เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 214
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 215
จัสมินรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เธออ้าปากข้างอย่างตะลึงเนื่องจากความคิดที่เปลี่ยนไปของคุณแลมเบธแม้ว่าเธอจะยังโกรธอยู่เพราะสิ่งที่คุณแลมเบธทำมาก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เธอก็อยากจะตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น!แต่เธอยังคงนิ่งและเก็บทรงไว้ขณะที่เธอพูดว่า “ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นเรามานัดหมายเวลาและสถานที่เพื่อเซ็นข้อตกลงการเป็นหุ้นส่วนกันก็ได้ค่ะ”คุณแลมเบธรีบตอบว่า “ยิ่งเร็วยิ่งดีเลยครับ! ผมจะบินไปที่โอลรัสฮิลล์พรุ่งนี้เพื่อพบกับคุณด้วยตนเองเลยครับคุณมัวร์!”จัสมินจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยความตกใจทันทีที่เธอวางสายโทรศัพท์เธอสามารถเห็นความสามารถและพลังของชาร์ลีผ่านการคุยโทรศัพท์กับคุณแลมเบธก่อนหน้านี้ตอนที่ปรมาจารย์เลนนาร์ดทำลายโชคลาภของเธอด้วยการทำ ‘กับดักมังกร’ ให้เสร็จสมบูรณ์ คุณแลมเบธได้โทรมาบอกเธอว่าเขาต้องการยุติการเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจระหว่างตระกูลของพวกเขา ในเวลานั้นปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยของพ่อของคุณแลมเบธก็บอกกับจัสมินเช่นกันว่าเขาบอกได้ว่าดวงของเธอนั้นไม่ดีเลย แต่ทันทีที่ชาร์ลีได้ไปทำลายรูปแบบฮวงจุ้ย คุณแลมเบธก็โทรกลับมาบอกเธอทันทีว่าปรมาจารย์ฮวงจุ้ยของพ่อของเขาบอกว่าดวงชะตาของเธอเปลี่ยนไปอย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 216
ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะพูดว่า “จำสิ่งที่คุณพูดในวันนี้ก็แล้วกัน! ผมอาจต้องการให้คุณทำบางอย่างเพื่อผมในอนาคต!”อัลเบิร์ตพยักหน้าก่อนที่เขาจะตอบว่า “คุณเวดไม่ต้องกังวลเลยครับ! คุณสั่งให้ผมทำอะไรก็ได้เพื่อคุณเลยครับ!”ในเวลานี้ปรมาจารย์เลนนาร์ดซึ่งนอนจับท้องอยู่บนพื้นก็เริ่มโอดครวญร้องขอความเมตตา “พี่ใหญ่ ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะครับ! ผมจะไม่กล้าทำแบบนี้อีกแล้วในอนาคต ช่วยยกโทษให้ผมด้วย ปล่อยผมไปเถอะครับ”อัลเบิร์ตหัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “แกมันคนหลอกลวง! ฉันต้องสอนบทเรียนให้แก ลูกน้องของฉันกำลังมาจัดการแกเดี๋ยวนี้ล่ะ!”ชาร์ลีถามเสียงเบา “นี่คุณจะจัดการกับเขายังไงเหรอ?”อัลเบิร์ตตอบอย่างเย็นชาว่า “ผมเคยบอกไปแล้วว่าผมจะหั่นมันเป็นชิ้น ๆ แล้วโยนให้สุนัขกิน! ผมจะไม่รักษาคำพูดของผมได้ยังไงกันล่ะครับ? ผมมีเพื่อนเป็นเจ้าของศูนย์พักพิงสุนัข เขามีสุนัขที่นั่นเยอะเลย พวกมันอาจจะกินไอ้สวะอย่างเขาจนเกลี้ยง!”ทันทีที่ปรมาจารย์เลนนาร์ดได้ยินคำพูดของอัลเบิร์ตเขารู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น จากนั้นเขาก็ร้องไห้ร้องขอความเมตตาต่อไป “พี่ใหญ่ ผมมีครอบครัวที่ต้องดูแล ครั้งนี้ปล่อยผมไปเถอะครับ! ผมจะจดจำความเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 217
ตอนเที่ยงของวันต่อมาชาร์ลีและแคลร์ขับรถเดินทางไปที่โรงแรมเมเปิลโรงแรมเมเปิลไม่ได้แพงที่สุดในโอลรัสฮิลล์แต่เป็นหนึ่งในโรงแรมที่หรูหราที่สุดในเมือง นี่บ่งบอกถึงความจริงใจของดักลาสในการปฏิบัติต่อพวกเขาในความเป็นจริง เขาใช้เวลากับอาหารมื้อนี้อย่างฟุ่มเฟือย เพราะเขาได้จองห้องรับประทานอาหารระดับพรีเมียมไว้ในโรงแรมที่ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราและกว้างขวางพอที่จะรองรับคนได้ยี่สิบคนโดยมีค่าใช้จ่ายขั้นต่ำเจ็ดถึงแปดหมื่นบาทหลายคนได้มาถึงห้องสวีทเรียบร้อยแล้ว เมื่อชาร์ลีและแคลร์มาถึง นอกจากดักลาสและลอรีนแล้วยังมีเพื่อนร่วมวิทยาลัยอีกสองสามคนด้วยช่วงนี้ลอรีนไม่ค่อยได้มีเวลาพิเศษสักเท่าไหร่เธอย้ายมาอยู่ที่โอลรัสฮิลล์จากอีสต์คลิฟฟ์ได้ระยะหนึ่งแล้ว เพื่อจุดประสงค์หลักในการทำความรู้จักกับประธานเอ็มแกรนด์กรุ๊ป อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่เคยมีโอกาสได้เห็นชายคนนี้ด้วยซ้ำหลังจากทำงานในบริษัทมานานยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอเคยต้องอยู่ในสำนักงานเมื่อเธอดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายบริหาร แต่หลังจากที่เธอถูกย้ายไปฝ่ายขายแล้วเธอก็มีเวลาน้อยลงในสำนักงาน นั่นช่วยลดโอกาสในการพบกับประธานมากยิ่งขึ้นอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 218
“โจแอนน์ นี่เธอพูดอะไรออกมาเนี่ย? ดักลาสเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา ถ้าเราต้องการความช่วยเหลือเขาจะช่วยเราอย่างไม่ต้องสงสัยอยู่แล้ว”ผู้ชายหน้าเหลี่ยมพูดขึ้น เขาหยิบแก้วขึ้นมาแล้วกระดกหมดในครั้งเดียวชาร์ลีเหลือบมองพวกเขาสั้น ๆ เขาจำได้ว่าคนพวกนั้นเป็นเพื่อนร่วมวิทยาลัยกับเขา ผู้หญิงคนนี้ชื่อ โจแอนน์ แฮมป์ตันและชายคนนี้ชื่อ เจอร์รี่ แม็คลีนดักลาสตอบอย่างขี้อายว่า “โอ้ ไม่หรอก ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าทั้งหมดนั่นเป็นเพราะฉัน เฮ้อ เรื่องมันยาวน่ะ ช่างมันเถอะ!”จากนั้นเขาก็มองไปที่ชาร์ลีด้วยความรู้สึกซาบซึ้งมันเป็นช่วงเวลาแห่งความโชคร้ายที่ต้องอยู่ร่วมกับคนหลอกลวงและพวกเขาทำให้เขาเกือบจะสูญเสียทุกอย่างให้กับเธอ แม้กระทั่งถูกทำร้ายร่างกายด้วยเช่นกันโชคดีที่ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของชาร์ลี เพราะเขาสามารถเรียกร้องสิทธิการเป็นเจ้าของร้านอาหารคืนมาได้และได้รับค่าตอบแทนกลับมายี่สิบล้าน ดังนั้นทุกสิ่งที่เขาเป็นเจ้าของตอนนี้จึงเป็นเพราะชาร์ลี เขาจึงไม่สามารถให้เครดิตกับตัวเองกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่องและเริ่มพูดว่า “ยังไงก็แล้วแต่นะเจอร์รี่ ตอนนี้นายมั่งคั่งแล้วใช่ไหม? ฉ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 219
ชาร์ลีจ้องมองไปที่พวกเขา แต่เพื่อประโยชน์ของดักลาสเขาจึงไม่อยากที่จะใส่ใจกับคนโง่สองคนนี้แม้ชาร์ลีจะเงียบ แต่โจแอนน์และเจอร์รี่ก็ยิ่งเกลียดเขามากยิ่งขึ้นที่ไม่ปกป้องตัวเองหลังจากถูกเยาะเย้ยและดูถูก! เขามันช่างขี้แพ้อะไรอย่างนี้!เจอร์รี่ยังคงสบประมาทต่อไป “นี่ จากความคิดของฉันนะ แคลร์เธอช่างตาบอดจริง ๆ มีเหล่าสุภาพบุรุษที่ดีมากมายในชั้นเรียนของเราแต่ชาร์ลีไอ้ขี้แพ้ดันเป็นตัวเลือกสุดท้ายของเธองั้นเหรอ? แย่จัง!”ทันใดนั้นประตูห้องสวีทก็เปิดออกปังชายร่างท้วมในชุดดำหลายคนพุ่งเข้ามาในห้องและหนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มที่มีผมทรงครูว์คัตและมีบุหรี่อยู่ในมือกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ออกไปจากที่นี่ซะ ฉันต้องการห้องนี้”เจอร์รี่ขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ “นี่คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่? ไม่เห็นเหรอว่าเรากำลังทานอาหารเย็นกันอยู่น่ะ”จากนั้นเขาก็กระแทกโต๊ะอย่างแรงและคำรามขึ้นว่า “ที่นี่โรงแรมเมเปิล คนที่มาก่อน จะได้สิทธิก่อน! คุณไม่รู้กฎเหรอไง?”"มาก่อน ได้ก่อน?"ชายหนุ่มหน้าตาดุร้ายเข้ามาหาเจอร์รี่และตบหน้าเขาโดยไม่มีการเตือนใด ๆ เจอร์รี่ล้มลงกับพื้นใบหน้าของเขาบวมและอาบไปด้วยเลือดสีแดงสด“นายคิดว่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 220
“พอได้แล้วแรมโบ้ เรากำลังทานอาหารเย็นกันอยู่นะ นายออกไปได้แล้ว!”ชาร์ลีไม่อยากจะสนใจคนอย่างแรมโบ้ เขาจึงโบกมืออย่างขี้เกียจและขอให้ออกไปแรมโบ้โค้งคำนับอย่างเคารพและกล่าวว่า “ได้ครับคุณเวด ผมจะออกไปแล้วนะครับ!”จากนั้นเขาก็รีบถอยออกจากห้องเหมือนหมาตัวหนึ่งเจอร์รี่และโจแอนน์รู้สึกร้อนรนและรำคาญอย่างมาก ชาร์ลีที่พวกเขาล้อเลียนและเยาะเย้ยในทุกวิถีทางกลับกลายเป็นคุณเวด! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!ต้องมีความเข้าใจผิดอะไรที่นี่แน่ ๆ ชาร์ลีเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ที่น่ารังเกียจ! ทำไมแรมโบ้ถึงเรียกเขาว่าคุณเวดล่ะ?! เขาไม่ควรค่ากับชื่อนี้ด้วยซ้ำ!ดักลาสหันไปหาพวกเขาและพูดอย่างเข้มงวดว่า “พวกนายสองคนดูปากของตัวเองสิ ช่วยเจียมตัวและถ่อมตัวด้วย นายฉลาดพอที่จะรู้ว่านายพูดอะไรได้หรือพูดอะไรไม่ได้ โชคดีที่วันนี้ชาร์ลีมาที่นี่ ไม่งั้นพวกนายต้องเจอกับปัญหาใหญ่แน่ ๆ !”เจอร์รี่และโจแอนน์นิ่งเงียบเหมือนหนูหลังจากถูกแรมโบ้ทุบตีจากนั้นดักลาสก็หันไปหาชาร์ลีและพูดอย่างซาบซึ้งว่า “ชาร์ลี ขอบใจมากนะ! ฉันขอดื่มอวยพรให้นายแทนทุกคน ขอบคุณ!”ชาร์ลียิ้ม “ด้วยความเต็มใจ”***วันรุ่งขึ้นแคลร์ได้รับคำเชิญสัมภาษณ์จากสไป
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 221
ซีคกล่าวอย่างรวดเร็ว “คุณเวดนี่เป็นชั่วโมงเร่งด่วน ช่วงเวลาแบบนี้ยากที่สุดที่จะเรียกแท็กซี่นะครับ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ให้ผมไปส่งดีไหมครับ?”แคลร์ทั้งอยากรู้และสงสัยเกี่ยวกับความบังเอิญนี้ แต่เธอก็หมดหวังเกินกว่าที่จะปฏิเสธข้อเสนอนี้ “ขอบคุณมากสำหรับการช่วยเหลือนะคะ คุณไวท์”“ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ” ซีครีบลงจากรถและเปิดประตูให้พวกเขาอย่างมีความสุขชาร์ลีเพียงแค่ลูบจมูกของเขาอย่างแหย ๆ โดยไม่พูดอะไร เขารู้ดีว่าซีคได้ฉวยโอกาสที่ดีที่สุดในการประจบประแจงเขาและบังเอิญเขาต้องการความช่วยเหลืออยู่พอดี เขาจึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอครั้งนี้คนขับขับต่อไป ขณะที่ซีคไปนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับและเริ่มการสนทนาแบบสบาย ๆ กับชาร์ลีระหว่างทางแคลร์ได้ฟังบทสนทนาของพวกเขาในขณะที่ความรู้สึกงงงวยเกิดขึ้นภายในตัวเธอซีค ไวท์เป็นหนึ่งในนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในโอลรัสฮิลล์ซึ่งได้รับเกียรติยศและชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจสูงกว่ามากเมื่อเทียบกับคุณท่านวิลสัน บุคคลนี้มักจะมีอารมณ์ที่มั่นคงและเข้มงวด แต่ในรถแคลร์ก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าซีคดูเหมือนจะพยายามเอาใจชาร์ลีเป็นอย่างมากจากนั้นเธอก็มองไปที่ชาร์ลีและพบว่าเขายั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 222
ในสำนักงานจอร์จนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานของเขาโดยวางขาบนโต๊ะอย่างสบาย ๆ ขณะที่เขากำลังจีบผู้หญิงหลายคนในแอปหาคู่ในตอนนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นและมีข้อความโผล่ขึ้นมาจอร์จเม้มริมฝีปากด้วยความรำคาญ ในขณะที่เขาเปิดข้อความอย่างไม่เต็มใจนัก เขาก็เห็นว่านั่นคือตารางการสัมภาษณ์งานจากแผนกทรัพยากรบุคคลเขาขมวดคิ้วทันทีที่เห็นสิ่งตรงหน้าด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็เยาะเย้ยถากถางพลางเขย่าโทรศัพท์ใส่คนที่นั่งข้างๆ “เฮ้ เดามาสิว่าใครมาที่สไปค์เวิร์ธ”เจอร์รี่และโจแอนน์นั่งอยู่บนโซฟา พวกเขามาที่นี่เพื่อพบกับจอร์จโดยหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากเขาความเย้ายวนใจที่แผ่ออกมาจากร่างกายของโจแอนน์ขณะที่เธอนั่งไขว่ห้างในชุดกระโปรงทรงเอและผมยาวหยักศกของเธอพาดลงมาที่ไหล่ เธอตรวจดูเล็บของเธออย่างหยิ่งผยองและถามว่า “ใคร?”“ชาร์ลี เวดและแคลร์ วิลสัน!” จอร์จเดาะลิ้นอย่างดูถูกเหยียดหยามและเยาะเย้ย “แคลร์มาสมัครงานที่นี่ มันแปลกมาก”เจอร์รี่ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "พวกเขาถึงมาที่นี่ทำไม?”โจแอนน์ตอบว่า “เมื่อคืนฉันได้ยินแคลร์พูดว่าเธอกับชาร์ลีถูกไล่ออกจากตระกูลวิลสัน เธอต้องหางานใหม่เพราะเธอไม่สามารถอยู่ที่
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
