เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 418
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 419
ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บแค้นทันที เมื่อจู่ ๆ ชาร์ลีก็หยุดลอรีน เขาจึงเดินตรงเข้าไปหาชาร์ลี และคำรามขึ้นว่า “ได้ ไอ้เวร ถ้าแกอยากตายนัก แกมาถูกทางแล้ว! ฉันจะถอดนามสกุลของฉันออกถ้าฉันทำให้แกตายไม่ได้!”ชาร์ลีพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ในเมื่อนายชอบอวดมาก ฉันแนะนำนามสกุลใหม่ให้นายได้นะ - โชว์ออฟ ไงล่ะ”“ไอ้บัดซบนี่!” ชายหนุ่มโกรธมากจนเขาอยากจะพุ่งใส่ชาร์ลีทุกวินาทีในขณะนี้ในขณะนี้ชายวัยกลางคนร่างท้วมวิ่งเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับบอดี้การ์ดบึกบึนสองสามคนชายหนุ่มยิ้มทันทีที่สบตากับชายร่างท้วม “ว่าไง คุณฮิกส์ ผมไม่ได้เจอคุณมาสักพัก ตอนนี้คุณดูอ้วนขึ้น ดูเหมือนว่าชีวิตคุณสนุกดีนะครับ!”คุณฮิกส์หัวเราะคิกคัก และพูดว่า “คุณลอยด์ ชีวิตของผมจะเทียบเคียงกับคุณได้ยังไงกันครับ? ผมเป็นเพียงหนึ่งในลูกน้องของคุณคาเมรอนเท่านั้น แตกต่างจากคุณที่มีธุรกิจตระกูลใหญ่โตมากมาย”จากนั้นเขาก็ถามอย่างรวดเร็วว่า “ว่าแต่คุณลอยด์ เกิดอะไรขึ้นครับ?”ชายหนุ่มชี้ไปที่ชาร์ลี และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไอ้เวรนี่มันขี้โอ่มาก มันทำรถผมเป็นรอย แต่ไม่อยากจ่ายเงินผม ปากก็ดีนัก พูดพล่ามอะไรอยู่ได้จ้อ ๆ จัดการเขาให้ทีครับ!”คุณฮิกส์พยักหน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 420
"เกิดอะไรขึ้น? เสียงดังอะไรกัน?”คุณฮิกส์ตัวสั่นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียง เขาหันกลับมา และพูดด้วยความเคารพว่า “ดอน อัลเบิร์ต คุณแช่น้ำพุร้อนเสร็จแล้วหรือครับ? เป็นยังไงบ้างครับ?”“ก็ดี” อัลเบิร์ตตอบอย่างเฉยเมยแล้วถามว่า “นายกำลังทำอะไรอยู่?”อัลเบิร์ตพูดขึ้น ขณะที่เดินไปที่จอดรถกับคนของเขา“โอ้ มันเป็นแค่พวกขยะที่กล้ามามีปัญหากับคุณลอยด์น่ะครับ ผมกำลังจะล้างแค้นให้เขา ไอ้เด็กคนนี้ไม่ได้มีอะไรเลยนอกจากอวดดี”มาร์คัสจับท้อง "สวัสดีครับลุงโรดส์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ"อัลเบิร์ตมองเขาแล้วหัวเราะ “โอ้ นายนี่เอง มาร์คัส! แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น? นายจะมาแพ้ในโอลรัสฮิลล์ได้ยังไงกัน? เดี๋ยวทำให้ชื่อเสียงของพ่อนายต้องอับอายเอานะ!”อัลเบิร์ตและพ่อของมาร์คัสค่อนข้างสนิทกัน มาร์คัสจึงถือได้ว่าเป็นหลานชายของเขา เขาพูดค่อนข้างตรงไปตรงมา และเป็นผู้ใหญ่มาร์คัสไม่กล้าคุยกับอัลเบิร์ตเขาจึงพูดอย่างอาย ๆ ว่า “ลุงโรดส์ครับ ผมดันไปเจอไอ้ขี้แพ้มา ผมจะสอนให้เขารู้ว่า เขาจะเจออะไรกับการมายุ่งกับผม!”อัลเบิร์ตตอบกลับว่า “ฮ่าฮ่า! ฉันอยากรู้ อยากเห็นจังว่าใครกล้าพอที่จะมามีปัญหากับนาย”อัลเบิร์ตเดินไปข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 421
คุณฮิกส์ผู้จัดการของช็องลาลีเซรีสอร์ต ต่างก็รู้สึกตะลึงอย่างยิ่งกับภาพที่เห็นเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แม้แต่คนของเขาก็ไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน ไม่มีใครกล้าขยับเลยแม้แต่นิดเดียวมาร์คัสคร่ำครวญเสียงดัง “ลุงโรดส์ หยุดเถอะครับ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย?”อัลเบิร์ตกระทืบหน้ามาร์คัสพร้อมกับคำราม “มาร์คัส ลอยด์ แกรู้สึกว่าแกอำนาจใหญ่นัก เพราะฉันดูแลแกเหมือนหลานชายใช่ไหม? ฮะ! ใครใช้ให้แกมาอวดดีข้างนอก?!”มาร์คัสร้องไห้อย่างตกใจ “ลุงโรดส์ ทำไมลุงถึงโกรธขนาดนี้ล่ะ? บอกผมมาหน่อย แล้วผมจะแก้ไขเอง!”อัลเบิร์ตเตะเขาพร้อมกับสาปแช่ง “ปรมาจารย์เวดเป็นผู้ช่วยชีวิตของฉัน เป็นฮีโร่ของฉัน แต่แก ไอ้เด็กเวร แกไปดูถูกเขา! ไปตายซะเถอะ!"มาร์คัสเพิ่งจะตระหนักว่า เขายุ่งกับคนที่เขาไม่ควรยุ่ง เขาโอดครวญขอร้องว่า “ผมขอโทษลุงโรดส์ ผมขอโทษจริง ๆ ! ผมขอโทษปรมาจารย์เวด ช่วย… ช่วยยกโทษให้ผมด้วย! มันเป็นความผิดของผมเอง! ขอร้องนะครับ! ผมจะชดใช้ให้!”อัลเบิร์ตมองมาเซราติของเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม และหัวเราะเยาะ “โอ้ นี่แกกำลังขับรถคันใหม่สินะ ฉันเข้าใจแล้ว แกมันอวดดี และภาคภูมิใจเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม? เด็ก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 422
วิธีนี้เธอไม่สามารถลบมันได้แม้ว่าเธอจะต้องการลบมันก็ตามหลังจากนั้น เสียงของแตกและการทุบก็ดังขึ้นไม่หยุด รถมาเซราติคันใหม่เอี่ยมถูกทุบลงกลายเป็นกองเศษเหล็กอย่างรวดเร็วมาร์คัสตัวสั่น เขารู้ว่าครั้งนี้เขาทำผิดพลาดครั้งใหญ่เขาจึงกอดแขนกอดขาของอัลเบิร์ต และขอร้องว่า “ลุงโรดส์ ผมขอโทษจริง ๆ ยกโทษให้ผมเถอะครับ!”“ยกโทษให้บ้านแกสิ!” อัลเบิร์ตเตะเข้าที่อกเขาอย่างแรง เขาหันไปหาชาร์ลี และถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณอยากให้ผมจัดการกับพวกเขายังไงดีครับ?”ชาร์ลีเหลือบมองมาร์คัส และแสยะยิ้ม “อืม เด็กคนนี้น่าสนใจมาก เขาชอบที่จะด่า และพูดเรื่องไร้สาระด้วยปากสกปรก ๆ อ้อ ใช่แล้ว ผมได้ยินมาว่า มีผู้ชายบางคนถูกลากไปเลียโถฉี่ในห้องน้ำเมื่อสองวันก่อนด้วยเหตุผลเดียวกัน คุณรู้เรื่องนี้หรือไม่?”แน่นอน!มันเกิดขึ้นที่คลับกลอเรียส เจฟฟรีย์ วีเวอร์พาสาวของเขามาด้วย และทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคือง จากนั้นออสการ์หัวหน้าพ่อบ้านตระกูลมัวร์ก็บังคับให้พวกเขาเลียโถฉี่แปดโถ ข่าวแพร่กระจายในโอลรัสฮิลล์ราวกับไฟป่า และกลายเป็นเรื่องตลกขบขันในหมู่ผู้คนออสการ์ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนของชาร์ลีดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่า เจฟฟรีย์ แ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 423
อัลเบิร์ตตะลึงเมื่อได้ยินคำสั่งของชาร์ลี เขาหยิบมีดขึ้นมาทันทีก่อนจะสั่งคนของเขาว่า “พวกแกมานี่ แล้วจับหัวมันไว้”มาร์คัสรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในเวลานี้ และพยายามดิ้นรนส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง ในขณะที่เขาไม่เต็มใจที่จะให้ใครสักคนสลักคำว่า 'ไอ้สถุนน่าสมเพช' บนหน้าผากของเขา นี่เป็นคำสองคำที่เขามักจะใช้ด่า และพูดจาไม่ดีใส่ผู้อื่นทุกวัน!ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตระกูลของมาร์คัสเพิ่งจะมีเงิน และนับตั้งแต่ที่เขาร่ำรวยขึ้นเขาก็ทำตัวขี้โอ่อวดดีมากขึ้นเรื่อย ๆเมื่อใดก็ตามที่เขาออกไปข้างนอก และเห็นคนเก็บขยะเขาจะเรียกพวกเขาว่าไอ้สถุนน่าสมเพชเมื่อเขาออกไปข้างนอก และเห็นว่ารถของคนอื่นไม่ดีเท่ารถของเขา เขาก็จะเรียกรถเหล่านั้นว่ารถสถุนเมื่อไม่นานมานี้ นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งได้ทำถ้วยหกลงบนเสื้อแจ็คเก็ต Dior ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นด้วยความโกรธ มาร์คัสได้ทุบตีนักเรียนมัธยมปลายจนนักเรียนได้รับบาดเจ็บ และหมดสติไป เมื่อพ่อแม่ของนักเรียนมัธยมปลายมาถึง มาร์คัสยังด่าพวกเขาอีกว่า“ครอบครัวแกมันยาจกน่าสมเพช! แม้ว่าฉันจะเอาพวกแกทั้งหมดไปขายเป็นทาส ก็ไม่พอค่าแจ็คเก็ต Dior ตัวใหม่!”หลังจากที่เขาพู
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 424
ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงสลักคำให้ใหญ่ และลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้!คำว่า "ไอ้สถุน" ติดอยู่ครึ่งหนึ่งของหน้าผากของมาร์คัสยิ่งไปกว่านั้นอัลเบิร์ตยังเขียนคำนี้ได้แย่มาก! มันดูน่าเกลียดมาก!วิธีการที่เขาเขียนคำว่า ‘ไอ้สถุน’ นั้นไม่ได้อยู่ในระดับมาตรฐานของนักเรียนชั้นประถมเลยด้วยซ้ำ!เมื่ออัลเบิร์ตมองไปที่คำที่เขาสลักไว้บนหน้าผากของมาร์คัสแล้ว เขาก็หัวเราะก่อนจะพูดว่า “ขอโทษครับคุณเวด ที่จริงผมไม่คุ้นเคยกับการเขียนคำด้วยมีด มันน่าเกลียดจริง ๆ …”ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เขาจะถามว่า “บอกความจริงกับผมมาเถอะอัลเบิร์ต คุณเรียนมากี่ปีกันแน่?”อัลเบิร์ตหัวเราะอีกครั้งก่อนที่เขาจะตอบว่า “ผมเรียนมาหลายปีแล้วครับคุณเวด ผมเรียนจบชั้นประถมแล้วด้วยซ้ำ! แต่ผมต้องยอมรับว่า ผมไม่ได้เรียนหนักในช่วงหกปีที่ผมอยู่ชั้นประถม…”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนที่เขาจะตอบว่า “ไม่เป็นไร ถ้าคุณแกะสลักคำให้สวยมากไป คุณคงจะปล่อยเขาไปง่ายเกิน”มาร์คัสรู้สึกราวกับว่า เขาหายใจไม่ออกเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขาความเจ็บปวดที่เขารู้สึกบนหน้าผากตอนนี้ไม่สำคัญเลย สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ ความจริงที่ว่าเขาเสียโฉมแล้ว!อัลเบิร์ตม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 425
ในตอนนี้มาร์คัสและสาวหน้าพลาสติกต่างก็หมดหวัง และกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาอย่างมากชาร์ลีรู้สึกโล่งใจขึ้นมากหลังจากลงโทษพวกเขา จากนั้นเขาก็พูดกับดอน อัลเบิร์ต “สองคนนี้ทำให้ผมปวดหัวมาก พาออกไปให้พ้น ๆ ได้แล้ว”อัลเบิร์ตพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเตะมาร์คัส และพูดว่า “ยังไม่ลุกขึ้นแล้วรีบไสหัวไปอีก?”มาร์คัสรีบลุกขึ้นยืน และเพิกเฉยต่อสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขาในขณะที่เขารีบเตรียมที่จะออกไปกับสาวใบหน้าพลาสติกอัลเบิร์ตเตะตูดเขาอย่างรุนแรงอีกครั้ง และมาร์คัสก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง หลังจากนั้นอัลเบิร์ตก็พูดว่า “ฟังนะ พวกแกทั้งสองคน ฉันต้องการให้พวกแกมารายงานตัวที่คฤหาสน์ของฉันภายในหนึ่งสัปดาห์! ถ้าไม่โผล่หัวมา พวกแกได้ตายแน่!”“ดอน อัลเบิร์ต ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราจะมาหาลุง…”ทั้งคู่รีบตกลงก่อนจะออกไปด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้จากนั้นอัลเบิร์ตก็เดินไปหาชาร์ลีก่อนจะถามว่า “คุณเวดครับ พอใจไหมครับ?”ชาร์ลีหันกลับมา และมองไปที่แคลร์กับลอรีน เมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของพวกเขา เขาก็ถามพวกเขาทันทีว่า “ที่รัก ลอรีน คุณสองคนพอใจไหม?”แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 426
ฮิกส์รีบยื่นโทรศัพท์มือถือให้อัลเบิร์ตก่อนที่เขาจะพูดว่า “ดอน อัลเบิร์ต ประธานคาเมรอนต้องการคุยกับคุณ”ทันทีที่อัลเบิร์ตหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ไอแซคก็ตำหนิเขาทางโทรศัพท์ทันทีว่า “ดอน อัลเบิร์ต นายเป็นบ้าอะไร? ใครใช้ให้นายไปสร้างปัญหาในถิ่นของฉัน? ตอนนี้นายพยายามจะต่อต้านฉันอยู่หรือไง? อวดดีไปหรือเปล่า!”ในเวลานี้อัลเบิร์ตตอบอย่างจริงจังว่า “ประธานคาเมรอน ผมไม่ใช่คนที่ทำให้เกิดปัญหาที่นี่นะครับ ในความเป็นจริง มาร์คัสเป็นคนที่ทำให้ปรมาจารย์เวดไม่พอใจ คุณฮิกส์ผู้จัดการของคุณเป็นคนที่ต้องการช่วยมาร์คัสสอนบทเรียนให้ปรมาจารย์เวด! คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้ล่ะครับ?”ไอแซคโพล่งทันที “คุณเวด? นายหมายถึงคุณชาร์ลี เวด ใช่ไหม?”“แน่นอน ผมกำลังพูดถึงเขาสิครับ จะคุณเวดไหนได้อีกล่ะครับ?” อัลเบิร์ตถามขณะที่เขาหัวเราะไอแซคตกใจ!คาดไม่ถึงว่าสุนัขที่อยู่ใต้มือของเขาเพิ่งกัดเจ้าของ!ไอ้บ้าเอ๊ย!ดังนั้นไอแซคจึงรีบพูดว่า “อัลเบิร์ตเปิดลำโพงเดี๋ยวนี้!”อัลเบิร์ตเปิดลำโพงของโทรศัพท์มือถือทันที และในเวลานี้ทุกคนสามารถได้ยินเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวของไอแซคจากปลายสาย "ฮิกส์ ไอ้สารเลว! แกสายตาสั้นเหรอไ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
