เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 53
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-10 13:50:06
บทที่เกี่ยวข้อง
กฎคือห้ามรัก บทที่ 54
จากที่ใช้มือผลักเขาออกกลับกลายเป็นขยำลำแขนแกร่งไว้ เมื่อถูกลิ้นหนารุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก ..เขาเคยไปเยี่ยมเธอที่ต่างประเทศครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นทั้งสองไม่มีโอกาสได้ถึงเนื้อถึงตัวกันเลย แต่มันก็ต่อลมหายใจของทั้งสองมาจนถึงวันนี้ได้"อย่าทำแบบนี้กับพี่เลยนะ ชีวิตคนเรามันสั้น ตอนนี้เราก็ใช้มันไปเยอะแล้ว" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกเมื่อเห็นว่าเธอนิ่งเหมือนไม่เต็มใจให้เขาจูบ"ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้""เพราะเรารักกันไง แต่คนรักกันต้องเชื่อใจกัน""แล้วพี่ทำให้ฉันเชื่อใจไหมล่ะ""ถ้าพี่รู้ว่ามันจะทำให้เราขุ่นเคืองใจ พี่คงไม่รับร่างผู้หญิงคนนั้นไว้""เหรอคะ..ได้ยินว่าเป็นเลขาด้วยไม่ใช่เหรอ"สายตาคมมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม คงไม่มีอะไรปิดบังเธอได้ เพราะเก่งซะขนาดนี้"มองอะไรคะ เปิดประตูสิ"พอประตูเปิดออกพนักงานต้อนรับของคอนโดรีบเข้ามาหาลูกค้า"อ้าวคุณเทวิน นึกว่าใคร"สโนไวท์หันมองหน้าเทวินทันทีที่ผู้หญิงทักเขาเหมือนรู้จักกันดี"ไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดหรอก พี่ดูเหมือนคนเจ้าชู้หรือไง""ห้องของคุณตกแต่งเสร็จแล้วค่ะ ทางเราว่าจะโทรแจ้งไปพอดีเลย""ห้อง?" ได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดเธอหันมามองหน้าเขาอีกครั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 55
"รังเกียจพี่เหรอ" เขาคงทิ้งเรื่องนี้ให้คาใจต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ถ้าฝ่ายหญิงหมดใจ ถึงแม้จะรักมากแค่ไหนเขาก็คงจะไม่รั้งไว้"ทำไมพี่ถามแบบนั้น""มันอาจจะด้วยระยะทางและเวลา ถ้าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมพี่ก็พร้อมยอมรับ" มือหนาที่โอบกอดร่างเธออยู่ค่อยๆ คลายมันออกแล้วปล่อยให้เธอเป็นอิสระ"พี่ไล่เกตุแก้วออกเหรอ""เปล่าหรอกพี่ไม่ได้ไล่ เพียงแค่ย้ายไปทำงานที่ชั้นอื่น" เกตุแก้วไม่ได้ทำผิดอะไร ถ้าจะหาคนผิด..เขาเองที่ไปรับร่างไม่ให้เกตุแก้วล้ม แต่ในเมื่อมันทำให้คนรักของเขาไม่สบายใจ เทวินก็เลยย้ายคนที่เป็นปัญหาไปทำงานที่อื่น"ค่ะ""แต่ถ้ามันยังทำให้เราไม่สบายใจอยู่อีก พี่ก็จะไล่ออก""ไม่ต้องหรอกค่ะ หวังว่าฉันคงไม่เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นอีก"คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อเธอเดินไปนั่งลงโซฟาสำหรับรับแขก เพราะเธอยังไม่ตอบสิ่งที่เขาถามเลยพอนั่งลงดวงตางามนั้นก็ได้มองมาหาคนที่ เอาแต่จ้องหน้าเธอ"พี่ไม่ทำงานหรือไง""พี่คงทำงานไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่ได้คำตอบจากเรา""คำตอบนั้น..มันก็อยู่ที่ตัวพี่ไม่ใช่เหรอ..""อยู่ที่ตัวพี่? หมายความว่ายังไง" ทีแรกก็แอบสงสัยว่ายังเกี่ยวพันกับเรื่องผู้หญิงพวกนั้นไหม แต่เขาก็จัดการให้เธอแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 56
พอเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องกำลังทำอะไรกันอยู่ ก้าวหน้าก็รีบเคลียร์พื้นที่ให้กับเจ้านาย โดยการพาลักขณาออกจากห้องมาแล้วก็ปิดประตูไว้เหมือนเดิม"ทำแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน นี่บริษัทนะไม่ใช่โรงแรม" ลักขณาจงใจพูดให้เสียงนี้ดังเข้าไปในห้อง และก็เป็นไปตามที่ลักขณาต้องการ.."เมื่อกี้ใครเข้ามาคะ""ใครเข้ามาก็ช่างเขาเถอะ" พูดจบเทวินก็ขยับริมฝีปากเข้ามาจะจูบอีกครั้ง แต่ถูกมือของสโนไวท์หยุดริมฝีปากนั้นไว้ก่อน"ก็ได้ถ้างั้นรอพี่อยู่ตรงนี้" เทวินเดินไปหยิบเอกสารเขารู้อยู่แล้วว่าที่ลูกน้องมาตามเพราะเรื่องอะไรแต่ก่อนที่จะออกจากห้อง ชายหนุ่มนำเสื้อสูทของตัวเองมาปิดเรียวขาของเธอไว้"ไปกันได้แล้วค่ะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาในห้อง หญิงสาวที่กำลังจะหยิบนิตยสารขึ้นมาอ่านถึงกับวางลงทันทีแกร็ก!พอประตูห้องนั้นเปิดตามออกมา ชายหนุ่มที่เพิ่งจะออกมาจากห้องก็หันกลับไปมอง"ฉันจะไปด้วยค่ะ" ใบหน้างามบึ้งตึงจนเห็นได้ชัด แต่มันก็ทำให้เทวินแอบอมยิ้ม คงเพราะหึงเขาที่จะออกไปคุยงานกับลักขณา"แต่งานตรงนี้มันไม่เกี่ยวกับเธอเลยนะ""คุณลืมแล้วเหรอคะ ว่าฉันเป็นลูกสาวของใคร"กุ้งนางและกนกเลขาทั้งสอง มองไปที่เธอคนนั้น เพราะทั้งสองไม่ร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 57
"ผมขออภัยคุณนายเป็นอย่างสูงเลยครับ ผมไม่รู้ว่าคุณนายเป็นภรรยาของท่านประธาน""ไม่ต้องเรียกฉันคุณนายหรอกค่ะ" ทีแบบนี้เรียกเราสะแก่เลย ไหนตอนนั้นบอกว่าเราเป็นเด็กไง"ถ้างั้นผมขอเรียกคุณผู้หญิงนะครับ""ไม่ว่าคุณจะเรียกฉันแบบไหน ฉันยังคงยืนยันคำเดิม""เอาเป็นว่าผมยอมทำตามราคาที่ทางโรงงานตั้งไว้""ราคาไหนคะ เพราะมันมีอยู่สองราคา" เทวินและลักขณาถึงกับปลายตามองมาที่สโนไวท์พร้อมกัน เพราะเธอพูดเหมือนไม่แคร์ลูกค้าเลย แต่กลับกันตอนนี้คือลูกค้าแคร์เธอมาก"ราคาที่คุยกันไว้ตอนแรกครับ ไม่ต้องลดราคาให้ผมก็ได้ แต่ทางโรงงานต้องเพิ่มประสิทธิภาพในการผลิต""เรื่องนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ โรงงานของเราผ่านมอก.""ผมเชื่อใจครับ เพราะผมก็เคยร่วมงานกับพวกคุณมาก่อน""หือ?" จากที่มองหน้าเธออยู่ เทวินหันไปมองหน้าลูกค้าทันที"สินค้าเมื่อเดือนที่แล้วไงครับ เป็นสินค้าของผมเอง แต่ให้น้องเขยมาติดต่อ""ถ้างั้นก็ยินดีที่ได้ร่วมงานกันอีกครั้งค่ะ" ด้วยความเคยชินสโนไวท์ยื่นมือไปเพื่อเช็คแฮนด์ยินดีที่ได้ร่วมงานกันแทนที่ลูกค้าจะยื่นมือมา แต่สายตาของลูกค้ากลับมองไปดูประธานบริษัทก่อน พอเห็นใบหน้าของเขาแล้วลูกค้าก็เลยเปลี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 58
เช้าวันต่อมา.."ปล่อยค่ะพี่วิน""นอนต่ออีกนิดสิ""ฉันต้องไปซื้อยามากิน""ยาอะไร""ยาอะไรล่ะ!" เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้จบแค่ครั้งเดียว เธอก็เลยเพลียมาก ถ้าออกไปตอนนั้นไม่แน่ว่าร้านขายยาจะยังเปิดอยู่ไหมดึกมากแล้วด้วย สโนไวท์ก็เลยรอให้เช้าก่อน เพราะยังมีตัวยาอีกหลายตัว ที่ช่วยยับยั้งการตั้งครรภ์ ถึงแม้ว่าจะมีเพศสัมพันธ์กันผ่านมาหลายชั่วโมง"อีกแค่ปีเดียวพี่ก็จะ 30 แล้ว พี่อยากมีลูก""แต่ฉันยังไม่พร้อมนี่คะ""พี่สัญญาถ้ามีลูกด้วยกันแล้ว เรายังอยากทำงานพี่ก็จะหาคนมาดูแลลูกให้" ผู้หญิงที่เก่งแบบเธอคงมีเรื่องเดียวที่เป็นกังวล"พี่ไม่เข้าใจฉันหรอก ปล่อยเลยนะ"กลัวว่าเธอจะงอนเทวินก็เลยยอมปล่อย"นั่นข้าวจะไปไหน" ลงมาถึงข้างล่างก็เห็นข้าวหอมเตรียมตัวจะออกจากบ้าน"เราจะออกไปทำงานแล้ว กว่าจะถึงบริษัทอีก""ข้าวไม่รอไปพร้อมเราเหรอ" ที่จริงสโนไวท์แค่จะให้เทวินพาออกไปซื้อยา แต่พอลงมาก็เห็นว่าเพื่อนเตรียมตัวจะไปทำงาน"แค่เรามาอาศัยอยู่ที่นี่ก็มากพอแล้วล่ะ เราขอทำอะไรด้วยตัวเองบ้างนะ" ถึงแม้เพื่อนจะเต็มใจยื่นมือเข้ามาช่วย แต่ข้าวหอมก็รู้สึกเกรงใจ อะไรที่พอจะทำด้วยตัวเองได้ก็อยากจะทำ อย่างเช่นการเดินทางไปทำง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 59
ใบหน้าหล่อคมฝังลงกับเนินหน้าอกของคนที่ถูกเขาจับให้นั่งบนโต๊ะทำงาน"ถ้าพี่ไม่ปล่อย ฉันจะโกรธจริงๆ แล้วนะ" ถ้าอยู่ที่บ้าน..เธอคงปล่อยเขาทำไปแล้ว แต่นี่ที่ทำงาน แถมประตูห้องไม่ได้ล็อกด้วย"ขอชื่นใจนิดเดียวเอง" ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ขยับขึ้นมาหยุดอยู่ที่ซอกคอระหง ส่วนจมูกทำหน้าที่สูดดมกลิ่นหอมละมุนจากผิวกายอันขาวผ่อง"พอได้แล้วค่ะ ฉันจะออกไปช่วยงานข้างนอก""ไม่คิดจะช่วยงานพี่เลยเหรอ""แล้วพี่จะให้ฉันช่วยงานอะไรล่ะ""ช่วยนั่งเป็นกำลังใจ""พี่ก็เป็นสะแบบนี้" ก็รู้อยู่หรอกว่าเขาคลั่งไคล้ในตัวเธอ..แต่ก็เกินไป"ใกล้เที่ยงแล้วไม่ต้องออกไปหรอก เดี๋ยวพี่พาไปทานอะไรอร่อยๆ""พอถึงตอนเที่ยงค่อยออกไปหาฉันก็ได้นี่คะ ถอยออกไปเลยนะคนบ้า" สโนไวท์ผลักร่างของเขาออกแล้วเธอก็ลงไปยืนอึบ แต่จังหวะที่เท้าของเธอแตะพื้น ขาที่ไม่ค่อยมีแรงเกือบล้มลงไป โชคดีที่เทวินรับร่างของเธอไว้ได้ทัน"เป็นอะไร""จะเป็นอะไรอีกล่ะคะ!""อย่าบอกนะว่าหมดแรงเพราะเรื่องเมื่อคืน""ไม่ต้องมาถามได้ไหม" วันนี้ถึงแม้เธอจะทำงานคล่องแคล่ว แต่ร่างกายของเธอก็เหมือนที่เห็นนี่แหละ หลายปีแล้วที่ไม่ถูกกระแทกแถมครั้งนี้เธอเป็นคนขึ้นเองด้วย ขาก็เลยไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 60
"อะไรนะคะ?""เราได้ยินไม่ผิดหรอก ในที่ประชุมไม่อนุมัติให้มีตำแหน่งประธานร่วม แต่พี่หาตำแหน่งให้เราไว้แล้ว""อย่าบอกนะคะ ว่าตำแหน่งรองประธาน""ทำไมเรารู้ เราแฮกกล้องวงจรปิดเหรอ""จะบ้าเหรอคะ ฉันจะไปแฮ็กทำไม ขออีเมลก็ได้นี่""อย่าบอกนะว่านอกจาก IQ EQ จะสูงแล้ว เรายังมีญาณทิพย์ด้วย?""พี่เทวิน! พี่จะบ้าหรือไง แค่มองตาของผู้หญิงคนนั้นฉันก็เดาออกแล้วล่ะ" มองแรงขนาดนั้น ใครจะดูไม่ออกล่ะ"เมียพี่เก่งจังเลย แบบนี้ต้องชนะแน่""ชนะ? ชนะอะไรคะ""ก็พี่น่ะสิไปท้าลักขณา""ท้าอะไรคะ""ท้าว่าถ้าใครหาลูกค้าได้ก่อน คนนั้นจะได้ตำแหน่งรองประธานบริษัท""ห๊า?""ทำไมเราดูตกใจ พี่เชื่อใจในฝีมือของเรานะ""เชื่อใจในฝีมือฉัน แต่พี่คิดเหรอว่าคนแบบแม่นั่นจะไม่ลงมือหาลูกค้าแล้ว""ลูกค้าไม่ได้หาง่ายๆ นะครับ เดือนหนึ่งได้รายสองรายก็ถือว่าดีเท่าไรแล้ว" เขาหมายถึงต่อคน เพราะถ้าใครได้ลูกค้าจะได้ค่าคอมมิชชั่นเพิ่ม"แต่พี่อย่าลืมว่าเธอคนนั้นอยู่ ณ.จุดนี้มานานแค่ไหนแล้ว ลูกค้าเก่าๆ เธอคงมีตุนไว้บ้างแล้วล่ะ""เออทำไมพี่ถึงไม่คิดข้อนี้" ถ้าเขาคิดได้ก็คงมีข้อห้ามว่าห้ามติดต่อไปหาลูกค้าคนเก่า ความคิดของเทวินคิดแต่ว่าสโนไวท์เก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 61
หลังการประชุม.. และตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกงาน"นี่คือห้องทำงานของฉันใช่ไหมคะ""ใช่ครับ..แต่ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานเรากลับบ้านกันก่อน""ฉันยังไม่อยากกลับเลย ขอร่างโปรเจคก่อนแป๊บหนึ่งนะคะ""เพิ่งประชุมงานกันเสร็จก็จะทำเลยเหรอ? ค่อยรอทำวันหลังก็ได้" ถึงยังไงตอนนี้เธอก็เป็นผู้ชนะแล้ว รอแค่คนแพ้ยอมถอย"ทำไมต้องรอคะ คิดแล้วเริ่มทำเลยจะไม่ดีกว่าเหรอ""ก็ได้..แล้วเราอยากให้พี่ช่วยอะไรล่ะ""ถ้าพี่วินมีงานทำก็ไปทำก่อนเลยค่ะ""งานพี่ค่อยทำก็ได้""ถ้าพี่อยากช่วยก็ช่วยออกไปตามเพื่อนฉันเข้ามาหาหน่อยค่ะ""ได้ครับ"ผ่านไปสักพักเทวินก็กลับเข้ามา และก็บอกกับเธอว่าตอนนี้เพื่อนของเธอกลับไปแล้ว"ทำไมข้าวหอมไม่รอกลับพร้อมเราล่ะคะ" "เพื่อนเราคงเกรงใจมั้ง"สโนไวท์คิดว่าถ้าตีกรอบให้เพื่อนมากเดี๋ยวก็อยู่ร่วมกันลำบาก ถ้าข้าวหอมต้องการแบบไหนก็ปล่อยให้ทำไปแล้วกัน20 : 00 น. "เสร็จแล้วค่ะกลับกันเถอะ""อะไรนะ?""ฉันบอกว่าเสร็จแล้ว""เสร็จแล้วหมายถึงพร้อมคุยเรื่องวัตถุดิบหรือว่าอะไร""ใช่ค่ะพรุ่งนี้พี่ก็เอาโปรเจคของฉันไปเสนอที่ประชุมได้เลย" หญิงสาวยื่นเอกสารที่เธอเพิ่งทำเสร็จให้กับเขาได้ดูก่อน "ตัววัตถุดิบฉันค้นหาไว้หล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10
บทล่าสุด
กฎคือห้ามรัก บทที่ 80
"จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 79
เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 78
"แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้
กฎคือห้ามรัก บทที่ 77
"รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 76
แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 75
ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 74
"เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 73
"ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 72
"ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ
