LOGINShare
บทที่ 32
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 33
เอเลนล่องลอยและไม่ค่อยอยากจะเชื่อเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเอเซล เงินของเธอเพิ่มขึ้นจาก 18 ล้านเป็น 20 ล้าน!เธอถามด้วยความประหลาดใจ “นี่คุณแน่ใจเหรอ? คุณให้ฉัน 20 ล้านจริง ๆ เหรอ?”เอเซลพยักหน้าอย่างรีบร้อน "แน่นอนครับ! มันเป็นของคุณทั้งหมด!"“ว้าว วิเศษมาก!” เอเลนร้องเสียงหลงด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นเอเลนไม่เพียงแต่ได้เงินคืน แต่ยังได้เงินเพิ่มอีกสองล้านบาท เหล่าบรรดาลุงป้าที่เหลือก็เขย่งเท้าด้วยความกระวนกระวายใจ พวกเขารู้สึกว่าเมื่อเอเลนได้รับเงินคืนแล้วพวกเขาก็ควรได้รับแบบเดียวกันไม่ใช่เหรอ?ดังนั้นบางคนจึงเริ่มพูดขึ้นว่า “คุณจอร์แดนแล้วเงินของพวกเราล่ะ?”เอเซลหันไปหาอัลเบิร์ตด้วยความโกรธอัลเบิร์ตรู้สึกหนักใจที่จะยอมจำนนเงินทั้งหมดที่มีในกระเป๋า แต่เขาต้องต่อสู้กับตระกูลเวดที่เขาไม่สามารถต่อสู้ด้วยได้ เขาอาจถึงขั้นเสียชีวิต ดังนั้นเขาจึงโพล่งว่า “แค่คืนเงินเอง คืนเงินไปให้หมด! เพื่อประโยชน์ของคุณเวด พวกเขาจะได้รับเงินต้นและเงินปันผลคืน!”ฝูงชนโห่ร้องอย่างยินดีทันใดนั้นเสียงเย็นชาของชาร์ลีก็ดังขึ้น “ดอน อัลเบิร์ต คำว่า ‘เพื่อประโยชน์ของผม’ หมายความว่ายังไง ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 34
ชาร์ลีจ้องมองเขาอย่างเย็นชาและพึมพำ “ผมไม่มีความเกี่ยวข้องหรือความสัมพันธ์ใด ๆ กับคุณ แต่คุณเอาแต่เหยียดหยามและล้อเลียนผม แต่ตอนนี้อยากจะมาให้ผมช่วยอย่างนั้นเหรอ? ฝันต่อไปเถอะ!”เควินทรุดตัวลงและคร่ำครวญ “ชาร์ลี ฉันขอโทษจริง ๆ ช่วยฉันเถอะนะ…”เมื่อมองไปที่สีหน้าไม่พอใจของชาร์ลี อัลเบิร์ตก็ตะโกนบอกคนของเขาว่า “ไอ้โง่ รออะไรอยู่? ล็อกมือมันซะ!”บอดี้การ์ดของเขาสะดุ้งด้วยความตกใจ จากนั้นพวกเขาก็คว้าคอและผมของเควินอย่างรวดเร็วและเริ่มทุบตีเขา!ในไม่ช้าเลือดก็ท่วมปากของเควินและฟันของเขาหลุดไปสองสามซี่ แต่บอดี้การ์ดของอัลเบิร์ตไม่แสดงท่าทีว่าจะหยุด การตบทุกครั้งที่พวกเขาพุ่งเข้าหาใบหน้าของเควินนั้นทั้งเร็วและแรง!อัลเบิร์ตหันไปหาชาร์ลีและถามด้วยรอยยิ้มที่ประจบ “คุณเวดครับ คุณพอใจกับงานของเราไหมครับ?”ชาร์ลีพยักหน้าอย่างสบาย ๆ "ดีมาก แค่นั้นแหละ ผมต้องไปแล้ว”อัลเบิร์ตยื่นนามบัตรให้ชาร์ลีด้วยความเคารพและกล่าวว่า “คุณเวดครับ นี่เบอร์ผมนะครับ คุณโทรหาได้เสมอหากคุณมีธุระที่อยากให้ผมช่วยจัดการ”ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยและใส่การ์ดลงในกระเป๋าเสื้อ จากนั้นเขาก็หันไปหาเอเลนแล้วพูดว่า "คุณแม่กลั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 35
หลังจากจัดการปัญหาของเอเลนแล้ว เอเลนและชาร์ลีก็แยกทางกัน เธอกอดกระเป๋าเดินทางอย่างมีความสุขเหมือนเด็กถืออมยิ้ม เอเลนไปที่ธนาคารเพื่อฝากเงินต่อขณะที่ชาร์ลีกำลังกลับบ้านเมื่อเข้ามาในบ้าน ชาร์ลีเห็นรองเท้าของแคลร์อยู่ที่โถงทางเดินเขาจึงรู้ว่าเธอกลับมาแล้วและตรงไปที่ห้องนอนของพวกเขาทันทีที่เขาเข้าไปในห้อง เขาเห็นภรรยาของเขาวางสายโทรศัพท์ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้นเขาถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า "ที่รักคุยกับใครเหรอ?"แคลร์ร้องเสียงหลงอย่างตื่นเต้น “เพื่อนซี้ของฉันน่ะค่ะ ลอรีน! คุณจำเธอได้ไหม?”“อ๋อ ผมจำได้สิ” ชาร์ลีพยักหน้าและพูดต่อ “เขาเคยเรียนที่โอลรัสฮิลล์ และสนิทกับคุณมาก อันที่จริงถ้าผมจำไม่ผิด เขาเป็นลูกสาวของตระกูลโธมัสที่ร่ำรวยในอีสต์คลิฟฟ์ใช่ไหมครับ?”"ใช่แล้ว!" แคลร์กล่าวว่า “ครอบครัวของลอรีนค่อนข้างโดดเด่นในอีสต์คลิฟฟ์”ชาร์ลียิ้มและถามว่า “แล้วมันเกิดอะไรขึ้น? เขาจะมาหาคุณที่โอลรัสฮิลล์เหรอครับ?”“ไม่ใช่แค่มาเยี่ยมนะคะ เธอยังมาทำงานที่นี่ด้วย!”ชาร์ลีขมวดคิ้วสับสน “เขาเป็นลูกสาวของตระกูลที่มีชื่อเสียงในอีสต์คลิฟฟ์ ทำไมเขาไม่ทำงานให้กับบริษัทของครอบค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 36
ชาร์ลีสั่งให้เธอจับตาดูลอรีนหลังจากที่เธอเริ่มทำงานและรายงานให้เขาทราบเสมอหากมีความผิดปกติเกิดขึ้นหลังจากคุยกับดอริสแล้ว ชาร์ลีก็นั่งแท็กซี่ไปรับลอรีนที่สนามบินเมื่อถึงสนามบินชาร์ลีลงจากรถแท็กซี่และกำลังจะไปที่อาคารผู้โดยสารขาเข้า เมื่อ Mercedes Benz G-Class เบรกกะทันหันและหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแฮโรลด์ลูกพี่ลูกน้องของแคลร์ยื่นหัวออกไปนอกหน้าต่างรถและขมวดคิ้วเมื่อเห็นชาร์ลี "นายมาทำอะไรที่นี่?"“ฉันมารับเพื่อนของแคลร์ แล้วนายมาทำอะไร?"ชาร์ลีก็ขมวดคิ้วเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั่งอยู่ในรถ นอกจากแฮโรลด์แล้วยังมีเจอรัลด์และเวนดี้แฮโรลด์หัวเราะเยาะ “นายหมายถึงคุณโธมัสเหรอ? พวกเรามาที่นี่เพื่อมาดูแลเธอ นายมันไม่มีอะไรสักอย่าง ออกไปซะ!”ชาร์ลีสูดหายใจอย่างไม่แยแสและพูดว่า “นายนั่นแหละออกไปซะ”ชาร์ลีจึงไม่สนใจพวกเขาและเดินตรงเข้าไปในอาคารผู้โดยสารขาเข้าของสนามบินใบหน้าของแฮโรลด์กลายเป็นสีแดงน่าเกลียด เขากำลังจะสบถด่าใส่ชาร์ลี เวนดี้ก็ดึงแขนเขาอย่างรวดเร็วและพูดว่า “นี่ คุณโธมัสจะมาถึงแล้ว คุณย่าเตือนให้นายสร้างความประทับใจให้กับเขา จำได้ไหม? ถ้านายทำให้เขากลายมาเป็นภรรยาของนายได้ สถ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 37
ชาร์ลีรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าแฮโรลด์จองห้องสวีทที่เฮเว่นสปริงส์ด้วยช่างเป็นเรื่องบังเอิญ อัลเบิร์ตไม่ได้บอกว่าเขาเป็นเจ้าของเฮเว่นสปริงส์ ด้วยหรอกเหรอ? เขาก็เตรียมห้องสวีทสำหรับชาร์ลีไว้ที่ร้านอาหารนี้ด้วยไม่ใช่เหรอ?ในขณะเดียวกันเจอรัลด์ก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ “ว้าว แฮโรลด์ นี่นายจัดการจองห้องโกลเด้นสวีทที่เฮเว่นสปริงส์ได้จริงเหรอ? ไม่ใช่ทุกคนที่ทำได้นะเนี่ย!”แฮโรลด์หัวเราะอย่างมีชัย “พูดตามตรงนะ ว่านอกจากไดมอนด์สวีทที่อยู่ไกลเกินเอื้อมแล้ว ห้องสวีทอื่น ๆ ก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยนั่นล่ะ”แม้จะมีคำพูดโอ้อวดแต่ก็ไม่มีอะไรนอกจากการคุยโวของแฮโรลด์ความจริงก็คือ การที่จะทำการจองห้องโกลเด้นสวีท แม้แต่คุณท่านวิลสันเองก็ได้ร้องขอความช่วยเหลือจากหลาย ๆ คนให้จองห้องนี้ลอรีนเคยได้ยินเกี่ยวกับเฮเว่นสปริงส์แม้กระทั่งในอีสต์คลิฟฟ์ เธอรีบพูดว่า “เราเป็นเพื่อนกันคุณไม่จำเป็นต้องเตรียมอะไรที่ฟุ่มเฟือยขนาดนี้ให้ฉันเลย”แฮโรลด์พูดอย่างไม่พอใจ “โอ้ ไม่เลย คุณเป็นแขกคนสำคัญของผม ผมจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนเพื่อนธรรมดาได้ยังไงกันล่ะครับ?”จากนั้นเขาก็หันไปหาชาร์ลีและถามว่า "นี่ฉันสงสัยจังเลย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 38
เวนดี้ถามด้วยรอยยิ้มเหยียด ๆ "ชาร์ลี นายก็จองที่นี่ไว้ไม่ใช่เหรอ? ห้องไหนล่ะ? พาพวกเราไปดูหน่อยสิ!”ชาร์ลีพูดอย่างเรียบๆว่า “ฉันไม่ได้คิดเลยว่าจะจองห้องไหนดี ให้พูดตรงๆนะ ฉันแค่ส่งข้อความไปหาเจ้าของและขอให้เขาจัดการให้ฉันน่ะ แป๊บ ให้ฉันดูข้อความก่อน”แฮโรลด์หัวเราะเยาะอย่างดูถูก “หุบปากของนายเถอะ! นายรู้ไหมว่าเจ้าของที่นี่คือใคร? ดอน อัลเบิร์ต โรดส์ที่มีชื่อเสียง! กล้าพูดพล่ามแบบนี้ได้ยังไง? ระวังเถอะ ถ้าเขาได้ยินเข้า เขาจะบีบนายให้ตายด้วยปลายนิ้ว”ชาร์ลีไม่สนใจคำพูดไร้สาระของพวกเขาและตรวจดูข้อความในโทรศัพท์ “เขาบอกว่าเขาจองไดมอนด์สวีทไว้ให้ฉันน่ะ”แฮโรลด์หัวเราะทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า…ไดมอนด์สวีทเลยเหรอ? ชาร์ลีอย่าทำให้ฉันหัวเราะได้ไหม นายรู้ไหมว่าใครสามารถเข้าห้องไดมอนด์สวีทได้บ้าง? ไม่เกินสิบคนในโอลรัสฮิลล์ทั้งหมด! นายได้เป็นอะไรไปมากกว่าเศษขยะ!”ลอรีนนิ่งเงียบท่ามกลางความวุ่นวาย แม้ว่าความคิดจะค่อย ๆ เกิดขึ้นในใจของเธอ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะเป็นคนขี้แพ้ได้ขนาดนี้ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครจะได้รับสิทธิพิเศษรับประทานอาหารในไดมอนด์สวีทอย่างนั้นเหรอ? เธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีเงิน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 39
ลอรีนตะลึงด้วยความประหลาดใจและงุนงงเธอไม่ได้คิดว่าแฮโรลด์จะเป็นที่รู้จักในโอลรัสฮิลล์ เขาดูน่าเชื่อถือกว่ามากเมื่อเทียบกับชาร์ลี เธอครุ่นคิดว่ามันคงจะสะดวกกว่าที่เธอจะได้ใกล้ชิดกับแฮโรลด์สำหรับกิจวัตรประจำวันของเธอชายในชุดสูทสีดำเดินนำไปที่ประตูห้องไดมอนด์ สวีท เขาหยิบบิลเก็บเงินส่งให้ชาร์ลีโดยตรงและพูดเบา ๆ ว่า “ท่านครับ รบกวนเซ็นชื่อตรงนี้”ไดมอนด์สวีทได้รับการสงวนไว้เป็นพิเศษสำหรับชาร์ลีและต้องมีลายเซ็นของเขาเพื่อยืนยันชาร์ลียิ้มพลางหยิบปากกาและกระดาษ แต่ก่อนที่เขาจะเซ็นชื่อเสียงกรีดร้องของแฮโรลด์ก็ดังขึ้น“ไอ้บ้าเอ้ย! วางปากกาลงซะ!”แฮโรลด์เดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่โกรธเคือง เขาฉวยปากกาและกระดาษจากมือของชาร์ลีเซ็นชื่ออย่างรวดเร็วและตะโกนใส่ชาร์ลีว่า “ไอ้หน้าด้าน! นายไม่รู้เหรอว่าใครเป็นคนจองห้องนี้? คิดว่าตัวเองเป็นใครมาเซ็นชื่อตัวเองที่นี่!”ชายในชุดดำตกใจกับการแทรกแซงอย่างกะทันหันและหยาบคายของแฮโรลด์ เขามองไปที่ชาร์ลีและตั้งคำถามราวกับจะถามเขาว่าเขาต้องการความช่วยเหลือในการสอนบทเรียนหรือไม่ชาร์ลีส่ายหัวเบา ๆ “ไม่เป็นไรให้เขาเซ็น ถ้าเขาอยากเซ็นก็แย่เลย”ชาร์ลีไม่ต้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 40
ในทางกลับกันเขารู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะเมนูจัดเลี้ยงที่หรูขนาดนี้มีเพียงชุดเดียวสำหรับไดมอนด์สวีทและได้เสิร์ฟให้กับพวกคนเหล่านี้ไปแล้ว เขาจะทำอย่างไรหากแขกผู้มีเกียรติตัวจริงมาที่นี่?ฮาโรลด์ลุกขึ้นยืนและตะโกนด้วยความตกใจ “นี่แกกำลังทำอะไร? ฉันจองห้องสวีทนี้ไว้แกคิดว่าแกเป็นใครถึงมาสร้างปัญหาที่นี่?”บิลชี้ไปที่แฮโรลด์ และถามว่า “แกคือแฮโรลด์ วิลสันใช่ไหม?”แฮโรลด์พยักหน้าและพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ใช่ ฉันเอง!”บิลสั่งอย่างเย็นชา “พามันมานี่!”ชายร่างกำยำสองคนดึงแฮโรลด์ออกจากที่นั่งทันทีและลากเขาออกไป“แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่? ปล่อยฉันนะโว้ย!"“ไอ้เวรนี่ หุบปากซะ!”ชายคนหนึ่งเตะเข่าของแฮโรลด์ให้คุกเข่าตรงหน้าบิลขณะที่เขาร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดบิลมองแฮโรลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เย็นชาและเฉียบคมทำให้เขาตัวสั่นเหมือนแมวที่กำลังหวาดกลัวเพียะ!ใบเสร็จถูกโยนตรงไปที่หัวของแฮโรลด์บิลตะโกนเสียงดัง “ใครให้สิทธิ์แกใช้ห้องนี้?”แฮโรลด์กระแอมในลำคอเพื่อเรียบเรียงและพูดว่า “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจองห้องโกลเด้นสวีทไปล่วงหน้า ฉันจ่ายเงินมัดจำไปสามล้านแล้วด้วยซ้ำ!”เจอรัลด
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
