บทที่ 23 พบเจอญาติผู้ใหญ่

บทที่ 23 พบเจอญาติผู้ใหญ่

“พี่ก็รักเราทั้งสองคนไม่ต่างจากน้องแท้ๆ ของพี่ อีกทั้งตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันไม่จำเป็นต้องขอบคุณ หยุดร้องได้แล้วโตแล้วนะ”

หลิวชิงเย่วตบหลังทั้งสองคนเบาๆ อย่างอ่อนโยน ที่ทำเสียงดุห้ามทั้งสองคนไม่ให้ร้อง เพราะกลัวว่าตัวเองจะร้องด้วย

“ตอนนี้พวกเราควรจะเข้าครัวช่วยทำอาหารกันดีกว่าไหมวันนี้จะได้ฉลองย้ายบ้านใหม่ของพวกเราด้วย อาหารพี่ซื้อเต็มตู้เย็นหมดแล้ว

ส่วนของใช้ต่างๆ ในครัวพี่จะเป็นคนสอนให้เอง”

หลิวชิงเย่วเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้ทั้งสองคนซาบซึ้งจนเกินไป มู่หยางและมู่ฟ่านปิงได้ยินดังนั้นจึงรีบเดินไปทางห้องครัวทันที หลิวชิงเย่วกำลังจะเดินตามแต่กลับโดนมู่ยวี่เฉินจับข้อมือไว้เสียก่อน พอหันมาสบตาและเผชิญหน้า ชายหนุ่มจึงเอ่ยขออนุญาตโดยที่หลิวชิงเย่วไม่รู้ว่าเขานั้นขออนุญาตทำไม แต่เพียงไม่นานเธอก็ได้คำตอบที่ต้องการ

“ขออนุญาตนะครับ” พูดจบชายหนุ่มกระตุกข้อมือจนร่างบางของหลิวชิงเย่วเข้ามาปะทะที่อกแกร่ง ชายหนุ่มใช้แขนทั้งสองข้างโอบกอดเธอไว้ด้วยความรู้สึกรักใคร่และความรู้สึกขอบคุณที่เธอทำทุกอย่างให้กับน้องๆ ของเขา หลิวชิงเย่วเกร็งตัวด้วยความตกใจแต่ไม่นานเธอจึงยก