ยิ้มหวาน
3 ปีต่อมา
วันเวลาก็ผ่านมารวดเร็วใช้ชีวิตแบบใหม่กับโรงเรียนใหม่ ในตอนนั้นเมื่อ 3 ปีก่อนพี่ทิพย์ตัดสินใจพาผมย้ายไปเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน และเป็นโรงเรียนที่พี่ทิพย์ได้มีโอกาสมาเป็นครูสอนที่นี่ด้วยผมจึงถือโอกาสนี้ย้ายตามมาแถมยังย้ายบ้านอีกด้วย จะได้ไม่เจอกับความทรงจำเก่าๆที่ผมได้รับ แต่ก็ช่างเถอะมันผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้ว ถามว่ายังเจ็บไหมก็เหมือนกับว่ามันเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เองใครจะไปลืมความเจ็บนี้ได้ง่ายๆล่ะ
"ยิ้มวันนี้เข้าเรียนมหาลัยปีแรกต้องรีบไปหน่อยนะ"
"ครับผมยิ้มแต่งตัวเสร็จแล้ว"
"แหมพ่อ Bad Boy ของพี่แต่งตัวซะกระชากใจเลยนะ"
"พี่ก็พูดเกินไปงั้นผมไปก่อนนะครับว่าที่เจ้าสาว"
"ย่ะ ถ้าพี่แต่งงานไปแล้วอ่ะคิดถึงพี่เขาแล้วกัน"
"ผมเองต่างหากที่ต้องดีใจที่พี่ได้ลงจากคานสักที"
"เจอเด็กคนนี้น่าตีจริงๆพี่ต้องไปทำงานแล้วส่วนยิ้มก็เดินทางดีๆนะได้รถใหม่ซะด้วย"
"คุณปู่ส่งรถมาให้ผมไม่อยากขับเลยครับ"
"ก็ดีแล้วที่เขายังคิดว่าน้องยิ้มเป็นหลานของเขาเขาถึงส่งมาให้ไงกับเขาไปเถอะได้ทั้ง BMW ได้ทั้งบิ๊กไบค์รวยจะตายเท่ห์ด้วยใช้ไปเถอะ"
เมื่อ 2 ปีก่อนผมพึ่งรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อมีคุณปู่กับเขาด้วยในตอนนั้น ตั้งแต่ผมเกิดมาผมรับรู้เพียงแค่ว่าผมมีพี่สาว แล้วก็แม่ของผมเท่านั้น แต่ว่าพี่สาวกับแม่ของผมเกิดอุบัติเหตุทำให้ตัวของผมเหลืออยู่คนเดียวในตอนนั้นพี่ทิพย์จึงเข้ามาดูแลผมนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาและผมพึ่งมารู้ว่าผมเองก็มีคุณพ่อและคุณปู่เมื่อ 2 ปีที่แล้วเอง
เขาอยากทดแทนความรักของผมโดยการซื้อของนู่นนี่นั่นให้ฝากเงินเข้าบัญชีให้เดือนละเป็นแสนแต่ผมก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่อยากจะได้เงินพวกนั้นเลยแม้แต่น้อยแม้กระทั่งรถพวกเขาก็สรรหาซื้อมาให้ผมผมขอส่งคืน เขาก็ไม่ยอมเพราะนี่คือการแสดงความรักของพวกเขา
"เดินทางดีๆนะขับรถระวังด้วย"
"ครับผมจะพยายาม"
"ห้ามพยายามแต่ต้องทำให้ได้ด้วยอันตรายนะรู้ไหม"
"ครับผมเข้าใจไปก่อนนะคนสวย"
"จ้า ดูแลตัวเองด้วย"
"ครับผม"
"อ๋อ แล้วคอนโดที่คุณปู่ซื้อให้เป็นชื่อของยิ้มน่ะจะไปดูวันไหน"
"ไว้อีก 2-3 วันนะครับเพราะว่ายังไม่อยากไปตอนนี้"
"พี่เข้าใจงั้นพี่ไปทำงานก่อนนะแล้วยิ้มก็เดินทางดีๆด้วย"
"ครับผม ไว้เจอกันตอนเย็นนะครับ"
"จ้า ไว้เจอกันตอนเย็น"
มหาวิทยาลัยXQA
มหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่ขึ้นชื่อเรื่อง ที่มีเด็กหน้าตาดีมากมายมาเรียนที่นี่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าที่นี่จะไม่มีคนหน้าตาธรรมดามาเรียนนะครับผมเองก็น่าจะธรรมดา อันนี้คือความคิดของผมนะครับแต่คนอื่นไม่รู้ว่าจะคิดเหมือนผมหรือเปล่า
"น้องเข้าเรียนคณะอะไรครับ"
ผมหันไปมองตามเสียงของรุ่นพี่ที่เดินเข้ามาถามเป็นรุ่นพี่ที่ได้รับมอบหมายให้มาพาน้องไปยังคณะแต่ละคณะ
"ผมเรียนวิศวะคอมนะครับ"
"งั้นตามพี่มานะครับ หยกพาน้องไปวิศวะคอมหน่อยเร็ว"
"ได้ตามพี่มานะคะ"
"ครับผม"
ระหว่างทางก็มีบทสนทนาต่างๆที่พี่หยกเป็นรุ่นพี่วิศวะคอมเหมือนกันแต่ตอนนี้พี่เขาอยู่ปี 3 แล้ว ก็ทักทายตามประสาแล้วก็ถามไถ่ผมอยู่เรื่อยๆ
"น้องชื่ออะไรอ่ะคะพี่จะได้เขียนชื่อให้น้องถูก"
"ชื่อยิ้มครับ"
"น้องยิ้มนะคะพี่เขียนรหัสลงไปในชื่อให้ด้วยนะแล้วก็นี่ค่ะยินดีต้อนรับเข้าสู่วิศวะคอมนะค่ะ"
"ขอบคุณมากครับ"
"น้องยิ้มนี่ยิ้มหวานมากเลยน่ารักจังเลยนะคะที่นี่มีแต่คนหล่อหาคนน่ารักน้อยมากถ้าร้อยเปอร์เซ็นต์ก็มีแค่ 20% เท่านั้นนะคะ"
ขอบคุณครับ
"เรายังไม่รู้จักชื่อพี่ใช่ไหมน้องยิ้มพี่ชื่อพี่ส้มโอนะคะเป็นรองประธานคณะคณะของเรานะคะมีทั้งหมด 4 สาขาก็คือวิศวะคอม โยธา เครื่องกลและไฟฟ้า งั้นพี่จะให้รุ่นพี่พาน้องยิ้มไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆจะได้ไปเดินดูคณะของเราแต่ละสาขานะคะ"
"ขอบคุณครับพี่ส้มโอ"
"ไม่เป็นไรจ้ะยินดีต้อนรับน้องยิ้มคะ"
"ขอบคุณครับ"
"สกายพาน้องไปรวมกลุ่มกับเพื่อนนะแล้วพาน้องๆไปดูแต่ละสาขาหน่อย"
"ได้ค่ะ พี่ส้มโอ"
ผมมาเดินชม สาขาของคณะผมจนครบทั้ง 4 สาขาก่อนที่ผมจะโดนรุ่นพี่ปล่อยให้กลับบ้าน ผมก็กลับบ้านแต่ว่าวันพรุ่งนี้ผมต้องมา เข้ากิจกรรมรับน้องของวิศวกรรมศาสตร์ที่มีขึ้นทุกปี
ผมจะได้มีประสบการณ์รับน้องแบบโซตัสเหมือนคนอื่นๆด้วยนะรู้สึกตื่นเต้นและยินดีมากเลยที่ผมจะมีโอกาสได้เข้ามาทำอะไรแบบนี้ในช่วง ของปีหนึ่งที่มีได้แค่ครั้งเดียวนอกจากคุณจะย้ายหรือลาออกจากมหาลัยไปเข้ามหาลัยอื่นถึงจะได้เป็นเด็กปี 1 ใหม่อีกครั้ง
พลั่ก!!
"โอ๊ยยยยยย"
"น้องเป็นอะไรหรือเปล่าครับพี่ขอโทษนะ"
"ผมไม่เป็นไรครับ"
"น้ำตกมึงชนน้องน่ารักจนล้มแบบนี้ได้ไงวะ"
"กูไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยให้พี่ไปส่งไหมครับพี่ชลเรากำลังจะล้มขนาดนี้"
"ไม่เป็นไรครับผมไม่ได้เจ็บอะไรมากขนาดนั้น"
"พี่ขอโทษจริงๆนะถ้าเป็นอะไรก็ติดต่อพี่มา..."
พี่เขาส่งกระดาษที่มีเบอร์โทรของพี่เขาให้กับผมผมรับมาแต่ก็ไม่คิดที่จะโทรไปหาเขาจริงๆหรอกครับใครจะโทรไปหาคนแปลกหน้ากันล่ะ
................
....................
...............
....................
"ไอ้น้ำตกกูเห็นนะว่ามึงมองน้องเขาด้วยสายตาแบบไหน"
"ก็น้องเขาน่ารักนี่หว่า"
"ก็จริงของมึงน้องเขาโคตรน่ารักเลยว่ะยิ้มแต่ละทีหัวใจกูเต้นไม่เป็นจังหวะเลยแหละ"
"เพ้อเจ้อมึงอ่ะไอ้ชิบหายไป เข้าคณะไปดูแลน้องได้แล้ว"
"แหมกันซีนกูอย่าบอกนะว่าชอบน้องเขามากขนาดนั้นน่ะ"
"อยากได้น้องเป็นแฟน"
"ก่อนที่มึงอยากได้น้องเขาเป็นแฟนมึงถามความสมัครใจว่าน้องอยากได้มึงเป็นแฟนหรือเปล่าดูท่าทางจะเอาเบอร์ของมึงไปทิ้งขยะก็ไม่ก็ให้คนอื่นละมั้ง"
"กูเป็นถึงรองเดือนมหาลัยนะเว้ยกูหล่อขนาดนี้น้องเขาจะไม่ชอบกูได้ยังไง"
"มึงนี่โกหกแม้กระทั่งตัวเองก็จริงของมึงมึงเป็นถึงรองเดือนมหาลัยหล่อขนาดนี้จะไม่เอาได้ยังไงแต่น้องก็อาจจะมีแฟนแล้วก็ได้นะเว้ยทำใจซะเพื่อน"
"มึงคอยดูว่ากูจะจีบน้องเขาติดหรือเปล่า"
"เออๆกูจะคอยดู"
...............
.............
ยิ้มหวานผมมาทานอาหารคนเดียวตามปกติของผมแต่ครั้งนี้ท่านมาทานอาหารของผมหลังจากที่ไปลงชื่อลงทะเบียนเข้ามหาลัยแล้วก็ได้เจอกับคนที่เคยรู้จักอย่างพี่เนตร ที่มากับพี่ธัญที่ไม่ได้เจอกันตั้ง 3 ปี"น้องยิ้มใช่หรือเปล่า""สวัสดีครับพี่เนตร พี่ธัญ""สวัสดีครับไม่เจอกันตั้ง 3 ปีเป็นยังไงบ้าง""ก็ดีนะครับ""พี่ขอโทษนะที่ตอนนั้นช่วยอะไรยิ้มไม่ได้เลย""พี่ธัญ ไม่ต้องคิดมากอะไรหรอกครับขนาดคนที่ทำให้ผมเจ็บเขายังกล้าที่จะทำเลย""พี่รู้นะว่าการที่พี่พูดถึงเรื่องในอดีตมันทำให้น้องยิ้มต้องเจ็บแต่ตอนนี้เพื่อนพี่มันเป็นไปเยอะมากเลยนะ""ตอนที่มันเลิกกับน้องยิ้มแล้วกลับมาคบกับน้ำตาลมันก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเป็นคนเก็บตัวมากกว่าเดิมอีกแล้วก็ชอบไปนั่งดื่มคนเดียวทุกวันจนตอนนี้มันก็ยังไม่เลิกทำแบบนั้น""พี่เขาเป็นคนบอกเลิกยิ้มเอง พี่เขาจะเป็นยังไงก็ช่างพี่ก็ไม่ต้องเอาเรื่องของพี่เขามาพูดอีกนะครับผมเลิกกับเขาไปนานแล้ว""พี่เองก็ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ช่วยอะไรน้องได้เลย""ช่างมันเถอะครับ ผมกลับก่อนนะครับผมทานอาหารเสร็จแล้ว""ถ้ารักกัน ทำไมไม่อยู่ด้วยกันจะเลิกกันทำไม""ผมก็คิดว่าอย่างนั้น..."ใช่นี่คือความคิดของผม ถ้าเรารักกั
เขี้ยวพยัคฆ์ไม่น่าเชื่อว่าผมจะฝันไปเหงื่อผมไหลออกมาตัวผมเริ่มเย็นมากขึ้นนี่ผมฝันไปงั้นหรอไม่น่าเชื่อเลยจริงๆผมหันไปมองน้องยิ้มที่นอนอยู่ข้างๆก่อนจะหันไปมองปฏิทินที่กากบาทไว้ว่าวันนี้ผมต้องมีประชุมเช้า"นี่มันเรื่องอะไรกันวะหรือว่าเป็นฝันบอกเหตุ""อื้อ...พี่พยัคฆ์ตื่นเร็วจัง""พอดีพี่ต้องไปประชุมที่จึงรีบตื่นขอโทษนะที่ทำให้น้องยิ้มต้องตื่นมากลางคันแบบนี้""ยิ้มไม่เป็นไรนี่ก็เพิ่ง 4:00 น. พี่นอนต่อเถอะ""ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำและเตรียมอาหารเช้าให้น้องยิ้มนะ""เอาแบบนั้นก็ได้ครับ""นอนต่อเถอะเดี๋ยวตอนเช้าแล้วน้องยิ้มก็เตรียมตัวไปกับพี่นะครับ""ไปไหนหรอครับวันนี้ไม่ว่างยืมจะนอน""ไปบริษัทกับพี่ไงเดี๋ยวพี่จะพาน้องยิ้มไปทัวร์บริษัทเอง""ไม่เอาอ่ะทำไมยืมต้องไปพี่ไปเถอะเดี๋ยวยิ้มอยู่ที่บ้านเอง""คือวันนี้แฟนเก่าของพี่อ่ะเขาจะกลับมาทำงานที่บริษัทของพี่พี่อยากให้ยิ้มไปกับพี่ด้วย""ไม่เอาหรอกครับแฟนเก่าพี่แล้วยังไงยังไงซะพี่พยัคฆ์ก็เป็นแฟนของยิ้มตอนนี้ได้ยิ้มก็เป็นแฟนของพี่ในตอนนี้เหมือนกันยิ้มเชื่อใจพี่นะครับยิ้มไม่ถือหรอกถ้าแฟนเก่าของพี่จะมาทำงานด้วย""ก็ได้พี่รักยิ้มนะครับ""ยิ้
ยิ้มหวาน การมาเปิดตัวในฐานะแฟนของพี่พยัคฆ์ต่อหน้าพ่อกับแม่ของเขาทำให้ตัวของผมกลายเป็นคนที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นมีค่ามากขึ้นผมเองก็ไม่กล้าบอกพี่พยัคฆ์ว่าก่อนหน้านี้ตัวของผมฝันร้ายเหมือนกับฝันเตือนเหตุแต่เมื่อผมตื่นขึ้นมาผมก็ยังอยู่กับพี่พยัคฆ์ผู้ชายที่ผมรักแม้จะตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกอยากจะทุบแฟนของตัวเองก็ตามที"น้องยิ้ม""ครับคุณแม่""พอดีว่าแม่จะทำเค้กวันเกิดให้กับน้องเมฆาน้องยิ้มมาช่วยแม่หน่อยนะคะ""ได้เลยครับผมทำเป็นนะครับเค้กน่ะ""ลูกสะใภ้แม่นี่ทำอาหารเป็นทำขนมก็เป็นแม่ที่ดีใจจริงๆที่ได้ลูกสะใภ้แบบน้องยิ้ม""คุณแม่ก็ชมยิ้มเกินไปนะครับเดี๋ยวผมช่วยเองครับ วันนี้เธอเป็นวันเปิดตัวของผมอยากให้ทุกคนประทับใจเหมือนอย่างคุณแม่กับคุณพ่อประทับใจไงครับ""น้องยิ้มน่ะแค่ยิ้มออกมาแม่ก็ปลื้มใจอยู่แล้ว""คุณแม่ก็พูดเกินไป""นารีช่วยนะคะน้องยิ้ม""ไม่เป็นไรครับแต่ถ้าอยากช่วยจริงๆก็ได้ครับ""คุณแม่ดูพี่สะใภ้สิคะน่ารักจะตายหนูอ่ะอยากได้แบบนี้บ้างจัง""ไม่ได้นะน้องนารี คนนี้ของพี่ชายกินไม่ได้แต่ต้องไม่ได้""พี่พยัคฆ์ขี้งก แค่นี้ก็แบ่งให้น้องไม่ได้""น้องยิ้มไม่ใช่สิ่งของพี่คงแบ่งปันให้ไม่ได้หรอกนะเพราะ
ยิ้มหวานผมกลับมาถึงห้องก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกผมรอพี่พยัคฆ์เพื่อที่จะคุยกันจนถึงเช้าพี่พยัคฆ์ก็ไม่กลับมาผมจึงเดาได้ว่าเขาคงจะพักอยู่ที่บ้านแม่ของเขาอยู่กับครอบครัวของเขา ผมเลยไม่สนใจอะไรอีกก่อนที่ผมจะแต่งตัวไปโรงเรียนตามปกติ"ยิ้มเป็นอะไรทำไมวันนี้ดูซีเรียสจัง""เราไม่เป็นไรแค่รู้สึกไม่ดีเท่านั้นเอง""แล้วรู้สึกไม่ดีอะไรล่ะบอกหน่อยได้มั้ย""เรารู้สึกไม่โอเคกับแฟนของเราแล้วก็ครอบครัวของเขาแถมยังมีแฟนเก่าเข้ามายุ่งอีก""แล้วตัวยิ้มจะทำยังไง""ไม่รู้ดิยิ้มแค่ไม่โอเคเท่านั้นเองแล้วยิ้มก็โกรธแฟนของเยอะมากที่ไม่เชื่อใจยิ้มเลย""เราเองก็มีเรื่องกลุ้มใจเหมือนกัน""ซันวุงมีเรื่องกลุ้มใจอะไรหรอ""เรา เป็นชู้กับแฟนชาวบ้านโดยไม่รู้ตัวไม่รู้สิหรือเพราะว่าตัวของเรารักเขามากมั้งถึงได้ไม่ได้สนใจอะไร""ไม่เป็นไรนะมีอะไรก็ปรึกษาเราได้""เราดีใจนะที่ได้เจอเธออีกแค่ไม่กี่เดือนเราก็จะกลับเกาหลีแล้วเราดีใจที่ได้มีเพื่อนที่ไทยแบบยิ้มนะ""อีกตั้งกี่เดือนเธอก็จะกลับไม่ได้กลับตอนนี้สักหน่อยวันนี้เรารู้สึกไม่โอเคเราไปเที่ยวกันไหม""เอาสิเราก็อยากคลายเครียดมากเหมือนกัน""งั้นเลิกเรียนแล้วกำลังไปเที่ยวกันเนาะไปเที่ย
ยิ้มหวานผมรอพี่พยัคฆ์เพียงไม่นานตัวของเขาก็เดินลงมาพร้อมกับพี่ธัญที่มาพร้อมกับพี่เนตรไม่รู้สิดูเหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อยผมเดินเข้าไปตัดหน้าพวกเขาทันที"พี่พยัคฆ์ มีเวลาว่างคุยกับผมสัก 5 นาทีได้ไหมครับ""ยิ้มพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมีอะไรจะคุยกับพี่เราไม่ได้คุยกันมา 2 เดือนแล้วนะครับตอนนี้จะ 3 เดือนแล้วตกลงว่าพี่จะเอายังไงกับยิ้มครับ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมียิ้มอึดอัดที่ยิ้ม ต้องรอคอยแบบไร้ความหวังที่ห้องที่เราเคยอยู่ด้วยกันตอนนี้ยิ้มแค่อยากรู้ว่า พี่ยังรักยิ้มเหมือนตอนที่เราสัญญากันไหม ยิ้มแค่อยากรู้ว่าพี่ยังเหมือนเดิมหรือว่าเปลี่ยนไป""ยิ้มกลับบ้านไปเถอะพี่ไม่อยากคุยกับยิ้มตอนนี้จริงๆ""เพราะพี่จะไปรับพี่น้ำตาลใช่ไหมครับ เรื่องในครั้งนั้นยิ้มไม่ได้ทำอะไรพี่น้ำตาลจริงๆพี่น้ำตาลเป็นคนเอามีดกรีดข้อมือของตัวเองแล้วตบหน้าตัวเองยิ้มไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ยิ้มหวังว่าพี่จะเชื่อใจยิ้มแต่ตอนนี้คงจะไม่ใช่เพราะพี่กำลังจะกลับไปหาพี่น้ำตาล""ฟังพี่นะ พี่กับน้ำตาลเราไม่ได้ทำอะไรแบบที่ยิ้มคิดเลยสักนิด เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่
ยิ้มหวานผมลากพี่พยัคฆ์กลับมาที่บ้านส่วนตัวที่คุณปู่ซื้อไว้ให้ก่อนที่ท่านจะไปฮันนี่มูนกับภรรยาคนที่ 4 ของคุณปู่ที่อายุ 26 ปีที่ต่างประเทศ พี่พยัคฆ์ที่ตัวใหญ่เหมือนควายโดนผมลากเข้าบ้านอย่างทุลักทุเลพอสมควรยาที่ผมวางนั้นเป็นยานอนหลับอย่าคิดลึกว่าผมจะวางยาปลุกเหมือนในละครแบบนั้นหรอกนะ"คุณหนู""ช่วยหน่อย""เขาคือ...""แฟนเก่า ผมมีเรื่องให้พี่โชค ช่วยเหลือผมหน่อยน่ะครับ""ได้สิครับสำหรับคุณหนูผมพร้อมที่จะช่วยเหลือ""ผมจะให้พี่โชคตามสืบผู้หญิงคนนี้แล้วก็ผมอยากให้ปิดเรื่องที่ผมพาผู้ชายคนนี้เข้ามาที่บ้านของผมได้มั้ยครับ""ได้ครับคุณหนู""ขอบคุณครับ""ยินดีครับผมจะตามสืบผู้หญิงในรูปให้นะครับ""ขอบคุณอีกครั้งนะครับ""ครับผม"ผมสั่งให้พี่โชคบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวของผมให้ไปตามสืบอีน้ำตาลว่ามันมาที่นี้แล้วทำทุกอย่างเพื่อกำจัดผมออกจากพี่พยัคฆ์แบบนั้นทำไมแค่อยากรู้ถึงเหตุผลเท่านั้นผมจับพี่พยัคฆ์ถอดเสื้อผ้าออกหมดก่อนจะให้ใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำเท่านั้นแล้วมัดติดเตียงนอนของผมที่ทำมาแบบพิเศษก่อนจะรอเวลาให้พี่พยัคฆ์ตื่นนอนเท่านั้นเอง12.39 น.(พยัคฆ์ )ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆก่อนจะสะดุดที่ตัวของ
ยิ้มหวานผมทานอาหารเที่ยงเสร็จก็ไปรับเจ้าตัวน้อยของผมที่โรงเรียนลูกชายผมเขาชอบที่จะอยู่กับคนอื่นๆชอบมากที่มีเพื่อนเยอะๆครับ"บังเอิญ""คุงม๋า""เรียกป๋าสิครับ""คุงม๋า""โอเคครับอยากเรียกยังไงก็เรียกเลยครับน้องบังเอิญ""คุงม๋าน่ายัก""ฮ่ะฮ่าๆเอาเถอะนะยังไงก็ยังเด็กอยู่""คริคริๆ""กลับบ้านกันเถอะนะครับเด็กดี"ผมบอกกับลูกชายก่อนที่พวกเราจะเดินทางกลับบ้านใหญ่ซึ่งเป็นบ้านของคุณปู่แต่ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่ก็เหลือเพียงแค่ พี่สาวของผมที่เป็นลูกคนละแม่ที่อยู่บ้านที่นี่"เมียร์แคท"นั้นคือชื่อของเธอ เป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนจะแรงๆร้ายๆจนผมไม่ค่อยสนิทกับเธอแต่เธอบอกว่ายังไงจ๊ะต่อให้เป็นลูกคนละพ่อคนละแม่แต่ถ้าน่ารักแบบผมเขาก็อยากมีน้องแบบผมชื่อก็จริงของเธอเธอทำตัวสนิทสนมผมถือว่าผมเป็นน้องชายของเขาเลยแหละ"อ้าวหลานป้ากลับมาแล้วหรอคะคนเก่งน้องบังเอิญหาคุณป้าเร็วค่ะ""คุงป้าค่าบ""ดูสิคุณป้าซื้อผลไม้มาฝากหนูด้วยนะคะน้ององุ่นไงอยากกินไหมเดี๋ยวคุณป้าจะไปล้างมาให้น้องบังเอิญเองนะคะ""ธุจร้า""พี่แคทไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมทำเองที่กลับมาจากมหาลัยในเหนื่อยๆก็พักเถอะ""ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่ทำเองส่วนเธอมาคุยกับพี่
เนตรผมคบกันกับพี่ธัญ มาเป็นเวลาถึง 3 ปีกว่าจนตอนนี้ผมเรียนถึงมหาลัยชั้นปี 4 แต่กว่าที่ผมจะเรียนจบก็ชั้นปีที่ 6 ถึงจะสามารถจบได้ผมคบกับพี่ธัญ ได้รู้นิสัยใจคอเขาดีมาโดยตลอดและระวังตัวเมื่อเขาออกไปเที่ยวตอนกลางคืนอยู่เสมอไปกับพี่พยัคฆ์ผมไม่ได้ห่วงอะไรเลยห่วงแต่ว่าเขาจะไปเที่ยวกับคนอื่นมากกว่าซึ่งวันนี้พี่ธัญ ก็ทำตัวแปลกๆบอกว่านัดไปดื่มกับพี่พยัคฆ์และคนอื่นๆในแก๊งค์แต่พอถามพี่พยัคฆ์แล้วพี่พยัคฆ์กลับไม่ว่างต้องไปดูแลหลานสาวของเขาแทนน้องสาวซึ่งผมก็จะตามพี่ธัญ ไปยังจุดหมายที่เขาพูดอะไร"พี่ธัญ ไม่ไปไม่ได้หรอกครับวันนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่สบาย""พี่ไปไม่ได้พี่นัดกับเพื่อนไว้แล้ว""อยากไปก็ไปเถอะครับเนตรอยู่คนเดียวได้""ไม่งอนนะพี่อ่ะสงสารมันที่คิดเรื่องของน้องยิ้มแล้วก็คิดเรื่องของน้ำตาลพี่จะไปปลอบใจมันเอง""ก็ขอให้ไปปลอบใจพี่พยัคฆ์ครับไม่ใช่ว่าไปติดคนอื่นอย่าให้ผมจับได้นะครับว่าพี่นอกใจผมไม่อย่างนั้นคงหาว่าไม่เตือน""โถ่น้องเนตรน่ารักขนาดนี้พี่จะนอกใจไปหาใครได้ล่ะ""ก็ขอให้มันจริงตามคำพูดของพี่แล้วกัน""พี่รักน้องคนเดียวนะครับน้องเมียคนสวยของพี่""ก็บอกแล้วไงอยากไปก็ไป"และผมก็แอบตามเขาไปจริงๆเ
ยิ้มหวานผมมองใบหน้าผู้ชายที่ผมรักสุดหัวใจ ก่อนที่ตัวของผม จะเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เขา ไม่ใช่บอกว่าตัวเองเข้มแข็งมากเท่าไหร่แต่ผมก็ยอมรับว่าตัวของผมหญิงใจง่ายให้กับเขาอยู่อย่างเดิม ใจอ่อนมักง่าย ผมรักเขานี่คือเรื่องจริงสำหรับตัวของผม ผมเข้าไปกอดพี่พยัคฆ์ที่ยืนนิ่งอยู่ ผมดีใจที่ในครั้งหนึ่ง ผมได้กอดเขาไว้ ได้รักเขาเก็บเขาไว้คนเดียวผมชอบที่จะอยู่แบบนี้กับเขาเหมือนในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกนะว่าที่เขาทำมาทั้งหมดเพื่ออะไร แต่สิ่งที่ผม อยากจะทำมากที่สุดเลยก็คือการได้อยู่กับเขาและการได้อยู่กับครอบครัว ให้มันมีความสุข"พี่พยัคฆ์ พี่รู้สึกยังไงกับผมกันแน่ พี่บอกผมหน่อยได้ไหมนี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะหยิบยื่นให้พี่แล้วนะ""พี่รักเธอน้องยิ้ม พี่คิดมาตลอดว่าพี่เป็นคนผิดที่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจมาตลอดพี่จึงไม่กล้าที่จะเข้ามาหายิ้มและที่จะรักยิ้มต่อเพราะพี่คิดว่าตัวพี่ไม่ได้ดีสำหรับยิ้มอีกต่อไป พี่ทำให้ยิ้มเหนื่อยและก้าวถอยหลังไปเองพี่ขอโทษนะพี่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจแบบนี้""ยิ้มก็รักพี่ครับรักมากขอแค่พี่บอกรักยิ้มและเรากลับมาดีกันเหมือนแต่ก่อนยืมคงจะรู้สึกดีมากกว่านี้""ขอบคุณนะ ที่เก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดขอ
เขี้ยวพยัคฆ์ในช่วงเช้าไอ้ธัญ รีบโทรหาผมให้มาที่บริษัทด่วน ผมไม่รู้ว่าที่บริษัทเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นจึงรีบออกมาโดยทันทีเมื่อมาถึง หุ้นของบริษัทของผมกับเพื่อนก็ตกอย่างรวดเร็ว โดยที่เมื่อวานนี้ หุ้นบริษัทก็ยังขึ้นอยู่ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับใครหรือเปล่า นับตั้งแต่วันที่น้ำตาลถูกเปิดเผยความจริงว่ากำลังหักหลังบริษัทจึงทำให้มีผู้หวังดีมาเปิดเผยความชั่วของผู้หญิงคนนี้แต่ใครจะคิดว่าเมื่อวานนี้เป็นคราวซวยของน้ำตาลแต่วันนี้เป็นคราวซวยของบริษัทผมแล้ว"เราจะเอายังไงดีวะ""ไม่รู้ว่ะตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยต้องหาใครที่สามารถช่วยเราได้""ใครจะสามารถช่วยเราได้ในตอนนี้วะมึงคิดดูดิตอนที่เรายังดีๆอยู่มีแต่คนมาเกาะแข้งเกาะขาตอนนี้อ่ะเรากำลังล้ม ไม่เห็นมีใครสอดมือเข้ามาช่วยเลย""ใจเย็นๆก่อนกูจะให้ทางบริษัทของพ่อมาช่วยเหลือบริษัทของพวกเรา""หรือว่าที่ไฟล์ข้อมูลทางบริษัทเราหายไป อาจจะเป็นเพราะตัวของน้ำตาลเอาไปให้ฝ่ายตรงข้ามแล้วก็ได้""มึงใจเย็นๆก่อน""มึงจะให้กูใจเย็นๆไงคะพยัคฆ์มึงดูสิผู้หญิงของมึงมันสร้างความเสียหายให้กับบริษัทเรานะเว้ย""แต่เราก็ไม่รู้นี่ว่าเขาล่ะทำจริงหรือเปล่า""มาถึงขนาดนี้แล้วมึ
ยิ้มหวานคุณปู่กลับมาแล้วหลังจากไปฮันนีมูนกับภรรยาคนที่ 4 และการกลับมาของคุณปู่ ก็มาพร้อมกับผู้ชายคนนึง ที่มีท่าทางภูมิฐานแม้ว่าหน้าตาจะยังดูเด็ก แต่ผมก็ไม่อาจคาดคะเนถึงอายุของเขาได้พวกเขาเดินมาด้วยกันก่อนที่คุณปู่จะแนะนำให้รู้จัก"หนูยิ้ม นี่คือแมททริค เป็นหลานชายของเพื่อนของคุณปู่เองทำความรู้จักกันไว้ซะสิ""สวัสดีครับพี่แมททริค""สวัสดีครับน้องยิ้มน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ""ขอบคุณครับเชิญด้านในก่อนคุณปู่กับพี่แมททริค เดินทางมาเหนื่อยคงอยากจะพักผ่อนมากแล้วมาเถอะครับเข้ามาข้างในก่อนครับ""ขอบคุณครับ"ผมมองใบหน้าของคุณปู่ที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมและผมก็รู้เลยว่าพี่คนนี้มาที่นี่มีเหตุผลอะไรและแน่นอนว่าผมไม่ยินยอมที่จะทำตามคำสั่งของคุณปู่อย่างแน่นอน"ยิ้มรู้นะครับว่าคุณต้องการอะไร""ก็ปู่เห็นยิ้มเลี้ยงน้องบังเอิญคนเดียวแล้วปู่สงสารปู่อยากหาใครที่ไว้ใจได้มาคอยดูแลน้องยิ้มกับน้องบังเอิญไงลูก""ต่อให้คุณปู่ทำด้วยความรักแต่ผมก็ไม่ยอมที่จะมีคนใหม่หรอกนะครับ""แล้วน้องยิ้มจะรอเขาอีกเมื่อไหร่อีกนานแค่ไหนจนกว่าที่จะเริ่มต้นกับใครใหม่ได้งั้นหรอ""ในตอนนี้ยิ้มไม่พร้อมจริงๆยิ้มแค่อยากใช้ชีวิตกับลูกให
ยิ้มหวานผมพาน้องบังเอิญกลับมาถึงที่บ้านก็เห็นน้องนั่งร้องไห้แม้มันจะผ่านมาถึง 2 วันแล้วก็ตามลูกชายผมยังขวัญเสียอยู่ ผมทำแผลให้กับน้องบ้างเลยก่อนที่จะปลอบใจขนาดเข้านอนลูกชายของผมก็ยังละเมอร้องไห้ผมไม่เคยแตะเคยตีไม่เคยด่าทอลูกชายของผมเลยแม้แต่น้อยแต่เขาเป็นใครที่ทำแบบนี้กับลูกชายผม"มาม๊า อึก ฮือออ""อย่าร้องไห้เลยนะครับมาม๊าอยู่ตรงนี้แล้วนะเด็กดีของมาม๊า""มาม๊าอย่าทิ้งผมนะคับ""น่ารักขนาดนี้มาม๊าจะทิ้งได้ยังไงนอนนะครับพรุ่งนี้เราจะมีคุณครูมาสอนที่บ้านนะครับ""จริงหรอคับ""จริงครับเด็กต้องนอนเร็วๆตื่นเช้าๆจะได้สดชื่นนะครับ""คับผม"ในช่วงเช้า ผมตื่นเช้าขึ้นมาก็ทำอาหารไว้ให้ลูกชายของผม ไม่รู้สิเขาชื่นชอบทานอาหารเหมือนกับพ่อของเขาหน้าเหมือนกันก็ยังชอบกินอะไรเหมือนกันอีกนิสัยก็ยังเหมือนกันแต่ยังดีที่ว่าเอานิสัยผมมามากกว่า"มาม๊า!""ตื่นมาก็เสียงดังเชียว""แหะๆ""มาทานอาหารเช้าได้แล้วครับ""คับผม"08.30 น.คุณครูสอนพิเศษของลูกชายผมก็มาถึงผมก็ได้ต้อนรับขับสู้เขาอย่างดีเป็นผู้หญิงวัยรุ่นอายุมากกว่าผม 3 ปี ชื่อว่าพี่ซิงมีลักษณะการสอนที่เด็กๆชอบ"พี่ชิง""พี่ชื่อซิงค่ะ""พี่ชิงอิอิ""ทะลึ่งนั
ยิ้มหวานผมมาส่งลูกชายของผมตามปกติก่อนที่ผมเองจะเดินทางไปมหาลัยเพื่อเรียนหนังสือแล้วว่าผมจะเป็นห่วงลูกชายของผมที่ได้เจอกับพ่อที่แท้จริงของเขาวันนั้นถ้าไม่ใช่ว่าผมรีบพาน้องบังเอิญหนีออกมาก่อนคงโดนพี่พยัคฆ์คาดคั้นอย่างแน่นอนแต่จะทำยังไงได้สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดีวันนี้ผมทำงานของคณะจนเวลาล่วงเลยเกินกว่าที่ผมจะกลับไปรับลูกชายของผมได้ทันผมจึงโทรให้พี่เลี้ยงไปรับแทน แต่ผมต้องรีบทิ้งงานทุกอย่างเมื่อพี่เลี้ยงไปรับลูกชายของผมแล้วบอกว่าลูกชายของผมถูกรับตัวไปแล้วผมรีบเข้าไปดูในกลุ่มของผู้ปกครองที่ใช้คุยกันแล้วรู้เลยว่าผู้ปกครองกลุ่มนึง ได้พาตัวของลูกชายผมไปงานเลี้ยงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากผมแล้วบ้านหลังนั้นก็คือบ้านของพี่พยัคฆ์ที่เป็นบ้านของแม่เขาเป็นที่ที่ผมไม่อยากกลับมาอีกเลยอ๊อดดดดดดดด!!!!อ๊อออออดดดดดดดดดดดด!!!!"มาหาใครคะ""ผมมารับลูก""เชิญด้านในค่ะ"ผมเดินเข้าไปภายในก่อนที่จะตรวจสายตาหันไปมองลูกชายของผมแต่แล้วผมก็ไม่เจอเขา แต่เสียงร้องไห้มาจากในครัวก็ดังขึ้น ผมเห็นลูกชายของผมโดนเพื่อนๆเอาเชือกมามัดขามัดแขนเอาไว้ ทั้งๆที่ในบ้านก็มีผู้ใหญ่มากมายแต่กลับไม่มีใครช่วยเหลือลูกชายข
เนตรผมคบกันกับพี่ธัญ มาเป็นเวลาถึง 3 ปีกว่าจนตอนนี้ผมเรียนถึงมหาลัยชั้นปี 4 แต่กว่าที่ผมจะเรียนจบก็ชั้นปีที่ 6 ถึงจะสามารถจบได้ผมคบกับพี่ธัญ ได้รู้นิสัยใจคอเขาดีมาโดยตลอดและระวังตัวเมื่อเขาออกไปเที่ยวตอนกลางคืนอยู่เสมอไปกับพี่พยัคฆ์ผมไม่ได้ห่วงอะไรเลยห่วงแต่ว่าเขาจะไปเที่ยวกับคนอื่นมากกว่าซึ่งวันนี้พี่ธัญ ก็ทำตัวแปลกๆบอกว่านัดไปดื่มกับพี่พยัคฆ์และคนอื่นๆในแก๊งค์แต่พอถามพี่พยัคฆ์แล้วพี่พยัคฆ์กลับไม่ว่างต้องไปดูแลหลานสาวของเขาแทนน้องสาวซึ่งผมก็จะตามพี่ธัญ ไปยังจุดหมายที่เขาพูดอะไร"พี่ธัญ ไม่ไปไม่ได้หรอกครับวันนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่สบาย""พี่ไปไม่ได้พี่นัดกับเพื่อนไว้แล้ว""อยากไปก็ไปเถอะครับเนตรอยู่คนเดียวได้""ไม่งอนนะพี่อ่ะสงสารมันที่คิดเรื่องของน้องยิ้มแล้วก็คิดเรื่องของน้ำตาลพี่จะไปปลอบใจมันเอง""ก็ขอให้ไปปลอบใจพี่พยัคฆ์ครับไม่ใช่ว่าไปติดคนอื่นอย่าให้ผมจับได้นะครับว่าพี่นอกใจผมไม่อย่างนั้นคงหาว่าไม่เตือน""โถ่น้องเนตรน่ารักขนาดนี้พี่จะนอกใจไปหาใครได้ล่ะ""ก็ขอให้มันจริงตามคำพูดของพี่แล้วกัน""พี่รักน้องคนเดียวนะครับน้องเมียคนสวยของพี่""ก็บอกแล้วไงอยากไปก็ไป"และผมก็แอบตามเขาไปจริงๆเ
ยิ้มหวานผมทานอาหารเที่ยงเสร็จก็ไปรับเจ้าตัวน้อยของผมที่โรงเรียนลูกชายผมเขาชอบที่จะอยู่กับคนอื่นๆชอบมากที่มีเพื่อนเยอะๆครับ"บังเอิญ""คุงม๋า""เรียกป๋าสิครับ""คุงม๋า""โอเคครับอยากเรียกยังไงก็เรียกเลยครับน้องบังเอิญ""คุงม๋าน่ายัก""ฮ่ะฮ่าๆเอาเถอะนะยังไงก็ยังเด็กอยู่""คริคริๆ""กลับบ้านกันเถอะนะครับเด็กดี"ผมบอกกับลูกชายก่อนที่พวกเราจะเดินทางกลับบ้านใหญ่ซึ่งเป็นบ้านของคุณปู่แต่ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่ก็เหลือเพียงแค่ พี่สาวของผมที่เป็นลูกคนละแม่ที่อยู่บ้านที่นี่"เมียร์แคท"นั้นคือชื่อของเธอ เป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนจะแรงๆร้ายๆจนผมไม่ค่อยสนิทกับเธอแต่เธอบอกว่ายังไงจ๊ะต่อให้เป็นลูกคนละพ่อคนละแม่แต่ถ้าน่ารักแบบผมเขาก็อยากมีน้องแบบผมชื่อก็จริงของเธอเธอทำตัวสนิทสนมผมถือว่าผมเป็นน้องชายของเขาเลยแหละ"อ้าวหลานป้ากลับมาแล้วหรอคะคนเก่งน้องบังเอิญหาคุณป้าเร็วค่ะ""คุงป้าค่าบ""ดูสิคุณป้าซื้อผลไม้มาฝากหนูด้วยนะคะน้ององุ่นไงอยากกินไหมเดี๋ยวคุณป้าจะไปล้างมาให้น้องบังเอิญเองนะคะ""ธุจร้า""พี่แคทไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมทำเองที่กลับมาจากมหาลัยในเหนื่อยๆก็พักเถอะ""ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่ทำเองส่วนเธอมาคุยกับพี่
ยิ้มหวานผมลากพี่พยัคฆ์กลับมาที่บ้านส่วนตัวที่คุณปู่ซื้อไว้ให้ก่อนที่ท่านจะไปฮันนี่มูนกับภรรยาคนที่ 4 ของคุณปู่ที่อายุ 26 ปีที่ต่างประเทศ พี่พยัคฆ์ที่ตัวใหญ่เหมือนควายโดนผมลากเข้าบ้านอย่างทุลักทุเลพอสมควรยาที่ผมวางนั้นเป็นยานอนหลับอย่าคิดลึกว่าผมจะวางยาปลุกเหมือนในละครแบบนั้นหรอกนะ"คุณหนู""ช่วยหน่อย""เขาคือ...""แฟนเก่า ผมมีเรื่องให้พี่โชค ช่วยเหลือผมหน่อยน่ะครับ""ได้สิครับสำหรับคุณหนูผมพร้อมที่จะช่วยเหลือ""ผมจะให้พี่โชคตามสืบผู้หญิงคนนี้แล้วก็ผมอยากให้ปิดเรื่องที่ผมพาผู้ชายคนนี้เข้ามาที่บ้านของผมได้มั้ยครับ""ได้ครับคุณหนู""ขอบคุณครับ""ยินดีครับผมจะตามสืบผู้หญิงในรูปให้นะครับ""ขอบคุณอีกครั้งนะครับ""ครับผม"ผมสั่งให้พี่โชคบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวของผมให้ไปตามสืบอีน้ำตาลว่ามันมาที่นี้แล้วทำทุกอย่างเพื่อกำจัดผมออกจากพี่พยัคฆ์แบบนั้นทำไมแค่อยากรู้ถึงเหตุผลเท่านั้นผมจับพี่พยัคฆ์ถอดเสื้อผ้าออกหมดก่อนจะให้ใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำเท่านั้นแล้วมัดติดเตียงนอนของผมที่ทำมาแบบพิเศษก่อนจะรอเวลาให้พี่พยัคฆ์ตื่นนอนเท่านั้นเอง12.39 น.(พยัคฆ์ )ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆก่อนจะสะดุดที่ตัวของ
ยิ้มหวานผมรอพี่พยัคฆ์เพียงไม่นานตัวของเขาก็เดินลงมาพร้อมกับพี่ธัญที่มาพร้อมกับพี่เนตรไม่รู้สิดูเหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อยผมเดินเข้าไปตัดหน้าพวกเขาทันที"พี่พยัคฆ์ มีเวลาว่างคุยกับผมสัก 5 นาทีได้ไหมครับ""ยิ้มพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมีอะไรจะคุยกับพี่เราไม่ได้คุยกันมา 2 เดือนแล้วนะครับตอนนี้จะ 3 เดือนแล้วตกลงว่าพี่จะเอายังไงกับยิ้มครับ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมียิ้มอึดอัดที่ยิ้ม ต้องรอคอยแบบไร้ความหวังที่ห้องที่เราเคยอยู่ด้วยกันตอนนี้ยิ้มแค่อยากรู้ว่า พี่ยังรักยิ้มเหมือนตอนที่เราสัญญากันไหม ยิ้มแค่อยากรู้ว่าพี่ยังเหมือนเดิมหรือว่าเปลี่ยนไป""ยิ้มกลับบ้านไปเถอะพี่ไม่อยากคุยกับยิ้มตอนนี้จริงๆ""เพราะพี่จะไปรับพี่น้ำตาลใช่ไหมครับ เรื่องในครั้งนั้นยิ้มไม่ได้ทำอะไรพี่น้ำตาลจริงๆพี่น้ำตาลเป็นคนเอามีดกรีดข้อมือของตัวเองแล้วตบหน้าตัวเองยิ้มไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ยิ้มหวังว่าพี่จะเชื่อใจยิ้มแต่ตอนนี้คงจะไม่ใช่เพราะพี่กำลังจะกลับไปหาพี่น้ำตาล""ฟังพี่นะ พี่กับน้ำตาลเราไม่ได้ทำอะไรแบบที่ยิ้มคิดเลยสักนิด เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่