"ใช่แล้ว!" จาค็อบตอบอย่างตื่นเต้นว่า “ประเด็นสำคัญคือสามีของเธอตายแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า! นายไม่คิดว่าพระเจ้ากำลังช่วยฉันอยู่เหรอ?”ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “แต่พ่อครับ แม่ยังไม่ตาย…”สีหน้าของจาค็อบเปลี่ยนไปก่อนจะพูดว่า “อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้แช่งหรือหวังให้เธอตาย!”ขณะที่เขาพูด จาค็อบก็ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “นายไม่คิดเหรอว่ามันจะดีมากถ้าเอเลนก็หนีไปกับผู้ชายอื่นเหมือนที่ฮันนาห์ทำ”ชาร์ลีส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขากลัวว่าหัวใจของจาค็อบจะถูกมาทิลด้าผู้ซึ่งกำลังจะกลับมายังออสเกียในไม่ช้าเข้าครอบครองโดยสมบูรณ์แล้ว ความรู้สึกทั้งหมดที่จาค็อบได้เหลือไว้ให้เอเลนนั้นหายไปหมดแล้วชาร์ลีทำได้เพียงถอนหายใจตามที่เขาพูด “ถ้าแคลร์ยอมรับการหายตัวไปของแม่ที่เป็นการหนีไปกับคนอื่นได้ มันก็คงดีอยู่หรอก”ถ้าแคลร์มีทัศนคติแบบเดียวกับจาค็อบ ชาร์ลีก็จะปล่อยให้เอเลนหายไปจากโลกนี้สำหรับคนอย่างเอเลน เขาช่วยเหลือเธออยู่แล้วตราบใดที่เธอมีอาหาร เครื่องดื่ม และมีหลังคาไว้ซุกหัวนอน บางทีเขาควรส่งเธอไปที่เหมืองถ่านหินเดียวกันกับฮันนาห์ เพื่อที่เธอจะได้ขุดหาถ่านหินไปตลอดชีวิตของเธอด้วยฮันนาห์และเพื่อน
เอเลนรู้สึกผิดอย่างมากในขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียงเธอไม่ได้กินอะไรเลยมานานกว่าสิบสองชั่วโมงแล้ว และเธอก็ทนต่อการถูกทุบตีอย่างรุนแรง ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกหิวโหย แม้ว่าเธอจะอยู่ได้โดยไม่กินหรือดื่มอะไรก็ตาม แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดท้องของเธอไม่ให้ส่งเสียงร้องใด ๆ ได้!แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เอเลนก็ไม่กล้าที่จะมีปัญหากับเจนนิเฟอร์เพราะท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงบ้าคนนี้จะทุบตีเธออย่างแรงอีกครั้งเอเลนคิดว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไรถ้าเธอแค่เอาผ้าห่มคลุมหัวแล้วพยายามจะผล็อยหลับไปแทน ใครจะคาดคิดว่าท้องที่หิวโซของเธอจะส่งเสียงออกมาในเวลาเช่นนี้?เจนนิเฟอร์ยืนขึ้นทันทีก่อนที่เธอจะกระทืบเท้าเข้าหาเอเลน และทักทายเธอด้วยการตบหน้าเธออย่างแรง เอเลนรู้สึกว่าแก้มที่บวมมากของเธอได้ระเบิดออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วหลังจากการตบครั้งนี้จากเจนนิเฟอร์เอเลนทำได้เพียงอ้อนวอนอย่างหมดหวัง “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำ…”เนื่องจากเธอสูญเสียฟันหน้าไป 2 ซี่แล้ว เอเลนจึงไม่สามารถพูดได้อย่างถูกต้อง และคำพูดของเธอก็ไม่ชัดเจน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับทุกคนที่จะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดเจนนิเฟอร์ตบหน้าเธออีกครั้งก่อนจะ
แล้วเธอจะไม่ทำเช่นเดียวกันหรือ หากเธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเอเลน?ดังนั้นคุณท่านวิลสันจึงไม่ได้ตั้งใจจะใจดีหรือมีน้ำใจต่อเอเลนเลยยิ่งไปกว่านั้น คุณท่านวิลสันอดไม่ได้ที่จะจำความอัปยศที่เธอได้รับที่วิลล่า ธอมป์สัน เฟิร์สในวันนี้ ในเวลานี้เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่คือผลลัพธ์ และราคาที่แกต้องจ่ายสำหรับการกระทำของตัวแกเอง! แกควรมีความสุขกับผลที่ตามมาจากการกระทำของแก! นี่แค่วันแรกนะ เราจะใช้เวลาอีกสิบสี่วันด้วยกัน!”หลังจากที่เธอพูดจบ คุณท่านวิลสันก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องน้ำเอเลนนั่งอยู่บนพื้นห้องน้ำ เธอรู้สึกหิวและเย็นมาก เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้จริง ๆ เพราะตอนนี้เธอหมดหนทางและสิ้นหวัง อย่างไรก็ตาม เธอหุบปากทันทีเมื่อนึกถึงเจนนิเฟอร์ที่แสนร้ายกาจ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เธอได้แต่กอดขาของเธอแน่นขณะที่เธอซุกใบหน้าของเธอไว้ระหว่างขาของเธอและร้องไห้อย่างขมขื่นเอเลนไม่เคยพบกับประสบการณ์ที่น่าเศร้าเช่นนี้มาทั้งชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานและพบเจอในวันนี้นั้นเลวร้ายยิ่งกว่าความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่เธอเคยประสบในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมาใ
เดิมทีแคลร์ไม่รู้ว่าจาค็อบนั้นดื่มมาก่อนแต่เมื่อได้เข้าใกล้จาค็อบแล้ว เธอก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์แรง ๆ ออกมาจากร่างกายของเขา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธพ่อของเธอในเวลานี้!เธอรู้ว่าปกติแล้วพ่อของเธอชอบดื่มสุรา แต่เธอไม่เคยไม่ก้าวก่ายในประเด็นนี้เลย แต่ประเด็นในครั้งนี้ก็คือพ่อของเธอบอกกับเธอว่าเขาจะไปตระเวนตามร้านเล่นไพ่นกกระจอกหลายแห่งเพื่อตามหาแม่ของเธอ ทำไมเขาถึงกลับมาเมาแบบนี้ล่ะ?นี่… นี่พิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ได้ไปตามหาแม่ของเธอเลย! เขาแค่ออกไปเพื่อ… ดื่มเท่านั้น!เมื่อจาค็อบได้ยินแคลร์ถามว่าเขากำลังดื่มมาหรือไม่ จาค็อบก็รีบปิดปากของเขาและถอยกลับไปสองสามก้าวขณะที่เขาเริ่มตื่นตระหนก หลังจากนั้นเขาก็รีบพูดว่า “อย่าพูดไร้สาระ! พ่อไม่ได้ดื่มมาสักหน่อย!”“พ่อนั่นแหละที่พูดเรื่องไร้สาระในตอนนี้!” แคลร์กระทืบเท้าอย่างโกรธจัด “หนูได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายของพ่อ! พ่อไม่ได้มีกลิ่นแอลกอฮอล์ติดตัวเมื่อตอนพ่อออกจากบ้านก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มีกลิ่นแอลกอฮอล์ที่แรงมากบนร่างกายของพ่อ! พ่อก็คงเพิ่งไปกื่มมาแน่ ๆ !”ขณะที่เธอกำลังพูด แคลร์จ้องไปที่คอเสื้อของจาค็อบและเธอสังเกตเห็นหยดน้ำมันบนปกเสื้อของเ
แคลร์ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลย เธอโบกมือก่อนจะพูดว่า “ช่างมันเถอะค่ะ ฉันไม่ต้องการพูดถึงปัญหานี้อีก ฉันไปทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ที่ห้องนอนนะคะ”หลังจากที่เธอพูดจบ แคลร์ก็หันหลังและเดินขึ้นบันไดไปชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อเห็นเธอเดินขึ้นบันไดและจากไปดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องยากจริง ๆ ที่จะจัดการกับเอเลนเขาไม่สามารถกำจัดเธอได้และไม่สามารถทำให้เธอหายตัวไปจากโลกนี้โดยไร้ร่องรอยได้เลย เมื่อเธอรับความทุกข์มามากพอแล้ว เขาก็ยังคงต้องพาเธอกลับบ้านอยู่ดีอย่างไรก็ตาม มันจะลำบากมากในการพาเธอกลับมา เขาจะทำให้เธอหุบปากโดยไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นได้อย่างไร?ผ่านการสะกดจิตดีไหมนะ?นั่นจะไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย!เพราะท้ายที่สุดแล้ว ผลข้างเคียงของการสะกดจิตก็คือเมื่อบุคคลนั้นเริ่มปฏิบัติตัวตามสัญญาณที่ถูกสะกดไว้ของพวกเขาแล้ว บุคคลนั้นก็จะสูญเสียสติไปชั่วขณะมันเป็นสถานการณ์เดียวกันกับตอนที่เขาสะกดจิตเคียน และสดกดจิตแก่เขาว่าเขาจะต้องทานอาหารพิเศษทุก ๆ ชั่วโมง เมื่อใดก็ตามที่เขาทานอาหารมื้อพิเศษ เคียนก็แค่ทำตามที่ชาร์ลีได้สะกดเอาไว้ให้เขา ในเวลานั้นเขาจะสูญเสียสติไปชั่วขณะและสิ่งที่เข
ลอเรนสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของชาร์ลี เมื่อชาร์ลีปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอ ในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างที่สุด ที่เธอฟังคำสารภาพรักที่หนักแน่นและเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกที่เขามีต่อแคลร์ในเวลานี้ ลอเรนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ชาร์ลี ถ้าแคลร์รักคุณจริง ๆ ฉันจะไม่ทำอะไรเพื่อกวนหรือแทรกแซงความสัมพันธ์ของพวกคุณเลย อย่างไรก็ตาม คุณรู้ดีอยู่แล้ว ว่าเหตุผลเดียวที่แคลร์มาอยู่กับคุณ เป็นเพราะคำสัญญาที่เธอให้ไว้กับปู่ของเธอ คุณคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าคุณเป็นคนเดียวที่ทุ่มเทกับความสัมพันธ์นี้? ทำไมคุณไม่ปล่อยเธอไปและคิดถึงตัวคุณเองบ้างสักครั้งล่ะ?”หลังจากที่เธอพูดจบ ลอเรนก็สะอื้นขณะที่เธอถามว่า “ฉันด้อยกว่าแคลร์ตรงไหน? บอกฉันที ฉันจะได้ปรับปรุงตัวเอง ฉันจะได้ตามเธอทัน ได้โปรดอย่าปฏิเสธฉันแบบนี้เลย ทำไมคุณไม่ให้โอกาสฉัน?”ชาร์ลีส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ลอเรน บางครั้งคุณไม่เข้าใจความคิดของผู้ชาย เหตุผลที่คุณตกหลุมรักผม เพราะผมใจดีกับคุณ และนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงตกหลุมรักแคลร์ เพราะเธอก็ใจดีกับผม มันเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้ผมเลือกอยู่เคียงข้างเธอ เพื่อรักเธ
หากแคลร์ไม่มี 'ความโง่เขลา' อันดื้อดึงนี้ เธอคงจะฟังการเกลี้ยกล่อมของทุกคนและกำจัดเขาไปนานแล้วถ้าเป็นเช่นนั้น ชะตากรรมของเขาจะเป็นอย่างไรในตอนนี้?ชาร์ลีไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้ชีวิตของเขาลำบากมากก่อนจะแต่งงานกับแคลร์เนื่องจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า จะไม่รับเลี้ยงผู้ใหญ่อีกต่อไป ดังนั้น ในวันเกิดปีที่สิบแปดของเขา คุณนายลูอิสจึงซื้อเค้กวันเกิดให้เขาด้วยเงินออมเพียงเล็กน้อยที่เธอมี หลังจากนั้นพวกเขาก็ฉลองวันเกิดให้ชาร์ลี ก่อนที่เธอจะส่งเขาออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอในตอนนั้น ชาร์ลีต้องกลับมาเป็นคนไร้ที่พึ่งและโดดเดี่ยวบนโลกใบนี้อีกครั้งคุณนายลูอิสอยากจะช่วยเขาและเธอต้องการแนะนำงานให้ชาร์ลี เพื่อที่เขาจะได้หาเงินเลี้ยงชีพได้เอง แต่ชาร์ลีไม่มีหน้าจะไปรับความช่วยเหลือจากคุณนายลูอิสเขาพบเจอกับสถานที่ก่อสร้างด้วยตัวเขาเองและเริ่มที่จะขนย้ายอิฐ ทราย รวมถึงซีเมนต์ตอนอายุได้สิบแปดปีเขาลังเลที่จะเช่าบ้าน ดังนั้นเขาจึงอาศัยในแคมป์คนงานที่ไซต์ก่อสร้างร่วมกับคนงานคนอื่น ๆ เขากินอาหาอย่างถูกที่สุดและทำงานที่เหนื่อยที่สุด หนักที่สุดและสกปรกที่สุดในสถานที่ก่อสร้างช
ขณะที่เขาคิดถึงอดีต ชาร์ลีก็รู้สึกเปี่ยมล้นไปด้วยอารมณ์มีเพียงสองคนในตระกูลวิลสันที่ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีหนึ่งในนั้นคือนายท่านวิลสันซึ่งล่วงลับไปแล้ว และอีกหนึ่งคือ แคลร์ ภรรยาของเขาเนื่องจากนายท่านวิลสันได้เสียชีวิตลงไปแล้ว คนเดียวในตระกูลวิลสันที่ดีกับเขาอย่างแท้จริงก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแคลร์เมื่อชาร์ลีเห็นแคลร์ยืนอยู่ที่ระเบียงด้วยใบหน้าที่เศร้า เขาจึงเดินเข้าไปหาเธอช้า ๆ ก่อนพูดว่า “แคลร์ คุณไม่ต้องกังวลมากไปหรอก แม่จะกลับบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน ตกลงไหม?”แคลร์เพิ่งรู้ว่าชาร์ลีเข้ามาในห้อง เมื่อเธอได้ยินเขาพูด เธอหันกลับมามองเขาด้วยสีหน้าหงุดหงิด เธอพูดว่า “คุณไม่ได้สนใจแม่จริง ๆ แน่นอนคุณคิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ และต่อให้มีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ คุณก็จะไม่เสียใจหรือกังวลเลย”ชาร์ลีรู้ว่าแคลร์ยังโกรธเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเดินไปหาแคลร์และปลอบโยนเธอ “ภรรยาที่รัก ผมรู้ ว่าคุณกังวลว่าแม่ของคุณ อาจจะกำลังทุกข์หรือประสบพบเจอกับอันตรายอยู่ข้างนอกนั่น แต่อย่างไรก็ตาม คุณไม่คิดเหรอว่า มันก็เป็นเรื่องดีที่แม่ของคุณต้องเจอกับความทุกข์บ้าง?”แคลร์ตอบว่า “ฉันเข้