Chapter 001 - The Young Arni

            “A friend invited you to a wedding?" Kunot noong nag-angat ng tingin si Yago at sandali siyang sinulyapan bago muling ibinalik ang pansin sa binabasang dokumento. He paused for a while before asking, "That’s a first. Hindi ka mahilig pumunta sa mga ganiyang klaseng okasyon…”

“Well, I guess there’s always a first time for everything…” nakangiti naman niyang sagot.

Nagkibit-balikat si Yago, ang tingin ay pinanatili nito sa dokumentong hawak. “Ilang araw ka namang mawawala?”

"Hmm. Just three days top, I guess? Or two, kung hindi ako pipilitin ni Shiela na manatili.”

“Si Shiela ba talaga ang magpupumilit na manatili ka roon? I guess there’s someone else…”

Nawala ang ngiti niya sa mga labi matapos marinig ang sinabi ni Yago. She knew what and who he was talking about, pero kung inaasahan nitong bubuksan niya ang topiko tungkol sa taong tinutukoy nito ay nagkakamali si Yago. She would never speak of that bastard ever again.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa single sofa na nakaharap sa executive table ni Yago. She stood in front of him, forcing a smile. “Would you like to come with me?”

Yago shrugged once again and said, "Nah. Maraming kailangang gawin dito sa opisina, not to mention my scheduled meetings from morning 'til night. Kaya mo na ‘yang mag-isa. You’ll be fine.”

Hindi na siya sumagot at tahimik na sinuri ang kaharap. Yago de Silva was her boss for six years now. His family owns a multimedia company that offers photography, videography, editing and designs services. Maliban pa sa boss-employee relationship nilang dalawa ay matalik din silang magkaibigan.

She met Yago on her fourth year in college; naging magka-klase sila nito sa unibersidad na pinasukan niya noong lumipat sila ng kuya Jarrod niya sa Maynila. Noong una ay sinubukan siyang ligawan ni Yago, subalit maaga niyang tinanggihan ang pagpapakita nito ng interes at sinabing kagagaling lang niya noon sa isang nakadidismayang relasyon at hindi pa handang makipag-relasyong muli. Yago respected and accepted that. Overtime, they became close friends. Nang magtapos siya bilang cum laude ay kaagad siyang niyaya nitong magtrabaho sa kompanya ng mga magulang nito bilang Junior Staffing Administrator. A year after her employment, she was moved to Marketing Department’s accounting section, and soon after that, she was promoted to Head of the Marketing Department – which meant she was the manager of the whole department.

Life had been good to her since she left San Mateo almost seven years ago. She convinced herself that she was happy with her current situation; no regrets, no what ifs. Salamat sa mga pinagdaanan niya sa buhay dahil kung hindi sa mga iyon ay hindi siguro siya nagpakatatag, hindi siguro siya kumapit nang husto. At wala siguro siya sa kinaroroonan niya ngayon. 

"So, tell me..." Inilapag ni Yago ang hawak na papeles sa ibabaw ng mesa saka sumandal sa swivel chair bago muling itinuon ang pansin sa kaniya. "Sa San Mateo ba gaganapin itong kasal na sinasabi mo?”

She pressed her lips and took a deep breath. Alam niya kung ano ang pupuntuhin nito. "Yes, that's correct."

"Handa ka na bang bumalik doon?”

She shrugged nonchalantly. "I can't say no to a friend. Kilala mo na si Shiela, at alam mo kung gaano kami ka-sanggang-dikit noon." 

"That didn't answer my question." Nagpakawala ng matabang na ngiti si Yago. "For seven long years, this will be the first time na babalik ka sa San Mateo. Do you think it's a good idea na pumunta ka roon? Paano kung magkita kayong muli?"

She knew it. 

Muli siyang humugot nang malalim na paghinga. "Hindi imposible iyon; matalik niyang kaibigan ang groom kaya siguradong naroon din siya sa kasal nito.”

Tumango ito. "Bakit hindi mo na lang padalhan ng regalo itong kaibigan mo? Hindi mo kailangang magpunta roon, baka magkagulo.”

"Mas magkakagulo kung hindi ako pupunta roon. Because Shiela would surely kill me." Pilit niyang hinaluan ng biro ang salaysay, but Yago knew her well. Too well na kahit ang pilit na ngiting ipinakikita niya rito ay siguradong nahahalata nito. Nagpatuloy siya, "The bride is my best friend since we were a child, Jayse. I can't miss her wedding for the world.”

Sandaling napako ang tingin sa kaniya ni Yago, pinag-aralan ang kaniyang anyo bago nagpakawala ng pinong ngiti. "Then I guess I will have to come with you. Mukhang desidido ka ngang pumunta roon at kailangan mo ng back-up. Besides, I haven't met Shiela.”

Ginantihan niya ng ngiti ang kaibigan. Ayaw man niyang aminin dito ay kailangan niya ang presensya nito roon. She needed someone to hold on to when things get rough. And things would surely get rough, she just knew it. She could already sense it.

"What was he like, anyway? You never told me anything about the man who broke your heart and I'm really curious."

Napatuwid siya ng upo nang marinig ang sinabi nito. Hindi man lang ito bumuwelo, dire-diretso kaagad siyang tinanong! Oh, Yago could be this insensitive at times...

Nang hindi siya kaagad na nakasagot ay nagpatuloy ito, 

"Alam kong sinaktan ka ng lalaking iyon kaya hindi mo na ninais pang bumalik sa San Mateo sa loob ng maraming taon. But other than that, you never really told me anything about this guy. So, what was he like, Arni?”

Pakiramdam niyang niyukumos ang kaniyang tiyan nang magpatuloy si Yago sa pagbukas ng topiko tungkol sa taong matagal na niyang inilibing sa limot. Ayaw niyang pag-usapan ang lalaking iyon, pero mukhang nais ni Yago na ihanda niya ang kaniyang sarili sa muli nilang paghaharap ng lalaki sa kaniyang pag-bisita sa San Mateo. 

Dahan-dahan siyang nagpakawala ng paghinga bago ibinaling ang tingin sa aquarium na nasa loob ng opisina ni Yago. Sandali niyang pinanatili ang tingin doon bago sumagot, "There is nothing to tell, Yago. He was one of those guys na ang tingin sa sarili ay regalo mula sa langit. He is nothing to me now.”

"And yet, he is also the only man you have ever loved, and the only reason why you couldn't love someone else—“

"He was just part of the past, Yago. At ang nakaraan ay dapat lang na kalimutan, 'di ba? Hindi na natin siya dapat na pinag-uusapan." Ini-usog niya ang upuan saka tumayo. Doon niya muling hinarap ang kaibigan. "Bukas ng madaling araw ang alis ko. Kung seryoso ka sa sinasabi mong sasama ay hihintayin kita hanggang alas tres ng umaga. I'll wait for you at my house. We can just use my car.”

Natawa si Yago sa pag-iwas niya. "There you go again, laging umiiwas kapag napag-uusapan ang ex mo. I'll probably just ask Shiela when we get there." 

Napailing siya kasunod ng pagbuntonghininga. "Bakit hindi na lang ang lalaking iyon mismo ang tanongin mo? Baka malaman ko rin ang dahilan kung bakit bigla siyang nanawa sa akin, hindi ba? He jilted me like a hot potato and disposed of me as if I was some kind of a toy that he got tired of playing. We were supposed to get married, I was so ready to give all my life to him, but one day, I just got a call from him saying he didn't want me anymore." Oh, napikon na tuloy siya. "I hate him to the core, Yago, kaya sana ay ito na ang huling beses na tatanongin mo ako tungkol sa lalaking iyon."

Lalong natawa si Yago sa huling mga sinabi niya. "Ito naman, napikon kaagad... Just calm down, okay? Gusto ko lang malaman ang ilang mga detalye bago ko makaharap ang anak ng Diyos na nanakit sa'yo noong disi-otso ka. Geez, I could not believe that he really let you go. For me, you are a perfection, Arni. Baliw lang ang lalaking pakakawalan ka.”

She rolled her eyes upward and turned her back on Yago. "I have to go now. Alas sinco na at uuwi na ako. I'll see you in the morning.” 

Si Yago ay nakangiting sinundan ng tingin si Arni hanggang sa makalabas ito ng pinto. His smiled disappeared when the door closed; sa isip ay naglalaro kung ano ang nangyari pitong taon na ang nakararaan para iwan at saktan ng lalaking iyon ang kaibigan niya...

*

*

*

NAKANGITING ITINUON NI ARNI ang tingin sa labas ng nakabukas na bintana ng kotse at dinama ang sariwang hangin na humahampas sa mahaba't nakalugay nitong buhok. 

The fresh morning breeze was incredible, walang bahid ng usok at polusyon. Ang berdeng palayan at maisan sa magkabilang gilid ng kalsada ay kay sarap sa mga mata. The smell of the morning breeze and the sight of the greenfield brought so many bittersweet memories, but she did her best not to get affected by negative thoughts. Gusto niyang alalahanin ang masasayang mga araw, hindi ang mga masasakit.

And oh, she missed the place. Napakapayapa roon at simple lang ang pamumuhay. At hindi siya makapaniwalang babalik siya roon matapos ang mahabang panahon.

Ang San Mateo ay bayan sa norte kung saan siya ipinanganak at lumaki. Mula Maynila ay halos limang oras ang biyahe bago makarating sa lugar na iyon. Para sa kaniya dati ay paraiso na ang San Mateo; a place of new beginnings, perfect for a newly wed couple to build and raise a family. Minsan na rin siyang nangarap na bumuo ng pamilya roon. Kasama ang... lalaking iyon.

Lihim niyang ipinilig ang ulo upang alisin sa isip ang nakaraan. Sabi na't puro positive thoughts lang dapat ang iisipin niya, hindi ang mga negatibo. 

Yumuko siya at sinulyapan ang oras sa suot na relo. It was almost nine in the morning. Ilang minuto pa ay mararating na nila ang bagong bahay ng kaibigang si Shiela.

She smiled at the thought of her friend. Anong galak niya nang makatanggap ng tawag mula rito at malamang ikakasal na, at lalo siyang namangha at nagalak nang malaman kung kanino. Hindi siya makapaniwalang magkakatuluyan ang dalawa.

Buti pa sila…

Hindi niya naiwasang makaramdam ng lungkot sa ala-alang pilit na bumabalik sa kaniyang isip anong pigil man ang kaniyang gawin. 

Ilang beses na niyang pilit na isinuksok sa kailaliman ng isip at puso ang mga ala-alang iyon? Kahit anong iwas ang gawin niya'y pilit pa ring bumabalik. And she always hated it when those memories came rushing; dahil kahit ilang taon na ang lumipas ay masakit pa rin para sa kaniya ang mga nangyari.

Muli niyang ipinilig ang ulo. Bakit ba ayaw siyang tantanan ng mga negatibong alaalang iyon?

"Are you alright?" 

Napalingon siya kay Yago nang marinig ang tanong nito. Ito ang nagmamaneho ng sasakyan niya, at ang tingin nito'y diretso sa daan. 

"Y-Yes, of course." 

"Kanina ka pa pailing-iling. Nasa daan ang mga mata ko pero ino-obserbahan din kita, Arni."

"I'm fine. I'll be fine."

             

"H'wag mo sa akin sabihin iyan, sa sarili mo."

Hindi na siya sumagot pa at ibinalik na lang ang tingin sa labas ng bintana. Ipinatong niya ang siko roon saka nangalumbaba. Ibinalik niya ang buong pansin sa tanawin.

Wala halos ipinagbago ang San Mateo sa dakong iyon. Walang hanggang taniman ng palay, mais at tubo ang nakikita niya sa paligid. Kung bibigyan siya ng pagkakataon ay nanaisin muli niyang manirahan doon.

Are you sure? tanong ng isang bahagi ng utak niya. That would mean you are prepared to see him more often. His family owns a vast of land in San Mateo, ano'ng malay mo kung ang nakikita mong malawak na taniman ay pag-aari na rin nito ngayon? Kaya mo na ba siyang harapin kapag nagkataong tumapak ka sa lupa niya?

Napabuntong-hininga siya sa naisip. 

Maayos naman ang naging buhay niya sa Maynila. Doon na lang siya. Walang ikabubuti sa kaniya kung babalik siya ng San Mateo para manirahang muli roon.

***