LOGINShare
บทที่ 37
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 38
เวนดี้ถามด้วยรอยยิ้มเหยียด ๆ "ชาร์ลี นายก็จองที่นี่ไว้ไม่ใช่เหรอ? ห้องไหนล่ะ? พาพวกเราไปดูหน่อยสิ!”ชาร์ลีพูดอย่างเรียบๆว่า “ฉันไม่ได้คิดเลยว่าจะจองห้องไหนดี ให้พูดตรงๆนะ ฉันแค่ส่งข้อความไปหาเจ้าของและขอให้เขาจัดการให้ฉันน่ะ แป๊บ ให้ฉันดูข้อความก่อน”แฮโรลด์หัวเราะเยาะอย่างดูถูก “หุบปากของนายเถอะ! นายรู้ไหมว่าเจ้าของที่นี่คือใคร? ดอน อัลเบิร์ต โรดส์ที่มีชื่อเสียง! กล้าพูดพล่ามแบบนี้ได้ยังไง? ระวังเถอะ ถ้าเขาได้ยินเข้า เขาจะบีบนายให้ตายด้วยปลายนิ้ว”ชาร์ลีไม่สนใจคำพูดไร้สาระของพวกเขาและตรวจดูข้อความในโทรศัพท์ “เขาบอกว่าเขาจองไดมอนด์สวีทไว้ให้ฉันน่ะ”แฮโรลด์หัวเราะทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า…ไดมอนด์สวีทเลยเหรอ? ชาร์ลีอย่าทำให้ฉันหัวเราะได้ไหม นายรู้ไหมว่าใครสามารถเข้าห้องไดมอนด์สวีทได้บ้าง? ไม่เกินสิบคนในโอลรัสฮิลล์ทั้งหมด! นายได้เป็นอะไรไปมากกว่าเศษขยะ!”ลอรีนนิ่งเงียบท่ามกลางความวุ่นวาย แม้ว่าความคิดจะค่อย ๆ เกิดขึ้นในใจของเธอ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะเป็นคนขี้แพ้ได้ขนาดนี้ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครจะได้รับสิทธิพิเศษรับประทานอาหารในไดมอนด์สวีทอย่างนั้นเหรอ? เธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีเงิน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 39
ลอรีนตะลึงด้วยความประหลาดใจและงุนงงเธอไม่ได้คิดว่าแฮโรลด์จะเป็นที่รู้จักในโอลรัสฮิลล์ เขาดูน่าเชื่อถือกว่ามากเมื่อเทียบกับชาร์ลี เธอครุ่นคิดว่ามันคงจะสะดวกกว่าที่เธอจะได้ใกล้ชิดกับแฮโรลด์สำหรับกิจวัตรประจำวันของเธอชายในชุดสูทสีดำเดินนำไปที่ประตูห้องไดมอนด์ สวีท เขาหยิบบิลเก็บเงินส่งให้ชาร์ลีโดยตรงและพูดเบา ๆ ว่า “ท่านครับ รบกวนเซ็นชื่อตรงนี้”ไดมอนด์สวีทได้รับการสงวนไว้เป็นพิเศษสำหรับชาร์ลีและต้องมีลายเซ็นของเขาเพื่อยืนยันชาร์ลียิ้มพลางหยิบปากกาและกระดาษ แต่ก่อนที่เขาจะเซ็นชื่อเสียงกรีดร้องของแฮโรลด์ก็ดังขึ้น“ไอ้บ้าเอ้ย! วางปากกาลงซะ!”แฮโรลด์เดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่โกรธเคือง เขาฉวยปากกาและกระดาษจากมือของชาร์ลีเซ็นชื่ออย่างรวดเร็วและตะโกนใส่ชาร์ลีว่า “ไอ้หน้าด้าน! นายไม่รู้เหรอว่าใครเป็นคนจองห้องนี้? คิดว่าตัวเองเป็นใครมาเซ็นชื่อตัวเองที่นี่!”ชายในชุดดำตกใจกับการแทรกแซงอย่างกะทันหันและหยาบคายของแฮโรลด์ เขามองไปที่ชาร์ลีและตั้งคำถามราวกับจะถามเขาว่าเขาต้องการความช่วยเหลือในการสอนบทเรียนหรือไม่ชาร์ลีส่ายหัวเบา ๆ “ไม่เป็นไรให้เขาเซ็น ถ้าเขาอยากเซ็นก็แย่เลย”ชาร์ลีไม่ต้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 40
ในทางกลับกันเขารู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะเมนูจัดเลี้ยงที่หรูขนาดนี้มีเพียงชุดเดียวสำหรับไดมอนด์สวีทและได้เสิร์ฟให้กับพวกคนเหล่านี้ไปแล้ว เขาจะทำอย่างไรหากแขกผู้มีเกียรติตัวจริงมาที่นี่?ฮาโรลด์ลุกขึ้นยืนและตะโกนด้วยความตกใจ “นี่แกกำลังทำอะไร? ฉันจองห้องสวีทนี้ไว้แกคิดว่าแกเป็นใครถึงมาสร้างปัญหาที่นี่?”บิลชี้ไปที่แฮโรลด์ และถามว่า “แกคือแฮโรลด์ วิลสันใช่ไหม?”แฮโรลด์พยักหน้าและพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ใช่ ฉันเอง!”บิลสั่งอย่างเย็นชา “พามันมานี่!”ชายร่างกำยำสองคนดึงแฮโรลด์ออกจากที่นั่งทันทีและลากเขาออกไป“แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่? ปล่อยฉันนะโว้ย!"“ไอ้เวรนี่ หุบปากซะ!”ชายคนหนึ่งเตะเข่าของแฮโรลด์ให้คุกเข่าตรงหน้าบิลขณะที่เขาร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดบิลมองแฮโรลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เย็นชาและเฉียบคมทำให้เขาตัวสั่นเหมือนแมวที่กำลังหวาดกลัวเพียะ!ใบเสร็จถูกโยนตรงไปที่หัวของแฮโรลด์บิลตะโกนเสียงดัง “ใครให้สิทธิ์แกใช้ห้องนี้?”แฮโรลด์กระแอมในลำคอเพื่อเรียบเรียงและพูดว่า “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจองห้องโกลเด้นสวีทไปล่วงหน้า ฉันจ่ายเงินมัดจำไปสามล้านแล้วด้วยซ้ำ!”เจอรัลด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 41
เจอรัลด์ตกใจมากจนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาแทบจะฉี่ราด เสียงตะกุกตะกักของเขาดังขึ้น “พี่ใหญ่บิล ผมคือคนในตระกูลไวท์…”“ตระกูลไวท์?” บิลยิ้มอย่างน่ากลัว "เชี่*ไรเนี่ย? อย่าทำให้ฉันหัวเราะสิวะ โอเค้!”บิลถ่มน้ำลายอย่างเหยียดหยาม เขาเตะเจอรัลด์ล้มลงกับพื้นและคำราม “ดอนเพิ่งจะสั่งสอนไอ้คนงี่เง่าจากตระกูลไวท์ไปหมาด ๆ เมื่อวานนี้ ไอ้เวรนั่นโดนตบหน้าไปหมื่นครั้ง! นี่แกยังกล้าพูดถึงชื่อตระกูลไวท์กับฉันอีกเหรอ!”"ฮะ?" เจอรัลด์ตกใจมากสุดขีดเขาคิดว่าเควินถูกทุบตีขณะถูกปล้น แต่กลับกลายเป็นว่าดอน อัลเบิร์ต เป็นคนทุบตีเขา!ในขณะที่เขายังคงอยู่ท่ามกลางความตกใจและหวาดกลัวขั้นสุด บิลก็ยกไม้เบสบอลฟาดมันลงไปบนหัวของเขา!ปัง!เจอรัลด์รู้สึกว่าโลกหมุน เสียงวิ๊งยังคงวนอยู่ในหัว เลือดไหลออกจากปากและจมูก การมองเห็นของเขาพร่ามัวและในที่สุดเขาก็หมดสติไปเวนดี้กรีดร้องอย่างหวาดกลัว!เจอรัลด์เป็นคู่หมั้นของเธอและเธอมีโอกาสเดียวที่จะได้แต่งงานกับตระกูลไวท์ เธอต้องแย่แน่ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา“รถพยาบาล! โทรเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้!”เวนดี้ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยมือที่สั่นระร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 42
ดอน อัลเบิร์ตอยู่ที่นี่แล้ว!คุณเวด? คุณเวดคือใคร?อัลเบิร์ตเดินเข้าไปในห้องและทุบบิลลงกับพื้น “ไอ้โง่ นี้แกจำคุณเวดไม่ได้เหรอไง! ฉันจะฆ่าแก!”อัลเบิร์ตสาปแช่งพร้อมเตะบิลอย่างตาเหลือกตาพองบิลผู้ซึ่งอยู่หนังเหนียวและผึ่งผายก่อนหน้านี้กำลังหมอบอยู่บนพื้นร้องโหยหวนเหมือนสุนัขถูกทุบตีลอรีนรู้สึกสับสนสุด ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ลูกน้องทุกคนก็ตื่นตระหนกเช่นกัน ชายหนุ่มคนนั้นคือคุณเวดอย่างนั้นหรือ? พวกเขาเกือบจะลงมือกับชายหนุ่มคนนั้นแล้ว นี่พวกเขาขุดหลุมฝังศพของตัวเองอย่างแท้จริง!อัลเบิร์ตคำรามใส่กลุ่มคนที่เหลือ “ส่วนพวกแกก็โง่เหมือนกัน! ยังจะยืนเป็นท่อนไม้โง่ ๆ อยู่อีกทำไม? ไปขอโทษคุณเวดสิวะ!”"คุณเวด พวกเราขอโทษครับ พวกเรามันคนโง่ที่จำคุณไม่ได้! โปรดยกโทษให้เราด้วยเถอะครับ!”ผู้ชายทุกคนคุกเข่าลงพร้อมกันและขอโทษอย่างลนลานบิลก็กลัวไม่แพ้กัน เขาตบหน้าตัวเองพร้อมร้องขอความเมตตา "คุณเวดครับ ผมขอโทษอย่างสุดซึ้ง โปรดยกโทษให้ผมด้วยสำหรับความหยาบคายและโปรดไว้ชีวิตผมเถอะครับ!”อัลเบิร์ตตบหน้าตัวเองเพื่อเป็นการลงโทษและพูดอย่างประหม่า “คุณเวดครับ ผมขอโทษจริง ๆ สำหรับความสามารถของผมที่ส่งผล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 43
ลอรีนได้ตกลงกับดอริส ยังจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ปที่จะเริ่มทำงานในวันพรุ่งนี้หลังออกจากเฮเว่นสปริงส์ ชาร์ลีก็ส่งเธอกลับไปที่โรงแรมที่เธอพักอยู่จากนั้นก็เขาก็กลับไปลอรีนยังคงตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่ร้านอาหารก่อนหน้านี้ในขณะที่ครุ่นคิดถึงโอกาสในอนาคตของเธอเธอได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญสำหรับการเดินทางมาโอลรัสฮิลล์ในครั้งนี้ จากมุมมองที่ชัดเจน เธอมาที่นี่เพื่อทำงานใหม่ในเอ็มแกรนด์กรุ๊ป แต่เธอมีวาระซ่อนเร้นที่ใหญ่กว่ามากจากครอบครัวของเธอพ่อของเธอบอกเธอว่า จากข้อมูลลับสุดยอด ตระกูลเวดซึ่งเป็นตระกูลที่โดดเด่นที่สุดในอีสต์คลิฟฟ์ ตอนนี้ตระกูลเวดได้เจอนายน้อยของพวกเขาที่หายไปหลายปี พวกเขาซื้อเอ็มแกรนด์กรุ๊ปทั้งหมดเพื่อเป็นของขวัญให้กับนายน้อยของพวกเขาเพื่อฝึกฝนทักษะการเป็นประธานบริษัทของเขากล่าวอีกนัยหนึ่ง นายน้อยของตระกูลเวดอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในขณะนี้ และเขาเป็นประธานคนใหม่ของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปในอีสต์คลิฟฟ์ซึ่งเต็มไปด้วยตระกูลลึกลับและมีอำนาจ ถึงแม้ว่าตระกูลโธมัสจะอยู่ในระดับบนของพีระมิดทางสังคมในอีสต์คลิฟฟ์ แต่พวกเขาก็ยังคงอยู่ในอันดับที่สองของพีระมิดซึ่งตระกูลเวดมีอำนาจและมีอิทธิพลมากกว่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 44
ดอริสตื่นตัว และเริ่มระมัดระวังทันทีหลังจากที่ลอรีนพูดอย่างนั้นชาร์ลีเพิ่งขอให้เธอจับตาดูลอรีนเมื่อวาน ทันทีที่ลอรีนรายงานตัวเธอก็ถามถึงประธานบริษัท มันดูแปลกและผิดปกติมากดอริสมองหญิงสาวที่น่ารักและคิดกับตัวเองว่า 'อะไรคือจุดประสงค์ของเธอในการมาที่เอ็มแกรนด์กรุ๊ปกันนะ?'เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านประธานของเราไม่ค่อยเข้ามาที่ออฟฟิศหรอกค่ะ แต่ถ้าท่านเข้ามา ดิฉันจะบอกท่านให้นะคะ แล้วเดี๋ยวจะแจ้งให้คุณทราบหากท่านต้องการพบคุณ”ลอรีนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอยังคงยิ้มและพูดว่า “ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณดอริส!”ทันทีที่ดอริสกลับไปที่ห้องทำงานของเธอ เธอก็รายงานเรื่องนี้ให้ชาร์ลีทราบทันทีชาร์ลีระมัดระวังตัวมากขึ้นเช่นกันเมื่อเขาได้ยินว่าลอรีนขอพบเขาทันทีที่เธอไปรายงานตัวแน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นมาหาเขาอย่างแน่นอนเธอมีจุดประสงค์อะไรในการเข้าหาเขา?เธอพยายามทำร้ายเขา หรือหลอกล่อเขา?ไม่ว่าเธอจะมีจุดประสงค์อะไร ชาร์ลีก็รู้สึกเคืองและหงุดหงิดอยู่ดีดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะรักษาระยะห่างจากลอรีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่สามารถปล่อยให้เธอพบตัวตนที่แท้จริงของเขาได้!***ในคืนวันแรกในก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 45
ชาร์ลีดีใจมากที่ได้ยินภรรยาพูดแบบนั้นดูเหมือนว่าเขาจะเลือกสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับวันครบรอบแต่งงานของพวกเขา เธอต้องตื่นเต้นและมีความสุขมากในวันนั้นแน่นอน!พวกเขาเดินเข้าไปในสกายการ์เด้นและนั่งลงตรงโต๊ะที่จองไว้ ไม่นานลอรีนก็มาถึง“แคลร์!”“ลอรีน!”สองเพื่อนซี้กอดกันความสุขท่วมล้นจากนั้นพวกเขาก็ระลึกถึงอดีตอย่างตื่นเต้นขณะจับมือกัน พวกเขาใช้เวลาสักพักจนในที่สุดพวกเขาก็สงบลงจากความตื่นเต้นลอรีนพูดว่า “แคลร์ เธอนี่ใจป้ำมากเลยนะ ถึงกับจองสกายการ์เด้นเพื่อทานมื้อค่ำเนี่ย!”แคลร์หัวเราะคิกคักอย่างยินดี “ก็เธออยู่ที่นี่ทั้งที! แน่นอนว่าฉันต้องใช้เงินบ้างสิ!”ลอรีนยิ้มกว้าง "เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะยะ!"“พูดตามตรงนะ ฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะทานอาหารที่นี่หรอก ฉันรบกวนให้คุณดอริส ยังจองผ่านบัตรสมาชิกของเธอให้ฉันน่ะ!”ลอรีนถอนหายใจ “สกายการ์เด้นมีความต้องการค่อนข้างสูงใช่ไหมล่ะ? ฉันได้ยินมาว่ามันมีไว้สำหรับสมาชิกระดับไดมอนด์เท่านั้นไม่ใช่เหรอ?”"ใช่" แคลร์พยักหน้า “จริง ๆ แล้วนี่เป็นครั้งแรกของฉันเลย!”ลอรีนยิ้ม “ขอบคุณมากนะแคลร์ที่รักของฉัน!”จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “ระหว่างท
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
