Ang Misteryosong Batang Lalaki At Ang Kwintas

Tahimik na pinagmamasdan ng mag-asawa ang isang cute na sanggol na lalaki na natutulog sa kanilang kama na may matamis na ngiti sa kanilang mga mukha. Sa likod ng kanilang ngiti, gayunpaman, ay may malaking takot, pagkabalisa, at pag-aalala sa posibleng kahihinatnan ng bata sa paglipas ng panahon. Maya-maya, umakyat ang mag-asawa sa kama kung saan natutulog ang sanggol. Sobrang ingat sila na parang ayaw nilang gumawa ng kahit katiting na ingay para hindi magising ang natutulog na sanggol na si William. Ang lalaki ay nasa kaliwang bahagi ng kama, at ang kanyang asawa ay nasa kanan, upang mapagitnaan nila ang munting anghel.

Lumipas ang mga taon at umabot si William sa edad na walo. Kakatapos lang umulan noong hapong iyon nang hinanap ng mag-asawa ang kanilang anak. Nagmamadaling lumabas ang kanyang ina para tingnan siya dahil wala siya sa loob ng bahay. Nang makita niya itong tumatakbong mag-isa sa kanilang bakuran, nakahinga siya ng maluwag at ngumiti. Ngunit kaagad nawala ang ngiti ng kanyang ina ng makitang hawak ng bata ang isang hindi pamilyar na laruan. Tinawag niya ang pangalan ni William at kaagad namang lumapit sa kanya ito.

Lumuhod upang tumbasan ang kanilang taas, ang kanyang ina ay nagtanong, "Saan mo nakuha ang isang ito?" bago tinapik ang ulo ng laruang lobo na hawak ng bata.

“Binigay sa akin ng bago kong kalaro, ma,” pagmamalaki ni William na may ngiti sa labi.

“Bagong kalaro? Ano ang kanyang pangalan? Nasaan siya ngayon? ” walang patid na tanong ng kanyang ina na puno ng pagtataka.

Sagot naman ni William na may bahid ng pagkalungkot, “Umuwi na siya nang hindi sinasabi sa akin ang pangalan niya, pero ayon sa kanya ay pinsan ko siya.”

“Anak, wala kaming malapit na kamag-anak sa lungsod na ito. At pakiusap ay huwag kang magpapasok ng sinuman sa ating bakuran. Okay? ”

Hinalikan niya si William sa noo at sinabing, “Pumasok ka sa loob ng bahay at doon ka na lang maglaro. Hinahanap ka ni Daddy. Be a good boy. ”

Lumipas ang isa pang taon, at sumapit ang ikasiyam na kaarawan ni William. Maaga siyang nagising habang naghahanda ng almusal ang kanyang ina, at hindi siya napansin ng kanyang ina na lumabas siya ng bahay.

"Ikaw!" bulalas ni William habang tumatakbo papunta sa gate, excited na makita ang batang nagbigay sa kanya ng paborito niyang laruan.

Nang mapansin ng misteryosong batang lalaki na nakatingin si William sa hawak niya, ipinasok niya ang kahon sa espasyo sa pagitan ng mga bakal ng gate at nakangiting sinabing, "Iyan ang regalo ko para sa iyong kaarawan."

Sa maikling sandali, nataranta si William kung paano nalaman ng misteryosong batang ito ang kanyang kaarawan, ngunit mabilis niyang nabawi ang kanyang matamis na ngiti at pananabik nang kunin niya ang kanyang unang regalo sa araw na iyon. Bubuksan na sana ni William ang gate nang maalala niya ang palaging sinasabi sa kanya ng kanyang ina—huwag papasukin ang isang estranghero sa kanilang bakuran—kaya sinabihan niya ang bata na maghintay muna sa labas ng gate, ngunit nakaalis na ang batang iyon nang oras na siya ay bumalik, hila-hila ang kanyang ina.

"Nandito siya kanina," sabi ni William, bakas ang disappointment sa kanyang mukha at boses.

Dahil ayaw niyang malungkot ang anak sa birthday nito, hinawakan niya ito sa magkabilang balikat at sinabing, “Sa sandaling bumalik siya ay papasukin mo at maupo sa ating balkonahe. Tapos ay tawagin mo ako. Okay lang ba, Anak? ”

Isang ngiti at tango ang naging tugon ni Wiliam.

Buong araw, nakadungaw si William sa bintana, parang naghihintay ng dadaan o darating sa labas ng kanilang bahay.

Pagsapit ng gabi, habang masayang nagtitipon ang iilang bisita, na binubuo ng pamilya, kaibigan, at kakilala, ay nalipat ang atensyon ng lahat nang bumaba ang cute na little birthday celebrant. Kaswal lang ang suot niya, sapat lang para maipakita ang kanyang pagka-cute. Agad naman siyang nilapitan ng kanyang ina at marahan siyang hinila sa gilid kung saan walang makakarinig sa kanilang pag-uusapan.

Tinanong ng ina, "Ano iyan, anak?"

Itinuro ang kwintas ng kanyang anak na si William, muli itong nagtanong, “Saan nanggaling iyan?”

Nagtaka ang batang si William sa pagkabalisa ng kanyang ina at ngayon niya lamang muling narinig ang ganitong tono ng pananalita nito.

Bilang tugon, itinaas ni William ang pendant ng kuwintas at sinabing, “Ito ang regalo na natanggap ko mula sa batang iyon.”

“Dapat nating alisin iyan,” mahinahong sabi ng ina ni William.

Mahina lang ang boses niya para maiwasan ang atensyon ng mga bisita na ngayon ay abala sa pakikipag-usap at pagkain.

“Ngunit ma, regalo ito para sa akin,” mataimtim na sabi ng batang si William.

“Hindi, dapat nating alisin iyan, anak; hindi bagay sa outfit mo."

Nang hahawakan na sana ng kanyang ina ang kwintas ay biglang umatras si William.

"William, maging isang-"

Ang pasalita ng ina ay biglang naputol ng sumingit si William, "Ma, mas gusto kong magsuot nito!"

Sa pagkakataong ito ay hindi niya sinasadyang tumaas ng kaunti ang kanyang boses, kaya't narinig siya ng ilan sa kanilang mga bisita na nasa malapit at lumingon sila sa kanila upang makita. Nginitian sila ng ina ni William, sinabihan silang huwag mag-alala at tinitiyak sa kanila na maayos ang lahat. Nilapitan ng ama ni William ang kanyang asawa at anak, nag-aalala, at nagtanong kung ano ang nangyayari.

Agad namang tumugon ang kanyang asawa, at sa kabila ng pagkagulat nang makita ang kwintas ng kanyang anak ay mabilis itong nakabawi.

Yumuko ang ama sa kapantay ni William at sinabing, “Okay lang kung ayaw mong hubarin iyan, pero itago mo sa ilalim ng damit mo, okay? Maging mabuting bata ka.”

Pagkatapos ay bahagya niyang hinaplos ang ulo ni William. Isang tango at mabilis na yakap ang itinugon ng kaibig-ibig na bata sa kanyang ama. Ang pendant sa kwintas ay isang matulis na bagay na kahawig ng ngipin ng hindi kilalang hayop.

Matapos kumalma, masayang nakipag-usap ang tatlo sa kanilang mga bisita hanggang sa matagumpay na naisagawa ang 9th birthday party ni William.

Nakauwi na ang mga bisita, at ang batang si William ay nakatulog sa kanyang silid. Matapos ang nangyari ngayong gabi, nag-alala ang mag-asawa, lalo na ang ina ni William, kaya't nag-usap sila ng masinsinan at nagpasyang lumipat sa isang lugar na malayo sa kanilang kasalukuyang tinitirhan.

Makalipas ang ilang linggo ay dumating na ang araw para simulan nila ang kanilang paglalakbay para lumipat ng tirahan. Naibenta na rin ang kanilang bahay, gayundin ang ilang kagamitan na hindi na nila madala. Nang malaman ni William na ang kanyang ama ay naatasan na magtrabaho sa ibang lugar, pumayag siya sa desisyon ng kanyang mga magulang na lumipat.

Umandar na ang kanilang sasakyan, at ang kanyang ama ang nakahawak sa manibela. Ang ina ni William ay nasa upuan sa tabi ng kanyang asawa. Ang kaibig-ibig na batang lalaki ay nakaupo mag-isa sa likod, hawak ang kanyang laruang lobo gamit ang kanyang kaliwang kamay, at ang kanyang kanang kamay ay hinahaplos ang ulo nito.

Nang lumingon si William para tingnan sa huling pagkakataon ang kanilang bahay, ay nakita niya ang misteryosong batang lalaki na nakatayo sa labas ng kanilang gate, pinapanood ang kanilang sasakyan na papaalis. Gulat na gulat siyang kumaway at ngumiti ng pamamaalam sa kaibigan.

Sa loob ng maraming taon, mamumuhay sila nang mapayapa sa kanilang bagong tahanan.