Share

บทที่ 5

เมื่อหมอพยักหน้า พยาบาลคนนั้นก็ล้วงหยิบตัวอ่อนออกมาอีกครั้ง

ตัวอ่อนมีอายุครรภ์สองเดือน และเจริญเติบโตจนเริ่มเป็นรูปร่างคนคร่าว ๆ แล้ว

เขานอนขดตัวอย่างสงบนิ่งอยู่ในนั้น

ลูก

นี่คือลูกที่ฉันเฝ้ารอมาตลอดเจ็ดปี

ชั่ววินาทีนั้นน้ำตาของฉันก็หลั่งไหลออกมาดั่งสายฝน

หมอปลอบฉันว่าหลังจากนี้ก็ยังสามารถมีลูกอีกได้

ฉันอยากเก็บตัวอ่อนไว้ แต่หมอบอกว่ามันเป็นของเสียทางการแพทย์ จึงไม่สามารถเอาไปได้

จนเมื่อฉันออกมาจากห้องผ่าตัด ก็เห็นพ่อของฉัน

หลังจากที่บอกเรื่องนี้กับเขาแล้ว

พ่อก็บอกกับหมอว่านั่นคือหลักฐาน หมอจึงต้องให้สิ่งนั้นแก่พวกเรา

ฉันเอ่ยถามพ่อว่า “แล้วแม่ล่ะ? เป็นยังไงบ้าง?”

“แม่ของลูกไม่เป็นอะไรมาก ส่วนใหญ่มีแต่แผลภายนอกทั้งนั้น ที่เธอหมดสติไปก็เพราะความดันเลือดสูงน่ะ” ราวกับว่าพ่อของฉันแก่ขึ้นหลายปีในเวลาเพียงครู่เดียว เขายิ้มให้ฉัน แล้วบอกให้ฉันไปพักฟื้นดี ๆ “รอลูกดีขึ้นกว่านี้ค่อยไปหาแม่นะ”

ฉันถามขึ้นมาอีกครั้ง “แล้วลี่เจียงล่ะคะ?”

พ่อฉันเอ่ยขึ้น “คุมตัวไปขังไว้ในคุกแล้ว รอลูกหายดีแล้วค่อยไปจัดการเขา ถึงตอนนั้นจะได้คิดบัญชีให้ลูกกับแม่ของลูกพร้อมกันทีเดียว ลูกไม่ต้องห่วงนะ เขาได้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status