บทที่ 32

นับหนึ่งกลับถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน  ด้วยความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน  เธอแทบจะไม่มีแรงยืน  หรือเดินไปไหน  ได้แต่ทอดตัวนอนที่โซฟาตัวเก่า  ที่ทำให้รำลึกถึงความหลัง  ที่ครั้งหนึ่งธนญเคยนอนอยู่ตรงนี้  กลิ่นหอมละมุนที่คุกรุ่นผสมกับกลิ่นเหงื่อทำให้นับหนึ่งต้องหลับตาลง  น้ำหอมที่เธอใช้คือกลิ่นที่เขาบรรจงสร้างสรรค์ให้กับเธอ ตั้งแต่ได้มันมา  เธอไม่เคยแตะต้องกลิ่นอื่นอีกเลย

การมาปรากฏตัวของธนญ ที่แม้เวลาจะผ่านไป 10 ปี  นับหนึ่งก็ไม่เคยลืมเขา  แม้ครั้งสุดท้ายที่เจอกันเขาจะสร้างความเจ็บช้ำแสนสาหัสให้แก่เธอมากก็ตาม  แต่ใจที่รักเขามานานแสนนาน  กลับเก็บเขาไว้จนลึก  ยากที่จะหาใครมาทดแทนหรือเติมเต็มหัวใจของเธอได้อีก

“ทำไมนายเงียบจัง”  สืบสายถามเพื่อนรัก  เมื่อเห็นเขาเงียบไป  เอาแต่ดื่ม  มีแต่เขาและพัศวีที่พูดคุยกันอยู่สองคน

“ได้ข่าวว่านายไปเทคบริษัทออลโมส ฟราแกรนซ์มาเหรอ”  พัศวีสนใจข่าวสังคมธุรกิจที่กำลังมาแรง

“ใช่  วันนี้เพิ่งเข้าไปแนะ