แชร์
บทที่ 102
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ อังคณาที่ไม่สามารถเดินไปไหนได้ เพราะบาดแผลที่หนักหนาสาหัสที่เท้าของเธอ ทุกย่างก้าวแสนเจ็บแสบและทรมาน เธอคงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารนั้น มองดูหญิงกลางคนที่เข้ามาเก็บจานอย่างมีความหวัง หากแต่ป้าศรกลับไม่ยอมมองหรือสบตากับเธอ และจากไปอย่างรวดเร็ว
อังคณาพอมีความหวังอยู่บ้าง เธอมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีเม็ดฝนโปรยปรายอยู่ เธอและคงทรัพย์ทรัพย์โชคดีที่เดินทางมาถึงที่นี่ก่อนที่พายุฝนจะมา เรือนหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมผา สวยงามแต่ดูน่ากลัว เพราะเป็นเรือนไม้ทั้งหลังดูถมึงทึงมืดดำท่ามกลางป่าเขา ปิดตายจะเปิดใช้เฉพาะเวลาที่เจ้าของมาพักผ่อน ครั้งสุดท้ายที่ผ่านมาก็สิบกว่าปีที่พัศวีพาเกศิตาไปที่นั่น
แต่เรือนที่เธอและคงทรัพย์พักอยู่ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนเรือนหลังนั้น แต่ก็กว้างขวางและสะดวกสบายเช่นกัน ที่สำคัญมันหลบอยู่อีกมุมหนึ่งที่ไม่สามารถมองเห็นจากประตูทางเข้าด้านหน้าที่ติดกับถนนหลัก จึงไม่มีทางที่บุคคลภายนอกจะรู้ความเคลื่อนไหวของพวกเขา
“เราจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน
บทที่เกี่ยวข้อง
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 103
หลังจากที่นายวิกรมและพวกได้กลับไปแล้ว คงทรัพย์เอาแต่นั่งดื่มด้วยความโกรธ ที่พวกของวิกรมอุกอาจมาบุกผับของเขาอย่างไม่ยำเกรงเช่นนี้ เขาจะต้องเอาคืนให้ได้ อาชานั่งดื่มเป็นเพื่อน หลังจากที่สถานการณ์คลี่คลาย“พี่จะให้ผมกลับไปส่งที่เขาใหญ่ไหม”“ไม่ต้อง ในเมื่อมันเปิดหน้ากับฉันแบบ นี้จะเอาคืนซึ่งหน้าเหมือนกัน”“แล้วจะปล่อยคุณอังคณาไว้ที่นั่นแบบนั้นจะดีหรือ”“ยายนั่นหนีไปไหนไม่รอดหรอก ทิ้งไว้นั่นแหละ”คำตอบของคงทรัพย์ เป็นการจบประโยคสนทนา เกี่ยวกับอังคณาโดยสิ้นเชิงอาชาไปส่งคงทรัพย์ที่บ้านของคงกระพัน เขาต้องไปอยู่ที่บ้านพ่อก่อน เพราะพวกของนายวิกรมยังไม่ยอมเลิกตอแยกับเขาได้โดยง่าย ยิ่งเขาหักหน้านายวิกรมเช่นนั้นทั้งที่อุตส่าห์พานายตำรวจใหญ่มาข่มขู่เขาให้เกรงกลัวแท้ๆ การอยู่คนเดียวลำพังเกรงว่าจะไม่ปลอดภัย อีกทั้งร่างกายเขาเองก็ยังไม่สมบูรณ์พอ“ไอ้วิกรมมันพาพวกไปบุกผับแกงั้นหรือ”“
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 104
มินตราที่นอนหลับสนิท ลืมตาตื่น เมื่อรู้สึกว่าใครสักคนกำลังจับมือเธออยู่ ตรีวิทย์กุมเมือเธอแนบที่หน้าผากของเขา เพราะความเครียดและคิดหนัก สับสนและเป็นห่วงเธอ ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา มินตรารีบดึงมันออกจากการเกาะกุมของเขา“ตื่นแล้วหรือ”ตรีวิทย์ยิ้ม และรีบถามเมื่อเธอดึงมือออก นั่นเพราะเธอเพิ่งรู้สึกตัว“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”“วันนี้ที่บริษัทมีประชุม เจ้านายคุณบอกว่าคุณนอนโรงพยาบาล”“คุณกลับไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร”“ไม่เป็นไร ผมจะอยู่ดูแลคุณเอง”“เราเลิกกันแล้ว”“แต่ผมก็ยังเป็นพ่อเด็กอยู่ อีกอย่างคุณคงไม่อยากให้คนอื่นสงสัย”มินตราเงียบไป มันจุกแน่นที่หน้าอก“แต่สักวันพวกเขาก็ต้องรู้”“มันไม่เร็วไปหรือ”คำถามของเขามาพร้อมกับเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่“มันก็เร็วพอๆ กับที่คุณขอเลิก เมื่อเจอแฟนเก่านั่นแหละ”
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 105
ตรีวิทย์กลับเข้ามาในห้องเมื่อสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขามองโทรศัพท์ที่ตกอยู่ที่พื้น หน้าจอแตกกระจายชิ้นส่วนชิ้นเล็กๆกระจายไปคนละมุม ก่อนจะหยิบมันขึ้น มินตรานั่งมองด้วยสีหน้าเฉยชา เธอไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เขาสติแตก แต่เขาไม่ใช่ตรีวิทย์ที่เธอรู้จักอีกแล้ว เด็กหนุ่มอารมณ์ดี ยิ้มสดใส ตลกอยู่ตลอดเวลา ขี้เล่น รอยยิ้มสดใสร่าเริงที่ยิ้มให้เธอเสมอไม่มีอีกแล้ว “คุณกลับไปเถอะ มินอยากอยู่คนเดียว คุณเองก็ไม่พร้อม” “ทำไมมีแต่คนคอยปฏิเสธผม” เขากระชากเสียง จนมินตราตกใจ แต่เธอต้องเก็บอารมณ์นั้นเอาไว้มันทั้งเจ็บและขมขื่น “คุณเองก็ปฏิเสธมินไม่ใช่หรือ” ตรีวิทย์มองหน้ามินตรา มันจุกจนพูดไม่ออก เขายอมรับที่เป็นฝ่ายขอเลิกกับเธอก่อน แต่เธอไม่ยอมรับมันก็ได้ แต่ทำไมเธอถึงยอมรับมันง่ายดายนัก เพราะเธอไม่เคยคิดจะรักเขา เธอก็แค่ผู้หญิงรักสนุกที่ไม่ต้องการผูกมัดตั้งแต่แรก เธอไม่คิดจะเก็บเด็กไว้เสียด้วยซ้ำ “การที่มีลูกกับผมมันผิดพลาดมากใช่ไหมมินตรา” “ที่ฉันพยายาม
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 106
ทรงกลดอารมณ์ฉุนเฉียว ที่พยายามโทรตามน้ำริน แต่เธอไม่ยอมรับสาย เพราะมัวทำกิจกรรมอยู่กับสองหนุ่ม จนไม่ได้สนใจโทรศัพท์ ชนาธิปมาส่งเธอที่คอนโด แต่ต้องผิดหวังที่เธอปฏิเสธไม่ให้เขาขึ้นไป เพราะเพิ่งเห็นสายเรียกเข้ามากมายจากทรงกลด เกรงว่าเขาจะมีงานด่วนเพื่อตามเธอให้ไปหาที่ไหนสักแห่ง“มัวทำอะไรอยู่ ฉันโทรหาเป็นร้อยสาย”“รินทำงานค่ะ”“ยังมีงานอื่นที่สำคัญกว่างานของฉันงั้นหรือ”น้ำรินเงียบเสียง พยายามสกัดกั้นอารมณ์ไว้ ที่เขานับวันจะทำตัวเป็นเจ้านาย เอาแต่ฉุนเฉียวใส่เธอ“มีอะไรหรือคะ”“ฉันได้ข่าวมาว่า มีดาราตกกระป๋องเข้าไปหาท่านอักษะถึงบ้านเมื่อหัวค่ำ ถ้าเธอไม่รีบทำคะแนน จะอดขึ้นแท่นเอาได้ง่าย ดารานั่นสวยและหุ่นดีกว่าเธอมาก”“ใครหรือคะ”“อริศรา เลวิส”“สวยและหุ่นดีงั้นหรือ แต่อร่อยไหมมันอีกเรื่องนะคะ”น้ำรินยิ้มเยาะ และอดขำไม่ได้ที
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 107
เมื่อเข้ามาในห้อง อาการช็อคของน้ำรินทำให้เมืองนายยิ้ม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเขาเป็นพวกต้องการเอาชนะ ชอบความท้าทาย หรือไม่ก็รวยมากจนมองว่าเงินที่จ่ายมา เป็นเพียงแค่เศษเงินเพียงเล็กน้อย “คุณทำแบบนี้ทำไมคะ” “ผมเห็นว่าคุณคิดถึงแต่เงิน ถ้าเงินมันซื้ออะไรได้ทุกอย่างจริง เงินแค่นี้ทำให้ผมไม่ต้องเหนื่อยไปที่อื่น ผมก็จ่ายให้ได้ ไม่ชอบหรือ” น้ำรินจุกอยู่ที่คอ เขากำลังมองเธอเป็นผู้หญิงหิวเงิน ใช้เงินซื้อก็ยอมได้หมด “คุณตามฉันหรือ ถึงได้รู้ว่าฉันกลับมาแล้ว และมาที่นี่เร็วขนาดนี้” “ว้าว! คุณให้ค่าตัวเองสูงขนาดนั้นเลยหรือ ที่คนอย่างผมถึงกับต้องตามเฝ้า” ราวกับถูกตบหน้า เขาเหยียดเธอด้วยคำพูดติดตลกพวกนั้น เธอยืนนิ่ง เมื่อเขาเดินมองไปรอบๆ เพื่อสำรวจห้องของเธอ เหตุเพราะเมื่อคืนและช่วงเช้าไม่ทันได้มีเวลาสำรวจ เขาอยากเห็นว่ามันดีระดับไหน ที่ทำให้เธอต้องเร่งหาเงิน ในเมื่อเป็นห้องราคาธรรมดาที่จ่ายเด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 108
น้ำรินมาพบพัศวีและเพื่อนๆตามนัด เธอเป็นหญิงสาวเพียงคนเดียว ที่ได้รับการต้องรับและดูแลเป็นอย่างดีจากหนุ่มหล่อทั้งสี่คนเป็นอย่างดี จนสาวๆคนอื่นแอบอิจฉา“ขอโทษที่มาช้าค่ะ”“ไม่เป็นไรครับ พวกเราอยู่ที่นี่อยู่แล้ว ยังไงก็อยู่กันทั้งคืนนั่นแหละครับ”พัศวียิ้มให้เธอ ด้วยความรู้สึกดีใจที่ได้พบ เพราะพวกเขาไม่ได้เจอน้ำรินและอัญชิสามาพักหนึ่งแล้ว แม้วันนี้อัญชิสาจะไม่ได้มากับน้ำริน เพราะพัศวีไม่อยากให้อัญชิสาต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เขาก็ดีใจที่น้ำรินไม่ปฏิเสธหรือถามถึงเหตุผลเลยสักนิด แก้วเครื่องดื่มถูกจัดไว้รอน้ำรินนานแล้ว เมื่อมาถึงสืบสายจึงยื่นให้เธอเมื่อผสมเรียบร้อย“ขอบคุณค่ะ วันนี้พวกคุณดูเอาใจใส่รินเป็นพิเศษ มีอะไรให้รับใช้คะเนี่ย”“คุณรินรู้ทันอีกแล้ว”พัศวียิ้ม น้ำรินเป็นคนฉลาด เธอมักจะคาดเดาความต้องการของชายหนุ่มได้ถูกต้องเสมอ โดยยังไม่ทันได้เอ่ยปาก สมแล้วที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความต้อ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 109
ผ่านไปเกือบสองสัปดาห์ คงทรัพย์ลืมอังคณาไปเสียสนิท เขานั่งๆ นอนๆ อยู่ที่บ้านคงกระพัน จนเริ่มรู้สึกเบื่อ และอาการบาดเจ็บๆต่างๆ เริ่มหายดีแล้ว ห้องหนังสือที่เขาลืมไปแล้ว เมื่อสมัยยังเด็กเขามักจะมาขลุกอยู่ในห้องนี้ เขาจำคำสั่งสอนของแม่ก่อนตายได้ดี “เงินทองมีแล้วก็หมดไป แต่วิชาความรู้มีมากเท่าไหร่ก็จะติดตัวเราไปเท่านั้นไม่มีวันหมด หากแต่จะงอกเงย ออกดอกออกผล เมื่อรู้จักใช้วิชาความรู้นั้นให้เกิดประโยชน์” คำสั่งสอนนี้ ทำให้เขาขยันและตั้งใจเรียน จนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ในอันดับคณะยอดนิยม คะแนนสูงอันดับต้นๆ ของประเทศอย่างวิศวกรรมศาสตร์ เพราะพื้นฐานะครอบครัวที่ยากจนมาก่อน พ่อเป็นนักเลงหัวไม้ ไม่มีความรู้มากมายใช้แต่กำลังห้ำหั่น สั่งสมกำลัง ถูกลูกน้องที่ฉลาดกว่าหักหลัง โกงเงินไปมหาศาล และแถมยังส่งคนทำร้ายปางตาย จนครอบครัวต้องสูญเสียไปหลายต่อหลายครั้ง รวมถึงแม่ของเขา คงทรัพย์หยิบอัลบั้มรูปเก่าๆ ขึ้นมาดู มีรูปภาพมากมายให้เขาได้ย้อนค
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 110
มินตรายื่นจดหมายลาออก ให้กับนับหนึ่งเพื่อเซ็นรับรองให้กับเธอ หลังจากออกจากโรงพยาบาล และเพิ่งกลับมาทำงานได้เพียงห้าวันเท่านั้น “นี่คืออะไรมินตรา ฉันงงไปหมดแล้ว” “มินทำเรื่องลาออกจะกลับไปอยู่บ้านค่ะ ผอ.” “ถึงกับต้องลาออกเลยเหรอ” “มินไม่อยากให้ส่งผลต่อบริษัทน่ะค่ะ มินอยากพักผ่อนด้วย อยู่บ้านน่าจะดีต่อมินและลูก” “คุณมินมีปัญหากับคุณตรีวิทย์หรือ” สีหน้าสลดของมินตรา ทำให้สิ่งที่คาดเดาน่าจะใช่สาเหตุที่เธอลาออก มากกว่าเหตุผลเรื่องสุขภาพและการลาป่วย “มินเลิกกับคุณตรีวิทย์แล้วค่ะ” “ห๊ะ! อะไรนะ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่อง ฉันจะโทรถามนญเดี๋ยวนี้” “ผอ. คะ มินขอร้อง อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เลยค่ะ มินกับคุณตรีวิทย์ เราเลิกกันด้วยเหตุผลที่ต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันดีแล้วค่ะ มินไม่อยากให้ต้องเอาเรื่องของเรา มาเป็นปัญหาของ ผอ. กับท่านประธานอีก” “ใครเป็นคนขอเลิก เธอหรือเขา” มินตราเงียบ กัดริมฝีปากแน่น ทำให้นับหนึ่งเข้าใจในทันท
บทล่าสุด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 154
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 153
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 152
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 151
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 150
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 149
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 148
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 147
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 146
