ตอนที่ 18 ในคืนที่มรสุมเข้า

Chapter 18

ในคืนที่มรสุมเข้า

ว่านน้ำอดสงสัยไม่ได้ว่า พิมพกานต์เอาบรรดาอาหารที่กนเข้าไป เอาไปกองไว้ตรงไหนของร่างกาย รูปร่างบางอรชรพุงราบไม่มีนูนออกมาสักนิด แต่กินเข้าไปไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ สงสัยเธอต้องมีที่เก็บที่ผู้หญิงตัวอ้วนทั่วไปไม่มีแน่ๆ ว่านน้ำคิดในใจ

เมฆดำเริ่มก่อตัวอยู่เหนือเกาะ คนที่นี่ต่างรู้ว่าอีกไม่นานฝนจะตก หลังงานเลี้ยงจบ ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ทุกอย่างก็ถูกจัดให้เข้าที่เข้าทางแบบเดิม เหมือนไม่เคยมีงานเลี้ยงเกิดขึ้น ชาวบ้านต่างพากันกลับเข้าบ้านใครบ้านมัน มีเวรยามที่คอยขี่มอเตอร์ไซค์ หรืออยู่ตามป้อมเท่านั้น ที่ยังไม่นอน

“ปวดท้อง ห้ามมาเรียกกันะ” ว่านน้ำพูดก่อนเปิดประตูส่งข้างห้องเข้านอน

“ขอบคุณมากนะคะ ที่ดูแลพิมพ์อย่างดี นอนหลับฝันดีค่ะ”

รอยิ้มที่แสนหวาน กับใบหน้าที่แสนสวย ทำเอาหัวใจของชายหนุ่มที่กำลังหว้าเหว่ เพราะวรินทร์ยังไม่ติดต่อเขามาเลย เริ่มหวั่นไหว แต่ถึงเขาจะรู้สึกดีกับพิมพกานต์มากแค่ไหน เขาก็ยังบอกกับหัวใจตัวเอง ว่าเขายังรักวรินทร์อยู่ และจะรักเธอ จนกว่าเธอจะบอกว่าไม่ได้รักเขาแล้ว

แดดยามเช้าส่องผ่านม่านสีน้ำเงินเข้มเข้ามากระทบใบหน้าของหญิงสาวท