Chapter 1

Ang buhay ay isang hiram lamang, kung may pagkakataon ba na ikaw ay mapabalik muli sa nakaraan, ano ang iyong babaguhin?

Ika-1 ng pebrero, 2023: Kasalukuyan

Karina's Pov:

"If these people weren't here, I would be on my knees, with your pussy on my mouth," bulong sa akin ng isang estranghero na aking kasayaw.

What the heck! kung hindi ako lasing, masasapok ko itong lalakeng nagsasayaw sa likod ko.

At kung hindi rin nakakakiliti ang bawat dampi ng kan'yang hininga sa aking batok ay baka nasipa ko na siya. Pero kakaiba ang nararamdaman ko sa tuwing dumadampi ang balat niya sa aking balat.

Sa sobrang bilis ng pangyayari ay hindi ko na namalayan na nakarating na pala kami sa condo niya. Nakapwesto siya sa aking likod, we were both naked at parehas na hinihingal habang nakaluhod sa kan'yang kama.

"You're mine. Let me make you feel amazing," sensual niyang sambit habang hinahalikan ang puno ng aking tenga at ang kamay niya na humahagod sa aking maseselan na parte ng aking katawan.

Para kaming nagsasayaw ng walang tugtog. Bawat haplos niya ay napapaliyad ako. Ipinatong ko ang aking dalawang kamay sa headboard ng kama at tila ahas naman siya na sumunod sa akin at ipinagapang ang katawan sa aking likod.

"Ooohhh..."

Tila lalo akong nag-init sa pagkiskisan ng aming katawan. Ipinasubo niya ang kan'yang daliri sa aking bibig. Habang hinahalikan niya ako sa aking balikat at ang isang kamay naman niya ay naglilikot sa aking mamasa-masang hiyas.

"Ooohhh... I love it when you touch me there," mahalinghing kong sambit sa kan'ya.

Unti-unit niyang ipinasok ang kan'yang matabang ari sa aking masikip na butas habang hinahagod ng kan'yang daliri ang aking hiwa.

"Aaaahhh... shit!" malakas kong d***g.

"Fuck! you're so tight!"

Lalong napakalakas ang aking ungol ng magsimula niyang bilisan ang pag-ulos ng kan'yang matabang ari sa loob ng aking hiyas. Sa sobrang sarap ng kan'yang pag-ulos ay sinasabayan ko na din siya.

"Aaahhh... don't be like that! You’re going to make me pass out with pleasure," he's breathing heavier now.

"Aaahhh... ooohhh... yeah! grab my hair and fuck me like a dog!" sabik na sabik kong sambit sa kan'ya.

Halos maduling ako sa sarap ng pagsasalpukan ng aming mga katawan. Patuloy lang ang kan'yang malakas na pag-ulos sa aking hiyas. Sabay sa pagsirit ng aking katas at pagsirit ng kan'yang katas mula sa loob ng aking hiyas. Sabay kaming bumagsak sa kama nang sabay kaming nilabasan.

"Rina! gumising ka na d'yan! masama ang matulog ng hapon na!" narinig kong sigaw ni mama mula sa labas ng aking silid.

Hays! nanaginip na naman ba ako?! Diyos ko! at talagang namamasa ang aking gitna ng dahil sa panaginip na iyon!

Nagtungo ako sa banyo upang makapaglinis ng katawan. Pagkatapos ay dumeretso ako sa baba makatapos magbihis. Naisipan kong doon na lang manuod ng tv kasama ang aking ina.

Halos manlaki ang mata ko ng makita ang isang doctor sa balita. Siya lang naman ang katalik ko sa aking panaginip! At halos gabi-gabi pa iyon! Namula ako bigla ng mapagmasdan ang kan'yang mukha at ang kan'yang katawan sa tv. Oh, dear God!

Katulad ng sa tv, ganon na ganon ang kan'yang mukha at katawan sa aking panaginip.

----

"Grabe, mukang babagyo na naman!" Inis na wika ng ina ni Karina na si Melena habang nagpa-pagpag ng payong na nabasa mula sa malakas na ulan.

"Kaya nga ! Mukang ba-baha na rin sa labas, pa'no na yan, Mama? Malungkot na tanong ni Karina sa kanya mahal na ina.

Humakbang palapit si Melena at niyapos ang anak. Nahahabag ang ina sapagkat ilang taon na ang nakalipas subalit hindi parin nakakalimot ang anak sa nobyong yumao na.

"Sa-sapit na ang dilim, Ipagpaliban mo na muna ang pagdalaw sa kanya, antayin mo na muna na bumuti ang panahon." Paliwanag ng ina, habang hinahaplos ang mahabang buhok ng anak.

"Ayoko sanang lumagpas ang kanyang kaarawan nang hindi ako nakakadalaw, Mama. Tiyak na hinihintay niya ako." maluha-luhang wika ni Karina sa ina.

Labing-limang taon na ang nakalipas, simula ng mamatay ang kanyang kasintahang si Harvey. 20 anyos lamang ang kanyang nobyo nang ito'y walang awang pinatay nang hindi pa nakikilalang salarin, magkikita sana sila sa kanilang tagpuan ngunit hindi na nakarating si Harvey. Natagpuang puno ng dugo at tadtad ng saksak ang kanyang nobyo sa loob ng kanyang minamanehong sasakyan.

Gwapo, mabait, mapagmahal na anak si Harvey, singkit ang mata, matangos na ilong, may labing mamula-mula at mapusyaw ang balat. Wala na sigurong tatalo pa sa paningin ni Karina kaya naman sa edad na trentay-singko ay nanatili siyang dalaga parin.

Mabait, maganda at may maamong mukha si Karina ngunit simula noong mamatay ang kanyang nobyo ay hindi na muling nagmahal pa ang dalaga, kahit na marami ang kanyang mga manliligaw, pakiramdam niya ay nagtataksil siya sa nobyo sa tuwing tumatanggap ng manliligaw.

"Ay, siya kung hindi ka papipigil, sige na at humayo ka at baka ika'y abutan ng dilim sa daan." pagsang-ayon ng ina sa kanyang anak.

Tuwang-tuwa at mabilis ang naging kilos ni Karina upang hindi abutan ng malakas na bagyo. Mabilis niyang minaneho ang sariling sasakyan papunta sa libingan ng kanyang kasintahan. Ni 'di alintana ang malakas na bagyo.

Nang makarating ay halos hindi siya makalakad ng mabilis sa sobrang lakas ng hangin at ulan. Nababasa na rin ang kanyang kasuotan. Madali niyang tinungo ang museleo ng kanyang kasintahan.

Walang tao at nakakabingi ang katahimikan, tanging malakas na ulan at ang pagtunog nang pagbukas ng bakal na gate ang kanyang naririnig.

"Gabi na, bakit nag-pumilit ka pa na pumunta dito? Nabasa ka tuloy ng ulan." Nag-aalalang wika ng kaluluwa ni Harvey na animo'y naririnig ng kanyang kasintahan. "Sana ipinagpabukas mo na lang ang pagpunta, baka magkasakit ka niyan."

Nang makapasok ay ipinatong niya ang bulaklak sa ibabaw ng nitso at nagsindi ng kandila. Lumuhod, taimtim siyang nagdasal at matagal na tumitig sa larawan ng kasintahan.

Inilabas ni Karina ang dalang cake mula sa karton at sinindihan ang kandila. "Maligayang kaarawan, mahal! Ano ang iyong kahilingan?" Tanong ni Karina sa kasintahan. "Sayang no, kasal at may mga anak na siguro tayo ngayon." malungkot na wika ni Karina.

"Oo, at lahat sila pogi at magaganda. Hmmm... pogi ata ako. Poging-pogi ngiti ni Harvey habang nakatingin sa kasintahan.

"Naalala mo ba mahilig akong ipagluto ka ng paborito mong pagkain? Inilabas ni Karina ang niluto at inilagay sa plato. Heto ipinagluto kita, Ito ay machaca."

"Ayoko niyan, machaca e! masarap ba yan? kasing sarap ko?" matawa-tawang wika ng kaluluwa ni Harvey.

"hahaha... pogi ka ano ka ba ! hindi ka machaca, itong niluto ko ang aking tinutukoy, bago kong natutunan mula sa bansang mexico." matawa-tawang wika ni Karina na para bang narinig ang winika ng kaluluwa ng kanyang nobyo.

"Heto tikman mo ang aking niluto na machaca." Isang giniling na baka na nilagyan ng kamatis at binalot sa tortilla.

"Alam ko naman na masarap kang magluto, sa tingin ko pa lang ay busog na ako." Bilib na sagot ng nobyo sa kasintahan.

"Hayaan mo, magaaral pa ako ng ibang lutuin para matikman mo rin." palinga-lingang wika ni Karina na akala mo nga naman matitikman ng nobyo.

"Ang swerte ko nga naman talaga saiyo, mahal! maganda na, mabait at magaling pang magluto. Halika dito, bibigyan kita ng gantimpla" Sabay halik sa pisngi ng kasintahan.

Nakaramdam naman ng malamig na pagdampi sa pisngi si Karina. "Sobrang lamig!" ginaw na ginaw na wika ni Karina.Kaya naman naisipan niyang magpalit ng damit sa kubeta sa loob ng museleo.

"uy, seksi at ang laki! busog na naman ang mga mata ko, mahal." makulit na wika ni Harvey habang kinikiskis ang palad. "Siumai, siupao, siuman... suipao! hahaha" tawang-tawa na minumwestra sa kamay kung gaano kalaki ang dibdib ng nobya.

"Pahipo naman, Pahawak naman, Ba't di na kita ma tiyansingan." kumikindat at pakanta-kanta pang sumasayaw na si Harvey habang sinisilip ang nobya na nagbibihis.

"Kahit na multo ako, nakakaramdam parin ako ng pagtayo este ng kilig." Tawang-tawang turan ni Harvey sa nobya na animo'y isang uod na sinabuyan ng asin sa sobrang pagkakilig.

Nang makagbihis ay hinigpitan niya ang jacket na isinuot at hinaplos ang pisngi upang mainitan. Buti na lang at nagdala siya ng sapin at ng kumot upang hindi masyado malamigan.

"Dito muna ako magpapalipas ng gabi, mukang hindi ako makakauwi ngayon sapagkat sobrang lakas ng ulan at hangin." wika ni Karina. "Ikakandado ko na lang ang bakal na gate upang walang masamang loob na magtangkang pumasok dito sa loob."

"Ikaw kasi mahal, pinilit mo pa pumunta kahit gabi na." Nag-aalalang sagot ni Harvey sa kasintahan. "Hamot, babantayan kita upang walang makalapit sa'yo." Mayabang na sagot ni Harvey.

Malakas parin ang bagyo sa labas, halos bumabaha na sa loob ng sementeryo. Mabuti na lang ay mataas ang kinalalagyan museleo nang kanyang nobyo kaya naman hindi nangangamba si Karina na baka bumaha sa loob ng museleo.

Dahil sa pagod galing sa trabaho, nakaramdam ng antok si Karina at dala na rin ng lamig sanhi ng bagyo, unti-unti siyang nakatulog habang nakaupo.

"Huwag kang mag-alala, ang lahat ng iyong sakripisyo at paghihintay ay mapapalitan ng gantimpala. Malapit mo na uli siyang makasama, konting panahon na lang. Doon ka magdesisyon kung sino ang tunay na nagpapatibok ng iyong puso." Wika ng misteryosang nilalang sa di-kalayuan.