Share

บทที่ 220

“พอได้แล้วแรมโบ้ เรากำลังทานอาหารเย็นกันอยู่นะ นายออกไปได้แล้ว!”

ชาร์ลีไม่อยากจะสนใจคนอย่างแรมโบ้ เขาจึงโบกมืออย่างขี้เกียจและขอให้ออกไป

แรมโบ้โค้งคำนับอย่างเคารพและกล่าวว่า “ได้ครับคุณเวด ผมจะออกไปแล้วนะครับ!”

จากนั้นเขาก็รีบถอยออกจากห้องเหมือนหมาตัวหนึ่ง

เจอร์รี่และโจแอนน์รู้สึกร้อนรนและรำคาญอย่างมาก ชาร์ลีที่พวกเขาล้อเลียนและเยาะเย้ยในทุกวิถีทางกลับกลายเป็นคุณเวด! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!

ต้องมีความเข้าใจผิดอะไรที่นี่แน่ ๆ ชาร์ลีเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ที่น่ารังเกียจ! ทำไมแรมโบ้ถึงเรียกเขาว่าคุณเวดล่ะ?! เขาไม่ควรค่ากับชื่อนี้ด้วยซ้ำ!

ดักลาสหันไปหาพวกเขาและพูดอย่างเข้มงวดว่า “พวกนายสองคนดูปากของตัวเองสิ ช่วยเจียมตัวและถ่อมตัวด้วย นายฉลาดพอที่จะรู้ว่านายพูดอะไรได้หรือพูดอะไรไม่ได้ โชคดีที่วันนี้ชาร์ลีมาที่นี่ ไม่งั้นพวกนายต้องเจอกับปัญหาใหญ่แน่ ๆ !”

เจอร์รี่และโจแอนน์นิ่งเงียบเหมือนหนูหลังจากถูกแรมโบ้ทุบตี

จากนั้นดักลาสก็หันไปหาชาร์ลีและพูดอย่างซาบซึ้งว่า “ชาร์ลี ขอบใจมากนะ! ฉันขอดื่มอวยพรให้นายแทนทุกคน ขอบคุณ!”

ชาร์ลียิ้ม “ด้วยความเต็มใจ”

***

วันรุ่งขึ้นแคลร์ได้รับคำเชิญสัมภาษณ์จากสไป
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status