LOGINShare
Chapter 24
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56"Kaya mo pa ba?" tanong sa akin ni Marianne.
"Of course, ako pa ba?"
"Hindi mo na kaya e, "reklamo namam ni Rebecca.
"Watch me, I'll prove you guys I'm fine." sabi ko.
Naglalakad ako palabas ng bar ng pagiwang-giwang. Ramdam ko ang pag alala nila sa akin mula sa likuran. Ganoon pa man ay pinilit kong mag lakad. "Told you guys, I'm fine-" bago ko pa matapos ang sasabihin ay natisod ako. My friends panicked, and didn't even know what to do. I pulled myself up but I couldn't because of my weight.
I gained so much weight weeks after Sean and I got separated. Ibinuhos ko na lang sa pag kain ang sakit na nadarama ko. Pero kahit anong gawin ko ay masakit pa rin sa parte ko.
"Leave her, I'll take her home," anang boses. My heart beat fast, I couldn't breathe properly as I heard that voice I was longing for. Kahit hindi ko man makita ng buo ang kanyang mukha, I know who he is.
"Bye, Syd. Mauna na kami."paalam ng
Related chapters
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 25
"Ma'am, ano ang masasabi niyo tungkol sa kinasasangkutan niyo ngayon? Is this true ma'am?" sunod-sunod na tanong ng reporter."I'm sorry but I don't have to explain anything without my lawyer's consent." I explained to the reporter.Patakbo akong nag tungo aking sasakyan habang hinahabol ako ng mga reporter. Kaagad kong pinapatakbo ang sasakyan ng may humarang sa harapan ko. Thank God I was able to stop the car or else I would get hit in front of me. Nang makitang huminto ako ay tumakbo patungo sa akin ang mga report.I saw Sean, he knocked on my door in a hurry. Binuksan ko ang bintana para marinig siya. "What?!" inis kong tanong."Get out of your car, I'll take you away from here." he said in an authoritative voice.Kaagad naman akong lumabas ng sasakyan at walang tanong na sumakay sa sasakyan niya."Don't worry about your car, someone will pick it." he assures me."T-thanks," sabi ko. "You should have let me deal with them. I can tak
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 26
I just watched him monitoring my vital signs. Pinahinga niya ako ng malalim para kuhaan ng respiratory rate. Nang matapos ito ay hinarap niya ako. "May sumasakit pa ba sa iyo?" He asks"Wala naman," sabi ko."I see. If ever something hurt on you, do not hesitate to contact me, okay?""I will," sagot ko. "Uhm, matagal ka na bang doctor sa lugar na ito?""Well, I grew up here so yeah matagal na ako dito.""Ganoon ba? Salamat pala sa pag tyagang alagaan ako kahit hindi ko alam kung paano at bakit ganito ang kinahinatnan ko. Maraming salamat," wika ko."Hmm... You're welcome," aniyaNapalingon kami bigla ng bumukas ang kurtina na nag sisilbing harang sa pagitan ng kuwarto. Pumasok ang batang babae na anak ko raw. "Hello po, Mommy. Dinalhan po kita ng sopa, sabi po ni Nanay ay makakatulong po ito upang mabilis ka pong maka alala," mahabang sabi nito.
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 27
"Kumain pa kayo ng marami at tiyak na pagod kayo sa biyahe." anang ni Nanay sa amin. Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang mga palad bilang pasasalamat na walang sawa niyang pag aalaga sa amin. Ibang-ibang awra ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. I felt like every move I make, someone is looking at me intensely. Para bang may nagawa akong kasalanan sa taong iyon. "Okay ka lang?" naagaw ang atensyon ko ng hawakan ni Albert ang palad ko. "Uh-huh, sorry. I'm fine. May iniisip lang. Pero ayos lang ako 'wag kang mag alala," wika ko. "Hey, don't force yourself, okay? Makakasama iyan sa kalusugan mo." may bahid na pag aalala sa tono niya. "I won't. Thank you," sabi ko at bumalik na sa pagkain. Ramdam kong nakatitig pa rin sa akin ang kaibigan ni Albert kaya nagmamadali akong tapusin ang pagkain ko dahil hindi ko na kaya. Parang sasabog ang puso ko kapag tumagal
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 1
Isang malakas na kalabog sa aking kwarto ang bumulabog ng malakas, ngunit hindi ko muna iminulat ang aking mga mata dahil nakiramdam muna ako. Nakatalukbong pa ang buo kong katawan sa malambot na kumot. Bumukas ang pinto ng malakas kasabay ng boses na nanggaling doon, "Happy birthday, tanders!" bati sa akin ng aking kapatid. Kahit hindi ko imulat ang mga mata ko ay kilalang-kilala ko ang boses na iyon. Siya lamang ang tanging maingay sa aming lahat, lalo na kung sasapit ang aking kaarawan. Napa kurap-kurap naman ako nang medyo makabawi na. Inayos ang aking magulong buhok na kita sa salamin, sa aking paanan ay salamin na malaki. Hindi naman ako natatakot sa sarili kong itsura dahil alam kong maganda talaga ako. Sinulyapan ko ang aking kapatid na may hawak na cake at may naka sulat na "Tanders @30" May maliit rin siyang banner, naka sabit sa ilalaim ng lagayan nang cake. Naka print roon ay picture ko noong kinder pa lamang ako. Gupit lalake at
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 2
"Ang bongga ng photoshoot 'di ba?" wika ni Rebecca na naroon sa gilid ko habang sumisimsim ng juice. Dumalo kami sa photoshot dahil si Rebecca ay kinuhang stylist’s ng kliyente ko. I recommend her dahil wala naman itong ibang ginagawa, kundi mag liwaliw kapag alam niyang wala siyang lakad o trabaho. Madalas ay out-of-town sila ng long-term boyfriend niya. "Yeah. Dapat ang mas pag handaan nila ay ang after marriage, not the grand photoshoot or what so ever,'' Irap ko, "In the end, their love to each other is the one that matters." walang interes kong ibinaling ang tingin sa ikakasal. Hindi naman sa nangingialam ako, pero that's my view in marriage. I won't settle myself na sa huli ay mababalewala rin naman pala ang lahat. Ganoon naman talaga hindi ba? "Oo nga, ano?" aniya. Umayos ito ng upo, hawak ang juice sa kanang kamay. Mayroon rin itong bitbit na make-up kit sa kaliwang
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 3
The last encounter is a bit awkward. He made me feel like I was the same woman he has met years ago. He thinks he hypnotized me by his aura, but I’m not. Nadala lamang ako ng alak na iniinom ko noon kaya h*****k ako sa kaniya pabalik. Totoo naman takaga iyon, wala na siyang epekto sa akin. Nakalipas na ang maraming taon kaya tiyak ako na wala na talaga ni katiting. "So, what's the plan?" Rebecca asks, nakapangalumbaba ito sa harapan ko na animo’y nakikinig, na ang totoo ay may hawak naman na cellphone sa kanang kamay. Nakakatamad makipag usap sa mga taong hindi mahiwalay sa gadgets. Sarap mag walk-out! But I do not have a choice kundi pagtiyagaan siya dahil siya lamang ang nandito, at wala si Marianne. "I don't know. I had to get away from him again, or worse he would cause troubles. Better yet not too," I sigh. Natatakot
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 4
Wherever I go, life always gives spice to my daily living. It builds boundaries yet, the catastrophe is enigmatic. Days have passed on, yet we haven’t spoken to each other. Nasa sala ako at nanonood ng Disney movies na talagang hindi ko piang sasawaang panoorin. Dumaan si Annie sa harapan ko dala-dala ang popcorn na gawa ko kanina lang. She didn’t even attempt to glare in my direction, nor a glimpse of respect by pacing out. Napansin iyon ni Richelle, na abala sapag kuha ng ballpen sa table ng kaniyang opisina ng sumilip siya sa gawi namin. Katabi lang ng opisina niya ang sala, kung saan kami naka pwesto si Annie. When she came back from her office, she had a bunch of papers, books, and articles she’s holding together with her laptop. She has this personality that never asks for help from anyone. Muntik pa nitong masagi ang malaking vase sa gilid.Nag aral ulit siya ng medisina, dahil hindi niya natapos iyon dahil nabuntis siya sa panganay niya.
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 5
I narrowed my eyebrow to meet his raging expressionless face. I examined his appearance by simply looking at him from head to toe. Wearing his black clean tuxedo along with a proportional white tie. However, his dominant character seems unpredictable.My senses get back when I heard him cleared his throat, to realize how I was too obvious infront of him. Napaigtad ako ng muli siyang tumikhim bagay na mas lalong nagpabilis sa tibok ng puso ko."Miss, would you mind if I pass?"he asks, Pumikit ito ng mariin na tila ba nauubusan na ng pasensiya. Pag mulat niya ng mata ay hindi pa rin maipinta ang inis. Pwede naman siyang dumaan sa gilid, pero bakit kailangan pang ako ang mag adjust para sa kaniya.Pero imbes pagbigyan ang tinuran niya ay isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kaniya. Maski ako ay nagulat sa ginawa kong iyon. Nag tagis ang panga niya sa lakas ng sampal dahilan para mamula ito. Napangiwi siya habang hinihimas ang
Latest chapter
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 27
"Kumain pa kayo ng marami at tiyak na pagod kayo sa biyahe." anang ni Nanay sa amin. Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang mga palad bilang pasasalamat na walang sawa niyang pag aalaga sa amin. Ibang-ibang awra ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. I felt like every move I make, someone is looking at me intensely. Para bang may nagawa akong kasalanan sa taong iyon. "Okay ka lang?" naagaw ang atensyon ko ng hawakan ni Albert ang palad ko. "Uh-huh, sorry. I'm fine. May iniisip lang. Pero ayos lang ako 'wag kang mag alala," wika ko. "Hey, don't force yourself, okay? Makakasama iyan sa kalusugan mo." may bahid na pag aalala sa tono niya. "I won't. Thank you," sabi ko at bumalik na sa pagkain. Ramdam kong nakatitig pa rin sa akin ang kaibigan ni Albert kaya nagmamadali akong tapusin ang pagkain ko dahil hindi ko na kaya. Parang sasabog ang puso ko kapag tumagal
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 26
I just watched him monitoring my vital signs. Pinahinga niya ako ng malalim para kuhaan ng respiratory rate. Nang matapos ito ay hinarap niya ako. "May sumasakit pa ba sa iyo?" He asks"Wala naman," sabi ko."I see. If ever something hurt on you, do not hesitate to contact me, okay?""I will," sagot ko. "Uhm, matagal ka na bang doctor sa lugar na ito?""Well, I grew up here so yeah matagal na ako dito.""Ganoon ba? Salamat pala sa pag tyagang alagaan ako kahit hindi ko alam kung paano at bakit ganito ang kinahinatnan ko. Maraming salamat," wika ko."Hmm... You're welcome," aniyaNapalingon kami bigla ng bumukas ang kurtina na nag sisilbing harang sa pagitan ng kuwarto. Pumasok ang batang babae na anak ko raw. "Hello po, Mommy. Dinalhan po kita ng sopa, sabi po ni Nanay ay makakatulong po ito upang mabilis ka pong maka alala," mahabang sabi nito.
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 25
"Ma'am, ano ang masasabi niyo tungkol sa kinasasangkutan niyo ngayon? Is this true ma'am?" sunod-sunod na tanong ng reporter."I'm sorry but I don't have to explain anything without my lawyer's consent." I explained to the reporter.Patakbo akong nag tungo aking sasakyan habang hinahabol ako ng mga reporter. Kaagad kong pinapatakbo ang sasakyan ng may humarang sa harapan ko. Thank God I was able to stop the car or else I would get hit in front of me. Nang makitang huminto ako ay tumakbo patungo sa akin ang mga report.I saw Sean, he knocked on my door in a hurry. Binuksan ko ang bintana para marinig siya. "What?!" inis kong tanong."Get out of your car, I'll take you away from here." he said in an authoritative voice.Kaagad naman akong lumabas ng sasakyan at walang tanong na sumakay sa sasakyan niya."Don't worry about your car, someone will pick it." he assures me."T-thanks," sabi ko. "You should have let me deal with them. I can tak
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 24
"Kaya mo pa ba?" tanong sa akin ni Marianne. "Of course, ako pa ba?" "Hindi mo na kaya e, "reklamo namam ni Rebecca. "Watch me, I'll prove you guys I'm fine." sabi ko. Naglalakad ako palabas ng bar ng pagiwang-giwang. Ramdam ko ang pag alala nila sa akin mula sa likuran. Ganoon pa man ay pinilit kong mag lakad. "Told you guys, I'm fine-" bago ko pa matapos ang sasabihin ay natisod ako. My friends panicked, and didn't even know what to do. I pulled myself up but I couldn't because of my weight. I gained so much weight weeks after Sean and I got separated. Ibinuhos ko na lang sa pag kain ang sakit na nadarama ko. Pero kahit anong gawin ko ay masakit pa rin sa parte ko. "Leave her, I'll take her home," anang boses. My heart beat fast, I couldn't breathe properly as I heard that voice I was longing for. Kahit hindi ko man makita ng buo ang kanyang mukha, I know who he is. "Bye, Syd. Mauna na kami."paalam ng
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 23
"Iiyak mo lang anak, mahirap kapag kinimkim mo ang sakit. Baka saan pa mapunta 'yan." ani mama. Pumasok ito sa kwarto ko. Hinayaan ko lamang na nakabukas ito at lahat ay pwedeng pumasok. "A-akala ko iba siya, akala ko masaya lang kami na magkasama." "Alam anak, ang pag ibig ay hindi ganyan. Mayroong saya, lungkot at pait. Parte 'yan ng buhay. Masakit oo. Pero hindi laging masaya ang buhay. Bawat problema ay may solusyon, napag uusapan." "Hindi ko pa kaya, ma." "Eh 'di hindi kaya. Huwag pilitin. Hayaan mong ang panahon ang mag desisyon para sa inyo, dahil alam naman natin na hindi natin ito hawak." Niyakap ako ni mama at hinagod ang likuran ko. Ramdam kong nahihirapan rin siya na makita akong ganito. She always see me as one of her bravest daughter. A fighter. Iniwan na ako ni mamasa kwarto ko at hinayaan akong mapag isa. Nagpapasalamat ako na walang nag balak istorbohin ako sa aking pag pahinga. Kaagad kong na
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 22
Narito ako ngayon sa gender reveal party ng pinsan kong si Sam. Napaaga lamang ako dahil wala naman akong ginagawa sa ngayon. Marami na rin ang mga dumalo.Mga bigating tao ang nag puntahan. Nasa kwarto niya ako, naupo muna dahil medyo nahihilo nga ako kanina pa. Dumadalas ang pag sakit ng ulo ko. Nitong nakaraan ay medyo na stress ako sa trabaho. Gusto ko muna isara ang shop, pero paano ko pasasahurin ang mga empleyado ko."Hi! Okay ka lang?" tanong ni Sam. Kakapasok niya lamang. May bitbit itong tubig."Yep. Okay naman na." wika ko."Good. Tara sa labas at ipakikilala kita sa magiging ama ng anak ko." She held my wrists."Hey, babe." tawag niya sa lalake. Base sa tindig at tikas nito ay paniguradong guwapo ito at karapat dapat sa pinsan ko." dagdag pa niya.Bumilis ang kabog ng puso ko ng lumingon ito sa akin. Nagulat rin siya ng makita ako. Habang si Sam naman ay nakangiti lamang rito."Anong ginagawa mo-" hindi ko natapos an
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 21
"Aalis ka?" tanong ko kay Sean. Naka bihis ito nang pang alis."Yeah. I have meetings with a friend," aniya habang inaayos ang necktie."Sino?" I asks curiously,"Don't worry baby, everything is fine. It's just a friend." he said, assuring me that there is nothing to be worry about."Uh-huh, what time ka uuwi?""I'll text you when I come home. I have to go baby," nagmadali itong kinuha ang susi ng kaniyang sasakyan.Naiwan naman akong nakatulala sa kama namin. Naging maayos naman ang lahat at bumalik na kami sa dati niyang masyon. Madalas kong mapanaginipan si manang tungkol sa nangyare sa kaniya. But she didn't have justice for her. Not yet. Masyadong mailap ang mga taong 'yon.Kung may magagawa lamang ako, handa akong mag bigay ng hustisya para kay manang. Pero ano naman ang kaya kong gawin, ni wala akong sapat na lakas para tulungan siya.
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 20
"Good morning," bati ko sa kanya."Hmm...Good morning baby,""Bangon ka na nag luto ako ng breakfast natin,""Your lips is my breakfast baby, I don't need anything except yours." hirit niya."Sus. Ikaw talaga kung anu ano pinag sasabi mo halika na at lalamig na 'to oh."Instead he pulls me closer to him and showered his kisses. Napakagat labi ako dahil sa kilig. Hindi ko maiwasang hindi matuwa lalo na ng maalala ko kung paano siya mag propose sa akin. Isang linggo na rin ang nakalipas at nag pasya na sa mismong bahay ko nalang kami tumira. Naroon ang mga tauhan niya sa mansyon sila ang nag babantay roon."How's your sleep?" I ask him habang naglalagay ng kanin sa plato niya. Naglagay rin ako ng chicken nuggets, fried egg and hotdog."Good. Heaven. ""Pinag sasabi mo dyan?" natatawa kong tanong"I am at peace when I sleep n
Woundead Heart (Tagalog) Chapter 19
"Manang! Asan ka?!" natataranta kong tanong ng magising ako. Bigla akong mag panic sa hindi malaman. Sariwa pa rin sa akin ang mga alala ay pangyayare kagabi.Kaagad akong bumaba at nag tungo sa sala para silipin si manang ngunit bumungad sa akin ang mga nagkalat na gamit sa sala. Hinahanp ko kaagad si manang pero wala ito sa sala, sa banyo pati sa kusina. Lumabas ako para silipin siya at hindi ako makapaniwala na naroon siya sa mga paso, sa gilid wala ng buhay. Naliligo sa sariling dugo napatakip ako ng bibig sa pagkabigla."Manang! Gumising ka manang!" tanging sigaw ko na lamang. Pinilit ko siyang niyugyog pero wala na talaga. Patakbo akong nag tungo sa loob para tunawa ng ambulansya at mga pulis.Wala ako sa katinuan habang tumatawag sa mga ito. Nanginginig ang buo kong katawan. Para akong lantang gulay ng dumating ang mga pulis at ambulansya while they were interviewing me I wasn:t at my sense. I know they notice
