เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4 ไปด้วยกัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-20 11:11:22หลังจากที่นริยาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว หญิงสาวก็เดินออกจากห้องตรงไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะกลับออกมาอีกครั้งในชุดเสื้อยืดตัวหลวมโคร่งกับกางเกงขาสั้น
“มาทำไมคะ”
“มาหาเฉยๆ” ภาคินมองใบหน้าหวานเพื่อดูปฏิกิริยาของหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอมีอาการมึนงงก็ยิ้มด้วยความเอ็นดู
“พี่กินยาผิดเหรอ”
“หืม เถียงเก่งดีจัง ไม่เห็นเหมือนเมื่อหลายเดือนที่แล้ว”
“น้ำก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว น้ำไม่ใช่คนเรียบร้อย”
“อือ อันนี้เชื่อ”
“แล้วตกลงพี่คินมาทำไม”
“ก็บอกแล้ว มาหาเฉยๆ”
“…..”
คิ้วเรียวได้รูปสวยขมวดจนหัวคิ้วแทบจะชนกัน ดวงตากลมโตมองไปที่เสื้อผ้าของเขาแล้วก็ต้องเชื่อในสิ่งที่เขาบอก เพราะเขามาด้วยเสื้อยืดกับกางเกงผ้าขายาวเหมือนตอนที่เขาอยู่ที่บ้าน
“ตื่นแล้วมาเลย?”
“อือ”
“เพื่อ?”
“ก็อยากมา”
“บ้าไปแล้ว”
“อือ ก็คงงั้น ไปนอนก่อนนะ”
“หะ…..”
หลังจากพูดจบ ภาคินก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปเปิดประตูห้องนอน นริยามองตามด้วยความไม่เข้าใจ แต่เมื่อเธอเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอนก็ต้องเหวอออกมาอีกครั้ง เมื่อร่างสูงใหญ่ของภาคินทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเธอหน้าตาเฉย
“ทำงานจนเกือบเช้า พอสะดุ้งตื่นก็ขับรถออกมาเลย ขอนอนต่อหน่อย”
“กลับไปนอนบ้านพี่สิ”
“ถ้าจะนอนที่บ้านจะถ่อมาถึงนี่ทำไม” เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความนุ่มนวล
“…..งั้นก็ไปนอนกับพวกคู่ขาพี่” หญิงสาวพูดด้วยอาการลังเล เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา เธอไม่ได้อยากเข้าไปยุ่ง
“…..รู้เรื่องนี้เหรอ” ภาคินชะงักไปอึดใจก่อนถามออกมา
“อือ รินบอก”
“บอกเรื่องอะไรบ้าง”
“ก็…..เบอร์โทรศัพท์”
“งั้นก็ต้องรู้สิว่าพี่ไม่ได้ให้เบอร์นั้นกับน้ำ”
“อือ”
“แล้วทำไมไล่พี่”
“…..”
“นอนดีกว่า”
“!!!!”
หญิงสาวที่ยืนอึ้งไปกับคำถามของเขาจึงไม่ทันได้ระวังตัว เมื่ออยู่ๆ ภาคินก็ลุกพรวดขึ้นจากเตียงนอนมารวบตัวเธอเข้าไปในอ้อมแขนแข็งแรงก่อนจะรั้งให้ร่างบอบบางล้มลงไปบนเตียงนอนด้วยกัน
“นอนเถอะ”
“เกี่ยวอะไรกับน้ำ พี่ก็นอนไปสิ ปล่อยเลย”
“นอนเป็นเพื่อนหน่อยน่า…..”
“…..”
นริยาพยายามดิ้นให้อ้อมแขนแข็งแรงยอมปล่อยเธอ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล ในเมื่อเจ้าของร่างสูงใหญ่กอดรัดเธอเอาไว้แน่น เรียวขาสวยถูกก่ายทับเอาไว้ไม่ให้เธอพยายามลุกหนี
เพียงไม่กี่นาทีเสียงหายใจดังสม่ำเสมอก็ดังอยู่ข้างใบหูเล็กจนเธอต้องหันไปมอง เจ้าของร่างกายสูงใหญ่หลับสนิททั้งที่ยังกอดรัดเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ เธอคิดอะไรไปเรื่อยๆ และไม่นานเธอก็เผลอหลับไป
หลังจากที่ดวงตากลมโตหลับพริ้มไปไม่นาน ดวงตาคมก็ลืมขึ้นมา ผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเท้าถูกตวัดขึ้นมาห่มคลุมทั้งสองร่าง แขนแข็งแรงข้างหนึ่งขยับไปรองใต้ศีรษะทุยสวยที่ขยับนอนตะแคงหันหลังตอนที่เขาคลายอ้อมกอดออก รอยยิ้มเอ็นดูปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ก่อนที่แขนแข็งแรงอีกข้างที่ว่างอยู่จะโอบกอดร่างบอบบางเอาไว้หลวมๆ แล้วดวงตาคมดุก็หลับลงอีกครั้ง
2 ชั่วโมงต่อมา
“ฮัลโหล”
“ไอ้พี่คิน มัวทำอะไรอยู่ รู้ไหมว่าคุณนพตามหาให้วุ่นเลย โทรไปก็ไม่รับ”
เสียงโวยวายดังขึ้นหลังจากที่ภาคินกดรับโทรศัพท์ของนริยาเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของน้องสาวตนเอง
ชายหนุ่มวางโทรศัพท์เอาไว้บนโซฟา จึงไม่ได้ยินเสียงเรียกเข้า แต่สัญชาตญาณก็ปลุกให้เขาสะดุ้งตื่นเมื่อมีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของหญิงสาวที่เพิ่งดังอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง
“มีอะไร”
“งานมีเป็นหา สินค้าดีเลย์เข้ามาไม่ทันส่งมอบออเดอร์ เข้าบริษัทเดี๋ยวนี้เลย”
“เออๆ ปลุกน้ำก่อน”
“ปลุก?”
“ไม่ต้องคิดเยอะ ยังไม่ได้ทำ”
“ไอ้พี่บ้า ถ้าทำอะไรเพื่อนริน รินจะฟ้องแม่”
“พูดมาก จะฟ้องก็ฟ้องไปเลย แค่นี้แหละ”
หลังจากกดวางสาย โทรศัพท์เครื่องสวยก็ถูกวางไว้ที่เดิม ก่อนที่ร่างสูงจะลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่อย่างเป็นระเบียบซึ่งแค่มองก็รู้ว่าเป็นผืนที่หญิงสาวที่กำลังหลับสนิทใช้ เปิดประตูห้องนอนแล้วเดินหายเข้าห้องน้ำไป
สักพักใหญ่ ภาคินก็ออกมาจากห้องน้ำ เขาใส่ชุดเดิมออกมาก่อนที่จะมาปลุกให้นริยาตื่นเพื่อให้ไปด้วยกัน
หญิงสาวตื่นอาบน้ำเปลี่ยนด้วยสีหน้ามึนงง เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะพาเธอไปด้วยทำไม แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องอยู่เหงาๆคนเดียว
“ใส่ชุดนี้”
“…..”
ดวงตากลมโตเหลือบมองบนอย่างเซ็งๆ เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมมิดชิด ชุดเดรสสีขาวตัวสวยในมือของเขาที่เขาเลือกก็ถูกยื่นมาตรงหน้าเธอ
“ทำไม ไม่ชอบ?”
“ออกไปก่อนค่ะ”
ภาคินเดินออกไปจากห้องนอนของหญิงสาวโดยไม่ลืมปิดประตู เขาจัดการส่งข้อความหาผู้ช่วยส่วนตัวของเขาว่ากำลังจะเข้าบริษัท
รอเพียงไม่นานนริยาก็ออกมาด้วยชุดเดรสแขนตุ๊กตา กระโปรงยาวคลุมเข่าสีขาวงาช้าง ช่วงคอกว้างเผยให้เห็นไหปลาร้าได้รูปสวย
“คอโล่ง”
“น้ำไม่ได้เอาเครื่องประดับมาจากบ้าน”
“อือ ไปเถอะ”
หลังจากขับรถฝ่าการจราจรที่ติดขัดมานานกว่า 2 ชั่วโมง ภาคินก็พานริยามาถึงที่บริษัทของครอบครัวเขา เขาไปจอดรถที่ชั้นของผู้บริหาร ก่อนจะพาหญิงสาวขึ้นไปยังห้องทำงาน
“นั่งเล่นไปก่อน ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
เจ้าของร่างสูงสั่งเสียงทุ้มระหว่างที่กำลังเดินไปข้างๆ ชั้นวางของ ซึ่งมีช่องเป็นทางเดินอยู่ ด้านในจะมีห้องน้ำส่วนตัวของเขา กับฝั่งตรงข้ามห้องน้ำก็จะมีห้องนอนอยู่ ซึ่งเขามักจะใช้นอนเวลาขี้เกียจกลับบ้าน
ภาคินเดินเข้าไปในห้องนอน หยิบเอาชุดทำงานออกมาเปลี่ยน ก่อนจะเดินกลับออกมาที่โต๊ะทำงานในสภาพที่พร้อมทำหน้าที่
“คุณนพ” โทรศัพท์ภายในถูกกดพร้อมกับชื่อผู้ช่วยส่วนตัวที่ถูกเรียกเบาๆ และเพียงไม่กี่นาที ประตูห้องทำงานก็มีเสียงเคาะ ตามด้วยร่างสูงของชายหนุ่มที่มองผ่านก็เห็นได้ว่ามากวัยกว่าหลายปีเดินเข้ามา
“นี่ครับ”
มือใหญ่รับแท็บเล็ตเครื่องหรูมาจากมือของผู้ช่วย เมื่อกดดูรายงานเสร็จเขาก็คืนมันให้กับนพพล ก่อนจะสั่งงานเป็นขั้นตอนอย่างละเอียด เมื่อนพพลออกจากห้องไป เขาก็เปิดคอมพิวเตอร์และเริ่มลงมือทำงาน
“เออน้ำ สั่งข้าวสั่งขนมมาเลย เที่ยงคงไม่ได้ลงไป”
“ค่ะ”
“เอาเครื่องพี่สั่ง”
“เครื่องไหน…..คะ”
“แป๊บนะ….. ตัดบัตรเลย รหัส…..”
หลังจากสั่งหญิงสาวเสร็จ เขาก็หยิบโทรศัพท์เครื่องส่วนตัวออกมาจากในลิ้นชักโต๊ะทำงาน สแกนลายนิ้วมือเปิดหน้าจอ ก่อนจะบอกรหัสที่ต้องใช้ใส่ในตอนสั่งอาหารจากแอปพลิเคชันให้กับเธอ
หญิงสาวลุกจากโซฟามาหยิบโทรศัพท์ส่วนตัวของเขาที่ยื่นส่งมาให้ แล้วกดเข้าแอปพลิเคชั่น
“พี่กินอะไร”
“อะไรก็ได้ สั่งมาเถอะ”
นริยากดสั่งอาหารกับขนมมาหลายอย่าง ตามด้วยเครื่องดื่มกาแฟที่เธอชอบ ก่อนจะกดชำระเงินแล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทำงานเขา
“เอาไปไว้กับเธอก่อนก็ได้ เดี๋ยวเขาต้องโทรมาอีกนี่”
โทรศัพท์ที่เพิ่งวางลงถูกมือเรียวบางหยิบขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะถือมันกลับมานั่งที่โซฟาแล้ววางมันลงบนโต๊ะ
“น้ำหาหนังสืออ่านได้ไหม”
“ได้ หนังสือในห้องนี้อ่านได้ทุกเล่ม”
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อต่างคนต่างตกอยู่ในภวังค์ของตนเอง ภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ภาคินใช้เวลาเกือบทั้งวันในการทำงาน มีบ้างที่เขาแอบมองไปที่หญิงสาว เขาอยากรู้ว่าการที่เธอต้องมานั่งเบื่ออยู่กับเขาทั้งวัน เธอจะโวยวายหรืองี่เง่าไหม แล้วยิ่งเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอมีสิทธิ์ที่จะโวยวายว่าการที่เขาพาเธอมาด้วยมันทำให้เธอเสียเวลา
“ฮัลโหล”
“ยัยน้ำ แกอยู่ไหน ฉันจะชวนไปเที่ยว”
“อยู่กับพี่แก”
“หืม”
“…..ที่บริษัท”
“จะกลับหรือยัง”
“แป๊บ…..พี่คิน รินถามว่าจะกลับหรือยังคะ” เสียงหวานใสเอ่ยถามเจ้าของห้อง
“สักพักก็กลับแล้ว ทำไม” ภาคินเงยหน้าขึ้นจากเอกสารตรงหน้า แล้วถามกลับ
“รินบอกจะชวนไปเที่ยว”
“ไม่ให้ไป จบนะ”
“…..ได้ยินคำตอบไหม” นริยาทำหน้างงถามเพื่อนของตัวเองที่อยู่ในสาย
“เปิดลำโพงหน่อย…..ไอ้พี่คิน นี่น้องนะเว้ย น้ำมันจะไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างไม่ได้เลยหรือไง” เสียงโวยวายของนารินดังออกมาหลังจากที่นริยาเปิดลำโพง
“รอที่บ้าน” ภาคินบอกก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ
“…..” นริยากับนารินพร้อมใจกันเงียบ เมื่อได้ยินที่ภาคินพูด
“สงสัยจะได้ไปเจอกันที่บ้านแกแล้วล่ะ” นริยาพูดเสียงเนือยๆ
“อือ ก็คงงั้น เดี๋ยวเจอกัน”
“อือ”
หลังจากที่นารินวางสายไป นริยาก็หยิบหนังสือไปเก็บเข้าที่เดิมแล้วมานั่งเล่นโทรศัพท์รอเขาอยู่ที่โซฟา
ไม่นานภาคินก็จัดการปิดคอมพิวเตอร์ ก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วก็พานริยาเดินออกจากห้องไป
บทที่เกี่ยวข้อง
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 5 ถูกใจแม่
“แวะซื้อของก่อน”รถยนต์คันหรูมาจอดที่สรรพสินค้าชื่อดังใจกลางเมืองหลวง ก่อนที่เจ้าของรถจะบอกกับหญิงสาวแล้วลงจากรถนริยาลงจากรถแล้วเดินตามหลังร่างสูงไป แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันใจเมื่ออยู่ๆข้อมือเล็กของเธอก็ถูกจับแล้วดึงให้มาเดินเคียงข้าง“ไปนั่งรอที่ร้านอาหารก่อนนะ เดี๋ยวพี่ตามไป”“ร้านไหนคะ”“เธอจะกินอะไรก็ไปดูเลย สั่งเผื่อพี่ด้วย เสร็จแล้วส่งข้อความมาบอกพี่ว่าอยู่ร้านไหน”“ค่ะ”หลังจากเข้ามาภายในห้างสรรพสินค้า ทั้งสองคนก็เดินแยกกันไป นริยาเดินไปชั้นที่รวมร้านอาหารแบรนด์ต่างๆเอาไว้ เธอเดินไปเรื่อยๆจนเจอร้านที่ถูกใจก็เข้าไปนั่งและสั่งอาหารสำหรับภาคินและตัวเธอ ก่อนที่จะส่งข้อความบอกเขาแล้วนั่งเล่นโทรศัพท์รอทางด้านภาคิน เขาเดินมาที่ร้านเพชรที่แม่เขาชอบมาเป็นประจำ ตอนที่หญิงสาวลงไปรับอาหารมื้อเที่ยงเขาแอบโทรนัดกับทางร้านเอาไว้ เพื่อให้จัดการหาสิ่งที่เขาต้องการเอาไว้ให้“สวัสดีค่ะคุณภาคิน”“สวัสดีครับ”“เชิญด้านนี้เลยค่ะ เดี๋ยวตรวจสอบดูก่อนนะคะ ว่าเส้นนี้ตรงตามที่ต้องการไหม”เมื่อเข้ามาในร้าน พนักงานสาวก็เชิญให้เขาไปที่หน้าเคาน์เตอร์ ก่อนจะหยิบกล่องขึ้นมาเปิด เผยให้เห็นสร้อยทองคำขาวผสมทองคำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 6 สับสน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่กี่ครั้ง ตามด้วยบานประตูที่ถูกเปิดออก ก่อนที่ร่างของชวัลญาจะโผล่พ้นประตูเข้ามา“อ้าว อยู่ด้วยกันพอดี แม่ว่าจะเอานี่มาให้” หญิงวัยกลางคนมองสองหนุ่มสาวด้วยอาการเฉยเมย ราวกับไม่ได้ตกใจที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน“คืออะไรครับ” ภาคินถามหลังจากรับกล่องมาถือโดยไม่ได้เปิดออก เพราะเขามัวแต่รั้งเอวนริยาเอาไว้ไม่ให้เธอลุกขึ้น“ก็เปิดดูสิ”ภาคินส่งให้นริยาเป็นคนเปิด เพราะเขามั่นใจว่าสิ่งที่มารดาของเขาเอามา ก็เพื่อเอามาให้เขานำไปให้หญิงสาวตรงหน้าคนนี้หญิงสาวรับกล่องมาเปิดออก เผยให้เห็นเป็นชุดเครื่องเพชรที่ไม่ใหญ่มาก แต่ก็ไม่ได้เล็ก เป็นเพชรร้อยเรียงเข้าด้วยกัน ตรงจี้เป็นเพชรรูปหยดน้ำล้อมด้วยพลอยสีชมพู กับข้อมือเข้าชุด“ผู้ใหญ่ให้ของห้ามปฏิเสธนะจ๊ะ” ชวัลญาพูดดักคอเมื่อเห็นนริยาทำท่าจะปฏิเสธ“รับไปเถอะ แม่ชอบซื้อมาสะสมน่ะ”“เอ่อ ขอบคุณค่ะ”ชวัลญายิ้มให้ ก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพัง เธอรู้ดีว่าหากนริยาเป็นคนที่บุตรชายต้องการจริงๆ เวลานี้คือเวลาที่เขาอยากจะอยู่กับหญิงสาวมากที่สุดทางด้านนริยา เธอมองกล่องเครื่องเพชรในมืองงๆ ก่อนจะปิดฝากล่องลงแล้วยื่นมันให้กั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 7 ผู้หญิงของภาคิน
หลายเดือนต่อมา หลังจากที่ภาคินกับนริยาเข้าพิธีหมั้นแบบเรียบง่าย ที่มีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่เข้าร่วม ภาคินก็ต้องเดินทางไปต่างประเทศ นริยาที่ยังปรับตัวไม่ทันก็ต้องพยายามใช้ชีวิตปกติหญิงสาวตกลงกับภาคินว่าวันที่มีเรียน เธอจะอยู่ที่คอนโดเหมือนปกติ แต่ในวันเสาร์อาทิตย์ วันหยุด หรือวันที่ไม่มีเรียนจะมาอยู่ที่บ้านเขา และเขากับเธอจะต้องส่งข้อความรายงานความไปเป็นในแต่ละวันให้กับอีกฝ่ายรู้ในทุกวันโชคดีของหญิงสาวที่ภวินทร์กับชวัลญาเข้าใจเธอและค่อนข้างหัวสมัยใหม่ จึงไม่ได้เข้ามายุ่งเรื่องความสัมพันธ์ของเธอมากนัก“วันนี้ไปหาอะไรกินกัน ค่อยกลับบ้าน” นารินชวนนริยาหลังหมดคลาสเรียน“อือ” นริยาเก็บของใส่กระเป๋าเล็กของเธอก่อนจะพากันเดินออกจากห้องไป“น้ำ…..” เสียงห้าวเรียกเธอและวิ่งเข้ามาหา“อ้าว แฟรงค์ ว่าไง”“วันนี้ไปไหนไหม เราจะชวนไปกินข้าว ทั้งสองคนเลย”“…..กำลังจะไปกินข้าวกับรินนี่แหละ”“โอเค งั้นเราไปด้วยได้ไหม”นริยาหันไปมองนารินเป็นเชิงถามความเห็น ก่อนที่ทั้งสองสาวจะพยักหน้า ทั้งสามคนจึงนัดไปเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆนริยากับนารินพากันเดินไปที่รถ ก่อนที่นริยาจะขับออกไปหลังจากที่นารินคาด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 8 คิดถึงเลยมาหา
1 ปีต่อมา“แก ฉันว่าชุดนี้ไม่เหมาะกับฉันเลยว่ะ” นารินบ่นกับนริยาหลังจากที่เธอเอาชุดเดรสที่ต้องใส่คืนนี้มาให้นริยาดู“แลกกับฉันไหมล่ะ”“หึ ไม่เอาอะ”วันนี้ทั้งสองสาวจะต้องไปออกงานพร้อมกับชวัลญา ที่ได้รับบัตรเชิญไปร่วมงานวันเกิดของเจ้าของแบรนด์ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวซึ่งเป็นเพื่อนกับเธอ เธอจึงจัดเตรียมเสื้อผ้าให้ทั้งสองสาวเพื่อไปด้วยกันในฐานะบุตรสาวและสะใภ้คนโตนริยากับนารินถูกช่างแต่งหน้าทำผมจับแยกกันเพื่อเตรียมตัวกันตั้งแต่บ่าย เพราะทั้งสองสาวผมยาวถึงบั้นเอวทั้งคู่ เลยต้องใช้เวลาในการทำผมนาน อีกทั้งชุดยังมีลูกเล่นที่ต้องระวัง เลยต้องใช้เวลานานเป็นพิเศษจนกระทั่งใกล้เวลาออกจากบ้าน ชวัลญาก็มาตามสองสาวที่ห้องของนาริน เธอแอบสะดุดไปเล็กน้อยเมื่อเห็นนริยา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมภาคินถึงยอมหยุดที่เด็กสาวคนนี้“เป็นยังไงบ้างคะ” นริยาเอ่ยออกมาอย่างไม่มั่นใจนักร่างบอบบางอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีขาวงาช้าง กระโปรงยาวผ่าข้างสูงถึงโคนขา เผยให้เห็นรูปร่างผอมบาง แต่มีทรวดทรงที่พอเหมาะ ผมยาวตรงถูกถักเปียแล้วยกขึ้นเป็นมวยผม เปิดเปลือยต้นคอระหงสวยงาม“สวย ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมถึงปราบพ่อคินอยู่”“อ้าว แล้วรินล่ะ ไม่สวย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 9 เธอคนเดียว NC
ดวงตาคมทอดมองเรือนร่างขาวผ่อง ที่สวยงามราวกับภาพวาดราคาแพงที่เห็นได้ในพิพิธภัณฑ์อย่างหลงใหล เขาค่อยๆขยับกายขึ้นไปบนเตียงช้าๆ ก่อนจะเอนพิงหัวเตียงในท่าที่สบายและเตรียมพร้อม แล้วเอนกายเข้าไปใกล้หญิงสาว“น้ำ…..” เสียงแหบพร่าเรียกเจ้าของร่างบางอย่างอ่อนโยนนริยาสะดุ้งตื่นอีกครั้งหลังจากที่เธอถูกปลุก ดวงตากลมโตมองคนปลุกอย่างคนที่ยังไม่ตื่นดี แต่เมื่อเขาวางมือลงบนบั้นท้ายกลมกลึงเธอก็รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าเขาต้องการอะไรหญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะกางแขนออกเพื่อตอบรับในสิ่งที่เขาต้องการขอโดยไม่ต้องใช้คำพูดร่างสูงใหญ่ขยับยกอุ้มให้คนตัวเล็กกว่ามานั่งคร่อมอยู่บนหน้าขาของตนเอง สายตาสองคู่สบกัน เมื่อฝ่ายหนึ่งที่ห่างหายเรื่องบนเตียงมานานแรมปี กับอีกฝ่ายที่เผลอใจไปกับคนตรงหน้าโดยไม่ทันรู้ตัว จึงดูเหมือนว่าจะไม่ต้องใช้คำพูดอะไรชุดนอนสีสวยถูกถอดออกจากเรือนร่างบอบบาง เปิดเปลือยสิ่งสวยงามแก่สายตาคมดุที่มองอย่างพยายามอดกลั้น“กลัวไหม”“ไม่ค่ะ”“ถ้าเจ็บก็บอกนะ พี่จะพยายามเบามือที่สุด”“ทำตามที่ต้องการเถอะค่ะ น้ำไม่ได้บอบบางขนาดนั้น” หญิงสาวบอกพลางยิ้มน้อยๆ เธอไม่ได้กลัวเขา เพราะเธอรู้ว่าการที่เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 10 แสดงตัว
“สองคนนั้นล่ะคะ” นารินถามมารดาเมื่อวันนี้เธอลงมาข้างล่างสายแต่ก็ไม่เห็นภาคินกับนริยา“ยังไม่มีใครลงมาเลย สงสัยจะดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันไปละ” ชวัลญาบอกพลางดูเครื่องเพชรในมือ“ทำอะไรอยู่คะ”“รับขวัญลูกสะใภ้น่ะสิ”“ชุดนี้ดีไหมคะ” นารินชี้ไปที่กล่องหนึ่งที่เธอสะดุดตา“ก็ดีนะ ชุดนี้สั่งทำเลยนะ มีชุดเดียว แล้วน้ำร้อยด้วย” ชวัลญาพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ยังมองชุดอื่นต่อทั้งสองคนนั่งคุยกันอีกพักใหญ่ ภาคินกับนริยาก็ลงมาจากชั้นบน ทั้งสองคนมองตามเมื่อพาคินจูงมือหญิงสาวมานั่งที่โซฟา“ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์มาเหรอ รอยเต็มคอเชียว” ชวัลญาแซวทั้งสองคนนริยามองค้อนใส่ภาคิน แต่เขาก็ทำมึนใส่จนเธอต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ไปเอง ท่ามกลางเสียงพูดคุยเล่นกันของทั้งสามคน“แล้วไม่ไปกินข้าวกันเหรอทั้งสามคน” หญิงวัยกลางคนถามเมื่อเห็นหนุ่มสาวทั้งสามคนพูดคุยกันจนเพลิน“จะออกไปกินข้างนอกกับน้ำครับ”“อ้าว แล้วน้องล่ะ”“น้องก็อยู่บ้านไปดิ น้ำรอนี่นะ พี่ไปเอารถออกก่อน”“ค่ะ”ภาคินลูบศีรษะทุยสวยก่อนจะเดินออกไป นริยาสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นนารินกับชวัลญานั่งมองเธออยู่อย่างรอฟัง“ก็ตามนั้นแหละ” นริยาบอกอย่างไม่ได้ปิดบัง“เป็นไง” นารินถามเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 11 พูดคุยเปิดใจ
“ทำอะไรอยู่”“อ่านนิยายค่ะ”“หืม…..”ภาคินนั่งทำงานไปเรื่อยๆ จนเสร็จก็วางแท็บเล็ตในมือลงบนโต๊ะ หันมามองหญิงสาวข้างกายก็เห็นว่าเธอนั่งดูโทรศัพท์อยู่ด้วยความตั้งใจ จึงถามเธอพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เพื่อมองหน้าจอโทรศัพท์ พร้อมกับที่มือเล็กหันหน้าจอโทรศัพท์ของเธอให้เขาดู“อ่านในเว็บค่ะ มันสะดวกดี”“นิยายอะไร”“ลองอ่านดูไหมคะ”นริยาส่งโทรศัพท์ของเธอให้เขา ชายหนุ่มก็รับมาแล้วเปิดไล่ดูในสิ่งที่หญิงสาวอ่าน ก่อนจะหันมามองเธอด้วยสีหน้าแปลกใจ“อ่านนิยาย 25+” เขาพูดเสียงสูงเป็นเชิงถาม“ค่ะ ก็สนุกดี”“มิน่า ถึงไม่กลัวเรื่องเซ็กส์”“มันก็ไม่เกี่ยวนะ น้ำว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติมากกว่า ถึงยังไงผู้หญิงทุกคนก็ต้องมีประสบการณ์ในเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ”“มันก็ใช่ แต่สำหรับบางคนมันก็น่ากลัวไง กับการมีครั้งแรก”“ไม่รู้สิ เพราะคุ้นเคยกับพี่ด้วยมั้ง”“แล้วครั้งแรกที่เจอพี่ล่ะ”เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาถามนริยาก็ชะงักแล้วนิ่งคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะเอื้อมมือหยิบขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแล้ววางลงบนโต๊ะ“ตอนนั้นตกใจมากกว่า ไม่ได้คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ตอนนั้นน้ำอายุ 18 เอง แต่สมัยนี้บางคนอายุ 14
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 12 เข้ากันได้ดี NC
“น้ำหิวแล้ว”“ก็กินสิ”“จะกินได้เหรอ”“กินได้สิ ไม่หมดก็ไม่เป็นไร”นริยามองมันด้วยสายตาอยากรู้อยากลอง เธอไม่ตอบอะไร แต่โน้มตัวก้มหน้าลงแล้วส่งมันเข้าปากตัวเอง“อืมมม”ดวงตากลมโตเหลือบมองเขา มือเล็กกุมมันเอาไว้ รูดมันขึ้นลงเป็นจังหวะ ก่อนจะขยับให้มันเข้าไปในปากลึกขึ้นแต่ถึงอย่างนั้นมันก็เข้าไปได้แค่ส่วนหัว ปลายลิ้นเรียวตวัดไล้ตามขอบหยักแล้วอ้าปากโก่งคอเท่าที่เธอจะทำได้ ขยับให้มันเข้ามาลึกจนชนกับคอหอยของเธอ หญิงสาวห่อปากแล้วขยับช้าๆ มันใหญ่จนคับปากจึงทำได้แค่ขยับเบาๆหญิงสาวคายมันออก แลบลิ้นแตะลงไปบนรูเล็กๆ เลียไล่ลงไปตามความยาวของมันจนไปถึงพวงสวรรค์ เธอหยอกล้อมันเล่นอย่างชอบใจ ก่อนจะไล้เลียมันกลับขึ้นมาด้านบนจนถึงขอบหยัก แล้วอ้างับส่งหัวหยักเข้าปากแล้วดูดมันแรงๆ“ใช้ได้นะเนี่ย” ภาคินพูดเสียงแหบพร่า เขาพอใจไม่น้อยสำหรับครั้งแรกของเธอเมื่อเห็นเขามีสีหน้าพอใจ ปากเล็กยิ่งดูดแรงขึ้น เธอขยับศีรษะพร้อมกับมือที่รูดขึ้นลงเป็นจังหวะชายหนุ่มคำรามเสียงทุ้มต่ำ เมื่ออุ้งปากเล็กกำลังครอบครองเขาตรงส่วนหัว หญิงสาวใช้มือกำรอบท่อนเอ็นแล้วสาวรูดให้เขาอีกแรงเพราะรู้ตัวว่าถึงอย่างไรปากเธอก็คงครอบครองเขาได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22
บทล่าสุด
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนพิเศษ 2 เพียงในใจตลอดไป
เมื่อพากันกลับมาถึงที่บ้านพักในช่วงเย็นหลังจากที่แวะไปซื้อของกินมากมายที่ตลาดก็ช่วยกันจัดเตรียมของสำหรับปิ้งย่าง นริยาปล่อยให้พี่เลี้ยงคอยดูแลเด็กๆ ที่หลับระหว่างทางกลับมาที่บ้านพัก“น้ำไปพักก่อนดีไหม เดี๋ยวพ่อกับแม่จัดการเอง” ชวัลญาบอกระหว่างที่กำลังเตรียมของ“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำอยู่ช่วยดีกว่า จะได้เสร็จเร็วๆ ไงคะ”“เดี๋ยวนิทำน้ำจิ้มให้นะคะ” นิรชาที่เพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเดินเข้ามาในครัว จึงอาสาช่วยอีกแรงข้าวของมากมายที่ซื้อมาเสร็จพร้อมลงเตาในเวลาเพียงไม่นาน ภวินทร์กับภาคินมาช่วยกันยกออกไปที่โต๊ะหินหน้าบ้าน ซึ่งคนขับรถก็ช่วยกันจุดเตารออยู่ก่อนแล้ว“เอ้า ลงมือเลย จะได้เสร็จทันเด็กๆ ตื่นมากินพอดี” ภวินทร์สั่งพร้อมกับที่ทุกคนช่วยกันหยิบจับ ช่วยกันย่างอาหารทะเลกันอย่างสนุกสนาน“น้องเพลงตื่นแล้วค่ะ”“น้องพิณก็ตื่นแล้วค่ะ”สองสาวส่งเสียงอู้อี้พลางเดินงัวเงียออกมาจากในบ้าน โดยมีพี่เลี้ยงพาออกมาที่หน้าบ้านที่ผู้ใหญ่กำลังจัดเตรียมปาร์ตี้กันอยู่“ไปล้างหน้ากันก่อนนะคะ จะได้สดชื่น”“ค่ะ”สองแฝดปล่อยให้พี่เลี้ยงพาไปล้างหน้าบ้วนปาก ก่อนจะเดินมานั่งรอมารดาที่กำลังจัดเตรียมมื้อเย็นให้ทั้งสองคน“คุ
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนพิเศษ 1 สองแฝดน้อย
4 ปีต่อมา“แม่ เห็นสองแสบไหมคะ”“นู่นแน่ะ อยู่กับคุณปู่คุณย่าที่สวน”นริยาลงมาจากชั้นบนในช่วงสายหลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวถามมารดาเมื่อลงมายังข้างล่างแล้วไม่เจอเจ้าสองแสบ แฝดน้อยของเธอ ที่ตอนนี้อายุ 3 ปีกว่าอยู่ในบ้าน“แล้วทำไมวันนี้ลงมาช้าล่ะ”“จัดของน่ะค่ะ ต้องเริ่มเตรียมแล้วค่ะ”“แม่ยังไม่ได้จัดของเลย”“ของน้ำต้องเตรียมเยอะค่ะ เลยเริ่มเตรียมเอาไว้ก่อน แค่ของเจ้าแฝดก็ใช้กระเป๋า 2 ใบแล้วล่ะค่ะ”อีกไม่กี่วันครอบครัวของเธอจะพากันไปเที่ยวทะเล สองแฝดดีใจมากเพราะพวกเขาเป็นคนขอให้ภาคินพาพวกเขาไป“เดี๋ยวน้ำออกไปดูเจ้าแฝดก่อนนะแม่”“ไปเถอะ”นริยาตรงออกไปหน้าบ้านที่มีมุมนั่งเล่นอยู่ก็เห็นว่าภวินทร์กับชวัลญากำลังเล่นกับสองแฝดอยู่ เสียงหัวเราะ เสียงร้องวี้ดว้ายดังไปทั่วบริเวณ“เล่นอะไรกันอยู่คะ” หญิงสาวส่งเสียงออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม“คุณแม่” สองแฝดเรียดมารดาพร้อมกันแล้ววิ่งกางแขนไปหามารดา“ว่าไงจ๊ะ ได้ดื้อกับคุณปู่คุณย่าหรือเปล่า”“เปล่าค่ะ เพลงไม่ดื้อเลย”“พิณก็ไม่ดื้อค่ะ”“แม่เชื่อจ้ะ ไปนั่งกับคุณย่ากันดีกว่าค่ะ” หญิงสาวจูบมือสองแฝดเดินเข้าไปนั่งกับภวินทร์และชวัลญาที่นั่งมอ
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 32 เธอคือดวงใจ (ตอนจบ)
“กลับมาแล้วค่ะ” นริยาส่งเสียงหลังจากเดินเข้ามาในบ้านในช่วงบ่าย“มานั่งเร็ว” นารินรีบเข้ามาจับมือเพื่อนพาไปนั่ง ท่ามกลางการรอคอยของทุกคน“เป็นยังไงบ้าง” ชวัลญาถามด้วยความอยากรู้“ให้พี่คินบอกดีกว่าค่ะ” นริยาโยนให้สามีหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาเป็นคนบอกหลังจากภาคินเดินเข้ามาในบ้านก็มานั่งที่โซฟา เมื่อเห็นทุกคนมองเขาด้วยสายตารอคอยก็ทำหน้าขรึม“หมอบอกว่า 8 สัปดาห์แล้วครับ” เขาพูดด้วยรอยยิ้มเสียงกรี๊ดกร๊าดดังไปทั่วห้อง เมื่อทุกคนได้รับการยืนยันข่าวดี ก่อนที่ชวัลญาจะเอะใจที่ภาคินเงียบผิดปกติจึงมองไปที่บุตรชาย“มีอะไรอีกหรือเปล่า”“มีครับ”ทั้งห้องเงียบกริบ เมื่อเห็นสีหน้าของชายหนุ่ม เขานิ่งเงียบไปพักใหญ่จนทุกคนใจไม่ดี ดวงตาคมมองสบกับดวงตากลมโตที่มองเขาอยู่“คือ..... หมอบอกว่าไม่ใช่แค่ 1 ครับ”“หะ แฝดเหรอ” ชวัลญาอุทานด้วยความตกใจ“โอกาสสูงมากค่ะ ถ้าไม่มีคนไหนหลุดหรือหยุดการเจริญเติบโตไปก่อน ก็จะได้แฝดแท้จากไข่ใบเดียวกันค่ะ” นริยาบอกทุกคนตามที่ได้ฟังหมออธิบายมา“โอ๊ย ฉลองทั้งคืนเลยคืนนี้” เสียงกรี๊ดกร๊าดของชวัลญา นีรชา และนาริน ทำให้นริยาหัวเราะออกมา“ตอนนี้น้ำต้องเดินให้น้อยที่สุด รวมทั้งต้อง
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 31 เติบโตไปอีกก้าว
“เข้ามาเถอะน่า” ธีรภพบ่นหญิงสาวตัวเล็กที่ไม่ยอมเข้ามาในบ้านนารินทำหน้าหงิกงอ ก่อนที่เธอจะทุบเขาหลังเขาไปแรงๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งรอเธอกับเขาอยู่โดยมีเขาเดินตามมา“กลับมาแล้วค่ะ” เสียงหวานใสเอ่ยทักทายตามความเคยชินร่างเล็กมานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับบิดามารดาและธีรดา โดยมีภาคินกับนริยายิ้มให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ“ไงเรา พร้อมยอมรับความจริงหรือยัง” ชวัลญาถามบุตรสาวยิ้มๆ“.....ค่ะ”“โอเค จะจดทะเบียนก่อนไหม แล้วค่อยจัดงานตอนเรียนจบแบบคู่ตาคิน”“แล้วแต่แม่เลยค่ะ”“แฟรงค์ล่ะ ว่ายังไง” ชวัลญาหันไปถามว่าที่บุตรเขยบ้าง“แล้วแต่รินเลยครับ”“โอเค งั้นเดี๋ยวหลังปีใหม่ก็แล้วกัน จดทะเบียนสมรสก่อน แล้วค่อยจัดงานพร้อมกันเลย” ภวินทร์สรุปให้“ครับ” ธีรภพขานรับพลางพยักหน้าทุกคนพูดคุยกันอีกพักใหญ่ก็แยกย้ายกันไป ภาคินกับนริยากลับขึ้นห้อง เพราะวันนี้นริยามีเรียนช่วงบ่าย ภวินทร์กับชวัลญาเข้าบริษัท ธีรดาเองก็ต้องกลับบ้านไปแจ้งข่าวสามีและจัดเตรียมแหวนและของหมั้นให้กับนาริน ส่วนตัวธีรภพกับนารินก็ขึ้นไปเตรียมตัวบนห้องเช่นกันเพราะชายหนุ่มเอาชุดนักศึกษาติดมาด้วยจากคอนโด“แล้วจะเอายังไงต่อ”
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 30 ยอมแล้ว NC
“จะไม่แก้มัดเหรอ”“ไม่”ใบหน้าหวานเงยขึ้น เมื่อลำคอระหงถูกริมฝีปากหยักแนบลงไป เขาดูดเนื้ออ่อนสร้างร่องรอยเอาไว้หลายที่ด้วยความตั้งใจ“จุดอ่อนเธออยู่ที่คอ”“ใช่ รู้ได้ยังไง”“เธอแฉะแล้ว แค่ฉันดูดคอ”“อืม” หญิงสาวครางในลำคออย่างยอมรับร่างสูงอุ้มร่างหญิงสาววางลงบนเตียงแล้วขยับถอดกางเกงออก โชว์ให้เห็นเอ็นเนื้อลำใหญ่ที่ตั้งผงาดรออยู่แล้ว นารินขยับตัวขึ้นไปนั่งยองคร่อมบนตักแกร่งแล้วมองสบตาเขา“กลัวเจ็บไหมล่ะ”“ไม่”คนตัวเล็กโหย่งตัวขึ้น ขยับตัวให้ปลายหัวหยักจ่ออยู่ที่ปากร่องของเธอ แล้วจับบ่ากว้างเอาไว้ ค่อยๆ ขยับตัวลงให้มันเข้ามาข้างในทีละน้อย“อ๊ะ” เสียงหวานใสอุทาน เมื่อเธอรู้สึกตึงแน่น“เธอไม่ธรรมดาเลยนะ กล้าใส่แบบไม่อุ่นเครื่องเนี่ย” เขาพูดเสียงพร่าอย่างแปลกใจ“ฉันก็ไม่ได้บอกว่าฉันธรรมดานี่”นารินกัดฟันแล้วกดตัวลงเองมาทีเดียวสุดความยาวของมันจนมันเข้ามาในข้างในจนหมด ใบหน้าหวานเงยขึ้นซู้ดปากเมื่อมันยังมีความเจ็บปะปนอยู่ในความเสียวหญิงสาวขยับสะโพกเป็นจังหวะเนิบนาบ ก่อนที่ร่างเล็กจะสะดุ้งเมื่อหัวไหล่มนถูกเขากัดผ่านเสื้อจนจมเขี้ยว“พอใส่เสื้อเอาแล้วมันเสียวดีนะ”“เหรอ”“อืม”ฝ่ามือหนาจับที่
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 29 กักตัว
“เข้ามาสิ” เสียงห้าวเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวยังมีอาการลังเลนารินก้าวเท้าเข้าไปในห้องช้าๆ ก่อนที่มือหนาที่จับประตูอยู่จะดึงประตูมาปิด แล้วถอดรองเท้า ก้าวยาวๆ เข้าไปวางกุญแจรถกับโทรศัพท์ที่โต๊ะกระจกหน้าโซฟา“มาเถอะ ที่นี่ไม่มีใครหรอก ฉันก็จะไม่ทำอะไร” เขาบอกหญิงสาวเพื่อให้เธอยอมเดินเข้ามาด้านใน“จะคุยอะไร” นารินเดินมานั่งลงบนโซฟาตัวเล็กก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆ“ทำไมเธอถึงต่อต้าน”“ก็นายเป็นเพื่อนฉัน”“เมื่อคืนไม่ใช่เพื่อนแล้ว”“ก็เป็นเพื่อนต่อได้นี่”“เธอทำอย่างกับไม่รู้ว่าเราจะเป็นยังไงต่อ ถึงยังไงแม่ๆ ก็จับเราแต่งงานอยู่ดีนั่นแหละ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่ยอมรับแล้วค่อยๆ ปรับตัว” ธีรภพพูดกับหญิงสาวด้วยเหตุผล“.....” นารินยังนั่งเงียบอยู่ จนธีรภพต้องถอนหายใจ“ฉันไม่ได้บังคับแต่อยากให้เธอลองคิดดู ว่าต่อให้เธอต่อต้านแม่ๆ ก็ต้องบังคับอยู่ดีในเมื่อแม่ๆ รู้กันแล้วว่าฉันนอนกับเธอ”“บ้านฉันไม่ได้สนใจในเรื่องนี้” หญิงสาวเถียงอย่างไม่แน่ใจ“ไม่หรอก เธอเป็นลูกสาวคนเดียวนะ อีกอย่างแม่กับน้าวัลเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน เธอไม่กลัวว่าการที่เราเป็นแบบนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของแม่ๆ มีปัญหาหรือไง”หญิงสา
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 28 สถานะ
เช้าวันต่อมา ภวินทร์ ชวัลญา นีรชา และธีรดา มานั่งรวมตัวกันรอเด็กๆลงมาตั้งแต่เช้า แต่ดูเหมือนว่าวันนี้น่าจะไม่มีใครลุกแต่เช้าไหว พวกเขาทั้ง 4 คนจึงพากันกินข้าวเช้าแล้วนั่งคุยกันระหว่างรอจนกระทั่งสาย นริยากับภาคินก็ลงมาก่อน หญิงสาวสบตากับสามีเมื่อลงมาแล้วยังไม่เห็นนารินกับธีรภพ และบรรดาพ่อแม่ก็นั่งรอพวกเธออยู่“ไปกินข้าวแล้วมานั่งนี่เลยจ้ะเด็กๆ” ชวัลญาพูดอย่างอารมณ์ดี แต่ยังก็วางมาดขรึม“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยววันนี้น้ำว่าจะออกไปกินข้างนอกค่ะ”“งั้นมานั่งนี่เร็ว” ชวัลญากวักมือเรียกแล้วตบโซฟาข้างตัวนริยาเดินมานั่งลงตามที่ชวัลญาเรียก ภาคินมานั่งลงโซฟาที่อยู่ตรงข้ามพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ“เป็นยังไงบ้าง เมื่อคืน ลงเอยไหม” ชวัลญากับธีรดาจ้องหญิงสาวด้วยความอยากรู้“เอ่อ คิดว่านะคะ ไม่งั้นป่านนี้น่าจะลงมาก่อนแล้วค่ะ” หญิงสาวตอบกลางๆ“โอกาสลงเอยสูงสินะ” ชวัลญากับธีรดาหันมาแตะมือกันด้วยความดีใจนริยาสบตากับภาคิน สีหน้าเธองงอย่างเห็นได้ชัด ตอนแรกเธอตกใจนึกว่าจะโดนเรียกมาดุที่เธอไม่ขวางทั้ง 2 คนเอาไว้ แต่กลับกลายเป็นว่าบรรดาแม่ๆไม่ดุแถมยังต้องการให้ธีรภพกับนารินลงเอยกันเสียอย่างนั้น“อย่างนี้แหละ
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 27 รางวัลแม่สื่อ NC (SM)
ทางด้านนริยา หลังจากที่เธอเอายาไปให้กับธีรภพเสร็จแล้วเธอก็กลับมาที่ห้องนอน เป็นจังหวะเดียวกับที่ภาคินเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพอดี“ไปไหนมา”“เอายาไปให้แฟรงค์ค่ะ”“ยา?”“ยาฉุกเฉินค่ะ กันเหนียวเอาไว้ดีกว่าไงคะ”“คนอื่นแค่ช่วยกันสร้างสถานการณ์ ช่วยกันลุ้น แม่คุณเล่นอำนวยความสะดวกให้แบบนี้เลยเหรอ”“ห้ามได้เหรอคะ คนนอนห้องเดียวกัน”“พี่ยังอดใจได้ตั้งนาน”“แต่ละคนไม่เหมือนกันนะคะ น้ำว่าดีไม่ดี ต่อให้พวกเขากินกันไปแล้ว รินก็ยังไม่ตกลงคบหรอกค่ะ รินใจแข็งกว่าที่คิดนะคะ”“หะ ยังไงนะ” ชายหนุ่มชะงักไปหลังจากเดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง“ก็แบบ รินก็กินเฉยๆ แต่ยังไม่คบไงคะ คนที่เป็นฝ่ายตามน่าจะเป็นแฟรงค์นะคะงานนี้”“ประมาณว่าคนที่เป็นฝ่ายเสียคือไอ้แฟรงค์ คนที่เป็นฝ่ายได้คือยัยริน .....เหรอ”“ก็ประมาณนั้นค่ะ จากนิสัยรินนะคะ”“อึ้งเลยนะเนี่ย” ภาคินอึ้งเมื่อรู้สิ่งที่ภรรยาสาวคิด ซึ่งเขาก็เชื่อเธอ เพราะนริยากับนารินสนิทกันมาก“ไม่เชื่อก็รอดูสิคะ”“ก็เชื่อแหละ แต่มันอึ้งไง”“ยัยรินดุมากกว่าที่พี่คิดนะ แล้วคอยดูสิว่าแฟรงค์จะต้องเป็นฝ่ายคอยตามจริงไหม น้ำไม่คุยละ ไปอาบน้ำดีกว่า”นริยาเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัวแ
กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ ตอนที่ 26 ไม่ได้บังคับ NC (ธีรภพ-นาริน)
ดวงตาคมมองไปยังร่างเล็กที่กำลังคลุมโปงด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เขาลังเล แต่ก็ไม่อยากรู้สึกเสียใจกับตัวเอง เขารู้ตัวเองดีว่ากำลังชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆ อีกอย่างเธอก็เป็นคนที่มารดาหมายมั่นปั้นมืออยู่แล้ว เพราะฉะนั้นถ้ามันจะเกิดขึ้นเร็วหน่อยก็คงไม่เป็นอะไรร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงตรงขอบเตียง ดึงผ้าห่มที่กำลังคลุมร่างเล็กอยู่อย่างเบามือ ดวงหน้าหวานกำลังหลับสนิท ร่างกายที่บอบบาง ผิวที่ขาวเนียนไปทั้งตัว สิ่งเหล่านี้มันทำให้เขาละสายตาไปจากเธอไม่ได้ธีรภพขยับกายขึ้นไปคร่อมร่างเล็กเอาไว้ มือใหญ่จับรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างตรึงเอาไว้กับที่นอน นารินสะดุ้งเฮือกลืมตาเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างกายถูกแตะต้องสองหนุ่มสาวมองสบตากัน นารินยังตั้งสติไม่ทันเพราะหลับสนิทไปแล้ว เธอนิ่งไปพักใหญ่“ว่ายังไง?”“.....อะไร”“ก็เธอไง ว่ายังไง”“ไม่รู้”“งั้นฉันถือว่าเธอไม่ปฏิเสธนะ”“.....”“แล้วฉันก็ไม่ได้บังคับเธอด้วย”ชายหนุ่มบอกเธอพร้อมกับยิ้มน้อยๆ นารินนิ่งไป แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการต่อต้าน เมื่อเขาโน้มใบหน้าลงมาแนบริมฝีปากบนลำคอ“.....นายเมาเหรอ”“เปล่า ไม่ได้เมา ฉันกับพี่คินดื่มได้ในระดับเดียวกันนั่นแหละ” เขาบอกเสียงอู้อี้
