บทที่ 37

นับหนึ่งพยุงธนญเข้าบ้านอย่างทุลักทุเล  ด้วยรูปร่างที่สูงใหญ่  ทำให้น้ำหนักตัวของเขาก็มากตามไปด้วย  แม้นับหนึ่งจะแข็งแรงแค่ไหน   แต่กับร่างที่ไร้สติ  น้ำหนักก็จะถูกเทมาอีกคนช่วยประคองเสมอ  นับหนึ่งวาง ธนญ ลงนอนที่โซฟาตัวเดิม  ก่อนจะนำผ้าเย็นมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เขา

อาการกระวนกระวายเพ้อพร่ำเพราะพิษน้ำเมา  ธนญ พูดจาไม่ได้ศัพท์  เขาพูดบางอย่างที่นับหนึ่งไม่เข้าใจ  และพยายามเรียกหาแต่เธอไม่ยอมสงบลงง่ายๆ

“นับหนึ่ง”

“ฉันอยู่นี่แหละ”  นับหนึ่งขานรับเพื่อปลอบประโลมเขา  ที่เอาแต่พร่ำเพ้อเรียกชื่อเธออยู่อย่างนั้น

“ขอโทษ”  ธนญกล่าวคำขอโทษ  แต่นับหนึ่งไม่รู้ว่าขอโทษเรื่องอะไร

“อืม” 

นับหนึ่งรับคำ  เพื่อไม่ให้เขาอาละวาด  เพราะหากเธอไม่ตอบเขา  ธนญจะส่งเสียงดัง  จนถึงขั้นตะโกนออกมา  ด้วยความอัดอั้นบางอย่าง

“ฉันเมา  ฉันผิดสัญญาหนึ่ง” 

ธนญพูดถึงเรื่องที่เขารับปากเธอว่าจะดื่