Share

บทที่ 15

last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-18 22:48:01

บทที่ 15 สัญญา

แฟรงค์ย่างสามขุมเข้าไปหาเด็กเสิร์ฟคนหนึ่งซึ่งได้รับรายงานจากลูกน้องแล้วว่าเธอคือคนที่นำถาดขนมไปให้พราวดาว

“ใครสั่งให้มึงทำ!” ฝ่ามือหนาบีบแก้มหญิงสาวจนเธอหน้าสั่น ดวงตากลมโตเคลือบด้วยม่านน้ำตา

“ฉันไม่รู้จริง ๆ ค่ะ ฉันแค่เอาของไปให้นางแบบตามที่สั่งเท่านั้น ไม่รู้เลยว่าในนั้นจะมียาหรือมีอะไร ไม่รู้จริง ๆ ค่ะ” เธอลนลานตอบด้วยความกลัว

“ใครสั่ง” แฟรงค์ถามอีกครั้ง

“ทีมงานค่ะ มีทีมงานจัดขนมไว้ให้แล้ว และแยกเป็นคน ๆ ไป ส่วนฉันมีหน้าที่นำไปเสิร์ฟเท่านั้น ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันไม่ได้ทำอะไรจริง ๆ”

“แม่งเอ๊ย! ถือว่ามันฉลาดมาก” แฟรงค์สะบัดมืออย่างแรง “เช็กกล้องวงจรปิดแล้วใช่ไหม” เขาหันไปถามลูกน้อง

“ครับนาย กล้องวงจรปิดบางจุดก็ใช้งานไม่ได้ โดยเฉพาะห้องรวมทีมงานจัดของว่างให้นางแบบ”

“ฮึ! ฉลาดดีหนิ...” มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มเยือกเย็นแล้วเหลือบตามองหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เขาย่อเข่านั่งลงแล้วใช้ปลายปืนเชยคางหญิงสาวขึ้น “ถ้าเธอมีหลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันมีรางวัลให้อย่างงาม”

“ค
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 16

    บทที่ 16 เผชิญหน้ากันครั้งแรก หลายชั่วโมงที่แฟรงค์นั่งมองพราวดาวอยู่ที่เดิมในท่าเดิม ๆ จนกระทั่งหญิงสาวปรือตาขึ้นมา สิ่งแรกที่พราวดาวมองคือใบหน้าหล่อเหลาที่ยังดูดุดัน แต่แววตาไม่อาจปิดมิดว่าเขาเป็นห่วงเธอ “แฟรงค์...ฉันหิวน้ำ” “นอนเลย ไม่ต้องลุก” แฟรงค์รีบรินน้ำใส่แก้ว เอาหลอดใส่แก้วยื่นไปจ่อปากพราวดาว “ค่อย ๆ กิน” เขาลูบศีรษะเธอเบา ๆ เมื่อพราวดาวกินเสร็จก็รีบหยิบทิชชูไปซับริมฝีปากเธอเบา ๆ “นายอยู่ในห้องนี้ตลอดเลยเหรอ ไม่ได้หนีฉันไปไหนใช่ไหม” “อยู่ตรงนี้ตลอด ไม่ได้หนีไปไหนเลย” “แล้วฉันเป็นอะไรเหรอ หมอว่าไงบ้างไหม” “ถูกวางยา ยาปลุกเซ็กซ์ชนิดรุนแรง” “ฮะ! ให้ตาย...แล้วนี่ฉันกินไปตอนไหน” “ว่าจะถามเหมือนกัน ก่อนที่จะเกิดอาการ เธอกินอะไรเข้าไปไหม เช่นพวกน้ำ...ขนม หรืออาหารอย่างอื่น” แฟรงค์กอดอกหรี่ตามองพราวดาวที่กำลังทำหน้าครุ่นคิด เธอเบิกตากว้างแล้วหันมามองเขา “ฉันจำได้ว่ากินน้ำกับขนมไป แล้วจู่ ๆ หัวใจก็เต้นแรงมาก ๆ เหมือนมีกองไฟสุมอยู่ในอก ร้อนมาก ๆ ร้อนแบบไม่เคยเ

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 17

    บทที่ 17 บางสิ่งที่พูดไม่ได้ พราวดาวกะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าแฟรงค์ที่ยืนสบถคำหยาบอยู่ข้างเตียงอย่างไม่เข้าใจ นี่เธอเรียกเขาเหรอ เรียกตอนไหน ทำไม...แฟรงค์มาถามแบบนี้ “นาย...หายโกรธฉันแล้วเหรอ” “ยัง!” แฟรงค์กระแทกเสียงใส่แล้วหันหลังกลับไปนั่งลงบนโซฟา “คุณติ๊กเขาดูเกรงใจนายอยู่นะ นายก็ใจดีกับเขาหน่อย” “มันเป็นใคร ทำไมต้องใจดี” “ก็ว่าที่แฟนฉันไง” “ฮึ!” เขาแค่นหัวเราะในลำคออย่างนึกขำ “คุยกับมันให้ถึงเดือนก่อนเถอะ แล้วค่อยมาบอกว่ามันคือว่าที่แฟน” แฟรงค์ส่ายหน้าอย่างระอาใจกับคำพูดของพราวดาว “คนนี้ฉันจริงจัง” “ทั้งที่เธอเพิ่งเอากับฉันไปเมื่อวาน?” “...” “เลิกเพ้อเจ้อเถอะ” “แฟรงค์...นายกับฉันเราห่างกันสักพักได้ไหม” “ลองแล้ว เธอก็เคยทำแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วผลเป็นยังไง” มาเฟียหนุ่มสบตากับหญิงสาว พราวดาวเม้มปากแน่นทบทวนคำถามนั้นในใจแล้วเอ่ยถามเขาไปตรง ๆ “นายชอบฉันเหรอแฟรงค์” พราวดาวถามตรง ๆ พร้อมกับสบตากับเขา แฟรงค์นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่แ

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 18

    บทที่ 18 หมดความอดทน วันต่อมา พราวดาวนั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟา ขณะที่แฟรงค์กำลังนวดปลีน่องให้เธออยู่ รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้า “ขอบคุณนะที่ทำให้ทุกอย่างเลย” “ก็รู้หนิว่าไม่ได้ทำให้ฟรี ๆ อยู่แล้ว” แฟรงค์ตอบกลับทันทีแล้วยกเท้าอีกข้างของเธอขึ้นมาวางบนหน้าตัก “ถ้าลูกน้องมาเห็นคงเสียระบบ” “ก็ไม่มีใครเห็นหนิ” “อืม” แฟรงค์ตอบเบา ๆ ในลำคอแล้ววางมือจากการนวด เงยหน้าขึ้นมองพราวดาว “พอใจยัง แต่ถ้ายังไม่พอจะโทร. เรียกหมอนวดมาที่นี่ เอาไหม” “พอแล้ว นายนวดให้สบายที่สุดเลย” ว่าจบก็โน้มหน้าลงไปจุ๊บหน้าผากชายหนุ่ม “ไม่มีเงินให้ค่านวด เอาจุ๊บไปหนึ่งทีแล้วกัน” “ตลก” เขารีบหยัดกายลุกขึ้นแล้วขยับไปนั่งขอบเตียงผู้ป่วย “อยากทำอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีแล้วจะกลับไปทำงาน” “พูดตั้งแต่มาโรงพยาบาลวันแรก ตอนนี้จะกลับบ้านแล้วยังไม่เห็นนายไปทำงานเลย” “งั้นไปตอนนี้” “ดะ...เดี๋ยวซี่~ ล้อเล่นก็ไม่ได้เหรอ” หญิงสาวกอดแขนแกร่งไว้แน่น แล้วเอาศีรษะไปซบหน้าท้องแกร่ง คลอเคลียไปมาเบา ๆ แต่ทว่ากลับถูกแฟรงค์ผลักออกโด

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 19

    บทที่ 19 แปลกไป “ทะ...ทำอะไร เดี๋ยว เดี๋ยว!!” พราวดาวเอนตัวหลบเมื่อคนตรงหน้าโน้มตัวลงมาจนปลายจมูกโด่งสัมผัสกับเรือนแก้มเธอเบา ๆ พร้อมกับลมหายใจร้อนที่เป่ารดแก้มเธอถี่ ๆ เช่นกัน แฟรงค์กระตุกยิ้มทะเล้นแล้วจุ๊บแก้มพราวดาว “ทำสัญญาไว้ก่อน และรอรับมือได้เลย” แฟรงค์ขยิบตาให้หญิงสาว แล้วหันหลังเดินออกมาสั่งลูกน้องไปซื้ออาหารมาให้เขากับพราวดาว “ไอ้บ้านี่!!” หัวใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ใบหน้าเธอเห่อร้อนจนต้องสะบัดฝ่ามือไปมาเบา ๆ สลับกับพ่นลมหายใจออกหนัก ๆ “อะไรกันเนี่ย ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน...” เธอสับสนไปหมด ในใจว้าวุ่นมาก ๆ แฟรงค์เกินเลยกับเธอตอนไหน เอ๊ะ! หรือว่าสิ่งที่เขาพูดทุกอย่างจะเป็นเรื่องจริงเหรอ (?) ยิ่งรู้อย่างนั้นแล้ว พราวดาวยิ่งรู้สึกประหม่า เขินอายเขาเสียดื้อ ๆ แกรก... ประตูเปิดเข้ามาอีกครั้ง แต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนเดิม พราวดาวหลบหน้าแฟรงค์ด้วยการลุกขึ้นเดินไปที่เตียงผู้ป่วย “ทำอะไรของเธอ” “เปล่า เปล่าหนิ” “ยัยบื้อเอ๊ย” ชายหนุ่มดีดหน้าผากพราวดาวเบา ๆ ก่อนที่จะเลื

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 20

    บทที่ 20 เริ่มจีบ วันต่อมา พราวดาวกับแฟรงค์เดินมาหาหมอพีทที่ห้องตรวจ ทั้งสองไม่ได้พูดคุยกันตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมาจนกระทั่งตอนนี้ “สวัสดีครับคุณพราว วันนี้ออกจากโรงพยาบาลแล้วนะครับ” “ค่ะ” “เดี๋ยวผมขอตรวจอีกหน่อยนะ แล้วเดี๋ยวให้ยาบำรุงไปกินที่บ้านด้วย” นางแบบสาวพยักหน้ารับแล้วให้หมอตรวจจนเสร็จสรรพ แฟรงค์ยืนกอดอกมองเธออยู่ด้านหลัง “เดี๋ยวผมสั่งยาให้นะครับ” “ค่ะ ขอบคุณนะคะหมอพีท” “ครับผม ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก เพราะมันหน้าที่อยู่แล้ว” หมอพีทเงยหน้ามองคนที่ยืนเก๊กท่าอยู่ด้านหลังพราวดาว หมอหนุ่มขยิบตาให้หญิงสาวแล้วเดินออกมาส่งพราวดาว “เอาไว้ว่าง ๆ ขอพาคุณพราวไปทานข้าวนะครับ” “ได้เลยค่ะ ถ้ามีโอกาสพราวก็อยากชวนคุณหมอไปทานข้าวเหมือนกัน” “งั้นไปเอายา” แฟรงค์เอ่ยขัด แล้วเดินไปรับยาให้พราวดาว พอเสร็จก็พาเธอไปที่รถ “เป็นอะไรอีก หน้าหงิกหน้างอใส่อยู่นั่น จะตรัสรู้ไหมว่าเป็นอะไร” “เปล๊าาา” “เปล่า เท่ากับเป็น!” แฟรงค์ส่ายหน้าไปมาเบา ๆ แล้วขับรถออกมาจากโรงพยาบาล ไปส่งพราวด

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 21

    บทที่ 21 ข้อยกเว้น พราวดาวยืนอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ในห้องแต่งตัว เธอมองเงาตัวเองในกระจก ตกอยู่ในภวังค์ความคิดจนไม่รับรู้ทุกการเคลื่อนไหวรอบตัว หัวใจเธอเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะเมื่อนึกถึงคำพูดของแฟรงค์เมื่อหลายนาทีก่อน เขากำลังจริงจังกับการจีบเธออยู่... “ทำไม...ทำไมความรู้สึกถึงไม่เหมือนเดิม มันไม่ได้รู้สึกดีใจหรือแม้แต่จะเสียใจเลย ทำไมเป็นแบบนี้” เธอเฝ้าถามตัวเองซ้ำ ๆ หากจะว่าดีใจที่แฟรงค์กำลังจริงจังกับเธอก็ไม่ขนาดนั้น และจะเสียใจที่เขาผิดสัญญาก็ไม่เชิงเสียใจ ความรู้สึกทุกอย่างมันอยู่ระหว่างตรงกลาง ก้ำกึ่งความดีใจกับความเสียใจ “เป็นอะไร” เสียงของแฟรงค์ช่วยฉุดเธอออกจากภวังค์ความคิด พราวดาวมองชายหนุ่มในกระจกเงา แฟรงค์เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลัง “คิดอะไร เห็นยืนใจลอยอยู่หน้ากระจกนานแล้ว” “เปล่า นายจะไปชุดนี้เหรอ” “อืม ทำไม” “เปล่า แค่ถาม หากนายจะเปลี่ยน ที่นี่ก็มีชุดที่นายใส่มาทิ้งไว้” “เก็บไว้ให้ด้วยเหรอ นึกว่าเอาทิ้งหมดแล้ว” พราวดาวเหลือบตามองและทำหน้าดุใส่เขา “ฉันดูออกหรอกย่ะ! ว่าอันไหนควร

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 22

    บทที่ 22 โดยบังเอิญ หลายนาทีที่ทั้งสองนั่งมองหน้ากันโดยไม่มีใครเอ่ยถามหรือเปิดบทสนทนาใด แฟรงค์จิบไวน์ขาวเรื่อย ๆ ส่วนพราวดาวเสมองทางอื่นบ้างหลังจากอาหารมาเสิร์ฟได้สักพักแล้ว “พราว” “ว่า” “วันนั้นฉันไม่ได้ป้องกัน เธอกินยาคุมหรือเปล่า” “แค่ก ๆ แค่ก ๆ โอ๊ย...ตาย ๆ” หญิงสาวสำลักน้ำลายตัวเองจนแก้มแดง ในขณะที่เจ้าของคำถามตรง ๆ เอียงคอมองหน้าอย่างรอคำตอบ “กินสิ! ถามมาได้” “อืม...” “แล้วถ้าพลาดมาทำยังไง” “ไม่มีคำว่าพลาด” หญิงสาวกลอกตามองบนกับความมั่นใจนี้ “แล้วถ้ามันเกิดขึ้นจริง นายจะทำยังไง” “ก็ไม่ทำไง ทำไม ถามแบบนั้นต้องการให้ฉันตอบแบบไหน” “เปล่าหนิ” มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มร้าย ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าสิ่งที่เธอต้องการคืออยากให้เขาตอบตามที่เธอคิดเอาไว้ในใจ คงประมาณว่ารับผิดชอบและพาไปฝากท้องอะไรเทือกนั้น “อยากกินลอดช่อง” “อ้วน ไม่กลัวอ้วนหรือไง บ่นน้ำหนักขึ้นละก็...” เขาคาดโทษพราวดาวทางสายตาแล้วสั่งของหวานให้เธอ “ขอบคุณค่ะ” “ขอบคุณก

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18
  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 23

    บทที่ 23 กังวล พราวดาวนั่งเงียบมาตลอดทาง ฝ่ามือเรียวบีบเข้าหากันแน่นอย่างกังวลใจ “เงียบทำไม” แฟรงค์เอ่ยถามทำลายความเงียบภายในรถลง แต่คนถูกถามกลับนิ่งเงียบจนแฟรงค์ละสายตามามองเธอ “เป็นอะไร เงียบทำไม” “นายพูดแบบนั้นกับว่าที่คู่หมั้นนายได้ยังไง อย่างน้อย ๆ ก็ควรจะให้เกียรติเธอ” “ฉันให้เกียรติคนเสมอ แต่สำหรับคนไร้มารยาท ไม่สมควรได้รับ” “เฮ้อ...ยังไงเธอก็เป็นว่าที่คู่หมั้นนายนะ หากเธอกับครอบครัวเอาเรื่องขึ้นมา คนที่เสียหน้าจะเป็นพ่อกับแม่นาย” “เป็นห่วงครอบครัวฉันหรือไง” “ก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว แล้วที่นายไปพูดแบบนั้นมันสมควรแล้วเหรอ ฉันกับนาย...เราไม่ควรเจอกันตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเลย” “ฮึ! ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่แคร์คนพวกนั้น เพราะไม่อยู่ในสายตาตั้งแต่แรก สนใจแค่คนที่อยู่ในสายตาเท่านั้น” “ยังไงวันข้างหน้านายกับเธอก็ต้องแต่งงานกัน” “ไม่แต่ง!” แฟรงค์ตะเบ็งเสียงกลับจนพราวดาวสะดุ้งตกใจ “ถ้ายังไม่หยุดพูดเรื่องนี้ เจ็บตัวแน่พราว” เธอปิดปากเงียบแล้วค่อย ๆ หันมามองหน้าแฟรงค

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18

Bab terbaru

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   ตอนพิเศษ 2

    ตอนพิเศษ 2 วันต่อมา แฟรงค์นั่งขัดสมาธิพับใบตองตามที่พราวดาวสั่ง ส่วนลูกน้องคนอื่น ๆ ก็ปูเสื่อนั่งทำกระทงของตนเองอยู่ในสวน เพราะวันนี้เจ้านายจะพาออกไปเที่ยวข้างนอก “เท” หนูพิ้งค์ยื่นดอกไม้ให้แล้วขยับตัวไปนั่งบนหน้าตักของเทนต์ ทำเอาแฟรงค์หยุดชะงักเหลือบตามองลูกน้องอย่างเอาเรื่อง “คุณหนูทำกระทงไหมครับ เดี๋ยวผมสอนพับกระทงนะ” เทนต์ไม่ได้มองเจ้านายและสอนคุณหนูพับใบตองทำกระทงเล็ก ๆ เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยเรียกความสนใจจากเหล่าแม่บ้านและบอดีการ์ดคนอื่นได้เป็นอย่างดี “หนูพิ้งค์อยู่กับเทนต์ก็ดีแล้วค่ะ แกจะได้ไม่ป่วนคนอื่น” พราวดาวห้ามแฟรงค์ที่ตั้งท่าจะเดินไปหาลูกสาว แต่กลับถูกพราวดาวรั้งตัวไว้ด้วยคำพูด “หนูพิ้งค์แกเป็นเด็กเรียบร้อยนะคะ” “เฮ้อ...เรียบร้อยแล้วยังไง แฟรงค์ห่วงลูกมากอยู่ดี” “แฟรงค์ห่วงลูก หวงลูกอะได้ พราวไม่ห้ามหรอกค่ะ แต่คนในบ้านเว้นไว้ได้ไหม อย่างน้อย ๆ พวกเขาก็ช่วยเลี้ยงยายหนูมานะ” “คนในบ้านก็ไม่น่าไว้ใจเท่าไร ยิ่งหนูพิ้งค์สนิทกับเทนต์มากแค่ไหนแฟรงค์ยิ่งไม่ชอบ” มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วแน

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   ตอนพิเศษ 1

    ตอนพิเศษ 1 หนึ่งปีต่อมา กาลเวลาผ่านมาอย่างรวดเร็ว แต่ความรักของเขาและเธอยังคงสดใสเหมือนวันแรกที่คบกัน “หนูพิ้งค์อย่าวิ่งค่ะ เดี๋ยวล้มคุณแม่ไม่โอ๋นะคะ” นางแบบสาวดุลูกสาวตัวน้อยที่กำลังอยู่ในวัยซุกซน เธอวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน และได้หันมามองหน้าแม่เมื่อได้ฟังสิ่งที่แม่บอก “หนูจะให้เทโอ๋” เด็กน้อยที่ยังพูดไม่ชัดเท่าไรตอบกลับแม่ ทำเอาพราวดาวอึ้งกินกับสิ่งที่ได้ฟัง “หนูไปเอาคำพูดพวกนั้นมาจากไหนคะเนี่ย หนูพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะหนูพิ้งค์” “หนูจะไปหาเท” ว่าจบก็วิ่งหน้าตั้งจนปลายผมถักเปียสะบัดไปมาไปหาเทนต์ที่ห้องพักบอดีการ์ด เด็กน้อยมาแอบอยู่ที่ประตูห้องแล้วกวาดสายตามองหาคนที่จะมาหา เมื่อเห็นเป้าหมายแล้วจึงวิ่งไปกอดขาเทนต์ไว้แน่นจนชายหนุ่มตกใจ “คุณหนูครับ เล่นแบบนี้ไม่ได้นะครับ ถ้าผมถือของมีคมอยู่จะทำยังไง” เทนต์ย่อเข่านั่งลงตรงหน้าหนูพิ้งค์แล้วลูบผมออกจากพวงแก้มแดงปลั่งจากการวิ่งมา เด็กน้อยยังอยู่ในอาการหอบหายใจเร็ว “ไปเย็งกัง” “ไม่เล่นแล้วครับ ตอนนี้ผมทำงานอยู่” “เย็งกัน” ม

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 69 ตอนจบ

    บทที่ 69 ตอนจบ หลายเดือนต่อมา “คุณหนูไม่เล่นนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อดุเอานะ” เทนต์ลูกน้องคนสนิทแฟรงค์กำลังดุคุณหนูตัวน้อยที่กำลังซนเดินเล่นรอบบ้าน วันนี้มีการนัดกินข้าวและประชุมใหญ่ของตระกูลโสภณ เขากับพี่เลี้ยงคุณหนูพิ้งค์อีกคนจึงต้องพาเธอออกมาเดินเล่นที่สวน เพราะบรรยากาศในห้องรับประทานอาหารไม่ค่อยดีเท่าไร “แอ๊ะ~” เด็กน้อยวัยหนึ่งขวบเดินเตาะแตะล้มบ้างไม่ล้มบ้าง เธอหัวเราะขบขันที่เห็นเทนต์วิ่งตามมาจับแล้วอุ้มขึ้นไปแนบอก “ปาปะ” “ไม่ใช่ครับ ไม่ปะป๋าครับ” เขาปัดเศษหญ้าออกจากตัวคุณหนูแล้วพาเธอเดินไปนั่งลงบนม้านั่ง หนูพิ้งค์นั่งนิ่งฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางปรบมือแปะ ๆ เมื่อเทนต์ไกวชิงช้าไปมาเบา ๆ “ชอบเหรอครับ” “อื้อ~” เด็กน้อยยิ้มแป้นแล้วแหงนมองหน้าเขา หนูพิ้งค์ส่งสายตาหวานเยิ้มและรอยยิ้มที่ทำเอาคนทื่อ ๆ แข็งกระด้างเป็นต้องโอนอ่อนและเผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา “เท...” หนูพิ้งค์เอนตัวไปซบอกแกร่งอย่างออดอ้อนออเซาะ นิ้วน้อย ๆ เขี่ยแก้มเทนต์เบา ๆ พลางทำปากยื่น ๆ “คุณหนูจะเอาอะไรครับ” “หม่ำ ๆ กิงหม่ำ ๆ” “อา...นา

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 68

    บทที่ 68 ความรัก ในช่วงชีวิตนางแบบคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้าจะดังเป็นพลุแตก หรือดับอนาถไม่ได้เฉิดฉายอยู่ในวงการ แต่วันนี้มีผู้ชายคนหนึ่งทำให้เธอรู้ว่าบนโลกใบนี้เธอไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว ยังมีเขาที่เป็นดั่งลมหายใจและทุก ๆ อย่างในชีวิต “ขอบคุณมากนะที่รักที่ดูแลกันมา” พราวดาวที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างเอี้ยวหน้ามายิ้มให้คนรักซึ่งแฟรงค์ยืนโอบเอวเธออยู่ด้านหลัง มาเฟียหนุ่มกดปลายจมูกลงบนไหล่มนอย่างแผ่วเบา “หากไม่ใช่เธอ ฉันเองก็ไม่รู้จะเป็นแบบไหน ชีวิตดำเนินไปในทางไหนมากกว่ากันระหว่างเป็นคนเลวกับเป็นคนดี แต่เพราะมีเธอ ชีวิตฉันถึงดีขึ้น เธอเองก็เป็นดั่งดวงใจของฉัน” “ปากหวานแบบนี้อยากให้พราวมีน้องให้หนูพิ้งค์เหรอคะ” แฟรงค์คลี่ยิ้มชอบใจกับคำถามเชิงหยอกล้อแฟนสาว แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงการเย้าหยอก แต่เขากลับรู้สึกดีจนต้องซุกหน้าลงกับไหล่พราวดาว หลบสายตาเธอด้วยความเขินอาย “อย่ามาพูดดีกว่า ในเมื่อไม่อนุญาตให้มีอะ” แฟรงค์เบะปากใส่พราวดาว เพราะเธอเป็นคนบอกเองว่าจะยังไม่มีลูกคนที่สองถ้าหนูพิ้งค์ยังไม่สองขวบ “จริง ๆ แล้วลูกอาจจะอยากมีน้องนะ” แฟ

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 67

    บทที่ 67 ครอบครัว หลายเดือนต่อมา พราวดาวอุ้มลูกน้อยในวัยเจ็ดเดือนไปที่สวนหลังบ้าน เพราะคุณปู่คุณย่ารอเล่นกับหลานอยู่ที่นั่น วันนี้เป็นวันคริสต์มาสเลยมีการแลกของขวัญกันหน่อย “หลานปู่มาแล้ว” พอพิ้งค์ได้ยินเสียงคุ้นหู เธอก็กรีดร้องและดีดดิ้นดีใจที่เห็นหน้าปู่กับย่า “มาหาปู่มาลูก” คาร์ลลุกขึ้นมาอุ้มหลานสาวมาแนบอก พร้อมทั้งหอมแก้มหนูพิ้งค์ไปหนึ่งฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงมาก ๆ แม้ว่าพราวดาวจะไม่ได้ย้ายมาอยู่กับเขาตามที่พูดกันไว้ แต่ก็พาหลานสาวมาหาทุกวัน ทว่าความคิดถึงปู่กับย่าก็มีให้ทุกวันเหมือนกัน “แอ๊ะ~” หนูพิ้งค์ส่งเสียงอ้อแอ้มองหน้าปู่กับย่าด้วยรอยยิ้มสดใส เธอยกมือขึ้นมาลูบแก้มปู่แล้วซบหน้าลงกับบ่า “นี่หนูง่วงนอนเหรอเนี่ย หรือว่าอยากได้อะไรครับ” “พ่อไม่ต้องตามใจพิ้งค์เลย เดี๋ยวเอาแต่ใจ เสียนิสัยอีก” แฟรงค์รีบดักทางพ่อกับแม่ไว้ เพราะท่านทั้งสองเอาใจและตามใจหนูพิ้งค์เก่งพอ ๆ กับตามใจลูกสะใภ้ พราวดาวคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นปู่ย่าทำหน้าสลดเมื่อถูกลูกชายปรามไว้ “ความสุขของท่านค่ะ ให้แกทำเถอะ” “ไม่ได้

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 66

    บทที่ 66 ความสุข “มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกน่าเพื่อน มึงออกจะหล่อ สูงยาวขาวตี๋แบบนี้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากเข้าหา” หมอพีทหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกอย่างหนักแล้วหันมองหน้าแฟรงค์อย่างเหนื่อยหน่ายใจ “ก็ถ้าเป็นอย่างที่พูดก็ดีดิ กูเจอแต่คนไม่จริงใจ” “เออน่า ครั้งนี้ต้องเจอคนที่ดีแน่” “สองปีครั้งเนี่ยนะ” “เออ ดีกว่าไม่มีคนมาจีบแล้วกัน” “แหม...มึงมีเมียแล้วก็พูดได้ดิ กูยังไม่มี มันหายากเว้ย!” แฟรงค์หัวเราะขบขันกับสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ของเพื่อนรัก “มีเมียไม่พอ ยังหลงลูกหลงเมียอีก” “ก็ธรรมดาไหมวะ” หมอพีทกลอกตามองบนกับสิ่งที่ได้ยิน “เออ...มองแค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคุณพ่อป้ายแดงขาโหดอย่างแฟรงค์หลงลูกหลงเมียมากแค่ไหนน่ะ” “ก็จริง ไม่กล้าเถียงเลย” แฟรงค์ยกยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงเดินออกมาด้านนอก “ทำอะไรกันครับ” แฟรงค์เดินไปหาพราวดาวแล้วโน้มตัวลงไปโอบกอดเธอไว้หลวม ๆ “กำลังกินน้ำร้อนอยู่ค่ะ คุณแม่โทร. มาบอกให้พราวกินน้ำร้อนบ่อย ๆ แล้วเดี๋ยวอีกสิบห้าวันท่านจะมาหาและให้พราวอยู่ไฟ

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 65

    บทที่ 65 สุดหวง หลายวันที่พราวดาวพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล จนกระทั่งวันนี้หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้ เธอก้าวเข้ามานั่งในรถซึ่งแฟรงค์อุ้มลูกขึ้นมานั่งก่อนแล้ว เธอชะโงกหน้ามองลูกน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนพ่อแล้วพ่นลมหายใจออกยาว ๆ “หลับก็ดีค่ะ กลัวจะงอแงตอนนั่งรถ” “ลูกเราไม่งอแงขนาดนั้น” “ค่า~” เธอเอนหลังพิงเบาะแล้วพักสายตาจนมาถึงคอนโด ปภัสสรและคาร์ลพูดกล่อมสองหนุ่มสาวอยู่หลายครั้งว่าให้ไปอยู่ด้วยกัน แต่แฟรงค์กับพราวดาวก็ยืนยันว่าจะเลี้ยงหนูพิ้งค์เอง “มาแล้ว...หลานสาวป้าวิกกี้” วิกกี้รีบเดินเข้ามารับพราวดาวกับลูกน้อง “หนูพิ้งค์คนสวยของป้าวิกกี้ หนูถอดแบบพ่อมาเป๊ะเลยนะลูก” “เห็นไหม มีแต่คนว่าหนูพิ้งค์เหมือนผม” “ก็เหมือนคุณแฟรงค์จริง ๆ หนิคะ” “แล้วไม่เหมือนพราวบ้างเลยเหรอพี่วิกกี้” พราวดาวเบ้ปาก ทำหน้าบูดบึ้งใส่ผู้จัดการสาวที่เอาแต่ป้องปากหัวเราะขบขันกับแฟรงค์ “เหมือนค่ะ เหมือนที่เป็นผู้หญิง” “พี่วิกกี้อ่า...” “พาลูกขึ้นห้องก่อนดีกว่า” ว่าจบแฟรงค์ก็พาลูกสาวและเมียสุดที่

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 64

    บทที่ 64 ฝึกสมาธิกับหนูพิ้งค์ หลายนาทีต่อมา พราวดาวถูกพาเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมกับลูกน้อยที่ถูกพยาบาลสาวเข็นตามเข้ามาทีหลัง แฟรงค์กับปภัสสรรีบเดินไปรับตัวเธอ “เป็นไงบ้างลูก” “เจ็บค่ะ” ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกไหนเท่าความเจ็บปวดแล้ว หลังจากงัวเงียอยู่นาน แฟรงค์ก็อุ้มลูกน้อยเดินมาหา “ดูซิ...คุณแม่อยากเห็นหน้าหนูไหมคะ” ไม่ว่าเปล่า แต่เขายังย่อตัวลงพอให้พราวดาวได้เห็นหน้าลูกน้อย เธอคลี่ยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นมาจับแขนแฟรงค์เบา ๆ “หนูพิ้งค์หน้าได้พ่อหมดเลยค่ะคุณแม่” “จริงลูก หน้าตาเหมือนไอ้ลูกตัวแสบของแม่หมดเลย” ปภัสสรเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วรับตัวหลานสาวมาอุ้ม เปลี่ยนกันเพื่อให้แฟรงค์ดูแลพราวดาว “แล้วคุณพ่อล่ะคะ” เธอเอ่ยถามเสียงเรียบ “เดี๋ยวคงตามมาน่ะลูก ติดประชุมใหญ่” “อ๋อค่ะ” “พักผ่อนเถอะลูก” หญิงสาวพยักหน้าหงึก ๆ แล้วหลับไปเลย ส่วนแฟรงค์กับแม่ก็นำตัวหนูพิ้งค์ไปให้พี่พยาบาลนำไปที่ห้องทารกแรกเกิด ไว้พราวดาวตื่นจะนำตัวลูกน้อยมาให้กินนมอีกทีหนึ่ง “ยินดีด้

  • กลับใจรักมาเฟียร้าย   บทที่ 63

    บทที่ 63 คุณพ่อป้ายแดง เข้าเดือนที่เก้า สัปดาห์สุดท้ายของการนับถอยหลังรอวันผ่าคลอด พราวดาวที่ตอนนี้ท้องใหญ่จนเดินเหินลำบากกว่าเดิมเดินมานั่งลงบนโซฟา ซึ่งแฟรงค์กำลังพับผ้าอ้อมเด็กใส่ตะกร้าเตรียมสำหรับไปโรงพยาบาล เธอมองเขาแล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ก็แฟรงค์ยืนกรานว่าจะทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่ซื้อของให้ลูกสาวและซักเสื้อผ้ารวมถึงตอนนี้ที่เขากำลังเตรียมของไปโรงพบาบาล “สนุกไหมคะ เห็นหยิบเสื้อลูกตัวไหนขึ้นมาก็อมยิ้ม” “สนุกและมีความสุขมากเลยละ ไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะรู้จักหน้าที่ตนเองมากขนาดนี้ สมองสั่งการอัตโนมัติเลยละพราว” เขาหันมาพูดกับคนรักด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข แววตาเปล่งประกายบ่งบอกถึงความสุขที่เขาได้รับจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ “พรุ่งนี้ป้าหมอก็ให้หนูไปแอดมิตแล้วนะคะคนสวย เราจะได้เจอกันเร็ว ๆ นี้แล้วนะ” “อยากเจอใจจะขาดแล้วครับคนสวย อยากเห็นว่าหนูจะหน้าเหมือนใครมากกว่ากัน ระหว่างพ่อกับแม่” “ก็ต้องเหมือนนายอยู่แล้ว ตั้งแต่อัลตราซาวนด์แล้ว” “ก็ไม่รู้แหละ เผื่อออกมาหนูแกล้งพ่อทำให้พ่อดีใจ” “ไม่แกล้งหร

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status