บทที่ 28 ไม่หาเรื่องแต่เรื่องวิ่งมาหา

บทที่ 28 ไม่หาเรื่องแต่เรื่องวิ่งมาหา

พี่สะใภ้บอกว่าจะให้เงินค่าขนมเพิ่มหากเขาและน้องเล็กมีเวลาว่างโดยการเอาสบู่ใส่กล่อง รวมถึงเครื่องสำอางอย่างอื่น โดยให้กล่องละสองเหมา

“เลิกเรียนแล้วแวะไปร้านเครื่องเขียนเปิดใหม่กันไหม” ซือโถ

เอ่ยชวน เหวินตงนั้นไม่มีปัญหาเพราะต้องกลับบ้านพร้อมกับซือโถอยู่แล้ว

“ไปสิ” ต้องไปอยู่แล้ว นักเรียนบางคนได้ยินมู่หยางตอบซือโถก็ได้แต่เบะปากเพราะคิดว่าคงแค่อยากจะไปดูแต่ไม่ซื้อ เมื่อเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จทั้งสี่คนจึงชวนกันมาที่ร้านมู่เฉิน

ตลอดช่วงบ่ายลูกค้ายังคงเข้าอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ค่อยวุ่นวายเท่าช่วงเช้า หลิวชิงเย่วคิดว่าวันนี้หลายคนต่างเห่อร้านเปิดใหม่จึงรวมตัวกันมาวันแรก วันต่อไปคงเข้าสู่ภาวะปกติ

“วันนี้ยอดขายดีมากเลยนะคะเถ้าแก่เนี้ย” จู้จินเมื่อร้านขายดี

เธอดีใจยิ่งกว่าเจ้าของร้านเสียอีก

“ใช่แล้วพี่จู้จิน แต่คงต้องดูวันต่อๆ ไป หากขายดีแบบนี้ทุกวันคนต้องหาคนมาเพิ่มสักคนสองคนจะได้ช่วยร้านเครื่องสำอางด้วย เดี๋ยวฉันไปดูพี่เฉินก่อนนะตอนนี้ลูกค้าไม่ค่อยมี อีกไม่นานก็ได้เวลาปิดร้านแล้ว”

หลิวชิงเย่วคิดว่าปิดร้านสักหกโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่ม เพราะรอกลุ่มคนทำงานเลิกงานก่อน