนของคุณปู่เองทำความรู้จักกันไว้ซะสิ""สวัสดีครับพี่แมททริค""สวัสดีครับน้องยิ้มน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ""ขอบคุณครับเชิญด้านในก่อนคุณปู่กับพี่แมททริค เดินทางมาเหนื่อยคงอยากจะพักผ่อนมากแล้วมาเถอะครับเข้ามาข้างในก่อนครับ""ขอบคุณครับ"ผมมองใบหน้าของคุณปู่ที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมและผมก็รู้เลยว่าพี่คนนี้มาที่นี่มีเหตุผลอะไรและแน่นอนว่าผมไม่ยินยอมที่จะทำตามคำสั่งของคุณปู่อย่างแน่นอน"ยิ้มรู้นะครับว่าคุณต้องการอะไร""ก็ปู่เห็นยิ้มเลี้ยงน้องบังเอิญคนเดียวแล้วปู่สงสารปู่อยากหาใครที่ไว้ใจได้มาคอยดูแลน้องยิ้มกับน้องบังเอิญไงลูก""ต่อให้คุณปู่ทำด้วยความรักแต่ผมก็ไม่ยอมที่จะมีคนใหม่หรอกนะครับ""แล้วน้องยิ้มจะรอเขาอีกเมื่อไหร่อีกนานแค่ไหนจนกว่าที่จะเริ่มต้นกับใครใหม่ได้งั้นหรอ""ในตอนนี้ยิ้มไม่พร้อมจริงๆยิ้มแค่อยากใช้ชีวิตกับลูกให
ยิ้มหวานผมพาน้องบังเอิญกลับมาถึงที่บ้านก็เห็นน้องนั่งร้องไห้แม้มันจะผ่านมาถึง 2 วันแล้วก็ตามลูกชายผมยังขวัญเสียอยู่ ผมทำแผลให้กับน้องบ้างเลยก่อนที่จะปลอบใจขนาดเข้านอนลูกชายของผมก็ยังละเมอร้องไห้ผมไม่เคยแตะเคยตีไม่เคยด่าทอลูกชายของผมเลยแม้แต่น้อยแต่เขาเป็นใครที่ทำแบบนี้กับลูกชายผม"มาม๊า อึก ฮือออ""อย่าร้องไห้เลยนะครับมาม๊าอยู่ตรงนี้แล้วนะเด็กดีของมาม๊า""มาม๊าอย่าทิ้งผมนะคับ""น่ารักขนาดนี้มาม๊าจะทิ้งได้ยังไงนอนนะครับพรุ่งนี้เราจะมีคุณครูมาสอนที่บ้านนะครับ""จริงหรอคับ""จริงครับเด็กต้องนอนเร็วๆตื่นเช้าๆจะได้สดชื่นนะครับ""คับผม"ในช่วงเช้า ผมตื่นเช้าขึ้นมาก็ทำอาหารไว้ให้ลูกชายของผม ไม่รู้สิเขาชื่นชอบทานอาหารเหมือนกับพ่อของเขาหน้าเหมือนกันก็ยังชอบกินอะไรเหมือนกันอีกนิสัยก็ยังเหมือนกันแต่ยังดีที่ว่าเอานิสัยผมมามากกว่า"มาม๊า!""ตื่นมาก็เสียงดังเชียว""แหะๆ""มาทานอาหารเช้าได้แล้วครับ""คับผม"08.30 น.คุณครูสอนพิเศษของลูกชายผมก็มาถึงผมก็ได้ต้อนรับขับสู้เขาอย่างดีเป็นผู้หญิงวัยรุ่นอายุมากกว่าผม 3 ปี ชื่อว่าพี่ซิงมีลักษณะการสอนที่เด็กๆชอบ"พี่ชิง""พี่ชื่อซิงค่ะ""พี่ชิงอิอิ""ทะลึ่งนั
ยิ้มหวานผมมาส่งลูกชายของผมตามปกติก่อนที่ผมเองจะเดินทางไปมหาลัยเพื่อเรียนหนังสือแล้วว่าผมจะเป็นห่วงลูกชายของผมที่ได้เจอกับพ่อที่แท้จริงของเขาวันนั้นถ้าไม่ใช่ว่าผมรีบพาน้องบังเอิญหนีออกมาก่อนคงโดนพี่พยัคฆ์คาดคั้นอย่างแน่นอนแต่จะทำยังไงได้สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดีวันนี้ผมทำงานของคณะจนเวลาล่วงเลยเกินกว่าที่ผมจะกลับไปรับลูกชายของผมได้ทันผมจึงโทรให้พี่เลี้ยงไปรับแทน แต่ผมต้องรีบทิ้งงานทุกอย่างเมื่อพี่เลี้ยงไปรับลูกชายของผมแล้วบอกว่าลูกชายของผมถูกรับตัวไปแล้วผมรีบเข้าไปดูในกลุ่มของผู้ปกครองที่ใช้คุยกันแล้วรู้เลยว่าผู้ปกครองกลุ่มนึง ได้พาตัวของลูกชายผมไปงานเลี้ยงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากผมแล้วบ้านหลังนั้นก็คือบ้านของพี่พยัคฆ์ที่เป็นบ้านของแม่เขาเป็นที่ที่ผมไม่อยากกลับมาอีกเลยอ๊อดดดดดดดด!!!!อ๊อออออดดดดดดดดดดดด!!!!"มาหาใครคะ""ผมมารับลูก""เชิญด้านในค่ะ"ผมเดินเข้าไปภายในก่อนที่จะตรวจสายตาหันไปมองลูกชายของผมแต่แล้วผมก็ไม่เจอเขา แต่เสียงร้องไห้มาจากในครัวก็ดังขึ้น ผมเห็นลูกชายของผมโดนเพื่อนๆเอาเชือกมามัดขามัดแขนเอาไว้ ทั้งๆที่ในบ้านก็มีผู้ใหญ่มากมายแต่กลับไม่มีใครช่วยเหลือลูกชายข
เนตรผมคบกันกับพี่ธัญ มาเป็นเวลาถึง 3 ปีกว่าจนตอนนี้ผมเรียนถึงมหาลัยชั้นปี 4 แต่กว่าที่ผมจะเรียนจบก็ชั้นปีที่ 6 ถึงจะสามารถจบได้ผมคบกับพี่ธัญ ได้รู้นิสัยใจคอเขาดีมาโดยตลอดและระวังตัวเมื่อเขาออกไปเที่ยวตอนกลางคืนอยู่เสมอไปกับพี่พยัคฆ์ผมไม่ได้ห่วงอะไรเลยห่วงแต่ว่าเขาจะไปเที่ยวกับคนอื่นมากกว่าซึ่งวันนี้พี่ธัญ ก็ทำตัวแปลกๆบอกว่านัดไปดื่มกับพี่พยัคฆ์และคนอื่นๆในแก๊งค์แต่พอถามพี่พยัคฆ์แล้วพี่พยัคฆ์กลับไม่ว่างต้องไปดูแลหลานสาวของเขาแทนน้องสาวซึ่งผมก็จะตามพี่ธัญ ไปยังจุดหมายที่เขาพูดอะไร"พี่ธัญ ไม่ไปไม่ได้หรอกครับวันนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่สบาย""พี่ไปไม่ได้พี่นัดกับเพื่อนไว้แล้ว""อยากไปก็ไปเถอะครับเนตรอยู่คนเดียวได้""ไม่งอนนะพี่อ่ะสงสารมันที่คิดเรื่องของน้องยิ้มแล้วก็คิดเรื่องของน้ำตาลพี่จะไปปลอบใจมันเอง""ก็ขอให้ไปปลอบใจพี่พยัคฆ์ครับไม่ใช่ว่าไปติดคนอื่นอย่าให้ผมจับได้นะครับว่าพี่นอกใจผมไม่อย่างนั้นคงหาว่าไม่เตือน""โถ่น้องเนตรน่ารักขนาดนี้พี่จะนอกใจไปหาใครได้ล่ะ""ก็ขอให้มันจริงตามคำพูดของพี่แล้วกัน""พี่รักน้องคนเดียวนะครับน้องเมียคนสวยของพี่""ก็บอกแล้วไงอยากไปก็ไป"และผมก็แอบตามเขาไปจริงๆเ
ยิ้มหวานผมทานอาหารเที่ยงเสร็จก็ไปรับเจ้าตัวน้อยของผมที่โรงเรียนลูกชายผมเขาชอบที่จะอยู่กับคนอื่นๆชอบมากที่มีเพื่อนเยอะๆครับ"บังเอิญ""คุงม๋า""เรียกป๋าสิครับ""คุงม๋า""โอเคครับอยากเรียกยังไงก็เรียกเลยครับน้องบังเอิญ""คุงม๋าน่ายัก""ฮ่ะฮ่าๆเอาเถอะนะยังไงก็ยังเด็กอยู่""คริคริๆ""กลับบ้านกันเถอะนะครับเด็กดี"ผมบอกกับลูกชายก่อนที่พวกเราจะเดินทางกลับบ้านใหญ่ซึ่งเป็นบ้านของคุณปู่แต่ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่ก็เหลือเพียงแค่ พี่สาวของผมที่เป็นลูกคนละแม่ที่อยู่บ้านที่นี่"เมียร์แคท"นั้นคือชื่อของเธอ เป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนจะแรงๆร้ายๆจนผมไม่ค่อยสนิทกับเธอแต่เธอบอกว่ายังไงจ๊ะต่อให้เป็นลูกคนละพ่อคนละแม่แต่ถ้าน่ารักแบบผมเขาก็อยากมีน้องแบบผมชื่อก็จริงของเธอเธอทำตัวสนิทสนมผมถือว่าผมเป็นน้องชายของเขาเลยแหละ"อ้าวหลานป้ากลับมาแล้วหรอคะคนเก่งน้องบังเอิญหาคุณป้าเร็วค่ะ""คุงป้าค่าบ""ดูสิคุณป้าซื้อผลไม้มาฝากหนูด้วยนะคะน้ององุ่นไงอยากกินไหมเดี๋ยวคุณป้าจะไปล้างมาให้น้องบังเอิญเองนะคะ""ธุจร้า""พี่แคทไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมทำเองที่กลับมาจากมหาลัยในเหนื่อยๆก็พักเถอะ""ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่ทำเองส่วนเธอมาคุยกับพี่
ยิ้มหวานผมลากพี่พยัคฆ์กลับมาที่บ้านส่วนตัวที่คุณปู่ซื้อไว้ให้ก่อนที่ท่านจะไปฮันนี่มูนกับภรรยาคนที่ 4 ของคุณปู่ที่อายุ 26 ปีที่ต่างประเทศ พี่พยัคฆ์ที่ตัวใหญ่เหมือนควายโดนผมลากเข้าบ้านอย่างทุลักทุเลพอสมควรยาที่ผมวางนั้นเป็นยานอนหลับอย่าคิดลึกว่าผมจะวางยาปลุกเหมือนในละครแบบนั้นหรอกนะ"คุณหนู""ช่วยหน่อย""เขาคือ...""แฟนเก่า ผมมีเรื่องให้พี่โชค ช่วยเหลือผมหน่อยน่ะครับ""ได้สิครับสำหรับคุณหนูผมพร้อมที่จะช่วยเหลือ""ผมจะให้พี่โชคตามสืบผู้หญิงคนนี้แล้วก็ผมอยากให้ปิดเรื่องที่ผมพาผู้ชายคนนี้เข้ามาที่บ้านของผมได้มั้ยครับ""ได้ครับคุณหนู""ขอบคุณครับ""ยินดีครับผมจะตามสืบผู้หญิงในรูปให้นะครับ""ขอบคุณอีกครั้งนะครับ""ครับผม"ผมสั่งให้พี่โชคบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวของผมให้ไปตามสืบอีน้ำตาลว่ามันมาที่นี้แล้วทำทุกอย่างเพื่อกำจัดผมออกจากพี่พยัคฆ์แบบนั้นทำไมแค่อยากรู้ถึงเหตุผลเท่านั้นผมจับพี่พยัคฆ์ถอดเสื้อผ้าออกหมดก่อนจะให้ใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำเท่านั้นแล้วมัดติดเตียงนอนของผมที่ทำมาแบบพิเศษก่อนจะรอเวลาให้พี่พยัคฆ์ตื่นนอนเท่านั้นเอง12.39 น.(พยัคฆ์ )ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆก่อนจะสะดุดที่ตัวของ
ยิ้มหวานผมรอพี่พยัคฆ์เพียงไม่นานตัวของเขาก็เดินลงมาพร้อมกับพี่ธัญที่มาพร้อมกับพี่เนตรไม่รู้สิดูเหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อยผมเดินเข้าไปตัดหน้าพวกเขาทันที"พี่พยัคฆ์ มีเวลาว่างคุยกับผมสัก 5 นาทีได้ไหมครับ""ยิ้มพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมีอะไรจะคุยกับพี่เราไม่ได้คุยกันมา 2 เดือนแล้วนะครับตอนนี้จะ 3 เดือนแล้วตกลงว่าพี่จะเอายังไงกับยิ้มครับ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมียิ้มอึดอัดที่ยิ้ม ต้องรอคอยแบบไร้ความหวังที่ห้องที่เราเคยอยู่ด้วยกันตอนนี้ยิ้มแค่อยากรู้ว่า พี่ยังรักยิ้มเหมือนตอนที่เราสัญญากันไหม ยิ้มแค่อยากรู้ว่าพี่ยังเหมือนเดิมหรือว่าเปลี่ยนไป""ยิ้มกลับบ้านไปเถอะพี่ไม่อยากคุยกับยิ้มตอนนี้จริงๆ""เพราะพี่จะไปรับพี่น้ำตาลใช่ไหมครับ เรื่องในครั้งนั้นยิ้มไม่ได้ทำอะไรพี่น้ำตาลจริงๆพี่น้ำตาลเป็นคนเอามีดกรีดข้อมือของตัวเองแล้วตบหน้าตัวเองยิ้มไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ยิ้มหวังว่าพี่จะเชื่อใจยิ้มแต่ตอนนี้คงจะไม่ใช่เพราะพี่กำลังจะกลับไปหาพี่น้ำตาล""ฟังพี่นะ พี่กับน้ำตาลเราไม่ได้ทำอะไรแบบที่ยิ้มคิดเลยสักนิด เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่