เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 76
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 77
หลังอาหารกลางวัน จาค็อบพ่อตาของชาร์ลีแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว และบอกชาร์ลีว่า "นี่ รีบเตรียมตัวให้พร้อมเราจะขับรถคันใหม่ไปที่ แอนทีคสตรีท มีร้านนึงเขานำเข้าแจกันเผาสมัยราชวงศ์ถังมา ฉันก็เลยอยากลองไปดูสักหน่อย”ชาร์ลีเริ่มเอ่ยปากต่อว่า “พ่อครับ พ่อเริ่มกลับมาสะสมของโบราณอีกแล้วเหรอ? เราไม่มีเงินมากนักและมันเป็นงานอดิเรกที่ฟุ่มเฟือยเกินไปในตอนนี้”จาค็อบไม่มีทักษะในการหาเงิน แต่เขาใฝ่ฝันมากเกี่ยวกับแผนการรวยทางลัด เขาชอบออกไปเที่ยวที่แอนทีคสตรีทด้วยความหวังว่าจะได้ของโบราณหายากในราคาเบา ๆ แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ประสบการณ์ที่เขาได้รับมีเพียงแค่การหลอกลวงเท่านั้นเขาหยุดไปพักหนึ่งแล้ว ตอนนี้ไม่เพียงแต่เป็นงานอดิเรกอีกครั้ง แต่เขายังเริ่มอยากลองของใหม่อีกด้วยจาค็อบรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดแสดงความปรารถนาดีของชาร์ลี เขาพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “เลิกพูดเถอะน่า นายแค่ต้องขับรถพาฉันไปที่นั่นก็พอ”ชาร์ลีทำอะไรไม่ถูก แต่เขาไม่สามารถขัดขืนพ่อตาของเขาได้ เขาจึงทำได้เพียงยอมจำนนต่อคำขอของจาค็อบและขับรถพาเขาไปที่แอนทีค งสตรีทโอลรัสฮิลล์เป็นเมืองประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียง แอนทีคสตรีทซึ่งต
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 78
เรย์มอนด์กระทืบเท้าอย่างเดือด “เขาเป็นพ่อตาของคุณไม่ใช่เหรอ?”ชาร์ลีพยักหน้า “ใช่ เขาเป็นพ่อตาของผม แต่เขาเป็นคนที่ทำมันแตกไม่ใช่ผม คุณควรไปหาคนที่รับผิดชอบแจกันที่แตก ‘ตามหาผู้กระทำความผิดตัวจริง ไม่ต้องเอาคนในครอบครัวคนอื่นมาเกี่ยวข้อง’ คุณเคยได้ยินคำพูดนั้นมาก่อนไหมครับ?"เลือดของเรย์มอนด์เดือดพล่าน แต่เขาครุ่นคิดถึงสิ่งที่ชาร์ลีพูดและคิดว่าเขาพูดถูกหากข่าวที่เขาเรียกร้องค่าชดเชยจากผู้บริสุทธิ์แพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของวินเทจดีลักซ์ก็จะต้องเสื่อมเสียดังนั้นเขาจึงบอกคนของเขาที่ยืนอยู่ด้านข้าง “นาย ช่วยไปพาชายชราคนนั้นกลับมาที่นี่ที!”ชาร์ลีเม้มริมฝีปากของเขาให้เป็นรอยยิ้มอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เขามองดูคนที่ไล่ตามชายชราอย่างเร่งรีบจริง ๆ แล้วเขาสามารถรูดบัตรของตัวเอง และนำไปจ่ายได้ แต่มันคงจะง่ายเกินไปสำหรับพ่อตาที่ไร้ยางอายของเขาใช่ไหม?มันจะดีกว่าถ้าปล่อยให้ชายชราทนทุกข์และเรียนรู้บทเรียนของเขาแทนที่จะรับผิดชอบให้เขา มิฉะนั้นเขาอาจจะโดนโยนเขาเข้าไปในคุกใต้ดินอีกครั้งหากเขาต้องสะดุดกับปัญหาอะไรเช่นนี้อีกในอนาคตทุกคนในร้านวินเทจดีลักซ์ถูกส่งไปเพื่อไล่ตามหาจาค็อบ ชาร์ลีอยู่ที
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 79
เขารู้สึกตื่นเต้นและดีใจเป็นอย่างมาก ชาร์ลีรีบยัดหนังสือวันสิ้นโลก ลงในกระเป๋าของเขา แต่หนังสือเล่มนั้นกลับกลายเป็นผงและหายไปในอากาศบาง ๆ ในทันทีทุกคำในหนังสือนั้นตราตรึงอยู่ในสมองของชาร์ลีอย่างน่าอัศจรรย์ในขณะนี้จาค็อบที่วิ่งหนีเหมือนคนขี้ขลาดถูกชายร่างใหญ่กำยำหลายคนจับตัวได้อย่างไร้ความปรานีและถูกเหวี่ยงกลับไปที่ร้านเมื่อมองไปที่แก้มที่บวมของเขา ชาร์ลีคิดว่าเขาต้องถูกทุบตีอย่างแรงก่อนที่เขาจะถูกพากลับมาที่นี่ชาร์ลีพบว่าจาค็อบดูตลกและน่าขบขันมากคนโง่คนนี้กล้าป้ายสีเขาให้เป็นแพะรับบาปได้อย่างไรหลังจากตกที่นั่งลำบาก! เขากล้ามาก! การโดนซ้อมเพียงเล็กน้อยเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อเป็นการลงโทษ เขาจะได้เรียนรู้บทเรียนในครั้งนี้จาค็อบอยู่ในสภาพที่หวาดกลัวและตัวสั่นในตอนนี้ เนื่องจากการหลบหนีอย่างสิ้นหวังของเขาก่อนหน้านี้ เขาจึงหอบหายใจถี่เหมือนสุนัขที่พยายามจะหายใจร่างกายที่อวบและบอบบางของเขาทำให้เขาไม่สามารถเอาชนะคนหนุ่มเหล่านั้นได้ นอกจากนี้เขาไม่มีกุญแจรถแล้วเขาจะคาดหวังว่าเขาจะหนีออกจากที่นี่ได้อย่างไร?ดังนั้นจึงใช้เวลาเพียงไม่นานในการจับเขา มือของเขาถูกมัดไขว้หลัง ใบหน้าของเข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 80
ชาร์ลีพยักหน้า “แล้วถ้าผมทำได้ล่ะ?”เรย์มอนด์ตะคอก “ผมจะต้องตรวจสอบกับผู้ประเมิน หากพวกเขาตรวจสอบได้ว่าคุณได้แก้ไขและกลับคืนสภาพความเสียหายได้เกือบทั้งหมด ผมจะปล่อยคุณทั้งสองคนไป!”“ได้เลย!” ชาร์ลีพยักหน้า "ถือว่าเป็นข้อตกลง!"เขารีบหันกลับไปโต๊ะทำงานและเริ่มงานอย่างเงียบ ๆ เขาหยิบพู่กันและร่างโครงร่างของแจกันบนกระดาษข้าวจีนจากนั้นเคาะไข่เบา ๆ เพื่อให้เป็นรูเล็ก ๆ จุ่มนิ้วชี้เข้าไปในไข่เพื่อให้ได้ไข่ขาว จากนั้นเช็ดบนเศษแจกันแล้วกดลงบนแบบจำลองกระดาษ จากนั้นเขาทำขั้นตอนเดิมซ้ำ ๆ สำหรับชิ้นส่วนถัดไปและอีกชิ้นหนึ่งจนกระทั่งแบบอย่างกระดาษค่อย ๆ ถูกปิดทับด้วยชิ้นส่วนของแจกัน...ทุกคนเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่กลั้นหายใจเพราะกลัวว่าจะขัดขวางการทำงานของเขาครึ่งชั่วโมงผ่านไปเร็วมากเมื่อชาร์ลีลุกขึ้นยืนอีกครั้งสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าทุกคนคือแจกันยูฮูชุนของราชวงศ์ถังที่ดูเหมือนจะได้รับการคืนสภาพขึ้นมาใหม่เขายิ้มให้เรย์มอนด์และพูดว่า “ลองดูสิครับว่ามีข้อบกพร่องไหม?”เรย์มอนด์หยิบแจกันขึ้นมาและมองมันเล็กน้อยก่อนที่เขาจะทำหน้าตาบูดบึ้งอย่างดูถูก “นี่คุณกำลังล้อฉันเล่นใช่ไหม? คุณคิดว่าซ่อมเส
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 81
เรย์มอนด์ช่างโง่เขลานัก!เขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่ในความฝันที่ร้ายที่สุดของเขาว่าแจกันจะเปลี่ยนเป็นสมบัติล้ำค่ามากขึ้นหลังจากได้รับการบูรณะด้วยไข่ไม่กี่ฟอง!เขาชี้ไปที่ชาร์ลีและพูดว่า “คุณหนูครับ เขาคือคนที่ซ่อมแจกันครับ…”ในขณะที่จัสมินมองไปที่ชาร์ลี เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะรู้เทคนิคการบูรณะของที่มีคุณค่าทางวัฒนธรรมที่ถูกลืมมานานได้อย่างไร!แม้จะมีข้อสงสัย แต่เธอก็ยิ้มอย่างสุภาพและถามว่า “สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ จัสมิน มัวร์ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ? ดิฉันอยากรู้ว่าคุณไปเรียนรู้เทคนิคการบูรณะของโบราณมาจากไหน?จาค็อบซึ่งยังคงตัวสั่นอยู่ด้านข้างถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินชื่อของจัสมิน มัวร์!ตระกูลมัวร์!ตระกูลมัวร์เป็นตระกูลชั้นสูงสุดในโอลรัสฮิลล์! อิทธิพลของพวกเขาเทียบไม่ได้กับตระกูลชนชั้นสูงของอีสต์คลิฟฟ์ แต่ในโอลรัสฮิลล์นั้นพวกเขาถือว่าอยู่บนยอดพีระมิดที่ไม่มีใครสามารถเอื้อมถึงได้!จาค็อบไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกับสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาที่นี่!ในขณะเดียวกันนั้นชาร์ลีก็แสดงออกอย่างเคารพต่อจัสมิน ตระกูลมัวร์มีอำนาจมาก ทรัพย์สินของพวกเขามีมูลค่าหลายล้านล้านบาท แต่พวกเขายังไม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 82
ชาร์ลีพยักหน้า “เข้าใจครับ”ชายชราถอนหายใจลึก ๆ ถูใบหน้าของเขาพลางบ่น “ถ้าฉันรู้ว่านายมีฝีมือขนาดนี้ ฉันจะไม่รีบไปหานาย! ตอนนี้ฉันไม่ได้แค่เหนื่อยไปจนถึงกระดูกนะ โดนซ้อมไปตั้งหลายครั้ง! นี่มันช่างโชคร้ายจริง ๆ !”จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “หน้าฉันยังแดงอยู่ไหม?”ชาร์ลีตอบว่า “นิดหน่อยครับ”ชายชราบ่นอีกครั้ง “บอกแม่ยายของนายว่า ฉันไปวิ่งชนเสามาก็แล้วกันถ้าเธอถาม”เมื่อถึงบ้านชาร์ลี ก็รีบไปซูเปอร์มาร์เก็ตทันทีเพื่อซื้อของและทำอาหารเย็นให้กับครอบครัวจากนั้นเขาก็โทรหาแคลร์ วิลสันภรรยาของเขาเผื่อว่าบางทีเธออาจอยากได้อะไรเพิ่มเติม แต่ปรากฏว่าเธอต้องวางแผนโครงการที่จะกำลังเกิดขึ้นกับดอริส ยัง ดังนั้นดอริสจึงชวนแคลร์ทานอาหารค่ำต่อที่เอ็มแกรนด์กรุ๊ปในคืนนี้เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ดอริสก็ได้ทดสอบเขาในเวลาเดียวกันเช่นกัน โดยพูดว่า “ท่านประธานคะ เนื่องจากโครงการกำลังดำเนินอยู่ยังไม่เสร็จค่ะ ภรรยาของคุณอาจจะยุ่งมากช่วงนี้ ดิฉันหวังว่าคุณจะไม่ว่าอะไรนะคะ”ชาร์ลีเป็นคนที่เข้าใจและรู้ว่าโครงการมีความสำคัญสำหรับเธอ เขาจึงตอบว่า “บริษัทให้บริการอาหารที่ดีกว่าและดูแลเธออย่างดีก็เพียงพอแล้ว” ดอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 83
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลซิลเวอร์วิงก็เห็นดักลาสนอนอยู่บนเตียงในวอร์ด เขามีบาดแผลและรอยฟกช้ำ ขาขวาของเขามีเฝือกหุ้มอยู่และเขาก็ดูน่าสังเวช ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะเห็นใจ ลูกผู้ชายคนนี้ถูกนอกใจ อกหัก และตอนนี้ร่างกายเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผลเมื่อเห็นการมาถึงของชาร์ลี ตาที่บวมของดักลาสเริ่มมีน้ำตาไหลอาบแก้มเหมือนสายน้ำ“ชาร์ลี…” ดักลาสร้องไห้ชาร์ลีเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้า ๆ และพูดเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไร เธอเป็นแค่ผู้หญิงเลว เธอไม่มีค่าอะไร”ดักลาสกล่าวต่อว่า “ฉันตามจีบเธอมาสามปี เหมือนโยนศักดิ์ศรีของฉันไปที่ถังขยะเพื่อเธอ! ฉันรู้สึกเหมือนเป็นหมาที่พยายามจะขย้ำทุกอย่างที่อยากได้ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่เคยมีอะไรเลยตั้งแต่แรก…”ดักลาสดูเหมือนจะสำลักน้ำมูกน้ำตา “ผู้หญิงเลวคนนั้นไม่ใช่แค่เลิกกับฉัน แต่เธออยากให้ฉันสูญเสียทุกอย่างไปอย่างแน่นอน! ฉันใช้เงินทุกบาทที่หามาได้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ฉันใช้เงินเก็บไปถึงล้านเพื่อลงทุนในร้านอาหารนั้น แต่ตอนนี้เธอก็ปฏิเสธที่จะจ่ายเงินคืนให้ฉัน! ฉันมันตาบอดมาก ฉันเคยตกหลุมรักผู้หญิงชั่วร้ายแบบนี้ได้ยังไง!”ชาร์ลีปลอบใจเขา “ดักลาส ในฐานะผู้ชายนายต้องรู้จักปล่อย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 84
ลิลี่หน้าบึ้ง “เลิกพล่ามได้แล้ว ร้านอาหารของฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนาย อย่าหวังว่าฉันจะจ่ายเงินให้นายแม้แต่บาทเดียว! ภาพวาดนั้นเป็นของร้านอาหาร ถ้านายไม่ส่งคืนให้เรา ตอนนี้ฉันคงจะต้องโทรหาตำรวจ และแจ้งข้อหาลักทรัพย์!”เจอโรมซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ลิลี่ก็เย้ยหยันเช่นกัน “ฟังนะไอหนู ฉันขอแนะนำให้นายร่วมมือกับเรา เส้นสายของฉันในโอลรัสฮิลล์ไม่ใช่สิ่งที่นายอยากจะลองดีในตอนนี้ ใช่ไหมล่ะ? ถ้านายไม่ส่งภาพวาดมา ฉันก็แค่ไปที่กองความมั่นคงสาธารณะสักหน่อย พวกเขาก็จะขังนายทันที! นายจะต้องรับโทษจำคุกอย่างน้อยสิบปี!”น้ำตาของดักลาสไหลลงมาราวกับสายฝน เขาถามลิลี่ว่า “ฉันมันไม่มีอะไรเลยนอกจากทำดีกับเธอในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ฉันให้ทุกอย่างที่ฉันมี! มันไม่เป็นไรเลยถ้าเธอไม่ได้รักฉันจริง ๆ แต่ทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย!?”ลิลี่หัวเราะเบา ๆ "รักนายงั้นเหรอ? นายเป็นใครถึงมาคาดหวังอะไรแบบนี้กัน? ฟังนะ ฉันไม่เคยรักนายเลย! นายไม่สมควรได้รับความรักจากฉันด้วยซ้ำ! ฉันจะตกหลุมรักผู้ชายอย่างเจอโรมเท่านั้น เขาเป็นคนที่สมควรได้รับความรักของฉันจริง ๆ !”เจอโรมยิ้มอย่างประชดประชัน “อ่อ ฉันลืมพูดถึงเรื่องนี้น่ะ เราท
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
