Mag-log inShare
Chapter 8
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56As usual, pagkauwi ko sa bahay ay ganoon na naman ang nangyari. Sinunod ko muna ang utos ni ate, dahil kung hindi ay masasaktan na naman n'ya ako. Ayaw ko nang mangyari ang bagay na iyon dahil nag-aalala ang mga kaibigan ko. Nakikita kase nila na may mga pasa ako sa katawan...
Kasalukuyan akong nakaupo sa kama, kakatapos ko lamang sa mga gawaing bahay. Naalala ko sina Nanay at Tatay. Siguro kung nandidito pa pala ay hindi ko mararanasan ito. Sa bukid ay hindi na rin ako masyadong nakakapunta dahil si ate na ang namamahala rito. Kamusta na kaya ang mga tao roon? Maayos ba silang tinatrato ni Ate? Dinadalhan din kaya ni ate ang mga iyon ng meryenda at tanghalian?"Hoy gising" rinig kong ani ni Ate.Hala, nakatulog na pala agad ako kagabi sa kakaisip.Agad naman akong bumangon saka humarap sa kaniya."Mag linis ka ng bahay. Bilis" utos n'ya saka lumabas na sa kwarto ko.Inumpisahan ko nang magluto at maglinis muli. Sobrang dami niyang ipinagawa ngayong umaga kaya naman ay late na ako nang makarating sa room."Miss Dela Fuente, why are late?" Bungad ng aming teacher. Bahagya nitong itinigil ang pagdidiscuss."I'm sorry, Ma'am. Tinanghali lamang po ako ng gising. Promise po, hindi na mauulit" sagot ko.Tumango naman ito. Mukhang kumbinsido sa sinabi ko. "Dahil first time mo lang na ma-late, pagbibigyan kita. Pero oras na malate ka muli, I'm sorry". Ani ni Ma'am. Tumango naman ako. "Pasok ka na" dagdag pa nito saka ako pumasok sa room.Dahil late ako ngayon ay kailangan kong makinig ng ayos at magparticipate sa klase. Mabilis na lumipas ang oras at heto, tanghalian na agad. Baka mamaya, magulat ako kase graduation na namin."Yow guys, libre ko kayo ngayon ng lunch. Nakapasa kase ako sa Pre-Calculus" sabi ni Jhamir nang makaupo na kami ni Patricia."Thanks, Jhamir" ani ko."Woah, bago 'yan ah" ani naman ni Anthony."Ay, hindi ka kasali sa ililibre ko, Bro" sabi ni Jhamir kay Anthony. Nagtatawanan naman kami.Kahit kailan talaga, hindi pa rin mawawala ang bardagulan nila.Napatingin ako sa tabi ko. Ang tahimik naman ni Patricia. Ay, oo nga pala, siguro ay nahihiya pa rin ito sa nangyari kahapon. Bahagya naman akong sumulyap kay Angelo, pogi talaga ang isang 'to. Laging naka serious mode at nagbabasa. Tahimik pa."Para namang fiesta dito sa table natin, Jhamir" puna ko nang mailapag na niya ang mga pagkain. Paano ba naman ay mayroong kanin, adobo, menudo, sliced fruits, cheesecakes, pizza, salad, at leche flan."Ganiyan talaga 'yan manlibre" sagot ni Angelo. Natigilan naman kami."Pre, ikaw ba 'yan?" Takang tanong ni Anthony kay Angelo. Hindi kase ito umiimik kapag kakain na kami, anong nakain n'ya.Lumapit naman si Jhamir kay Angelo saka hinawakan ito sa ulo na akala mo ay esperitista. "Lumabas ka d'yan! Lumabas ka diyan sa katawan ng kaibigan namin at ibalik mo siya"Agad naman itong hinampas ng libro ni Angelo. "Aray naman, Bro" ani ni Jhamir. "Napaka seryoso mo kase kapag kakain na tayo, naninibago lang kami" dagdag pa ni Jhamir.Pagkatapos ng asaran nila ay kumain na agad kami. Ang dami-dami kaseng binili ni Jhamir kaya hindi kami magkaintindihan sa pagkain.Habang kumakain ay biglang tumunog ang cellphone ko. Agad ko itong kinuha mula sa loob ng bag ko saka tiningnan ang kung sino mang nagmessage. Si Martin pala.Martin: Baby, have you eaten already?Mabilis naman akong nagreply rito.Marisse: actually, kakain pa lang ako, baby. I'm with my friends nga pala.Pagkasend ng message na iyon ay kinuhanan ko naman ng picture ang pagkain namin.Martin: dami naman niyan. Enjoy eating.Martin: by the way, may kasama kayo ni Patricia na boys d'yan sa table n'yo? Napansin ko lang naman.Marisse: yes, Babe. Don't worry, they're all my friends naman. Pinsan ni Patricia 'yung isa, kaya ayon.Martin: Oh, okay. No need to explain, Babe. Enjoy ka sa pagkain."Boyfriend mo?" Tanong ni Anthony habang nakatingin sa akin na abala sa pagrereply kay Martin."Ah, oo" sagot ko."Hindi ko alam na may boyfriend ka na pala" ani niya."5 months pa lang kami" sagot ko."Bago pa lang pala" aniya. "Saan siya nag-aaral?" Tanong ni Anthony."Sa San Diego Colleges siya nag-aaral. 1st year college pa lang 'yon" ani ko."Anong course n'ya?" Tanong ni Jhamir."Bachelor of Science in Marine Transportation" sagot ko."Naku Marisse, balita ko babaero daw ang mga marino" biglang sabi niya.Napatawa naman ako. "Hindi naman lahat"Mahaba-haba pang kwentuhan ang namayani sa amin bago kami kumain."Busog na ako" sabi ko sa kanila."No, walang aalis sa atin hangga't hindi natin 'to nauubos" ani ni Jhamir saka ngumunguya nguya pa.Sa wakas, naubos na namin ang pagkain. Isang slice ng cheesecake na lang ang natira.Sabay pang kinuha ni Patricia at Angelo ang cheesecake. Saka sabay ring nagsalita. "Sa'yo na"Kaming tatlo naman ay nanonood lamang sa kanila."Sa'yo na" ani ni Patricia."No, sa'yo na, I'm full" si Angelo.Nagtatalo pa ang dalawa ng kainin ito ni Anthony. "Nagtatalo pa kayong dalawa, pwede nyo naman paghatian, kawawa naman kayo, nagtatalo pero ni isa sa inyo hindi nakakain ng huling mahiwagang cheesecake". Halakhak nito.Pagkapahinga roon ay bumalik na rin agad kami sa room. Hindi na kami inihatid ng mga boys dahil magkasama naman na raw kami ni Patricia."Kamusta kayo ni Angelo, nag-uusap na kayo?" Tanong ko kay Patricia saka umupo sa upuan ko."Hindi pa rin e, kanina lang" sagot niya.Napagkwentuhan namin ang tungkol sa kanilang dalawa bago dumating ang teacher namin sa sunod na subject.Kapag talaga nakatapos na kayo sa first period ay mabilis na lamang ang oras. Heto ako ngayon, nasa loob ng sasakyan ni Martin. Isusurpresa n'ya raw ako.Dinala niya ako sa mamahaling restaurant sa kabilang bayan."Babe, nakakahiya, naka uniform pa ako" ani ko kay Martin habang papasok kami sa restaurant."Don't worry, wala naman silang pakialam" sagot nito."Reservation for Martin Javier Solis and Marisse Dela Fuente" ani ni Martin sa receptionist.Agad naman kaming iginayak ng receptionist sa table namin.Nang makaupo ay kinausap ko si Martin."Planado pala 'to""Yes love, hindi ko lang sinabi sa'yo kase nga, surprise?" Patanong na ani nito saka h******n ang pisngi ko."Nakakahiya" nahihiyang ani ko rito.Napatawa na lamang ito ng mahina."Thank you, Babe" ani ko sa kawalan."For what?" Tanong niya."For coming into my life" sagot ko."No, thanks for coming into my life""I promise, hinding-hindi kita ipagpapalit, hindi kita lolokohin, hindi kita sasaktan" dagdag pa nito saka may inilabas na maliit na box. nang buksan ito ni Martin ay may laman itong singsing."promise ring" ani ni Martin saka isinoot sa daliri ni Marisse ang singsing. H******n pa nito ang singsing na ngayon ay nakalagay na sa daliri ni Marisse."and, promise necklace" muling naglabas si Martin ng maliit na box, mayroon itong laman na kwintas."ang ganda" sabi na lamang ng dalaga."hayaan mong ako ang maglagay nito sa'yo" si Martin."Martin, sobra sobra na naman 'to" naluluhang ani ni Marisse."you deserve all the happiness in the world, Baby" ani ni Martin.Pagkatapos ng sweet moment ng dalawa ay dumating na ang mga crew na may dala-dalang pagkain. may dumating rin na musician na may dalang violin saka pinatugtog ito habang kumakain ang dalawa. Pagkatapos kumain ay nagsayaw pa sila saglit bago umuwi.Kaugnay na kabanata
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 9
"where have you been?" Bungad ni Vanessa kay Marisse."N-nag date lang po kami ni Martin" sagot ni Marisse. May takot na itong nararamdaman. Isang malakas na sampal ang inabot ko sa kaniya. "How dare you na unahin pa 'yang paglalandi mo kesa pagsilbihan ako" sigaw n'ya. "Ate, I'm sorry" sagot ko ay naiyak na lamang. "Mag umpisa ka na sa gawain mo dito sa bahay" utos n'ya. "Ate, p-pero may assignment pa po ako" ani ko. "And so? Kung hindi mo sana inunan 'yang paglalandi mo, masarap na sana ang buhay mo ngayon" ani ni ate saka padabog na pumasok sa kwarto n'ya. Nagbihis lang ako saka gumawa na ng gawaing bahay. Inuna ko muna na ipagluto s'ya bago naglinis ng buong bahay. Mabilis na lumipas ang mga buwan. Isang linggo na lamang ay graduation na namin. Finally. Para sa inyo ito, 'nay at tatay. "Hoy, hindi ako uuwi dito sa loob ng isang linggo ha. May lakad kami ng boyfriend ko. All you need to do is maglinis dito. Naiintindihan mo ba?" Utos niya. Tumango naman ako. "Ate, hindi ka
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 10
Nagising ako dahil sa ingay ng cellphone ko. Kanina pa itong nagriring. Alas dose na pala ng gabi. Tiningnan ko kung sino ang tumatawag na ito. Si Martin pala. Inis kong pinatay ang cellphone ko saka bumangon. Hindi pa pala ako nakakapagbihis. Maski ang make up ko ay nagulo na rin. Natawa na lang ako habang nakaharap sa salamin. Nang makapagbihis at maalis ang make up ay binuhay kong muli ang cellphone ko. Agad naman akong napangiti sa dami ng pagbati nila sa akin. Maingay pa rin ng group chat namin nina Anthony, Jhamir, Angelo, at Patricia. Nagtipa ako ng mensahe saka isisend iyon. Marisse: Congratulations, guys! I'm so proud of y'all! :)Jhamir : Himala, gising ka pa >_
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 11
WARNING ⚠️ Medyo SPG sa dulo⚠️"Gising na s'ya mamaya, Boss. Anong plano sa kanya?" Iyan agad ang narinig ko. Agad akong nagmulat ng mata, mabilis na dumaloy sa sistema ko ng wala akong makita kun'di puro itim. Pinakiramdaman ko ang aking kinalalagyan. Nakapiring. Tama, nakapiring ako, may busal ang bibig, nakatali ang kamay at paa. Sinubukan kong sumigaw ngunit nahihirapan talaga ako."Boss, gising na ang bisita mo" maya-maya ay ani ng isang boses, lalaki. Sino sila?"Ah, sige Boss, hintayin ko na lang po kayo" ani ng lalaki. Siguro ay may kausap ito mula sa telepono n'ya. At, sino naman ang 'Boss' na tinutukoy n'ya? Anong kasalanan ko sa kanila. Bigla ko na lamang naisip ang nangyari. Isasarado ko na sana ang pinto ng suit namin ni Patricia nang biglang may ilang naka all black men, may takip ang mga mukha ng mga ito saka tinakpan ang bibig ko pagkatapos noon ay heto na ako. Nasaan kaya ang mga kaibigan ko. Safe kaya silang lahat? Sana oo. Ilang sandaling natahimik ang paligid
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 12
Paulit-ulit ang nangyayari. Gabi-gabing lasing na pumupunta doon si Adrian. Hindi na ako nakatali sa upuan. Inilipat na n'ya ako ng kwarto. Ngunit hindi ko pa rin masasabi na malaya na ako. Hanging kailan pa ba ang pagtitiis kong ito. Hirap na hirap na ako. Kapag hindi ako sumusunod sa gusto ni Adrian ay sinasaktan n'ya ako. Narito ako ngayon sa kwarto. Naka-lock at maraming bantay sa buong bahay, maging sa labas. Sa tantya ko ay ang bahay na ito ay malayo sa kabihasnan. Parang nasa gitna ng gubat. Hindi ko alam kung anong petsa na ngayon, hindi ko rin alam kung ilang araw, linggo, o buwan, o taon na akong naririto. Walang-wala na akong pag-asa na makatakas pa. Hinahanap kaya ako ng mga kaibigan ko? Kamusta na kaya sila?Siguro ay masaya sila ngayon na nagagawa ang gusto nila. Siguro masaya sila na nakakapag-aral sila. Naiyak na lamang ako sa nangyayari sa akin. I'm so hopeless. Habang nakatanaw sa labas na puro matatayog na puno lamang ang nakikita ay biglang bumukas ang pinto.
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 13
Warning! SPG ahead! Warning!Maraming usok, pulang ilaw, may malaking kama at bale anim na lalaki ang kasalukuyang umiinom ng alak ang napasukan ko sa isang silid. Ngayon ko lamang ito narating sa ilang taon na pananatili ko rito. "Oh, here comes our baby, guys" ani ni Adrian nang makapasok na ako. Agad naman natigil sa pag-iinom ang mga kalalakihan saka pinako ang tingin sa akin. Agad naman akong napalunok sa kaba. "Hi, baby girl. So it's true pala na itinatago ka ni Adrian. Tsk tsk" ani ng isa. "I'm Matteo, by the way" dagdag pa nito saka inilahad ang kamay n'ya, para makipag shake hands. Napatingin naman ako kay Adrian. Ang mga mata nito ay nagmamatyag sa gagawin ko habang ang kaniyang mata ay parang gustong sabihin na huwag akong ipahiya sa mga kaibigan n'ya. Nakipag shake hands naman ako sa lalaking nagngangalang Matteo. "I'm James" ani ng isang lalaki. Amoy alak ito. "I'm Leonard" ani naman ng lalaking may bughaw na mata. "I'm Justin" sunod na pagpapakilala ng isa. Haba
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 14
Quick Announcement!Hello, dear readers. I am so sorry nga pala kung hindi ako nakapag update kahapon. Lagnat po ako kahapon and dahil malapit na ang periodical exam, busy ako ngayon huhu. Pero don't worry, I'll make my best para makapag update pa rin sa isang araw kahit one chapter lamang. Ayon lang, thank you!~~~~~~~~Akala ko ay tuluyan na akong makakapagpahinga pero hindi. Nang marinig ni Adrian ang sagot ng kaibigan ay lumapit muli ito sa akin. "Remember, don't cum hangga't wala akong sinasabi" aniya before deepening his thrust more. Ilang sandali pa ay gusto ko nang sumabog. No, I can't. Hindi pa pwede dahil alam kong paparusahan n'ya ako. Lahat ay ginawa ko, but I failed. "You failed, Marisse. Gustong-gusto mo talagang pinaparusahan ka" aniya. Bahagya akong napalunok sa takot. He slide his c**k inside my p***y and he keeps pushing his big manhood inside me. Hindi pa man ako nakakapag adjust ay mabilis na siyang naglabas masok roon. I felt the familiar tingling on my n***
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 15
Dumating ang tanghali. Maaga pa lamang, sa palagay ko ay alas once pa lamang ng umaga nang magdala ng pagkain ang tauhan ni Adrian."Magpakabusog ka na ngayon" ani nito saka ngumiti. Agad akong kinilabutan. Wala ng paligoy-ligoy pa ang tauhan na ito saka lumabas na sa kwarto. Hindi na sana kakaininin ni Marisse ang pagkain ngunit naalala niya na kailangan n'ya ng lakas para mamayang hapon. Kailangan n'ya ng lakas para sa pagtakas. Habang kumakain ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon ang panibagong tauhan ni Adrian. Hindi naman pinansin ng tauhan si Marisse saka dumiretso sa bintana. "What are you doing?" Tanong ni Marisse. "Isasarado ang bintana" sagot ng lalaki. "Bulag ka ba?" Tanong pa nito. Napa-sigh na lang si Marisse saka naalala ang sinabi ni Darwin kaninang umaga. "P-pero kumakain ako" ani ni Marisse. "E ano naman?" Tanong ng tauhan."Madilim, syempre" ani ni Marisse."E'di buksan mo 'yung ilaw" sagot ng lalaki bago umalis. "Pakabusog ka ha" dugtong pa nito bago t
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 16
"Marisse" pagtawag ng kung sino man. "Wake up, aalis na tayo mamaya" dagdag pa nito. "Okay, coming" sagot ko. Sa boses, alam ko na kung sino ito. It was Anthony. Agad na rin akong bumangon saka naghilamos bago lumabas sa kwarto. "Kain muna" ani ni Darwin pagkalabas ko.Agad naman akong naupo sa tabi nila."Sino ang nagluto ng pagkain natin ngayon?" Tanong ko sa dalawa habang kumakain kami. "Uhmm, actually it was me. Why, h-hindi mo ba nagustuhan ang lasa?" Sagot ni Anthony. "No no no, it was good. I'm just asking" usal ko. "Ang dami nito" dagdag ko pa. "Yeah, just like the old days" sagot ni Anthony. "Ang payat mo na ngayon" puna niya sa sarili ko. Maski ako ay napansin rin iyon. Pilit ko na lamang na nginitian si Anthony. Habang kumakain at kung minsan ay mayroong ilang kwentuhan ay ini-on naman ni Darwin ang TV. "Headline: Bangkay ng isang babae, natagpuang s*nog sa bahay sa Wood Street, Batangas City" "Guys, look" ani ni Darwin. Almost whispered. Agad naman kaming napat
Pinakabagong kabanata
Wild Flowers (Tagalog) Last Chapter
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
Wild Flowers (Tagalog) Additional Chapter I
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Wild Flowers (Tagalog) Marisse/Heather's POV
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
Wild Flowers (Tagalog) Anthony's POV
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Wild Flowers (Tagalog) Vanessa and Darwin's POV
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
Wild Flowers (Tagalog) Martin's POV
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 103
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 102
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
Wild Flowers (Tagalog) Chapter 101
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab
