บทที่ 38

เวนดี้ถามด้วยรอยยิ้มเหยียด ๆ "ชาร์ลี นายก็จองที่นี่ไว้ไม่ใช่เหรอ? ห้องไหนล่ะ? พาพวกเราไปดูหน่อยสิ!”

ชาร์ลีพูดอย่างเรียบๆว่า “ฉันไม่ได้คิดเลยว่าจะจองห้องไหนดี ให้พูดตรงๆนะ ฉันแค่ส่งข้อความไปหาเจ้าของและขอให้เขาจัดการให้ฉันน่ะ แป๊บ ให้ฉันดูข้อความก่อน”

แฮโรลด์หัวเราะเยาะอย่างดูถูก “หุบปากของนายเถอะ! นายรู้ไหมว่าเจ้าของที่นี่คือใคร? ดอน อัลเบิร์ต โรดส์ที่มีชื่อเสียง! กล้าพูดพล่ามแบบนี้ได้ยังไง? ระวังเถอะ ถ้าเขาได้ยินเข้า เขาจะบีบนายให้ตายด้วยปลายนิ้ว”

ชาร์ลีไม่สนใจคำพูดไร้สาระของพวกเขาและตรวจดูข้อความในโทรศัพท์ “เขาบอกว่าเขาจองไดมอนด์สวีทไว้ให้ฉันน่ะ”

แฮโรลด์หัวเราะทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า…ไดมอนด์สวีทเลยเหรอ? ชาร์ลีอย่าทำให้ฉันหัวเราะได้ไหม นายรู้ไหมว่าใครสามารถเข้าห้องไดมอนด์สวีทได้บ้าง? ไม่เกินสิบคนในโอลรัสฮิลล์ทั้งหมด! นายได้เป็นอะไรไปมากกว่าเศษขยะ!”

ลอรีนนิ่งเงียบท่ามกลางความวุ่นวาย แม้ว่าความคิดจะค่อย ๆ เกิดขึ้นในใจของเธอ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะเป็นคนขี้แพ้ได้ขนาดนี้ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครจะได้รับสิทธิพิเศษรับประทานอาหารในไดมอนด์สวีทอย่างนั้นเหรอ? เธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีเงิน