เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 866
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 867
"ว่าไงนะคะ?!"แคลร์ร้องด้วยความตกใจ “ทั้งสวย สง่า จิตใจดี สมบูรณ์แบบ ที่สำคัญไปกว่านั้น เธอยังเป็นม่าย แม่หม้ายที่ร่ำรวย… นั่นทำให้เธอเป็นสาวโสดที่หายากที่สุดของสาววัยกลางคนเลยใช่ไหมคะ?!”ชาร์ลีพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ใช่ครับ เธอเป็นสาวโสด แต่เธอดูไม่เหมือนคุณอาเลยนะ เหมือนเป็นพี่สาวซะมากกว่าอีก”แคลร์ถามด้วยความประหลาดใจว่า “จริงเหรอ? เธอเหมือนคนอายุเท่าไหร่เหรอคะ?”ชาร์ลีตอบว่า “เหมือนอายุสักสามสิบเจ็ดหรือสามสิบแปด ไม่น่าจะเกินสี่สิบเลยนะ”"ถามจริง?!"แคลร์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ และไม่เชื่ออย่างยิ่ง เธอไม่ค่อยเห็นผู้หญิงอายุ 50 ปีแต่ดูอ่อนกว่าวัยถึง 10 ปีมันไม่เว่อร์ไปหน่อยเหรอถึงแม้จะเป็นดาราก็เถอะ?ชาร์ลีพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ เธอดูสาวและสวยมาก คุณรู้จักแคเธอรีน ซีตา โจนส์ใช่ไหม? คุณอาฮอลล์ดูอ่อนกว่าวัยและสวยกว่าเธออีกนะครับ”แคลร์ประหลาดใจอีกครั้ง “อย่าเว่อร์ไปหน่อยเลย! นี่คุณพูดจริงเหรอคะ?”ชาร์ลียิ้ม “ใช่แล้วครับ คืนนี้เธอจะมาที่บ้านของเรา รอดูด้วยตัวคุณเองสิ”แคลร์ไม่ได้สงสัยในคำพูดของชาร์ลีอีกต่อไป เธอกลับพูดอย่างกังวลใจว่า “ผู้หญิ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 868
ตอนนี้ผ่านไป 24 ชั่วโมงตั้งแต่เอเลนหายตัวไปแคลร์รู้สึกเป็นกังวลและประหม่ามาก เธอจึงเริ่มตระเวนหาตามสถานเสริมความงามที่เอเลนไปประจำเธอมาที่ร้านเสริมสวยแห่งหนึ่งและถามเจ้าของร้านขณะแสดงรูปของเอเลนว่า “ขอโทษนะคะ คุณเคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อนไหม?”เจ้าของร้านดูรูปด้วยความสงสัยและถามว่า “โอ้ นี่คุณนายวิลสันใช่ไหม?”แคลร์ก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน “คุณรู้จักแม่ฉันเหรอคะ?”เจ้าของร้านยิ้ม และพูดว่า “โอ้ คุณคือลูกสาวของเธอสินะ เธอเคยเป็นลูกค้าประจำของฉันที่นี่ แต่ช่วงนี้ฉันไม่ได้เจอเธอเลย เธอมาที่นี่กับเพื่อนของเธอค่อนข้างบ่อย ทำไมเหรอ? เธอหายไปเหรอ?”แคลร์พยักหน้า และถามว่า “คุณรู้จักเพื่อนของเธอบ้างไหมคะ? ขอเบอร์หน่อยได้มั้ยคะ?”เจ้าของอ้าปากค้างราวกับมีบางอย่างเข้ามาในใจ และโพล่งออกมาว่า “เอ๊ะ มีเพื่อนคนหนึ่งของเธอกำลังทำหน้าอยู่พอดีเลย ให้ฉันไปเรียกเธอมาให้ไหม?”แคลร์รีบพูด “นั่นคงจะดีมากเลยค่ะ! ขอบคุณนะคะ!"เจ้าของร้านยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันยินดีช่วยเหลือจ่ะ”เจ้าของร้านยิ้มอย่างอ่อนโยน เธอหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาแล้วพูดว่า “ลิลลี่ ช่วยบอกคุณนายเวย์นออกมาสักครู่ได้ไหม? บอกเธอว่าลูกสาวของคุ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 869
ใบหน้าของคุณนายเวย์นบิดเบี้ยวด้วยความโมโห ถึงแม้ว่ามาส์กบนหน้าเธอที่แน่นอยู่แล้วก็ยังสามารถหลุดออกจากใบหน้าของเธอได้เธอมองดูมาส์กที่ตกลงบนพื้นด้วยความอารมณ์เสียแต่เธอก็อารมณ์เสียมากขึ้นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานแม้ว่าเธอกับเอเลนจะไม่ใช่เพื่อนที่ดีที่สุด แต่ทั้งคู่ก็มีมิตรภาพที่ดีร่วมกัน เพราะพวกเธอมักจะเล่นไพ่นกกระจอกและไปเข้าคอร์สทำหน้าทำสปาด้วยกันเสมอพวกเขามีคนรู้จักแบบนี้มากมายที่ปฏิบัติต่อกันอย่างสุภาพ แต่การกระทำของเอเลนเมื่อวานนี้ทำให้เธอโกรธจนนอนไม่หลับเลยทีเดียวแคลร์อดไม่ได้ที่จะสับสนและงงงวยเมื่อได้ยินจากคุณนายเวย์น ทำไมแม่ของเธอถึงพูดกับเพื่อนของเธอแบบนี้? เธอมีสถานะที่ไม่ดีนักเมื่อไม่นานนี้เพราะเธอไม่มีเงิน แต่ทัศนคติของเธอที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันนั่นมันอะไรกัน? เธอไปเจอขุมทรัพย์ที่ไม่คาดคิดมาอย่างนั้นเหรอ?เธอยังพูดเหมือนว่าจะซื้อร้านเสริมสวยให้ตัวเองอีกด้วย! เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นเงินก้อนโตเลยทีเดียวอีกคำถามก็เกิดขึ้นมาในใจ เธอไม่จำเป็นต้องหายตัวไปก็ได้!นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ตอนนี้แคลร์เริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆในเวลาเดียวกันนี้ คุณนายเวย์นที่ยังหอบอยู่ก็ถ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 870
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เอเลนเป็นคนไม่มีเงินถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงกล้าดูถูกคุณนายเวย์นทางโทรศัพท์เหมือนคนที่ร่ำรวยและเย่อหยิ่งหลังจากนั้นไม่นาน?จู่ ๆ เธอก็รวยขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ อย่างนั้นเหรอ?เงินมาจากไหน?ถึงเธอจะรวยจริงแล้วทำไมเธอต้องหายไปด้วยล่ะ?เพราะเอเลนจะมาดูถูกทั้งเธอและพ่อของเธอหลังจากที่เอเลนรวยขึ้นจริงเหรอ?มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าเอเลนอาจจะเป็นคนแบบนั้น แต่วิลล่า ที่ธอมป์สัน เฟิร์สไม่ใช่บ้านในฝันที่เธอน้ำลายไหลมาเป็นเวลานานอย่างนั้นหรือ?ถ้าพูดตามหลักเหตุผลแล้ว หากเธอได้รับโชคลาภโดยบังเอิญ เธอจะซ่อนเงินและพักที่วิลล่าสุดหรูต่อไป ซึ่งมันค่อนข้างจะสอดคล้องกับตัวตนของเธอ เธอคงไม่ได้หายตัวไปพร้อมกับเงินและทิ้งวิลล่าไว้แบบนั้น เพราะเธอยังไม่ได้นอนสักคืนที่วิลล่าด้วยซ้ำยิ่งแคลร์พยายามเข้าใจและวิเคราะห์สถานการณ์มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเท่านั้น เธอรู้สึกว่าการหายตัวไปของแม่มันแปลก ๆ และมีความฟังดูไม่ขึ้นอยู่เรื่อย ๆอย่างไรก็ตาม เบาะแสก็จบลงจากที่คุณนายเวย์นกล่าวเอาไว้และเธอก็ไม่พบเบาะแสใด ๆ เพิ่มเติมในตอนนี้เธอต้องการเบาะแสเพิ่มเติมเพ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 871
ชาร์ลีขับรถไปรอบเมืองอย่างไร้จุดหมาย เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากจาค็อบว่า มาทิลด้ากำลังจะมาบ้านของพวกเขาในเร็ว ๆ นี้ เขาจึงขับรถกลับบ้านแคลร์ได้รับโทรศัพท์จากพ่อของเธอด้วยใจความเดียวกันแล้วเธอก็กลับบ้านแม้จะไม่เต็มใจนักลอเรนยืนกรานที่ออกไปทานอาหารเย็นข้างนอกในคืนนี้ เมื่อเธอรู้ว่ามีแขกมาเยี่ยม แคลร์ต้องการให้เธออยู่เป็นเพื่อนหลีกเลี่ยงความเงียบที่น่าอึดอัดใจ แต่เธอก็รู้สึกอึดอัดมากพอแล้ว เธอจึงปฏิเสธข้อเสนอของแคลร์ โดยบอกว่าเธอต้องทำงานนอกเวลาและจะหาทานอาหารเย็นทานเองแคลร์ไม่สามารถบังคับลอเรนได้ เธอเตือนจาค็อบล่วงหน้าแทนว่า “พ่อคะ ตอนเพื่อนของพ่อมา ได้โปรดอย่าพยายามคุยกับหนู วันนี้หนูไม่มีอารมณ์จะคุยด้วยค่ะ”จาค็อบรู้ว่าเขากอดันแคลร์มากไม่ได้ เพราะเธอเต็มใจที่จะกลับบ้านและทานอาหารเย็นกับมาทิลด้าเพื่อเห็นแก่เขา เขาจึงพูดกับชาร์ลีว่า “ลูกเขยที่รัก มื้อเย็นนี้ พ่ออยากให้ลูกช่วยทำให้บรรยากาศดีหน่อย ตกลงไหม?”"ได้ครับ" ชาร์ลีพยักหน้าอย่างลังเลในเวลานี้กริ่งประตูก็ดังขึ้น จาค็อบรีบไปที่ระบบโทรศัพท์และตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า “พวกเขาอยู่ที่นี่แล้ว! พ่อจะไปเปิดประตู”เขาเลื่อนประตูหลักแล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 872
มาทิลด้าพยักหน้าและพูดว่า “100 ล้านก็ไม่ได้แพงขนาดนั้น แต่แม่ก็ไม่ค่อยเข้าใจ ว่าจาค็อบจะซื้อวิลล่านี่ ได้ ในสถานการณ์ปัจจุบันของเขาได้อย่างไรกัน?”พอลยิ้มและพูดว่า “แม่คงต้องถามเขาด้วยตัวเอง”มาทิลด้ายิ้มเช่นกัน “อืม บางที เขาอาจจะคมในฝัก ไม่บอกความรู้ความสามารถของเขา ให้ไครรับรู้ก็ได้”พอลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “พูดจริง ๆ นะแม่ ลุงวิลสันเป็นคนดี แต่ผมไม่สามารถบอกได้ว่าเขามีคมที่จะซ่อน อันที่จริง ผมไม่คิดว่าเขาก็มีฝักด้วย”มาทิลด้าถามด้วยความสงสัย “ลูกหมายความว่าอย่างไร?”พอลตอบว่า “เปล่าครับ ผมแค่รู้สึกแปลก ๆ แค่นั้นเอง”มาทิลด้าหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เธอตอบ “เอาล่ะ พอได้แล้ว แม่ควรจะดีใจกับเพื่อนเก่าของแม่ ที่สามารถอยู่ในวิลล่าราคาแพงแบบนี้ได้ ส่วนเรื่องอื่น ๆ มันไม่ใช่เรื่องของเรา”พอลพยักหน้าอย่างจริงจัง “ใช่ครับ แม่พูดถูก”ในขณะนี้ จาค็อบเปิดประตูและพูดอย่างตื่นเต้นทันทีที่เห็นมาทิลด้าและพอลว่า “เฮ้ มาทิลด้า พอล พวกเธออยู่ที่นี่แล้ว มาเถอะ เข้ามาได้เลย!”มาทิลด้ายิ้มขณะที่เธอพูดว่า “ว้าว จาค็อบ บ้านของนายสวยมาก ฉันไม่รู้ว่านายพักอยู่ในที่หรูหราเช่นนี้ ฉันรู้สึกได้ถึง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 873
ในเวลานี้ จาค็อบได้พามาทิลด้าและลูกชายของเธอ พอลนั้นเดินผ่านลานบ้านทันทีที่พวกเขาพบกัน แคลร์ตกใจมากกับการปรากฏตัวของมาทิลด้า เธอเคยได้ยินชาลีบอกว่านิสัยและรูปร่างหน้าตาของมาทิลด้านั้น ช่างน่าทึ่งมาก แต่เธอก็ไม่คิดว่าจะดีขนาดนั้นจริง ๆในขณะเดียวกัน แคลร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉามาทิลด้าเล็กน้อยอย่าไรก็ตาม มันวิเศษมากที่ผู้หญิงสามารถรักษาสภาวะอารมณ์และรูปลักษณ์ที่ดีของเธอไว้ได้ เมื่อเธออายุได้ห้าสิบปีหรือมากกว่านั้นแล้วมาทิลด้าประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นแคลร์ เธอไม่คาดคิดเลยว่าลูกสาวของจาค็อบและเอเลนจะสวยและโดดเด่นได้ขนาดนี้ในเวลาเดียวกัน พอลซึ่งยืนอยู่ข้างมาทิลด้าก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาประหลาดใจมากกับความงามและท่าทางของแคลร์จาค็อบรีบแนะนำพวกเขาให้รู้จักกัน “มาทิลด้า นี่คือลูกสาวของฉัน แคลร์”หลังจากนั้น เขามองไปที่แคลร์อีกครั้งก่อนจะยิ้มและพูดว่า "แคลร์ นี่คือเพื่อนเก่าของพ่อ มาทิลด้า ฮอลล์ เรียกเธอว่าอาฮอลล์ก็ได้”แคลร์ตกใจมากกับความงามและท่าทางของมาทิลด้า ขณะเดียวกันเธอก็ยิ่งกังวลเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับมาทิลด้ามากขึ้นเมื่อเทียบกับมาทิลด้าแล้ว ดูเหมือนแม่ของเธอจะอยู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 874
ชาร์ลีพยักหน้าขณะที่เขาพูดว่า “ได้ครับ พ่อ ผมเข้าใจแล้ว"จาค็อบรีบพูดว่า “อย่าลืมเรื่องที่พ่อเตือนลูกด้วยล่ะ!”ชาร์ลีรู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร จาค็อบต้องการให้เขาคอยดูสถานการณ์และเพื่อแน่ใจว่า ชาร์ลีจะไม่ยอมให้แม่ยายเข้าบ้าน หากเธอกลับมา จาค็อบไม่ต้องการให้เอเลนเห็นมาทิลด้าในวิลล่าดังนั้นเขาจึงยิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องกังวลครับพ่อ ผมจะไม่ทำผิดพลาดใด ๆ พ่อสั่งเรื่องนั้นกับผมแล้ว”จาค็อบยกนิ้วโป้งให้เขาก่อนจะอุทานว่า “ลูกเป็นลูกเขยที่ดีของพ่อจริง ๆ พ่อจะไม่ทำกับลูกไม่ดี ในอนาคตเลย!”หลังจากพูดจบ จาค็อบก็รีบพามาทิลด้าไปที่ครัวแคลร์ถามชาร์ลีด้วยความสงสัย “พ่อบอกอะไรคุณคะ? พวกคุณทั้งคู่ทำตัวลึกลับราวกับว่า พวกคุณกำลังมีการสมรู้ร่วมคิดที่น่าอับอายกันอย่างนั้นแหละ”ชาร์ลีคิดกับตัวเองว่า 'เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะบอกเธอว่าพ่อของเธอขอให้ฉันเฝ้าดูแลเธอ ยิ่งกว่านั้น ถ้าแม่ของเธอกลับมา ฉันต้องแน่ใจว่าแม่ต้องเข้าไปในบ้านไม่ได้ แม้ว่าฉันจะต้องอุ้มเธอไป ถ้าฉันไม่สามารถพาแม่ไปได้ ฉันก็จะต้องทุบแม่ให้สลบก่อนที่จะพาออกไป”ดังนั้นชาร์ลีจึงยิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่มีอะไรครับ พ่อบอกให้ผมสร้างความบันเทิงและ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
