LOGINShare
บทที่ 102
Last Updated:
2022-04-21 22:59:00หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ อังคณาที่ไม่สามารถเดินไปไหนได้ เพราะบาดแผลที่หนักหนาสาหัสที่เท้าของเธอ ทุกย่างก้าวแสนเจ็บแสบและทรมาน เธอคงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารนั้น มองดูหญิงกลางคนที่เข้ามาเก็บจานอย่างมีความหวัง หากแต่ป้าศรกลับไม่ยอมมองหรือสบตากับเธอ และจากไปอย่างรวดเร็ว
อังคณาพอมีความหวังอยู่บ้าง เธอมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีเม็ดฝนโปรยปรายอยู่ เธอและคงทรัพย์ทรัพย์โชคดีที่เดินทางมาถึงที่นี่ก่อนที่พายุฝนจะมา เรือนหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมผา สวยงามแต่ดูน่ากลัว เพราะเป็นเรือนไม้ทั้งหลังดูถมึงทึงมืดดำท่ามกลางป่าเขา ปิดตายจะเปิดใช้เฉพาะเวลาที่เจ้าของมาพักผ่อน ครั้งสุดท้ายที่ผ่านมาก็สิบกว่าปีที่พัศวีพาเกศิตาไปที่นั่น
แต่เรือนที่เธอและคงทรัพย์พักอยู่ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนเรือนหลังนั้น แต่ก็กว้างขวางและสะดวกสบายเช่นกัน ที่สำคัญมันหลบอยู่อีกมุมหนึ่งที่ไม่สามารถมองเห็นจากประตูทางเข้าด้านหน้าที่ติดกับถนนหลัก จึงไม่มีทางที่บุคคลภายนอกจะรู้ความเคลื่อนไหวของพวกเขา
“เราจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน
Related chapters
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 103
หลังจากที่นายวิกรมและพวกได้กลับไปแล้ว คงทรัพย์เอาแต่นั่งดื่มด้วยความโกรธ ที่พวกของวิกรมอุกอาจมาบุกผับของเขาอย่างไม่ยำเกรงเช่นนี้ เขาจะต้องเอาคืนให้ได้ อาชานั่งดื่มเป็นเพื่อน หลังจากที่สถานการณ์คลี่คลาย“พี่จะให้ผมกลับไปส่งที่เขาใหญ่ไหม”“ไม่ต้อง ในเมื่อมันเปิดหน้ากับฉันแบบ นี้จะเอาคืนซึ่งหน้าเหมือนกัน”“แล้วจะปล่อยคุณอังคณาไว้ที่นั่นแบบนั้นจะดีหรือ”“ยายนั่นหนีไปไหนไม่รอดหรอก ทิ้งไว้นั่นแหละ”คำตอบของคงทรัพย์ เป็นการจบประโยคสนทนา เกี่ยวกับอังคณาโดยสิ้นเชิงอาชาไปส่งคงทรัพย์ที่บ้านของคงกระพัน เขาต้องไปอยู่ที่บ้านพ่อก่อน เพราะพวกของนายวิกรมยังไม่ยอมเลิกตอแยกับเขาได้โดยง่าย ยิ่งเขาหักหน้านายวิกรมเช่นนั้นทั้งที่อุตส่าห์พานายตำรวจใหญ่มาข่มขู่เขาให้เกรงกลัวแท้ๆ การอยู่คนเดียวลำพังเกรงว่าจะไม่ปลอดภัย อีกทั้งร่างกายเขาเองก็ยังไม่สมบูรณ์พอ“ไอ้วิกรมมันพาพวกไปบุกผับแกงั้นหรือ”“
Last Updated : 2022-04-22กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 104
มินตราที่นอนหลับสนิท ลืมตาตื่น เมื่อรู้สึกว่าใครสักคนกำลังจับมือเธออยู่ ตรีวิทย์กุมเมือเธอแนบที่หน้าผากของเขา เพราะความเครียดและคิดหนัก สับสนและเป็นห่วงเธอ ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา มินตรารีบดึงมันออกจากการเกาะกุมของเขา“ตื่นแล้วหรือ”ตรีวิทย์ยิ้ม และรีบถามเมื่อเธอดึงมือออก นั่นเพราะเธอเพิ่งรู้สึกตัว“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”“วันนี้ที่บริษัทมีประชุม เจ้านายคุณบอกว่าคุณนอนโรงพยาบาล”“คุณกลับไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร”“ไม่เป็นไร ผมจะอยู่ดูแลคุณเอง”“เราเลิกกันแล้ว”“แต่ผมก็ยังเป็นพ่อเด็กอยู่ อีกอย่างคุณคงไม่อยากให้คนอื่นสงสัย”มินตราเงียบไป มันจุกแน่นที่หน้าอก“แต่สักวันพวกเขาก็ต้องรู้”“มันไม่เร็วไปหรือ”คำถามของเขามาพร้อมกับเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่“มันก็เร็วพอๆ กับที่คุณขอเลิก เมื่อเจอแฟนเก่านั่นแหละ”
Last Updated : 2022-04-23กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 105
ตรีวิทย์กลับเข้ามาในห้องเมื่อสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขามองโทรศัพท์ที่ตกอยู่ที่พื้น หน้าจอแตกกระจายชิ้นส่วนชิ้นเล็กๆกระจายไปคนละมุม ก่อนจะหยิบมันขึ้น มินตรานั่งมองด้วยสีหน้าเฉยชา เธอไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เขาสติแตก แต่เขาไม่ใช่ตรีวิทย์ที่เธอรู้จักอีกแล้ว เด็กหนุ่มอารมณ์ดี ยิ้มสดใส ตลกอยู่ตลอดเวลา ขี้เล่น รอยยิ้มสดใสร่าเริงที่ยิ้มให้เธอเสมอไม่มีอีกแล้ว “คุณกลับไปเถอะ มินอยากอยู่คนเดียว คุณเองก็ไม่พร้อม” “ทำไมมีแต่คนคอยปฏิเสธผม” เขากระชากเสียง จนมินตราตกใจ แต่เธอต้องเก็บอารมณ์นั้นเอาไว้มันทั้งเจ็บและขมขื่น “คุณเองก็ปฏิเสธมินไม่ใช่หรือ” ตรีวิทย์มองหน้ามินตรา มันจุกจนพูดไม่ออก เขายอมรับที่เป็นฝ่ายขอเลิกกับเธอก่อน แต่เธอไม่ยอมรับมันก็ได้ แต่ทำไมเธอถึงยอมรับมันง่ายดายนัก เพราะเธอไม่เคยคิดจะรักเขา เธอก็แค่ผู้หญิงรักสนุกที่ไม่ต้องการผูกมัดตั้งแต่แรก เธอไม่คิดจะเก็บเด็กไว้เสียด้วยซ้ำ “การที่มีลูกกับผมมันผิดพลาดมากใช่ไหมมินตรา” “ที่ฉันพยายาม
Last Updated : 2022-04-24กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 106
ทรงกลดอารมณ์ฉุนเฉียว ที่พยายามโทรตามน้ำริน แต่เธอไม่ยอมรับสาย เพราะมัวทำกิจกรรมอยู่กับสองหนุ่ม จนไม่ได้สนใจโทรศัพท์ ชนาธิปมาส่งเธอที่คอนโด แต่ต้องผิดหวังที่เธอปฏิเสธไม่ให้เขาขึ้นไป เพราะเพิ่งเห็นสายเรียกเข้ามากมายจากทรงกลด เกรงว่าเขาจะมีงานด่วนเพื่อตามเธอให้ไปหาที่ไหนสักแห่ง“มัวทำอะไรอยู่ ฉันโทรหาเป็นร้อยสาย”“รินทำงานค่ะ”“ยังมีงานอื่นที่สำคัญกว่างานของฉันงั้นหรือ”น้ำรินเงียบเสียง พยายามสกัดกั้นอารมณ์ไว้ ที่เขานับวันจะทำตัวเป็นเจ้านาย เอาแต่ฉุนเฉียวใส่เธอ“มีอะไรหรือคะ”“ฉันได้ข่าวมาว่า มีดาราตกกระป๋องเข้าไปหาท่านอักษะถึงบ้านเมื่อหัวค่ำ ถ้าเธอไม่รีบทำคะแนน จะอดขึ้นแท่นเอาได้ง่าย ดารานั่นสวยและหุ่นดีกว่าเธอมาก”“ใครหรือคะ”“อริศรา เลวิส”“สวยและหุ่นดีงั้นหรือ แต่อร่อยไหมมันอีกเรื่องนะคะ”น้ำรินยิ้มเยาะ และอดขำไม่ได้ที
Last Updated : 2022-04-24กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 107
เมื่อเข้ามาในห้อง อาการช็อคของน้ำรินทำให้เมืองนายยิ้ม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเขาเป็นพวกต้องการเอาชนะ ชอบความท้าทาย หรือไม่ก็รวยมากจนมองว่าเงินที่จ่ายมา เป็นเพียงแค่เศษเงินเพียงเล็กน้อย “คุณทำแบบนี้ทำไมคะ” “ผมเห็นว่าคุณคิดถึงแต่เงิน ถ้าเงินมันซื้ออะไรได้ทุกอย่างจริง เงินแค่นี้ทำให้ผมไม่ต้องเหนื่อยไปที่อื่น ผมก็จ่ายให้ได้ ไม่ชอบหรือ” น้ำรินจุกอยู่ที่คอ เขากำลังมองเธอเป็นผู้หญิงหิวเงิน ใช้เงินซื้อก็ยอมได้หมด “คุณตามฉันหรือ ถึงได้รู้ว่าฉันกลับมาแล้ว และมาที่นี่เร็วขนาดนี้” “ว้าว! คุณให้ค่าตัวเองสูงขนาดนั้นเลยหรือ ที่คนอย่างผมถึงกับต้องตามเฝ้า” ราวกับถูกตบหน้า เขาเหยียดเธอด้วยคำพูดติดตลกพวกนั้น เธอยืนนิ่ง เมื่อเขาเดินมองไปรอบๆ เพื่อสำรวจห้องของเธอ เหตุเพราะเมื่อคืนและช่วงเช้าไม่ทันได้มีเวลาสำรวจ เขาอยากเห็นว่ามันดีระดับไหน ที่ทำให้เธอต้องเร่งหาเงิน ในเมื่อเป็นห้องราคาธรรมดาที่จ่ายเด
Last Updated : 2022-04-25กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 108
น้ำรินมาพบพัศวีและเพื่อนๆตามนัด เธอเป็นหญิงสาวเพียงคนเดียว ที่ได้รับการต้องรับและดูแลเป็นอย่างดีจากหนุ่มหล่อทั้งสี่คนเป็นอย่างดี จนสาวๆคนอื่นแอบอิจฉา“ขอโทษที่มาช้าค่ะ”“ไม่เป็นไรครับ พวกเราอยู่ที่นี่อยู่แล้ว ยังไงก็อยู่กันทั้งคืนนั่นแหละครับ”พัศวียิ้มให้เธอ ด้วยความรู้สึกดีใจที่ได้พบ เพราะพวกเขาไม่ได้เจอน้ำรินและอัญชิสามาพักหนึ่งแล้ว แม้วันนี้อัญชิสาจะไม่ได้มากับน้ำริน เพราะพัศวีไม่อยากให้อัญชิสาต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เขาก็ดีใจที่น้ำรินไม่ปฏิเสธหรือถามถึงเหตุผลเลยสักนิด แก้วเครื่องดื่มถูกจัดไว้รอน้ำรินนานแล้ว เมื่อมาถึงสืบสายจึงยื่นให้เธอเมื่อผสมเรียบร้อย“ขอบคุณค่ะ วันนี้พวกคุณดูเอาใจใส่รินเป็นพิเศษ มีอะไรให้รับใช้คะเนี่ย”“คุณรินรู้ทันอีกแล้ว”พัศวียิ้ม น้ำรินเป็นคนฉลาด เธอมักจะคาดเดาความต้องการของชายหนุ่มได้ถูกต้องเสมอ โดยยังไม่ทันได้เอ่ยปาก สมแล้วที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความต้อ
Last Updated : 2022-04-27กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 109
ผ่านไปเกือบสองสัปดาห์ คงทรัพย์ลืมอังคณาไปเสียสนิท เขานั่งๆ นอนๆ อยู่ที่บ้านคงกระพัน จนเริ่มรู้สึกเบื่อ และอาการบาดเจ็บๆต่างๆ เริ่มหายดีแล้ว ห้องหนังสือที่เขาลืมไปแล้ว เมื่อสมัยยังเด็กเขามักจะมาขลุกอยู่ในห้องนี้ เขาจำคำสั่งสอนของแม่ก่อนตายได้ดี “เงินทองมีแล้วก็หมดไป แต่วิชาความรู้มีมากเท่าไหร่ก็จะติดตัวเราไปเท่านั้นไม่มีวันหมด หากแต่จะงอกเงย ออกดอกออกผล เมื่อรู้จักใช้วิชาความรู้นั้นให้เกิดประโยชน์” คำสั่งสอนนี้ ทำให้เขาขยันและตั้งใจเรียน จนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ในอันดับคณะยอดนิยม คะแนนสูงอันดับต้นๆ ของประเทศอย่างวิศวกรรมศาสตร์ เพราะพื้นฐานะครอบครัวที่ยากจนมาก่อน พ่อเป็นนักเลงหัวไม้ ไม่มีความรู้มากมายใช้แต่กำลังห้ำหั่น สั่งสมกำลัง ถูกลูกน้องที่ฉลาดกว่าหักหลัง โกงเงินไปมหาศาล และแถมยังส่งคนทำร้ายปางตาย จนครอบครัวต้องสูญเสียไปหลายต่อหลายครั้ง รวมถึงแม่ของเขา คงทรัพย์หยิบอัลบั้มรูปเก่าๆ ขึ้นมาดู มีรูปภาพมากมายให้เขาได้ย้อนค
Last Updated : 2022-04-28กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 110
มินตรายื่นจดหมายลาออก ให้กับนับหนึ่งเพื่อเซ็นรับรองให้กับเธอ หลังจากออกจากโรงพยาบาล และเพิ่งกลับมาทำงานได้เพียงห้าวันเท่านั้น “นี่คืออะไรมินตรา ฉันงงไปหมดแล้ว” “มินทำเรื่องลาออกจะกลับไปอยู่บ้านค่ะ ผอ.” “ถึงกับต้องลาออกเลยเหรอ” “มินไม่อยากให้ส่งผลต่อบริษัทน่ะค่ะ มินอยากพักผ่อนด้วย อยู่บ้านน่าจะดีต่อมินและลูก” “คุณมินมีปัญหากับคุณตรีวิทย์หรือ” สีหน้าสลดของมินตรา ทำให้สิ่งที่คาดเดาน่าจะใช่สาเหตุที่เธอลาออก มากกว่าเหตุผลเรื่องสุขภาพและการลาป่วย “มินเลิกกับคุณตรีวิทย์แล้วค่ะ” “ห๊ะ! อะไรนะ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่อง ฉันจะโทรถามนญเดี๋ยวนี้” “ผอ. คะ มินขอร้อง อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เลยค่ะ มินกับคุณตรีวิทย์ เราเลิกกันด้วยเหตุผลที่ต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันดีแล้วค่ะ มินไม่อยากให้ต้องเอาเรื่องของเรา มาเป็นปัญหาของ ผอ. กับท่านประธานอีก” “ใครเป็นคนขอเลิก เธอหรือเขา” มินตราเงียบ กัดริมฝีปากแน่น ทำให้นับหนึ่งเข้าใจในทันท
Last Updated : 2022-04-29
Latest chapter
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 154
อาการบอบช้ำตามร่างกายของวิกรม ทุเลาลงมาก เขาร้อนใจ เมื่อพนมกรมารายงานความคุ้มคลั่งของอักษะที่นับวันจะทวีความรุนแรง และออกคำสั่งที่ดูเหมือนคนขาดสติและมิได้ไตร่ตรอง เรื่องหนึ่งไม่ทันจะหายเรื่องใหม่ก็เข้ามาพนมกรประคองร่างที่ยังเดินได้ไม่ดีนักของวิกรมมาที่รถของเขา ก่อนจะรีบเปิดประตูให้วิกรมได้นั่งสบายๆที่เบาะหลัง เขาปฏิบัติต่อวิกรมต่างจากอักษะ ราวกับวิกรมนั้นเป็นนายใหญ่แทนอักษะเสียอีก ดูจะมีความเคารพยำเกรงและเป็นห่วงเป็นใยมากกว่าเสียด้วยซ้ำไม่ทันที่พนมกรจะขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ เสียงโทรศัพท์ของวิกรมก็ดังขึ้น“เรื่องที่ผมเคยขอให้คุณวิกรมลองตัดสินใจ ตอนนี้ผมตัดสินใจได้แล้ว ผมจะไม่รอคำตอบจากคุณอีกแล้วครับ ผมเลือกแล้ว”“มีอะไรหรือคุณเมืองนาย คนของผมเพิ่งมารับผมออกจากโรงพยาบาลวันนี้”“คุณวิกรมทบทวนข้อเสนอของนายธนญหรือยัง ก่อนหน้าที่ผมเคยบอกกับคุณไว้ ว่ามันเป็นทางเลือกที่ดี และผมฝากคุณวิกรม ไปบอกท่านอักษะด้วยว่า ผมขอยุติการเป็นตัวแทนในการทำธุรกรรมทางการเงินผิดกฎหมายนั่น ถึงผมจะรักเงินมากแค่ไหน แต่น้องชายของผมก็สำคัญกว่าเงินนั่นมากกว่าเป็นหลายเท่า อย่าได้ริอาจมาแตะต้องน้องชา
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 153
พระแพงมองแผ่นหลังกว้างของสืบสาย ที่แสงจันทร์จับเป็นเงาวาววับ เสียงพูดคุยที่เบา แต่น้ำเสียงหนักแน่น แม้จะได้ยินไม่ถนัดนัก แต่ก็พอเข้าใจจากโทนเสียง น้ำหนักเสียงหนักเบาของเขา ที่แฝงไปด้วยความจริงจังเคร่งเครียดสืบสายรับโทรศัพท์ของธนญที่เรียกเข้ากลางดึก หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างเสร็จกิจกันผ่านไปไม่นานนัก นับหนึ่งที่หมดแรงหลับไปแล้ว ส่วนพระแพงเองก็ไม่ขยับตัวเมื่อสืบสายประคองศีรษะของเธอออกจากไหล่ของเขา เพื่อที่จะลุกไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียงสืบสายนั่งอยู่ที่ปลายเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่า หันหลังให้พระแพงที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ปิดคลุมไว้แค่เนินอก จนกระทั้งรู้สึกว่าไออุ่นที่เคยได้รับจากกายของสืบสายหายไป และไหล่ของเธอเริ่มเย็นเฉียบ จนรู้สึกขนลุก อีกทั้งเสียงใครบางคนที่กำลังคุยกับใคร ทำให้พระแพงค่อยๆ ลืมตา และเพ่งมองไปที่แผ่นหลังของสืบสาย เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเขา“ฉันจะให้คงทรัพย์ ส่งคนไปเฝ้าคนร้ายที่โรงพยาบาลทันที ฉันกลัวจะเหมือนคราวที่แล้วอีก คราวนี้เราต้องมีพยานบุคคลให้ได้ แล้วเพื่อนนายเป็นอะไรมากไหม”“เมืองเหนือปลอดภัย แผลแค่ถากๆ แต่เจ้าหน้าที่หญิงที่ถูกจ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 152
ชายที่ตามไล่ล่าพลอยฟ้า ชะงักฝีเท้าทันที ที่เห็นกลุ่มคนมากมายอยู่ที่รถของพวกเขา แต่ไม่ทันที่จะหลบวิ่งหนีกลับเข้าไปในป่า เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดัง“หยุดนะ ไม่งั้นฉันยิ่ง”ทำให้ตำรวจนายอื่นประทับลำกล้องขึ้นไกปืนทันที แต่คนร้ายกลับไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวกับคำขู่เลยสักนิด พวกเขาวิ่งกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว จนตำรวจนายนั้นลั่นกระสุนตามทันที จนเสียงดังกึกก้องป่า ราวกับเสียงฟ้าคำรามยามฟ้าฝนกระหน่ำเช่นนี้ พร้อมกับไว่ไล่ตามไป“เกิดอะไรขึ้นครับ”เมืองเหนือที่มาถึงที่เกิดเหตุพร้อมภูผารีบตรงเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ทันที เมื่อได้ยินเสียงปืน“พวกคนร้ายมันวิ่งหนีการจับกุมครับ”“แล้วผู้หญิงล่ะครับ”“เราไม่เห็นคุณผู้หญิง ผมคาดว่าคุณผู้หญิง อาจจะหลบหนี พวกมันถึงวิ่งหน้าตื่นออกมาตามหาไม่ทันระวังตัวแบบนั้น”“หนีหรือ”น้ำเสียงของเมืองเหนือนั้นตกใจ เพราะเขาชำนาญป่าแถบนี้ และรู้ว่าเป็นพื้นที่อันตราย และมีหุบเหวลึกอยู่มากมาย หากคนไม่ชินทางอาจตกลงไปโดยไม่รู้ตัวฝนที่เบาลง ให้พวกเขาตัดสินใจออกตามล่า พร้อมทั้งตามหาพลอยฟ้าไปพร้อมกัน เพราะพวกเขาเชื่อว่าคนร้ายยังไม่ได้ตัวเธออย่
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 151
ชายสองคนที่นั่งอยู่ในรถกระบะเก่าคร่ำคร่า จอดอยู่ใต้ร่มเงาไม้ในซอยเล็กๆ ห่างจากบ้านฟ้าร้อยดาวราวยี่สิบเมตร ไม่ได้โดดเด่นหรือน่าสนใจเกินไปนัก ที่จะเป็นที่สนใจของผู้ผ่านไปผ่านมา เพราะปกติจะมีรถที่หลบเข้ามาหาที่จอด เพื่อเข้ามาทานอาหารหรือมาที่คาเฟ่อยู่เป็นประจำ“ผมซุ่มดูอยู่ครับ ห่างออกมาจากหน้าคาเฟ่ราวยี่สิบเมตรครับ ไม่มีใครสนใจเรา ผู้หญิงนักวิจัยที่มาจากขุนวางพร้อมนายเมืองเหนือพักอยู่ที่นี่ครับ เป็นคาเฟ่เล็กๆครับนาย คนไม่พลุกพล่าน แต่อุปสรรคอย่างหนึ่งคือ ดูเหมือนไอ้ภูผาคนสนิทของคุณเมืองนายและน้องชายจะเป็นเจ้าของที่นี่ และมันก็พักอยู่ที่นี่ครับ พวกบนเขามีคนของนายภูผาเฝ้าอยู่ และคอยติดตามเข้าป่าไปพร้อมป่าไม้ครับ ยากมากที่จะเข้าถึง ”ชายคนขับกำลังส่งข่าวถึงใครบางคน ซึ่งปลายสายนั้นรู้จักเมืองเหนือและเมืองนายเป็นอย่างดี อีกทั้งการพูดถึงนักวิจัยหญิง ซึ่งคนเดียวที่อยู่ที่นี่นั่นคือพลอยฟ้า รวมถึงภูผาที่เป็นอุปสรรคของพวกมัน“นายว่าไงพี่”“นายบอกให้รอจังหวะ อย่าเพิ่งบุ่มบ่าม รอดูพวกมันไปก่อน”ทั้งสองเอนเบาะนอนในรถ พร้อมดับเครื่องและแง้มกระจกไว้ให้อากาศได้ถ่ายเท พวกมันตั้งใจ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 150
คนของอักษะที่ซุ่มรอดูอยู่บริเวณคอนโดหรูที่พักของตรีทศ รอเวลาที่ลลิตาจะออกมา ในที่สุดเป้าหมายของพวกเขาก็ปรากฏตัว ลลิตาที่เดินเคียงคู่มาในชุดลำลองของตรีทศ สองหนุ่มสาวเดินออกมาบริเวณด้านหน้า เดินไปตามฟุตบาททางเท้าเพื่อไปยังร้านอาหารที่ห่างออกไปราว สองร้อยเมตรคนของอักษะรีบส่งสัญญาณไปยังคนที่อยู่ในรถ ส่วนคนที่เดินตามก็ตามมาห่างๆ แต่คอยรายงานเป็นระยะ จนกระทั่งตรีทศและลลิตาถึงที่หมายเนื่องจากเป็นร้านอาหารดัง ราคาย่อมเยา รสชาติถูกปากผู้คนในย่านนั้น ทำให้มีคนไปใช้บริการจำนวนมาก จนต้องมีการตั้งโต๊ะเสริมล้นออกมายังริมฟุตบาท“วันนี้ลูกค้าเยอะ สงสัยเราคงต้องนั่งข้างนอกนี้แล้วหละ”“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันนั่งได้”“คุณครับด้านในที่นั่งเต็มหมดแล้วครับ”เป็นอย่างที่คิด พนักงานเสิร์ฟออกมาแจ้งตรีทศ เมื่อเขามาถึงและถามพนักงานว่าด้านในยังพอที่นั่งเหลือไหม โดยที่พนักงานนั้นจำเขาได้ดี เพราะตรีทศเป็นลูกค้าประจำ พนักงานเสิร์ฟกุลีกุจอ เข้าไปสำรวจด้านในทันที ก่อนจะกลับออกมาพร้อมความผิดหวัง“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเรานั่งข้างนอกนี่ก็ได้”ตรีทศตอบและหันไปทางโต๊ะเสริมที่อยู่ห่างออกไปด้านหลัง ไกลจากปา
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 149
ตรีทศตะแคงใช้ศอกค้ำ ฝ่ามือยันศีรษะของตัวเองไว้ นอนมองลลิตาที่มีอาการงัวเงีย เมื่อแสงสว่างจากด้านนอกที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้ห้องนอนที่แสนจะเรียบง่ายสว่างขึ้น เปลือกตาที่ค่อยๆเปิดออก เธอปรับสายตาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจ้องตอบเขาไป ราวกับไม่เชื่อว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้า คือความจริง ลลิตาคิดว่าตัวเองฝันไป เธอกระพริบตาอยู่สองถึงสามครั้ง“ตื่นเถอะ”เสียงของตรีทศบอกเธอว่า ไม่ใช่ความฝัน ลลิตาตกใจรีบลุกขึ้น เธอมองไปรอบๆ นี่มันห้องของเขาจริงๆ มันไม่ใช่ความฝัน ตรีทศที่ยังนอนมองลลิตาเหยียดยิ้มออก ก่อนจะลุกขึ้นนั่งลลิตาที่ทำท่าจะก้าวลงจากเตียงถูกตรีทศรวบเอาไว้ก่อน ลลิตานั่งลงบนตักของเขาอย่างไม่ตั้งใจเพราะแรงยื้อที่เหวียงเข้าหาตัวเขา“คุณทศ ไหนบอกให้ฉันตื่น ฉันจะลุกแล้วนี่ไง”“ผมให้คุณตื่นไม่ได้บอกให้คุณลงจากเตียงเสียหน่อย”ตรีทศกอดรอบเอวลลิตาไว้ เธอนั้นจับท่อนแขนที่แน่นขึ้นของเขา พร้อมทั้งห่อตัว เมื่อตรีทศพยายามซุกไซ้ที่ซอกคอ“นี่สายแล้วนะคะ ไม่ไปทำงานหรือ”“ผมทำงานโปรเจคฯ ไม่ต้องเข้าสำนักงานก็ได้ นี่ไงที่ทำงานผม”“แต่ฉันต้องทำ”“เจ้านายคุณไม่อยู่ไม่ใช่เหรอ เขาให้คุณดูแลณัฐกา
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 148
ตรีทศและนิอรที่เดินออกมายังโถงส่วนหน้าของโรงพยาบาล ห่างไปไม่ไกลจากตรงนั้น ลลิตานั่งรอณัฐการอยู่ที่ร้านกาแฟ ตามที่ณัฐการบอก โดยตกอยู่ในภวังค์ความคิดที่กำลังสับสนและหวั่นไหวกับความรู้สึกของตัวเอง“นิอร มาทำอะไรที่นี่น่ะ”ณัฐการในชุดคลุมท้องแสนน่ารัก นั่งอยู่บนรถเข็นที่นางพยาบาลช่วยเข็นมาหาลลิตาที่ร้านกาแฟ“คุณอิ๋ง ไม่ได้เจอกันนานเลย ตั้งแต่คุณออกจากบริษัท พวกเราเหงามากเลยค่ะ เจ้านายไม่พาลูกน้องไปเลี้ยงเหมือนเคย อรขอฟ้อง”“นี่พี่อุ๋งกับพี่หัส ละเลยลูกน้องขนาดนี้เลยเหรอฉันต้องจัดการหน่อยแล้ว”“แล้วนี้มาตรวจครรภ์หรือคะ”ตรีทศมองณัฐการ ด้วยความรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตา เขาคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน ณัฐการเองก็มองเขาแว้บหนึ่งก่อนจะจำได้“อ้อ ฉันจำนายได้แล้ว นายเป็นเพื่อนของนับหนึ่งนี่นา ฉันเป็นเพื่อนนับหนึ่ง เราเจอกันบ่อยๆ ที่มหาวิทยาลัย”“อ้อ! จำได้แล้ว เธอชื่ออะไรนะ ติดอยู่ที่ปาก”“ฉันชื่อณัฐการคณะบริหาร”“อ่อใช่ ผมตรีทศ”ตรีทศยิ้มให้ณัฐการ ทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กัน เมื่อจำกันได้“นายเป็นแฟนกับนิอรเหรอ”สิ้นเสียงคำถามของณัฐการ ตรีทศไม่ทันจะได้ตอบ สายต
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 147
นายอักษะที่อยู่ในอารมณ์ครุกรุ่น โกรธโมโห และบันดาลโทสะ เขาทำร้ายวิกรมไม่ยั้ง ที่คนของวิกรม ทำผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า ชายสูงอายุสองคนที่เคยเป็นเสมือนเพื่อนรัก คู่หู เจ้านายและลูกน้องที่รักกัน แต่เมื่อเป็นเรื่องงาน ที่พลาด อักษะไม่เคยให้อภัยใคร เพราะมันหมายถึงชีวิตทั้งหมดของเขาอาจจบสิ้นลงนายวิกรมที่กองอยู่ที่พื้น ถูกลูกน้องสองคนประคองข้างให้ทรงตัวนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น ในขณะที่ลูกน้องคนหนึ่งยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้นายอักษะเช็ดมือ เอาเลือดของวิกรมที่เปรอะเปื้อนออก ด้วยสายตาและมือที่สั่นเทา เขาไม่เคยเห็นอักษะซ้อมหรือทำร้ายวิกรมถึงขั้นปางตายขนาดนี้มาก่อน เพราะทุกคนรู้ดีว่าวิกรมคือเพื่อนรัก ที่เคียงบ่าเคียงไหล่ของนายอักษะมาตั้งสมัยยังหนุ่ม จนกระทั่งเรืองอำนาจ อีกทั้งเป็นนายอีกคนของพวกเขา“พามันออกไป”สิ้นคำสั่งสองหนุ่มรีบหิ้วปีกวิกรมออกไปทันที เป็นครั้งแรกที่วิกรมสิ้นลาย และสูญสิ้นศักดิ์ศรีจากการกระทำที่ไม่ให้เกียรติกันของอักษะ สายตาดุดันเข้มขึ้น เขากัดฟัน และข่มความเจ็บแค้นเอาไว้ด้วยร่างกายที่สะบักสะบอม วิกรมถูกหามส่งโรงพยาบาลทันทีเมื่อสิ้นสติเช้าวันใหม่ที่แสงอร
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 146
พลอยฟ้าตกใจตื่นขึ้นมาเมื่อใกล้รุ่งสาง ดวงตาที่พยายามลืมขึ้นในแสงสลัวที่ฟ้ายังไม่แจ้งดี พลอยฟ้านอนหันหลังให้เขาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า มีเพียงผ้าห่มอุ่นคลุมกายอยู่ใต้วงแขน เสียงหายใจแรงของภูผาทำให้พลอยฟ้า ไม่แน่ใจว่าเขาตื่นอยู่หรือว่าหลับก่อนจะค่อยลุกขึ้น และหันไปตามเสียงนั้นช้าๆ ใบหน้าที่เอียงไปทางหนึ่ง แขนทั้งสองวางอยู่บนอก ผ้าห่มคลุมแค่ท่อนล่าง ผิวกายที่ขาวสะอาด มีกล้ามเนื้อเล็กน้อยแต่ดูแข็งแรงพลอยฟ้ามองหาเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะย่องลงจากเตียง และรีบร้อนสวมใส่มัน และไม่ลืมที่จะเก็บของสำคัญที่เธอตั้งใจมาเอาคืน แต่กลับเป็นสิ่งที่ทำให้เธอและเขาลงเอยกันบนเตียงเสียงประตูที่ปิดลงเบาๆ ทำให้ภูผาลืมตา เขาตื่นนานแล้ว แต่เพราะกลัวว่าพลอยฟ้าจะทำตัวไม่ถูก เขาจึงแกล้งทำเป็นหลับอยู่ เพราะมันก็ยากสำหรับเขาด้วยเช่นกันที่จะต้องเผชิญหากับเธอพลอยฟ้าที่หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แสงแดดอ่อนๆ ก็ฉายแสงเต็มที่ แต่เธอยังคงหมกตัวอยู่ในห้อง อยากออกไปข้างนอกใจจะขาด แต่ไม่แน่ใจว่าโผล่ไปเจอเขาตอนไหน เธอจึงเอาแต่นั่งเงียบๆ อยู่ในห้องจนกว่าจะได้ยินเสียงของเขา จนกระทั่งช่วงสาย เสียง
You may also like
