ธนัญญาเปิดประตูห้องเข้าไป พบเขานั่งอยู่ที่โต๊ะมือประสานกัน ใบหน้าเคร่งเครียด และดูน่ากริ่งเกรง ธนัญญาหันไปมองตรีวิทย์ก่อนจะส่งสายตาถามเขาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตรีวิทย์หลบสายตาเธอ ก่อนจะหลบออกไปจากห้อง ปล่อยให้ธนญเป็นคนเค้นหาคำตอบจากเธอเอง
“พี่นญเรียกนัญมาอย่างรีบด่วนด้วยเรื่องอะไรคะ”
เธอพยายามข่มน้ำเสียงเอาไว้
“แกรู้จักกับเขตรัฐหรือ”
เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบทุ้มต่ำ
“ค่ะ”
เธอตอบรับสั้นๆ
“ที่ไหน”
ธนัญญาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบเขาตามตรง เธอตระหนักดีว่า ธนญ เป็นคนไม่อ้อมค้อมและค่อนข้างตรงไปตรงมา การพูดคุยกับเขาตรงๆ เป็นเรื่องที่ปลอดภัยที่สุด
“เราเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน”
“แกนอนกับเขาแล้วใช่ไหม”
ธนญยิงคำถามที่เธอกลัวออกมาตรงๆ จนแทบจะล้มทั้งยืน ธนัญญาได้แต่สูดหายใจเข้าแรงๆ เต็มปอด
“ค่ะ”
“แกเห็นข่
การปรากฏตัวของธนัญญา สร้างความแตกตื่นให้กับบรรดานักข่าวและผู้คนที่รอดูการแถลงข่าวอยู่ ณ.บริเวณนั้น จนเกิดเสียงระเบ็งเซ็งแซ่ไปหมด ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าคู่รักของผู้จัดการฝ่ายผลิตหนุ่ม จะเป็นลูกสาวมหาเศรษฐีระดับต้นๆ ตระกูลดังอย่างสินธรธนารักษ์“คุณธนัญญา คือคู่รักของคุณเขตรัฐหรือครับ”“ค่ะ”“คุณทั้งคู่คบหากันมานานแล้วหรือคะ”“เราคบกันตั้งแต่สมัยเรียน”ธนัญญาตอบนักข่าวออกไปเช่นนั้น ทำให้เขตรัฐถึงกับมองหน้าเธอ ด้วยสายตาไม่คาดคิดว่าเธอจะกล้าโกหกต่อหน้าสื่อ“ถ้าคบกันมานานแล้ว ทำไมไม่เคยเห็นมีข่าวด้วยกันมาก่อนเลย”นักข่าวพยายามขุดหาความจริง“ก็เหมือนที่คุณเขตรัฐให้สัมภาษณ์ เพราะเราไม่ต้องการเปิดเผย และฐานะอย่างดิฉัน พวกคุณคิดว่ามันจำเป็นหรือคะที่จะต้องป่าวประกาศบอกใครๆ เราก็เหมือนหนุ่มสาวทั่วไปที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ศึกษาดูใจกัน ไม่ไหวก็เลิกรา ถ้าดีก็ไปต่อ”เ
ร่างที่กอดก่ายบนโซฟาแคบอย่างอ่อนแรง เขตรัฐขยับกายออก และตัดสินใจอุ้มธนัญญาไปนอนยังเตียงนุ่มของเธอแทน ธนัญญาดูอ่อนแรงและเจ็บบริเวณที่ถูกรุกล้ำ จนร่างกายงอคุดคู้“คุณเจ็บมากหรือ”เขตรัฐถามธนัญญาเสียงอ่อน เมื่อเห็นงอตัวเมื่อวางลงบนเตียง เขากอดเธอไว้เพื่อปลอบประโลม เมื่อเริ่มผ่อนคลาย เขาจึงผละไปอาบน้ำและชำระร่างกายตนเอง เก็บเสื้อผ้าที่โยนทิ้งเกลื่อนบนพื้น จากนั้นจึงน้ำผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามเนื้อตามตัวให้ธนัญญา เขาเปิดตู้เสื้อผ้าก่อนจะพิจารณาหาชุดนอนที่มีของเธอและอดที่จะร้อนผ่าวที่ใบหน้าไม่ได้ เพราะมีแต่ชุดบางเบา เขาเลือกชุดหนึ่งมาสวมใส่ให้เธอร่างกายกึ่งหลับกึ่งตื่นของเธอไม่ปฏิเสธสิ่งที่เขาทำให้ เขตรัฐนำยาแก้ปวดลดไข้มาให้เธอ มันอาจช่วยบรรเทาอาการเจ็บของเธอได้บ้าง“ร่างกายของคุณเครียดเกินไป”เขตรัฐกอดเธอไว้ แม้เขาจะยังไม่เต็มอิ่มกับมัน แต่เขาก็ต้องหักห้ามตัวเองไว้ ไม่ให้ทำร้ายเธอมากไปกว่านี้ กลิ่นกายของธนัญญาทำให้เขาหยุดเ
การเปิดประชุมวาระใหม่ เรื่องการเปิดตัวผลิตภัณฑ์น้ำหอมใหม่ ซึ่งน้ำหอมตัวแรกมีมติเลือก คือน้ำหอมที่นับหนึ่งใช้ประจำภายใต้ลิขสิทธิ์ของเธอเอง ส่วนตัวใหม่ที่จะเสนอในวันนี้ เป็นน้ำหอมที่นับหนึ่งคิดค้นมันเพื่อมอบให้กับ ธนญ นั่นเอง ตัวอย่างน้ำหอมถูกจ่ายแจกให้คณะผู้เข้าร่วมประชุมได้ลองทดสอบกลิ่น“น้ำหอมตัวนี้จะเป็นน้ำหอมผู้ชายค่ะ”“ผมมองว่าในเมื่อเรามีน้ำหอมผู้หญิงที่เข้าเทรนด์แล้ว จะเป็นการดีที่จะเปิดตัวน้ำหอมผู้ชายไปพร้อมกันด้วย ผมเลยขอให้คุณนับหนึ่ง ทำน้ำหอมกลิ่นนี้มาให้ทุกท่านลองพิจารณาไปในคราวเดียว”นับหนึ่งแนะนำน้ำหอมใหม่ที่นำมาเสนอในวันนี้ พร้อมกับธนญที่เสริมแนวคิดของเขาเอง จึงเกิดความคิดที่จะเปิดตัวสินค้าน้ำหอมชายหญิงไปพร้อมกันในคราวเดียว“ดิฉันทำไว้สองสูตร คือสูตรมาตรฐาน และสูตรพิเศษ”“ทำไมถึงต้องมีสองสูตรล่ะครับ”คชา ผู้จัดการฝ่ายผลิตภัณฑ์เอ่ยถามนับหนึ่งด้วยความสงสัย ขณะที่ลองดมกลิ่นน้ำหอมที่เธอนำเสนอ 
คนของปกรณ์ที่ไปซุ่มรอดูเกศิตาอยู่ที่ย่านเอกมัย หน้าเวโรนิกา โฮสต์คลับ เกือบจะถอดใจย้ายไปที่อื่น ทันทีที่สตาร์ทเครื่องยนต์ เกศิตาก็ปรากฏโฉม เธอลงมาจากรถแท็กซี่คันหนึ่ง ไม่ไกลจากบริเวณที่เขาจอดซุ่มอยู่ แววตาลิงโลดของเขาที่สุดแสนจะดีใจ ทอประกายวาบ รีบร้อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารายงานหัวหัวหน้าของเขาโดยทันที“เธอมาแล้วครับหัวหน้า”“จับตาดูเธอไว้ หาคนไปประกบข้างในได้ยิ่งดี”“ครับ”ปกรณ์ออกคำสั่งให้เขาจับตาเธอไว้อย่าให้คราดสายตาไปได้ เพราะกว่าสองสัปดาห์ที่หาตัวเกศิตา เขาถูกปารวัตรตำหนิในความล่าช้าในการติดตาม จนถึงกับจะจ้างนักสืบเอกชนแทนหลังจากเกศิตาได้เลือกชายหนุ่มรูปร่างดี หน้าตาคมเข้ม จากพนักงานต้อนรับ ให้มานั่งเป็นเพื่อนเธอในร้านได้แล้ว บอร์ดี้การ์ดหนุ่มซึ่งทำท่าจะตามเข้าไป ถูกการ์ดของคลับแห่งนี้กันไว้ เพราะที่นี่รับแต่แขกผู้หญิง เขามาได้แค่ด้านหน้าเท่านั้น เขาจึงต้องใช้วิธี ให้เงินกับพนักงานในร้านรายห
จิตแพทย์หญิงวัยกลางคนที่ให้คำปรึกษากับเกศิตา มองดูเธอและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นสหัสวรรษโอบกอดเธอเพื่อปลอบประโลมให้คลายความตื่นเต้น“ให้เขาอยู่ด้วยได้ไหมคะ”“ขึ้นอยู่กับคุณเลยค่ะ ว่าคุณไว้ใจให้เขารู้เรื่องของคุณได้มากแค่ไหน ช่วงแรกไม่ได้มีความลับอะไร แค่ให้คุณทำแบบทดสอบนิดๆ หน่อยเพื่อเป็นการประเมินเบื้องต้นเท่านั้นค่ะ”คำตอบของแพทย์หญิงทำให้เกศิตาคลายกังวลลงมาก ขณะที่มีการทำแบบทดสอบนั้น การพูดคุยเรื่องทั่วไปให้ผ่อนคลาย จนเธอไม่พยายามปิดกั้นตัวเองจนเกินไป แม้จะใช้เวลาไม่นาน แต่ทางคุณหมอกลับพบบางอย่างที่น่าสนใจ และเก็บเป็นข้อมูลสำหรับการรักษาและบำบัดต่อไป“เดี๋ยวหมอจะทำนัดให้มาพบคราวหน้า แต่หมอมีการบ้านให้คุณเกศิตาไปทำด้วยนะคะ อยากทำก็ค่อยทำ ไม่อยากทำก็เก็บไว้ให้สบายใจก่อนค่อยนำออกมาทบทวนก็ได้ค่ะ หมอไม่ได้บังคับ”คุณหมอยิ้ม และมอบชุดแบบทดสอบชุดหนึ่งให้กับเธอ ด้วยใบหน้าที่อบอุ่นและยิ้มแย้มเช่นเคย เกศิตารับมันมา
ปารวัตรมีสีหน้าครุ่นคิด เขากำลังนึกถึงภาพถ่ายสหัสวรรษกับเกศิตาที่ปกรณ์นำมาให้เขาดู“คิดอะไรอยู่คะ”ณัฐการสังเกตเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดของปารวัตร ขณะที่รับประทานอาหารเย็น“คุณโตมากับหัส ทำไมจนป่านนี้ เขาถึงยังไม่แต่งงาน”“พี่หัสมีโลกส่วนตัวสูง ชอบอิสระ อีกทั้งพี่หัสเองก็ป่วย”ถึงจุดนี้ ณัฐการหยุดพูดไป ทำให้ปารวัตรเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ“ป่วยหรือ”“เรื่องนี้ อิ๋งอยากให้คุณถามพี่หัสเองดีกว่า อิ๋งพูดไม่ได้”ณัฐการยิ้มให้เขา แม้ไม่อยากมีความลับ หรือปิดบังเรื่องใดกับเขา แต่ในเมื่อมันเป็นเรื่องส่วนตัวของคนอื่น เธอก็ไม่อาจเล่าให้เขาฟังได้เช่นกันผ่านไปเกือบสองสัปดาห์ ปารวัตรเอาแต่ครุ่นคิดและกังวลเรื่องของเกศิตา จนป่านนี้ยังไม่มีวี่แววว่า สหัสวรรษจะบอกเขาเรื่องที่ติดต่อมีสัมพันธ์กับเธอให้เขารู้เลยสักนิด เขาไม่แน่ใจว่าสหัสวรรษมีเจตนาดีหรือไม่ดีต่อเธอกันแน่ แม้เขาจะกลับมาคบกับเพื่อนที่เคยบาดหมางกันมานาน อย่างสหัสว
ปารวัตรมองหน้าของสหัสวรรษและนิ่งงันไป เขาคบกับสหัสวรรษมาตั้งแต่สมัยเรียนมาด้วยกันที่อังกฤษ แต่เขากลับไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขาป่วย แต่คำพูดของเขา ทำให้ปารวัตรนึกย้อนไปในอดีต ที่เขามีท่าทีแปลกๆ ตอนที่รู้ว่าเขากับอัญชิสาตกลงปลงใจที่จะคบกันเป็นคู่รัก“ทำไมนายถึงป่วย”ปารวัตรถามสหัสวรรษด้วยความรู้สึกยากที่จะเชื่อ เพราะเขาแทบจะไม่เห็นความผิดปกติใดๆจากสหัสวรรษมาก่อน จนกระทั่งวันที่อัญชิสา ขอกลับมาคืนดีกับเขา ที่สหัสวรรษโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ราวกับคนเสียสติ แต่เพียงชั่วครู่เขาก็สามารถควบคุมสติของตัวเองได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“เด็กที่โต กว่าแย่ง หุ่นยนต์ตัวโปรดที่ฉันรักมากไป แล้วเขาก็ใช้เท้าเหยียบมันจนพัง ฉันโกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ตอนที่ถูกแย่งของ ฉันได้แต่กรีดร้องแทบขาดใจ และช็อคไปในที่สุด ฉันป่วยอยู่หลายวัน จิตใจฉันต่อต้านคนรอบข้าง ฉันไม่ยอมพูดกับใคร เอาแต่เก็บตัวเงียบ ไม่ออกไปเล่น เวลาเห็นใครที่มีของรัก ม
ความตึงเครียดระหว่างเขตรัฐกับธนญ ทำให้คนอื่นพลอยเกร็งไปด้วย แม้จะพยายามหาเรื่องอื่นๆมาชวนคุยแล้วก็ตาม“ผมกำลังจะขยายกำลังการผลิตและตลาดเครื่องดื่มของเราไปที่เวียดนาม”“ว้าว! ต่อไปรุ่งเรืองกรุ๊ปคงเป็นอันดับหนึ่งในภูมิภาคในไม่ช้าแน่”ปารวัตรยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ คำพูดของธนญ คือเป้าหมายภายใต้การนำของเขา“ใจจริงผมอยากให้เขตรัฐเป็นคนดูแลการก่อสร้างและควบคุมการผลิตที่โรงงานในเวียดนาม ผมกับคุณทวีปมีแผนผลักดันเขาให้แทนตำแหน่งคุณทวีปที่ใกล้จะเกษียณในอีกสามปีข้างหน้า แต่เขตรัฐกลับปฏิเสธ”ธนญหันไปมองหน้าเขตรัฐที่เงียบขรึม วางสีหน้าปกติ มองต่ำหลบสายตาของเขา ก่อนจะเอ่ยถาม“ทำไมนายถึงปฏิเสธล่ะ”“ผมอยากเปิดโอกาสให้คนอื่นๆ ได้สมัครร่วมโครงการนี้ด้วย เพราะการบังคับไปไม่ใช่ผลดีกับคนที่ไม่เต็มใจสักเท่าไหร่”“นายไม่เต็มใจไปอย่างนั้นหรือ”ธนญถาม“เปล่าครับ”“ในเมื่อเป็นโอกาส ทำไ