Dumating ang 24th ng Disyembre. Hapon na, pero nakahilata pa rin ako sa sofa, nakatunganga sa TV habang lumalantak ng chichirya. Sabi ni Clythie, alas siete ng gabi ang punta ko sa location para sabay na rin sa simbang gabi.Napakamot ako sa ulo. Di ko kasi alam kung gaano na kahaba sungay ko—baka lagpas na ng simbahan at hindi ako makapasok.Habang tinatapos ko ang kinakain ko, biglang bumukas ang pinto. Kumunot ang noo ko at agad na lumingon.At doon ko nakita si Eros, na parang feeling at home na naman. Walang pasabi, dumiretso siya sa loob, hinubad ang sapatos at iniwan sa gilid na parang bahay niya ‘to."Musta, Bebelabs?" nakangising bati niya. "Sa village namin tayo mag-Christmas. Maraming handa."Nanlaki ang mata ko. "Anong ‘tayo’?! Sinong may sabi sayong sasama ako?"Ngumiti siya ng nakakaloko, saka umupo sa tabi ko, walang pakialam kung may personal space pa ba ako. "Sabi ko."Napatunganga ako sa kanya. Ang kapal talaga ng mukha nito!"Bakit bigla-bigla ka nalang pumasok sa p
Nakita ko na lang ang sarili kong kausap si Clythie sa phone, habang paulit-ulit akong humihingi ng pasensya."It's fine. It's fine. Sasabihin ko kay Diwata na ‘di ka magpapasko kasama namin," mahinahon niyang sagot, kasabay ng mahina niyang tawa sa dulo.Napahilamos ako sa mukha at napakamot sa ulo, ramdam ang bigat ng konsensya."Sorry talaga. Biglaan kasi."Nakakahiya. Sh-t! Bakit ba hindi ako makahindi sa lalaking yun?! Mapapatay ko na talaga si Eros sa inis!"Nah! Just enjoy na lang, okay? Kahit ‘di ko man alam kung saan ka magpapasko at sino kasama mo, I know you're going to be fine and enjoy your Christmas. Merry Christmas, Narnia. Thank you for being kind and sweet to me. Thank you for being part of my life. I love you," malambing niyang sabi, ramdam ko ang sinseridad sa boses niya.Napasandal ako sa cabinet at wala sa sariling napangiti. Ito ang dahilan kung bakit ko siya naging crush—ang sweet niya, ang bait, at plus points na yung pagiging hot niya."Baliw… Merry Christmas
Matapos ang eksena na ‘yon, agad kaming lumabas ng bahay. Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kanyang Mustang, at kahit naiinis ako sa presensya niya, wala akong nagawa kundi sumakay.Tahimik kaming dalawa sa loob ng sasakyan, tanging tunog ng makina at Christmas songs mula sa radio ang pumuno sa espasyo. Pero kahit anong iwas ko, ramdam ko ang panaka-nakang sulyap ni Eros sa akin.Lalo na sa hita kong bahagyang nakalitaw dahil sa slit ng dress.Napasimangot ako nang mapansing hindi na siya kuntento sa tingin lang—isang kamay niya ang dahan-dahang bumaba mula sa kambyo at lumapag sa hita ko.Napaupo ako nang maayos at sinamaan siya ng tingin. "Kamay mo, Smith."Imbis na sumunod, mas lalo lang siyang ngumiti ng nakakaloko, walang kahirap-hirap na hinaplos ang balat ko na parang pagmamay-ari niya. “Bakit naman, Bebelabs? Ayos din pala ‘to. Easy access.”Napairap ako nang makitang sumulyap pa siya sa akin bago muling ibinalik ang mata sa daan.“Putangina ka talaga,” singhal ko habang tinata
"Oh, nandito na pala si Zuhair at kasama niya ang girlfriend niya!"Agad akong napakurap sa narinig ko pagkalabas ng Mustang. Wait… what?Nang tumingin ako sa katabing si Eros, wala man lang siyang reaksyon. Tangina! Ano 'to?! Kailan ako naging girlfriend ng lalaking to'?! At bakit inaabangan nila kami?Bago ko pa maitama ang nanay ni Eros, biglang lumapit sa akin ang bunsong kapatid niya, isang dalagitang may nakaka-hypnotize na asul na mata."Hi po! I'm Zephy. How are you po? I'm happy to meet you in person po. You're my Girl Crush po talaga!"Nanlaki ang mata ko sa bilis ng bibig nito. Ano daw?"I'm happy na girlfriend ka po ni Kuya Zuhair, but also sad because bakit siya po ang napili niyong maging boyfriend? Eh! I know naman there's someone na better than him for you, Ate Narnia."Putangina! Gusto kong bawiin lahat ng desisyon kong bumaba ng kotse! Ate? Teka, teka, teka—anong nangyayari?!"Ow, sorry! I'm being feeling close. It's okay po ba na tatawagin kitang Ate Narnia?"Parang
"Sa akin muna si Narnia, huh! Etotour ko lang siya sa Devil Village." Nakangiting paalam nito kay Narnia."Sige. Hahayaan kita ngayon pero mamaya, sa'kin ang babaeng yan."Pinagmasdan ko lang ang dalawang nagpalitan ng tango at nakita ko ang sarili kong mahinang tinulak ni Eros palapit kay Selene.Di ba ako tao? Wala ba akong karpatan magsalita? Parang wala ako ah!"Teka...teka... pumayag ba ako, Selene? At bakit sa kanya ka nagpaalam? Pwede mo naman akong tanungin aber?""Dahil siya yung kasama mo at bilang kaibigan niya rin, alam kong siya nag-invite sayo." Kibit-balikat nitong sagot."Nagpipilosopo ka ba?" Inis kong tanong.Nalaman ko na lang nakatayo kami sa harap ng isang mansyon. Nilingon ko si Eros. Kumaway ito sa akin at tinuro ang mga kaibigan niya na ngayon ay iinikot na ang leletchoning baboy.Wala sa sarili akong napatango. Para saan yun?Napailing na lang ako at muling tumingin sa harap. Napatingala pa ako dahil malaki ang bahay."Bahay niyo ni Daemon yan?" Inulit ko ang
"Eros..." mahina kong tawag sa kanya habang nakamasid sa paligid."Hmmm? Bakit, bebelabs?" bulong niya pabalik, malambing ang tinig."Bakit ang gagara ng decorations niyo? Ang astig!" hindi ko mapigilang mapahanga habang iniikot ang tingin sa makukulay at magagarang palamuti."Talagang magara, Alvarez! Mahal 'yan. Pinaghandaan namin." mayabang niyang sagot habang nakapamulsa."Bakit?" nagtataka kong tanong."Competition kasi 'yan. Kung sino ang may pinakamagandang decorations, siya ang mananalo. Lalo pang gumanda ngayon kasi nakisali ang asawa nila Cain at Daemon. Mas competitive tuloy.""Huh? Bakit kailangan pa ng competition? Pwede namang hindi, ‘di ba?""Bebelabs, ganito kasi 'yan. Wala naman talaga kaming pakialam diyan dati. Nagdedecorate kami, pero simpleng mga ilaw at palamuti lang, madalas sa tabing daan lang. Iba ngayon kasi ang magbibigay ng premyo ay si Sean.""Si Sean? E ano naman?"Napangisi si Eros. "Siya kasi ang nabunot para mamigay ng prize. Alam mo namang kung kuripo
Masaya ako. Sobra. Walang halong biro. Para bang ngayon ko lang tunay na naramdaman ang ganitong klaseng saya—hindi pilit, hindi pansamantala. Pakiramdam ko, nabuhay ako hindi lang para sa paghahanap ng hustisya para sa mga magulang ko, kundi para rin sa sarili kong kaligayahan. Parang sa unang pagkakataon, hindi lang paghihiganti ang dahilan ng bawat hakbang ko. Hindi lang sakit at pangungulila ang bumabalot sa akin. May dahilan palang mas malalim para mabuhay—mga taong tinanggap agad ako, isang pamilyang hindi ko inakalang magiging close sa akin. Close? Parang ewan lang. Pinilit lang naman ako ni Eros dito. Siraulong yun!Pero di ko rin maitanggi na, sa kanila, hindi ako isang enstrangera lamang. Hindi ako isang tao na para bang iba sa kanila? Ganun ang naramdaman ko pero kahit ganun, di ko mapigilang mag-overthink. Ang daming what if's sa isipan ko. Hindi ko alam, sadyang natatakot akong maniwala sa nakita ko at nafefeel ko ngayon kahit na sincere naman sila sa akin. Ramdam ko
It's almost 2 AM, pero buhay na buhay pa rin ang kasiyahan sa labas. May nagvivideoke, ang ilan ay lasing na at naghuhugutan ng kanta, habang ang iba nama’y nagkukwentuhan pa rin sa ilalim ng malamlam na ilaw ng bonfire. Dahan-dahan nang nauubos ang mga tao—yung iba, umuwi na kasama ang mga asawa nila, kasama ang kanilang mga antok na anak. Ako naman, hindi na rin nakaiwas nang hilahin ako ni Eros papasok sa loob ng bahay. Medyo nahihilo na rin ako, dala na rin siguro ng pagod at ng kaunting alak na nainom ko kanina. Sabi niya, sa bahay raw ng mga magulang niya kami matutulog—gusto niyang makita ko ang kwarto niya, sabi nito, para naman malaman ko kung anong klaseng buhay ang meron siya noon. Pagdating namin sa bahay, sumalubong sa amin ang dim light ng sala. Tahimik ang paligid, malayo sa ingay at saya na naiwan namin sa labas. Pero kahit walang tao, ramdam ko pa rin ang init ng selebrasyon—nagniningning pa rin ang Christmas lights na nakapalamuti sa paligid, nagbibigay ng mahina
Dalawang araw na ang lumipas simula noong insidenteng iyon sa mansyon ni Eros, pero hanggang ngayon, hindi ko pa rin maintindihan kung anong nangyari. Ang alam ko lang, tumakbo ako palayo—at hindi lang basta lakad, kundi takbong parang hinahabol ng multo. Buti na lang talaga, sakto ang pagdaan nina Tita Cassy at Tito Dark palabas ng Devil Village. Wala akong pakialam kung makapal ang mukha ko—sumakay ako nang walang tanong-tanong. Hindi rin naman nila ako tinanong kung anong ginagawa ko doon. Sa halip, masaya pa si Tita Cassy nang makita ako. Napakamot ako sa pisngi habang nakaupo sa harap ng vanity mirror. Putangina, nangangati na ako sa kapal ng make-up. Hindi ko talaga trip ‘to! Pero wala akong choice. Military Ball na, at bilang parte ng Gleam Team ni Zebediah, kailangan kong magmukhang presentable—kailangan kong magmukhang tao at hindi parang palaging handa sa away. Napatingin ako sa sarili ko sa salamin. Tangina. Hindi ko na kilala ‘tong babaeng nasa harap ko. Cherry red
Di ko alam kung bakit napadpad ako dito. Kanina, nasa dorm pa ako ni Clythie at nakipagsagutan sa master niya. Tapos paglabas may naghihintay sa akin na sundo ko raw siya—driver ni Zebediah slash bodyguard niya rin. Tinapik-tapik ko ang kaliwa kong pisngi. Pinapagaan ko lang ang sarili ko dahil grabe kaba ko ngayon. Kahit nasa labas ako ng mansyon ni Eros, ramdam ko ang nakakakilabot niyang presensiya. Bakit kase dito ako dinala? Kailangan ko ng magpaalam kay Urania, baka mamatay ako ngayon. Pero, ba't ba ako natatakot sa kanya? Hindi siya halimaw, at lalong hindi siya demonyo. Tao siya. Tao! Huminga ako nang malalim, pinipilit kalmahin ang sarili ko. Pero tangina, bakit parang may kung anong bumibigat sa dibdib ko habang nakatayo ako sa harap ng napakalaking gate ng mansyon ni Eros? Hindi ko alam kung dahil ba sa lamig ng gabi o dahil sa pakiramdam na parang may nagbabantang bagyo sa loob. Parang isang hakbang lang papasok, at hindi ko na alam kung ano ang susunod na mangyaya
"Pasensiya ka na. May emergency," sagot ko at agad pinatayan ng tawag si Eros bago pa siya makareklamo. Mabilis akong pumasok sa dorm ni Clythie. Kilala na ako ng guard kaya hindi na ako pinigilan. Pagpasok ko sa kwarto niya, sumalubong sa akin ang ayos niya—nakahiga sa kama, balot na balot sa kumot na parang burrito. Ipinatong ko ang pinabili niya sa maliit na table malapit sa kama bago lumapit sa kanya. Magsasalita na sana ako nang mapansin kong nakatulog na siya. Napabuntong-hininga ako. Pinag-isipan ko kung iiwan ko ba siya nang mag-isa. Wala siyang kasama sa dorm, at hindi ko alam kung paano niya naisipang manatili rito ngayong Christmas vacation. Halos lahat ng estudyante ay umuwi na sa kani-kanilang probinsya o pamilya, pero itong gaga na ‘to, nagpaiwan? Bakit?! May ginawa ba siyang project? Nabored ba siya sa bahay nila? O may iniiwasan siya? Napakamot ako sa ulo habang nag-iisip kung sino ang pwede niyang makasama rito. Dahil isang bagay ang sigurado—hindi ako! Kapag
Lady Zebediah’s Closet Napanganga ako mapagtanto kung saan ako dinala ni Eros. Dito? Isa sa mga boutique clothing branch ni Zebediah? Anong gagawin namin dito? Ba't kami nandito? May ipapagawa ba si Eros? Kanino? Napakagat-labi ako at napahigpit ang hawak sa kanyang braso dahil sa huling tanong naubo sa isipan ko. Napakunot ang noo ko habang tinitigan siya, pero bago ko pa mabuksan ang bibig ko para magtanong, hinila na niya ako papasok. "Let's go, Bebelabs," aniya, walang pasabi. Napalunok ako at nagpatianod sa kanya. Pagkapasok namin, agad kaming sinalubong ng isang staff ni Zebediah. Si Eros ang kumausap, habang ako naman ay naglibot ng paningin sa loob ng boutique. Grabe! Ang ganda naman dito. Kahit saan ako tumingin, elegance at class ang nangingibabaw. Mukhang signature style talaga ni Zebediah. Tama, may boutique din si Azyl, pero mas focus siya sa formal attire—like office wear for women. Ang brand niya? Elizabeth & Co. Elegance. Mas kilala pa nga iyon internationally,
"Bakit ka pala nandito?" Pag-iiba ko ng usapan, pilit kinakalimutan ang natuklasan ko at sinusubukang magpakaswal sa harap niya. "Oo nga pala," sagot niya, tila may bigla siyang naalala bago naglakad papalapit sa akin. Huminto siya mismo sa harapan ko. Nakatitig ako sa kanya habang nakasandal sa sofa, naghihintay sa susunod niyang sasabihin. "Ikaw ang magiging date ko sa Military Ball," dugtong niya, walang pasakalye. Kumunot ang noo ko. "Date? At anong Military Ball? Naging army ka? Paano?" Bahagya siyang napangisi. "Nag-enroll ako sa Military Academy?" Patanong niyang sagot, tila sinusubukan akong asarin. Hindi na ako nagdalawang-isip—mabilis ko siyang sinuntok sa braso. Napadaing siya, pero hindi ko iyon pinansin. Mas mariin ko pa siyang tinitigan. "Ang ibig kong sabihin, naging army ka? Pero hindi ba’t isa kang mafia? Paano nangyari ‘yun? Illegal ka!" Umirap siya. "Bakit? Porke’t mafia, bawal nang mag-aral sa Military Academy?" Umupo siya sa armrest ng sofa, mala
Hindi ko maalala kung paano ako nakalabas sa kwarto ni Eros. Hindi ko rin alam kung paano ako nakapagpaalam kay Tita Cassy para umalis. Ang natatandaan ko lang, parang wala ako sa sarili. Lutang ako. Naguguluhan sa nakita at nabasa. Hindi matanggap ng utak ko. Hindi matanggap ng sistema ko. Paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko na hindi iyon totoo. Na baka nagkamali lang ako ng basa. Na baka may ibang ibig sabihin ang natuklasan ko. Pero kahit anong pilit kong ipaniwala ang sarili ko—hindi ko magawa. Wala sa sariling napakagat ako sa labi habang nakatitig sa kawalan. "Narnia? Are you okay?" Naputol ang malalim kong iniisip nang marinig ko ang boses ni Clythie, puno ng pagtataka. Nagtataka siguro siya kung bakit ang tahimik ko. Nasa bahay kami ni Diwata, kumakain ng cake sa sala. "Btw, saan ka nga pala nag-spend ng Christmas Eve?" tanong ni Diwata habang papalapit mula sa kusina. "Sa Devil Village," sagot ko nang wala sa sarili. Napatigil sila pareho at napasinghap
Hiyang-hiya akong bumaba sa living room kasama si Eros. At ang siraulo, sumipol-sipol pa talaga. Ang sarap niyang suntokin habang ako nahihirapang naglakad. Nadatnan ko ang mga magulang ni Eros sa hapagkainan kasama ang bunsong anak nila na si Zephy. Di ko mahagilap ang magkambal na Zenon at Zenos pero nandito si Zephyr at Zebediah. Si Zeus naman ay wala rin. Pinaghila ako ni Eros ng upuan. Di ko alam kong matutuwa ba ako dahil katapat ko si Zebediah na katabi si Zephyr na may mapang-asar na ngiti sa akin. Binigyan ko siya ng masamang tingin bago tumingin kay Tito Dark na ngayon ay pinagsilbihan si Tita Cassy nasa right side niya habang nakangiti lang sa akin. Juskong buhay to' oh! Naramdaman kong tumabi sa akin si Eros habang sa right side ko si Zephy, inosenteng nakangiti sa akin sabay kaway. Bale, kami ang nasa left side ni Tito Eros. "Pasensiya ka na, hija, kung di tayo kompleto. Ang kambal ay wala rito habang si Zeus naman ay kaninang madaling araw palang wala na dito. Di nam
Nagising ako nang may maramdaman akong kakaiba sa pagitan ng aking mga hita. Mabilis kong iniangat ang tingin at tumambad sa akin ang ulo ni Eros, nakasubsob sa akin, walang bahid ng pag-aalinlangan habang nilalasap ang aking pagkababae.Napasinghap ako nang maramdaman ko ang dila niyang gumapang sa pinaka-sensitibong bahagi ko. Mabilis na bumigat ang aking paghinga, at kusa nang gumalaw ang aking kamay, mahigpit na napakapit sa kanyang buhok. Ang aking mga daliri sa paa ay bumaon sa malambot na kama, pati na rin ang aking puw—t. Napatiad ako nang lalo niyang pinagbuti ang ginagawa niyang pagpapahirap sa akin."Eros! Takte!"Mas lalo pang naging marahas at gutom ang kanyang galaw, tila sabik na sabik na pag-aariin ako. Ang aking katawan ay kusa nang tumugon sa bawat kilos niya, at sa bawat hagod ng kanyang dila, hindi ko na napigilang umungol. Puno ng kasabikan at pangangailangan, umaalingawngaw ang aking tinig sa buong silid. Wala na akong pakialam kung may makarinig.Napasinghap ako
Pero agad yun nawala na parang bula sa isipan ko makitang mahimbing akong nakatulog sa bisig ni Eros, nalulunod sa init at presensya niya. Nagising ako sa marahang paggalaw niya, at noon ko lang napansin kung paano niya idiniin ang mukha niya sa leeg ko. Ramdam ko ang mahinang paghinga niya, ang init ng hininga niya na dumadampi sa balat ko. Napapitlag ako nang maramdaman ang banayad na dampi ng labi niya sa gilid ng leeg ko, para bang nananaginip siya at hindi niya namamalayang ginagawa niya iyon. "Eros..." bulong ko, pero hindi siya gumalaw. Sa halip, mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin. At sa sandaling iyon, naisip ko—baka nagiging overthinker na naman ako. Lalo na't nasa ibang bahay ako. Ganito ako minsan eh, basta nasa ibang bahay at bago sa akin ang lahat. Nagiging alerto lahat—pakiramdam ko, pandinig ko, at nagiging observant ako. Talo ko pa ang mga investigator sa akin. Napatingin ako sa bintana. Sumilip sa kurtina ang liwanag mula sa labas. Ibig sabihin, tanghali