LOGINShare
Chapter 6
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Wala na akong sinayang pang oras. Agad na akong lumabas sa aming bahay, saka pumara ng masasakyan.
Nang makarating ay para na din akong namatay. Mabigat sa loob akong lumapit sa kinaroroonan ng aking mga magulang. Wala pa ring tigil ang aking pag-iyak. There's a lot of people out there. Naroon din ang mga pulis, may ambulansya rin pero huli na. Wala na ang mga taong nagpapalakas sa akin. Paano na ako nito.Tulala pa rin ako sa nangyari. Samantalang si Martin at Patricia naman ay hindi umaalis sa tabi ko."Kain ka muna, Marisse. Kailangan mo rin ng lakas" usal ni Martin saka iniabot sa akin ang tinapay at inumin."Hindi ako nagugutom" tanging sagot ko. Hindi ko pa rin maiproseso ang nangyari. Napaka biglaan naman."Sige na, kahit konting subo lang, try mo" ani niya. Hindi ko na lamang ito inintindi. Ang gutom, pamamanhid ng mukha at katawan ay bale wala lamang, wala pa ito sa kalahati ng nararanasan ko ngayon.Kasalukuyan kaming nasa morgue. I wonder kung nasaan si ate. Marahil ay naglilinis ito ng bahay o kaya ay tumatawag na ng funeral service para kina Nanay at Tatay.Ang sakit. Sobra sobrang sakit.Sa sobrang pagod ay hindi ko namalayan na nakatulog pala ako. Doon ay napanaginipan ko sina Nanay at Tatay. "Anak, lakasan mo ang loob mo" "mahal na mahal namin kayo".Nagising na lamang ako ng maramdaman kong tinatapik ni Patricia ang braso ko."Beshy, tara na. Nandyan na yung service nina Tito at Tita" usal niya. Tumango naman ako saka tumayo. Inalalayan ako ng dalawa hanggang sa sakayan. Sinamahan na rin nila ako pauwi sa amin.Nang makauwi ay naabutan ko si ate na nakatungo at umiiyak pa rin. Nilapitan ko ito at tatangkain na sanang yakapin sya ng bigla nya akong sampalin. Nabaling sa aming dalawa ang atensyon ng mga taong naroon."Huwag mo akong yakapin" usal nito sa galit na tono."Ate Vanessa, kapatid mo 'yan, bakit ka ang init init ng dugo mo kay Marisse" sabat ni Patricia."Huwag kang makisabat rito" baling ni ate rito.Agad naman akong nilapitan ni Martin.Mabilis na lumipas ang mga araw. Parati pa rin akong tulala sa nangyari, umiiyak, hindi kumakain at hindi makatulog ng ayos. Maraming tao ang nakiramay. Napagpasyahan kong itigil muna pansamantala ang gawain sa bukid at magbabalik na lamang kapag nailibing na sina Nanay at Tatay. Si Patricia tuwing hapon ay doon dumidiretso sa amin. Si Martin naman ay gayundin. Palagi rin nitong kasama ang kanyang ina na si Aling Merna.Samantala, si ate naman ay parang mas lalong lumayo ang loob sa akin. Hindi pa rin kami nag-uusap.Mabilis na lumipas ang mga araw. Heto kami ngayon, kasama ng mga taong nakikiramay, ihinahatid na namin sa huling hantungan sina Nanay at Tatay. Walang tigil sa pagtulo ang aking mga luha habang naghahagis ng puting rosas para sa kanila. Mahal na mahal na mahal ko kayo.Ilang sandali pa ay tuluyan na namin silang naihatid. Umalis na ang mga taong nakiramay. Ako, si Patricia, at si Martin na lamang ang naiwan doon."I-iwanan nyo muna ako, please" pakiusap ko sa kanila. Agad naman silang tumango."Hintayin ka namin dun sa sasakyan" sabi ni Martin bago umalis.Nang maramdaman kong wala na sila ay lalo akong naiyak. Sana nakasama ko pa namin kayo ng matagal. Sana nakita nyo man lang ako na magkaroon ng restaurant balang araw. 'nay, 'tay, kayo palagi ang nariyan para sa amin ni ate . Mahal na mahal ko kayo. Alam ko, sobrang mahal na mahal nyo rin kami, heto nga po oh, sa sobrang pagmamahal n'yo sa amin, ito ang sinapit n'yo. Sana sinundan ko na lamang kayo nung araw na umalis kayo sa bahay natin. Kung papipiliin ako, kayo at kayo pa rin ang gusto kong maging magulang sa kabilang buhay.Nagising na lamang ako dahil sa tubig na dumadaloy sa buong katawan ko. Nakatulog pala ako sa tabi ng puntod nina Inay at Tatay.Maya-maya pa ay may naramdaman akong yabag ng paa, palapit sa akin. Si Martin at Patricia pala. May dala-dala ang dalawang ito na payong at towel."Naku naman beshy, baka magkasakit ka" nag aalalang sabi ni Patricia saka tinulungan akong makatayo.Nang makatayo na ako ay binalot nya sa akin ang towel na dala-dala nya, samantalang si Martin naman ay pinapayungan kami.Nang makarating sa sasakyan ay pinaandar na agad ito ni Martin. Tahimik lamang kaming tatlo sa sasakyan hanggang sa maihatid na nila ako sa amin.Nang makarating ay tumila na rin ang ulan. Pagpasok namin sa bahay ay bumungad agad sa akin si ate na nakaupo sa sala. Napa-angat agad ito ng tingin sa amin."Imbes na umuwi ka agad ng bahay, inuna mo pang maglakwatsa" Galit na ani niya."Ate, hindi po kami gumala" si Patricia na ang sumagot."Shut up, I'm not talking to you" gigil na sabi ni ate saka padabog na pumasok sa kwarto nya."Sige na, Martin, Patricia, uwi na kayo. Siguradong hinahanap na kayo sa inyo. Okay na ako" sabi ko sa dalawa."Are you sure?" Tanong ni Martin. Tumango naman ako.Niyakap muna ako ni Patricia bago sila umalis. Samantalang si Martin naman daw ay magmemessage at tatawag araw-araw.Nang maka-alis ang dalawa sa nagkulong na ako sa aking kwarto. Naligo agad ako dahil baka magkasakit ako. Binuksan ko ang cellphone ko at doon ay bumungad ang pakikiramay ng aming mga kakilala. Sinimulan kong magtipa ng mensahe kay Alice, anak nina Mang Tomas na katulong namin sa bukid. Sinabi ko rito na bukas ay maari nang magsimula muli ang trabaho sa bukid.Pagkatapos noon ay napagpasyahan ko na magpahinga muna.Kinabukasan ay hindi pa rin ako pumasok sa school. Nagpadala na lamang ako ng excuse letter kay Patricia. Siguro ay bukas na lamang ako papasok.Walang nangyari sa buhay ko maghapon. Paminsan-minsan ay pumapasok ako sa kwarto nina Inay at Tatay para linisin ang kwarto nila.Si ate ay parang wala na naman dito sa bahay.Kumakain ako sa kusina ng dumating si ate. Mukhang lasing ito. Iniwan ko ang pagkain ko saka mabilis na tinungo siya."Ate, hatid na kita sa kwarto mo" ani ko.Mabilis na tinabig niya ang aking kamay saka nagsalita. "Don't you ever dare call me ate"Naamoy ko pa rin ang alak mula sa bibig nya. "Dahil sa'yo" dinuro nyo ako. "Namatay sina Nanay at Tatay. Napaka pabida mo kase, kung hindi ka nagsumbong, e'di sana buhay pa sila" dagdag pa nito saka ako iniwan."Kasalanan mo 'to lahat e" huling sabi nya bago padabog na isinarado ang pinto ng kwarto niya. Bumalik naman ako sa kusina saka ipinagpatuloy ang pagkain kahit na nawalan na ako ng gana.Related chapters
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 7
Mabilis na lumipas ang mga araw at buwan. Naririto kami ni Martin sa tabi ng sapa. "Happy monthsary, baby" aniya saka ako hinagkan sa pisngi. Kasalukuyan kaming nakausap sa mat na inilatag niya. Mayroon din doon na mga pagkain. At siyempre, may iniabot din siyang bulaklak at kwintas. "I love you so much" dagdag pa nito. "Happy monthsary, Baby. Thanks for coming into my life" sagot ko naman. "Isang buwan na lang, graduate ka na ng Grade 12. Big girl na ang baby ko" aniya saka natawa."Hey, para naman akong sanggol d'yan e" sabi ko saka ngumuso. "E ano naman, baby naman kita" natatawang sabi nya. "Malapit na ako grumaduate pero wala naman sina Nanay at Tatay" malungkot na sabi ko saka tumingin sa malinis na tubig. Agad naman akong niyakap ni Martin. "Don't worry, I know, kung nasaan man sina Tito at Tita, super proud sila sa'yo. Ang galing galing kaya ng running for With Highest Honor ko. At isa pa, hindi ka naman namin pababayaan nina Mommy at Daddy. Pangako, naroon kami sa gr
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 8
As usual, pagkauwi ko sa bahay ay ganoon na naman ang nangyari. Sinunod ko muna ang utos ni ate, dahil kung hindi ay masasaktan na naman n'ya ako. Ayaw ko nang mangyari ang bagay na iyon dahil nag-aalala ang mga kaibigan ko. Nakikita kase nila na may mga pasa ako sa katawan...Kasalukuyan akong nakaupo sa kama, kakatapos ko lamang sa mga gawaing bahay. Naalala ko sina Nanay at Tatay. Siguro kung nandidito pa pala ay hindi ko mararanasan ito. Sa bukid ay hindi na rin ako masyadong nakakapunta dahil si ate na ang namamahala rito. Kamusta na kaya ang mga tao roon? Maayos ba silang tinatrato ni Ate? Dinadalhan din kaya ni ate ang mga iyon ng meryenda at tanghalian? "Hoy gising" rinig kong ani ni Ate. Hala, nakatulog na pala agad ako kagabi sa kakaisip. Agad naman akong bumangon saka humarap sa kaniya. "Mag linis ka ng bahay. Bilis" utos n'ya saka lumabas na sa kwarto ko. Inumpisahan ko nang magluto at maglinis muli. Sobrang dami niyang ipinagawa ngayong umaga kaya naman ay late na ak
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 9
"where have you been?" Bungad ni Vanessa kay Marisse."N-nag date lang po kami ni Martin" sagot ni Marisse. May takot na itong nararamdaman. Isang malakas na sampal ang inabot ko sa kaniya. "How dare you na unahin pa 'yang paglalandi mo kesa pagsilbihan ako" sigaw n'ya. "Ate, I'm sorry" sagot ko ay naiyak na lamang. "Mag umpisa ka na sa gawain mo dito sa bahay" utos n'ya. "Ate, p-pero may assignment pa po ako" ani ko. "And so? Kung hindi mo sana inunan 'yang paglalandi mo, masarap na sana ang buhay mo ngayon" ani ni ate saka padabog na pumasok sa kwarto n'ya. Nagbihis lang ako saka gumawa na ng gawaing bahay. Inuna ko muna na ipagluto s'ya bago naglinis ng buong bahay. Mabilis na lumipas ang mga buwan. Isang linggo na lamang ay graduation na namin. Finally. Para sa inyo ito, 'nay at tatay. "Hoy, hindi ako uuwi dito sa loob ng isang linggo ha. May lakad kami ng boyfriend ko. All you need to do is maglinis dito. Naiintindihan mo ba?" Utos niya. Tumango naman ako. "Ate, hindi ka
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 10
Nagising ako dahil sa ingay ng cellphone ko. Kanina pa itong nagriring. Alas dose na pala ng gabi. Tiningnan ko kung sino ang tumatawag na ito. Si Martin pala. Inis kong pinatay ang cellphone ko saka bumangon. Hindi pa pala ako nakakapagbihis. Maski ang make up ko ay nagulo na rin. Natawa na lang ako habang nakaharap sa salamin. Nang makapagbihis at maalis ang make up ay binuhay kong muli ang cellphone ko. Agad naman akong napangiti sa dami ng pagbati nila sa akin. Maingay pa rin ng group chat namin nina Anthony, Jhamir, Angelo, at Patricia. Nagtipa ako ng mensahe saka isisend iyon. Marisse: Congratulations, guys! I'm so proud of y'all! :)Jhamir : Himala, gising ka pa >_
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 11
WARNING ⚠️ Medyo SPG sa dulo⚠️"Gising na s'ya mamaya, Boss. Anong plano sa kanya?" Iyan agad ang narinig ko. Agad akong nagmulat ng mata, mabilis na dumaloy sa sistema ko ng wala akong makita kun'di puro itim. Pinakiramdaman ko ang aking kinalalagyan. Nakapiring. Tama, nakapiring ako, may busal ang bibig, nakatali ang kamay at paa. Sinubukan kong sumigaw ngunit nahihirapan talaga ako."Boss, gising na ang bisita mo" maya-maya ay ani ng isang boses, lalaki. Sino sila?"Ah, sige Boss, hintayin ko na lang po kayo" ani ng lalaki. Siguro ay may kausap ito mula sa telepono n'ya. At, sino naman ang 'Boss' na tinutukoy n'ya? Anong kasalanan ko sa kanila. Bigla ko na lamang naisip ang nangyari. Isasarado ko na sana ang pinto ng suit namin ni Patricia nang biglang may ilang naka all black men, may takip ang mga mukha ng mga ito saka tinakpan ang bibig ko pagkatapos noon ay heto na ako. Nasaan kaya ang mga kaibigan ko. Safe kaya silang lahat? Sana oo. Ilang sandaling natahimik ang paligid
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 12
Paulit-ulit ang nangyayari. Gabi-gabing lasing na pumupunta doon si Adrian. Hindi na ako nakatali sa upuan. Inilipat na n'ya ako ng kwarto. Ngunit hindi ko pa rin masasabi na malaya na ako. Hanging kailan pa ba ang pagtitiis kong ito. Hirap na hirap na ako. Kapag hindi ako sumusunod sa gusto ni Adrian ay sinasaktan n'ya ako. Narito ako ngayon sa kwarto. Naka-lock at maraming bantay sa buong bahay, maging sa labas. Sa tantya ko ay ang bahay na ito ay malayo sa kabihasnan. Parang nasa gitna ng gubat. Hindi ko alam kung anong petsa na ngayon, hindi ko rin alam kung ilang araw, linggo, o buwan, o taon na akong naririto. Walang-wala na akong pag-asa na makatakas pa. Hinahanap kaya ako ng mga kaibigan ko? Kamusta na kaya sila?Siguro ay masaya sila ngayon na nagagawa ang gusto nila. Siguro masaya sila na nakakapag-aral sila. Naiyak na lamang ako sa nangyayari sa akin. I'm so hopeless. Habang nakatanaw sa labas na puro matatayog na puno lamang ang nakikita ay biglang bumukas ang pinto.
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 13
Warning! SPG ahead! Warning!Maraming usok, pulang ilaw, may malaking kama at bale anim na lalaki ang kasalukuyang umiinom ng alak ang napasukan ko sa isang silid. Ngayon ko lamang ito narating sa ilang taon na pananatili ko rito. "Oh, here comes our baby, guys" ani ni Adrian nang makapasok na ako. Agad naman natigil sa pag-iinom ang mga kalalakihan saka pinako ang tingin sa akin. Agad naman akong napalunok sa kaba. "Hi, baby girl. So it's true pala na itinatago ka ni Adrian. Tsk tsk" ani ng isa. "I'm Matteo, by the way" dagdag pa nito saka inilahad ang kamay n'ya, para makipag shake hands. Napatingin naman ako kay Adrian. Ang mga mata nito ay nagmamatyag sa gagawin ko habang ang kaniyang mata ay parang gustong sabihin na huwag akong ipahiya sa mga kaibigan n'ya. Nakipag shake hands naman ako sa lalaking nagngangalang Matteo. "I'm James" ani ng isang lalaki. Amoy alak ito. "I'm Leonard" ani naman ng lalaking may bughaw na mata. "I'm Justin" sunod na pagpapakilala ng isa. Haba
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 14
Quick Announcement!Hello, dear readers. I am so sorry nga pala kung hindi ako nakapag update kahapon. Lagnat po ako kahapon and dahil malapit na ang periodical exam, busy ako ngayon huhu. Pero don't worry, I'll make my best para makapag update pa rin sa isang araw kahit one chapter lamang. Ayon lang, thank you!~~~~~~~~Akala ko ay tuluyan na akong makakapagpahinga pero hindi. Nang marinig ni Adrian ang sagot ng kaibigan ay lumapit muli ito sa akin. "Remember, don't cum hangga't wala akong sinasabi" aniya before deepening his thrust more. Ilang sandali pa ay gusto ko nang sumabog. No, I can't. Hindi pa pwede dahil alam kong paparusahan n'ya ako. Lahat ay ginawa ko, but I failed. "You failed, Marisse. Gustong-gusto mo talagang pinaparusahan ka" aniya. Bahagya akong napalunok sa takot. He slide his c**k inside my p***y and he keeps pushing his big manhood inside me. Hindi pa man ako nakakapag adjust ay mabilis na siyang naglabas masok roon. I felt the familiar tingling on my n***
Latest chapter
Wild Flowers (Tagalog) Last Chapter
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
Wild Flowers (Tagalog) Additional Chapter I
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Wild Flowers (Tagalog) Marisse/Heather's POV
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
Wild Flowers (Tagalog) Anthony's POV
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Wild Flowers (Tagalog) Vanessa and Darwin's POV
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
Wild Flowers (Tagalog) Martin's POV
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 103
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 102
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 101
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab
