เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 834
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 835
จาค็อบไม่เคยคิดฝันว่าจะได้รับโทรศัพท์จากมาทิลด้าอีกในช่วงชีวิตนี้สิ่งที่ไม่คาดคิดมากกว่าคือความจริงที่ว่ามาทิลด้ากำลังจะกลับมาที่ออสเกีย!มาทิลด้าไปสหรัฐอเมริกาทันทีหลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัย หลังจากนั้นเธอยังคงอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาหลังจากเรียนจบ เพื่อนร่วมชั้นเก่าของพวกเขาไม่เห็นเธออีกเลยตั้งแต่วันนั้น มันเป็นเวลายี่สิบกว่ากว่าปีแล้วตั้งแต่นั้นมาอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่ได้เจอหน้ากันมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว แต่จาค็อบก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงทันทีที่ได้ยินเสียงของเธอดังนั้นเขาจึงรีบถามต่อว่า “มาทิลด้า เธอ… เธอจะกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์จริง ๆ เหรอ? เธอจะกลับมาเมื่อไหร่?”มาทิลด้ายิ้มก่อนพูดว่า “ฉันจะขึ้นเครื่องบินในไม่ช้านี้ ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ฉันจะไปถึงโอลรัส ฮิลล์ ภายในเวลาสิบเอ็ดโมงเช้า เราน่าจะได้ทานอาหารเย็นร่วมกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเราวันมะรืนนี้ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะ!”จาค็อบตื่นเต้นมาก หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “โอ้ พรุ่งนี้คุเธอจะกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์แล้วใช่ไหม? แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนเหรอ?”มาทิลด้าตอบว่า “ลูกชายของฉันจองห้องพักกับเราที่แชงกรีลา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 836
"ใช่แล้ว!" จาค็อบตอบอย่างตื่นเต้นว่า “ประเด็นสำคัญคือสามีของเธอตายแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า! นายไม่คิดว่าพระเจ้ากำลังช่วยฉันอยู่เหรอ?”ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “แต่พ่อครับ แม่ยังไม่ตาย…”สีหน้าของจาค็อบเปลี่ยนไปก่อนจะพูดว่า “อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้แช่งหรือหวังให้เธอตาย!”ขณะที่เขาพูด จาค็อบก็ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “นายไม่คิดเหรอว่ามันจะดีมากถ้าเอเลนก็หนีไปกับผู้ชายอื่นเหมือนที่ฮันนาห์ทำ”ชาร์ลีส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขากลัวว่าหัวใจของจาค็อบจะถูกมาทิลด้าผู้ซึ่งกำลังจะกลับมายังออสเกียในไม่ช้าเข้าครอบครองโดยสมบูรณ์แล้ว ความรู้สึกทั้งหมดที่จาค็อบได้เหลือไว้ให้เอเลนนั้นหายไปหมดแล้วชาร์ลีทำได้เพียงถอนหายใจตามที่เขาพูด “ถ้าแคลร์ยอมรับการหายตัวไปของแม่ที่เป็นการหนีไปกับคนอื่นได้ มันก็คงดีอยู่หรอก”ถ้าแคลร์มีทัศนคติแบบเดียวกับจาค็อบ ชาร์ลีก็จะปล่อยให้เอเลนหายไปจากโลกนี้สำหรับคนอย่างเอเลน เขาช่วยเหลือเธออยู่แล้วตราบใดที่เธอมีอาหาร เครื่องดื่ม และมีหลังคาไว้ซุกหัวนอน บางทีเขาควรส่งเธอไปที่เหมืองถ่านหินเดียวกันกับฮันนาห์ เพื่อที่เธอจะได้ขุดหาถ่านหินไปตลอดชีวิตของเธอด้วยฮันนาห์และเพื่อน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 837
เอเลนรู้สึกผิดอย่างมากในขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียงเธอไม่ได้กินอะไรเลยมานานกว่าสิบสองชั่วโมงแล้ว และเธอก็ทนต่อการถูกทุบตีอย่างรุนแรง ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกหิวโหย แม้ว่าเธอจะอยู่ได้โดยไม่กินหรือดื่มอะไรก็ตาม แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดท้องของเธอไม่ให้ส่งเสียงร้องใด ๆ ได้!แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เอเลนก็ไม่กล้าที่จะมีปัญหากับเจนนิเฟอร์เพราะท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงบ้าคนนี้จะทุบตีเธออย่างแรงอีกครั้งเอเลนคิดว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไรถ้าเธอแค่เอาผ้าห่มคลุมหัวแล้วพยายามจะผล็อยหลับไปแทน ใครจะคาดคิดว่าท้องที่หิวโซของเธอจะส่งเสียงออกมาในเวลาเช่นนี้?เจนนิเฟอร์ยืนขึ้นทันทีก่อนที่เธอจะกระทืบเท้าเข้าหาเอเลน และทักทายเธอด้วยการตบหน้าเธออย่างแรง เอเลนรู้สึกว่าแก้มที่บวมมากของเธอได้ระเบิดออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วหลังจากการตบครั้งนี้จากเจนนิเฟอร์เอเลนทำได้เพียงอ้อนวอนอย่างหมดหวัง “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำ…”เนื่องจากเธอสูญเสียฟันหน้าไป 2 ซี่แล้ว เอเลนจึงไม่สามารถพูดได้อย่างถูกต้อง และคำพูดของเธอก็ไม่ชัดเจน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับทุกคนที่จะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดเจนนิเฟอร์ตบหน้าเธออีกครั้งก่อนจะ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 838
แล้วเธอจะไม่ทำเช่นเดียวกันหรือ หากเธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเอเลน?ดังนั้นคุณท่านวิลสันจึงไม่ได้ตั้งใจจะใจดีหรือมีน้ำใจต่อเอเลนเลยยิ่งไปกว่านั้น คุณท่านวิลสันอดไม่ได้ที่จะจำความอัปยศที่เธอได้รับที่วิลล่า ธอมป์สัน เฟิร์สในวันนี้ ในเวลานี้เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่คือผลลัพธ์ และราคาที่แกต้องจ่ายสำหรับการกระทำของตัวแกเอง! แกควรมีความสุขกับผลที่ตามมาจากการกระทำของแก! นี่แค่วันแรกนะ เราจะใช้เวลาอีกสิบสี่วันด้วยกัน!”หลังจากที่เธอพูดจบ คุณท่านวิลสันก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องน้ำเอเลนนั่งอยู่บนพื้นห้องน้ำ เธอรู้สึกหิวและเย็นมาก เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้จริง ๆ เพราะตอนนี้เธอหมดหนทางและสิ้นหวัง อย่างไรก็ตาม เธอหุบปากทันทีเมื่อนึกถึงเจนนิเฟอร์ที่แสนร้ายกาจ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เธอได้แต่กอดขาของเธอแน่นขณะที่เธอซุกใบหน้าของเธอไว้ระหว่างขาของเธอและร้องไห้อย่างขมขื่นเอเลนไม่เคยพบกับประสบการณ์ที่น่าเศร้าเช่นนี้มาทั้งชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานและพบเจอในวันนี้นั้นเลวร้ายยิ่งกว่าความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่เธอเคยประสบในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมาใ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 839
เดิมทีแคลร์ไม่รู้ว่าจาค็อบนั้นดื่มมาก่อนแต่เมื่อได้เข้าใกล้จาค็อบแล้ว เธอก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์แรง ๆ ออกมาจากร่างกายของเขา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธพ่อของเธอในเวลานี้!เธอรู้ว่าปกติแล้วพ่อของเธอชอบดื่มสุรา แต่เธอไม่เคยไม่ก้าวก่ายในประเด็นนี้เลย แต่ประเด็นในครั้งนี้ก็คือพ่อของเธอบอกกับเธอว่าเขาจะไปตระเวนตามร้านเล่นไพ่นกกระจอกหลายแห่งเพื่อตามหาแม่ของเธอ ทำไมเขาถึงกลับมาเมาแบบนี้ล่ะ?นี่… นี่พิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ได้ไปตามหาแม่ของเธอเลย! เขาแค่ออกไปเพื่อ… ดื่มเท่านั้น!เมื่อจาค็อบได้ยินแคลร์ถามว่าเขากำลังดื่มมาหรือไม่ จาค็อบก็รีบปิดปากของเขาและถอยกลับไปสองสามก้าวขณะที่เขาเริ่มตื่นตระหนก หลังจากนั้นเขาก็รีบพูดว่า “อย่าพูดไร้สาระ! พ่อไม่ได้ดื่มมาสักหน่อย!”“พ่อนั่นแหละที่พูดเรื่องไร้สาระในตอนนี้!” แคลร์กระทืบเท้าอย่างโกรธจัด “หนูได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายของพ่อ! พ่อไม่ได้มีกลิ่นแอลกอฮอล์ติดตัวเมื่อตอนพ่อออกจากบ้านก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มีกลิ่นแอลกอฮอล์ที่แรงมากบนร่างกายของพ่อ! พ่อก็คงเพิ่งไปกื่มมาแน่ ๆ !”ขณะที่เธอกำลังพูด แคลร์จ้องไปที่คอเสื้อของจาค็อบและเธอสังเกตเห็นหยดน้ำมันบนปกเสื้อของเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 840
แคลร์ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลย เธอโบกมือก่อนจะพูดว่า “ช่างมันเถอะค่ะ ฉันไม่ต้องการพูดถึงปัญหานี้อีก ฉันไปทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ที่ห้องนอนนะคะ”หลังจากที่เธอพูดจบ แคลร์ก็หันหลังและเดินขึ้นบันไดไปชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อเห็นเธอเดินขึ้นบันไดและจากไปดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องยากจริง ๆ ที่จะจัดการกับเอเลนเขาไม่สามารถกำจัดเธอได้และไม่สามารถทำให้เธอหายตัวไปจากโลกนี้โดยไร้ร่องรอยได้เลย เมื่อเธอรับความทุกข์มามากพอแล้ว เขาก็ยังคงต้องพาเธอกลับบ้านอยู่ดีอย่างไรก็ตาม มันจะลำบากมากในการพาเธอกลับมา เขาจะทำให้เธอหุบปากโดยไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นได้อย่างไร?ผ่านการสะกดจิตดีไหมนะ?นั่นจะไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย!เพราะท้ายที่สุดแล้ว ผลข้างเคียงของการสะกดจิตก็คือเมื่อบุคคลนั้นเริ่มปฏิบัติตัวตามสัญญาณที่ถูกสะกดไว้ของพวกเขาแล้ว บุคคลนั้นก็จะสูญเสียสติไปชั่วขณะมันเป็นสถานการณ์เดียวกันกับตอนที่เขาสะกดจิตเคียน และสดกดจิตแก่เขาว่าเขาจะต้องทานอาหารพิเศษทุก ๆ ชั่วโมง เมื่อใดก็ตามที่เขาทานอาหารมื้อพิเศษ เคียนก็แค่ทำตามที่ชาร์ลีได้สะกดเอาไว้ให้เขา ในเวลานั้นเขาจะสูญเสียสติไปชั่วขณะและสิ่งที่เข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 841
ลอเรนสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของชาร์ลี เมื่อชาร์ลีปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอ ในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างที่สุด ที่เธอฟังคำสารภาพรักที่หนักแน่นและเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกที่เขามีต่อแคลร์ในเวลานี้ ลอเรนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ชาร์ลี ถ้าแคลร์รักคุณจริง ๆ ฉันจะไม่ทำอะไรเพื่อกวนหรือแทรกแซงความสัมพันธ์ของพวกคุณเลย อย่างไรก็ตาม คุณรู้ดีอยู่แล้ว ว่าเหตุผลเดียวที่แคลร์มาอยู่กับคุณ เป็นเพราะคำสัญญาที่เธอให้ไว้กับปู่ของเธอ คุณคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าคุณเป็นคนเดียวที่ทุ่มเทกับความสัมพันธ์นี้? ทำไมคุณไม่ปล่อยเธอไปและคิดถึงตัวคุณเองบ้างสักครั้งล่ะ?”หลังจากที่เธอพูดจบ ลอเรนก็สะอื้นขณะที่เธอถามว่า “ฉันด้อยกว่าแคลร์ตรงไหน? บอกฉันที ฉันจะได้ปรับปรุงตัวเอง ฉันจะได้ตามเธอทัน ได้โปรดอย่าปฏิเสธฉันแบบนี้เลย ทำไมคุณไม่ให้โอกาสฉัน?”ชาร์ลีส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ลอเรน บางครั้งคุณไม่เข้าใจความคิดของผู้ชาย เหตุผลที่คุณตกหลุมรักผม เพราะผมใจดีกับคุณ และนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงตกหลุมรักแคลร์ เพราะเธอก็ใจดีกับผม มันเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้ผมเลือกอยู่เคียงข้างเธอ เพื่อรักเธ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 842
หากแคลร์ไม่มี 'ความโง่เขลา' อันดื้อดึงนี้ เธอคงจะฟังการเกลี้ยกล่อมของทุกคนและกำจัดเขาไปนานแล้วถ้าเป็นเช่นนั้น ชะตากรรมของเขาจะเป็นอย่างไรในตอนนี้?ชาร์ลีไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้ชีวิตของเขาลำบากมากก่อนจะแต่งงานกับแคลร์เนื่องจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า จะไม่รับเลี้ยงผู้ใหญ่อีกต่อไป ดังนั้น ในวันเกิดปีที่สิบแปดของเขา คุณนายลูอิสจึงซื้อเค้กวันเกิดให้เขาด้วยเงินออมเพียงเล็กน้อยที่เธอมี หลังจากนั้นพวกเขาก็ฉลองวันเกิดให้ชาร์ลี ก่อนที่เธอจะส่งเขาออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอในตอนนั้น ชาร์ลีต้องกลับมาเป็นคนไร้ที่พึ่งและโดดเดี่ยวบนโลกใบนี้อีกครั้งคุณนายลูอิสอยากจะช่วยเขาและเธอต้องการแนะนำงานให้ชาร์ลี เพื่อที่เขาจะได้หาเงินเลี้ยงชีพได้เอง แต่ชาร์ลีไม่มีหน้าจะไปรับความช่วยเหลือจากคุณนายลูอิสเขาพบเจอกับสถานที่ก่อสร้างด้วยตัวเขาเองและเริ่มที่จะขนย้ายอิฐ ทราย รวมถึงซีเมนต์ตอนอายุได้สิบแปดปีเขาลังเลที่จะเช่าบ้าน ดังนั้นเขาจึงอาศัยในแคมป์คนงานที่ไซต์ก่อสร้างร่วมกับคนงานคนอื่น ๆ เขากินอาหาอย่างถูกที่สุดและทำงานที่เหนื่อยที่สุด หนักที่สุดและสกปรกที่สุดในสถานที่ก่อสร้างช
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
