Chapter 7

The whole week was a roller coaster ride for me. I was challenged by bullying, was slapped and pushed, locked in a cubicle, and treated as a slave. This is one messy ride that if given a chance, I would not dare experience it again.

Today is Saturday and that means grocery day. I will spend my morning buying stuff needed in the house and needed by my aunt and sisters. Ako lang yata at ang tito ko ang hindi maarte sa gamit at hindi bili ng bili. 

I went to the nearest supermarket and got a cart to fill in with my supplies. I first went to the kitchen stuff, the ones needed for cooking. Oil, vinegar, soy sauce, spices, meat, milk, beverages, snacks, and many more. I actually have a long list of all the things I needed to buy that's written on my phone.

I took my time inspecting the goodness of every product. From the expiry date, the nutritional facts, up to its usage and directions. Iniisa-isa ko talaga ang mga ito. Mahirap nang masigawan na naman. Napaka-health conscious naman kasi ng tita ko. Ultimo amount ng calories kailangan 'yong may pinakamababa.

It is also a good habit to look for the information in every product that we buy. At least in that way, we can assure ourselves that we are eating or using what's right and healthy for our body.

After I finished getting what I need for our kitchen, I proceeded to the toiletries section. I got some tissues, body soap, shampoos, hair conditioner, toners for my sisters' skincare routine, body scrubs and more. Siyempre hindi pwedeng makalimutan ang mga cleanser, serum, moisturizer, at iba pang products na kailangan ng mga kapatid ko para mas lalong kuminis ang mga balat nila.

Sa aming apat nga, ako ang pinakamaitim. Morena naman ako kung tutuusin pero kontento naman ako sa balat ko. Ito kasi ang tunay na pilipinong kutis. Pero opposites do attract nga siguro dahil ang mga natitipuhan ko naman ay mga mapuputi.

Bumili na din ako ng mga ginagamit ko sa pagligo. Pagkatapos ko doon ay halos mapuno na ang cart ko. Dumiretso naman ako sa school supplies. Bumili ako ng mga highlighter, ballpen, scissors, pencils, colors, notebooks, mga stickers at iba pa. Mahilig kasi ako magsulat kaya bumibili ako nito. Pero siyempre ang sweldo ko sa Morning Dew ang pinambabayad ko dito.

As I was picking out different brands of colored papers, may nabunggo akong tao sa likod. I immediately turned around and said sorry. Nang tingnan ko ang nakabunggo ko, medyo nagulat ako. Si Sidhean pala, and crush ni Aesther na kaklase namin.

"Oh, hi!" nagulat ko sambit. "Sorry ah? Hehehe," awkward kong sabi.

"It's okay. Fancy seeing you here," sabi naman niya. Taray ang English ah, kala mo naman nasa States. Natawa ako sa naisip kaya naman nagtanong siya. "Is there anything funny? May dumi ba sa mukha ko?"

"Ha? Ah, w-wala. Sorry," sagot ko naman na nauutal pa. Tumango naman siya at tinuro ang nasa likuran ko kaya gumilid ako at hinayaan siyang pumili pili doon. 

Naghanap pa ako ng mga kakailanganin ko sa school nang may kumalabit sa akin. Medyo umangat naman ang mga balikat ko dahil sa pagkabigla. Mamamatay 'ata ako ng maaga dahil sa nerbyos. Hindi naman ako mahilig sa kape, ah? Ano kayang problema sakin?

"Alam mo ba kung ano 'yong mga requirements sa Pananaliksik?" tanong ni Sidhean na ang tinutukoy ay 'yong isang subject namin.

"Ah, isang notebook na malapad for researches and quizzes at regular notebook naman for notes," sagot ko. "Pero 'pag hindi ka nagno-notes, okay lang naman na 'wag ka nang bumili," mabilis na dugtong ko.

"Ah, okay. Eh, 'yong sa General Math?" tanong niya ulit.

"Protractor, rulers, graphing paper at compass lang 'ata?" patanong na sagot ko.

"Hindi ka sure?"

"Hindi eh, hahaha" sagot ko sabay tawa. Iyong awkward na tawa pa rin.

Bigla naman siyang nagsmile at bumaling sa harap niya na halos mga notebooks lahat. Nang makuha ko na lahat ng kailangan ko, nagsimula na akong maglakad palayo papuntang counter para magbayad.

Pero bago pa ako makalampas ng pwesto ni Sidhean, bigla niyang hinarang ang kamay niya sa harap ko.

"Aalis ka na kaagad?" tanong ni Sidhean sa akin. Masiyadong malapit ang mukha niya sa mukha ko. Kaya naman umatras ako ng konti.

"H-ha? A-ah hindi p-pa. M-magbabayad pa ako," sagot ko naman na uutal-utal pa. Bakit ba kasi ang lapit ng mukha niya?

"Oh, okay," sagot naman niya at umalis na sa harap ko. Nakahinga naman ako ng maluwag nang nakaalis na siya, pero ang bilis pa rin ng tibok ng puso ko. Masyado akong kinabahan doon.

Pumunta na ako sa counter at nagbayad. Masyadong marami ang pinamili ko kaya ilang minuto din akong naghintay. Pagkatapos no'n ay sinamahan ako ng bagger papunta sa sakayan ng tricycle sa labas. Siya ang nagbuhat ng karton laman ang mga pinamili ko.

Medyo matagal ang oras ng paghihintay kapag sasakay ka ng tricycle dahil gusto pa ng mga driver na dumami ang mga pasahero nila. Kaya naman nanood muna ako ng mga pwedeng panoorin sa cellphone ko.

Gusto ko sana munang kumain dahil tanghali na din naman pero baka kasi anong mangyari sa mga pinamili ko kapag iiwan ko 'to, at hindi naman pwedeng dalhin ko dahil ang bigat naman kasi.

May nakita akong burger shop sa harap lang ng supermarket malapit sa sakayan ng tricycle. Iniisip ko na kung uupo ako sa bar stool doon, makikita ko naman kung anong nangyayari sa pinamili ko. Nag-decide na akong bumili.

Lalabas na sana ako para magpaalam sa driver na bibili lang ng pagkain pero may biglang pumasok sa loob at tumabi sakin. Si Sidhean pala. Dahil maliit lang ang space ng tricycle, nakadikit ang ang gilid namin. Amoy na amoy ko ang pabango niya. In all fairness hindi sobrang tapang ng pabango niya, sakto lang. Sumasakit kasi ang ilong ko kapag sobrang tapang no'ng pabango.

"Ma'am, Sir, dadagdagan ko lang po ng isa pa ha? Okay lang po ba?" tanong ng driver sa amin.

"Okay lang po kuya," sagot naman ni Sidhean at tumango naman ako. 

"Kuya, pwede bang bumili muna ako doon? Mabilis lang po," paalam ko sa driver sabay turo sa burger shop.

"Nako ma'am, siyempre pwede po," sagot niya.

"Ako na, pakibantay nalang nito," biglang sabat ni Sidhean na inabot 'yong plastic na hawak niya.

"H-ha?" tanong ko naman sa kanya. Ano'ng ibig niyang sabihin?

"Ako na lang ang bibili doon para mabantayan mo ang mga pinamili mo. Pakibantay nalang din nito," sabi niya na parang nage-explain sa isang bata. Inabot niya sa akin ulit ang plastic.

"Ah, ok. Isang burger at isang soft drink lang 'yong akin," tugon ko at binigay sa kanya ang pera.

"Kahit anong soft drink lang?" tanong niya at tinanggap ang bayad ko. Tumango naman ako sa tanong niya.

Lumabas siya ng tricycle at nagpaalam sa driver na aalis muna siya sandali. Pagkatapos no'n ay dumiretso siya sa burger shop. Nakatingin lang ako sa kanya at pinagmamasdan siyang bumili. Nakaupo lang siya sa bar stool doon, tinatapik ang paa, at panay ang hawi sa buhok niyang wavy.

Naalala ko no'ng nasa bus stop ako at tumabi siya, ganyan din 'yong ginawa niya. He wriggled his leg and I wasn't able to read properly dahil nadadala ako sa movement niya.

Hindi ko pa nasisigurado kung siya nga 'yon pero I am confident na siya 'yon. Tatanungin ko nalang siya siguro mamaya kung totoo bang siya 'yon. Atsaka 'yong panyo niya pala, nasa akin pa rin. Mukhang nakalimutan ko na sa dinami rami ng mga nangyari.

May dumating na pasahero at sumakay ito sa likod ng driver. Umandar na ang tricycle at pumunta kami sa pwesto ni Sidhean para hindi na siya maglakad pabalik doon sa kaninang pwesto namin. Malapit na daw matapos ang order ayon sa kanya.

Nang tignan ko ang oras, malapit na palang mag ala una ng hapon. Pumasok si Sidhean sa loob ng tricycle at umupo sa tabi ko. Binigay niya sa akin ang order ko at inabot ang sukli. Nagpasalamat naman ako sa kanya. Inabot ko din sa kanya ang plastic na pinabantayan niya sa akin.

Nagsimula kaming kumain habang umaandar ang tricycle pauwi. Habang kumakain, naisip kong tanungin siya tungkol doon sa bus stop at sa panyo niya.

"Sidhean, no'ng uwian ng first day of school, sumakay ka ba ng bus papuntang South?" tanong ko sa kanya.

"Ha? First day? Mga anong oras?" tanong naman niya.

"Uwian no'n eh. Pero medyo madilim na din, siguro mga six ng gabi," sagot ko sa kanya.

"Ah, oo. Pinuntahan ko 'yong lola ko," sabi niya. "Bakit? Nakita mo ba ko?" tanong niya.

"Hindi ko nakita itsura mo, 'yong likod mo lang," sagot ko naman.

"Oo nga, ni hindi ka nga tumingin sakin no'n kahit no'ng gumalaw ako," mahinang sabi niya. 

"Ha? Ano'ng sinabi mo?" tanong ko dahil ang lakas ng tunog ng makina ng motor kaya hindi ko masyadong narinig ang sinabi niya.

"Wala, wala," tugon naman niya. Mukhang may sinasabi siya kanina eh. Tss, bahala nga siya diyan.

"Ay, oo nga pala, may naaalala ka bang nawawala mong panyo?" tanong ko makalipas ang ilang minuto. Tapos na kaming kumain pareho.

"Oo, 'yong panyo na bigay ng lola ko. Pinagalitan nga ako eh, bakit ko daw winala," sagot niya. Natawa ako sa facial expression niya, mukhang bata eh.

"Nasa akin 'yon. Naiwan mo sa bus stop last time," sagot ko naman. Bigla naman siyang lumingon sa akin na parang gulat na gulat. Nanlalaki pa 'yong mga mata niya, pero ang liit pa din kasi singkit siya. Chinito pala 'to eh. Natawa ako.

"Nasa iyo pala 'yon?" tanong niya. Natatawa pa rin ako sa itsura niya.

"Oo, nasa akin. Ibibigay ko nalang sa lunes," sagot ko naman.

Natigil kami sa pag-uusap ng bumaba ang isang pasahero. Malapit nalang pala 'yong bahay ni Sidhean, kaya malapit na din siyang bumaba.

Nang makarating sa labas ng bahay nila, lumabas na siya ng tricycle. Nagbayad siya sa driver at sinilip muna ako sa loob para magpaalam.

"Just Sid," sabi niya sakin nang tawagin ko siyang Sidhean.

"Okay, bye Sid," paalam ko sabay kaway ng kamay.

Lumarga na ang tricycle papunta sa bahay ko at nang makababa, nagpatulong ako kay kuyang driver sa pagbuhat ng mabibigat na karton. Pagkatapos no'n ay nagbayad ako at umalis na din siya. Pumasok ako sa loob at inayos ang mga pinamili ko.