แชร์

บทที่ 41

“ลงมาสิ” 

ตรีวิทย์เรียกมินตรา  ที่ยังหลับตาปี๋เพราะความกลัว  เขาจอดรถนานแล้ว  แต่เธอกลับนิ่งอยู่อย่างนั้น  จนเขาลงจากรถ  และเดินมาเปิดประตูฝั่งของเธอ

“ไม่”  เธอเสียงแข็งยืนกรานทั้งที่มือยังกำเข็มขัดนิรภัยแน่น  ไม่ยอมลืมตา

“ตามใจ  งั้นก็อยู่ไปคนเดียว”  พูดจบตรีวิทย์ก็เดินออกไปโดยไม่เหลียวหลังมองเธอด้วยซ้ำ

เสียงของตรีวิทย์เงียบไปนานแล้ว  มินตรารู้สึกว่ารอบตัวเธอเงียบไปหมด  จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นทีละข้าง  ก่อนจะปรับสายตาเพ่งมองไปในความมืด  ใจของเธอเริ่มเต้นแรง  ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ใด

รถของตรีวิทย์เหมือนจะจอดอยู่ในโรงจอดรถที่มิดชิด  ประตูม้วนด้านหน้าปิดสนิท    ภายในห้องสีเหลี่ยมที่ปิดทึบ  มินตรามองไปรอบๆ  อย่างหวาดหวั่น  เธอก้าวลงจากรถ  โดยใช้ไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือส่องไปรอบๆ  จนพบประตูบานหนึ่งด้านหลัง  จึงเปิดมันออก  และค่อยๆ ย่องออกไป  อย่างกล้าๆ กลัวๆ

ภายในห้องที่เปิดไฟส่องสว่า

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status