Nagising ako dahil sa ingay ng cellphone ko. Kanina pa itong nagriring.
Alas dose na pala ng gabi.Tiningnan ko kung sino ang tumatawag na ito. Si Martin pala.Inis kong pinatay ang cellphone ko saka bumangon. Hindi pa pala ako nakakapagbihis. Maski ang make up ko ay nagulo na rin. Natawa na lang ako habang nakaharap sa salamin.Nang makapagbihis at maalis ang make up ay binuhay kong muli ang cellphone ko. Agad naman akong napangiti sa dami ng pagbati nila sa akin.Maingay pa rin ng group chat namin nina Anthony, Jhamir, Angelo, at Patricia. Nagtipa ako ng mensahe saka isisend iyon.Marisse: Congratulations, guys! I'm so proud of y'all! :)Jhamir : Himala, gising ka pa >_<Angelo: vc us?Jhamir : Hala, hindi ako busy 'no. Baka kayo lang.Anthony: ano ba 'yan, Jhamir, naka graduate na tayo at lahat-lahat napaka ano mo pa rin.Anthony: @Patricia Eloise Montenegro, vc daw kayo ni Angelo.Patricia: Hahahaha funnyNapuno ng asaran ang group chat namin. Hays, mamimiss ko sila ng sobra-sobra.Alas dos na ng maisipan ko na matulog muli dahil susunduin raw ako nina Anthony, Jhamir, Angelo, at Patricia dahil pupunta daw kami sa private resort nina Anthony para mag celebrate.Alas singko pa lang ay gising na ako. Agad akong naghanda ng bag at inilagay doon ang ilang damit, underwears, towel at skin care products. Pagkatapos noon ay naligo na agad ako.On the way pa lang daw sina Anthony rito dahil natagalan daw sila kina Jhamir.Siguro ay doon ko na lang hihintayin sina Anthony sa tabing daan. Bitbit ang bag ko at cellphone ay lumabas na ako sa aking kwarto. Hindi na ako nag-abala pa na lumingon sa paligid.Palabas na sana ako sa bahay namin nang makita ko si Martin na nakaupo sa Sala. Nang maramdaman niya ang presensya ko ay napa angat agad ito ng tingin at nilapitan ako."don't, just don't" pagod na ani ko rito bago pa man sya makalapit sa akin.Dali-dali akong pumunta sa tabi ng daan para hintayin ang mga kaibigan ko."Please Baby, let me explain" ani nito saka tumulo ang luha."About what?" Tanong ko."I'm so s-sorry" aniya."Hindi ko kailangan n'yan" galit na ani ko na lamang. "Tama nga ang mga kaibigan ko. basta marino, babaero" dagdag ko pa.Pilit siyang nagmamaka-awa na makipag usap sa akin ng masinsinan ngunit hindi ko ito pinakinggan. Tss.Maya-maya pa ay dumating na ang mga kaibigan ko. Agad nila akong inilayo kay Martin na ipinagpasalamat ko.Nang makapasok na ako sa Van ay hindi ko mapigilang umiyak. Pati si Anthony na nagdadrive ay huminto pa para roon. Sinabihan ko naman s'ya na mag drive na habang nagkukwento ako.Lahat ng sama ng loob ko ay nabawasan nang magkwento ako sa kanila."Sabi ko na nga ba, masama talaga ang kutob ko sa lalaking 'yon" ani ni Anthony."Akala ko pa naman totally green flag, pakwan naman pala" si Patricia."Anong pakwan?" Takang tanong ni Jhamir."Green flag sa labas tapos nasa loob naman pala ang pula" sagot ni Patricia.Kung ano-ano ang sinabi nila. Hindi na lang ako umimik. Nag offer pa rin sila na kung gusto ko ay doon muna ako sa kanila tumira.I am so blessed na nakilala ko sila.Tanghali na nang makarating kami sa private resort nina Anthony. Kanya-kanya naman kaming pahinga pagkarating sa suits namin. Magkasama kami ni Patricia sa isang room, samantalang sa katapat naman ng room namin ay naroon ang mga boys."Buti sumama si Angelo, 'no?" Usal ko kay Patricia habang parehas kaming nakahiga sa kama."Yeah, sinabi mo pa" sabi naman ng best friend ko.Tumagal pa kami ng ilang minuto na nakahiga bago bumaba sa lobby ng hotel. Nagmessage kase ang boys na naroon na raw sila at nagpapahanda na ng pagkain.Naglagay lang ako ng kaunting baby powder at liptint saka sinuklay ang buhok bago bumaba sa lobby ng hotel.Nang makababa sa lobby, ay inassist naman kami ng staff ng hotel papunta sa table namin. Ang yaman pala nina Anthony at Patricia...Nang makaupo ay hindi ko maiwasang matakam. Wala pa kase akong kain mula kagabi.There's a lot of sea foods. May pritong tilapia, ihaw na bangus, crabs, shrimp and lobsters, tahong and other sea shells. Mayroon din doon na isang buong lechon manok at lechon baboy. Bukod roon ay mayroon din na hiniwang watermelon, ripe mangoes, and grapes. Present din ang rocky rode ice cream. Sa inumin naman ay present ang buko shake, fresh buko, water, and sodas."Sobrang dami naman" ani ko."Well, Montenegro's" sagot ni Anthony.Wala na kaming sinayang na sandali pa at nag umpisa na kaming kumain. Habang kumakain ay si Jhamir pa rin ang pinaka maingay sa aming lahat. Wala kaming ginagamit na kutsara ngayon para maenjoy namin ng sobra ang pagkain.Hindi namin naubos ang pagkain namin dahil sa sobrang kabusugan. Para hindi masayang, ipinatabi na lang ni Anthony ang mga pagkain sa staffs, sinabi rin nito sa staffs na iniit na lang ang mga ulam mamaya dahil iyon na rin ang kakainin namin sa dinner.Kanya-kanya naman kaming balik sa rooms namin pagkatapos kumain para makapagpahinga dahil mamayang hapon daw ay pupunta kami sa tabing dagat para panoorin ang paglubog ng araw, kakain sa tabing dagat, at pagsapit ng alas ocho ay manonood naman raw kami ng fire dance. Bukas ay naisipan ni Patricia na mag snorkeling kami, banana boat, at iba pang water activities. G naman ang buong tropa."Maliligo ka rin, beshy?" Tanong ni Patricia sa akin. Pagod naman akong nahiga sa kama namin."Yep" sagot ko. "Pero baka mamaya na, pahinga lang ako saglit" dagdag ko pa.Tumango naman ito. "Ligo lang ako, d'yan ka lang" pagkakuwan ay sabi n'ya saka pumasok sa loob ng cr.Nagsscroll lang ako sa I*******m feeds ko nang may maramdaman akong kakaiba. Somethings wrong, weird.Luminga ako sa paligid at nagtaka ako dahil bahagyang nakabukas ang pinto ng kwarto namin ni Patricia. Sarado naman 'to kanina, ah."Hey, boys, it's not funny" ani ko at pilit na itinatago ang pangamba.Lumipas ang ilang minuto pero hindi lumalabas ang boys. Hindi kaya may multo dito? Wala naman sana.Inis akong lumapit sa may pinto. Isasarado ko na sana ito nang biglang may ilang puro naka-black na lalaki ang lumapit sa akin. Hihingi na sana ako ng tulong nang mabilis na matakpan ng isang lalaki ang bibig ko saka may ipinaamoy. Everything went black.WARNING ⚠️ Medyo SPG sa dulo⚠️"Gising na s'ya mamaya, Boss. Anong plano sa kanya?" Iyan agad ang narinig ko. Agad akong nagmulat ng mata, mabilis na dumaloy sa sistema ko ng wala akong makita kun'di puro itim. Pinakiramdaman ko ang aking kinalalagyan. Nakapiring. Tama, nakapiring ako, may busal ang bibig, nakatali ang kamay at paa. Sinubukan kong sumigaw ngunit nahihirapan talaga ako."Boss, gising na ang bisita mo" maya-maya ay ani ng isang boses, lalaki. Sino sila?"Ah, sige Boss, hintayin ko na lang po kayo" ani ng lalaki. Siguro ay may kausap ito mula sa telepono n'ya. At, sino naman ang 'Boss' na tinutukoy n'ya? Anong kasalanan ko sa kanila. Bigla ko na lamang naisip ang nangyari. Isasarado ko na sana ang pinto ng suit namin ni Patricia nang biglang may ilang naka all black men, may takip ang mga mukha ng mga ito saka tinakpan ang bibig ko pagkatapos noon ay heto na ako. Nasaan kaya ang mga kaibigan ko. Safe kaya silang lahat? Sana oo. Ilang sandaling natahimik ang paligid
Paulit-ulit ang nangyayari. Gabi-gabing lasing na pumupunta doon si Adrian. Hindi na ako nakatali sa upuan. Inilipat na n'ya ako ng kwarto. Ngunit hindi ko pa rin masasabi na malaya na ako. Hanging kailan pa ba ang pagtitiis kong ito. Hirap na hirap na ako. Kapag hindi ako sumusunod sa gusto ni Adrian ay sinasaktan n'ya ako. Narito ako ngayon sa kwarto. Naka-lock at maraming bantay sa buong bahay, maging sa labas. Sa tantya ko ay ang bahay na ito ay malayo sa kabihasnan. Parang nasa gitna ng gubat. Hindi ko alam kung anong petsa na ngayon, hindi ko rin alam kung ilang araw, linggo, o buwan, o taon na akong naririto. Walang-wala na akong pag-asa na makatakas pa. Hinahanap kaya ako ng mga kaibigan ko? Kamusta na kaya sila?Siguro ay masaya sila ngayon na nagagawa ang gusto nila. Siguro masaya sila na nakakapag-aral sila. Naiyak na lamang ako sa nangyayari sa akin. I'm so hopeless. Habang nakatanaw sa labas na puro matatayog na puno lamang ang nakikita ay biglang bumukas ang pinto.
Warning! SPG ahead! Warning!Maraming usok, pulang ilaw, may malaking kama at bale anim na lalaki ang kasalukuyang umiinom ng alak ang napasukan ko sa isang silid. Ngayon ko lamang ito narating sa ilang taon na pananatili ko rito. "Oh, here comes our baby, guys" ani ni Adrian nang makapasok na ako. Agad naman natigil sa pag-iinom ang mga kalalakihan saka pinako ang tingin sa akin. Agad naman akong napalunok sa kaba. "Hi, baby girl. So it's true pala na itinatago ka ni Adrian. Tsk tsk" ani ng isa. "I'm Matteo, by the way" dagdag pa nito saka inilahad ang kamay n'ya, para makipag shake hands. Napatingin naman ako kay Adrian. Ang mga mata nito ay nagmamatyag sa gagawin ko habang ang kaniyang mata ay parang gustong sabihin na huwag akong ipahiya sa mga kaibigan n'ya. Nakipag shake hands naman ako sa lalaking nagngangalang Matteo. "I'm James" ani ng isang lalaki. Amoy alak ito. "I'm Leonard" ani naman ng lalaking may bughaw na mata. "I'm Justin" sunod na pagpapakilala ng isa. Haba
Quick Announcement!Hello, dear readers. I am so sorry nga pala kung hindi ako nakapag update kahapon. Lagnat po ako kahapon and dahil malapit na ang periodical exam, busy ako ngayon huhu. Pero don't worry, I'll make my best para makapag update pa rin sa isang araw kahit one chapter lamang. Ayon lang, thank you!~~~~~~~~Akala ko ay tuluyan na akong makakapagpahinga pero hindi. Nang marinig ni Adrian ang sagot ng kaibigan ay lumapit muli ito sa akin. "Remember, don't cum hangga't wala akong sinasabi" aniya before deepening his thrust more. Ilang sandali pa ay gusto ko nang sumabog. No, I can't. Hindi pa pwede dahil alam kong paparusahan n'ya ako. Lahat ay ginawa ko, but I failed. "You failed, Marisse. Gustong-gusto mo talagang pinaparusahan ka" aniya. Bahagya akong napalunok sa takot. He slide his c**k inside my p***y and he keeps pushing his big manhood inside me. Hindi pa man ako nakakapag adjust ay mabilis na siyang naglabas masok roon. I felt the familiar tingling on my n***
Dumating ang tanghali. Maaga pa lamang, sa palagay ko ay alas once pa lamang ng umaga nang magdala ng pagkain ang tauhan ni Adrian."Magpakabusog ka na ngayon" ani nito saka ngumiti. Agad akong kinilabutan. Wala ng paligoy-ligoy pa ang tauhan na ito saka lumabas na sa kwarto. Hindi na sana kakaininin ni Marisse ang pagkain ngunit naalala niya na kailangan n'ya ng lakas para mamayang hapon. Kailangan n'ya ng lakas para sa pagtakas. Habang kumakain ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon ang panibagong tauhan ni Adrian. Hindi naman pinansin ng tauhan si Marisse saka dumiretso sa bintana. "What are you doing?" Tanong ni Marisse. "Isasarado ang bintana" sagot ng lalaki. "Bulag ka ba?" Tanong pa nito. Napa-sigh na lang si Marisse saka naalala ang sinabi ni Darwin kaninang umaga. "P-pero kumakain ako" ani ni Marisse. "E ano naman?" Tanong ng tauhan."Madilim, syempre" ani ni Marisse."E'di buksan mo 'yung ilaw" sagot ng lalaki bago umalis. "Pakabusog ka ha" dugtong pa nito bago t
"Marisse" pagtawag ng kung sino man. "Wake up, aalis na tayo mamaya" dagdag pa nito. "Okay, coming" sagot ko. Sa boses, alam ko na kung sino ito. It was Anthony. Agad na rin akong bumangon saka naghilamos bago lumabas sa kwarto. "Kain muna" ani ni Darwin pagkalabas ko.Agad naman akong naupo sa tabi nila."Sino ang nagluto ng pagkain natin ngayon?" Tanong ko sa dalawa habang kumakain kami. "Uhmm, actually it was me. Why, h-hindi mo ba nagustuhan ang lasa?" Sagot ni Anthony. "No no no, it was good. I'm just asking" usal ko. "Ang dami nito" dagdag ko pa. "Yeah, just like the old days" sagot ni Anthony. "Ang payat mo na ngayon" puna niya sa sarili ko. Maski ako ay napansin rin iyon. Pilit ko na lamang na nginitian si Anthony. Habang kumakain at kung minsan ay mayroong ilang kwentuhan ay ini-on naman ni Darwin ang TV. "Headline: Bangkay ng isang babae, natagpuang s*nog sa bahay sa Wood Street, Batangas City" "Guys, look" ani ni Darwin. Almost whispered. Agad naman kaming napat
"So, starting today, this is your room na, Marisse" ani ni Anthony saka binuksan ang pinto ng isang kwarto. Ang ganda. Simple lamang ito ngunit alam ko, safe ako rito. Nauna na akong pumasok sa silid. Sumunod naman si Anthony at Darwin. "Lapag ko na 'to rito ah" ani ni Kuya Darwin saka ibinaba sa kama ang mga bagahe at bag ko. Tumango naman ako rito. "Guys, labas muna ako. Kukunin ko lang 'yung stocks ng pagkain na pinakuha ko sa mga tauhan ko" aning muli ni Kuya Darwin. "Sure, cousin" si Anthony na ang sumagot. "Okay lang ba na ayusin ko ang mga gamit mo? Lagay ko na sa cabinet ang mga damit mo" ani ni Anthony nang maka-alis ang kaniyang pinsan. "No, no, no, Anthony. Ako na. Kaya ko naman" sagot ko rito saka ngumiti. "Okay, if that's what you want" ani ni Anthony. "Labas lang muna ako, Marisse. Puntahan ko lang ang kwarto ko" pamama-alam ni Anthony. Tumango naman ako rito. "Kung may kailangan ka, huwag kang mahiyang magsabi" bilin nito bago umalis. Nang maka alis ito ay i
Like Kuya Darwin said, umalis na nga ito nang sumapit ang hapon. Ngayon ay naririto lamang ako sa aking kwarto, as usual ay nakahiga na naman. Bilin ni Kuya Darwin na huwag raw muna akong gumamit ng cellphone, huwag na rin daw akong manood sa TV ng news or kahit paraan. Naiintindihan ko naman. Bago umalis si Kuya Darwin ay dumating na ang pamilya ng mga tauhan ni Kuya Darwin. Naroon na ang mga ito sa kalapit lamang na bahay namin. They are all aware of my identity, of course. Dumating na rin ang magiging kasambahay namin dito. Mag-ina sila and they really love each other. Parang kami lang ni Nanay noong nabubuhay pa siya. Para maiwasan ang boredom ay napag-isipan ko na bukas na bukas rin ay magtatanim ako ng halaman sa labas ng aming bahay. Maybe, ayain ko rin si Anthony kung hindi siya busy. Habang nagmumuni-muni ay bumukas ang pinto ng kwarto ko. Iniluwa noon si Anthony. Agad naman akong ngumiti rito nang tumabi siya. "How are you?" Tanong nito. "Mas better" sagot ko saka n
One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab