"เกิดอะไรขึ้น? เสียงดังอะไรกัน?”คุณฮิกส์ตัวสั่นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียง เขาหันกลับมา และพูดด้วยความเคารพว่า “ดอน อัลเบิร์ต คุณแช่น้ำพุร้อนเสร็จแล้วหรือครับ? เป็นยังไงบ้างครับ?”“ก็ดี” อัลเบิร์ตตอบอย่างเฉยเมยแล้วถามว่า “นายกำลังทำอะไรอยู่?”อัลเบิร์ตพูดขึ้น ขณะที่เดินไปที่จอดรถกับคนของเขา“โอ้ มันเป็นแค่พวกขยะที่กล้ามามีปัญหากับคุณลอยด์น่ะครับ ผมกำลังจะล้างแค้นให้เขา ไอ้เด็กคนนี้ไม่ได้มีอะไรเลยนอกจากอวดดี”มาร์คัสจับท้อง "สวัสดีครับลุงโรดส์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ"อัลเบิร์ตมองเขาแล้วหัวเราะ “โอ้ นายนี่เอง มาร์คัส! แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น? นายจะมาแพ้ในโอลรัสฮิลล์ได้ยังไงกัน? เดี๋ยวทำให้ชื่อเสียงของพ่อนายต้องอับอายเอานะ!”อัลเบิร์ตและพ่อของมาร์คัสค่อนข้างสนิทกัน มาร์คัสจึงถือได้ว่าเป็นหลานชายของเขา เขาพูดค่อนข้างตรงไปตรงมา และเป็นผู้ใหญ่มาร์คัสไม่กล้าคุยกับอัลเบิร์ตเขาจึงพูดอย่างอาย ๆ ว่า “ลุงโรดส์ครับ ผมดันไปเจอไอ้ขี้แพ้มา ผมจะสอนให้เขารู้ว่า เขาจะเจออะไรกับการมายุ่งกับผม!”อัลเบิร์ตตอบกลับว่า “ฮ่าฮ่า! ฉันอยากรู้ อยากเห็นจังว่าใครกล้าพอที่จะมามีปัญหากับนาย”อัลเบิร์ตเดินไปข
คุณฮิกส์ผู้จัดการของช็องลาลีเซรีสอร์ต ต่างก็รู้สึกตะลึงอย่างยิ่งกับภาพที่เห็นเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แม้แต่คนของเขาก็ไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน ไม่มีใครกล้าขยับเลยแม้แต่นิดเดียวมาร์คัสคร่ำครวญเสียงดัง “ลุงโรดส์ หยุดเถอะครับ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย?”อัลเบิร์ตกระทืบหน้ามาร์คัสพร้อมกับคำราม “มาร์คัส ลอยด์ แกรู้สึกว่าแกอำนาจใหญ่นัก เพราะฉันดูแลแกเหมือนหลานชายใช่ไหม? ฮะ! ใครใช้ให้แกมาอวดดีข้างนอก?!”มาร์คัสร้องไห้อย่างตกใจ “ลุงโรดส์ ทำไมลุงถึงโกรธขนาดนี้ล่ะ? บอกผมมาหน่อย แล้วผมจะแก้ไขเอง!”อัลเบิร์ตเตะเขาพร้อมกับสาปแช่ง “ปรมาจารย์เวดเป็นผู้ช่วยชีวิตของฉัน เป็นฮีโร่ของฉัน แต่แก ไอ้เด็กเวร แกไปดูถูกเขา! ไปตายซะเถอะ!"มาร์คัสเพิ่งจะตระหนักว่า เขายุ่งกับคนที่เขาไม่ควรยุ่ง เขาโอดครวญขอร้องว่า “ผมขอโทษลุงโรดส์ ผมขอโทษจริง ๆ ! ผมขอโทษปรมาจารย์เวด ช่วย… ช่วยยกโทษให้ผมด้วย! มันเป็นความผิดของผมเอง! ขอร้องนะครับ! ผมจะชดใช้ให้!”อัลเบิร์ตมองมาเซราติของเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม และหัวเราะเยาะ “โอ้ นี่แกกำลังขับรถคันใหม่สินะ ฉันเข้าใจแล้ว แกมันอวดดี และภาคภูมิใจเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม? เด็ก
วิธีนี้เธอไม่สามารถลบมันได้แม้ว่าเธอจะต้องการลบมันก็ตามหลังจากนั้น เสียงของแตกและการทุบก็ดังขึ้นไม่หยุด รถมาเซราติคันใหม่เอี่ยมถูกทุบลงกลายเป็นกองเศษเหล็กอย่างรวดเร็วมาร์คัสตัวสั่น เขารู้ว่าครั้งนี้เขาทำผิดพลาดครั้งใหญ่เขาจึงกอดแขนกอดขาของอัลเบิร์ต และขอร้องว่า “ลุงโรดส์ ผมขอโทษจริง ๆ ยกโทษให้ผมเถอะครับ!”“ยกโทษให้บ้านแกสิ!” อัลเบิร์ตเตะเข้าที่อกเขาอย่างแรง เขาหันไปหาชาร์ลี และถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณอยากให้ผมจัดการกับพวกเขายังไงดีครับ?”ชาร์ลีเหลือบมองมาร์คัส และแสยะยิ้ม “อืม เด็กคนนี้น่าสนใจมาก เขาชอบที่จะด่า และพูดเรื่องไร้สาระด้วยปากสกปรก ๆ อ้อ ใช่แล้ว ผมได้ยินมาว่า มีผู้ชายบางคนถูกลากไปเลียโถฉี่ในห้องน้ำเมื่อสองวันก่อนด้วยเหตุผลเดียวกัน คุณรู้เรื่องนี้หรือไม่?”แน่นอน!มันเกิดขึ้นที่คลับกลอเรียส เจฟฟรีย์ วีเวอร์พาสาวของเขามาด้วย และทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคือง จากนั้นออสการ์หัวหน้าพ่อบ้านตระกูลมัวร์ก็บังคับให้พวกเขาเลียโถฉี่แปดโถ ข่าวแพร่กระจายในโอลรัสฮิลล์ราวกับไฟป่า และกลายเป็นเรื่องตลกขบขันในหมู่ผู้คนออสการ์ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนของชาร์ลีดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่า เจฟฟรีย์ แ
อัลเบิร์ตตะลึงเมื่อได้ยินคำสั่งของชาร์ลี เขาหยิบมีดขึ้นมาทันทีก่อนจะสั่งคนของเขาว่า “พวกแกมานี่ แล้วจับหัวมันไว้”มาร์คัสรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในเวลานี้ และพยายามดิ้นรนส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง ในขณะที่เขาไม่เต็มใจที่จะให้ใครสักคนสลักคำว่า 'ไอ้สถุนน่าสมเพช' บนหน้าผากของเขา นี่เป็นคำสองคำที่เขามักจะใช้ด่า และพูดจาไม่ดีใส่ผู้อื่นทุกวัน!ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตระกูลของมาร์คัสเพิ่งจะมีเงิน และนับตั้งแต่ที่เขาร่ำรวยขึ้นเขาก็ทำตัวขี้โอ่อวดดีมากขึ้นเรื่อย ๆเมื่อใดก็ตามที่เขาออกไปข้างนอก และเห็นคนเก็บขยะเขาจะเรียกพวกเขาว่าไอ้สถุนน่าสมเพชเมื่อเขาออกไปข้างนอก และเห็นว่ารถของคนอื่นไม่ดีเท่ารถของเขา เขาก็จะเรียกรถเหล่านั้นว่ารถสถุนเมื่อไม่นานมานี้ นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งได้ทำถ้วยหกลงบนเสื้อแจ็คเก็ต Dior ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นด้วยความโกรธ มาร์คัสได้ทุบตีนักเรียนมัธยมปลายจนนักเรียนได้รับบาดเจ็บ และหมดสติไป เมื่อพ่อแม่ของนักเรียนมัธยมปลายมาถึง มาร์คัสยังด่าพวกเขาอีกว่า“ครอบครัวแกมันยาจกน่าสมเพช! แม้ว่าฉันจะเอาพวกแกทั้งหมดไปขายเป็นทาส ก็ไม่พอค่าแจ็คเก็ต Dior ตัวใหม่!”หลังจากที่เขาพู
ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงสลักคำให้ใหญ่ และลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้!คำว่า "ไอ้สถุน" ติดอยู่ครึ่งหนึ่งของหน้าผากของมาร์คัสยิ่งไปกว่านั้นอัลเบิร์ตยังเขียนคำนี้ได้แย่มาก! มันดูน่าเกลียดมาก!วิธีการที่เขาเขียนคำว่า ‘ไอ้สถุน’ นั้นไม่ได้อยู่ในระดับมาตรฐานของนักเรียนชั้นประถมเลยด้วยซ้ำ!เมื่ออัลเบิร์ตมองไปที่คำที่เขาสลักไว้บนหน้าผากของมาร์คัสแล้ว เขาก็หัวเราะก่อนจะพูดว่า “ขอโทษครับคุณเวด ที่จริงผมไม่คุ้นเคยกับการเขียนคำด้วยมีด มันน่าเกลียดจริง ๆ …”ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เขาจะถามว่า “บอกความจริงกับผมมาเถอะอัลเบิร์ต คุณเรียนมากี่ปีกันแน่?”อัลเบิร์ตหัวเราะอีกครั้งก่อนที่เขาจะตอบว่า “ผมเรียนมาหลายปีแล้วครับคุณเวด ผมเรียนจบชั้นประถมแล้วด้วยซ้ำ! แต่ผมต้องยอมรับว่า ผมไม่ได้เรียนหนักในช่วงหกปีที่ผมอยู่ชั้นประถม…”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนที่เขาจะตอบว่า “ไม่เป็นไร ถ้าคุณแกะสลักคำให้สวยมากไป คุณคงจะปล่อยเขาไปง่ายเกิน”มาร์คัสรู้สึกราวกับว่า เขาหายใจไม่ออกเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขาความเจ็บปวดที่เขารู้สึกบนหน้าผากตอนนี้ไม่สำคัญเลย สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ ความจริงที่ว่าเขาเสียโฉมแล้ว!อัลเบิร์ตม
ในตอนนี้มาร์คัสและสาวหน้าพลาสติกต่างก็หมดหวัง และกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาอย่างมากชาร์ลีรู้สึกโล่งใจขึ้นมากหลังจากลงโทษพวกเขา จากนั้นเขาก็พูดกับดอน อัลเบิร์ต “สองคนนี้ทำให้ผมปวดหัวมาก พาออกไปให้พ้น ๆ ได้แล้ว”อัลเบิร์ตพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเตะมาร์คัส และพูดว่า “ยังไม่ลุกขึ้นแล้วรีบไสหัวไปอีก?”มาร์คัสรีบลุกขึ้นยืน และเพิกเฉยต่อสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขาในขณะที่เขารีบเตรียมที่จะออกไปกับสาวใบหน้าพลาสติกอัลเบิร์ตเตะตูดเขาอย่างรุนแรงอีกครั้ง และมาร์คัสก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง หลังจากนั้นอัลเบิร์ตก็พูดว่า “ฟังนะ พวกแกทั้งสองคน ฉันต้องการให้พวกแกมารายงานตัวที่คฤหาสน์ของฉันภายในหนึ่งสัปดาห์! ถ้าไม่โผล่หัวมา พวกแกได้ตายแน่!”“ดอน อัลเบิร์ต ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราจะมาหาลุง…”ทั้งคู่รีบตกลงก่อนจะออกไปด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้จากนั้นอัลเบิร์ตก็เดินไปหาชาร์ลีก่อนจะถามว่า “คุณเวดครับ พอใจไหมครับ?”ชาร์ลีหันกลับมา และมองไปที่แคลร์กับลอรีน เมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของพวกเขา เขาก็ถามพวกเขาทันทีว่า “ที่รัก ลอรีน คุณสองคนพอใจไหม?”แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก
ฮิกส์รีบยื่นโทรศัพท์มือถือให้อัลเบิร์ตก่อนที่เขาจะพูดว่า “ดอน อัลเบิร์ต ประธานคาเมรอนต้องการคุยกับคุณ”ทันทีที่อัลเบิร์ตหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ไอแซคก็ตำหนิเขาทางโทรศัพท์ทันทีว่า “ดอน อัลเบิร์ต นายเป็นบ้าอะไร? ใครใช้ให้นายไปสร้างปัญหาในถิ่นของฉัน? ตอนนี้นายพยายามจะต่อต้านฉันอยู่หรือไง? อวดดีไปหรือเปล่า!”ในเวลานี้อัลเบิร์ตตอบอย่างจริงจังว่า “ประธานคาเมรอน ผมไม่ใช่คนที่ทำให้เกิดปัญหาที่นี่นะครับ ในความเป็นจริง มาร์คัสเป็นคนที่ทำให้ปรมาจารย์เวดไม่พอใจ คุณฮิกส์ผู้จัดการของคุณเป็นคนที่ต้องการช่วยมาร์คัสสอนบทเรียนให้ปรมาจารย์เวด! คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้ล่ะครับ?”ไอแซคโพล่งทันที “คุณเวด? นายหมายถึงคุณชาร์ลี เวด ใช่ไหม?”“แน่นอน ผมกำลังพูดถึงเขาสิครับ จะคุณเวดไหนได้อีกล่ะครับ?” อัลเบิร์ตถามขณะที่เขาหัวเราะไอแซคตกใจ!คาดไม่ถึงว่าสุนัขที่อยู่ใต้มือของเขาเพิ่งกัดเจ้าของ!ไอ้บ้าเอ๊ย!ดังนั้นไอแซคจึงรีบพูดว่า “อัลเบิร์ตเปิดลำโพงเดี๋ยวนี้!”อัลเบิร์ตเปิดลำโพงของโทรศัพท์มือถือทันที และในเวลานี้ทุกคนสามารถได้ยินเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวของไอแซคจากปลายสาย "ฮิกส์ ไอ้สารเลว! แกสายตาสั้นเหรอไ
เมื่ออัลเบิร์ตเห็นว่าชาร์ลีหมดความอดทนแล้ว เขาก็รีบโบกมือ และสั่งคนของเขาว่า “จัดการซะ!”กลุ่มชายฉกรรจ์พุ่งไปข้างหน้าทันทีก่อนที่จะล้อมรอบคุณฮิกส์ และพวกเขาก็เริ่มชกต่อยและเตะชายคนนั้น พวกเขาจะหยุดเมื่อเขาเหมือนตายไปครึ่งหนึ่งฮิกส์นอนอยู่บนพื้นขณะที่เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เลวร้ายที่สุดยังมาไม่ถึง ในเวลานี้อัลเบิร์ตก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะให้เวลานายครึ่งวันเพื่อออกจากโอลรัสฮิลล์ ถ้าฉันยังเห็นนายอยู่รอบ ๆ โอลรัสฮิลล์ พรุ่งนี้ฉันจะฆ่านายด้วยมือเปล่า!”ฮิกส์ที่กำลังจะตาย ไออย่างอ่อนแรงก่อนจะพูดว่า “ดอน อัลเบิร์ต เมตตาผมเถอะครับ และให้เวลาผมอย่างน้อยสองวัน ให้ผมรักษาอาการบาดเจ็บก่อนออกเดินทาง…”“นายไปรักษาที่จังหวัดใกล้เคียงได้!” อัลเบิร์ตตอบอย่างเย็นชา “โทรหาครอบครัวของนาย และขอให้พวกเขาจ้างรถพยาบาลพานายออกไปซะ ดูให้ดีว่านายอยู่ห่างจากโอลรัสฮิลล์นับจากนี้! ถ้านายตายให้แน่ใจว่านายตายในที่อื่น! นายไม่ได้รับอนุญาตให้กลับมาทำพิธีฝังศพที่โอลรัสฮิลล์อีก! ไม่อย่างนั้นฉันจะขุดหลุมฝังศพของนายแล้วกำจัดขี้เถ้าของนายซะ จะได้ไม่ให้ใครมาแสดงความเคารพต่อนายอีก!”ฮิกส์ตกใจ