บทที่ 34

นับหนึ่งเอนกายพิงศีรษะลงที่ขอบพนักเก้าอี้ทำงาน  และหลับตาลง  เพื่อพักสายตาที่อ่อนล้าจากการจ้องมองจอคอมพิวเตอร์เป็นเวลานาน  จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูเบาๆ  เธอจึงลืมตาขึ้นและยืดตัวลุกขึ้นนั่งในท่าปกติที่สง่างาม

“เชิญค่ะ”  นับหนึ่งขานรับ

“ผอ.ค่ะ ดิฉันรับชุมมาเรียบร้อยแล้วค่ะ  ให้ไว้ที่ห้องพักเลยไหมคะ” 

มินตรานำชุดที่จะใส่ในงานเลี้ยงคืนนี้มาให้เธอ  เพื่อจะถามเธอว่าจะเอาไว้ที่ห้องแล็ปที่เปรียบเสมือนห้องพักส่วนตัวของเธอเลยหรือไม่

“ค่ะ  ขอบใจนะคุณมินตรา”  นับหนึ่งยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน

นับหนึ่งมองที่นาฬิกาบอกเวลาเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว  แต่เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเลยสักนิด  เพราะติดพันธ์งานวิจัยเปลือกไม้ที่หยุดมาสักระยะหนึ่งแล้วตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งนั้น  เมื่อหยิบมันขึ้นมาทำต่อ  จึงลืมเรื่องอื่นไปเสียสนิท  อีกประมาณ 20 นาทีก็จะเสร็จสิ้นกระบวนการแล้ว  ไปช้าสักหน่อยคงจะไม่เป็นไร  เพราะสถานที่จัดเลี้ยงก็อยู่ที่ชั้นดาดฟ้าสำนักงานนี่เ